หานซานเฉียนได้ตัดสินแล้วว่าจะฆ่าเขา ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ไม่สามารถหลีกหนีความตายได้“แกคิดว่าฉันเป็นเด็กสามขวบหรือไง?” หานลี่พูด“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปลงนรกซะ” หานซานเฉียนออกแรงนิ้วมือของเขา มีแค่เสียงป๊อก เขาก็ตัดคอของหานลี่ทันทีผู้นำตระกูลหานในสหรัฐอเมริกาไม่คิดมาก่อนว่าการเดินทางมาประเทศจีน จะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขาหานซานเฉียนเก็บคำถามไว้ในใจ เขาไม่รู้ว่าหานลี่ซ่อนอะไรไว้ แต่ถ้าหานลี่ไม่ยอมพูด เขาก็ได้เพียงค่อย ๆ ตรวจสอบด้วยตัวเองเท่านั้น หากมีเรื่องนี้อยู่จริง เดี๋ยวมันก็ปรากฎขึ้นเองไม่ช้าก็เร็ว"ข่าวการตายของหานลี่ห้ามให้ใครรู้" หานซานเฉียนกล่าวกับคนทั้งสี่ในคฤหาสน์แม้ว่าซูกั๋วเย่าจะได้รับบาดเจ็บ แต่ใบหน้าซีดเซียวของเขาก็ไม่ได้เกิดจากการบาดเจ็บ แต่เป็นเพราะวิธีการฆ่าของหานซานเฉียน ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของเขานั้นแข็งแกร่งมาก ในเมื่อเขาแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วเขาทนกับความอัปยศอดสูในตระกูลซูมาตั้งหลายปีได้อย่างไร?ซูกั๋วเย่าไม่รู้ว่าในชีวิตของหานซานเฉียนการอดกลั้นแทบจะเป็นสิ่งที่เขาต้องทำทุกวัน ตั้งแต่อายุ 12 ปี เขาก็ไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้ใครเห็น"ซานเฉีย
ขณะที่เทียนหลิงเอ๋อร์และเทียนหงฮุยกำลังสงสัยว่าใครโทรหาเทียนฉางเฉิงตอนกลางดึกแบบนี้ เทียนฉางเฉิงก็ลุกขึ้นจากโซฟาอย่างตื่นเต้นร่างกายของเทียนฉางเฉิงสั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด และใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับว่าเขาได้รับสารกระตุ้นในทันใด“พ่อครับ พ่อเป็นอะไรไป”“คุณปู่คะ ใครโทรมาเหรอคะ”เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาเป็นหานซานเฉียน เทียนฉางเฉิงก็รู้สึกตื่นเต้นจนพูดไม่ออก เขาชี้ไปที่โทรศัพท์ทั้งสองยิ่งงงงวยมากขึ้น เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมเทียนฉางเฉิงถึงได้ตื่นเต้นจนพูดไม่ออก“ซาน...ซานเฉียน หานซานเฉียน!”เทียนฉางเฉิงหน้าแดง ก่อนจะสำลักคำพูดออกมาเทียนหลิงเอ๋อร์และเทียนหงฮุยมีปฏิกิริยาแบบเดียวกันอย่างน่าประหลาดใจ ทั้งสองเด้งตัวขึ้นจากโซฟาทันทีเมื่อพวกเขาเห็นว่าเป็นเบอร์ของหานซานเฉียน พวกเขาต่างก็รู้สึกหายใจติดขัด“พี่ชายจริง ๆ ด้วย ตอนนี้เขากำลังโทรหาคุณปู่ หรือว่าจะเขาจัดการกับหานลี่ได้แล้วเหรอคะ!” เทียนหลิงเอ๋อร์พูดด้วยความตกตะลึงเทียนหงฮุยประหลาดใจมากจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดีในสายตาของเขา หานซานเฉียนมีเส้นทางเดียวเท่านั้นคือความตาย เขาไม่คิดว่าหานซานเฉียนมี
