LOGINShare
บทที่ 290
Last Updated:
2021-09-11 19:00:00
Related chapters
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 291
“ดูเหมือนว่าถ้าฉันไม่สั่งสอนบทเรียนให้กับเธอบ้าง เธอคงไม่รู้ว่ายายแก่อย่างฉันเป็นใคร” หนานกงเชียนชิวชักไม้เท้ากลับ แล้วกระแทกลงบนพื้นเสียงดังกึกก้อง บอดี้การ์ดหลายคนที่ติดตามเธอมาด้วย หนึ่งในนั้นเดินเข้ามาหาซูหยิงเซี่ย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า “คุกเข่าลง” “ฉันไม่คุกเข่า คุณจะทำอะไรฉันได้?” ซูหยิงเซี่ยเชิดหน้าขึ้น พูดด้วยสีหน้าไม่ยอมแพ้ บอดี้การ์ดที่มีสีหน้าไร้อารมณ์ กระชากผมของซูหยิงเซี่ยให้ก้มหัวลง แล้วยกหัวเข่าขึ้นกระแทกเข้าไปที่ท้องของซูหยิงเซี่ยอย่างแรง ซูหยิงเซี่ยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด รู้สึกถึงแรงกดดันอย่างต่อเนื่องจากบอดี้การ์ด เธอคุกเข่าลงบนพื้นอย่างไม่มีทางเลือก เธอมีนิสัยดื้อรั้น แต่เมื่อเผชิญหน้ากับความแข็งแกร่ง เธอจะเอาอะไรไปสู้กับบอดี้การ์ดได้? หนานกงเชียนชิวยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แล้วบอกกับซูหยิงเซี่ยว่า “อารมณ์รุนแรงนักไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยอมคุกเข่าแล้วล่ะ” ซูหยิงเซี่ยยังคงมีสีหน้าไม่ยอมแพ้ เธอเงยหน้าขึ้นพร้อมกับจ้องไปที่หนานกงเชียนชิวอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วพูดว่า “ฉันคุกเข่าให้คุณได้ แถมยังจุดธูปสามดอกให้คุณได้ด้วย คุณจะเอาหรือเปล่าล่ะ?” หนานกงเชียนชิวรู้
Last Updated : 2021-09-11ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 292
“หานซานเฉียน แกมัวไปตายอยู่ที่ไหน ยังไม่กลับมาอีก!” ทันทีที่ปลายสายกดรับสาย เจี่ยงหลานก็ดุด่าอย่างโกรธเคือง เพราะทุกสิ่งทุกอย่างเป็นผลสืบเนื่องมาจากหานซานเฉียน ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ซูหยิงเซี่ยจะโดนทำร้ายได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น เจี่ยงหลานยังเข้าใจด้วยว่า วันนี้การที่ฉือจิงปรากฏตัวขึ้น พวกเขาไม่ได้มาเพื่อสร้างปัญหาให้กับเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้กลัวมากนัก ขอแค่ให้หานซานเฉียนมารับผลที่ทำไว้ ตระกูลซูก็จะสามารถหลุดพ้นได้แล้ว ถ้าหานซานเฉียนทำให้พวกเธอเดือดร้อน เจี่ยงหลานก็มีวิธีเช่นกัน วิธีที่ดีที่สุดคือให้ซูหยิงเซี่ยหย่ากับหานซานเฉียนทันที เธอจะได้ไม่ต้องถูกลากเข้าไปพัวพันอีก หลังจากได้พบหานจุน หานซานเฉียนได้โทรศัพท์ของตัวเองคืนมา แต่จู่ ๆ เจี่ยงหลานก็บอกให้เขากลับไป อีกทั้งท่วงทำนองการพูดจายังเลวร้ายมาก ทำให้หานซานเฉียนไม่เข้าใจ “แม่ครับ มีอะไรหรือเปล่า?” หานซานเฉียนเอ่ยถาม “แกไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่ใช่แม่ของแก ตอนนี้ศัตรูของแกมาหาถึงบ้านแล้ว แกยังจะหลบอยู่อีกเหรอ รีบกลับมาเดี๋ยวนี้” เจี่ยงหลานกล่าว ศัตรู! เมื่อได้ยินเช่นนี้ สายตาของหานซานเฉียนก็หรี่ลง หนานกงเชียนชิวคงไ
