เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 157
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 158
กู้จิ่นสีหน้าเรียบเฉย เอ่ยวาจาเย็นยะเยือก "หมายความว่าข้าโง่ถึงขนาดแยกไม่ออกว่าใครเป็นคนหลอกลวงอย่างนั้นหรือ?"เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าส่งเสียง พึมพำ "ไม่ใช่เช่นนั้นเพคะเสด็จอา หม่อมฉันแค่หวังดีเตือนท่าน""หมอเจียงเป็นคนที่ข้าพามา ป้ายหมอหลวงชั้นสูงนี้ฮ่องเต้พระราชทานให้เอง เจ้าบอกว่านางเป็นคนหลอกลวง ก็เท่ากับบอกว่าข้าและฮ่องเต้โง่ใช่หรือไม่?"น้ำเสียงกู้จิ่นราบเรียบ แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์รู้สึกราวกับอากาศรอบตัวแข็งค้าง เหมือนมีมือใหญ่กดลงมาจากฟ้า จนนางแทบหายใจไม่ออกนางรีบอธิบาย "ไม่ใช่เช่นนั้นเพคะ เพียงแต่เจียงซุ่ยฮวนหลอกลวงเก่งเกินไป หม่อมฉันรู้จักนาง นางไม่มีความรู้ด้านการแพทย์เลย""ข้าไม่สนว่าเจ้าจะรู้จักนางหรือไม่ และยิ่งไม่สนความเห็นของเจ้า"กู้จิ่นพูดเสียงเย็น "ข้าเชื่อใจนาง แค่นี้ก็พอ"เจียงซุ่ยฮวนหันไปมองใบหน้าด้านข้างอันงดงามของกู้จิ่น แล้วทอดถอนใจในใจ เขาช่างหล่อเหลือเกิน!เจียงเม่ยเอ๋อร์แค้นใจจนขบฟันกรอด หากนางไม่ทำหยกประจำตัวหาย ตอนนี้องค์ชายเป่ยโม่ต้องอยู่ข้างนางแน่!เพราะหยกชิ้นนั้นเป็นของขององค์ชายเป่ยโม่!เดี๋ยวก่อน! เจียงเม่ยเอ๋อร์นึกขึ้นได้บางอย่าง นางเก็บหยกไว้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 159
ทั้งสองมาแต่เช้า คนอื่นยังไม่มา เจียงซุ่ยฮวนมองรอบๆ กางมือถาม "องค์ชาย ข้าควรนั่งตรงไหน?"กู้จิ่นตอบ "เจ้าเป็นหมอหลวง มีที่นั่งเฉพาะ"พูดจบ กู้จิ่นก็พาเจียงซุ่ยฮวนไปยังที่นั่งหมอหลวง ที่นั่งนี้อยู่ข้างที่นั่งองค์หญิง มีมุมมองดีมาก สามารถเห็นทุกคนในตำหนักหย่งอันได้เจียงซุ่ยฮวนพอใจกับที่นั่งนี้มาก ยิ้มกว้างนั่งลง เงยหน้าถาม "องค์ชาย ท่านจะนั่งข้างข้าไหม?""ที่นั่งข้าอยู่ข้างพี่ชาย" กู้จิ่นส่ายหน้า "เจ้ายังจำที่ข้าเคยบอกเจ้าได้หรือไม่?""อืม..." เจียงซุ่ยฮวนเอียงคอคิด นึกขึ้นได้ "ท่านบอกว่าต่อหน้าคนนอกต้องแสดงท่าทีห่างเหินกับท่าน ที่ดีที่สุดคือทำเป็นมีความแค้นกับท่าน"หากกู้จิ่นไม่เตือน นางเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว นางถามอย่างสงสัย "แล้วทำไมท่านยังพูดแก้ต่างให้ข้าต่อหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์และคนอื่นๆ?"กู้จิ่นอธิบาย "เพราะตอนนั้นมีแค่พวกนางอยู่ และข้ารู้จักพื้นเพพวกนางดี จึงไม่เป็นไร"ดวงตาเขาลึกลง "แต่วันนี้ต่างกัน งานเลี้ยงวันนี้ทุกคนที่มาภูเขาซานชิงต้องเข้าร่วม มีทั้งคนดีคนร้ายปะปนกัน ดังนั้นเจ้าต้องอยู่ห่างจากข้า""ได้" เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจว่ากู้จิ่นเป็นห่วงความปลอดภัยของนาง จึงนั่งอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 160
