หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้เฉินหลิงเหยาที่งุนงงก็ตื่นขึ้นทันทีและลุกขึ้นจากท่านอน"ทำไมปุบปับแบบนี้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เฉินหลิงเหยาถามด้วยความสงสัย เฉินหลิงเหยารู้ดีว่าตลอดช่วงเวลาการหย่าร้างซูหยิงเซี่ยทุกข์ทรมานมากแค่ไหน และเธอก็หวังให้ทั้งสองแต่งงานกันใหม่เร็ว ๆ แต่สิ่งนี้มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนเธอสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น“เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อนน่ะ เธอแค่ช่วยฉันหาที่พักดี ๆ ก็พอ ไม่ต้องถามอะไรมากกว่านี้แล้ว” ซูหยิงเซี่ยกล่าวทันใดนั้นเฉินหลิงเหยาก็หัวเราะขึ้นมาและพูดว่า "เธอติดค้างเค้าตั้งสามปี มันต้องจ่ายคืนให้เขากี่ครั้งกันนะ เธอจะทนได้เหรอ?"แก้มของซูหยิงเซี่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที แม้ว่าเธอจะรู้สึกอายอยู่บ้าง แต่เมื่อเธอตัดสินใจโทรหาเฉินหลิงเหยาแล้ว นั่นก็หมายความว่าเธอพร้อมที่จะทุ่มสุดตัว“รีบช่วยฉันหาเร็วเข้า อย่ามัวแต่พูดเรื่องไร้สาระ” ซูหยิงเซี่ยกล่าว"ค่ะ ค่ะ ค่ะ ท่านประธานซูของฉัน ไม่ต้องกังวลนะคะ จะหาสถานที่ที่ทำให้เธอพึงพอใจอย่างแน่นอน เจ้าถิ่นหยุนเฉินอย่างฉัน เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ไม่ใช่ปัญหา" เฉินหลิงเหยาตบหน้าอกตัวเองอย่างมั่นใจ ณ โรงแรมเพนนินซูล่า หานเหยียนก
ฝีมืออย่างหานหลง เขาจะถูกหานซานเฉียนจับได้อย่างไร!หรือว่าข้างกายหานซานเฉียนจะมีคนที่แข็งแกร่งกว่าหานหลง?เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!ถ้าเขามีคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่ข้างกายจริง ๆ เขาควรจะลงมือไปตั้งนานแล้ว ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้?“แกทำได้ยังไง!” หานเหยียนหายใจถี่ถามหานซานเฉียน“ฉันทำได้ยังไง มันไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอควรรู้แค่ว่าตอนนี้หานลี่อยู่ในมือฉันก็พอ ถ้าฉันต้องการ ก็สามารถทำให้เขาไม่มีวันกลับอเมริกาได้อีกเลยตลอดชีวิต และตอนนี้ตำแหน่งผู้นำตระกูลหานในสหรัฐอเมริกาก็เป็นของเธอ” หานซานเฉียนกล่าวนิ่ง ๆหานเหยียนไม่เคยคิดว่าเรื่องจะเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้ เธอคิดว่าชีวิตที่เหลือของเธอจะมืดมน ไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ หานซานเฉียนจะนำแสงสว่างมาให้!เธอเห็นความหวังอีกครั้ง แต่เธอก็รู้ดีว่าความหวังนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของหานซานเฉียนนอกจากนี้ยังหมายความว่า แม้ว่าเธอจะกลายเป็นผู้นำตระกูลหาน แต่นี่อยู่ภายใต้การควบคุมของหานซานเฉียนการเป็นหุ่นเชิดของขยะแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่หานเหยียนต้องการอย่างแน่นอน“ไม่ต้องคิดแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่น เพราะถ้าเธอไม่เห็นด้วย ตำแหน่งนี้ฉันให้เธอได้
