MasukShare
บทที่ 3
Bab terkait
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 4
“ใบมรณบัตร คุณอ่านหนังสือไม่ออกเหรอ?”ฉันแย่งเอกสารกลับมา รู้สึกว่าลายนิ้วมือของฟู่เยว่ชวนที่ทิ้งไว้บนนั้นทําให้ฉันสะอิดสะเอียนฟู่เยว่ชวนจ้องฉันเขม็งด้วยสายตาแปลก ๆ“เจี่ยนเยว่ เธอบ้าไปแล้วเหรอ ซีซีเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเธอ เธอกล้าปลอมแปลงเอกสารแบบนี้เพื่อหลอกฉันเหรอ !”น้ำตาของฉันแห้งแล้ว ร้องไห้ออกมาไม่ได้อีกแล้ว“ใช่ ซีซีเป็นลูกสาวของฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวกับคุณ”ฉันเพิ่งยกเท้าขึ้น ทันใดนั้นหลิ่วเวยเวยก็พุ่งเข้ามาแย่งเอกสารในมือของฉันไปเธออ่านเอกสารอย่างละเอียดด้วยสีหน้าแปลก ๆ ไม่เว้นแม้แต่สาเหตุการตาย ในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งใจ“พี่เยว่เยว่ พี่ทําเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ซีซีก็เป็นลูกสาวของพี่ชวนเหมือนกันนะ แม้ว่าพี่จะสาปแช่งลูกสาวของฉัน แต่ฉันก็ยังหวังว่าลูกสาวของพี่ชวนจะปลอดภัย”เธอเอาใบมรณะบัตรยัดใส่มือฉัน แล้วมองฉันด้วยความลําพองใจ“ฉันรู้ว่าพี่กําลังหึงอยู่ แต่พี่อย่าก่อเรื่องอีกได้ไหม”“ไสหัวไป!”ฉันผลักเธอออกอย่างแรงและรีบวิ่งออกจากบ้านที่ที่มีพวกเขาอยู่ ฉันมีแต่รู้สึกอยากอ้วกฉันเพิ่งขึ้นรถ ฟู่เยว่ชวนก็ขวางประตูรถไว้"เจี่ยนเยว่ “เธออย่าก่อเรื่องเลย ซีซีอยู่ที่ไหนกันแ
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 5
ในสถานที่จัดงานศพช่างตกแต่งใบหน้าได้เปลี่ยนกระโปรงเล็กตัวใหม่ให้ซีซี เป็นกระโปรงสโนว์ไวท์ตัวหนึ่งเธอรักเรื่องราวของสโนว์ไวท์มาก เธอบอกฉันว่าสโนว์ไวท์มีเพื่อนที่ดีเจ็ดคนและเธอก็อิจฉามากเธอพูดไม่ได้ตั้งแต่เด็ก เด็กคนอื่น ๆ จึงไม่ชอบเล่นกับเธอ แม้แต่ผู้ปกครองของเด็ก ๆ เหล่านั้น ยังพูดว่าการเป็นใบ้ของซีซี เป็นโรคติดต่อได้ ห้ามเด็ก ๆ เล่นกับเธอเธอจึงอยู่คนเดียวมาโดยตลอดและตอนนี้ ฉันก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนกันแสงแดดแรกในตอนเช้าส่องลงบนใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของเธอ ฉันคอยเฝ้าดูเธอจนถึงสุสานที่นี่เป็นที่ราบ ไม่มีภูเขาสูง ไม่มีหน้าผา และไม่มีสุนัขป่าด้วยตอนฝัง ฉันเอาตุ๊กตาตัวนั้นวางไว้ในอ้อมอกของเธอ แล้วสุดท้ายก็พูดกับเธอว่า"ลูกรัก ชาติหน้าลูกเกิดเป็นสัตว์เล็ก ๆ ที่มีปีกดีไหม? เอบแบบชนิดที่ว่าบินได้จะได้ไม่หกล้ม”พอฉันพูดจบ ผีเสื้อสีขาวทั้งตัวตัวหนึ่งก็หยุดลงที่ตําแหน่งหัวใจของฉันดูเหมือนว่าซีซีกลับมาแล้วมันกระพือปีกเหมือนกําลังพูด“แม่ดูสิ หนูมีปีกแล้ว”“แม่คะ อย่าปวดใจแทนหนู อย่าร้องไห้เลย”ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป ร้องไห้ออกมาทันใดนั้น เสียงของฟู่เยว่ชวนก็ดังมาจากด้านห
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 6
