บทที่ 98

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ จนสามารถได้ยินเสียงเข็มตกลงบนพื้นได้

คำพูดของหานซานเฉียนทำให้ทั้งคฤหาสน์ตระกูลซูเงียบลงอย่างผิดปกติ และได้ยินเพียงเสียงหายใจของทุกคนเท่านั้น

แต่ในไม่ช้าก็มีเสียงระเบิดหัวเราะออกมา

ทุกคนมองไปที่หานซานเฉียนราวกับเห็นเรื่องตลก และเยาะเย้ยกันอย่างไม่ปิดบัง

“หานซานเฉียน แกไม่กลัวว่ามันจะเป็นคำพูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ กล้าพูดใหญ่โตขนาดนี้ แกตั้งใจทำให้พวกเราขำกันรึไง?” ซูไห่เฉาเอามือกุมท้องและหัวเราะลั่น

ซูอี้หานหน้าแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด หัวเราะจนเลือดขึ้นสมอง เธอพูดเยาะเย้ยออกมาว่า “โอ้แม่เจ้า ฉันหัวเราะจนน้ำตาไหล นายอย่าตลกให้มากนัก ถึงแม้ว่าพวกเราคิดว่านายคือตัวตลก แต่นายก็ไม่จำเป็นต้องขายความโง่ขนาดนั้น นี่คิดว่าตัวเองเป็นตัวตลกจริง ๆ สินะ?”

ญาติแต่ละคนต่างสลับกันพูดเยาะเย้ยฉีกหน้าหานซานเฉียน

“จะคุยโวโอ้อวดก็พิจารณาถึงความจริงด้วย แกเป็นแค่ไอ้เศษสวะ จะมีเงินมากมายขนาดนี้ได้ยังไง?”

“ซูหยิงเซี่ย นี่คงไม่ใช่ข้อแก้ตัวที่เธอคิดว่าดีที่สุดแล้วหรอกนะ ให้หานซานเฉียนเป็นคนออกหน้าแทน เธอบ้าไปแล้วเหรอ หรือว่าเป็นพวกเราเองที่บ้า”

“ใช่ จะหาเหตุผล ก็ควรหาที่มันน่าเชื่อ