รอบด้านคึกคัก มีเพียงไม่กี่คนที่มองฮูหยินอ๋องที่ยืนตะลึง แล้วก็หันหน้าไปอย่างไม่ใส่ใจฮูหยินช่างซูพูดอย่างภูมิใจ "เห็นไหมว่าข้าพูดไม่ผิด คุณหนูเจียงอายุยังน้อยแต่มีวิชาแพทย์สูงส่งถึงเพียงนี้ อนาคตต้องไปไกลแน่ เพียงไม่นานก็จากหมอตำหนักเหยินซ่านขึ้นเป็นหมอหลวงชั้นสูง"ฮูหยินอ๋องไม่ได้ยินคำพูดของฮูหยินช่างซูเลย นางจ้องเจียงซุ่ยฮวนที่ดูสบายอกสบายใจไม่วางตา เชื่อว่าเจียงซุ่ยฮวนต้องใช้เล่ห์เพทุบายเข้ามา ไม่เช่นนั้นด้วยวิชาแพทย์เพียงน้อยนิด จะเป็นหมอหลวงชั้นสูงได้อย่างไร!ฮูหยินช่างซูยังพูดข้างๆ ไม่หยุด "ช่างน่าทึ่งจริงๆ ในวังตอนนี้มีหมอหลวงชั้นสูงกี่คนกัน หมอหลวงมากมายศึกษามาทั้งชีวิตยังเป็นไม่ได้เลย"แต่ฮูหยินอ๋องรู้สึกอับอายยิ่ง แต่ก่อนเจียงซุ่ยฮวนรักษาคนในตลาดก็แล้วไป แต่ที่นี่เป็นอาณาเขตราชวงศ์ นางกลับกล้าแอบปลอมตัวเข้ามา!หากเจียงซุ่ยฮวนรักษาพระญาติเกิดผิดพลาด ฮ่องเต้คงไม่ละเว้นจวนอ๋องฮูหยินอ๋องฉวยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจเดินไปหลังเจียงซุ่ยฮวน พูดเสียงเย็น "ซุ่ยฮวน เจ้าออกมากับข้าหน่อย"เจียงซุ่ยฮวนเห็นฮูหยินอ๋องปรากฏตัวกะทันหันก็ไม่แปลกใจ ยิ้มถาม "งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้ว หากฮูหย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 161
เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก พลางเอนกายหลบเลี่ยง ยกมือขึ้นบังใบหน้าครึ่งหนึ่ง ภาวนาขออย่าให้องค์หญิงจิ่นซิ่วจำนางได้เมื่อฝ่าบาทประทับแล้ว งานเลี้ยงจึงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในชั่วพริบตา จอกสุราก็เริ่มหมุนเวียน เหล่าขุนนางสนทนากันอย่างครื้นเครง ณ กลางท้องพระโรง หมู่นางระบำในอาภรณ์งดงามกำลังร่ายรำด้วยท่วงท่าอ่อนช้อย พริ้วไหวดั่งระลอกคลื่นเจียงซุ่ยฮวนจดจำคำกำชับของกู้จิ่นไว้แม่น ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมองไปทางเขา ได้แต่จับจ้องนางระบำเบื้องหน้า หางตาเห็นฮูหยินอ๋องเหลือบมองนางเป็นพักๆ แต่นางก็เลือกที่จะเมินเฉยจางรั่วรั่วถือจอกสุรา แอบย่องอ้อมด้านหลังผู้คน มาเบียดนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวนเจียงซุ่ยฮวนถูกเบียดจนเกือบล้มทับที่นั่งขององค์หญิงจิ่นซิ่ว โชคดีที่องค์หญิงไปคำนับถวายสุรากู้จิ่นอยู่ จึงไม่อยู่ตรงนั้นจางรั่วรั่วคว้าแขนเจียงซุ่ยฮวนไว้ กระซิบว่า "เจ้าดูท่าจะอวบขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ""อีกสองเดือนก็จะคลอดแล้ว จะไม่อวบได้อย่างไร!" เจียงซุ่ยฮวนพึมพำเบาๆ พลางนั่งตัวตรงจางรั่วรั่วไม่ได้ยินว่านางพูดอะไร ยกจอกสุราขึ้นกล่าว "มา ข้าขอดื่มอวยพรเจ้าสักจอก ขอบคุณที่เจ้าช่วยข้าออกจากหอนางโลม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 162
