เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 194
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 195
เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างสำนึกผิด "ขออภัยด้วย ข้าไม่ได้ตั้งใจ""ไม่เป็นไร เป็นความผิดข้าเอง ไม่ควรให้ชางอี้แอบติดตามเจ้า ควรจะบอกเจ้าล่วงหน้า" สายตากู้จิ่นเจือความเจ็บปวด "เจ้าคงตกใจมาก""ข้าไม่เป็นไร พอรู้ว่าเป็นคนก็ไม่กลัวเท่าไหร่แล้ว" เจียงซุ่ยฮวนก้มหน้าชี้ไปที่ชางอี้ที่สลบอยู่ "แค่รู้สึกผิดต่อเขาเล็กน้อย""ไม่ต้องรู้สึกผิด แค่ยาสลบเท่านั้น ให้เขานอนสักตื่นก็หาย" กู้จิ่นดีดนิ้วแล้วพูดกับเพดาน "ชางเอ๋อร์ แบกพี่ชายเจ้ากลับไป"เงาดำร่างหนึ่งกระโดดลงมาจากเพดาน มาถึงข้างกายทั้งสอง กลั้นหัวเราะแบกชางอี้ที่นอนอยู่บนพื้นแล้วพาจากไปเจียงซุ่ยฮวนเพื่อบรรเทาความกระอักกระอ่วน จึงถาม "องครักษ์ลับของท่านใช้ชื่อชาง ทั้งหมดหรือ? ชางอี้ ชางเอ๋อร์ ชางซาน เรียงไปตามลำดับ?"กู้จิ่นส่ายหน้า "แต่ละคนมีชื่อรหัสต่างกัน สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน จึงใช้ชื่อชางอี้ ชางเอ๋อร์""อ้อๆ"เพราะลากชางอี้กลับมา หมวกคลุมของเจียงซุ่ยฮวนจึงเอียงเล็กน้อย กู้จิ่นยื่นมือจัดให้ตรง พลางกล่าว "เมื่อครู่ข้าไปดูเสวียหลิงมา""เร็วจัง เสวียหลิงคงยังไม่ฟื้นกระมัง?" เจียงซุ่ยฮวนถาม"อืม" กู้จิ่นเอามือกลับ กล่าวว่า "เสวียหลิงยังหลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 196
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนมาถึง ฝูหลิงคิดว่าเจอผู้ช่วยเสียแล้ว จึงมองนางด้วยความหวัง หวังว่านางจะช่วยพูดให้ ใครจะรู้ว่านางน่ากลัวยิ่งกว่าอาจารย์เสียอีก!ฝูหลิงอยากร้องไห้แต่น้ำตาไม่ไหล "ท่านหมอเจียง ข้าไม่เคยมีเรื่องบาดหมางใดกับท่าน เหตุใดท่านจึงทำเช่นนี้กับข้า?"หมอหลวงเมิ่งหยิบตำราแพทย์บนโต๊ะขึ้นมาพลิกดูคร่าวๆ ดวงตาเป็นประกาย "เจ้าเจียง นี่เจ้าใช้เวลาเพียงคืนเดียวเขียนออกมาหรือ?""เจ้าค่ะ" เจียงซุ่ยฮวนหยิบแอปเปิ้ลบนโต๊ะขึ้นมา พูดพลางกินไป "เขียนจนดึกดื่นเลยเจ้าค่ะ""เจ้าอายุยังน้อยแต่รู้มากถึงเพียงนี้ อนาคตไกลแน่!" หมอหลวงเมิ่งกล่าวด้วยความทึ่งเจียงซุ่ยฮวนโบกมือ "นี่เป็นเพียงความรู้พื้นฐานทางการแพทย์เท่านั้น หากจะเขียนทุกสิ่งที่ข้ารู้ออกมา คงต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองปี"นางไม่ถ่อมตนต่อหน้าเหล่าหมอหลวงเหล่านี้เลย เพราะต้องให้พวกเขารู้ว่านางมีความสามารถจริง ไม่เพียงจ่ายยา เย็บแผล แต่ยังเขียนตำราแพทย์ได้ด้วย เช่นนี้พวกเขาจึงจะยิ่งให้ความเคารพนางฝูหลิงรับตำราแพทย์จากมือหมอหลวงเมิ่ง พลิกดูแล้วร้องครวญ "สามสิบหน้า? นี่จะเอาชีวิตข้าหรือ!"เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะบอกว่าคัดลอกครั้งเดียวก็พอ ใครจะรู
