เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 191
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 192
คำพูดของลูน่าทำให้ใบหน้าของแชนน่อนเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินคล้ำแชนน่อนไม่สามารถรักษาความสง่างามและความเย่อหยิ่งเอาไว้ได้อีกต่อไป เธอรีบด่าลูน่าในทันที “คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร? กล้าดียังไงมาสอนฉัน คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเครื่องประดับหรือการออกแบบบ้างหรือเปล่า? กล้าดียังไงมาวิจารณ์แผนกออกแบบของเรา! คุณก็แค่พนักงานฝึกงานจะไปรู้อะไร คิดว่าตัวเองเป็นนักออกแบบจันทร์เจ้าผู้โด่งดังหรือยังไง? คิดว่าคำพูดของคุณมีน้ำหนักอะไรด้วยเหรอ?” ลูน่าย่นคิ้วเล็กน้อยและค่อนข้างประหลาดใจเมื่อได้ยินนามแฝงก่อนหน้านี้ของเธอที่ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดถึง “ลูน่า” คอร์ทนีย์สูดจมูกแล้วเดินมาหาด้วยท่าทางอ่อนน้อมจากไกล ๆ เธอกล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำ “ยกโทษให้ฉันได้ไหม? ถ้าคุณไม่ยกโทษให้ ฉันก็คงตอบท่านประธานไม่ได้”“ได้สิ ฉัยจะยกโทษให้” ลูน่ากล่าวเย้ยและชี้ไปที่แชนน่อน “แต่คุณต้องให้เธอมาก้มกราบฉันสักสามร้อยครั้งก่อน”ดวงตาของแชนน่อนเบิกกว้างอย่างโกรธเคือง “ฝันไปเถอะ!”“ถ้างั้นก็เชิญพวกคุณฝันไปก่อนเหมือนกัน”ลูน่าก้มหน้ามองดูนาฬิกาก่อนจะเริ่มเก็บของ “วันนี้ฉันเลิกงานละ ไปก่อนล่ะ!”ลูน่าเดินกรีดกรายออกไปทิ้งให้กลุ่มนักออกแบบมองเ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 193
ลูน่ารู้สึกเจ็บเล็กน้อยเมื่อตอนที่เธอต้องคัดลอกเอกสารระหว่างวัน “เมื่อวานคุณลินช์ลงโทษฉัน วันนี้คุณควินน์ก็ด่าฉันด้วยเหมือนกัน” ลิลลี่เงยหน้า “ฉันรู้ว่าตัวเองผิดค่ะ” ลูน่าเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตบไหล่ลิลลี่เบา ๆ “ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้คิดร้าย ฉันไม่ถือโทษโกรธอะไร ฉันเข้าใจ ฉันจะสนใจกับปัญหานี้ในอนาคตให้มากขึ้น แล้วฉันก็จะติดต่อกับมัลคอล์มให้บ่อยขึ้นนะ” ลิลลี่อึ้งไป เธอไม่คิดว่าลูน่าจะตอบสนองแบบแบบนี้ เธอจึงอึ้งจนพูดไม่ออกไปในทันที เนลลี่ถอนหายใจขณะที่หอมแก้มลูน่าอย่างอ่อนโยน จากนั้นเธอก็หันไปจับมือของลิลลี่ไว้ “ลิลลี่ เราไปกันเถอะ!” เมื่อเห็นลิลลี่พาเนลลี่ไปแล้ว นีลก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทำไมแม่ต้องดีกับเธอด้วยล่ะครับ?” “ใครไม่เคยทำผิดบ้างละจ๊ะ?” ลูน่าถอนหายใจขณะที่จับมือนีลไว้ “เธอดูแลพวกลูกสามคนมาอย่างดีตั้งหลายปีตอนที่เราอยู่ต่างประเทศ เพราะฉะนั้นแม่ไม่ควรจะใจแคบกับเธอ”ลูน่าจับมือนีลขณะที่พวกเขาเดินไปยังป้ายรถเมล์และพูดคุยกันว่าวันนี้เป็นอย่างไรบ้างเหมือนที่ทำเป็นประจำ เธอเล่าถึงเรื่องแซคกับยูริ และเรื่องเพื่อนร่วมงานคนใหม่ที่ชื่อ บอนนี่ เลน “คุณแม่ คุณแม่ไว้ใจคนง่ายไปแล้วนะ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 194