เจียงซุ่ยฮวนมิได้ทันตั้งตัว ร่างนางถูกองค์หญิงจิ่นซิ่วกระชากไปด้านข้าง ท่อนแขนกระแทกเข้ากับมุมโต๊ะอย่างจัง นางเจ็บจนต้องร้องครางออกมาในท้องพระโรงบรรเลงเสียงพิณแผ่วพลิ้ว ดนตรีไพเราะจับใจ นางระบำร่ายรำอยู่กลางห้อง ทุกคนล้วนหลงใหลในการแสดง มีเพียงหมอหลวงไม่กี่คนที่จับจ้องมองเจียงซุ่ยฮวนองค์หญิงจิ่นซิ่วจ้องกลับไปทีละคน พวกเขาต่างรีบหันหน้าหนี ไม่กล้ามองมาทางนี้อีกกู้จิ่นถือจอกสุราอย่างเกียจคร้าน ดูประหนึ่งกำลังชมระบำอย่างไม่ใส่ใจ แต่แท้จริงแล้วกำลังสังเกตทุกคนในงานเลี้ยงแม้จะไม่ได้ยินเสียงใดๆ แต่ราวกับมีสัมผัสพิเศษ เขาชำเลืองมองไปยังที่นั่งของหมอหลวงเพียงแวบเดียว สายตาของเขาก็หม่นลง ที่แถวหมอหลวง เจียงซุ่ยฮวนกำลังนวดแขนด้วยสีหน้าเจ็บปวด องค์หญิงจิ่นซิ่วจับชุดนางไว้พลางพูดอะไรบางอย่าง ส่วนจางรั่วรั่วที่อยู่ด้านหลังตาโตด้วยความงุนงงกู้จิ่นเกือบจะลุกไป แต่นึกได้ว่าในท้องพระโรงมีคนมากมาย ทุกการเคลื่อนไหวของเขาล้วนสะดุดตาผู้คน จึงต้องอดกลั้นเอาไว้เขางอนิ้วชี้ เคาะโต๊ะเบาๆ สองครั้ง จากนั้นแกล้งมองไปยังที่นั่งหมอหลวงอย่างไม่ตั้งใจชางอี้ที่ยืนอยู่หลังเสาในท้องพระโรงเข้าใจความหมาย ก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 163
เจียงซุ่ยฮวนจิบน้ำตาลแดงในถ้วยอย่างเงียบงัน มิได้เอื้อนเอ่ยวาจาใดกู้จิ่นดื่มสุราในถ้วยด้วยสีหน้าเรียบเฉย เมื่อเห็นองค์หญิงจิ่นซิ่วย่างกรายมาทางนี้ ก็ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก ดีแล้วที่องค์หญิงมิได้รังควานเจียงซุ่ยฮวนมากนักเขาเอ่ยเสียงเย็น "เหตุใดเจ้าจึงมาอีก?"องค์หญิงจิ่นซิ่วกล่าวอย่างขัดเคือง "เสด็จอา หม่อมฉันมาฟ้องเพคะ แม่หมอเจียงที่พำนักอยู่ในเรือนของท่านนั้น นางกล่าวร้ายท่านลับหลัง!""หืม?" กู้จิ่นเลิกคิ้วด้วยความสนใจ "นางว่าข้าเช่นไร?""นางบอกว่าเป็นศัตรูกับท่าน อีกทั้งยังพูดว่าความสัมพันธ์กับท่านไม่ดีอะไรทำนองนี้เพคะ" องค์หญิงจิ่นซิ่วเอ่ยพลางหัวเราะเยาะ "หม่อมฉันเห็นว่านางช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเสียเหลือเกิน หากมิใช่อาอ๋องพานางมา นางคงขึ้นเขาซานชิงไม่ได้ด้วยซ้ำ!"กู้จิ่นสำลักสุราจนไอ เขาให้เจียงซุ่ยฮวนแสดงท่าทีห่างเหินกับเขา แต่ไม่คิดว่าในคำพูดของนางจะกลายเป็นศัตรูคู่แค้นกันไปเสียแล้วองค์หญิงจิ่นซิ่วรีบตบหลังกู้จิ่นเมื่อเห็นดังนั้น "เสด็จอาอย่าทรงโกรธไปเลยเพคะ นางก็แค่หมอหลวงคนหนึ่ง งานล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงครั้งนี้มีหมอหลวงมามากมาย ขาดนางไปคนหนึ่งก็มิได้เป็นไร""เสด็
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 164