Last Updated : 2021-09-11ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 293
บอดี้การ์ดหลายคนถูกหานซานเฉียนที่กำลังโกรธจัดการล้มลงทั้งหมด จนทุกคนก็หมดสติไปทันที ไม่มีช่องให้ตอบโต้เลย สีหน้าของหนานกงเชียนชิวซีดเผือดราวกับกระดาษ คราวที่แล้วเธอคิดว่าหานซานเฉียนชนะชายชุดดำด้วยความโชคดี แต่ในตอนนี้ทักษะอันแข็งแกร่งของหานซานเฉียนได้ประจักษ์ต่อหน้าเธอจริง ๆ มันยังเป็นความโชคดีได้อีกเหรอ? “แก...” หนานกงเชียนชิวมองไปที่หานซานเฉียนอย่างไม่เชื่อสายตา เป็นไปได้อย่างไร? คนไร้ประโยชน์อย่างเขา ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้! บอดี้การ์ดเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือที่ได้รับการฝึกฝนจากเหยียนจุน ซึ่งเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งในการปกป้อง ทำไม ทำไมต่อหน้าหานซานเฉียนกลับเป็นเหมือนหุ่นกระดาษโง่ ๆ! ความเข้าใจในตัวหานซานเฉียนที่หนานกงเชียนชิวมีพังทลายลงในช่วงเวลาสั้น ๆ เธอรู้สึกตกใจมากจนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ แม้ว่าฉือจิงจะรู้สึกประหลาดใจ แต่เมื่อเทียบกับความกระวนกระวายของหนานกงเชียนชิวแล้วกลับน้อยกว่ามาก เพราะเธอไม่ได้มองหานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่า เขาได้รับความอยุติธรรมมาตั้งแต่เด็ก จึงแอบทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นอย่างลับ ๆ ย่อมเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ “รู้ไหมว่าทำไมผมต้องอดทนอยู่หลายปี?”
Last Updated : 2021-09-12ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 294
“หานซานเฉียน คุณย่ามาแล้ว ทำไมแกยังไม่คุกเข่าขอโทษฉันอีก” ครู่หนึ่งหลังจากการแสดงความรักของย่าหลานผ่านไป หานจุนก็พูดกับหานซานเฉียนด้วยสายตาชั่วร้าย เมื่อมีหนานกงเชียนชิว หานจุนก็มีความมั่นใจ เพราะตราบใดที่คุณย่าของเขายังอยู่ ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย เขาก็ไม่กลัว ยิ่งไปกว่านั้น หานจุไม่เชื่อว่าต่อหน้าหนานกงเชียนชิว หานซานเฉียนจะกล้าทำอะไรบุ่มบ่าม คนไร้ประโยชน์ อย่างไรก็เป็นคนไร้ประโยชน์วันยังค่ำ จะมีจิตใจที่เข้มแข็งได้อย่างไรกัน? “หานซานเฉียน แม้แต่พี่ชายของตัวเองยังกล้าทุบตี ถ้าแกไม่ตาย สวรรค์คงไม่ให้อภัยฉันแน่” หนานกงเชียนชิวพูดอย่างโกรธเคือง พี่ชาย? สวรรค์ไม่ให้อภัย? หานซานเฉียนหัวเราะเยาะ ถ้าเขาไม่ต่อต้าน ก็คงตายอยู่ในเงื้อมมือลูกน้องของหนานกงเชียนชิวไปนานแล้ว หรือว่าต้องยอมตายก่อนเหรอ สวรรค์ถึงจะให้อภัยเขา? ถ้าเป็นแบบนั้นจริง จะมีสวรรค์เอาไว้ทำไม? “หนานกงเชียนชิว สวรรค์ไม่ให้อภัยผม ผมก็สวนทางสวรรค์ซะเลย ใครจะทำไม?” หานซานเฉียนพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาหานจุน บอดี้การ์ดที่หนานกงเชียนชิวพามาถูกหานซานเฉียนซัดหมอบลงกับพื้นหมดแล้ว ดังนั้นหนานกงเชียนชิวจึงทำได้เพียงปกป้องหา