“คุณผู้หญิงครับ เราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าครับ” นีลสังเกตเห็นว่าลูน่ามีสีหน้าบูดบึ้ง ดังนั้นเขาจึงเข้าหานาตาชาและดึงแขนเสื้อเธอด้วยท่าทียิ้ม ๆ “ในชุมชนเล็ก ๆ ของเรามีคนอยู่มากแล้วเพื่อนบ้านก็เป็นพวกชอบคุยซุบซิบนินทาเราไปคุยกันข้างในดีกว่านะครับ!”นาตาชาขมวดคิ้วและอยากจะปฏิเสธนีลจนกระทั่งเธอสังเกตใบหน้าของนีลดี ๆใบหน้านี้...เธอคิดถึงลูน่า กิบสันตอนยังเด็กอย่างอธิบายไม่ได้ ทั้งลักษณะ กลิ่นอาย และดวงตากลมโตระยิบระยับราวแสงดาวก็ดูเหมือนลูน่า กิบสันความคิดทั้งหมดของเธอหายออกนอกหน้าต่างไปหมดเมื่อนาตาชามองเขาหลังจากนั้นนาตาชาก็ถอนหายใจและยอมให้นีลพาเธอเข้าไปภายนอกตัวบ้านไม่ต่างจากบ้านหลังอื่น แต่สิ่งที่นาตาชาไม่คาดคิดคือภายในบ้าน การตกแต่งเป็นแบบเรียบ ๆ และสะอาดตา ผนังมีรอยไหม้เกรียมและผนังก็มีรอยเผาไฟราวกับว่าถึงจะทาสีใหม่ก็ไม่สามารถปกปิดรอยไฟไหม้ได้หมดนาตาชาเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง“บ้านคุณ...”“คุณออร่าส่งคนมาเผาไงครับ” นีลพานาตาชาไปนั่งที่โซฟาก่อนเขาจะนั่งลงตรงข้ามกัน “คุณแม่ของผมกับเนลลี่อยู่ที่นี่ในวันที่บ้านถูกไฟไหม้ด้วย ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือไว้ได้ทันพวกเขาคงตายไปแล้ว”
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 195
ลูน่ามองนาตาชาอย่างเย็นชา “เมื่อกี้คุณบอกว่าจะไม่เข้ามาไม่ใช่เหรอคะ?”นาตาชาพูดไม่ออกเมื่อได้ยินอย่างนั้นไม่นานหลังจากนั้นเธอก็ถอนหายใจหยิบกระเป๋าและเดินจากไปปัง!ประตูปิดลงในตอนที่นาตาชาจากไป ลูน่าก็ไม่สามารถสะกดกลั้นน้ำตาของเธอที่ร่วงลงมาอาบหน้าไว้ได้อีกเธอให้ความสำคัญของความสัมพันธ์ในครอบครัวมาเป็นอันดับที่หนึ่งเสมอ เธอได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ได้ติดต่อครอบครังของเธอในตอนที่เธออยู่ต่างประเทศแม้กระทั่งจนถึงก่อนหน้านี้ เธอคิดว่านาตาชาคงจะเข้าใจเธอผิด และเธอก็โทษว่าเป็นเพราะพวกเธอห่างกันไปนานแต่ตอนที่เธอได้ยินนาตาชาพูดว่าไม่ได้กระวนกระวายใจในตอนที่ลูน่าหายไป เธอก็ตาสว่าง ไม่มีใครชอบเธอมาตั้งแต่ต้นแล้วไม่มีเลยสักคนครอบครัวของเธอ คนที่เธอรัก...ทุกคนล้วนรักแต่ออร่า“คุณแม่ครับ คุณแม่ยังมีพวกเราสามคนนะ” ลูน่าไม่รู้ว่านีลมายืนอยู่ข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่เขาเอื้อมมือออกมาจับนิ้วของลูน่าไว้ เสียงของเขาอ่อนแต่แน่วแน่ “พวกเราจะเป็นเกราะป้องกันให้คุณแม่เอง”เมื่อเธอหันกลับไปกอดนีล ลูน่าก็หลับตาร้องไห้อย่างเงียบเชียบคืนนั้นเธอหลับไปโดยที่มีนีลคอยดูแล ครั้งหนึ่งนีลเคยพูดว่าผ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 196