กู้จิ่นอธิบายอย่างจนใจว่า "ที่ข้าต้องพูดเช่นนี้ ก็เพราะเกรงว่าหากหมอหลวงเจียงสนิทสนมกับข้ามากเกินไป อาจถูกแมงป่องพิษล่วงรู้ แล้วใช้นางมาเป็นตัวประกันข่มขู่ข้า"แมงป่องพิษ คือรหัสที่กู้จิ่นตั้งให้กับฆาตกรที่วางยาพิษไท่ชิงฮองเฮา เขาจึงไม่ได้อธิบายให้เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจอย่างถ่องแท้ เพื่อไม่ให้นางต้องพัวพันเข้ามาแมงป่องพิษเป็นคนที่ซ่อนเร้นตัวตนได้อย่างแยบยล ไม่เคยทิ้งร่องรอยใดไว้ อีกทั้งยังมีองค์กรขนาดใหญ่ชื่อว่า เงาแมงป่องจวบจนบัดนี้ กู้จิ่นสังหารสมาชิกเงาแมงป่องไปแล้วนับร้อย แต่ก็ยังไม่ได้ข้อมูลใดเกี่ยวกับแมงป่องพิษเลยกู้จิ่นเกลียดชังแมงป่องพิษอย่างที่สุด จึงแทบไม่เคยเอ่ยถึงรหัสนี้หลังจากฟังคำกู้จิ่นจบ ฮ่องเต้ทรงหม่นพระพักตร์ ตรัสเสียงต่ำว่า "เป็นความไร้ความสามารถของเรา ที่เป็นถึงเจ้าแผ่นดินต้าเหยียน กลับจับฆาตกรที่สังหารพระมารดาไม่ได้ ฮ่องเต้พระบิดาทรงพระสติฟั่นเฟือนมานานเพียงนี้ เรายังไม่กล้าเข้าเฝ้าพระองค์เลย"กู้จิ่นส่ายหน้า ทูลว่า "องค์ชายอย่าได้ตำหนิพระองค์เอง เป็นความผิดของข้า หากวันนั้นคนที่ดื่มถ้วยยาพิษเป็นข้า องค์ฮ่องเฮาก็คงไม่เป็นอันใด""อนิจจา ฮ่องเต้พระบิดาและองค์ฮ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 165
นางเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น รีบลุกขึ้นดึงตัวจางรั่วรั่วถอยหลังไปหลายก้าว พลางจับตามององค์หญิงจิ่นซิ่วอย่างระแวดระวังความวุ่นวายครั้งนี้ใหญ่โตนัก ผู้คนในงานเลี้ยงหลายคนต่างหันมามอง แม้แต่ฝ่าบาทและฮองเฮาก็ทรงหันพระพักตร์มาทอดพระเนตรฮูหยินอ๋องเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น นึกในใจว่าเจียงซุ่ยฮวนคงก่อเรื่องอีกแล้ว ทั้งโกรธทั้งรำคาญ จึงหาข้ออ้างออกจากงานเลี้ยงไปเสียท่านอ๋องกำลังดื่มสุรากับเพื่อนขุนนาง ได้ยินเสียงอึกทึกจึงเหลือบมองผ่านๆ ก็เห็นเจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ตรงนั้น เบื้องหน้าคือองค์หญิงจิ่นซิ่วที่ทรงพระพิโรธเพื่อนขุนนางกล่าวว่า "ท่านอ๋อง สตรีผู้นั้นหน้าตาคล้ายธิดาแท้ๆ ของท่าน"ท่านอ๋องแค่นเสียงเย็นชา พลางหันหน้าหนี "ข้ามีเม่ยเอ๋อร์เพียงธิดาเดียว!"เพื่อมิให้พัวพัน ท่านอ๋องดื่มสุราในถ้วยจนหมด แล้วก็ออกจากงานเลี้ยงไปจิ่นซิ่วอาศัยฤทธิ์สุราตวาดเสียงดัง "ชางอี้ เจ้าทำอะไร?"ชางอี้ตอบอย่างนอบน้อม "องค์หญิง พระองค์ทรงมึนเมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ข้าไม่ได้มึนเมา! คืนถ้วยมาให้ข้า ข้าจะขว้างอีกครั้ง" จิ่นซิ่วตวาดด้วยความโกรธชางอี้ไม่ยอมคืนให้ จิ่นซิ่วโกรธจนพลิกโต๊ะตรงหน้า เหล้าและอาหารบนโต๊ะหก
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 370
"แน่นอนว่าไม่ใช่!" ฉู่เฉินปฏิเสธเสียงดัง "เพราะเจ้าเป็นศิษย์ข้านี่แหละ ข้าถึงได้หน้าด้านขอเงินเจ้า" "อีกไม่กี่วันข้าจะไปเจียงหนานแล้ว ตอนนั้นต้องซื้อรถซื้อบ้านไม่ใช่หรือ? เจ้าอายุยังน้อยก็มีทั้งรถทั้งบ้านทั้งร้าน ข้าอายุป่านนี้แล้ว จะไม่มีแม้แต่ที่อยู่ได้อย่างไร" ฉู่เฉินทำตัวน่าสงสาร พูดไปถูตาไป ราวกับมีน้ำตาจริงๆ เจียงซุ่ยฮวนพูดอย่างจนคำ "อาจารย์ ท่านส่องกระจกดูหน่อยเถอะ ตอนนี้ท่านเป็นหนุ่มอายุยี่สิบกว่า อ้างว่าแก่ไม่ได้แล้ว" "ท่านยังหนุ่มอยู่ ที่หาเงินมีเยอะแยะ อย่าคิดแต่จะเอาจากกระเป๋าศิษย์เลย" เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ "ข้ากำลังจะคลอด มีที่ต้องใช้เงินอีกมาก ท่านเป็นอาจารย์ไม่ช่วยเหลือก็แล้วไป จะมาขอเงินข้าได้อย่างไร?" เห็นทั้งสองกำลังจะแข่งกันน่าสงสาร ฉู่เฉินรีบพูด "หยุด หยุด หยุด ข้าไม่แข่งกับเจ้าแล้ว!" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าเห็นด้วย แต่เดิมนางก็ไม่ได้คิดจะแข่ง หากฉู่เฉินมีเงินไม่พอใช้ นางก็ให้เขาได้ แต่วันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี จึงไม่อยากตกลงง่ายๆ "อย่างนี้แล้วกัน" ฉู่เฉินเสนอเงื่อนไข "รอเปิดหีบแล้ว ของข้างในเราแบ่งคนละครึ่ง นอกจากนี้ ข้าจะให้เจ้ายืมเข็มทองเล่นสองเดือน" "สอง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 369
เมื่อนางพบว่าเจียงซุ่ยฮวนเห็นนาง รีบหลบสายตาทันที เจียงซุ่ยฮวนปล่อยม่านลง สั่งยวี่จี๋ "เมื่อออกจากตลาดแล้ว ต้องขับรถม้าให้ช้าลงด้วย" ยวี่จี๋รับคำจากด้านนอก หลังออกจากตลาด รถม้าก็ยังช้าอยู่ กลับถึงบ้าน เจียงซุ่ยฮวนตรงไปลานหลัง หวังจะขอความช่วยเหลือจากฉู่เฉิน แต่เห็นเพียงกงซุนซวีคนเดียวในลานหลัง กำลังฝึกยิงธนู กงซุนซวีเห็นนางแล้วพูดอย่างดีใจ "พี่สาวเจียง ท่านช่วยสอนข้ายิงธนูได้หรือไม่? ข้าลองหลายครั้งแล้ว แต่แม่นยำไม่ดีเลย" เจียงซุ่ยฮวนรีบโบกมือปฏิเสธ "อย่างอื่นพอได้ แต่ยิงธนูอย่าให้ข้าสอนเลย" นางยิงถูกก้นฉู่เฉินได้สองครั้ง เพียงพอจะบอกว่าฝีมือยิงธนูของนางแย่ไม่ธรรมดา กงซุนซวีดูผิดหวัง "ก็ได้" "อาจารย์อยู่ที่ใด?" "อยู่ในห้อง บอกว่ากำลังศึกษากุญแจปากัวอะไรสักอย่าง ให้ข้ารอครึ่งชั่วยาม" "ดี เจ้าฝึกต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนเดินไปห้องฉู่เฉิน นับแต่ฉู่เฉินได้หีบนั้นมา ทุกวันนอกจากสอนกงซุนซวีฝึกวรยุทธ์ ก็อยู่ในห้องศึกษาวิธีเปิดหีบ นางผลักประตูเข้าไป เห็นฉู่เฉินกอดหีบนั่งบนเก้าอี้ ศีรษะเอนหลัง ตาปิดสนิท ริมฝีปากอ้าเล็กน้อย ฟังดีๆ ยังได้ยินเสียงกรน "อาจารย์" เจียงซุ่ย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 368
เจียงซุ่ยฮวนจมอยู่ในห้วงความคิด หลี่เสวียหมิงยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองนางไม่กะพริบตา คิ้วเรียวบางของนางขมวดเล็กน้อย ดวงตาดำสนิทใสกระจ่าง แสงอาทิตย์สาดลงบนใบหน้าขาวผ่องสะอาด ทำให้นางดูเหนือโลกยิ่งขึ้น หลี่เสวียหมิงมองจนเหม่อ จู่ๆ ก็รู้สึกว่านางเหมือนนางฟ้าที่ก้าวออกมาจากภาพวาด งดงามจนสะกดจิตใจ หยิ่งเถาอุ้มผ้าม้วนหนึ่งเดินมาอย่างตื่นเต้น "คุณหนู ข้าเลือกได้แล้ว!" "อืม" เจียงซุ่ยฮวนได้สติ ยื่นเงินก้อนหนึ่งให้หยิ่งเถา ชี้ผ้าหลายม้วนตรงหน้า "เอาพวกนี้ไปจ่ายเงินเถอะ" เจียงซุ่ยฮวนตอนนี้จิตใจสับสน ไม่มีอารมณ์เลือกผ้าแล้ว หลี่เสวียหมิงเห็นนางจะไป พลันคว้าข้อมือนางไว้ นางหันตัว