Share
บทที่ 303
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 304
เมื่อฟ่านเสวี่ยปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ก็มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนตามเธอมาด้วย เมื่อเห็นเช่นนี้ จางหลิงฮวาก็รู้สึกตื่นตระหนกมากขึ้น เธอปกป้องจางเทียนซิน แล้วพูดกับฟ่านเสวี่ยว่า “คุณคิดจะทำอะไรคะ?” “ทำอะไรงั้นเหรอ?” ฟ่านเสวี่ยยิ้มเยาะ แล้วพูดว่า “ลูกชายไอคิวต่ำของเธอเป็นคนไร้ประโยชน์ของสังคม ฉันต้องสอนบทเรียนให้เขาอย่างสาสม ดึงเธอออกไป” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ยินดังนั้น ก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วดึงจางหลิงฮวาออกไป ฟ่านเสวี่ยถอดรองเท้าส้นสูงออก แล้วฟาดเข้าไปที่ศีรษะของจางเทียนซินครั้งแล้วครั้งเล่า “ไอ้คนคนปัญญาอ่อนเอ๊ย ไม่นึกเลยว่าจะทำตัวอันธพาล กล้าดียังไงมาแตะต้องฉันตามใจชอบแบบนี้?” ฟ่านเสวี่ยพูดพร้อมกับฟาดรองเท้าส้นสูงของเธอไปด้วยอย่างไม่หยุดหย่อน จางเทียนซินหลบอยู่ในมุมด้วยความหวาดกลัว เขาคุ้นเคยกับการถูกทุบตี ความเจ็บปวดไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ความหวาดกลัวนั้นกลับลุกลามอย่างต่อเนื่อง เพื่อนร่วมงานที่มามุงดูเหล่านั้น ไม่มีความสงสารเลยแม้แต่น้อย แถมยังยิ้มเยาะเมื่อได้เห็นภาพนี้ เพราะพวกเขาได้พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องจางหลิงฮวาสองแม่ลูกมานานแล้ว แม้ว่าจางเทียนซินไม่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 305
“ฟ่านเสวี่ย ต่อไปถ้ามีคนกล้ารังแกคุณอีก บอกผมนะ ผมจะช่วยสั่งสอนเขาให้คุณเอง” “ถ้ามีปัญหาอะไรก็มาหาผมได้ตลอดเวลา ผมไม่ได้แย่ไปกว่าใคร” “ผมทำทุกอย่างได้เพื่อคุณ ถ้าคุณรู้สึกไม่มีความสุข ผมจะอัดเจ้าคนปัญญาอ่อนนี่อีกสักครั้ง” ฟ่านเสวี่ยยิ้มบาง ๆ สุนัขเลียแข้งเลียขาพวกนี้ทุ่มเทมาก แต่น่าเสียดาย สายตาอันเฉียบคมของฉัน จะเห็นคุณค่าของพวกไร้ประโยชน์อย่างพวกคุณได้อย่างไร? แน่นอนว่าสำหรับผู้หญิงอย่างฟ่านเสวี่ยนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้สนใจพวกเขา แต่เธอก็จะไม่พูดให้ชัดเจน มิฉะนั้นแมลงวันเหล่านี้จะสมัครใจบินวนตามตัวเธอ เพื่อช่วยเหลือเธอได้อย่างไร? “เอาล่ะ ฉันรู้แล้วว่าพวกคุณเก่ง” ฟ่านเสวี่ยพูดพร้อมกับเลิกคิ้วงามของเธอขึ้นเล็กน้อย ผู้คนเหล่านั้นดีใจมาก พวกเขาคิดว่าฟ่านเสวี่ยเลิกคิ้วขึ้นมองดูพวกเขา และคิดว่าในอนาคตอาจจะได้ใกล้ชิดกับเธอมากขึ้น ผู้ชายที่อยากจะแสดงความแข็งแกร่งจงใจเตะจางเทียนซินอีกครั้ง เพื่อแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเขา จางหลิงฮวาคุกเข่าลงบนพื้น แล้วคลานไปตรงหน้าจางเทียนซิน พอเห็นใบหน้าฟกช้ำดำเขียวและบาดแผลภายนอกมากมายของจางเทียนซิน เธอก็พูดตำหนิตัวเองว่า “แม่ขอโทษนะ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 306
