บทที่ 380

ไม่กี่วันต่อมา หานซานเฉียนและคนอื่น ๆ อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ นอกจากเดินเล่น พวกเขาก็ไม่มีเรื่องอื่นให้ทำแล้ว

ก่อนหน้าวันไหว้บ๊ะจ่างหนึ่งวัน เจี่ยงหลานพยายามโทรศัพท์หาเจี่ยงหงผู้เป็นพ่อของเธอแล้ว แต่เธอโทรหาเท่าไหร่สายก็ไม่ว่างสักที บางครั้งโทรไปก็ปิดเครื่องหนีไปเลย เธอลองโทรหาครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไม่สามารถติดต่อได้อยู่ดี

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมโทรไปติดต่อไม่ได้เลย” เจี่ยงหลานบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยความสงสัย วันพรุ่งนี้จะถึงเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างแล้ว แต่ตอนนี้กลับติดต่อพ่อของตัวเองไม่ได้ เธอไม่รู้เลยว่าปีนี้จะต้องกลับไปฉลองที่บ้านเกิดหรือว่าฉลองในเมือง

“ไม่ใช่ว่าเบอร์แม่โดนบล็อกหรอกนะครับ” หานซานเฉียนพูดโดยไม่คิดอะไร เขาสังเกตจากการแสดงออกก่อนหน้านี้ของครอบครัวเจี่ยงหว่าน จึงเดาว่าอาจเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้

“บล็อกเบอร์เหรอ?” เจี่ยงหลานแสดงสีหน้าแปลกใจ เธอส่ายหน้าทันทีแล้วตอบกลับ “มันจะเป็นไปได้ยังไง คุณตาของเธอไม่รู้เรื่องของพวกเรากับเจี่ยงหว่านซะหน่อย ทำไมถึงบล็อกเบอร์ฉันล่ะ?”

“ไม่แน่ว่าคุณตาอาจไม่รู้เรื่องที่โทรศัพท์ของเขาบล็อกแม่เหมือนกันก็ได้ครับ” หานซานเฉียนเตือน ซึ่งหมายความว่าเจี่ยงหว่านอา