เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1436
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1437
ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าหลังจากฟังคำพูดของหานซานเฉียน แม้ว่านางจะต้องการแก้แค้นราชสำนัก แต่นางก็รู้ดีว่า หากนางยังไม่มีความสามารถเพียงพอ นางจะแสดงความแค้นที่อยากจะแก้แค้นออกมาไม่ได้ ไม่อย่างนั้นด้วยความแข็งแกร่งของนางในปัจจุบัน นางจะเป็นเพียงตัวตลกของราชสำนักเท่านั้น“ไม่ต้องกังวล ข้าทราบความสามารถของตัวเองดี หากข้าไม่สามารถควบคุมแม้แต่อารมณ์ได้ ข้าจะพูดถึงการแก้แค้นได้อย่างไร” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดเสียงเรียบหานซานเฉียนไม่ได้สังเกตเห็นอารมณ์แปรปรวนใด ๆ ในตัวไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ ซึ่งแสดงให้เห็นว่านางปกปิดมันได้ดีมาก ดูเหมือนว่าความกังวลของเขาจะไม่จำเป็นเลยตราบใดที่นางรู้ความสามารถของตัวเอง และรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาสำหรับการแก้แค้น นางก็สามารถควบคุมตัวเองได้ในเวลานี้ ด้านนอกลานบ้านบางทีอาจเป็นโชคชะตา ตระกูลหวังและตระกูลเซี่ยต่างปะทะกันอยู่นอกลานหน้าบ้าน และต่างก็เตรียมของขวัญมากมายมาเช่นเดียวกัน จุดประสงค์ของพวกเขานั้นชัดเจนมาก“ผู้นำตระกูลหวังช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ ไม่คิดเลยว่าจะได้พบท่านโดยบังเอิญ ท่านบอกว่าไม่จำเป็นต้องเอาใจเขาไม่ใช่หรือ?” ผู้นำตระกูลเซี่ยพูดด้วยค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1438
หานซานเฉียนไม่เคยกลัวราชสำนัก แม้ว่าจักรพรรดิจะมาก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา เขาแค่ไม่อยากสร้างปัญหามากเกินไป เพราะหากต้องแตกหักกับราชสำนัก หานซานเฉียนก็สามารถหันไปประเทศอื่นได้ ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา การผ่านป่าทมิฬไม่ใช่เรื่องยากแน่นอนว่าหานซานเฉียนจะไม่ปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ พัฒนาไปถึงจุดนั้น เว้นแต่จำเป็น เพราะเขายังหาเจียงหยิงหยิงไม่พบเขาเป็นคนพาเธอมาที่โลกเชวียนหยวน ดังนั้นเขาจะต้องพาเธอกลับไปด้วย“ท่านอาจารย์ เรื่องนั้นจะไม่ถูกค้นพบจริง ๆ ใช่ไหมขอรับ?” ฮวงเซียวหย่งถามหานซานเฉียนด้วยความกลัว“เจ้ากลัวหรือ?” หานซานเฉียนยิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดว่า “ถ้าเจ้ากลัว ก็เลือกตัดสัมพันธ์กับข้าตอนนี้ได้เลย แม้ว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผย มันก็จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า”ฮวงเซียวหย่งได้สติทันที ตัดความสัมพันธ์อย่างนั้นหรือ?เขาไม่เคยคิดถึงสิ่งนี้เลยฮวงเซียวหย่งรู้ดีว่าทุกสิ่งที่เขามีตอนนี้ได้รับจากหานซานเฉียน และหากเขาต้องการปรับปรุงระดับของตัวเอง จำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือจากหานซานเฉียนในอนาคต เขาจะขีดเส้นกั้นกับหานซานเฉียนได้อย่างไร“ท่านอาจารย์ ท่านกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? ข
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1439
เฉินเถี่ยซินโบกมือให้คนรับใช้ ส่งสัญญาณให้เขาออกไปคนรับใช้โค้งคำนับเล็กน้อยให้ทั้งสองคนแล้วจากไป“ท่านพ่อ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ขอรับ?” เฉินเถี่ยซินขมวดคิ้วและถามเฉินเยวียนไห่เฉินเยวียนไห่ก็สับสนเช่นกัน พูดตามหลักเหตุผลแล้ว ทั้งสามคนควรจะกลับไปที่ราชสำนัก หลังจากออกจากเมืองหลงหยุน เหตุใดราชสำนักจึงส่งคนมาที่เมืองหลงหยุนเพื่อตรวจสอบเรื่องนี้อีกครั้งและเมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน ดูเหมือนว่าคนที่มาจากราชสำนักในครั้งนี้จะไม่ได้มาเพื่อรับหานซานเฉียนเท่านั้น“คำถามที่สำคัญที่สุด คือเหตุใดพวกเขาถึงต้องการสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้” เฉินเยวียนไห่กล่าว“คนที่มาในครั้งที่แล้ว ความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งสามนั้นล้วนอยู่ในระดับโคมเจ็ด เมื่อพวกเขาทั้งสามรวมตัวกัน ความแข็งแกร่งของพวกเขาค่อนข้างน่ากลัว จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาหลังจากออกจากเมืองหลงหยุนได้ด้วยหรือ?” เฉินเถี่ยซินกล่าวทันใดนั้นสีหน้าเฉินเยวียนไห่ก็จริงจังขึ้น ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เกรงว่าอุบัติเหตุจะไม่ได้เกิดขึ้นหลังจากออกจากเมืองหลงหยุนน่ะสิ”ดวงตาของเฉินเถี่ยซินหรี่ลง เขามองไปที่เฉินเยวียนไห่ด้วยความหวาดกลัวแล้วพูดว่า “ท่านพ่อ ท่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1440
หลังจากที่ตระกูลเฉินได้รับข่าว จวนของเจ้าเมืองก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เนื่องจากคนทั้งสามจากราชสำนักไม่ได้จงใจปกปิดเรื่องการสอบสวนเรื่องนี้ และดูเหมือนว่าพวกเขาจงใจเผยแพร่ข่าวซะมากกว่าหลังจากที่ฮวงเซียวหย่งรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ตกใจมากจนซ่อนตัวอยู่แต่ในห้องด้วยใบหน้าซีดเผือด และมีเหงื่อออกทั่วร่างกายเป็นความจริงที่ว่าหานซานเฉียนสังหารคนสามคนของราชสำนัก หากตรวจสอบความจริงขึ้นมาจริง ๆ ผลที่ตามมาก็ไม่อาจจินตนาการได้เลยหากต่อต้านราชสำนักก็มีเพียงแต่ทางตันเท่านั้นตอนนี้ฮวงเซียวหย่งมีวิธีป้องกันตัวเอง ซึ่งก็คือการเปิดเผยการกระทำของหานซานเฉียน แต่เขาทำสิ่งนี้ไม่ได้ เพราะหานซานเฉียนเป็นอาจารย์ของเขา หากเขาต้องการแสวงหาความก้าวหน้า เขาก็ยังต้องพึ่งพาหานซานเฉียน ไม่อย่างนั้นเขาจะอยู่ในระดับโคมห้าไปตลอดชีวิตในเวลานี้ ฮวงเซียวหย่งเป็นเหมือนแมลงวันไร้หัว โดยไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรเขากลัวที่จะมีส่วนเกี่ยวข้อง หากเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป เขาก็กลัวว่าจะสูญเสียอาจารย์“เซียวหย่ง เจ้าซ่อนตัวอยู่ในห้องทำไม รีบเปิดประตูเร็วเข้า ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย” ฮวงโหวอี้มาที่ประตูห้องแล้วพูดขึ้น“ข้ารู้สึ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1441
ลานบ้านหานซานเฉียนเมื่อเฉินเหยียนหรันมาที่นี่ และเริ่มทำงานโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทั้งหานซานเฉียนและไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็ตกตะลึง“นางกำลังทำอะไรน่ะเจ้าคะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองดูเฉินเหยียนหรันที่ทำงานอยู่ และถามหานซานเฉียนด้วยสีหน้าสับสนหานซานเฉียนก็อยากจะรู้เช่นกัน “เจ้าไปถามนางเองจะดีกว่าไหม”ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถือว่าเฉินเหยียนหรันเป็นภัยคุกคาม ดังนั้นนางจึงเดินตรงไปข้างหน้าเฉินเหยียนหรันทันที“เฮ้ นี่เจ้าทำอะไรอยู่” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามก่อนที่เฉินเหยียนหรันจะตัดสินใจมาที่นี่ นางก็ได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว ในเมื่อต้องแสดงพฤติกรรมไร้ยางอาย นางจึงต้องละทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมด ดังนั้นในขณะนี้ นางจึงไม่เหลือความเป็นคุณหนูของตระกูลเฉินแล้ว และกล่าวตอบไปว่า “ข้าอยากอยู่ที่นี่”“อยู่ที่นี่!” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ไม่พอใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ภูเขาลูกหนึ่งไม่สามารถรองรับเสือสองตัวได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเป็นผู้หญิงถึงสองคน ตอนนี้นางยังจัดการกับหานซานเฉียน แล้วนางจะปล่อยให้เฉินเหยียนหรันเข้ามาสร้างปัญหาเพิ่มได้อย่างไร“ข้าทำได้ทุกอย่าง หากเจ้าต้องการไล่ข้าออกไปก็ฆ่าข้าซะ” เฉินเหยียนหรันกล่าวอย่างหนัก
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1442
เรือนรับรองแขกของเมืองหลงหยุนจวนของเจ้าเมืองใช้ที่นี่เป็นพิเศษเพื่อรับแขกผู้มีเกียรติทั้งสามคนจากราชสำนักพวกเขาทั้งสามไม่ใช่เด็กแล้ว แต่ละคนน่าจะมีอายุประมาณห้าสิบหกปี นี่เป็นเรื่องปกติ เพราะระดับของพวกเขาก็ไม่ได้ต่ำ และต้องใช้เวลาในการฝึกฝนกว่าจะมาถึงขั้นนี้ มนุษย์แปลกประหลาดเช่นหานซานเฉียนหายากโลกเชวียนหยวน“เมื่อไหร่เราจะไปพบหานซานเฉียน?” ฝูซานถามอีกสองคน แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์โคมแปด แต่เขาก็ยังต้องฟังความคิดเห็นของผู้ที่อยู่ใกล้กับระดับโคมเก้าก่อน “เราต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสามคนก่อนที่จะสอบสวน การไปพบเขาในเวลานี้ เป็นเวลาที่เขามีแนวโน้มที่จะเปิดเผยข้อบกพร่องของเขามากที่สุด ไม่รู้ว่าท่านปี่ยางคิดเช่นไร?” โหยวไห่หันไปมองชายชราอีกคนปี่ยางเป็นคนที่เข้าใกล้ระดับโคมเก้ามากที่สุดในบรรดาทั้งสาม ครั้งหนึ่งเขาเคยกล่าวไว้ว่าเขาจะเลื่อนระดับให้ได้ภายในห้าปี และด้วยเหตุนี้ สถานะของเขาในราชสำนักจึงสูงกว่าสองคนเล็กน้อย“ถ้าสามคนนั้นตายด้วยน้ำมือของเขาจริง พวกท่านคิดว่าเขาจะอยู่ในระดับใด” ปี่ยางกล่าว“การฆ่าคนสามคนในระดับโคมเจ็ดไม่ใช่เรื่องยาก ข้าก็ทำได้ เพราะความแข็งแกร่งของสา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1443
“ท่านพี่ เหตุใดท่านถึงสงสัยมากมายนักล่ะเจ้าคะ” เฉินเหยียนหรันกล่าวอย่างสงสัยเฉินเถี่ยซินปกปิดความร้อนรนของตัวเองและพูดด้วยรอยยิ้ม "ข้าก็แค่อยากรู้ว่าเขาชอบดอกไม้และต้นไม้มากแค่ไหน เพราะไม่เคยเห็นผู้ชายที่โตแล้วชื่นชอบดอกไม้เลย"เฉินเหยียนหรันยิ้มโดยไม่สงสัย เพราะสำหรับนางแล้ว เฉินเถี่ยซินเป็นพี่ชายที่ดีที่สุด และนางก็ไว้วางใจเฉินเถี่ยซินเต็มร้อย“เขาจริงจังและโกรธมากเจ้าค่ะ เขาบอกข้าว่าอย่าแตะต้องมันอีก ไม่อย่างนั้นเขาจะไล่ข้าออกมา” เฉินเหยียนหรันกล่าวเฉินเถี่ยซินคิดว่าอาจมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ตรงนั้น ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เขามีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้แค่เพียงดอกไม้และต้นไม้มันคุ้มค่ากับความโกรธของเขาด้วยหรือ?ในมุมมองของเฉินเถี่ยซิน สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนแล้วมีอะไรอยู่ในพื้นดินกันนะ?เหตุใดราชสำนักจึงส่งผู้คนมาเมืองหลงหยุนอีกครั้ง และสอบถามเกี่ยวกับสามคนที่แล้ว เห็นได้ชัดว่าทั้งสามคนอาจประสบอุบัติเหตุ หรืออาจจะเสียชีวิตแล้วด้วยซ้ำ ในพื้นดิน!หรือว่าหานซานเฉียนจะสังหารทั้งสามคนจากราชสำนักแล้วฝังพวกเขาไว้ในสวนหากเป็นเช่นนี้ เฉินเถี่ยซินก็ได้พบโอกาสในการโค่นล้ม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1444
หลังจากที่เฉินเถี่ยซินปรากฏตัว บรรยากาศในลานบ้านอื่นก็เปลี่ยนไปทันทีทั้งหานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งรู้ว่าผู้ชายคนนี้มาด้วยเจตนาไม่ดี แต่หานซานเฉียนและฮวงเซียวหย่งไม่สามารถเดาได้ว่าเขามาทำไมเฉินเหยียนหรันเดินไปหาเฉินเถี่ยซิน และถามขึ้นทันที “ท่านพี่ มาที่นี่ทำไมเจ้าคะ”เฉินเถี่ยซินมองไปที่หานซานเฉียนอย่างยาะเย้ยและพูดว่า “ข้ามาที่นี่เพื่อเปิดเผยสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำ”หานซานเฉียนเฉยเมย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเฉินเถี่ยซินกำลังพูดถึงอะไร และแม้ว่าเขาจะรู้เกี่ยวกับการเสียชีวิตของคนสามจากราชสำนักแล้ว หานซานเฉียนก็ไม่กลัวผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดก็แค่ไปราชสำนักไม่ใช่หรือ? นี่ไม่ใช่สิ่งที่หานซานเฉียนไม่สามารถทนได้แต่ฮวงเซียวหย่งเริ่มกลัวเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ และใบหน้าของเขาก็ซีดลงทันทีเขาเกิดในราชสำนัก และเขาก็รู้ดีว่าราชสำนักทรงพลังเพียงใด เมื่อข่าวที่หานซานเฉียนสังหารคนของราชสำนักแพร่กระจายออกไป ราชสำนักจะไม่มีวันปล่อยหานซานเฉียนไปและปรมาจารย์ของราชสำนักทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา ก็เพียงพอที่จะจัดการหานซานเฉียนได้“ท่านพี่ ท่านกำลังทำอะไร อย่าก่อเรื่องนะเจ้าคะ” เฉินเหยียนหรันพูดอ
บทล่าสุด
