Share
บทที่ 982
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 983
ไพ่ตายและความหวังของหานซานเฉียนคือพลังที่อยู่ในร่างกายของเขา เขาเชื่อว่าขอแค่เขาได้รับโอกาส แม้แต่หานหลงก็ไม่สามารถต้านทานได้แต่มันยากที่จะหาโอกาสนั้นกับคนอย่างหานหลงหลังจากการโจมตี หานซานเฉียนก็ล้มลงกระแทกกับพื้นไม่ขยับเขยื้อน เขาไม่ต้องการเสียแรงใด ๆ เนื่องจากนี่เป็นโอกาสเดียว เขาต้องการโจมตีหานหลงให้ถึงตาย“แค่หมัดเดียว แกก็ล้มลงกับพื้นลุกไม่ขึ้นซะแล้วเหรอ?” หานหลงเดินไปข้างหน้าหานซานเฉียนด้วยสีหน้าเหยียดหยาม“แกกำลังจั๊กจี้ฉันรึไง” หานซานเฉียนกัดฟันและยืนขึ้นอย่างไม่มั่นคงทันทีที่เขายืนอย่างมั่นคง หานหลงก็เตะออกไปอีกครั้งตำแหน่งเดิม แรงเท่าเดิม และตอนจบก็เหมือนเดิม หานซานเฉียนบินออกไปอีกครั้ง คราวนี้กระแทกกำแพงอย่างแรง ทำให้เกิดภาพลวงตาว่าทั้งคฤหาสน์กำลังสั่นเมื่อเห็นฉากนี้ ซูหยิงเซี่ยที่กำลังร้องไห้ก็เดินเข้าไปหาหานลี่และคุกเข่าลงบนพื้น "ได้โปรดปล่อยเราไปเถอะ อย่าทำร้ายเขาอีกเลยนะคะ"หานลี่ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "ขยะแบบนี้มีค่าให้เธอสงสารหรือไง?"ซูหยิงเซี่ยส่ายหัวน้ำตาไหลพรากและพูดว่า "เขาไม่ใช่ขยะ เขาเป็นสามีของฉัน ได้โปรด ถ้าคุณต้องการฆ่าฉัน ก็ฆ่าฉันเลยตอนนี้ ขอแค่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 984
ครั้งหนึ่งเขาเคยกล่าวไว้ว่าเขาจะปกป้องซูหยิงเซี่ยอย่างดี และไม่ปล่อยให้เธอได้รับอันตรายใด ๆ หากเขาไม่สามารถแม้แต่จะรักษาสัญญานี้ได้ เขาจะมีคุณสมบัติเรียกตัวเองว่าผู้ชายได้อย่างไร!“ฉันยังแสดงพลังได้ไม่ถึงครึ่ง แกยังคิดว่าตัวเองยังจะมีโอกาสชนะอยู่ไหม?” หานหลงกล่าวกับหานซานเฉียน“แกยังไม่เห็นเหรอว่าฉันยังไม่ได้ออกแรง?” หานซานเฉียนยิ้มและพูด ความเจ็บปวดในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ แต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถล้มลงได้ ไม่อย่างนั้นไม่ใช่แค่เขาที่จะต้องตาย แต่ซูหยิงเซี่ยก็จะตายด้วยเช่นกัน“แกไม่มีโอกาสแม้แต่จะเคลื่อนไหว หรือว่าฉันจะให้โอกาสแกได้ลองใช้ความสามารถของตัวเองดู?” หานหลงหัวเราะ ความแตกต่างของความแข็งแกร่งระหว่างทั้งสองนั้นห่างไกลกันมาก หานซานเฉียนอย่าได้คิดว่าจะได้สัมผัสแม้แต่เส้นผมของเขา"ฉันกลัวว่าแกจะถูกฉันต่อยจนตายน่ะสิ แกกล้าไหมล่ะ?" หานซานเฉียนจงใจยั่วยุเขา หากอาศัยความสามารถของเขาก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเข้าใกล้หานหลง และโจมตีอย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นเขาจึงต้องการให้หานหลงยืนขึ้นและถูกทุบตี ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เขาจะสามารถแสดงความแข็งแกร่งของตัวเองได้อย่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 985