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 197
เป็นไปได้หรือไม่ว่าเมื่อคืนชุนหลิวและชุนหยางไม่ได้ต้มยาถวายฮ่องเต้?หรือว่าเกี่ยวกับการบาดเจ็บของเสวียหลิง?องครักษ์เสื้อแพรพาเจียงซุ่ยฮวนมาที่หน้ากระโจมหลังหนึ่ง เจียงซุ่ยฮวนจำได้ว่านี่คือกระโจมของฮองเฮา นางยืนรออย่างเรียบร้อยที่ประตู รอจนนางกำนัลเลิกม่านขึ้นจึงก้าวเข้าไปในกระโจม ฮ่องเต้และฮองเฮาประทับอยู่ด้วยกัน เจียงซุ่ยฮวนประสานมือค้อมคำนับ "หม่อมฉันขอคำนับฝ่าบาทและฮองเฮา"ฮ่องเต้ตรัสช้าๆ "หมอหลวงเจียง เจ้ารู้หรือไม่ว่าเราเรียกเจ้ามาด้วยเรื่องใด?"เจียงซุ่ยฮวนยืดตัวตรง ส่ายหน้า "หม่อมฉันไม่ทราบเพคะ"ในตอนนั้น ฮ่องเต้ทรงไอเบาๆ ฮองเฮาที่ประทับข้างๆ รีบยกถ้วยน้ำชาถวายทันที "ฝ่าบาท เสวยน้ำชาร้อนสักหน่อยเพคะ"ฮ่องเต้ทรงรับถ้วยชา เสวยหนึ่งอึก แล้วตรัสต่อ "หมอหลวงเจียง เมื่อคืนเราถูกลมหนาว วันนี้คงไม่สามารถไปล่าสัตว์ได้แล้ว"เจียงซุ่ยฮวนตกใจ กล่าว "หม่อมฉันจะรีบกลับไปต้มยาถวายพระองค์เพคะ""ให้หมอหลวงเมิ่งต้มยาเถอะ เรามีเรื่องอื่นจะมอบหมายให้เจ้า" ฮ่องเต้ทรงไอเบาๆ อีกครั้ง "วันนี้เราไปล่าสัตว์ไม่ได้ เหลือแต่เจิ้นคนเดียว เราไม่วางใจ"เจียงซุ่ยฮวนลองถามดู "ฝ่าบาทหมายความว่า ให้หม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 198
เจียงซุ่ยฮวนขี่ม้าโยกเยกมาถึงข้างกายกู้จิ่น แกล้งพูดเสียงดังอย่างไม่พอใจ "ขอคำนับองค์ชายเป่ยโม่เพคะ!"ม่านตาของกู้จิ่นสั่นไหวเล็กน้อย แทบจะควบคุมสีหน้าไม่อยู่ ขมวดคิ้วถาม "เจ้ามาได้อย่างไร?"เจียงซุ่ยฮวนแกล้งทำไม่พอใจ "ฝ่าบาทรับสั่งให้ข้าติดตามท่านไปล่าสัตว์ ข้ารู้ว่าท่านรำคาญข้า แต่นี่เป็นพระบัญชา ขอท่านอดทนด้วยเถิดเพคะ"เห็นเจียงซุ่ยฮวนแกล้งพูดประชดประชัน มุมปากของกู้จิ่นยกขึ้นเล็กน้อยแทบมองไม่เห็น เขาเคยเห็นนางขี่ม้ามาก่อน จึงไม่กังวลเขาดึงบังเหียน แกล้งทำหน้าบึ้งพูด "เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ"คนอื่นๆ ต่างรู้ว่าฝ่าบาททรงเป็นหวัด ไม่สามารถร่วมการล่าสัตว์ได้ จึงให้องค์ชายเป่ยโม่กู้จิ่นแทนพระองค์พวกเขาไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ เพราะสัตว์ที่ฝ่าบาทล่าได้ส่วนใหญ่ล้วนเป็นฝีมือของกู้จิ่น นี่เป็นความจริงที่ทุกคนรู้กันดีเพียงแต่ข้างกายกู้จิ่นจู่ๆ ก็มีหมอหลวงเพิ่มมา ซ้ำยังเป็นคนที่ไม่ถูกชะตากับกู้จิ่น ทำให้บางคนรู้สึกไม่พอใจองค์ชายใหญ่ถามเสียงดัง "เสด็จอา เหตุใดท่านจึงมีหมอหลวงร่วมทาง แต่หม่อมฉันกลับไม่มี?"กู้จิ่นมองเขาอย่างไร้อารมณ์ "หากเจ้าอยากมีหมอหลวงร่วมทาง ก็บอกพี่ชายของเจ้าสิ"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 199
