เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1323
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1324
เทียนหลิงเอ๋อร์คว้าผมของซูอี้หาน และบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น ก่อนจะตบหน้าเธอเต็มแรงในไม่ช้า แก้มของซูอี้หานก็บวมแดง มือของเทียนหลิงเอ๋อร์เองก็แดงเช่นกันมือของเทียนหลิงเอ๋อร์เจ็บจากการตบ แต่เธอไม่คิดที่จะหยุด เพราะความโกรธในใจของเธอมันยังระบายออกมาไม่พอนับตั้งแต่หานซานเฉียนจากไป เทียนหลิงเอ๋อร์ก็แอบสาบานว่าจะปกป้องซูหยิงเซี่ยและหานเนี่ยน นี่ไม่ใช่แค่ความรับผิดชอบของม่อหยางเท่านั้น เธอเองก็จะไม่ยอมให้ใครมารังแกสองแม่ลูกนี้ได้เช่นกันสำหรับเทียนหลิงเอ๋อร์ หากเธอไม่สามารถเป็นคนรักของหานซานเฉียนได้ งั้นเธอก็จะเป็นน้องสาวที่ดี และปฏิบัติต่อหานซานเฉียนด้วยความจริงใจ เพราะนี่คือผู้ชายคนแรกที่ทำให้หัวใจเธอเต้นแรง“หยุดนะ หยุดได้แล้ว” ซูอี้หานถูกตบจนมึนหัวไปหมดแล้ว และเธอไม่สามารถต้านทานได้ ดังนั้นเธอจึงได้แต่เริ่มร้องขอความเมตตาแต่ดูเหมือนว่าเทียนหลิงเอ๋อร์จะไม่ได้ยินอะไรเลย เธอยังคงโจมตีอย่างไร้ความปราณี แม้แต่เฉินอี้ที่อยู่นอกประตูก็รู้สึกเย็นไปทั้งหัวใจเทียนหลิงเอ๋อร์ในฐานะคุณหนูแห่งตระกูลเทียน ไม่ว่าจะเป็นสถานะในอดีตหรือปัจจุบันก็มีน้อยคนที่กล้ายั่วยุเธอ ดังนั้นเฉินอี้จึงไม่ค่อย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1325
ควรจะตายไปนานแล้วอย่างนั้นเหรอ!คำนี้ระเบิดขึ้นในหัวของซูอี้หานราวกับสายฟ้าฟาดซูอี้หานโขกหัวตัวเองแรง ๆ ลงต่อหน้าเทียนหลิงเอ๋อร์ด้วยความตื่นตระหนก หวังจะใช้สิ่งนี้มาบรรเทาความผิดของตัวเอง“เทียนหลิงเอ๋อร์ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะนะ”"โอกาส?" เทียนหลิงเอ๋อร์ยิ้มเยาะและพูดต่อว่า "เธอทำเรื่องเลวร้ายไปหมดแล้ว ถ้าฉันเป็นหานซานเฉียน คงจะฆ่าเธอไปนานแล้ว แต่เขาก็ยังให้โอกาสเธอมากมาย แล้วเธอรู้จักรักษามันไว้ไหม ทางเดียวสำหรับคนแบบเธอก็คือความตาย"เฉินอี้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกหนาวสั่นในใจ ยิ่งเขาได้รู้ถึงอีกด้านหนึ่งของเทียนหลิงเอ๋อร์มากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าคำพูดของตัวเองในตอนนั้นช่างบ้าบิ่นและโง่เขลามาก น่าเสียดายที่มันสายเกินไปที่จะเสียใจในตอนนี้ คำที่พูดออกไปแล้วไม่สามารถเอากลับคืนมาได้ไม่นานม่อหยางก็มาถึงบ้านของเฉินอี้ เมื่อเขาเห็นแก้มบวม ๆ ของซูอี้หาน เขาก็ไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก ใส่ร้ายซูหยิงเซี่ย และทำให้ทารกอย่างหานเนี่ยนได้รับผลกระทบไปด้วย นี่คือสิ่งที่เขาจะไม่มีวันยอมให้เกิดขึ้น“มือข
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1326
