เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1364
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1365
สองประโยคนี้ทำให้สีหน้าของเฉินเหยียนหรันดูน่าเกลียดยิ่งขึ้น และนางก็จ้องสาวใช้อย่างเกลียดชัง ถ้าไม่ใช่เพราะนางยุ่งไม่เข้าเรื่อง หานซานเฉียนจะปรากฏตัวได้อย่างไร และนางจะถูกคนเฒ่าสองคนนี้หัวเราะเยาะเช่นนี้ไหม“นี่เป็นเรื่องของพวกข้า ผู้เฒ่าทั้งสองไม่ต้องเป็นกังวลใจกับเรื่องนี้หรอก” เฉินเหยียนหรันกล่าว“เมื่อได้เห็นพลังของปรมาจารย์โคมสี่แล้ว เจ้ายังไม่รีบไสหัวออกไปอีกหรือ?” ผู้นำตระกูลคนหนึ่งพูดกับหานซานเฉียน เขาไม่อยากมองขยะนี้ด้วยซ้ำหานซานเฉียนส่ายหัวและส่งเสียงจิจิ“เจ้าหนู เจ้ากำลังทำอะไร” ปรมาจารย์โคมสี่รู้สึกว่าพฤติกรรมของหานซานเฉียนมุ่งเป้ามาที่เขา และเขาก็โกรธขึ้นมาทันที“น่าเสียดาย มีหินที่แข็งแกร่งราวกับเหล็กอยู่ในลานบ้านตระกูลเฉิน มีปรมาจารย์เคยทุบมันแตกได้ด้วยมือเปล่า ในความคิดของข้า นั่นต่างหากคือปรมาจารย์ที่แท้จริง ส่วนท่านก็แค่ทุบโต๊ะไม้เท่านั้น ไม่ได้ดูยอดเยี่ยมตรงไหนเลย” หานซานเฉียนกล่าวปรมาจารย์โคมสี่มองไปที่หานซานเฉียนอย่างเยาะเย้ยแล้วพูดว่า "ไม่มีทางที่จะมีคนแบบนั้นในเมืองหลงหยุน หากเจ้ากำลังคิดจะขู่ให้ข้ากลัวล่ะก็ เจ้าก็ประเมินข้าต่ำเกินไปแล้ว"“ขู่ให้ท่านกลั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1366
สาวใช้ขมวดคิ้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่ความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจะสังหารปรมาจารย์โคมสี่ได้ แต่การจากไปอย่างลึกลับของปรมาจารย์โคมสี่ ทำให้ผู้คนอดสงสัยไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “คุณหนูคะ ให้ไปบ่าวไปสืบดูไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น?” สาวใช้ถาม“ลองดูว่าทรัพย์สินของตระกูลเราหายไปหรือไม่?” เฉินเหยียนหรันกล่าว เหตุผลที่ปรมาจารย์โคมสี่เต็มใจช่วยเหลือทั้งสองตระกูลก็เป็นเพราะผลประโยชน์ ดังนั้นในความเห็นของเฉินเหยียนหรัน การที่หานซานเฉียนสามารถทำให้เขายอมจากไปได้จะต้องจ่ายในราคาที่สูง เงินสามารถทำให้โลกหมุนได้ แม้ว่าปรมาจารย์โคมสี่จะทรงพลังมากแค่ไหน แต่ก็สมเหตุสมผลที่จะเห็นแก่เงินหลังจากที่ผู้นำทั้งสองตระกูลออกจากตระกูลเฉิน พวกเขาก็ไม่ได้แยกจากกัน แต่แอบไปพบกันในสถานที่เงียบสงบ เพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีจัดการกับตระกูลเฉินต่อ “ผู้นำหวัง ไม่คิดว่าเฉินเหยียนหรันจะสามารถหาคนที่แข็งแกร่งแบบนี้ได้ การเปลี่ยนแปลงนี้ทำลายแผนการของพวกเราจนพังหมด เราจะทำอย่างไรต่อไปกันดี?” ผู้นำหวังถามสีหน้าของผู้นำหวังดูเคร่งขรึม การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสิ่งที่ไม่คาดคิดสำหรับพวกเขา พวกเขาคิดว่าปรมาจารย์โคมสี่ก็เพียงพอที่จะปรา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1367
