บทที่ 1047

เจี่ยงหลานหลบทางโดยฝังหัวของเธอไว้ที่มุมประตูด้วยตัวสั่นเทา แม้ว่าเธอจะมีความกล้าเป็นร้อยเท่า แต่เธอก็ไม่กล้ากับหานเทียนหยาง

แม้ว่าเจี่ยงหลานจะเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง และไม่รู้เรื่องของเหยีนจิงมากนัก แต่หลังจากรู้จักตัวตนของ หานซานเฉียน เธอก็จงใจไปศึกษาเกี่ยวกับตระกูลหานในเมืองเหยียนจิง

แม้ว่าหานเฉิงจะไม่มีพรสวรรค์มากนัก และเสียชีวิตตั้งแต่ยังหนุ่ม แต่ความสามารถของหานเทียนหยางผู้ก่อตั้งตระกูลหานด้วยตัวคนเดียวนั้นไม่ใช่ความสามารถที่จะประเมินต่ำได้เลย

ที่สำคัญกว่านั้น เจี่ยงหลานกลัวว่าซือจิงจะลงไม้ลงมือกับเธอ เธอถูกซือจิงตบตีจนเป็นเงาในจิตใจแล้ว นอกเหนือจากการด่าซือจิงลับหลัง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าซือจิงเธอก็ยังเชื่องเหมือนกระต่ายตัวนึงเท่านั้น

เจี่ยงหลานชอบการกลั่นแกล้งผู้อ่อนแอกว่ามากถึงขีดสุด

"ที่ผ่านมาคงลำบากไม่น้อยเลยสินะ" หานเทียนหยางกล่าวกับซือจิง

“ซานเชียนล่ะคะ ซานเชียนไม่ได้กลับมาพร้อมกับคุณพ่อเหรอคะ?” ซือจิงถาม

ซูหยิงเซี่ยที่เดิมทีนั่งเป็นร่างไร้วิญญาณอยู่บนโซฟา แต่เมื่อเธอได้ยินคำว่าซานเฉียน เธอก็ลุกขึ้นทันทีและวิ่งไปที่ด้านข้างของซือจิง

"แม่คะ ซานเฉียนกลับมาแล้วเหรอคะ? เ