เทียนหลิงเอ๋อร์ไม่ตอบคำถามของซูไห่เฉา เพราะเธอไม่มีอารมณ์ เธอหยิบไม้ขึ้นมาแล้วตีซูไห่เฉาอีกครั้งซูไห่เฉายังคงกรีดร้อง แต่ม่อหยางก็ไม่ได้หยุดเธอ เพราะเขารู้ว่าเทียนหลิงเอ๋อร์โกรธมากแค่ไหนเกี่ยวกับเรื่องนี้ หากคุณหนูคนนี้ไม่ได้ระบายอารมณ์ แล้วความขุ่นเคืองในใจของเธอจะออกมาได้อย่างไร?และด้วยสถานะของม่อหยาง เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะหยุดเทียนหลิงเอ๋อร์ เพราะเทียนหลิงเอ๋อร์คือน้องสาวของหานซานเฉียน มันเป็นเรื่องปกติที่น้องสาวจะจัดการแทนพี่ชายของเธอ เขาในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา สามารถทำได้แค่เฝ้าดูอยู่ข้าง ๆ เท่านั้น“หลิงเอ๋อร์ ถ้าเธอตีจนเหนื่อยแล้ว ที่นี่ยังมีคนอีกมากมายให้เธอสั่งการแทนได้นะ” ม่อหยางพูดกับเทียนหลิงเอ๋อร์เทียนหลิงเอ๋อร์เริ่มเหนื่อยนิดหน่อยแล้ว เพราะเธอไม่ค่อยได้ออกกำลังกายบ่อยนัก จึงไม่สามารถรักษาพละกำลังของตัวเองได้หลังจากทิ้งไม้ เทียนหลิงเอ๋อร์เก็เดินไปเหยียบหน้าซูไห่เฉาแล้วพูดว่า "นายอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นไม่ใช่เหรอ ตั้งใจฟังให้ดี ฉันจะให้นายได้ตายอย่างไม่มีอะไรค้างคา"เทียนหลิงเอ๋อร์หยิบโทรศัพท์มือถือของเฉินอี้ออกมา แล้วกดเปิดคลิปเสียงนี่เป็นหลักฐานที่ชัดเจน และซูอ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1327
เทียนฉีอาณาเขตซื่อเหมินนับตั้งแต่เกิดแรงสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ในถ้ำราชาปีศาจ ทุกคนก็สรุปว่าหานซานเฉียนเสียชีวิตแล้ว แม้ว่าเหตุการณ์นี้จะน่าเสียใจ แต่สำหรับคนจำนวนมากคนตายก็ไม่ได้มีคุณค่าในการรำลึกถึง ดังนั้นการพูดถึงหานซานเฉียนจึงค่อย ๆ หมดความนิยมลง แต่อี้เหล่ายังคงครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอด เพราะเขาฝากความหวังไว้กับหานซานเฉียนมากเกินไป ผลลัพธ์นี้เป็นสิ่งที่อี้เหล่าไม่ต้องการเห็น และยอมรับไม่ได้ เดิมทีอี้เหล่ายังคงมีความหวัง แต่เมื่อเวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ และหลังจากผ่านไปสองสามวัน เขาก็หมดหวังอย่างสิ้นเชิง เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีใครสามารถอยู่รอดจากการถูกสัตว์ร้ายในถ้ำราชาปีศาจโจมตีได้ความหวังที่เหลืออยู่กลายเป็นความสิ้นหวัง และอี้เหล่าก็อับจนหนทางอยู่พักหนึ่งเดิมทีเขาวางแผนที่จะมอบซื่อเหมินให้หานซานเฉียน หลังจากที่เขาได้รับการเลื่อนระดับเป็นเทียน และเขาก็จะไปยังโลกอีกใบ แต่ตอนนี้ไม่มีใครในซื่อเหมินที่สามารถรับช่วงต่อได้ เมื่อแผนการไม่เป็นไปตามหวัง อี้เหล่าจึงไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร“อี้เหล่า ช่วงนี้คุณไม่กินอะไรเลย จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปได้ยังไงกัน คนตายไม่ฟื้นคืนชีพได้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1328
เหอเซียวเซียวถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก เธอได้รับความรักทั้งหมดจากเหอชิงเฟิงตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอเกิดมา ดังนั้นแม้แต่ในสถานที่อย่างเทียนฉีที่ซึ่งเคารพความแข็งแกร่ง เหอเซียวเซียวก็ไม่เคยมีความคิดที่จะพยายามเลยในความเข้าใจของเธอ ตราบใดที่พ่อของเธอเป็นผู้นำซานเตี้ยน เธอก็สามารถเพลิดเพลินไปกับสวัสดิการสูงสุดจากเทียนฉีในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วทำไมเธอจะต้องทำให้ตัวเองลำบากด้วยล่ะ?ดังนั้นคำพูดของหลินตงจึงเสียดแทงใจของเหอเซียวเซียวการชนะการแข่งขันแบ่งระดับนั้นเป็นเพียงเรื่องตลกสำหรับเหอเซียวเซียว“คุณไม่จำเป็นต้องรีบร้อนด่ากราด ผมก็แค่พูดตามความจริงเท่านั้น ถ้าคุณไม่เชื่อก็มารอดูกัน” หลินตงพูดนิ่ง ๆ"ไสหัวออกไปซะ" เหอเซียวเซียวกัดฟันและจ้องมองไปที่หลินตง เธอไม่ต้องการความจริงแบบนั้น เพราะมันจะทำให้เธอหมดหวัง“ผมช่วยคุณได้ ตอนนี้คุณอาจจะยังรับไม่ได้ แต่เมื่อคุณต้องการก็เรียกหาผมได้ ผมมีเพียงเงื่อนไขเดียวเท่านั้น คือมาเป็นผู้หญิงของผม” หลินตงพูดด้วยรอยยิ้ม“หลินตง ในสายตาของคนอื่น นายคือบุตรแห่งสรวงสวรรค์ แต่ในสายตาของฉัน นายมันแย่ยิ่งกว่าขยะเสียอีก อยากจะได้ฉันงั้นเหรอฝันไปเถอะ” เหอเซียวเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1329
“ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่เชื่อว่าเรายังมีชีวิตอยู่” หลังจากเห็นสีหน้าของคนเหล่านั้น หานซานเฉียนก็พูดกับเจียงหยิงหยิงด้วยรอยยิ้มเจียงหยิงหยิงแลบลิ้นออกมา แสดงสีหน้าน่ารักราวกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แล้วพูดว่า "พี่ซานเฉียน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะรอดชีวิตออกมาได้ ฉันคิดว่าฉันจะตายอยู่ข้างในแน่ ๆ"หานซานเฉียนพยักหน้า เขาก็มีความคิดแบบเดียวกัน เพราะสัตว์ร้ายเหล่านั้นมีพลังมากเกินไป ในแง่ของความแข็งแกร่ง ไม่มีทางที่พวกเขาทั้งสองจะรอดชีวิตออกมาได้อย่างแน่นอน แต่ใครจะคิดว่าพวกเขาจะได้รับการช่วยเหลือจากงูขาวตัวน้อยกันล่ะ?งูสีขาวตัวน้อยดูเหมือนจะเป็นสัตว์ร้ายที่อ่อนแอที่สุดในถ้ำราชาปีศาจ แต่มันกลับสามารถครอบงำสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ได้ ซึ่งสิ่งนี้หานซานเฉียนเองก็ยังคิดไม่ออกมาว่าเพราะอะไรกันท่ามกลางฝูงชน มีร่างที่กระตือรือร้นปรากฏขึ้นเมื่อเขาเห็นเขา หานซานเฉียนก็ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“หานซานเฉียน! นาย นาย...ยังมีชีวิตอยู่” เหอชิงเฟิงวิ่งไปหาหานซานเฉียน ดวงตาของเขาแทบจะทะลักออกมาราวกับเห็นผี“ท่านผู้นำ ผมไม่ได้เจอคุณแค่ไม่กี่วัน ทำไมถึงพูดติดอ่างขนาดนั้นล่ะครับ” หานซา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1330
