บทที่ 306

สุนัขเลียแข้งเลียขาพวกนั้นหวังว่าจะมีได้โอกาสแสดงตัวตนต่อหน้าฟ่านเสวี่ยมากขึ้น ตอนนี้หานซานเฉียนเสนอตัวมาหาถึงที่ ซึ่งเป็นโอกาสอันดีงามของพวกเขา พวกเขาถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมพร้อมเปิดศึกอย่างไม่รีรอ

อย่างไรก็ตาม ผู้คนเหล่านี้ที่นั่งอยู่ในสำนักงานและขาดการออกกำลังกาย สำหรับหานซานเฉียนแล้ว พวกเขาก็เป็นเหมือนแมลงตัวเล็กตัวน้อย แค่เอามือบีบนิดเดียวก็ตายแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ถ้าพวกเขาจะถูกตีจนได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส

เมื่อฟ่านเสวี่ยเห็นหานซานเฉียนมีทักษะที่แข็งแกร่ง แล้วสุนัขที่คอยเลียแข้งเลียขาเหล่านั้นกำลังนอนร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้น เธอก็รู้สึกลนลานขึ้นมาทันที

ชายหนุ่มผู้นี้ทำไมถึงต่อสู้ได้เก่งกาจถึงเพียงนี้!

“ป้าจางครับ ตอนนี้ป้าบอกผมได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น” หานซานเฉียนเอ่ยถามจางหลิงฮวา

จางหลิงฮวาคิดไม่ถึงว่าหานซานเฉียนจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ และการที่เขาจัดการให้เธอเข้ามาทำงานในบริษัทได้นั้นก็ต้องมีเส้นสายพอสมควร แม้ว่าเธอจะไม่อยากสร้างปัญหาให้หานซานเฉียน แต่เมื่อเรื่องราวดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว ถ้าเธอสามารถช่วยขจัดความอยุติธรรมให้จางเทียนซินได้ก็จะเป็นเรื่องที่ดี

ขณะที่จางหล