“คุณหนู ตรวจสอบทรัพย์สินแล้วไม่มีอะไรขาดหายไปเจ้าค่ะ”ในห้องของเฉินเหยียนหรัน สาวใช้รายงานการตรวจสอบของนาง ไม่ต้องพูดถึงการสูญหายของสิ่งของมีค่า แม้แต่สิ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่มีมูลค่าอะไรก็ไม่มีอะไรสูญหาย“ดูเหมือนว่าสามีใหม่ของข้าจะเป็นเศรษฐีที่ซ่อนเร้นสินะ” เฉินเหยียนหรันกล่าวด้วยรอยยิ้ม“แต่ตอนนั้นเขาไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าน้ำชาในโรงน้ำชาเวยโซ่วจวีไม่ใช่หรือเจ้าคะ?”สาวใช้ถามอย่างสงสัยเฉินเหยียนหรันยิ้มเบา ๆ และกล่าวว่า "เขาจงใจปิดบังทรัพย์สินของเขา เขาต้องมีจุดประสงค์บางอย่างแน่ เราไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหน เบื้องหลังของเขาอาจมีตระกูลใหญ่อยู่ก็ได้ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเหตุใดเขาถึงถูกไล่ออกจากตระกูล”เหตุผลที่เฉินเหยียนหรันคาดเดาเช่นนั้น ก็เพราะนางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพิชิตปรมาจารย์โคมสี่ด้วยความแข็งแกร่งของเขาได้ และนางก็ไม่เชื่อคำพูดของหานซานเฉียนที่บอกว่าเขาสังหารปรมาจารย์โคมสี่เมืองเก่า ๆ อย่างเมืองหลงหยุนจะมีปรมาจารย์ที่เหนือกว่าปรมาจารย์โคมสี่ได้อย่างไร? แถมยังหน้าตาหล่อเหลาแบบนั้นอีก“คุณหนูหมายความว่าเขาเป็นลูกชายที่ถูกตระกูลใหญ่ทอดทิ้งอย่างนั้นหรือเจ้าคะ?” สาวใช้ถา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1368
ขณะที่หานซานเฉียนออกจวนของตระกูลเฉิน เขาก็สังเกตเห็นคนมากกว่าสิบคนที่ติดตามเขามา ดูเหมือนว่าฮวงเซียวหย่งจะเกลียดเขาจริง ๆ ถึงได้ส่งคนมามากมายขนาดนี้แต่เมื่อพิจารณาถึงตัวตนของฮวงเซียวหย่งในฐานะลูกชายของเจ้าเมือง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาที่จะระดมคนมากกว่าสิบคนเช่นนี้หานซานเฉียนจงใจเดินไปตามถนน นอกเหนือจากการตามเขาอย่างลับ ๆ แล้ว คนเหล่านั้นยังไม่กล้าโผล่หน้ามาขวางเขา ดูเหมือนพวกเขาจะกลัวผู้คนเห็นเล็กน้อยจึงไม่กล้าแสดงออกอย่างเปิดเผยเกินไปหลังจากสังเกตเห็นเรื่องนี้แล้ว หานซานเฉียนก็จงใจเดินไปที่ประตูเมือง“นายน้อย คนไร้ค่าคนนั้นเดินไปที่ประตูเมืองขอรับ ดูเหมือนว่าเขาจะออกจากเมือง” คนรับใช้แจ้งข่าวให้ฮวงเซียวหย่งทราบทันทีฮวงเซียวหย่งตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และพูดด้วยความสับสน "ผู้ชายคนนี้กำลังจะออกจากเมืองงั้นเหรอ เขาไม่รู้หรือว่าข้าต้องการจัดการกับเขา?"“นายน้อย บางทีเขาอาจโง่เขลาก็ได้ขอรับ ดูจากภายนอกแล้ว เขาไม่ใช่คนฉลาด” คนรับใช้กล่าวฮวงเซียวหย่งยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "นี่เท่ากับเปิดโอกาสให้ข้า ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เขาก็จะไม่สามารถรออดชีวิตกลับมาได้อีก ไปกันเถอะ ข้าอยากเห็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1369
หลังจากได้ยินคำพูดของหานซานเฉียน จู่ ๆ ฮวงเซียวหย่งก็ได้สติจากอาการตกใจ แต่คนที่อยู่ข้าง ๆ เขากลัวมากจนขาอ่อนแรงและลงไปนั่งอยู่บนพื้นแล้ว“เจ้า...เจ้าเป็นใครกันแน่!” ฮวงเซียวหย่งถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว เมื่อเห็นหานซานเฉียนเดินเข้ามาในมุมมองของฮวงเซียวหย่ง เมื่อหานซานเฉียนออกจากจวนของตระกูลเฉินและเดินไปนอกชานเมือง เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน เขาเคยคิดว่าหานซานเฉียนปัญญาอ่อน แต่ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมหานซานเฉียนถึงทำเช่นนี้ คนที่ใคร ๆ ต่างก็คิดว่าไร้ค่า เขาสามารถโค่นปรมาจารย์โคมสองได้มากกว่าสิบคนในช่วงเวลาอันสั้น ความแข็งแกร่งของเขาอย่างน้อยก็โคมสี่แน่นอน!โคมสี่!ปรมาจารย์เช่นนี้หาได้ยากในเมืองหลงหยุน และไม่เกินจริงที่จะบอกว่าตอนนี้เขาเป็นปรมาจารย์อันดับหนึ่งในเมืองหลงหยุน“ข้า? ข้าชื่อหานซานเฉียน สามีของเฉินเหยียนหรัน เจ้าลืมเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร” หานซานเฉียนพูดด้วยรอยยิ้มฮวงเซียวหย่งกลืนน้ำลายลงคอ แน่นอนว่าเขารู้ตัวตนของบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้า แต่สิ่งที่เขาถามไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนรู้ แต่หมายถึงตัวตนที่ซ่อนอยู่ของหานซานเฉียนต่างหาก“ท่านแข็งแกร่งมากขนาดนี้ เหตุใดถึงได้แต่ง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1370
“เป็นไปได้อย่างไร เขารอดชีวิตกลับมาได้อย่างไร!”เมื่อผู้นำตระกูลหวังทราบข่าว ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจทุกคนในเมืองหลงหยุนรู้ดีว่าฮวงเซียวหย่งเกลียดหานซานเฉียนมากแค่ไหน เขาหลงรักเฉินเหยียนหรัน นับตั้งแต่มีข่าวว่าเฉินเหยียนหรันกำลังจะแต่งงานแพร่กระจายในเมืองหลงหยุน ฮวงเซียวหย่งก็ฆ่าแม้แต่คนรับใช้ของตระกูลไปแล้วหลายคน แล้วเขาจะยอมปล่อยหานซานเฉียนไปได้อย่างไร?“ข่าวถูกแน่หรือ มองคนผิดไปหรือเปล่า” ผู้นำตระกูลหวังถามคนรับใช้ของเขา“ท่านผู้นำ บ่าวมองไม่ผิดแน่ คือหานซานเฉียนจริง ๆ ขอรับ” คนรับใช้กล่าวผู้นำตระกูลหวังหายใจเข้าลึก แล้วพูดว่า "เกิดอะไรขึ้น เหตุใดฮวงเซียวหย่งถึงไม่ฆ่าเขา"ในเวลาเดียวกัน ตระกูลเซี่ยก็ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันหลังจากที่ผู้นำตระกูลเซี่ยได้ยินข่าว เขาก็คิดว่าคนรับใช้ของเขาจำคนผิดเช่นกัน แต่หลังจากได้รับการยืนยันซ้ำ ๆ ว่าเป็นหานซานเฉียนจริง ๆ เขาก็รู้สึกสับสน“ท่านผู้นำ มีบางอย่างที่แปลกมาก” คนรับใช้พูดกับผู้นำตระกูลเซี่ย “อะไรแปลก รีบบอกข้ามา” ผู้นำตระกูลเซี่ยถามอย่างรีบร้อน“ฮวงเซียวหย่งกลับเมืองเพียงลำพัง แต่ตอนที่เขาออกจากเมือง เขาพาปรมาจารย์โคม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1371
เฉินเหยียนหรันไม่ได้รับคำตอบที่เธอต้องการ เธอโกรธมากจนอยากจะถลกหนังของหานซานเฉียน สาวใช้เดินตามอย่างระมัดระวังและพูดกับเฉินเหยียนหรันว่า "คุณหนู คุณท่านจะกลับบ้านพรุ่งนี้แล้ว ท่านอย่าอารมณ์เสียกับเรื่องพวกนี้เลยนะเจ้าคะ"เฉินเหยียนหรันต้องการสงบสติอารมณ์ แต่หัวใจที่ปั่นป่วนของเธอไม่สามารถสงบลงได้เลยหานซานเฉียนอาศัยอยู่ในจวนของตระกูลเฉิน และในฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูลเฉิน เธอกลับไม่สามารถจัดการคนไร้ค่านี่ได้ เธอจะสงบความโกรธในใจได้อย่างไร“คุณหนู หรือว่ารอให้คุณชายใหญ่กลับมาแล้วให้ท่านทดสอบหานซานเฉียนดูไหมเจ้าคะ” สาวใช้แนะนำเฉินเหยียนหรันมีพี่ชายชื่อเฉินเถี่ยซิน ซึ่งตอนนี้อยู่ระดับโคมสอง แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่โดดเด่น แต่ความรักและความห่วงใยที่เขามีต่อเฉินเหยียนหรันก็ไม่มีใครเทียบได้ เหตุผลที่ฮวงเซียวหย่งทำอะไรเธอไม่ได้ในช่วงที่ผ่านมาส่วนหนึ่งก็มาจากการปกป้องของเฉินเถี่ยซินเฉินเถี่ยซินต่อต้านการแต่งงานของเฉินเหยียนหรันอย่างมากในตอนนั้น แต่เมื่อเขาคิดได้ว่าการใช้คนไร้ค่านี่สามารถหยุดฮวงเซียวหย่งได้ เขาก็ทำได้เพียงยอมรับความจริงเท่านั้นในใจของเฉินเถี่ยซิน หานซานเฉียนเป็นตัว
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1372
เช้าวันรุ่งขึ้นจวนเจ้าเมืองขณะที่ฮวงเซียวหย่งลืมตาขึ้น สีหน้าของเขาก็ดูตกตะลึงเป็นอย่างมากเมื่อมีวัตถุแห่งชีวิตของตนเองที่กำลังลุกไหม้ด้วยประกายโคมไฟสี่ดวง ซึ่งหมายถึงว่าตอนนี้เขาอยู่ในระดับโคมสี่ในโลกเชวียนหยวน ทุกคนมีวัตถุแห่งชีวิตของตนเอง และระดับความแข็งแกร่งของแต่ละคนก็จะปรากฏเหนือวัตถุแห่งชีวิตเช่นนี้วัตถุแห่งชีวิตของฮวงเซียวหย่งคือดาบม่อเตา ดาบม่อเตานี้อยู่กับเขามาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าระดับของเขาจะไม่สูงนัก แต่ใครคือผู้ใช้ดาบม่อเตานี้ก็เป็นที่รู้จักกันมานานแล้ว “เลื่อนสองระดับภายในคืนเดียว” ฮวงเซียวหย่งพึมพำกับตัวเองอย่างเหลือเชื่อกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าสามปีที่แล้วฮวงเซียวหย่งเลื่อนมาถึงระดับโคมสอง และตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีความก้าวหน้าใด ๆ และนี่ก็เป็นขั้นที่หลายคนไม่สามารถเอาชนะได้ในจวนเจ้าเมืองมีปรมาจารย์โคมสองหลายสิบคน ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ที่ไม่มีความหวังที่จะได้เลื่อนระดับ ฮวงเซียวหย่งคิดว่าตัวเองจะอยู่ในระดับโคมสองนี้ไปตลอดชีวิตแต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสิ่งอัศจรรย์เช่นการเลื่อนสองระดับภายในคืนเดียวนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเขาทันใดนั้นฮวงเซียวหย่งก็คุกเข่าลง“ท่านอาจารย์
บทล่าสุด
