Share
บทที่ 149
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 150
เมื่อทุกคนต่างพากันจ้องไปที่ซูหยิงเซี่ย เธอก็รู้สึกโกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟ ทันใดนั้นเองหานซานเฉียนได้กระซิบที่ข้างหูของเธอซูหยิงเซี่ยมองหานซานเฉียนด้วยความตกใจและส่ายหน้าทันที ตอนนี้ทุกคนต่างโยนความรับผิดชอบมาให้เธอ ถ้าเธอไม่รีบโต้แย้ง ก็เท่ากับเปิดโอกาสพวกเขาไม่ใช่หรือไง?หานซานเฉียนยิ้มพร้อมพยักหน้าและพูดว่า “เชื่อผมสิ”ซูหยิงเซี่ยตะลึงงันไปครู่หนึ่ง ทุกครั้งที่หานซานเฉียนพูดสามคำนี้ เธอเลือกที่จะเชื่ออย่างไม่ลังเล และมันก็ได้เปลี่ยนเป็นการพึ่งพาเขาไปแล้ว“คุณย่าคะ หนูสามารถคิดวิธีที่จะทำให้ธนาคารยอมให้เรากู้เงินได้ค่ะ” ซูหยิงเซี่ยลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดขึ้นทันทีที่เธอพูดจบ ซูไห่เฉาก็ยิ้มเยาะ แม้แต่หญิงชราก็ยังหาที่กู้เงินไม่ได้ แล้วซูหยิงเซี่ยจะทำได้อย่างไร“เธออย่าพูดไม่คิด คุณย่ายังทำไม่ได้ แล้วเธอจะทำได้ยังไงกัน?” ซูไห่เฉากล่าว“ไห่เฉา ในเมื่อเธอต้องการโม้ งั้นก็ปล่อยให้เธอโม้ต่อเถอะ แต่พวกเราต้องตกลงกันก่อนว่าถ้าเธอทำไม่สำเร็จแล้วจะทำยังไง?”“ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะขายคฤหาสน์ใจกลางภูเขาโดยไม่บ่นเลยสักคำ แต่ว่าถ้าฉันทำได้ ฉันก็มีเงื่อนไขอยู่หนึ่งอย่าง” ซูหยิงเซี่ยกล่าว“เงื่อนไขอ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 151
ทุกคนต่างพากันหันไปตามเสียงนั้น.และคาดไม่ถึงว่าจะเป็นหานซานเฉียนที่พูดออกมา“หานซานเฉียน ที่นี่มีสิทธิ์ให้แกพูดด้วยเหรอ? แกนี่พูดโอ้อวดเกินจริงไม่ดูสภาพอากาศเลยนะ ไม่กลัวถูกฟ้าผ่าเลยหรือไง?” ซูไห่เฉาพูดเยาะเย้ยไม่ใช่แค่บรรดาญาติของตระกูลซูที่ไม่เชื่อเท่านั้น หญิงชราเองก็ไม่เชื่อเช่นกัน เงินกู้จำนวนหนึ่งพันล้านหยวน ตระกูลซูจะมีสิทธิ์ได้รับเงินนั้นได้อย่างไร“หานซานเฉียน แกหุบปากซะ ที่นี่แกไม่มีสิทธิ์พูดอะไรทั้งนั้น” หญิงชราพูดอย่างไม่พอใจ เขาช่างอวดดี หยิ่งผยอง และพูดจาโอ้อวดเกินไปจริง ๆซูหยิงเซี่ยเหลือบมองหานซานเฉียนและพูดกับหญิงชราว่า “คุณย่าคะ เขาไม่ได้พูดเล่นค่ะ หนูสามารถกู้เงินได้หนึ่งพันล้านหยวน แต่เงื่อนไขก็คือสิทธิ์ในการควบคุมการเงินค่ะ”เมื่อหญิงชราเห็นว่าซูหยิงเซี่ยพูดจาเด็ดขาดเช่นนี้ ก็ทนไม่ได้ที่จะหายใจถี่ขึ้นมา ถ้าหากเงินกู้หนึ่งพันล้านหยวนมาอยู่ในมือ เธอก็ไม่ต้องกังวลกับสถานภาพทางการเงินของบริษัทอีกต่อไป“ถ้าเธอสามารถกู้เงินนั้นมาได้จริง ฉันก็ตกลง” หญิงชรากล่าวเมื่อได้ยินหญิงชราพูดดังนั้น ทั้งซูไห่เฉาและซูอี้หานต่างก็ไม่กล้าโต้แย้ง เพราะถ้าซูหยิงเซี่ยสามารถทำได้จ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 152
