บทที่ 919

หลังจากได้รับที่อยู่ของหานเหยียนแล้ว หานซานเฉียนก็ไปตามที่นัดหมายลำพัง หลังจากไปถึงแล้วเขาถึงได้รู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อย หานเหยียนถูกเลี้ยงมาอย่างคุณหนู จนเคยชินกับคุณภาพชีวิตระดับสูง แล้วจะมาอาศํยอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้อย่างไร?

อาคารของที่นี่มันดูล้าสมัยมาก ผู้คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นคนชราไม่ก็แรงงาน ไม่มีคนหนุ่มสาวเลยแม้แต่คนเดียว

หานซานเฉียนรู้สึกแปลก ๆ

แม้ว่าหานเหยียนและหานเฟิงจะแตกหักกัน แต่ในฐานะลูกคุณหนูอย่างเธอ ไม่มีทางที่จะอาศัยอยู่ในสถานที่แบบนี้แน่นอน

นิสัยของเธอนั้นหยิ่งยโสจนเธอไม่สนใจคนทั้งประเทศ ซึ่งนั่นก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอมีวิสัยทัศน์สูงส่งแค่ไหน

ณ ประตูชุมชน หานซานเฉียนกดโทรหาหานเหยียน หลังจากมีคนรับสายก็ถามขึ้นทันทีว่า "ฉันไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่ส่วนไหน มารับฉันที่ประตูก็แล้วกัน"

หานเหยียนที่อยู่ปลายสายอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดว่า "ฉันส่งให้นายอย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ? นายมาตามที่อยู่ที่ฉันส่งไปให้สิ"

หานซานเฉียนรู้สึกถึงความเร่งรีบจากน้ำเสียงของหานเหยียน แม้ว่าเธอจะจงใจซ่อนมันเอาไว้ แต่ก็ยังมีน้ำเสียงที่ผันผวน

ทำไมเธอถึงต้องรีบร้อน และทำ