ความกังวลใจของฉีฮู่และซูหยิงเซี่ยตรงกันข้ามกับหานลี่อย่างสิ้นเชิงหานหลงยังคงเอามือไพล่หลัง เขาไม่ได้ใส่ใจหานซานเฉียนเลยสักนิด และเขาก็ไม่ต้องการแม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้นเพื่อมองคนอ่อนแอเช่นนี้หานลี่นั่งอยู่บนโซฟาราวกับเป็นเทพเจ้า พร้อมกับรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า ในไม่ช้าซูหยิงเซี่ยก็จะหมดหวังและหานซานเฉียนก็จะได้รู้ว่าความแตกต่างระหว่างเขากับหานหลง อย่างไรก็ตาม ความดื้อรั้นของหานซานเฉียนยังคงทำให้หานลี่รู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบหานเฟิงกับหานซานเฉียน เขาต้องยอมรับว่าหานซานเฉียนดีกว่าหานเฟิงมาก ถ้าหานเฟิงมีความสามารถครึ่งหนึ่งของหานซานเฉียน และเมื่อให้เขาสืบทอดตำแหน่งผู้นำ เขาจะต้องทำให้ตระกูลหานพัฒนาขึ้นอย่างแข็งแกร่งแน่ “น่าเสียดายที่แกเป็นเพียงคนที่ถูกขับไล่เท่านั้น ถึงจะมีความสามารถ แต่ก็เกิดมาต้อยต่ำ และต้องเป็นข้ารับใช้ไปตลอดชีวิต นี่คือชะตากรรมของแกอย่างไม่มีทางเลือก” "หานลี่พูดเสียงเรียบ หัวใจของซูหยิงเซี่ยพองขึ้นจนจุกลำคอ เธอกำหมัดอย่างไม่รู้ตัว และให้กำลังใจหานซานเฉียนอยู่ในใจ“ไอ้หนู แกมีพลังแค่นี้เองเหรอ?” ก่อนที่กำปั้นจะมาถึงหานหลง เขาก็ถากถางหานซาน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 986
เดิมทีเขาสามารถฆ่าหานซานเฉียนให้ตายได้ง่าย ๆ เหมือนการขยี้มด แต่มันเป็นเพราะเขาประมาทเกินไป เปิดโอกาสให้หานซานเฉียนโจมตีจนนำมาสู่ผลลัพธ์แบบนี้หานหลงเสียใจมาก ไม่คิดว่าเขาจะตายอย่างอัปยศเช่นนี้!แต่เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว นึกเสียใจไปจะมีประโยชน์อะไร?หานหลงส่ายหัวอย่างอ่อนแรงและหลับตาลงในที่สุดหานลี่รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า เขายืนนิ่งด้วยความงุนงง ไม่เคยคิดว่าจู่ ๆ เรื่องจะพลิกผันมาเป็นแบบนี้เขาไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าขยะอย่างหานซานเฉียนจะสามารถเอาชนะหานหลงถึงตายได้ด้วยหมัดเดียว!ตอนนั้นเองฉีฮู่เดินไปหาหานซานเฉียนด้วยความประหลาดใจและพูดว่า "พี่ซาน...พี่ซานเฉียน พี่ต่อยเขาจนตายจริง ๆ!"ฉีฮู่รู้ถึงความแข็งแกร่งของหานหลง และความต่างระหว่างหานซานเฉียนและหานหลงเป็นอย่างดี เขาไม่ได้คาดหวังกับการโจมตีของหานซานเฉียนเลย แต่ตอนนี้สิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาแตกต่างไปจากสิ่งที่เขาจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิงหมัดเดียว!หานซานเฉียนฆ่าคนที่แข็งแกร่งอย่างหานหลงได้ด้วยหมัดเดียว!"ฉันบอกแล้วไง ถ้าฉันไม่ให้นายตาย นายก็ไม่มีสิทธิ์ตาย" หานซานเฉียนยิ้มเบา ๆ เขาไม่ได้แปลกใจกับผลลัพธ์นี้ ขอเพียงแค่หานหลงให
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 987