สุนัขเลียแข้งเลียขาพวกนั้นหวังว่าจะมีได้โอกาสแสดงตัวตนต่อหน้าฟ่านเสวี่ยมากขึ้น ตอนนี้หานซานเฉียนเสนอตัวมาหาถึงที่ ซึ่งเป็นโอกาสอันดีงามของพวกเขา พวกเขาถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมพร้อมเปิดศึกอย่างไม่รีรอ อย่างไรก็ตาม ผู้คนเหล่านี้ที่นั่งอยู่ในสำนักงานและขาดการออกกำลังกาย สำหรับหานซานเฉียนแล้ว พวกเขาก็เป็นเหมือนแมลงตัวเล็กตัวน้อย แค่เอามือบีบนิดเดียวก็ตายแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ถ้าพวกเขาจะถูกตีจนได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส เมื่อฟ่านเสวี่ยเห็นหานซานเฉียนมีทักษะที่แข็งแกร่ง แล้วสุนัขที่คอยเลียแข้งเลียขาเหล่านั้นกำลังนอนร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้น เธอก็รู้สึกลนลานขึ้นมาทันที ชายหนุ่มผู้นี้ทำไมถึงต่อสู้ได้เก่งกาจถึงเพียงนี้! “ป้าจางครับ ตอนนี้ป้าบอกผมได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น” หานซานเฉียนเอ่ยถามจางหลิงฮวา จางหลิงฮวาคิดไม่ถึงว่าหานซานเฉียนจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ และการที่เขาจัดการให้เธอเข้ามาทำงานในบริษัทได้นั้นก็ต้องมีเส้นสายพอสมควร แม้ว่าเธอจะไม่อยากสร้างปัญหาให้หานซานเฉียน แต่เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว ถ้าเธอสามารถช่วยขจัดความอยุติธรรมให้จางเทียนซินได้ก็จะเป็นเรื่องที่ดี ขณะที่จางหล
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 307
ถังหลงสีหน้าย่ำแย่ราวกับกินของเน่าเสียเข้าไป ถ้าเป็นคนอื่นหรือจะกล้ามาทำโอหังต่อหน้าเขา แต่หานซานเฉียนนั้นไม่เหมือนกัน ความสัมพันธ์ของเขากับจงเหลียงนั้นไม่ธรรมดา ถังหลงหันกลับมาแล้วฉวยโอกาสตบหน้าฟ่านเสวี่ย เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องปล่อยให้ฟ่านเสวี่ยมารับเคราะห์แทน “คุณบอกผมมาซิ ทำไมคุณต้องใส่ร้ายจางเทียนซินด้วย?” ถังหลงคาดคั้นถามอย่างเย็นชา ฟ่านเสวี่ยเอามือปิดหน้าของเธอด้วยสีหน้าตื่นตระหนก เรื่องนี้ถังหลงเป็นคนบอกให้เธอทำ ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่จะไม่ช่วยเธอ แต่ยังกล่าวโทษเธอด้วย! “คุณ...ถังหลง คุณกำลังทำอะไรคะ” ฟ่านเสวี่ยถามอย่างซื่อ ๆ ถังหลงกัดฟันพร้อมกับขยิบตาให้ฟ่านเสวี่ย แล้วพูดว่า “เล่าเรื่องทุกอย่างให้ชัดเจน แล้วผมจะปล่อยคุณไป” ฟ่านเสวี่ยรู้ว่าถังหลงต้องการให้เธอรับผิดชอบแทน แต่ทำไมล่ะ? หรือเป็นเพราะว่าคนขี้แพ้ที่อยู่ตรงหน้า? ทำไมล่ะ! “ฉัน...ฉัน...” “คุณอะไร มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมา” ถังหลงพูดอย่างเย็นชา ฟ่านเสวี่ยรู้ดีว่าถ้าเธอไม่แบกรับความผิดนี้ เธอจะต้องทำให้ถังหลงรู้สึกเคียดแค้นเธออย่างแน่นอน และต่อไปเธอก็จะอยู่อย่างไม่สงบสุข หากเธอสามารถช่วยเขารับภาระนี้ก็ยัง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 308