หานซานเฉียนรู้สึกต่างจากอี้เหล่าอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นหลุมดำในอวกาศ แต่เขากลับรู้สึกถึงความผูกพันที่อธิบายไม่ได้ แทนที่จะรู้สึกกลัว เขารู้สึกว่ามีความคุ้นเคยเสียด้วยซ้ำเจียงหยิงหยิงเองก็มีความรู้สึกแบบเดียวกัน ราวกับว่ามีบางอย่างในหลุมดำที่ดึงดูดเธอ“อี้เหล่า นี่คืออะไร?” หานซานเฉียนถามอี้เหล่าด้วยความสงสัยอี้เหล่าละสายตาที่หวาดกลัวออกไป พยายามสงบสติอารมณ์ และอธิบายให้หานซานเฉียนฟังว่า "หลุมดำนี้จะนำไปสู่อีกโลกหนึ่ง เราเรียกมันว่าโลกใบที่สอง นี่คือความลับที่เทียนฉีปกป้องมาตลอด"โลกใบที่สอง！หานซานเฉียนเคยคาดเดาไว้แล้วตอนที่เขาอยู่ในถ้ำราชาปีศาจ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่สัตว์ร้ายตัวใหญ่เช่นนี้จะปรากฏบนโลก ตอนนี้การคาดเดาของเขาได้รับการยืนยันแล้ว และหานซานเฉียนก็ตกตะลึงเกินกว่าจะวัดได้มีโลกอีกใบจริง ๆ ซึ่งมันทำลายความเข้าใจของหานซานเฉียนที่มีเกี่ยวกับโลกนี้ไปโดยสิ้นเชิง“โลกใบที่สอง สัตว์ร้ายในถ้ำราชาปีศาจมาจากโลกใบที่สอง” หานซานเฉียนกล่าวอี้เหล่าพยักหน้าและอธิบายต่อว่า "สัตว์ประหลาดในถ้ำราชาปีศาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกทิ้งไว้หลังจากการบุกรุกของโลกใบที่สองเม
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1331
เหตุผลที่หานซานเฉียนยืนกรานจะไปโลกใบที่สองด้วยตัวเอง ไม่เพียงเพราะเขาต้องการปกป้องซูหยิงเซี่ยและหานเนี่ยนเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะเขาต้องการค้นหาว่าความรู้สึกในใจของเขามันคืออะไรกันแน่ ในโลกใบที่สองมีบางอย่างกำลังเรียกเขาอยู่“ไว้เราค่อยมาคุยกันเรื่องนี้ ตอนนี้ออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ” อี้เหล่าพูดกับหานซานเฉียน เขารู้ว่าหานซานเฉียนเป็นคนแบบไหน เมื่อเขาตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้ว คงเป็นเรื่องยากที่จะทำให้เขาเปลี่ยนใจ แต่อี้เหล่าคิดว่าการให้หานซานเฉียนเป็นผู้นำซื่อเหมิน และอยู่ในเทียนฉีเป็นทางเลือกที่ดีกว่า“ไม่ ผมตัดสินใจแล้ว” หานซานเฉียนกล่าวอี้เหล่ายิ้มอย่างขมขื่นและถอนหายใจ "สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่มีสิทธิ์ตายเก้าในสิบ ทำไมนายต้องไปเสี่ยงด้วย ชายชราอย่างฉันคนนี้จวนจะตายแล้ว การให้ฉันไปที่นั่นมันเหมาะสมมากกว่า”“อย่างที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ ผมไม่เชื่อคุณ” หานซานเฉียนพูดนิ่ง ๆหากคนอื่นพูดแบบนี้กับอี้เหล่า มันคงเป็นเรื่องตลกโดยสมบูรณ์แต่ความหมายที่มาจากปากของหานซานเฉียนนั้นต่างไปอย่างสิ้นเชิง เพราะเขามีความสามารถนั้นจริง ๆเขาเลื่อนเป็นระดับเทียนในช่วงเวลาสั้น ๆ แม้แต่อี้เหล่าก
บทล่าสุด