“นายกล้าเปรียบเทียบรูปแบบของเหยียนจิงกับอเมริกาอย่างนั้นนเหรอ ช่างน่าขันเสียจริง” หานลี่กล่าวอย่างดูถูก ในใจของเขาสหรัฐอเมริกาเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ สำหรับการพัฒนาของจีนนั้นไม่สามารถเทียบได้กับส่วนหนึ่งในสิบของสหรัฐอเมริกาด้วยซ้ำ และการที่หานซานเฉียนเอาประเทศทั้งสองมาเทียบกันแสดงให้เห็นถึงความไม่รู้หลังจากได้ยินแบบนั้นหานซานเฉีนก็หัวเราะและพูดว่า "ใครกันแน่ที่น่าขัน ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าประเทศจีนไม่ใช่ประเทศจีนอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไป และการกลายเป็นมหาอำนาจเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น บางทีคุณควรกลับมาดูภูเขาและแม่น้ำอันยิ่งใหญ่ และการพัฒนาของจีนตั้งนานแล้ว คุณจะได้รู้ว่าตัวเองโง่แค่ไหน”หานลี่ไม่สนใจเกี่ยวกับสถานการณ์ของจีนมาหลายปีแล้ว เพราะหลังจากหานเทียนหยางจากไป เขาก็ขีดเส้นแบ่งระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกา ครอบครัวตระกูลหานทุกคนที่อาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกาต้องการดูเรื่องตลกของหานเทียนหยาง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่าจีนจะมีการพัฒนาอะไรได้ต้องบอกว่าในเรื่องนี้คนในตระกูลหานในเมริกานั้นโง่เขลามาก ภาพจำเกี่ยวกับประเทศจีนในใจของพวกเขายังคงหยุดเวลาไว้ที่หลายสิบปีก่อน และพวกเขาก็ไม่ต้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 988
หานซานเฉียนได้ตัดสินแล้วว่าจะฆ่าเขา ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ไม่สามารถหลีกหนีความตายได้“แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง?” หานลี่พูด“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปลงนรกซะ” หานซานเฉียนออกแรงนิ้วมือของเขา มีแค่เสียงป๊อก เขาก็ตัดคอของหานลี่ทันทีผู้นำตระกูลหานในสหรัฐอเมริกาไม่คิดมาก่อนว่าการเดินทางมาประเทศจีน จะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขาหานซานเฉียนเก็บคำถามไว้ในใจ เขาไม่รู้ว่าหานลี่ซ่อนอะไรไว้ แต่ถ้าหานลี่ไม่ยอมพูด เขาก็ได้เพียงค่อย ๆ ตรวจสอบด้วยตัวเองเท่านั้น หากมีเรื่องนี้อยู่จริง เดี๋ยวมันก็ปรากฎขึ้นเองไม่ช้าก็เร็ว"ข่าวการตายของหานลี่ห้ามให้ใครรู้" หานซานเฉียนกล่าวกับคนทั้งสี่ในคฤหาสน์แม้ว่าซูกั๋วเย่าจะได้รับบาดเจ็บ แต่ใบหน้าซีดเซียวของเขาก็ไม่ได้เกิดจากการบาดเจ็บ แต่เป็นเพราะวิธีการฆ่าของหานซานเฉียน ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของเขานั้นแข็งแกร่งมาก ในเมื่อเขาแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วเขาทนกับความอัปยศอดสูในตระกูลซูมาตั้งหลายปีได้อย่างไร？ซูกั๋วเย่าไม่รู้ว่าในชีวิตของหานซานเฉียนการอดกลั้นแทบจะเป็นสิ่งที่เขาต้องทำทุกวัน ตั้งแต่อายุ 12 ปี เขาก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้ใครเห็น"ซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 989
ขณะที่เทียนหลิงเอ๋อร์และเทียนหงฮุยกำลังสงสัยว่าใครโทรหาเทียนฉางเฉิงตอนกลางดึกแบบนี้ เทียนฉางเฉิงก็ลุกขึ้นจากโซฟาอย่างตื่นเต้นร่างกายของเทียนฉางเฉิงสั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด และใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่าเขาได้รับสารกระตุ้นในทันใด“พ่อครับ พ่อเป็นอะไรไป”“คุณปู่คะ ใครโทรมาเหรอคะ”เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาเป็นหานซานเฉียน เทียนฉางเฉิงก็รู้สึกตื่นเต้นจนพูดไม่ออก เขาชี้ไปที่โทรศัพท์ทั้งสองยิ่งงงงวยมากขึ้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเทียนฉางเฉิงถึงได้ตื่นเต้นจนพูดไม่ออก“ซาน...ซานเฉียน หานซานเฉียน!”เทียนฉางเฉิงหน้าแดง ก่อนจะสำลักคำพูดออกมาเทียนหลิงเอ๋อร์และเทียนหงฮุยมีปฏิกิริยาแบบเดียวกันอย่างน่าประหลาดใจ ทั้งสองเด้งตัวขึ้นจากโซฟาทันทีเมื่อพวกเขาเห็นว่าเป็นเบอร์ของหานซานเฉียน พวกเขาต่างก็รู้สึกหายใจติดขัด“พี่ชายจริง ๆ ด้วย ตอนนี้เขากำลังโทรหาคุณปู่ หรือว่าจะเขาจัดการกับหานลี่ได้แล้วเหรอคะ!” เทียนหลิงเอ๋อร์พูดด้วยความตกตะลึงเทียนหงฮุยประหลาดใจมากจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดีในสายตาของเขา หานซานเฉียนมีเส้นทางเดียวเท่านั้นคือความตาย เขาไม่คิดว่าหานซานเฉียนมี
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 990
หานซานเฉียนสามารถจัดการหานลี่ได้ ตระกูลในสหรัฐอเมริกาไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาอีกต่อไป บางทีนี่อาจเป็นส่วนหนึ่งของแผนชีวิตของเขา ไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าในอนาคตหานซานเฉียนจะมีสถานะสูงส่งแค่ไหน แต่ตระกูลเทียนจะถูกจองจำในหยุนเฉิงตลอดไป ความต่างระหว่างเทียนหลิงเอ๋อร์และหานซานเฉียนจะกว้างขึ้นเรื่อย ๆ และนั่นก็แปลว่าเทียนหลิงเอ๋อร์จะมีคุณสมบัติน้อยลงเรื่อย ๆ"ฮึ่ม" เทียนหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและทำเสียงขึ้นจมูก "พี่ชายของหนูไม่บ้าอำนาจเหมือนพ่อหรอกค่ะ เขาเคยพูดกับหนู ว่าจะปกป้องหนูตลอดไป"“ก็หวังว่าอย่างนั้น” เทียนหงฮุยถอนหายใจ"หงฮุย อย่าตัดสินคนอื่นด้วยความคิดเห็นที่เลวร้าย หานซานเฉียนเป็นคนรักษาสัญญา เขาจะไม่มีวันผิดสัญญา หากนายได้รู้จักเขามากขึ้น นายก็จะเข้าใจเองว่าทำไมเขาถึงคู่ควรแก่ความไว้วางใจ” เทียนฉางเฉิงกล่าว“พ่อครับ ผมคิดผิดจริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมไม่ควรประมาทเขา แต่ก็ยังไม่รู้ว่าต้นไม้ใหญ่ในปัจจุบันของเขาจะให้ร่มเงาแก่เราในอนาคตหรือไม่นะครับ” เทียนหงฮุยกล่าวอย่างเป็นกังวล“อะไรนะ นายยังต้องการใช้เขาเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตระกูลเทียนงั้นเหรอ? นายรีบโยนความคิดแบบนี้ทิ้งไปให
Latest chapter