เสียงดังของถังหลงทำให้จางเทียนซินตกใจจนตัวสั่น เขาเข้าไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังจางหลิงฮวา และไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่เรื่องนี้หานซานเฉียนรู้อย่างละเอียดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เรื่องนี้แม้ว่าจะเป็นฟ่านเสวี่ยที่เป็นคนเริ่มต้น แต่ถังหลงต่างหากที่เป็นคนเริ่มวางแผนอย่างแท้จริง เขาเห็นจางเทียนซินขัดหูขัดตา ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีสกปรกพูดจาใส่ร้ายเพื่อไล่จางหลิงฮวาออกไป คราวที่แล้วเขาก็ให้โอกาสชายผู้นี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว คิดไม่ถึงว่าเขาจะยังคงใช้อำนาจบาตรใหญ่ก่อความวุ่นวายในบริษัทอยู่อีก ทันใดนั้น จงเหลียงก็มาถึงหน้าประตูบริษัท ข้างกายของเขาคือซูไห่เฉาที่คอยทำใจดีสู้เสืออยู่ตลอดเวลา เนื่องจากซูไห่เฉาเป็นประธานของตระกูลซู เขาคิดมาหลากหลายวิธีเพื่อเข้าหาจงเหลียง ตอนนี้โครงการเฉิงซีแทบจะเป็นเส้นเลือดใหญ่ของตระกูลซู ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีสำหรับซูไห่เฉาถ้าความร่วมมือนี้จะอยู่ในมือของซูหยิงเซี่ย ดังนั้นเขาจึงหวังว่าหลังจากเขาได้เข้าใกล้จงเหลียงแล้ว เขาจะสามารถดูแลโครงการเฉิงซีได้ด้วยตัวเอง เนื่องจากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ซูไห่เฉาไม่กล้าทำอะไรอย่างโจ่งแจ้ง เขาทำได้เพียงใช้หลายวิธีเพื่อเอาใจจงเหลียง แต่น่าเสีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 309
หานซานเฉียนบอกกับจางหลิงฮวาว่า “คุณป้าพาจางเทียนซินไปตรวจที่โรงพยาบาลก่อนนะครับ กลับบ้านไปพักผ่อนก่อนประมาณสองวัน แล้วค่อยกลับมาทำงาน” กลับมาทำงานอย่างนั้นเหรอ? จางหลิงฮวาพูดด้วยสีหน้าลำบากใจว่า “ซานเฉียน ฉันไม่อยากรบกวนคุณอีกแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ถังหลงสร้างปัญหาให้กับเรา แต่มันจะต้องมีครั้งที่สองแน่นอน” หานซานเฉียนยิ้ม แล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วงครับ ถังหลงจะถูกไล่ออกจากบริษัทในไม่ช้า ต่อไปถ้ามีใครกล้าสร้างปัญหาให้ป้าอีก ก็จะไล่ออกไปเลยครับ” จางหลิงฮวารู้สึกตกตะลึง ไล่ออกไปเลย? เขามีความสามารถในการทำเช่นนั้นด้วยหรือ? เพื่อนร่วมงานเหล่านั้นต่างรู้สึกตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะส่ายหน้าหัวเราะเยาะ เจ้าหมอนี่โผล่มาจากที่ไหนกันถึงกล้าอวดอ้างเช่นนี้ ทุกคนในบริษัทลั่วเฉวต่างรู้กันดีว่าถังหลงได้รับการว่าจ้างจากจงเหลียงด้วยเงินจำนวนมาก แล้วถังหลงจะถูกไล่ออกเพราะจางหลิงฮวาได้อย่างไร? เขาเป็นดาวโรงเรียนเลยนะ “พี่ชาย คุณขี้โม้อะไรเนี่ย รู้ไหมว่าถังหลงเข้ามาที่บริษัทของเราได้ยังไง” “เขาเป็นคนที่พี่จงจ้างมาด้วยเงินมหาศาล การจะไล่ถังหลงออกเพราะจางหลิงฮวา คุณล้อพวกเราเล่นหรือเปล่า?” “