Last Updated : 2021-09-12ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 295
ใบหน้าของหานซานเฉียนเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาจะไม่เห็นใคร ๆ ในตระกูลหานอยู่ในสายตาก็ได้ แต่ความเคารพที่มีต่อเหยียนจุนนั้นฝังลึกเข้าไปในไขกระดูก เพราะถ้าไม่มีเหยียนจุน ก็จะไม่มีเขาในวันนี้ “อาจารย์ ผมอยากนอนก็นอนไม่หลับครับ” หานซานเฉียนกล่าว “ในเมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว ก็ถึงเวลาบอกให้โลกรู้จักได้แล้วว่านายเป็นใคร” เหยียนจุนกล่าว จากนั้นเขาก็เดินออกไปทางด้านหนึ่ง ราวกับว่าไม่คิดจะสนใจเรื่องตรงหน้า เมื่อเห็นแบบนี้ หนานกงเชียนชิวก็รู้สึกเหมือนตกลงไปในอุโมงค์น้ำแข็ง ถ้าเหยียนจุนไม่ออกโรง แล้วใครจะหยุดหานซานเฉียนได้? “เหยียนจุน อย่าบอกนะว่าคุณลืมสิ่งที่เขาพูดกับคุณไว้ก่อนตาย?” หนานกงเชียนชิวกัดฟันกรอดแล้วเอ่ยขึ้น “จำได้แน่นอน เขาต้องการให้ผมดูแลตระกูลหานให้ดีในตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ให้ตระกูลหานได้มีผู้สืบทอดต่อไป” เหยียนจุนกล่าว “แล้วทำไมคุณไม่ฆ่าเขาเสียล่ะ? ตระกูลหานต้องอยู่ในมือของหานจุนเท่านั้น ถึงจะสามารถพัฒนาให้เจริญรุ่งเรืองต่อไปได้” หนานกงเชียนชิวกล่าว “เขาเหรอ?” เหยียนจุนเหลือบมองหานจุนอย่างดูถูก แล้วพูดว่า “เขาในสายตาของผม แย่ยิ่งกว่าขยะเสียอีก” เมื่อหานจุนได้ยินเช่นนี้ก็ด่าเปิ
Last Updated : 2021-09-12ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 296
เมื่อได้ยินสิ่งที่หานซานเฉียนพูด หานจุนก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่นเหมือนได้ยินเรื่องตลกระดับชาติ คนไร้ประโยชน์คนนี้เรียนรู้การเสแสร้งเล่นละครตั้งแต่เมื่อไหร่ กล้าดีอย่างไรมาขู่เขาแบบนี้? “หานซานเฉียน แกคิดว่าฉันจะกลัวเหรอ? แกไม่ดูตัวเองหน่อยหรือไงว่าเอาปัญญาที่ไหนมาขู่ฉัน?” หานจุนกล่าว หานซานเฉียนมองไปที่หนานกงเชียนชิว ในสายตาไม่มีความรักระหว่างคนในครอบครัวอยู่เลย ดวงตาทั้งคู่ของเขาเป็นเหมือนบึงน้ำที่ลึกจนไม่เห็นก้นสระ และสามารถกลืนกินผู้คนได้ตลอดเวลา หัวใจของหนานกงเชียนชิวสั่นสะท้าน เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าหานซานเฉียนผู้ที่เคยมีภาพลักษณ์เป็นคนไร้ประโยชน์ในใจเธอมาโดยตลอด จะทำเรื่องโหดร้ายเช่นนี้ได้ “หานซานเฉียน ถ้าแกมีปัญญาก็ฆ่าฉันซะ คนแก่อย่างฉันอยากเห็นเหมือนกันว่าแกจะกล้าไหม” หนานกงเชียนชิวกล่าว แม้ว่าหานซานเฉียนจะพูดว่าพวกเขาสองคนจะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถออกไปได้ แต่สิ่งที่เขาต้องการก็คือ การตายของหนานกงเชียนชิว เพราะมีเพียงการตายของหนานกงเชียนชิวเท่านั้น ถึงจะกำจัดภัยคุกคามอย่างแท้จริง ส่วนคนไร้ประโยชน์อย่างหานจุน เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาอยู่แล้ว ที่สำคัญกว่านั้น
Last Updated : 2021-09-12ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 297
“หานซานเฉียน แกทำกับพี่ชายของแกแบบนี้ได้ยังไง ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?” หนานกงเชียนชิวตะโกนลั่นอย่างโกรธจัด “คุณต่างหากที่คิดจะฆ่าผมก่อน ถ้าผมไม่ขัดขืน แล้วจะให้ยื่นคอไปให้คุณตัดหรือไง? หนานกงเชียนชิว อะไร ๆ บนโลกนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณทุกอย่าง คุณเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอะไรอย่างเผด็จการเสมอไป” หานซานเฉียนกล่าวอย่างเรียบเฉย “คุณย่า คุณย่าอายุมากแล้ว ได้โปรดให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะ ได้โปรด คุณย่าได้โปรดตายแทนผมเถอะนะ” หานจุนรู้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็ต่อเมื่อหนานกงเชียนชิวตายเท่านั้น ในขณะที่ชีวิตของตนเองถูกคุกคาม เขาจะมัวสนใจความเป็นความตายของหนานกงเชียนชิวได้อย่างไร? เมื่อได้ยินแบบนี้ หนานกงเชียนชิวแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าหานจุนต้องการให้เธอไปตาย!“หานจุน รู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่ ฉันเป็นย่าของเธอนะ” หนานกงเชียนชิวพูด “คุณเป็นย่าของผม ก็ควรรับประกันว่าผมจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ใช่เหรอ? หรือว่าคุณย่าต้องการทำร้ายแม้แต่ชีวิตของหลานชายตัวเอง?” หานจุนพูด หนานกงเชียนชิวมีสีหน้าสิ้นหวัง หลานชายสุดที่รักที่บอกว่าจะดูแลเธอไปตลอดชีวิตตั้งแต่ยังเป็นเด็ก แต่ในเวลานี้กลับจะปล่อ
Last Updated : 2021-09-12ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 298
หานซานเฉียนก้มศีรษะลงแต่ไม่โค้งตัว จนกระทั่งไม่มีการเคลื่อนไหวจากหนานกงเชียนชิวอีกแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมา ตายแล้ว ตายก็ดีแล้ว ตายแล้วก็ไม่ต้องปวดหัว และจะไม่เห็นสภาพคนไร้ประโยชน์อย่างหานจุนอีก “หานซานเฉียน เธอตายแล้ว ตอนนี้แกคงปล่อยฉันได้แล้วสินะ” หานจุนพูดกับหานซานเฉียนโดยไม่รู้สึกเสียใจเลยแม้แต่น้อย เขาสนใจแค่ว่าตัวเองจะออกจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยหรือไม่ “ปล่อยนายไป นายก็ยังต้องกลับไปติดคุกที่เรือนจำหยุนหลงอีก คนที่ชื่อกวานหยงจะปรนนิบัตินายอย่างดี ถึงอย่างไรฉันก็เคยทุบตีเขาไว้ไม่น้อย” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของหานจุนย่ำแย่เหมือนกินของเสียเข้าไป กว่าจะออกมาได้มันไม่ง่าย ยังต้องกลับไปติดคุกอีกเหรอ? อีกอย่างถ้าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง และเคยทุบตีกวานหยงจริง ๆ ถ้าอย่างนั้นต่อไปเขาจะไม่เหมือนตายทั้งเป็นตอนอยู่ในห้องใหญ่หรอกเหรอ? “หานซานเฉียน ช่วยฉันด้วย ช่วยคิดหาทางออกให้ฉันที อย่าปล่อยให้ฉันกลับไป นายจะให้ฉันทำอะไรก็ได้” ขาของหานจุนใช้การไม่ได้แล้ว จะคุกเข่าก็ทำไม่ได้ ทำได้แค่นอนคว่ำอยู่บนพื้น เอาหัวโขกพื้นไม่หยุด “ถ้านายไม่กลับไป ตระกูลหานจะต้องจบสิ้นจริง ๆ” ห
Last Updated : 2021-09-13
Latest chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