หานซานเฉียนสามารถจัดการหานลี่ได้ ตระกูลในสหรัฐอเมริกาไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาอีกต่อไป บางทีนี่อาจเป็นส่วนหนึ่งของแผนชีวิตของเขา ไม่อาจจินตนาการได้เลยว่าในอนาคตหานซานเฉียนจะมีสถานะสูงส่งแค่ไหน แต่ตระกูลเทียนจะถูกจองจำในหยุนเฉิงตลอดไป ความต่างระหว่างเทียนหลิงเอ๋อร์และหานซานเฉียนจะกว้างขึ้นเรื่อย ๆ และนั่นก็แปลว่าเทียนหลิงเอ๋อร์จะมีคุณสมบัติน้อยลงเรื่อย ๆ"ฮึ่ม" เทียนหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและทำเสียงขึ้นจมูก "พี่ชายของหนูไม่บ้าอำนาจเหมือนพ่อหรอกค่ะ เขาเคยพูดกับหนู ว่าจะปกป้องหนูตลอดไป"“ก็หวังว่าอย่างนั้น” เทียนหงฮุยถอนหายใจ"หงฮุย อย่าตัดสินคนอื่นด้วยความคิดเห็นที่เลวร้าย หานซานเฉียนเป็นคนรักษาสัญญา เขาจะไม่มีวันผิดสัญญา หากนายได้รู้จักเขามากขึ้น นายก็จะเข้าใจเองว่าทำไมเขาถึงคู่ควรแก่ความไว้วางใจ” เทียนฉางเฉิงกล่าว“พ่อครับ ผมคิดผิดจริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมไม่ควรประมาทเขา แต่ก็ยังไม่รู้ว่าต้นไม้ใหญ่ในปัจจุบันของเขาจะให้ร่มเงาแก่เราในอนาคตหรือไม่นะครับ” เทียนหงฮุยกล่าวอย่างเป็นกังวล“อะไรนะ นายยังต้องการใช้เขาเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับตระกูลเทียนงั้นเหรอ? นายรีบโยนความคิดแบบนี้ทิ้งไปให
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้เฉินหลิงเหยาที่งุนงงก็ตื่นขึ้นทันทีและลุกขึ้นจากท่านอน"ทำไมปุบปับแบบนี้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" เฉินหลิงเหยาถามด้วยความสงสัย เฉินหลิงเหยารู้ดีว่าตลอดช่วงเวลาการหย่าร้างซูหยิงเซี่ยทุกข์ทรมานมากแค่ไหน และเธอก็หวังให้ทั้งสองแต่งงานกันใหม่เร็ว ๆ แต่สิ่งนี้มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน จนเธอสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น“เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อนน่ะ เธอแค่ช่วยฉันหาที่พักดี ๆ ก็พอ ไม่ต้องถามอะไรมากกว่านี้แล้ว” ซูหยิงเซี่ยกล่าวทันใดนั้นเฉินหลิงเหยาก็หัวเราะขึ้นมาและพูดว่า "เธอติดค้างเค้าตั้งสามปี มันต้องจ่ายคืนให้เขากี่ครั้งกันนะ เธอจะทนได้เหรอ?"แก้มของซูหยิงเซี่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที แม้ว่าเธอจะรู้สึกอายอยู่บ้าง แต่เมื่อเธอตัดสินใจโทรหาเฉินหลิงเหยาแล้ว นั่นก็หมายความว่าเธอพร้อมที่จะทุ่มสุดตัว“รีบช่วยฉันหาเร็วเข้า อย่ามัวแต่พูดเรื่องไร้สาระ” ซูหยิงเซี่ยกล่าว"ค่ะ ค่ะ ค่ะ ท่านประธานซูของฉัน ไม่ต้องกังวลนะคะ จะหาสถานที่ที่ทำให้เธอพึงพอใจอย่างแน่นอน เจ้าถิ่นหยุนเฉินอย่างฉัน เรื่องเล็กน้อยแบบนี้ไม่ใช่ปัญหา" เฉินหลิงเหยาตบหน้าอกตัวเองอย่างมั่นใจ ณ โรงแรมเพนนินซูล่า หานเหยียนก