สะบัดข้อมือออกจากมือหลี่เสวียหมิงอย่างแนบเนียน "คุณชายหลี่ มีธุระอะไรอีกหรือ?" ท่าทางเมื่อครู่ของหลี่เสวียหมิงเป็นสัญชาตญาณ พอรู้ตัวจึงเข้าใจว่าการกระทำของตนไม่เหมาะสม เขาพูดติดอ่าง "ขออภัยคุณหนูเจียง เมื่อครู่ข้าตื่นเต้นเกินไป ไม่มีความหมายอื่นแน่นอน" "ไม่เป็นไร คุณชายหลี่เป็นบัณฑิต ข้าเชื่อว่าท่านไม่ได้ตั้งใจ เพราะพวกเราก็แค่เพื่อนกัน" เจียงซุ่ยฮวนพูดเรียบๆ นางเน้นเสียงประโยคสุดท้าย เพื่อแสดงท่าทีว่า คว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 367
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งยิ้มลามก "คุณหนู ข้าจะพาเจ้าไปที่สนุกๆ ไปกับข้าไหม?" หญิงผมขาวปฏิเสธเสียงแหลม "ไปให้พ้น ข้าไม่ไป!" นางผลักชายร่างใหญ่ตรงหน้าอย่างแรง วิ่งมาหาเจียงซุ่ยฮวน ร้องไห้คร่ำครวญ "คุณหนู ช่วยข้าด้วยเถิด!" "พวกเขาจะลักพาข้าไป ท่านช่วยส่งข้ากลับบ้านได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ทันเอ่ยปาก หยิ่งเถาก็เข้ามาดึงหญิงผู้นั้นออก ถามอย่างโกรธเกรี้ยว "เจ้าทำอะไร? อย่าเข้าใกล้คุณหนูของพวกเรา!" หลังเหตุการณ์ช่วยคนแล้วถูกคนแคระลักพาตัว หยิ่งเถาระแวดระวังมากขึ้น เมื่อเห็นคนแปลกหน้าเข้าใกล้เจียงซุ่ยฮวน นางจะรีบเข้าไปขวางไว้ หญิงผมขาวไม่คิดว่าจะมีคนออกมาขัดขวาง นางพูดอย่างน่าสงสาร "ข้าไม่มีเจตนาร้าย ข้าเพียงอยากขอความช่วยเหลือจากคุณหนูของเจ้า" "ถนนสายนี้มีผู้คนผ่านไปมามากมาย เจ้าจะขอความช่วยเหลือจากใครก็ได้ แต่กลับเลือกคุณหนูของพวกเราที่เป็นสตรีอ่อนแอ ใครจะรู้ว่าเจ้ามีเจตนาซ่อนเร้นหรือไม่!" หยิ่งเถาเอามือเท้าสะเอวตะโกน เสียงของหยิ่งเถาดึงดูดสายตาผู้คน หญิงผมขาวดูเก้อเขิน "ข้าเพียงร้อนใจ เห็นคุณหนูของเจ้าพอดี จึงมาขอความช่วยเหลือ เจ้าพูดจาหยาบคายเกินไป!" "อะไรหยาบคาย? ข้าพูดค
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 366
เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่เป็นเพียงการคาดเดา กู้จิ่นจึงตั้งใจจะไปถามราชครูด้วยตัวเอง ชางอี้ตามหลังกู้จิ่นติดๆ "องค์ชาย แม้ท่านจะไปถามราชครูตอนนี้ ราชครูก็อาจไม่พูดความจริง กลับจะเป็นการเขย่าพงหญ้าให้งูตื่นเสียด้วยซ้ำ!" "ฮึ" กู้จิ่นหัวเราะเยาะ "ราชครูไม่ใช่งูธรรมดา เขาเป็นงูเหลือม ไม้ธรรมดาไล่ไม่หนีหรอก" ชางอี้รู้สึกสงสัยในความผิดปกติขององค์ชายวันนี้ องค์ชายระมัดระวังเสมอ ไม่เคยทำอะไรที่ไม่มั่นใจ วันนี้เป็นอะไรไป? อาศัยแค่การคาดเดาก็จะไปเผชิญหน้าราชครูด้วยตัวเอง! ชางอี้ระมัดระวังถามความสงสัยในใจ กู้จิ่นกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ "แต่ก่อนข้ายังไม่มีอำนาจเต็มที่ จึงต้องระมัดระวัง" "ตอนนี้ต่างจากเมื่อก่อน ข้าไม่อยาก และไม่จำเป็นต้องรอต่อไปอีก" ชางอี้คาดเดาในใจว่า ที่องค์ชายเปลี่ยนไปเช่นนี้ ส่วนใหญ่คงเกี่ยวกับหมอเจียง แต่เขาไม่กล้าพูดออกมา ทั้งสองมาถึงหน้าหอหลินเทียนที่ราชครูพักอยู่ ทหารยามเห็นกู้จิ่นเดินตรงเข้าไป รีบเข้ามาขวาง "องค์ชายเป่ยโม่ ที่นี่คือหอหลินเทียน หากไม่ได้รับอนุญาตจากราชครู ท่านเข้าไปไม่ได้" กู้จิ่นมองเขาเย็นชา "ข้าอยากเข้า เจ้ายังกล้าขวางอีกหรือ?" ทหารก้มหน้าไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 365