ในฐานะที่คุณหนูคนโตของตระกูลหาน ความเย่อหยิ่งในใจของหานเหยียนไม่อนุญาตให้เธอก้มหัวให้หานซานเฉียนแต่ถ้าหากเธอต้องการเป็นผู้นำตระกูล เธอก็มีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น แม้ว่าเธอจะดูถูกหานซานเฉียนและคิดว่าเขาเป็นเพียงขยะที่ถูกตระกูลขับไล่ แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอก็มีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น"ฉันจะเชื่อฟังนาย" หานเหยียนพูดพร้อมกับก้มหน้า ถ้าเธอได้กลับอเมริกา เธอจะสามารถหาทางกำจัดหานซานเฉียนได้ ดังนั้นในความคิดของเธอ การยอมครั้งนี้เป็นการยอมเพียงชั่วคราวเท่านั้นหานซานเฉียนรู้ดีว่าหานเหยียนเป็นคนแบบไหน เธอยอมก้มหัวอย่างง่ายดาย แสดงว่าเธอต้องมีแผนการอะไรอยู่ในใจตระกูลหานในอเมริกาจะเป็นก้าวสำคัญสำหรับหานซานเฉียนในอนาคต และหานเหยียนจะนำปัจจัยที่ไม่แน่นอนมาให้เขา“การหักหลังฉันมีผลตอบแทนอย่างเดียวคือความตาย หากเธอคิดจะแก้แค้น หรือกำจัดการควบคุมของฉัน ฉันแนะนำให้เธอคิดทบทวนให้ดีเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอ เมื่อหานลี่กลับไปที่อเมริกา” หานซานเฉียนเตือนหานลี่ตัดสินใจเกี่ยวกับจุดจบของหานเหยียนไปแล้ว ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุที่เธอรู้สึกสิ้นหวังก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม คำข่มขู่นี้ของของหานซา
ความรู้สึกของเธอที่มีต่อหานซานเฉียนนั้นพัฒนามาตั้งแต่ความประทับใจ จนถึงความรักที่ลึกซึ้ง ยิ่งเธอรู้จักหานซานเฉียนมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถูกครอบงำด้วยเสน่ห์ของเขามากขึ้นเท่านั้น และเสน่ห์ของเขาก็คือความรักลึกซึ้งที่เขามีต่อซูหยิงเซี่ยนี่เป็นระเบิดร้ายแรงต่อฉี๋อีหยุน แต่ก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการอย่างยิ่ง เธอหวังว่าเธอจะสามารถแทนที่ซูหยิงเซี่ย และกลายเป็นคนที่หานซานเฉียนรักได้แต่เธอก็รู้ดีว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น และแม้ว่ามันจะเกิดขึ้น เสน่ห์ของหานซานเฉียนก็จะแปรเปลี่ยนไป ช่วงนี้ฉี๋อีหยุนติดอยู่ในความขัดแย้งนี้ตอนนั้นเองก็มีเสียงไขกุญแจเปิดประตูเข้ามาฉี๋อีหยุนกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว เธอจ้องไปที่ประตูด้วยอาการหายใจถี่เมื่อประตูเปิดออก และหานซานเฉียนเดินเข้ามา ฉี๋อีหยุนก็น้ำตาไหลทันที เธอยืนขึ้นและวิ่งเข้าไปกอดหานซานเฉียนหานซานเฉียนเอามือไพล่หลัง เขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อปลอบโยนฉี๋อีหยุน และเขาก็ดูเฉยชากับการสัมผัสร่างกายนี้ของฉี๋อีหยุนมากหลังจากที่ฉี๋อีหยุนร้องไห้เป็นเวลานาน หานซานเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "คุณอยากรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"ฉี๋อีหยุนปล่อยหานซานเฉียน เธอยกมือข
ฉี๋อีหยุนรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงการเต้นของหัวใจที่รุนแรงของตัวเอง หน้าอกของเธอกระเพื่อมอย่างรุนแรง และการหายใจของเธอหนักหน่วงขึ้นหานเหยียนยอมเป็นสุนัขของเขา นี่เป็นสิ่งที่ฉี๋อีหยุนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ เธอยังคงคิดว่าเขาล้อเล่นอยู่แต่สีหน้าของหานซานเฉียนไม่ได้แสดงออกว่าล้อเล่นเลยสักนิดฉี๋อีหยุนรู้ว่าหานซานเฉียนจะไม่แสดงออกด้วยการพูดแบบนี้อย่างไม่มีเหตุผล เขาไม่ใช่คนประเภทที่ชอบคุยโม้ ซึ่งนั่นหมายความว่าทุกสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงแต่...แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร!หานซานเฉียนทำสำเร็จได้อย่างไรกัน?"แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง คุณคิดว่าผมเป็นพวกชอบคุยโม้หรือไง?" หานซานเฉียนยิ้ม เขารู้ว่าข่าวนี้จะทำให้ฉี๋อีหยุนองตกใจขนาดไหน เพราะเธอรู้จักตระกูลหานอเมริกา และรู้ถึงความแข็งแกร่งของหานหลงเป็นอย่างดี ดังนั้นความตกใจของเธอจึงรุนแรงกว่าคนอื่น ๆ"คุณ คุณทำได้ยังไง แล้วหานหลงล่ะ? เขาไม่ได้จัดการคุณเหรอ?" ดวงตาของฉี๋อีหยุนเบิกกว้างเต็มไปด้วยความสงสัย รอให้หานซานเฉียนอธิบายให้เธอฟัง“หานหลงถูกผมชกตายด้วยหมัดเดียว” หานซานเชียนกล่าวการแสดงออกที่ประหลาดใจของฉี๋อีหยุนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูด
“รับทราบครับ” ตงฮ้าวพยักหน้ารับคำ“จองตั๋วกลับอเมริกาด้วย รอนายจัดการซื้อที่นี่เรียบร้อยแล้ว เราจะกลับอเมริกากัน” ฉี๋อีหยุนพูดต่อ“สามใบใช่ไหมครับ?” ตงฮ้าวถาม ถึงเขาจะไม่อยากกลับอเมริกาพร้อมหานซานเฉียน แต่ปัญหาของตระกูลฉี๋ยังต้องพึ่งพาเขา ถึงตงฮ้าวจะไม่อยากยอมรับแต่ปฏิเสธไม่ได้“สองใบ”สองใบ!ความโกรธฉายวาบออกมาจากตัวตงฮ้าว คุณหนูทำเพื่อหานซานเฉียนตั้งมากมายขนาดนี้ แต่เขาไม่ยอมช่วยตระกูลฉี๋อย่างงั้นเหรอ?"คุณหนู หานซานเฉียนหลอกใช้คุณ คุณจะปล่อยเรื่องของตระกูลฉี๋ไปแบบนี้เหรอครับ? ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะไปฆ่าเขาเดี๋ยวนี้!" ตงฮ้าวพูดด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง"นายน่ะเหรอ?" ฉี๋อีหยุนมองไปที่ตงฮ้าวอย่างเฉยเมยและพูดว่า "เขาฆ่าหานหลงได้ แล้วนายมีสิทธิ์อะไรไปฆ่าเขา ตอนนี้ตระกูลหานเป็นเพียงสุนัขรับใช้เขาเท่านั้น และเขาไม่จำเป็นต้องออกหน้าก็สามารถจัดการปัญหาทั้งหมดของตระกูลฉี๋ได้”"อะไรนะครับ!" ตงฮ้าวเงยหน้าขึ้น และมองไปที่ฉี๋อีหยุนอย่างไม่อยากจะเชื่อหานซานเฉียนฆ่าหานหลง? เป็นไปได้อย่างไร หานหลงเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งในเขตจีนของสหรัฐอเมริกา ตงฮ้าวเองก็เคยเห็นฝีมือของหานหลง มันทรงพลังมากจนตงฮ้า
หลังจากขึ้นรถ ซูหยิงเซี่ยเป็นคนขับ และเธอก็บังคับให้หานซานเฉียนปิดตาไว้ ซึ่งนั่นทำให้หานซานเฉียนสงสัยมากขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่ซูหยิงเซี่ยจะทำหลังจากผ่านเส้นทางถนนเรียบ รถก็เข้าสู่เส้นทางขรุขระ ที่บ่งชี้ว่าซูหยิงเซี่ยกำลังขับรถออกจากเขตเมืองขึ้นเรื่อย ๆ และเข้าไปอีกเขตเมืองหนึ่งใช้เวลาเดินทางทั้งหมดประมาณสองชั่วโมง ก่อนที่หานซานเฉียนจะรู้สึกว่ารถหยุดลง แต่เขาก็ยังไม่ได้รับคำสั่งให้ปลดผ้าปิดตาออกด้านหน้าของซูหยิงเซี่ยคือวิลล่าในสวนที่ดูอลังการเป็นพิเศษ นี่คือบ้านพักตากอากาศที่เฉินหลิงเหยา หาให้แน่นอนว่าสิ่งตรงหน้านี้แทบจะไม่เรียกว่าวิลล่าได้อีกต่อไป ซูหยิงเซี่ยพอใจกับสภาพแวดล้อมที่นี่มาก แม้ว่าจะมีผู้คนอาศัยอยู่รอบ ๆ แต่พื้นที่ของวิลล่าก็เพียงพอสำหรับทั้งสองคนที่จะทำอะไรก็ได้ตามต้องการโดยไม่มีใครได้ยินนอกจากนี้ในวิลล่ายังมีสระว่ายน้ำส่วนตัว ทำให้ทั้งสองสามารถว่ายน้ำกันได้ในช่วงปลายฤดูร้อน"มากับฉัน" ซูหยิงเซี่ยจับมือหานซานเฉียน แทบรอไม่ไหวที่จะเดินไปที่วิลล่าหานซานเฉียนยังคงมองไม่เห็นอะไรเลย แต่เขาพอจะเดาได้ว่าซูหยิงเซี่ยต้องการจะทำอะไรซูหยิงเซี่ยเดินนำหานซานเฉียนไปที่ด้านข้
สำหรับความลับของสร้อยคอนั้น หานซานเฉียนไม่ได้อธิบายอะไรมาก เป็นเวลานานมากแล้วที่ตี้สู่ไปที่เรือนจำตี้ซิน แต่อุปกรณ์สัญญาณไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เลย ไม่ว่าเขาจะเสียชีวิตในเรือนจำตี้ซิน หรือว่าไม่มีช่องทางส่งสัญญาณ ล้วนแต่เป็นข่าวร้ายสำหรับหานซานเฉียนหากไม่มีตี้สู่ เขาจะไม่สามารถรู้สถานการณ์ในเรือนจำตี้ซินได้ แถมนั่นยังเป็นหนทางเดียที่จะตรวจสอบได้ว่าหานเทียนหยางอยู่ในเรือนจำตี้ซินไหรือไม่ในอดีตหานซานเฉียนไม่กล้าเสี่ยงชีวิตของเขา แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขามีความสามารถพอที่จะผ่านมันไปได้ ตราบใดที่เขาสามารถใช้พลังนี้ให้เกิดประโยชน์ แม้ว่าเรือนจำตี้ซินจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่หานซานเฉียนก็ยังมีโอกาสที่จะหลบหนีได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ"ของสิ่งนี้สำคัญมากสำหรับผม เพราะมันเกี่ยวข้องกับคุณปู่ของผม" หานซานเฉียนกล่าวนับตั้งแต่ที่ซูหยิงเซี่ยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของหานซานเฉียน เธอก็รู้เรื่องตระกูลหานในเหยียนจิงไม่น้อย และยังรู้ว่าหานซานเฉียนได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมในตระกูลหานในเหยียนจิงอย่างไรบ้างแต่ปู่ของเขา หานเทียนหยาง ตายไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ?"นี่เป็นสมบัติที่คุณปู่ทิ้งไว้ให้คุณเหรอคะ?