ฝีมืออย่างหานหลง เขาจะถูกหานซานเฉียนจับได้อย่างไร!หรือว่าข้างกายหานซานเฉียนจะมีคนที่แข็งแกร่งกว่าหานหลง?เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!ถ้าเขามีคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่ข้างกายจริง ๆ เขาควรจะลงมือไปตั้งนานแล้ว ทำไมต้องรอจนถึงตอนนี้?“แกทำได้ยังไง!” หานเหยียนหายใจถี่ถามหานซานเฉียน“ฉันทำได้ยังไง มันไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอควรรู้แค่ว่าตอนนี้หานลี่อยู่ในมือฉันก็พอ ถ้าฉันต้องการ ก็สามารถทำให้เขาไม่มีวันกลับอเมริกาได้อีกเลยตลอดชีวิต และตอนนี้ตำแหน่งผู้นำตระกูลหานในสหรัฐอเมริกาก็เป็นของเธอ” หานซานเฉียนกล่าวนิ่ง ๆหานเหยียนไม่เคยคิดว่าเรื่องจะเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้ เธอคิดว่าชีวิตที่เหลือของเธอจะมืดมน ไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ หานซานเฉียนจะนำแสงสว่างมาให้!เธอเห็นความหวังอีกครั้ง แต่เธอก็รู้ดีว่าความหวังนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของหานซานเฉียนนอกจากนี้ยังหมายความว่า แม้ว่าเธอจะกลายเป็นผู้นำตระกูลหาน แต่นี่อยู่ภายใต้การควบคุมของหานซานเฉียนการเป็นหุ่นเชิดของขยะแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่หานเหยียนต้องการอย่างแน่นอน“ไม่ต้องคิดแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่น เพราะถ้าเธอไม่เห็นด้วย ตำแหน่งนี้ฉันให้เธอได้
ในฐานะที่คุณหนูคนโตของตระกูลหาน ความเย่อหยิ่งในใจของหานเหยียนไม่อนุญาตให้เธอก้มหัวให้หานซานเฉียนแต่ถ้าหากเธอต้องการเป็นผู้นำตระกูล เธอก็มีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น แม้ว่าเธอจะดูถูกหานซานเฉียนและคิดว่าเขาเป็นเพียงขยะที่ถูกตระกูลขับไล่ แต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอก็มีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น"ฉันจะเชื่อฟังนาย" หานเหยียนพูดพร้อมกับก้มหน้า ถ้าเธอได้กลับอเมริกา เธอจะสามารถหาทางกำจัดหานซานเฉียนได้ ดังนั้นในความคิดของเธอ การยอมครั้งนี้เป็นการยอมเพียงชั่วคราวเท่านั้นหานซานเฉียนรู้ดีว่าหานเหยียนเป็นคนแบบไหน เธอยอมก้มหัวอย่างง่ายดาย แสดงว่าเธอต้องมีแผนการอะไรอยู่ในใจตระกูลหานในอเมริกาจะเป็นก้าวสำคัญสำหรับหานซานเฉียนในอนาคต และหานเหยียนจะนำปัจจัยที่ไม่แน่นอนมาให้เขา“การหักหลังฉันมีผลตอบแทนอย่างเดียวคือความตาย หากเธอคิดจะแก้แค้น หรือกำจัดการควบคุมของฉัน ฉันแนะนำให้เธอคิดทบทวนให้ดีเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอ เมื่อหานลี่กลับไปที่อเมริกา” หานซานเฉียนเตือนหานลี่ตัดสินใจเกี่ยวกับจุดจบของหานเหยียนไปแล้ว ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุที่เธอรู้สึกสิ้นหวังก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม คำข่มขู่นี้ของของหานซา
ความรู้สึกของเธอที่มีต่อหานซานเฉียนนั้นพัฒนามาตั้งแต่ความประทับใจ จนถึงความรักที่ลึกซึ้ง ยิ่งเธอรู้จักหานซานเฉียนมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งถูกครอบงำด้วยเสน่ห์ของเขามากขึ้นเท่านั้น และเสน่ห์ของเขาก็คือความรักลึกซึ้งที่เขามีต่อซูหยิงเซี่ยนี่เป็นระเบิดร้ายแรงต่อฉี๋อีหยุน แต่ก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการอย่างยิ่ง เธอหวังว่าเธอจะสามารถแทนที่ซูหยิงเซี่ย และกลายเป็นคนที่หานซานเฉียนรักได้แต่เธอก็รู้ดีว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีทางเกิดขึ้น และแม้ว่ามันจะเกิดขึ้น เสน่ห์ของหานซานเฉียนก็จะแปรเปลี่ยนไป ช่วงนี้ฉี๋อีหยุนติดอยู่ในความขัดแย้งนี้ตอนนั้นเองก็มีเสียงไขกุญแจเปิดประตูเข้ามาฉี๋อีหยุนกำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว เธอจ้องไปที่ประตูด้วยอาการหายใจถี่เมื่อประตูเปิดออก และหานซานเฉียนเดินเข้ามา ฉี๋อีหยุนก็น้ำตาไหลทันที เธอยืนขึ้นและวิ่งเข้าไปกอดหานซานเฉียนหานซานเฉียนเอามือไพล่หลัง เขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อปลอบโยนฉี๋อีหยุน และเขาก็ดูเฉยชากับการสัมผัสร่างกายนี้ของฉี๋อีหยุนมากหลังจากที่ฉี๋อีหยุนร้องไห้เป็นเวลานาน หานซานเฉียนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "คุณอยากรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"ฉี๋อีหยุนปล่อยหานซานเฉียน เธอยกมือข
ฉี๋อีหยุนรู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงการเต้นของหัวใจที่รุนแรงของตัวเอง หน้าอกของเธอกระเพื่อมอย่างรุนแรง และการหายใจของเธอหนักหน่วงขึ้นหานเหยียนยอมเป็นสุนัขของเขา นี่เป็นสิ่งที่ฉี๋อีหยุนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ เธอยังคงคิดว่าเขาล้อเล่นอยู่แต่สีหน้าของหานซานเฉียนไม่ได้แสดงออกว่าล้อเล่นเลยสักนิดฉี๋อีหยุนรู้ว่าหานซานเฉียนจะไม่แสดงออกด้วยการพูดแบบนี้อย่างไม่มีเหตุผล เขาไม่ใช่คนประเภทที่ชอบคุยโม้ ซึ่งนั่นหมายความว่าทุกสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงแต่...แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร!หานซานเฉียนทำสำเร็จได้อย่างไรกัน?"แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องจริง คุณคิดว่าผมเป็นพวกชอบคุยโม้หรือไง?" หานซานเฉียนยิ้ม เขารู้ว่าข่าวนี้จะทำให้ฉี๋อีหยุนองตกใจขนาดไหน เพราะเธอรู้จักตระกูลหานอเมริกา และรู้ถึงความแข็งแกร่งของหานหลงเป็นอย่างดี ดังนั้นความตกใจของเธอจึงรุนแรงกว่าคนอื่น ๆ"คุณ คุณทำได้ยังไง แล้วหานหลงล่ะ? เขาไม่ได้จัดการคุณเหรอ?" ดวงตาของฉี๋อีหยุนเบิกกว้างเต็มไปด้วยความสงสัย รอให้หานซานเฉียนอธิบายให้เธอฟัง“หานหลงถูกผมชกตายด้วยหมัดเดียว” หานซานเชียนกล่าวการแสดงออกที่ประหลาดใจของฉี๋อีหยุนไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูด