หลังจากได้รับที่อยู่ของหานเหยียนแล้ว หานซานเฉียนก็ไปตามที่นัดหมายลำพัง หลังจากไปถึงแล้วเขาถึงได้รู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อย หานเหยียนถูกเลี้ยงมาอย่างคุณหนู จนเคยชินกับคุณภาพชีวิตระดับสูง แล้วจะมาอาศํยอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้อย่างไร?อาคารของที่นี่มันดูล้าสมัยมาก ผู้คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ที่นี่เป็นคนชราไม่ก็แรงงาน ไม่มีคนหนุ่มสาวเลยแม้แต่คนเดียวหานซานเฉียนรู้สึกแปลก ๆ แม้ว่าหานเหยียนและหานเฟิงจะแตกหักกัน แต่ในฐานะลูกคุณหนูอย่างเธอ ไม่มีทางที่จะอาศัยอยู่ในสถานที่แบบนี้แน่นอน นิสัยของเธอนั้นหยิ่งยโสจนเธอไม่สนใจคนทั้งประเทศ ซึ่งนั่นก็เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเธอมีวิสัยทัศน์สูงส่งแค่ไหนณ ประตูชุมชน หานซานเฉียนกดโทรหาหานเหยียน หลังจากมีคนรับสายก็ถามขึ้นทันทีว่า "ฉันไม่รู้ว่าเธอพักอยู่ที่ส่วนไหน มารับฉันที่ประตูก็แล้วกัน"หานเหยียนที่อยู่ปลายสายอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดว่า "ฉันส่งให้นายอย่างชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ? นายมาตามที่อยู่ที่ฉันส่งไปให้สิ"หานซานเฉียนรู้สึกถึงความเร่งรีบจากน้ำเสียงของหานเหยียน แม้ว่าเธอจะจงใจซ่อนมันเอาไว้ แต่ก็ยังมีน้ำเสียงที่ผันผวนทำไมเธอถึงต้องรีบร้อน และทำ
"ไปช่วยเขาตอนนี้เลยไหม?" หานเหยียนกัดฟัน แผนการดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว จะปล่อยให้หานเฟิงรอดได้อย่างไร การรอดชีวิตของเขาจะเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเธอ“คุณหนู ถ้าหานซานเฉียนไม่ปรากฏตัว นายท่านจะต้องสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียดแน่นอน เขาอาจไม่ฆ่าคุณหนู แต่ผมไม่รอดแน่” ตี้หยางบอกกับหานเหยียนอย่างกระวนกระวาย เขาคิดว่าแผนนี้สมบูรณ์แบบ ดังนั้นเขาจึงมั่นใจมาก แต่ตอนนี้มีบางอย่างผิดพลาด ตี้หยางจึงเริ่มตื่นตระหนก แม้ว่าเขาจะมีพลังมาก แต่เขาก็ไม่สามารถหลบหนีจากการตามล่าของตระกูลหานได้ และเมื่อใดก็ตามที่ตระกูลหานประกาศว่าเขาไม่ใช่สมาชิกของตระกูลหานอีกต่อไป ศัตรูมากมายก็จะโผล่ออกมาเอาชีวิตของเขาแน่นอน “ฉันจะโทรหาเขาอีกครั้ง” หานเหยียนพูดอย่างไม่เต็มใจขณะนี้หานซานเฉียนยืนอยู่ที่ประตูชุมชนยังไม่ได้กลับไป ในใจของเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเขาก็อยากรู้มากว่ามันคืออะไร จนอดไม่ได้ที่จะขึ้นไปดูที่ชั้นบนหากต้องการทราบข้อเท็จจริง วิธีเดียวคือต้องค้นหาด้วยตัวเองแต่นี่น่าจะเป็นกับดัก ดังนั้นหานซานเฉียนจึงลังเลมากหานซานเฉียนมองไปที่ร้านค้าใกล้เคียง เมื่อเขาเห็นกล้องวงจรปิดของร้านค้าร้านหน
ตอนนี้เขาพอจะเดาแผนการของหานเหยียนได้แล้ว หานซานเฉียนจึงไม่ได้ขึ้นไปชั้นบน เพื่อให้โอกาสเธอได้ใส่ความเขา หลังจากได้เมมโมรี่การ์ดแล้ว หานซานเฉียนก็ขับรถออกไปจากที่นั่นทันทีตอนนั้นเองหานเหยียนก็โทรมาอีกครั้งและถามเขาว่าเขาจะไปถึงเมื่อไหร่ หานซานเฉียนอ้างว่าตัวเองมีธุระกะทันหัน ทำเอาหานเหยียนระเบิดอารมณ์ด้วยความโกรธ"ไอ้ขยะ แกกลับไปแล้วได้ยังไง!" หานเหยียนทุบโทรศัพท์ของเธอแตกเป็นเสี่ยง ๆ แผนของเธอสมบูรณ์แบบ และพร้อมที่จะโทรหาพ่อของเธอเพื่อแจ้งข่าวแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าทุกอย่างจะพังทลายลงแบบนี้"คุณหนู ถ้าคุณไม่ช่วยนายน้อย มันจะสายเกินไป" ตี้หยางเตือนหานเหยียนใบหน้าของหานเหยียนมืดมน ตอนนี้หานเฟิงอยากได้ตำแหน่งผู้นำตระกูลแล้ว ความสามารถในงานของเธอนั้นไม่มีความหมายเมื่อเทียบหานเฟิง คนส่วนใหญ่ในครอบครัวไม่เคยตั้งความหวังไว้กับเธอเลยดังนั้นสำหรับหานเหยียนคนปัจจุบัน โอกาสเดียวที่จะได้เป็นผู้นำตระกูลคือ การตายของหานเฟิงเท่านั้นตอนนี้เธอมาถึงจุดนี้แล้ว และไม่สามรถที่จะปล่อยให้หานเฟิงรอดชีวิตไปได้“ไม่ช่วย เขาต้องตายเท่านั้น ถ้าเขาไม่ตายแล้วฉันจะได้เป็นผู้นำตระกูลได้อย่างไร” หานเหยียนพูดเ
ฉี๋อีหยุนกลอกตาใส่หานซานเฉียนและถามว่า "แล้วตอนนี้คุณจะทำยังไงต่อ หานเฟิงตายแล้ว หานเหยียนต้องหาทางใส่ร้ายคุณแน่นอน ถ้าพ่อของเธอเชื่อว่าคุณมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แล้วล่ะก็ ฉันคิดว่าคุณคงจะอยู่รอดได้ไม่เกินสามวันแน่นอน”"ผู้นำของตระกูลหานในสหรัฐอเมริกาไม่มีทางเชื่อคำพูดของผมอย่างแน่นอน ดังนั้นไม่ว่าเขาจะคิดยังไงผมก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ผมว่าหานเหยียนคงจะต้องคิดอย่างรอบคอบว่าควรจะบอกเรื่องนี้กับพ่อของเธอหรือไม่" หลังจากหานซานเฉียนพูดจบ เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาและกดโทรหาม่อหยาง"นายมีลูกน้องที่เก่งคอมบ้างไหม ยิ่งตัดต่อวิดีโอได้ยิ่งดี และต้องเป็นคนที่น่าเชื่อถือด้วย" หานซานเฉียนถาม"ซานเฉียน นี่นายกำลังหาเรื่องยากให้ฉันอยู่รึไง ลูกน้องของฉันจะมีทักษะอื่นได้ยังไงนอกจากกำปั้น ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงไม่ทำงานสายนี้กันหรอก" ม่อหยางกล่าว“ไปลองถามดู เรื่องง่าย ๆ แบบนี้ ลูกน้องนายมีเป็นร้อยเป็นพัน จะไม่มีสักคนที่ทำได้เลยรึไง” หานซานเฉียนกล่าว“โอเค ฉันจะถามให้ แต่ถ้าไม่มีใครทำได้ก็อย่ามาโทษฉันนะเว้ย”ในเวลานี้ ฉี๋อีหยุนพูดอย่างสบาย ๆ จากด้านข้าง"คนมีพรสวรรค์อยู่ตรงหน้าคุณแท้ ๆ แต่ยังไปหาคนอื่นอี
ข่าวจากม่อหยางถูกส่งกลับมาอย่างรวดเร็ว และเขาก็หาคนได้แล้ว เพราะการตัดต่อวิดีโอมันไม่ใช่เรื่องยากอะไร แต่เมื่อหานซานเฉียนกำลังจะออกไปคลับเมจิกซิตี้ ก็มีคนที่ไม่คาดคิดมาเคาะประตู"หานเหยียน เธอมาหาฉันทำไม?" เมื่อมองไปที่หานเหยียนนอกประตู หานซานเฉียนก็ถามด้วยใบหน้างงงวย ผู้หญิงคนนี้ทำสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างไร้ขีดจำกัด ทำให้เขาไม่สามารถคาดเดาได้ ก่อนหน้านี้เธอกลัวว่าหานเฟิงจะมาแย่งตำแหน่งจึงฆ่าหานเฟิงอย่างรวดเร็ว และตอนนี้เธอยังมาหาเขาถึงบ้าน"ทำไมนายถึงไม่ไปตามนัด ปล่อยให้ฉันรออยู่ตั้งนาน" หานเหยียนถามหานซานเฉียน"ไม่มีอะไร พอดีที่บ้านมีธุระด่วนน่ะ ฉันเลยต้องรีบกลับมาบ้าน" หานซานเฉียนกล่าว เขาจะไม่นำวิดีโอในมือออกมาง่าย ๆ ในตอนนี้ นี่เป็นวิธีสุดท้ายที่จะรับประกันเขาได้ ถ้าหานเหยียนรู้เข้าเขากังวลว่าผู้หญิงบ้า ๆ คนนี้จะสร้างปัญหากับเขาในทุกวิถีทาง"เรื่องด่วนอะไร?" หานเหยียนถามต่อ เธอมาหาหานซานเฉียนเพื่อทดสอบว่าหานซานเฉียนรู้แผนการของเธอแล้วหรือเปล่า ถ้าเขารู้ว่าเธอฆ่าหานเฟิงแล้ว หานเหยียนจะได้วางแผนอื่นแทน และไม่บอกพ่อของเธอเรื่องการตายของหานเฟิง"ฉันไม่จำเป็นต้องรายงานเรื่องส่วนตัวให้เ
แต่พอเด็กหนุ่มเห็นทั้งสองคนเถึยงกันไปมา เขาก็รู้สึกประหม่าจนเหงื่อตก และคิดขึ้นในใจว่าทำไมพี่ใหญ่สองคนนี้ถึงได้เถียงกันเป็นเด็ก ๆ ไปได้“ไปให้พ้น อย่ามาทำให้ฉันเสียเวลา ถ้านายยังพูดมากไม่เลิก ฉันจะโยนนายออกไปแน่” หานซานเฉียนขู่ม่อหยางม่อหยางในฐานะเถ้าแก่ของคลับเมจิกซิตี้ เขาต่างหากที่เป็นเจ้าของที่นี่ แต่เขากลับโต้แย้งคำพูดของหานซานเฉียนไม่ได้ ได้แต่เดินไปนั่งข้าง ๆ อย่างเชื่อฟัง เพราะยังไงเขาก็ยังเป็นหนี้หานซานเฉียนอยู่ถึงสองร้อยล้านหยวน หานซานเฉียนบอกชายหนุ่มเกี่ยวกับเวลาที่ต้องการตัดต่อ และชายหนุ่มก็แก้ไขเนื้อหาตามที่หานซานเฉียนต้องการอย่างรวดเร็ว วิดีโอนี้คือเป็นไพ่ตายใบสุดท้ายของหานซานเฉียน ดังนั้นเนื้อหาวิดีโอนี้จึงห้ามเล็ดลอดออกไปสู่โลกภายนอกเด็ดขาดหลังจากที่หานซานเฉียนเหลือบมองม่อหยาง เขาก็ตบไหล่ชายหนุ่มและพูดว่า "ช่วงนี้คงต้องลำบากนายหน่อยนะ แต่ไม่ต้องห่วง ในอนาคตฉันจะตอบแทนบุญคุณครั้งนี้ของนายอย่างแน่นอน"ม่อหยางรู้ว่าหานซานเฉียนหมายถึงอะไร จึงเหลือบมองไปที่หลินหย่ง หลินหย่งก็พาชายหนุ่มลงไปในห้องใต้ดินของคลับเมจิกซิตี้ และยึดโทรศัพท์มือถือของเขา ตัดการสื่อสารทุกอย่างข
"คุณ คุณเป็นใคร?" ซูหยิงเซี่ยมองไปที่ฉีฮู่ด้วยความงุนงง"ประธานซู ผู้ชายคนนี้บุกเข้ามาในบริษัท แถมยังตีพวกเราด้วย คุณระวังตัวด้วยนะครับ" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งพูดกับซูหยิงเซี่ยแม้ว่าฉีฮู่จะบุกเข้ามาในบริษัท แต่เขาก็ไม่ได้จัดการกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้น ไม่อย่างนั้นคนเหล่านี้ไม่มียืนอยู่แบบนี้ได้"ผมมาที่นี่เพื่อปกป้องคุณ" ฉีฮู่กล่าวกับซูหยิงเซี่ยซูหยิงเซี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย มีใครก็ไม่รู้โผล่มาทุบตีพนักงานของบริษัทของเธอ และบอกว่ามาเพื่อปกป้องเธอ ซูหยิงเซี่ยจะเชื่อได้อย่างไร“คุณเป็นใคร?” ซูหยิงเซี่ยถาม"ผมเป็นคนของพี่ซานเฉียนครับ" ฉีฮู่กล่าวหานซานเฉียน!หัวใจของซูหยิงเซี่ยเต้นไม่เป็นจังหวะ หานซานเฉียนขอให้เขามาปกป้องเธออย่างนั้นเหรอ?“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงได้ส่งคุณปกป้องฉันล่ะคะ?” ซูหยิงเซี่ยถามฉีฮู่ส่ายหัวและไม่พูดอะไร ภารกิจของเขาคือปกป้องซูหยิงเซี่ยจากอันตราย สำหรับเรื่องของหานซานเฉียนนั้น เขาไม่กล้าที่จะเล่าให้ซูหยิงเซียฟังโดยพละการ“ไม่มีอะไรแล้ว พวกคุณออกไปก่อนเถอะ” ซูหยิงเซี่ยบอกกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเจ้าหน้
เฉินหลิงเหยาส่ายหัวซ้ำ ๆ เธอไม่ได้ต้องการชายกล้ามโตที่เกินจริงขนาดนั้น หากเธอคบกับฉีฮู่ และหากมีการทะเลาะกันในอนาคต เธอจะไม่โดนเขาตบจนตายเลยหรือไง“เขาไม่ใช่ชายกล้ามโต แต่เขาเหมือนชายนิสัยเสียมากกว่า” เฉินหลิงเหยาพูดเสียงเบาซูหยิงเซี่ยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อต้องเจอกับฉีฮู่ที่จะดึงดูดความสนใจไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนแบบนี้ เธอก็นึกปวดหัวอยู่บ้าง แต่เนื่องจากหานซานเฉียนส่งเขามาเพื่อปกป้องเธอ เธอจึงไม่สามารถหาเหตุผลที่จะปฏิเสธได้ตอนนี้หานซานเฉียนกำลังเผชิญกับปัญหามากมาย และเธอไม่ต้องการเพิ่มปัญหาให้กับเขาณ โรงแรมเพนนินซูล่า ตอนนี้หานเหยียนเหมือนมดที่อยู่บนหม้อไฟ เธอกังวลอย่างมาก การตายของหานเฟิงกลายเป็นความจริงแล้ว แค่เธอโยนความผิดไปที่หานซานเฉียนได้ ตำแหน่งผู้นำตระกูลหานก็จะจ้องตกอยู่ในมือเธออย่างแน่นอน และเธอยังเหตุผลที่จะสามารถฆ่าหานซานเฉียนได้อีกด้วยแต่ตอนนี้แผนที่จะโยนความผิดให้หานซานเฉียนยังไม่สมบูรณ์แบบ"ตี้หยาง คุณฆ่าคนมาแล้วนับไม่ถ้วน คุณช่วยฉันคิดวิธีแก้ปัญหานี้ไม่ได้เลยเหรอ?" หานเหยียนถามตี้หยางตี้หยางมีวิธีการฆ่าหลายร้อยวิธี และได้ฆ่าคนมาแล้วนับไม่ถ้วน นอกจากนี้เขายัง