นีล เนลลี่และลูน่าขึ้นไปบนรถนีลนั่งข้าง ๆ คนขับในจณะที่ลูน่าและเนลลี่นั่งข้างหลังถัดจากโจชัวโจชัวพิงเบาะหนังอย่างสง่างามด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “อยู่ ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าเนลลี่ก็ดูเหมือนเธออยู่นะ”ร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปในทันใด และสีหน้าของเนลลี่ก็เปลี่ยนเล็กน้อย“ผู้หญิงสวย ๆ ก็ดูเหมือนกันหมดแหละครับ” นีลที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งข้างคนขับข้างหน้าคาดเข็มขัดแล้วพิงเบาะอย่างบรรจง“คนสวย ๆ ก็เหมือนกันหมด แต่คนขี้เหร่ก็ขี้เหร่ในแบบของตัวเอง”คำพูดหน้าตายของนีลทำเอาลูคัสเกือบจะหัวเราะเสียงดังลูน่าและเนลลี่เองก็โล่งอกโจชัวในอีกด้านหนึ่งกลับหัวเราะเล็กน้อย “ก็จริง แต่...”โจชัวกวาดตามองลูน่าผ่าน ๆ “เนลลี่ก็ยังเหมือนภรรยาของฉัน ลูน่า กิบสันนะ”ลูน่าสงบจิตสงบใจแล้วยิ้มให้เขา “แน่นอนค่ะ”ยังไงเสียเธอก็ดูต่างจากเธอในอดีตไปโดยสิ้นเชิง“เนลลี่ เด็กผู้ชายที่เอาอมยิ้มให้ตอนเช้าจะมาหาเธอตอนบ่ายอีกหรือเปล่า?”บรรยากาศในรถค่อย ๆ อึดอัด นีลเลยเริ่มซุบซิบเรื่องอื่นอย่างใจเย็นเนลลี่ส่ายหน้าเล็กน้อย “ไม่หรอก เขาอยากให้หนูเป็นแฟนเขา แต่หนูไม่ได้ตกลง”โจชัวและลูน่าขมวดคิ้วในเวลาเดียวกันที่ได้ยินอย่
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 197
ลูน่าคิดว่าโจชัวอยากจะประกาศตัวตนของเธอต่อหน้าทุกคน และมันน่าจะเสร็จตั้งแต่การประชุมในตอนเช้าหรือในสถานที่อื่นสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ พนักงานตั้งแต่ระดับผู้จัดการขึ้นไปต่างก็เข้าแถวเรียงกันที่ตึกลินช์กรุ๊ปทาวเวอร์ตั้งแต่ที่รถจอดทั้งพนักงานและผู้บริหารต่างยืนเป็นแถวสองข้างทางเข้าแล้วเว้นทางเดินตรงกลางเอาไว้ เมื่อมองจากในรถ ผู้คนที่ยืนอยู่สองข้างต่างใส่ชุดสีดำและมีพรมสีแดงปูตรงกลางนี่เป็นครั้งแรกที่ลูน่าเห็นการรวมตัวกันเยอะขนาดนี้เธอหันกลับไปมองโจชัวอย่างงุนงง“นี่เป็นการต้อนรับแขกคนสำคัญของบริษัทเรา” โจชัวพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำอย่างใจเย็น “เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ได้รับอะไรแบบนี้”ลูน่าพูดไม่ออก‘ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นทางการขนาดนี้ก็ได้นี่’ในตอนนั้นเองที่มีคนเคาะประตูรถคอร์ทนีย์ยืนอยู่ข้างนอกด้วยรอยยิ้ม เธอใส่ชุดเดรสยาวสีชมพู ผมของเธอถูกม้วนเป็นลอนคลายพร้อมด้วยกิ๊บประดับคริสตัล เธอดูงดงามราวกับเป็นเจ้าหญิงในเทพนิยายเธอยิ้มแล้วเคาะประตูรถ “ท่านประธานลินช์คะ จะลงจากรถหรือยังคะ แขกของเรามาหรือยังคะ?”โจชัวรีบเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว เมื่อประตูรถเปิดออก คอร์ทนีย์ก็ยิ้มและมองเ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 198
ทุกคนมองโจชัวอุ้มลูน่าผ่านล็อบบี้ไปยังลิฟต์และตรงไปยังห้องทำงานของประธานบริษัทซึ่งอยู่ชั้นบนสุดทุกอย่างดูเหมือนเป็นเรื่องเหนือจริงสำหรับลูน่าในตอนที่เธอได้ยืนบนพื้น มันดูราวกับฝัน แต่เป็นฝันอันโหดร้ายมากกว่ายังไงเสีย ในฝันโจชัวกำลังอุ้มลูน่า กิบสัน แต่ในความเป็นจริงแล้ว โจชัวอุ้มลูน่าคนปัจจุบันต่างหาก“ฉันต้องให้เวลาเธอทบทวนความจำด้วยเหรอ?”เสียงทุ้มและเย็นชาของโจชัวทำให้ลูน่ากลับมาสู่ความจริง เธอได้สติในตอนที่สบสายตาเย็นชาของเขาเธอยิ้มอึกอัก “ฉันแค่อึ้งค่ะ เราต้องแสดงกันก็จริง แต่ฉันไม่คิดว่าจะเล่นใหญ่ขนาดนี้”ดวงตาของโจชัวขุ่นเล็กน้อย เขาจงใจในเมื่อเขาจะแสดงกับลูน่าเพื่อให้ลูน่า กิบสัน สนใจและกลับมาหาเขาโดยเร็วที่สุด เขาจึงต้องทำให้เธอหึงจริง ๆหลังจากที่ลูน่า กิบสันจากไปในตอนนั้น เขาก็ตรวจดูคอมพิวเตอร์ ไดอารี่และโซเชียลมีเดียของเธอทั้งหมด เขาเห็นว่าเธอเคยบอกว่าชอบเป็นจุดสนใจและอยากให้เขาอุ้มเธออย่างภาคภูมิใจผ่านผู้คนนั่นเป็นเหตุผลที่เขาจงใจทำแบบนั้นวันนี้เขาถึงกับจ้างคนมาถ่ายรูปแล้วโพสต์ลงอินเทอร์เน็ต โดยเฉพาะพวกเว็บไซต์ต่างประเทศ เขาหวังว่าลูน่า กิบสันจะเห็นมัน เธอต
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 199
คำพูดของลูน่าทำให้ทั้งแผนกออกแบบเงียบไป สีหน้าของเพื่อนร่วมงานของเธอก็ไม่น่าดูไปด้วยเช่นเดียวกันเมื่อวานเธอทั้งโน้มน้าวและชมเชยคอร์ทนีย์ไปพร้อมกับแชนน่อนจริง ๆ ยังไงเสียคอร์ทนีย์ก็เป็นเด็กของหัวหน้าฝ่ายออกแบบเลยนะ แล้วพวกเขาก็สนิทกัน ส่วนลูน่า พวกเขาไม่รู้ว่าเธอมาจากไหน ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นใคร มีประวัติความเป็นมายังไง คนแบบนั้นทำให้พวกเขารู้สึกหวาดหวั่น!“ฉันไม่คิดเลยนะว่าจะมีใครภูมิใจที่ตัวเองได้เป็นตัวแทนใครด้วย” แชนน่อนพิงประตูสำนักงานแล้วมองลูน่าอย่างหยิ่งผยอง “ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงจองหองนัก เธอมีคนคอยสนับสนุนที่เราไม่กล้าไปรังควานด้วยนี่เอง”“รู้ด้วยเหรอคะ ว่าคุณไม่ควรไปรังควานเขา?” ลูน่ายิ้ม “ยิ่งไปกว่านั้นนะ โจชัวไม่เคยบอกสักหน่อยว่าฉันเป็นตัวแทนของใคร แล้วถ้าเกิดฉันพูดว่าโจชัวชอบฉันจริง ๆ ล่ะ?”“โกหกน่ะสิ!” หนึ่งในพนักงานชี้มาทางลูน่าอย่างเคืองขุ่นและตำหนิ “ความรักของท่านประธานลินช์ที่มีให้ภรรยาเก่าเขาเป็นของจริง! เขารักเธอสุดหัวใจและมีแค่เธอในหัวใจ!”ลูน่าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังกับคำพูดของเธอโจชัวรักลูน่า กิบสันสุดหัวใจและมีแค่เธอในหัวใจงั้นเหรอ?ลูน่าในฐา
บทล่าสุด
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 450
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 449
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 448
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 447
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 446
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 445
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 444
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 443
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 442
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ
