เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 950
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 951
“นี่...โดนคนตีจนร้าวจริง ๆ เหรอ?”“แรงมากจริง ๆ แค่หมัดเดียวก็ร้าวไปทั้งกำแพง”“คน ๆ นั้นเค้าเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้หรือเปล่า!”หลังจากที่พวกของเหล่าหลัวจากไป หานซานเฉียนก็ออกจากร้านไป พนักงานหลายคนยืนอยู่หน้ากำแพงที่หานซานเฉียนต่อยด้วยสีหน้าเหลือเชื่อผู้จัดการร้านสูดหายใจลึก ๆ เธอนึกว่าหานซานเฉียนจะถูกหักขาเสียอีก แต่หลังจากเห็นกำแพงนี้ เธอก็รู้ทันทีว่าเธอประเมินหานซานเฉียนต่ำไปมากแค่ไหน“ผู้จัดการ เขาคือมนุษย์หรือเปล่าคะ?” พนักงานถามผู้จัดการร้านอย่างตกตะลึงผู้จัดการร้านยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "เป็นมนุษย์หรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่เขาแข็งแกร่งมากจริง ๆ อีกอย่างเขาคงมีสถานะในหยุนเฉิงไม่น้อย เธอนี่โชคดีจริง ๆ ที่ได้คนใหญ่คนโตแบบนี้ช่วยเอาไว้"หลังจากออกจากร้านกาแฟหานซานเฉียนก็ดูงุ่นง่าน หมัดเมื่อครู่นี้เกินขีดจำกัดกำลังของเขา และตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำมันได้อย่างไรคำถามผุดขึ้นในใจอย่างช่วยไม่ได้ หรืออาจไม่ใช่เพราะแรงของเขา แต่เป็นเพราะวิศวะกรทีก่อสร้างร้านกาแฟห่วยเกินไป ถึงได้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้น?ก่อนที่เขาจะเดินออกจากถนนจื่อถง หานซานเฉียนก็หยุดอยู่ที่ทางเข้าโรงยิมเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 952
"ผมขอลองหน่อยได้ไหม?" หานซานเฉียนพูด เนื่องจากเขาต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเอง จึงต้องเลือกอันที่หนักที่สุดโค้ชอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ แม้แต่เด็กฝึกและโค้ชผู้ควบคุมก็หัวเราะเมื่อได้ยินประโยคนี้ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีใครอยากลองของ แต่ผลที่ตามมาก็คือ เขาเตะจนขาตัวเองหักและต้องไปนอนในโรงพยาบาลอยู่เป็นหลายเดือน"ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้ก็อยากไปนอนในโรงพยาบาลอีกคน"“ทำเป็นอวดเก่ง โดยไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นหรือตาย”"จะได้ดูอะไรสนุก ๆ อีกแล้ว พวกนายคิดว่ารถพยาบาลจะมาถึงภายในกี่นาที?"“ฉันพนันว่าอีกสิบนาที เขาจะเรียกรถพยาบาลทันที”“ฉันพนันว่าเขาจะกระโดดหนีไปด้วยเท้าเดียว พอไปถึงประตูถึงอดไม่ได้ที่จะเรียกรถพยาบาล”คนกลุ่มนั้นไม่สนใจว่าหานซานเฉียนจะได้ยินหรือไม่ พวกเค้าเริ่มพูดล้อกันทันทีหานซานเฉียนเดินไปที่ถุงทรายเหล็กและใช้มือขยับ มันหนักมาก และไม่สั่นเลย แต่นี่แหละคือสิ่งที่เขาต้องการ“ผมใช้ได้ไหม?” หานซานเฉียนหันไปถามโค้ชโค้ชแสดงท่าทีดูถูกอย่างรุนแรง ในเมื่อชายคนนี้ต้องการทำให้ตัวเองอับอาย งั้นก็ตามใจเขา“ได้สิ แต่หากได้รับบาดเจ็บอะไร โรงยิมของเราไม่รับผิดชอบนะครับ คุณคิดดูให้ดีก็แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 953
“คนบ้าคนนี้ เขาจะทำลายชื่อเสียงสายของเราด้วยชีวิตเขาหรือไง?” โค้ชดูฉากนี้พร้อมกับกัดฟัน รู้สึกโกรธหานซานเฉียนจนถึงขีดสุดไม่ยากที่จะจินตนาเลย หากว่ามีคนตายในโรงยิมขึ้นมาจริง ๆ มันจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของโรงยิมมากน้อยเพียงใด แม้แต่โค้ชก็ยังสงสัยว่า นี่คือคนบ้าที่คู่แข่งจงใจส่งมาเพื่อทำลายชื่อเสียงของที่นี่แต่น่าเสียดายที่เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว และเขาไม่มีทางหยุดมันได้นอกจากเฝ้าดูอย่างเดียวนักเรียนหญิงที่ขี้กลัวบางคนหลับตาลง เพราะไม่กล้าทนมองหานซานเฉียนถูกกระแทกขึ้นไปในอากาศปัง...เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั้งโรงยิมนักเรียนหญิงคนหนึ่งที่ปิดตา เมื่อไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องใด ๆ แถมยังเงียบผิดปกติ จึงทำให้เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยทำไมไม่มีเสียงอะไรเลยล่ะ? หรือว่าคนนั้นจะถูกกระแทกจนตายคาที่ไปแล้วเหรอ?เมื่อเธอลืมตา ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อทันทีหานซานเฉียนยืนอยู่ตรงที่เดิม โดยไม่แม้แต่จะก้าวถอยหลัง และมือขวาของเขาก็เจาะทะลุกระสอบทรายเหล็กนั่นเป็น…เป็นไปได้อย่างไร!ทั้งโรงยิมตกอยู่ในความเงียบ!ได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น!ได้ยินเสียงหายใจถี่ที่แผ่วเบาสีหน้าของทุกคนนั้นยากจะอธิบา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 954
หากหานซานเฉียนไม่เป็นโค้ชอยู่ที่นี่ พวกเธอก็อยากได้เบอร์โทรศัพท์ของหานซานเฉียน หากมีช่องทางติดต่อ มันก็ไม่สำคัญว่าหานซานเฉียนจะช่วยโค้ชหรือไม่หานซานเฉียนผู้ซึ่งแค่ต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเองเท่านั้น ไม่เคยคิดว่ามันจะมีผลแบบนี้ เขาต้านความกระตือรือร้นของนักเรียนหญิงเหล่านั้นไม่ได้จริง ๆหานซานเฉียนที่เพิ่งแสดงความสง่างามน่าเกรงขาม หนีออกจากโรงยิมเทควันโดด้วยความตื่นตระหนก เสื้อผ้าของเขาเกือบถูกผู้หญิงเหล่านั้นฉีกออกเป็นชิ้น ๆ"เฮ้อ" โค้ชถอนหายใจ มองไปที่รูที่น่าตกใจตรงกระสอบทรายเหล็ก พร้อมกับพูดว่า "ถ้าเขาเต็มใจอยู่ที่นี่ล่ะก็ อนาคตคงไม่มีใครกล้ามาแข่งขันกับสายเราอีก""ใช่น่ะสิ ตอนแรกคิดว่าจะได้ดูเรื่องตลกซะอีก คิดไม่ถึงว่าเรื่องตลกจะกลายเป็นพวกเราซะเอง ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งจนกลัว" โค้ชอีกคนพูดพร้อมกับถอนหายใจ ความแข็งแกร่งที่น่าทึ่งของหานซานเฉียน หากพูดออกไปคงไม่มีใครเชื่อหานซานเฉียนที่หนีออกมา เขาวิ่งไปสองสามช่วงตึกก่อนจะหยุดลง ผู้หญิงพวกนั้นคลั่งไคล้เขาจนแทบจะเขมือบเขาลงท้องเมื่อกลับมาถึงบ้าน หานซานเฉียนก็ขังตัวอยู่ในห้อง จ้องมองกำปั้นของตัวเองด้วยความงุนงงเขารู้ว่าต
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 955
ณ เวทีมวยใต้ดิน เนื่องจากเตาสือเอ้อร์ไม่มีผลงานที่โดดเด่นอีกต่อไป บวกกับหลังจากที่ถูกคนถล่มสนาม ธุรกิจสนามมวยก็ดิ่งเหว สถานที่นี้เคยมีบรรยากาศครึกครื้น แต่พอจำนวนลูกค้าลดลงเรื่อย ๆ สถานที่นี้ก็เผชิญกับสถานการณ์ที่กระอักกระอ่วนในช่วงเวลาสี่ทุ่ม เป็นเวลาที่บ้าคลั่งที่สุดในสนามมวย แต่ในเวลานี้สนามมวยอยู่ในภาวะตกต่ำ ไม่มีแขกเลยสักคนเดียว เตาสือเอ้อร์ยืนอยู่บนสังเวียนด้วยความรู้สึกอ้างว้างหานซานเฉียนมอบหมายให้เขาดูแลสนามมวย และควบคุมสิทธิ์ในการควบคุมรายได้ทั้งหมด ครั้งหนึ่งเตาสือเอ้อร์เคยทำให้สนามมวยใต้ดินเฟื่องฟู แต่ตอนนี้ ความจอแจหายไปเหลือเพียงแต่ความเงียบงันโจวป๋อยืนอยู่ข้าง ๆ เตาสือเอ้อร์ ตลอดเวลามานี้เขาเห็นความพยายามทั้งหมดของเตาสือเอ้อร์ แต่หลังจากชื่อเสียงของสนามมวยตกต่ำลง ลูกค้าเหล่านั้นไม่ลงเดิมพัน มันยากมากที่จะทำให้ลูกค้าเหล่านั้นฟื้นฟูความมั่นใจในสนามมวย"พี่เตา หรือว่าเราจะหยุดกันดี กลับไปทำธุรกิจเดิมก็เป็นอีกหนึ่งหนทางนะพี่" โจวป๋อพูดกับเตาสือเอ้อร์ แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่มีความคิดเห็นอะไรเกี่ยวกับหานซานเฉียน แต่เขาก็จะคิดว่ามันน่าเสียดายที่เตาสือเอ้อร์จะอยู่ในสถานที่เล็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 956
ในการแข่งขันชิงเงินรางวัล ผู้ใดที่มีความแข็งแกร่งก็สามารถขึ้นเวทีได้ แต่ที่ยังทำให้เตาสือเอ้อร์ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่แบบนี้ แสดงว่าอีกฝ่ายมีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่เตาสือเอ้อร์ไม่สามารถรับมือได้ จุดนี้หานซานเฉียนสามารถเดาได้โดยไม่ต้องถามสำหรับคนทั่วไป พลังของเตาสือเอ้อร์นั้นถือว่าทรงพลังมากแล้ว หากอีกฝ่ายสามารถหาคนทรงพลังมากกว่าเตาสือเอ้อร์มาได้ แสดงว่ามีต้องมีแบล็คที่ไม่ธรรมดา"ไปสนามมวยชิงหลงกัน" หานซานเฉียนพูด เดิมทีที่เขามาสนามมวยวันนี้เพราะอยากประลองกับเตาสือเอ้อร์เพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งอีกครั้ง ตอนนี้เขามีคู่ต่อสู้ที่ดีกว่า ก็ไม่จำเป็นต้องใช้เตาสือเอ้อร์เป็นเป้าแล้ว"พี่ซานเฉียน อีกฝ่ายแข็งแกร่งมากจริง ๆ นะครับ ถึงเราจะไปที่นั่นก็ไม่ช่วยอะไร" เตาสือเอ้อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มเบา ๆ และพูดว่า "ยังไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไง"เตาสือเอ้อร์ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เข้าใจผิดคิดว่าหานซานเฉียนต้องการให้เขาไปกู้หน้าคืน ดังนั้นเขาจึงต้องกัดฟันพูดว่า "พี่ซานเฉียน ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด"หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร เขากำลังมองหาโอกาสที่จะทดสอบตัวเอง แล้วจะปล่อยให้โอกาสนี้ไปตกที่เตาสือเอ้อ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 957
หลังจากที่การแข่งขันจบลง จู่ ๆ สปอตไลต์ก็ส่องไปที่เตาสือเอ้อร์ ขณะที่ผู้ชมและเตาสือเอ้อร์ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากลำโพง"สนามมวยชิงหลง ยินดีต้อนรับเตาสือเอ้อร์อย่างอบอุ่น ทุกคนปรบมือ"สำหรับผู้คนที่คุ้นเคยกับสนามมวยใต้ดินแทบจะไม่มีใครไม่รู้จักเตาสือเอ้อร์ เพราะเขาเคยเป็นแชมป์มวยใต้ดินของหยุนเฉิงที่มีแนวทางชนะที่น่าทึ่ง และผู้ชมส่วนใหญ่เป็นขาประจำของสนามมวยใต้ดินจึงพุ่งความสนใจไปที่เตาสือเอ้อร์ในทันทีขณะนั้นเอง เสียงของโจวหยางฝูก็ดังออกมาจากลำโพงอีกครั้ง "หัวหน้าเตา วันนี้คุณมาที่นี่คงไม่ใช่เพื่อชมความสนุกหรอกใช่มั้ย ถ้าคุณอยากเข้าร่วมการแข่งขันชิงรางวัล ผมสามารถให้รางวัลคุณได้ เลื่อนแมตชิงแชมป์ให้เร็วขึ้น เพื่อสร้างความสนุกสนานกับผู้ชม คุณคิดว่ายังไง?”ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้ชมทั้งหมดก็เริ่มโห่ร้องตะโกนเรียกชื่อเตาสือเอ้อร์ ขอให้เขาขึ้นสังเวียน เห็นได้ชัดว่าโจวหยางฝูจงใจต้อนเป็ดเข้าคอกเมื่อเห็นว่าเตาสือเอ้อร์ยังคงไม่แยแส โจวหยางฝูก็พูดต่อ "หัวหน้าเตา คุณเคยเป็นแชมป์มวยใต้ดินที่มีสถิติการชนะสูงสุด ตอนนี้คุณคงไม่ได้กำลังกลัวอยู่หรอกนะ?""ก็ใช่แหละ คุณ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 958
“พี่เตา พี่ซานเฉียนคิดจะทำอะไรน่ะ?” โจวป๋อถามเตาสือเออร์หลังจากที่เห็นหานซานเฉียนออกไปเตาสือเออร์ส่ายหัว เขาไม่เข้าใจว่าหานซานเฉียนต้องการทำอะไร ด้วยสถานะของเขา ไม่จำเป็นต้องเสี่ยงไปชีวิตเลย ถึงจะไม่มีสนามมวยใต้ดินแล้ว มันก็ไม่มีผลกระทบอะไรกับเขาด้วยซ้ำ แต่ทำไมเขาถึงต้องขึ้นสังเวียนแทนตัวเองด้วย ?“หรือว่าพี่ซานเฉียนมีโอกาสเอาชนะตันฉิงได้?” โจวป๋อเดาเตาสือเออร์ปฏิเสธความเป็นไปได้นี้อย่างไม่ลังเล และพูดว่า "ฉันเพิ่งจะประลองฝีมือกับพี่ซานเฉียนเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แม้ว่าเขาจะพัฒนาขึ้นบ้าง แต่ก็ไม่ได้พัฒนาจนน่าตกใจอะไร ฉันเคยเห็นการเคลื่อนไหวของตันฉิง ความแข็งแกร่งของพี่ซานเฉียนเทียบกับเขาไม่ได้เลย"ตอนนั้นเอง หานซานเฉียนก็ก้าวขึ้นไปบนสังเวียนแล้ว และทุกคนต่างก็รู้สึกงุนงงกับการปรากฏตัวของเขาโจวหยางฝูประกาศสงครามกับเตาสือเออร์ แล้วเขาขึ้นมาบนสังเวียนทำไม?“หมอนี่กำลังจะทำอะไร? คงไม่ได้อยากจะท้าทายตันฉิงหรอกนะ?”"จะเล่นตลกหรือไง ร่างเล็ก ๆ แบบนั้นจะกล้าท้าทายตันฉิงได้ยังไง?"“ในความคิดของฉัน คงเป็นเพราะว่าเตาสือเออร์ไม่กล้าขึ้นสังเวียน ถึงได้ส่งเขาขึ้นมาตายแทนน่ะสิ”ผู้ชมจากทั่ว
บทล่าสุด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