เมื่อคืนฝนตกเล็กน้อย มีน้ำขังอยู่ในหลุมบางแห่ง ทุกคนที่ขี่ม้าพยายามหลีกเลี่ยงหลุมเหล่านั้น เกรงว่ากีบม้าจะเปื้อนโคลนเมื่อเมิ่งชิงถูกสลัดกระเด็นออกไป ก็พอดีตกลงไปในหลุมน้ำ ทำให้โคลนกระเซ็นขึ้นมานางอย่างทุลักทุเลคลานออกมาจากหลุมน้ำ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเปรอะเปื้อนโคลน ราวกับกลายเป็นตุ๊กตาดิน ดูน่าขบขันยิ่งนัก"อ๊า!" นางเห็นตัวเองเปื้อนโคลนไปทั้งตัว จึงกรีดร้องขึ้นมาทันทีผู้คนที่อยู่ในที่เกิดเหตุหลายคนเห็นนางทำให้เจียงซุ่ยฮวนเกือบตกม้า เมื่อเห็นนางตกลงไปในหลุมโคลนดูอเนจอนาถเช่นนี้ บางคนก็อดหัวเราะเยาะไม่ได้จางรั่วรั่วขี่ม้าผ่านข้างกายเมิ่งชิง หยุดม้าแล้วหัวเราะดัง "ใครใช้ให้เจ้าเอาแส้ม้าฟาดม้าของหมอหลวงเจียง ตอนนี้เจ้าก็ตกม้าเองแล้วสิ นี่แหละกรรมตามสนอง ฮ่าๆๆ!"เมิ่งชิงโกรธจนหน้าแดง แต่เพราะใบหน้าเต็มไปด้วยโคลน จึงมองไม่เห็น นางชี้หน้าด่าจางรั่วรั่ว "เจ้าอย่ามาพูดจาเยาะเย้ย ข้าไม่ได้ตั้งใจฟาดม้าของเจียงซุ่ยฮวน แค่พลาดเท่านั้น!""ไม่ว่าเจ้าจะตั้งใจหรือไม่ เจ้าก็โดนกรรมตามสนองแล้ว" จางรั่วรั่วหัวเราะคิกคัก กระตุกบังเหียน ม้าที่นางขี่ก็วิ่งออกไปจางรั่วรั่วจงใจให้ม้าเหยียบผ่านหลุมน้ำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 200
เมิ่งเซียวเป็นบุตรีนอกสมรส ท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนไม่เคยเอ็นดูนาง ภายหลังเมื่อนางแต่งงานกับเฉินยู่หุย ท่านแม่ทัพจึงเห็นแก่หน้าอัครเสนาบดี ท่าทีต่อเมิ่งเซียวจึงดีขึ้นบ้างท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "พี่สาวเจ้าช่างเหลิงเกินไปทุกวัน ไม่นานมานี้กินแล้วไม่จ่ายเงิน วันนี้ยังกล้าทำร้ายผู้อื่นอย่างเปิดเผย หากปล่อยให้ทำตามใจต่อไป ใครจะรู้ว่านางจะก่อเรื่องร้ายแรงอะไรอีก!"เมิ่งชิงคุกเข่าร้องไห้ "ท่านปู่เจ้าคะ หลานไม่ได้กินแล้วไม่จ่าย มันเป็นเพียงความเข้าใจผิด""เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว เจ้าของเยว่ฟางโหลวบอกข้าหมดแล้ว" ท่านแม่ทัพเจิ้นหยวนแค่นเสียง "ทุกครั้งเจ้าสั่งอาหารมากมาย แล้วให้คนอื่นจ่าย เรื่องนี้แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงแล้ว ทุกคนต่างเห็นว่าเจ้าเห็นแก่ตัวและขี้ตืด""เจ้าก็ถึงวัยออกเรือนแล้ว แต่กลับไม่มีใครมาสู่ขอเลย ถึงเวลาต้องสั่งสอนเจ้าเสียที"พอได้ยินคำนี้ เมิ่งชิงก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นเมิ่งเซียวจำต้องอ้างทารกในครรภ์เป็นข้อแก้ตัว "ท่านปู่เจ้าคะ ตอนนี้หลานท้องโตเพียงนี้ ยู่หุยก็ไปล่าสัตว์ พี่สาวอยู่ที่นี่ยังช่วยดูแลหลานได้ ขอท่านปู่ให้พี่สาวอยู่ก่อน รอการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงจบแล
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 201
เจียงเม่ยเอ๋อร์จ้องเมิ่งเซียว "เจ้าก็ท้องเหมือนกัน เหตุใดไม่พูดว่าเด็กในท้องเจ้าเป็นดาวอัปมงคลเล่า?"เมิ่งเซียวพึมพำเบาๆ "หมอดูไม่ได้ว่าอย่างนั้นนะ""เจ้าระวังคำพูดหน่อยก็ดี ทารกในครรภ์ข้าเป็นลูกของฉู่เจวี๋ย หากฉู่เจวี๋ยได้ยินคำพูดเจ้า คงไม่ละเว้นเจ้าแน่" เจียงเม่ยเอ๋อร์ขึงตาขู่เมิ่งเซียวไม่พูดอะไร คิดในใจ: ในวังมีคนพูดแบบนี้ตั้งมากมาย เจ้าก็กล้าขู่แค่ข้าเท่านั้นแหละ อีกอย่าง เด็กในท้องข้าก็เป็นลูกของฉู่เจวี๋ยเหมือนกันนะ!เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ได้ยินเสียงในใจของเมิ่งเซียว สีหน้านางหม่นหมอง แม้นางจะเคยคิดจะทำแท้งทารกในครรภ์ แต่หากเจียงซุ่ยฮวนไม่ตาย พิษพยาธิในร่างของฉู่เจวี๋ยก็ไม่มีทางแก้ได้ นางไม่สามารถมีลูกคนที่สองกับฉู่เจวี๋ย จึงไม่อาจเสี่ยงไม่รู้เพราะเหตุใด แม้นางจะให้ชุ่ยหงปล่อยพยาธิเข้าสู่ร่างของเจียงซุ่ยฮวนแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้างในป่าทึบ เจียงซุ่ยฮวนค่อยๆ ลงจากหลังม้าโดยมีกู้จิ่นช่วยพยุง นางยืนบนพื้นดินนุ่ม สูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดลึกๆ แล้วถาม "พวกท่านจับสัตว์พวกนั้นได้ที่นี่เมื่อวานหรือ?"กู้จิ่นก้มหน้า ผูกม้าไว้กับต้นไม้ใหญ่ "กวางตัวนั้นล่าได้ที่นี่ สัตว์ร้ายอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 202
แย่แล้ว! เกิดเหตุซ้ำสองอีกแล้ว!เจียงซุ่ยฮวนตะลึงงัน นางทำได้อย่างไรที่ยิงธนูถูกก้นผู้อื่นทุกครั้ง?นางกัดริมฝีปาก แอบมองกู้จิ่นอย่างระมัดระวังกู้จิ่นก้มหน้า ใช้มือขวากำหมัดยกขึ้นปิดปาก ดูเหมือนกำลังหัวเราะ"มีอะไรขำหรือ?" นางพึมพำเบาๆ หันมองรอบข้าง ลังเลว่าจะหาที่ซ่อนตัวดีหรือจะเดินออกไปยอมรับอย่างเปิดเผยดีฝ่าบาทให้นางติดตามกู้จิ่นเข้ามา ด้วยคิดว่าหากกู้จิ่นได้รับบาดเจ็บ นางจะได้ช่วยรักษาได้ทันท่วงทีแต่นางกลับทำแบบนี้ ไม่เพียงเล่นธนู ยังยิงถูกก้นผู้อื่นตั้งแต่แรก หากผู้นั้นมีนิสัยดุร้ายพูดจาไม่ดี ตำแหน่งหมอหลวงของนางจะรักษาไว้ได้หรือไม่?ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังกังวล กู้จิ่นก็เก็บรอยยิ้ม กลับสู่สีหน้าเรียบเฉยดังเดิม เขาเดินไปแก้เชือกที่ผูกไว้กับต้นไม้ จูงม้าเดินกลับมาเขาจับข้อมือเจียงซุ่ยฮวน "ไปกันเถอะ พวกเราไปดูสักหน่อย"เจียงซุ่ยฮวนคิดว่ากู้จิ่นจะพานางไปรับผิด นางถอนหายใจเบาๆ ยอมตามกู้จิ่นไปอย่างจำนนใครจะรู้ว่ากู้จิ่นไม่ได้พานางเดินตรงไป แต่พาเดินอ้อมป่าไปสักพัก แล้วจึงมุ่งหน้าไปทางที่มีเสียงร้องครวญครางเสียงดังมาไม่ไกล ทั้งสองเห็นชายผู้หนึ่งกุมลูกธนูที่ก้น เจ็บจนกระ
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 374
ยามสุริยาขึ้นสูงสามคืบ ฉู่เฉินพากงซุนซวีมาถึงหน้าวัดร้าง ฉู่เฉินกระโดดลงจากรถม้า กล่าวกับยวี่จี๋ว่า: "ที่นี่ไม่ปลอดภัย เจ้าไปรออยู่ที่แผงน้ำชาใกล้ประตูเมือง" "เมื่อพวกเราจัดการธุระเสร็จแล้ว จะไปหาเจ้าที่แผงน้ำชาโดยตรง" "ได้เจ้าค่ะ" ยวี่จี๋ขับรถม้าจากไป กงซุนซวีมองวัดร้างคุ้นตาเบื้องหน้า อุทานด้วยความตกใจ: "อาจารย์ ท่านมาที่นี่ทำไมกัน?" หลังจากกงซุนซวีล่วงรู้ความจริงเรื่องถูกวางยาพิษในอดีต เขาก็ทะเลาะกับท่านไท่เว่ยกงซุนอย่างหนัก แล้วก็เริ่มคิดสั้น ท่านไท่เว่ยกงซุนเกรงว่าเขาจะเป็นอันตราย จึงขังเขาไว้ในห้อง เพื่อแสดงการต่อต้าน เขาไม่ยอมกินอาหารหรือดื่มน้ำตลอดทั้งวัน แม้แต่ยาก็ไม่ยอมกิน หลังจากนั้นสามวัน กงซุนซวีแกล้งทำเป็นสลบ เมื่อหมอมาถึง เขาก็ฟาดฝ่ามือใส่หมอจนสลบ แล้วแอบหนีออกมา เขาวิ่งมาที่วัดร้างหลังนี้และได้รับการช่วยเหลือจากยาจกที่อาศัยอยู่ข้างใน ตั้งใจจะหลบซ่อนสักสองสามวันแล้วค่อยไปที่อื่น ใครเลยจะรู้ว่าวันรุ่งขึ้นเขากลับสลบไป เมื่อเขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตนเองอยู่ในบ้านของเจียงซุ่ยฮวนแล้ว "มาที่นี่เพื่อตามหาคน" ฉู่เฉินล้วงกริชออกมาวางในมือกงซุนซวี "อาจจะเจออ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 373
เสียงของฉู่เฉินตึงเครียด "ข้าลองค้นดูทั่วทั้งวิหารร้าง ไม่พบแม้แต่เงาคน ข้าตกใจเกินไปจึงต้องรีบกลับมาก่อน" ยามนั้นฟ้ายังไม่สาง ลมเย็นพัดโหมกระหน่ำ เหนือศีรษะทั้งสองมีโคมแดงแกว่งไกว เจียงซุ่ยฮวนฟังคำของฉู่เฉินแล้วรู้สึกขนลุกซู่ นางเคยไปวิหารร้างแถวเมืองหลวงมาก่อน ตอนนั้นในวิหารยังมีขอทานอยู่เป็นกลุ่ม แม้แต่กงซุนซวีก็เป็นผู้ที่นางช่วยออกมาจากวิหารร้างนั้น "ในวิหารร้างไม่มีขอทานแล้วหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "อย่าว่าแต่ขอทานเลย แม้แต่หนูตัวเดียวก็ไม่มี มิเช่นนั้นข้าคงไม่กลัวถึงเพียงนี้!" เจียงซุ่ยฮวนคิดในใจว่า ขอทานเหล่านั้นคงรับฟังคำของนาง เอาทองคำไปซื้อเรือนที่อื่นแล้ว ฉู่เฉินสั่นแขนเล็กน้อย "ไม่พูดแล้ว ยิ่งพูดยิ่งกลัว ข้าจะไปอาบน้ำแล้วนอนเสียหน่อย" "ไม่ถูกต้อง" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ "คนเป็นๆ หนึ่งคนไม่อาจหายตัวไปได้อย่างไร้ร่องรอย" ฉู่เฉินหยุดฝีเท้า "เจ้าคิดออกแล้วหรือว่าเกิดอะไรขึ้น?" เจียงซุ่ยฮวนให้ข้อสังเกต "เจ้าค้นพบห้องลับในจวนองค์ชายหนานหมิงได้อย่างไร?" เขาตอบว่า "ข้าเห็นฉู่เจวี๋ยเข้าไปในห้องหนังสือนานแล้วยังไม่ออกมา จึงเข้าไปดู และบังเอิญพบว่าด้านหลังตู้มีประตู
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 372