“อะ...อะไรนะ! คุณพูดว่า...เท่าไหร่นะ” ตู้หงที่อยู่ปลายสายนั้นมีสีหน้าตกใจมาก จนรีบผลักหญิงสาวร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดออกไป“พี่ตู้ มากกว่าหมื่นล้านหยวนค่ะ” ผู้จัดการพูดย้ำอีกทีฮึ่ย!ตู้หงหายใจเข้าลึก ถึงแม้ว่าเขาจะรับปากกับบริษัทบางแห่งแล้วว่าจะไม่ให้ตระกูลซูกู้เงิน แถมยังได้รับผลประโยชน์บางอย่างมาแล้วด้วย แต่ว่าลูกค้าที่มีเงินฝากมากกว่าหมื่นล้านหยวนไม่ใช่คนที่เขาจะกล้ามีปัญหาด้วยได้ง่าย ๆหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ตู้หงก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงถามกลับไปว่า “คนรวยขนาดนั้น ทำไมถึงยอมค้ำประกันเงินกู้ให้ตระกูลซูล่ะ?”“พี่ตู้ ฉันก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่เขาบอกว่าวันพรุ่งนี้เจอกัน ถ้าหากพี่ไม่ปรากฏตัว ฉันกังวลว่าเขาจะโอนทรัพย์สินไปที่อื่นจริง ๆ ค่ะ” ผู้จัดการพูดอย่างเป็นกังวลเรื่องนี้มีความร้ายแรงเพียงใดตู้หงรู้ดีแก่ใจ แม้ว่าเขาจะต้องคืนเงินใต้โต๊ะทั้งหมดที่ได้รับก่อนหน้านี้ เขาก็คงแค่ต้องแบกรับความเจ็บปวดและหลั่งเลือดเท่านั้น ไม่อย่างนั้นหากผู้บังคับบัญชาจะสั่งให้ลูกน้องอย่างเขารับผิดชอบกับผลที่ตามมา แม้แต่ตำแหน่งของเขาในฐานะผู้อำนวยการธนาคารก็คงรับผิดชอบไม่ไหวอย่างแน่นอน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 153
“ถ้าเธอต้องการ คฤหาสน์หลังนี้จะเขียนเพียงชื่อเธอก็ไม่มีปัญหา” หานซานเฉียนกล่าวเจี่ยงหลานไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะตอบรับเร็วขนาดนี้ คฤหาสน์สุดหรูมูลค่าแปดสิบกว่าล้านหยวนนั้น เขาไม่ลังเลเลยสักนิด แต่ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ไม่เปลืองน้ำลายเกลี้ยกล่อมเขา เธอยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ในเมื่อเรื่องเป็นอย่างนี้ นายก็รีบหาเวลาไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยซะ”“เจี่ยงหลาน ถ้าผมถูกคุณไล่ออกจากตระกูลซูจริง ๆ คุณจะต้องรู้สึกเสียใจในภายหลังแน่นอน” หานซานเฉียนกล่าวพร้อมกับยิ้มออกมา“โอ้” เจี่ยงหลานยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า “เงินของแกคงใช้จนใกล้จะหมดแล้ว ยังจะอวดดีอยู่อีก”“คฤหาสน์แบบนี้ แม้จะให้ซื้ออีกสักสิบหลัง ผมก็ซื้อได้ในพริบตาเดียว”“ไม่พูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ วิธีการพูดโอ้อวดของแกนี่พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ เลยนะ แม้ว่าแกจะมีเงินมากกว่านี้ ฉัน เจี่ยงหลานคนนี้ก็ยังรังเกียจแกอยู่วันยังค่ำ” เจี่ยงหลานพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม“จริงเหรอ? ผู้หญิงหน้าเงินอย่างคุณจะไม่สนใจเงินของผมจริง ๆ เหรอ?” หานซานเฉียนพูดอย่างเยาะเย้ย เจี่ยงหลานกลั่นแกล้งเขาทุกวิถีทาง ตอนนี้ยังคงอยากขับไล่เขาออกจากคฤหาสน์ เรื่องนี้เขารู้ดี และเข
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 154
“ถ้าหากผู้อำนวยการตู้ลำบากใจ งั้นฉันก็ไม่ถามแล้วค่ะ” ซูหยิงเซี่ยกล่าวตู้หงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าหากว่าคุณผู้หญิงซูมีข้อสงสัยใด ๆ คุณสอบถามเพื่อนของคุณเองจะดีกว่าครับ เพราะผมไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลอะไรออกมาได้จริง ๆ ครับ”หลังจากเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว ตู้หงได้ให้สัญญาว่าจะปล่อยเงินกู้ให้โดยเร็วที่สุด ก่อนที่ซูหยิงเซี่ยจะจากไป“ครั้งนี้คงมีหลายบริษัทที่ไม่พอใจฉันอย่างแน่นอน” ตู้หงสามารถคาดการณ์ได้ว่า ต่อไปเขาจะต้องเจอกับการคว่ำบาตรจากบริษัทเหล่านั้น แต่มันก็ไม่มีทางเลือก เรื่องนี้เขาไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้เลย“พี่ตู้ พวกเรามีลูกค้ารายใหญ่แบบนี้อยู่ในมือ ในอนาคตถ้าตระกูลซูได้พัฒนาเติบโตขึ้นมานั้นมันคงไม่ธรรมดา พี่จะใส่ใจเจ้าพวกปลาเล็กปลาน้อยพวกนั้นทำไมกันคะ” ผู้จัดการสาวกล่าวตู้หงหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “นั่นก็จริง แต่คน ๆ นี้เขาคือใครกันแน่ เมืองหยุนเฉิงมีคนรวยขนาดนี้ด้วยเหรอ?”“พี่ตู้ เขาชื่อหานซานเฉียนค่ะ คุณลองไปสืบดูหน่อยไหมคะ?” พูดจัดการพูด“หานซานเฉียนงั้นเหรอ?” คิ้วของตู้หงค่อย ๆ ขมวดเข้าหากัน และทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า “หานซานเฉียน ลูกเขยไร้ค่าที่มีชื่อเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 155
เมื่อซูหยิงเซี่ยกลับมาถึงห้อง ก็พบว่าหานซานเฉียนกำลังนอนเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียงอย่างยากลำบาก และท่าทางเขาดูเบื่อเป็นอย่างมาก เดินไปถึงข้างเตียง หานซานเฉียนก็ขยับที่ให้ซูหยิงเซี่ยและถามว่า “เป็นยังไงบ้าง ราบรื่นไหม?”“แม่ของฉันทำให้คุณลำบากใจอีกแล้วใช่ไหมคะ?” ซูหยิงเซี่ยเอ่ยถาม“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ผมไม่ได้รู้สึกลำบากใจอะไร คฤหาสน์หลังนี้ควรจะมีชื่อคุณก็ถูกต้องแล้ว” หานซานเฉียนกล่าว“คุณไม่รู้เหรอว่าที่แม่ของฉันทำแบบนี้เธอมีจุดประสงค์อะไร คุณไปตอบตกลงเธอยังไงกัน?” ซูหยิงเซี่ยพูดด้วยความไม่เข้าใจ“ท่านทำเพื่ออะไรทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ แต่ว่าเรื่องนี้คุณเป็นคนตัดสินใจด้วยตัวเอง ผมไม่เชื่อเธอ แล้วผมต้องไม่เชื่อคุณด้วยหรือไง?” หานซานเฉียนพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาซูหยิงเซี่ยรู้สึกประทับใจกับคำพูดนี้มาก การที่เขาตอบตกลงแม่ของเธอนั้น ไม่ใช่เพราะแม่ของเธอ แต่เป็นเพราะเขาเชื่อมั่นในตัวเธอ!ซูหยิงเซี่ยโน้มตัวลงจูบริมฝีปากหานซานเฉียนรวดเร็ว และรีบวิ่งหนีออกจากห้องไปอย่างลนลานหานซานเฉียนยังคงนิ่งอึ้งกับที่ เมื่อเขารู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้นเขาก็ยิ้มเจื่อนออกมา“นี่มัน ควรให้ผมได้เตรียมใจหน
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 156
ณ ห้องวีไอพีของธนาคารตู้หงรู้สึกตื่นเต้นจนใจเต้นแรง เพราะจะได้พบกับหานซานเฉียนสำหรับหานซานเฉียนที่เยาว์วัยขนาดนี้ทำให้ตู้หงรู้สึกประหลาดใจมาก คนที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็น เพียงแต่ว่าอายุเท่านี้ก็เป็นเจ้าของทรัพย์สินหมื่นล้านหยวน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยเห็นจริง ๆ“คุณหาน ไม่คิดว่าคุณจะยังหนุ่มขนาดนี้ เหนือความคาดหมายจริง ๆ นะครับ” ตู้หงกล่าวผู้จัดการสาวส่งสายตาหวานให้อยู่ทางด้านข้าง เธอตั้งใจที่จะใช้เสน่ห์ของเธอให้เป็นประโยชน์ เพื่อยั่วยวนหานซานเฉียน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่หันมามองแม้แต่นิดเดียว ซึ่งเธอพยายามยกขาขึ้นเผยให้เห็นขาเรียวที่สวยงามอย่างสุดความสามารถ แต่ทั้งหมดนี้เขาก็ยังถูกเพิกเฉย“ผู้อำนวยการตู้ วันนี้ที่ผมมาพบคุณเพราะหวังว่าคุณจะช่วยดูแลซูหยิงเซี่ยในภายหน้า” หานซานเฉียนกล่าวอย่างชัดเจนเขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าให้ช่วยซูหยิงเซี่ย หานซานเฉียนคนนี้คงไม่ใช่ลูกเขยไร้ค่าของตระกูลซูจริง ๆ หรอกนะ!“คุณหาน ผมมีบางอย่างที่อยากรู้ ไม่ทราบว่าสามารถถามได้ไหมครับ” ตู้หงกล่าวหานซานเฉียนยิ้มเพราะรู้ว่าเขาสงสัยอะไร “ผมก็คือคนนั้นที่คุณคิดนั่นแหละ ส
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 157
“นังตอแหล ดูสิว่าแกวิ่งจะไปที่ไหน” หัวหน้าที่เป็นผู้หญิงแต่งหน้าจัดและสวมผ้าคลุมบาง ๆ สีดำพูดขึ้นมา“นายเป็นผู้ชายของนังตอแหลคนนี้เหรอ พอดีเลย ชดใช้เงินมาซะ”หานซานเฉียนพูดขึ้นว่า “ผมไม่รู้จักเธอครับ”เฉินหลิงเหยาต่อยเข้าไปที่หลังของหานซานเฉียนหนึ่งทีแล้วพูดว่า “ฉันเป็นเพื่อนสนิทของภรรยาคุณนะ คุณจะเมินเฉยกับคนที่กำลังลำบากไม่ได้นะ”หานซานเฉียนยิ้มเจื่อนออกมา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วจะให้ช่วยเธอได้อย่างไร?“ในเมื่อคุณกับเธอไม่เกี่ยวข้องกัน ก็รีบไปให้พ้นซะ อย่ามาขัดขวางการทำงานของฉัน” ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดพูดขึ้นเสียงดัง“ถ้าผมไม่ไปล่ะ?” หานซานเฉียนกล่าว“ไม่ไปเหรอ?” ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดส่งเสียงหัวเราะเยาะและพูดออกมาว่า “ถ้าคุณอยากโดนทำร้ายด้วย แน่นอนว่าคุณไม่ต้องไปก็ได้”คนจำนวนมากที่สวมชุดบอดี้การ์ด ที่ยืนอยู่ด้านหลังของผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดได้เดินตรงมาที่หานซานเฉียนด้วยท่าทางโหดเหี้ยม“เจ้าโง่ทำตัวเป็นฮีโร่ปกป้องสาวสวย ไม่รู้จักตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาว่าตัวเองเป็นใคร”“แกไม่เดินออกไปเอง ก็อย่ามาโทษว่าพี่ชายพวกนี้ไม่ปรานีก็แล้วกัน”เฉินหลิงเหยาดึงเสื้อห
Latest chapter