ราชครูเย็นชายิ่ง "รู้อยู่ว่าบิดามารดาอยู่ในมือข้า ก็ควรทำการให้รอบคอบ อย่าให้ผู้ใดจับได้" "กระหม่อมเข้าใจแล้ว" ราชครูจากไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผ่านไปไม่กี่วินาที เงาดำเดินออกมาจากที่มืด เป็นชายในชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ใบหน้าเขาบวม รูปร่างอวบอ้วน ทั้งคนดูประหลาดอย่างบอกไม่ถูก ราวกับลูกโป่งที่ถูกเป่าจนพองแล้วปล่อยลมออกครึ่งหนึ่ง สีหน้าทรุดโทรมยิ่ง "ช่างเหลือเชื่อ เรื่องเช่นนี้ข้าจะรู้ได้อย่างไร? ยังอุตส่าห์มาถามข้าอีก!" ชายผู้นั้นด่าทอ เตะเสาที่ประตู "ไอ้หมาตัวนี้! กล้าเอาพ่อแม่ข้ามาข่มขู่!" "ข้าเป็นเช่นนี้แล้ว ยังจะกลัวเจ้าอีกหรือ?" ชายผู้นั้นดูอารมณ์ร้ายยิ่ง ด่าทอครอบครัวราชครูทั้งหมด ขันทีน้อยเห็นภาพนี้ แอบถอดชุดขันทีออก ใช้วิชาตัวเบาจากไป ในจวนองค์ชายเป่ยโม่ ขันทีน้อยคนเมื่อครู่สวมชุดดำ เล่าเรื่องที่เห็นให้ชางอี้ฟังทั้งหมด ชางอี้ฟังจบก็ถามอย่างตกตะลึง "คนผู้นั้นคือใคร?" "กระหม่อมรู้เพียงว่าเขาสวมชุดองครักษ์จิ่นอี้เว่ย ไม่รู้ว่าเป็นใคร" "ได้ รีบกลับวังไปเถิด ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้องค์ชายทราบ" ชางอี้หยุดครู่หนึ่ง พูดต่อ "ต้องจับตาคนผู้นั้นให้ดี!" "พ่ะย่ะค่ะ!" ช
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 364
ยามค่ำคืน ในศาลเทียนฟู่แห่งวังหลวงสว่างไสว ขันทีและนางกำนัลต่างรีบร้อนเข้าออก เปลี่ยนของเก่าในศาลทั้งหมดเป็นของใหม่ ในวันขึ้นปีใหม่ เมืองหลวงจะจัดพิธีบวงสรวงใหญ่ ราชวงศ์และขุนนางทั้งหมดต้องเข้าร่วม แม่ทัพฉีหยวนจะนำทัพกลับเมืองหลวงในอีกสิบวันเพื่อร่วมพิธี ฮ่องเต้จึงสั่งให้บูรณะศาลเทียนฟู่ใหม่ทั้งหมดเพื่อจัดงานเลี้ยงต้อนรับแม่ทัพฉีหยวน เหตุนี้ศาลเทียนฟู่คืนนี้จึงคึกคักเช่นนี้ ขันทีหลิวยืนที่ประตูศาลเทียนฟู่สั่งการขันทีน้อยกลุ่มหนึ่ง "เร็วๆ! ขยันหน่อย แม่ทัพฉีหยวนจะกลับเมืองหลวงในอีกแปดวัน ถ้าเกิดผิดพลาดอะไร พวกเจ้าระวังหัวด้วย!" พวกขันทีน้อยที่กำลังขนของได้ยินคำพูดขันทีหลิว ตัวสั่นด้วยความกลัว ยิ่งทำงานขยันขึ้น ข้างๆ มีขันทีน้อยคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา แต่รูปร่างดูสง่ากว่าขันทีคนอื่น เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดขันทีหลิว ขณะขนของก็มองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังสังเกตบางอย่าง ขันทีหลิวสังเกตเห็นท่าทางขันทีน้อย ชี้หน้าด่า "เจ้าไม่ตั้งใจทำงาน มองอะไรอยู่?" ขันทีน้อยก้มหัวคำนับ "ขอรายงานท่านขันทีหลิว ข้าน้อยดูว่ามีงานอื่นต้องทำอีกไหม" "เจ้าแค่ขนของก็พอ ไปยุ่งเรื่องอื่นทำไม! หรือคิดจะแย่งตำ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 363