นางปาแมงมุมพิษในมือใส่เจียงซุ่ยฮวน "ไปตายซะ!" เจียงซุ่ยฮวนท้องแก่ เคลื่อนไหวลำบาก นางยกดาบสั้นในมือขึ้น หมายจะแทงแมงมุมพิษที่ลอยอยู่กลางอากาศ จู่ๆ มีประกายเงินวาบผ่านตา เห็นลูกดาวกระจายพุ่งมาแต่ไกล ปักแมงมุมพิษติดผนังแน่นหนา แม่มดเฒ่าตกใจจนสีหน้าซีดเผือด "แย่แล้ว มีผู้ช่วยมาอีก!" ถึงนางจะเชี่ยวชาญวิชาคาถาและวิชาพิษ แต่หากวิชายุทธ์ไร้ความสามารถ ทำได้เพียงเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ น้อยๆ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้มีวรยุทธ์เหนือกว่า นางก็ต้องหนีเอาตัวรอด "วันนี้พวกเจ้าโชคดีนัก!" แม่มดเฒ่าโยนถุงผ้าในมือทิ้ง หมุนตัวแล้วหนีไป ถุงผ้าร่วงหล่นลงพื้น มีแมงมุมและงูพิษมากมายไต่คลานออกมา มุ่งหน้าสู่ฉู่เฉินและเจียงซุ่ยฮวน เจียงซุ่ยฮวนคิดอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็คิดหาวิธีได้ นางคว้าขวดเหล้าที่ใช้ในห้องทดลองมา แล้วสาดลงบนแมงมุมและงูพิษที่พื้น "อาจารย์ มีหินเหล็กไฟหรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนตะโกนออกไป ฉู่เฉินโยนหินเหล็กไฟมาให้ แล้วใช้วิชาตัวเบาไล่ตามทิศทางที่แม่มดเฒ่าหนีไป เจียงซุ่ยฮวนกำหินเหล็กไฟไว้ ขัดให้เกิดประกายไฟกระเด็นใส่งูพิษและแมงมุมที่คลานอยู่บนพื้น ทันใดนั้นเปลวไฟก็ลุกโชน นางถอยหลังไปหลายก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 371
ในราตรีอันเงียบสงัด เสียงกรีดร้องหนึ่งได้ทำลายความสงบลง ฉู่เฉินกุมศีรษะกระโดดตื่นจากบรรจถรณ์ ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด "อ๊ากกก! หนังศีรษะข้าช่างปวดร้าวนัก!" เขาก้มหน้าลงด้วยความโกรธเกรี้ยว มองหาผู้กระทำการกระชากเส้นผมของตน หลังจากค้นหาอยู่ครู่ใหญ่ในความมืด ในที่สุดเขาก็พบเจ้าหนูเฝ้าประตูที่แอบซุกอยู่ข้างหมอนใต้แสงจันทร์ที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา เจ้าหนูเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาเปี่ยมด้วยความไร้เดียงสาแต่แฝงความงุนงง ฉู่เฉินคว้าต้นคอเจ้าหนูขึ้นมา ขณะกำลังจะระบายความโกรธ จู่ๆ ก็นึกบางสิ่งขึ้นได้ จึงรีบยัดเจ้าหนูเข้าไปในแขนเสื้อ แล้วรีบสวมรองเท้าวิ่งออกไปอย่างเร่งร้อน ในลานเรือน เจียงซุ่ยฮวนคลุมกายด้วยเสื้อคลุมขนสัตว์เพิ่งออกมาจากห้อง ในมือถือกระบี่สั้นเล่มหนึ่ง เมื่อเห็นฉู่เฉิน นางจึงเอ่ยถาม "ท่านอาจารย์ ท่านได้ยินเสียงกรีดร้องเมื่อครู่หรือไม่?" ฉู่เฉินไม่มีเวลาจะอธิบาย เขารีบวิ่งไปยังประตูใหญ่ พลางเอ่ยโดยไม่หันกลับมาแม้แต่น้อย "จงระวังตัว นอกประตูมีคนอยู่" ความง่วงงุนของเจียงซุ่ยฮวนหายไปสิ้น ดวงเนตรของนางเปล่งประกายคมกริบ มือค่อยๆ กระชับกระบี่สั้นให้แน่น เมื่อฉู่เฉินเปิ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 370
"แน่นอนว่าไม่ใช่!" ฉู่เฉินปฏิเสธเสียงดัง "เพราะเจ้าเป็นศิษย์ข้านี่แหละ ข้าถึงได้หน้าด้านขอเงินเจ้า" "อีกไม่กี่วันข้าจะไปเจียงหนานแล้ว ตอนนั้นต้องซื้อรถซื้อบ้านไม่ใช่หรือ? เจ้าอายุยังน้อยก็มีทั้งรถทั้งบ้านทั้งร้าน ข้าอายุป่านนี้แล้ว จะไม่มีแม้แต่ที่อยู่ได้อย่างไร" ฉู่เฉินทำตัวน่าสงสาร พูดไปถูตาไป ราวกับมีน้ำตาจริงๆ เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างจนคำ "อาจารย์ ท่านส่องกระจกดูหน่อยเถอะ ตอนนี้ท่านเป็นหนุ่มอายุยี่สิบกว่า อ้างว่าแก่ไม่ได้แล้ว" "ท่านยังหนุ่มอยู่ ที่หาเงินมีเยอะแยะ อย่าคิดแต่จะเอาจากกระเป๋าศิษย์เลย" เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ "ข้ากำลังจะคลอด มีที่ต้องใช้เงินอีกมาก ท่านเป็นอาจารย์ไม่ช่วยเหลือก็แล้วไป จะมาขอเงินข้าได้อย่างไร?" เห็นทั้งสองกำลังจะแข่งกันน่าสงสาร ฉู่เฉินรีบพูด "หยุด หยุด หยุด ข้าไม่แข่งกับเจ้าแล้ว!" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าเห็นด้วย แต่เดิมนางก็ไม่ได้คิดจะแข่ง หากฉู่เฉินมีเงินไม่พอใช้ นางก็ให้เขาได้ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี จึงไม่อยากตกลงง่ายๆ "อย่างนี้แล้วกัน" ฉู่เฉินเสนอเงื่อนไข "รอเปิดหีบแล้ว ของข้างในเราแบ่งคนละครึ่ง นอกจากนี้ ข้าจะให้เจ้ายืมเข็มทองเล่นสองเดือน" "สอง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 369
เมื่อนางพบว่าเจียงซุ่ยฮวนเห็นนาง รีบหลบสายตาทันที เจียงซุ่ยฮวนปล่อยม่านลง สั่งยวี่จี๋ "เมื่อออกจากตลาดแล้ว ต้องขับรถม้าให้ช้าลงด้วย" ยวี่จี๋รับคำจากด้านนอก หลังออกจากตลาด รถม้าก็ยังช้าอยู่ กลับถึงบ้าน เจียงซุ่ยฮวนตรงไปลานหลัง หวังจะขอความช่วยเหลือจากฉู่เฉิน แต่เห็นเพียงกงซุนซวีคนเดียวในลานหลัง กำลังฝึกยิงธนู กงซุนซวีเห็นนางแล้วพูดอย่างดีใจ "พี่สาวเจียง ท่านช่วยสอนข้ายิงธนูได้หรือไม่? ข้าลองหลายครั้งแล้ว แต่แม่นยำไม่ดีเลย" เจียงซุ่ยฮวนรีบโบกมือปฏิเสธ "อย่างอื่นพอได้ แต่ยิงธนูอย่าให้ข้าสอนเลย" นางยิงถูกก้นฉู่เฉินได้สองครั้ง เพียงพอจะบอกว่าฝีมือยิงธนูของนางแย่ไม่ธรรมดา กงซุนซวีดูผิดหวัง "ก็ได้" "อาจารย์อยู่ที่ใด?" "อยู่ในห้อง บอกว่ากำลังศึกษากุญแจปากัวอะไรสักอย่าง ให้ข้ารอครึ่งชั่วยาม" "ดี เจ้าฝึกต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนเดินไปห้องฉู่เฉิน นับแต่ฉู่เฉินได้หีบนั้นมา ทุกวันนอกจากสอนกงซุนซวีฝึกวรยุทธ์ ก็อยู่ในห้องศึกษาวิธีเปิดหีบ นางผลักประตูเข้าไป เห็นฉู่เฉินกอดหีบนั่งบนเก้าอี้ ศีรษะเอนหลัง ตาปิดสนิท ริมฝีปากอ้าเล็กน้อย ฟังดีๆ ยังได้ยินเสียงกรน "อาจารย์" เจียงซุ่ย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 368
เจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในห้วงความคิด หลี่เสวียหมิงยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองนางไม่กะพริบตา คิ้วเรียวบางของนางขมวดเล็กน้อย ดวงตาดำสนิทใสกระจ่าง แสงอาทิตย์สาดลงบนใบหน้าขาวผ่องสะอาด ทำให้นางดูเหนือโลกยิ่งขึ้น หลี่เสวียหมิงมองจนเหม่อ จู่ๆ ก็รู้สึกว่านางเหมือนนางฟ้าที่ก้าวออกมาจากภาพวาด งดงามจนสะกดจิตใจ หยิ่งเถาอุ้มผ้าม้วนหนึ่งเดินมาอย่างตื่นเต้น "คุณหนู ข้าเลือกได้แล้ว!" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนได้สติ ยื่นเงินก้อนหนึ่งให้หยิ่งเถา ชี้ผ้าหลายม้วนตรงหน้า "เอาพวกนี้ไปจ่ายเงินเถอะ" เจียงซุ่ยฮวนตอนนี้จิตใจสับสน ไม่มีอารมณ์เลือกผ้าแล้ว หลี่เสวียหมิงเห็นนางจะไป พลันคว้าข้อมือนางไว้ นางหันตัว สะบัดข้อมือออกจากมือหลี่เสวียหมิงอย่างแนบเนียน "คุณชายหลี่ มีธุระอะไรอีกหรือ?" ท่าทางเมื่อครู่ของหลี่เสวียหมิงเป็นสัญชาตญาณ พอรู้ตัวจึงเข้าใจว่าการกระทำของตนไม่เหมาะสม เขาพูดติดอ่าง "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าตื่นเต้นเกินไป ไม่มีความหมายอื่นแน่นอน" "ไม่เป็นไร คุณชายหลี่เป็นบัณฑิต ข้าเชื่อว่าท่านไม่ได้ตั้งใจ เพราะพวกเราก็แค่เพื่อนกัน" เจียงซุ่ยฮวนพูดเรียบๆ นางเน้นเสียงประโยคสุดท้าย เพื่อแสดงท่าทีว่า คว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 367
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งยิ้มลามก "คุณหนู ข้าจะพาเจ้าไปที่สนุกๆ ไปกับข้าไหม?" หญิงผมขาวปฏิเสธเสียงแหลม "ไปให้พ้น ข้าไม่ไป!" นางผลักชายร่างใหญ่ตรงหน้าอย่างแรง วิ่งมาหาเจียงซุ่ยฮวน ร้องไห้คร่ำครวญ "คุณหนู ช่วยข้าด้วยเถิด!" "พวกเขาจะลักพาข้าไป ท่านช่วยส่งข้ากลับบ้านได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ทันเอ่ยปาก หยิ่งเถาก็เข้ามาดึงหญิงผู้นั้นออก ถามอย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าทำอะไร? อย่าเข้าใกล้คุณหนูของพวกเรา!" หลังเหตุการณ์ช่วยคนแล้วถูกคนแคระลักพาตัว หยิ่งเถาระแวดระวังมากขึ้น เมื่อเห็นคนแปลกหน้าเข้าใกล้เจียงซุ่ยฮวน นางจะรีบเข้าไปขวางไว้ หญิงผมขาวไม่คิดว่าจะมีคนออกมาขัดขวาง นางพูดอย่างน่าสงสาร "ข้าไม่มีเจตนาร้าย ข้าเพียงอยากขอความช่วยเหลือจากคุณหนูของเจ้า" "ถนนสายนี้มีผู้คนผ่านไปมามากมาย เจ้าจะขอความช่วยเหลือจากใครก็ได้ แต่กลับเลือกคุณหนูของพวกเราที่เป็นสตรีอ่อนแอ ใครจะรู้ว่าเจ้ามีเจตนาซ่อนเร้นหรือไม่!" หยิ่งเถาเอามือเท้าสะเอวตะโกน เสียงของหยิ่งเถาดึงดูดสายตาผู้คน หญิงผมขาวดูเก้อเขิน "ข้าเพียงร้อนใจ เห็นคุณหนูของเจ้าพอดี จึงมาขอความช่วยเหลือ เจ้าพูดจาหยาบคายเกินไป!" "อะไรหยาบคาย? ข้าพูดค
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