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 310
“หานซานเฉียน นี่มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของคุณ คุณมาทำอะไรที่นี่?” ถังหลงพูดอย่างไม่พอใจ หานซานเฉียนเดินไปที่โต๊ะ แล้วนั่งลงบนที่นั่งของจงเหลียง การกระทำนี้ยิ่งทำให้ถังหลงรู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก! เจ้าลูกหมา กล้าดีอย่างไรมานั่งแทนที่ของพี่จงเหลียง พี่จงเหลียงปฏิบัติกับคุณอย่างเพื่อน แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะมาลูบจมูกของเขา เขาเป็นคนของตระกูลหาน ส่วนคุณก็เป็นได้แค่คนไร้ประโยชน์ในเมืองหยุนเฉิงเท่านั้น “หานซานเฉียน คุณช่างหน้าไม่อาย โชคดีเท่าไหร่แล้วที่พี่จงเหลียงเห็นคุณเป็นเพื่อน กล้าดียังไงมานั่งตำแหน่งของพี่จงเหลียงตามใจชอบแบบนี้” ถังหลงพูดตำหนิอย่างเย็นชา “เพื่อนงั้นเหรอ?” หานซานเฉียนยิ้มแล้วถามจงเหลียงว่า “เราเป็นเพื่อนกันเหรอ?” จงเหลียงสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นทันที ทำไมถึงรนหาที่ตายแบบนี้ ทำไมต้องลากฉันลงน้ำไปด้วย! เขาจึงรีบพูดกับหานซานเฉียนว่า “ผมไม่คู่ควรหรอกครับ” หานซานเฉียนมองไปที่ถังหลงแล้วยักไหล่พูดว่า “ได้ยินแล้วใช่ไหม เขาไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับผม” ถังหลงรู้สึกงุนงงเหมือนหมุนรอบตัวสามร้อยหกสิบองศา พี่จงเหลียงไม่คู่ควร...ไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับหานซานเฉียนอ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 311
จงเหลียงตกใจจนคุกเข่าลงกับพื้น แล้วพูดด้วยความลนลานว่า “นายน้อยครับ ผมขอโทษครับ ผมปฏิบัติหน้าที่บกพร่อง หวังว่าคุณจะให้อภัยผม จากนี้ไปผมจะฟังคำสั่งของคุณครับ”หานซานเฉียนลุกขึ้นยืน เขาเดินไปตรงหน้าจงเหลียง แล้วพูดอย่างดูถูกว่า “ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณที่มีต่อผมดี เพราะในสายตาคุณผมก็เป็นแค่จุดแวะพักชั่วคราวเท่านั้น ภายในใจของคุณเจ้าของที่แท้จริงยังคงเป็นหานจุนใช่ไหมล่ะ”หน้าผากของจงเหลียงเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อที่ผุดออกและไหลลงหยดบนพื้นติ๋ง ๆแน่นอนว่าก่อนหน้านี้เขามีความคิดเช่นนั้นจริง เพราะไม่ว่าตระกูลหานจะให้โอกาสกับหานซานเฉียนมากแค่ไหน แต่ในสายตาของจงเหลียง หานซานเฉียนไม่มีทางแข่งขันชนะหานจุนได้ เพราะอย่างไรซะหานจุนก็คือคนที่หนานกงเฉียนชิวโปรดปราน ไม่ว่าหานซานเฉียนจะประสบความสำเร็จมากมายแค่ไหน ก็ไม่สามารถขัดคำพูดประโยคของหนานกงเฉียนชิวได้ดังนั้นไม่ว่าจะทำเรื่องใด ๆ ก็ตาม จงเหลียงจะเหลือเส้นทางเอาไว้ให้ตัวเองได้เดินอีกหนึ่งเส้นทาเสมอ เพื่อหลีกเลี่ยงหลังจากกลับไปหาหานจุนแล้วจะไม่ถูกเขาให้ความสำคัญ ดังเช่นกรณีของจางหลิงฮวา เริ่มตั้งแต่วันที่จงเหลียงเห็นจางหลิงฮวาก้าวเข้ามาในบริษัท
Latest chapter