"หากหนอนกู่ตัวนั้นเจาะเข้าร่างคนแล้ว ตัวนี้ก็จะไม่เจาะเข้าร่างคนอีก" หมอผีบอกเจียงเม่ยเอ๋อร์ "เจ้าเข้ามา" เจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่กล้าขยับ เรียกชุ่ยหงเข้ามา ให้ชุ่ยหงเดินไปหน้าหมอผี หมอผีดึงแขนเสื้อชุ่ยหงขึ้น วางหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง ชุ่ยหงหลับตาแน่น รู้สึกเพียงสัมผัสเหนียวลื่นบนแขน นางอดลืมตาดูไม่ได้ เห็นหนอนกู่น่าขยะแขยงค่อยๆ คลานบนแขน ทิ้งน้ำเมือกใสไว้ ภาพน่าขยะแขยงนี้ทำให้ชุ่ยหงถึงกับลืมกรีดร้อง ตาพลิกเป็นลมไป แต่เจียงเม่ยเอ๋อร์กลับร้องอย่างดีใจ "ดูสิ! หนอนกู่ไม่ได้เจาะเข้าผิวหนังนาง แสดงว่าหนอนกู่ตัวนั้นต้องอยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวนแน่!" "ข้าบอกแล้วว่าเป็นปัญหาของเจ้า!" เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มผ้าอ้อมลืมตัว "เจ้าไม่ช่วยข้ากำจัดเจียงซุ่ยฮวน ยังจะเอาฉู่ฝูสิง ช่างฝันเฟื่องจริงๆ!" สีหน้าหมอผีเขียวบ้างขาวบ้าง พึมพำ "เป็นไปไม่ได้! หนอนกู่อยู่ในร่างเจียงซุ่ยฮวน เหตุใดนานขนาดนี้ยังไม่ฟักตัว?" "ฮึ!" เจียงเม่ยเอ๋อร์หัวเราะเยาะ "ข้าว่าหนอนกู่นั่นมีปัญหา!" แต่หมอผีกลับสงบลง ค่อยๆ จับหนอนกู่บนแขนชุ่ยหง โยนลงถังน้ำ ถามอย่างไร้อารมณ์ "ชายาองค์ชายหนานหมิง เจ้าคลอดทารกประหลาดเช่นนี้ เหตุใดไม่ยอ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 362
เจียงเม่ยเอ๋อร์ชะงัก ถามอย่างสงสัย "หมายความว่าอย่างไร?" "ตอนที่ข้าให้หนอนกู่พิษแก่เจ้า เคยบอกว่า เจ้าจะนำสิ่งที่ข้าต้องการมามอบให้เอง" หมอผีเปิดม่าน จ้องฉู่ฝูที่เจียงเม่ยเอ๋อร์อุ้มอยู่ด้วยสายตาเยี่ยงงูพิษ "สิ่งที่เจ้าอุ้มอยู่ นั่นแหละคือสิ่งที่ข้าต้องการ!" ม่านตาเจียงเม่ยเอ๋อร์ขยายกว้างในทันที อุ้มฉู่ฝูพลางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ "นี่คือลูกของข้า จะให้เจ้าได้อย่างไร?" หากนางรู้ก่อนว่าหมอผีต้องการฉู่ฝู นางคงไม่อุ้มฉู่ฝูมาหาหมอผีเพื่อรักษาโรคแน่ แขนของหมอผีพันด้วยงูดำตัวหนึ่ง แลบลิ้น "ฟิ้ว ฟิ้ว" บรรยากาศพลันกดดันและเย็นยะเยือก "อย่างไร เจ้าจะบิดพลิ้ว?" สีหน้าหมอผีเย็นชา "ตอนนั้นเราตกลงกันแล้ว หากเจ้าบิดพลิ้วตอนนี้ รู้หรือไม่ว่าต้องจ่ายราคาเช่นไร?" สีหน้าเจียงเม่ยเอ๋อร์ซีดเผือด นางรู้ว่าหมอผีตรงหน้าเชี่ยวชาญไสยศาสตร์ จึงไม่กล้าทะเลาะกับหมอผี ได้แต่แย้งว่า "ตอนนั้นเราพูดกันว่า เจ้าช่วยข้าฆ่าเจียงซุ่ยฮวน ข้าจะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ" "แต่ตอนนี้เจียงซุ่ยฮวนยังไม่ตาย! ทำไมข้าต้องให้ฉู่ฝูแก่เจ้า?" หมอผีทุบโต๊ะแรงๆ งูดำบนแขนสั่นหล่นลงมา เลื้อยบนโต๊ะสองสามที แล้วไต่กลับขึ้นแขนหมอผี