“ผมขอโทษ”เขาคุกเข่าลงบนพื้นและโขกหัวให้ฉัน“พ่อขอโทษ”เขาหันกลับมาอีกครั้งและโขกหัวกับซีซี“ขอโทษนะ”เขาพึมพํากับตัวเองด้วยเสียงร้องไห้“ผมสมควรตาย คนที่สมควรตายคือผม”“ใช่ ทําไมคนที่ตายไม่ใช่คุณล่ะ?”ฉันคิดว่าฉันจะไม่ร้องไห้เพื่อเขาอีกแล้ว แต่กลับน้ำตาไหลเพื่อเขาอีกครั้งตอนที่ฉันรู้จักฟู่เยว่ชวน ฉันอายุแค่ 20 ปี เป็นช่วงวัยที่ดี แต่ฉันไม่อยากได้อะไร แค่อยากมีลูกให้เขาเขาเคยบอกฉันนับครั้งไม่ถ้วน“เยว่เยว่ ถ้าคุณคลอดลูกสาวให้ผมสักคนคงดีไม่น้อย จะได้สวยและน่ารักเหมือนคุณ”“คุณกับลูกสามารถใส่ชุดแม่ลูก ใส่กระโปรงแบบเจ้าหญิง แล้วผมจะเป็นอัศวินคอยคุ้มกันพวกคุณสองคนเอง”เขาเป็นนักต้มตุ๋นชั้นนําของโลกหลอกฉันจนหัวหมุนฉันจ่ายราคาที่เจ็บปวดสําหรับตัวเองที่เชื่อเรื่องไร้สาระของนักต้มตุ๋น"ฟู่เยว่ชวน เซ็นใบหย่าหรือยัง? วันนี้ฉันว่าง ไปทําเอกสารที่สำนักงานเขตโดยตรงเถอะ”ฉันจัดดินบนพื้นให้เรียบร้อย สุดท้ายก็จูบซีซี แล้วหันหลังเดินจากไปฟู่เยว่ชวนเดินโซซัดโซเซตามเงาร่างของฉันทัน“เยว่เยว่ ผมจะไม่หย่า.”ฉันหยุดเดิน เขาก็หยุดเดินด้วยเขาอยู่ในตําแหน่งที่ไม่ใกล้ไม่ไกล ตาแดงก่ำแต
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 7
เดินออกจากสถานีตํารวจ ในหัวฉันยังนึกถึงคําพูดที่ตํารวจเพิ่งพูดกับฉันนั่นเป็นภูเขาป่าแห่งหนึ่ง ไม่มีกล้องวงจรปิด วันนั้นคนที่ไปตั้งแคมป์ไม่ได้มีแค่ซีซีกับฟู่เยว่ชวนไม่กี่คน ยังมีคนอื่นด้วย“คุณวางใจได้ เราจะหาฆาตกรตัวจริงโดยเร็วที่สุดและคืนความยุติธรรมให้ลูกสาวของคุณ”ตํารวจเห็นฉันเสียลูกสาวไปอย่างน่าสงสาร จึงเอานาฬิกาเรือนนั้นที่ควรจะเป็นหลักฐานคืนให้ฉันเพื่อเป็นที่ระลึกแสงแดดส่องเหนือศีรษะ แต่ฉันกลับไม่รู้ตัวเลย เดินอยู่บนถนนเหมือนซากศพเดินได้ฉันหวนนึกถึงคําพูดและการกระทําทั้งหมดของฟู่เยว่ชวนในสองวันนี้จะเป็นฟู่เยว่ชวนหรือเปล่า!เป็นไปได้ไหมที่เขาฆ่าลูกสาวของตัวเองเพื่ออยู่กับหลิ่วเวยเวยแม่ลูกคู่นั้น? !ฉันแค่รู้สึกว่าทั้งตัวจมลงไปในน้ำเย็น หนาวจนฉันสั่นฉันกลับถึงบ้าน ตั้งใจจะไปถามเขาให้รู้เรื่องแต่ฉันเพิ่งมาถึงบ้าน ก็ได้กลิ่นหอมของอาหารโชยมาไม่รอให้ฉันเปิดประตู ฟู่เยว่ชวนก็เปิดประตูออกก่อนตาของเขายังคงแดงอยู่ มุมปากของเขาฝืนยิ้มออกมา“เยว่เยว่ ผมได้ยินเสียงฝีเท้า รู้ว่าคุณกลับมาแล้ว”ฉันอึ้งไปสักพัก รู้สึกกระอักกระอ่วนนิดหน่อยเมื่อก่อนนี่เป็นบทพูดของฉันทั้งหมด
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 8
“ไม่นะ”ฟู่เยว่ชวนตกใจ เขายกมือสองฉันงขึ้นแล้วถอยหลังไป ไม่กล้าเข้าใกล้ฉันอีกแม้แต่ครึ่งก้าวฉันจ้องมองเขาอย่างดุร้าย จนกระทั่งเขาถอยกลับไปในระยะที่ปลอดภัย“ฉันไม่ได้มารื้อฟื้นกับคุณ ฉันมีเรื่องจะถามคุณ”คําพูดที่ไม่จําเป็น ฉันขี้เกียจพูดแม้แต่คําเดียวฟู่เยว่ชวนมองฉันอย่างประหม่า“คุณวางมันลงก่อน อย่าทําร้ายตัวเอง”ฉันจะไม่ทําร้ายตัวเองฆาตกรที่ฆ่าซีซียังหาไม่เจอ ฉันจะมีชีวิตอยู่อย่างดีฉันวางเศษแก้วลง แต่ยังคงกําแน่นอยู่ในฝ่ามือ เผื่อว่าฟู่เยว่ชวนจะทําอะไรเกินขอบเขตอีก“ฟู่เยว่ชวน คุณฆ่าซีซีใช่ไหม?”พอฉันถามเสร็จ ทั้งห้องรับแขกก็เงียบกริบจนได้ยินเสียงเข็มตกรูม่านตาของฟู่เยว่ชวนค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง"คุณสงสัยผมเหรอ? !”เขาชี้ไปที่ตัวเอง“ในสายตาของคุณ ผมเป็นสัตว์เดรัจฉานแบบนี้เหรอ? ! คณคิดว่าผมจะฆ่าลูกสาวตัวเองด้วยมือตัวเองอย่างนั้นเหรอเนี่ย !”ปฏิกิริยาของเขารุนแรงมาก ทําให้ฉันแยกไม่ออกว่าจริงหรือเท็จวันนี้สถานีตํารวจโทรมาหาฉัน บอกว่าเจอนาฬิกาโทรศัพท์ของซีซีที่ยอดเขาฉันหยิบนาฬิกาออกมาและวางไว้บนโต๊ะ“คุณน่าจะรู้ว่า เวลาซีซีออกไปฉันงน
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 9
หัวใจของฉันเริ่มเต้นอย่างบ้าคลั่งและเกือบจะกระโดดออกจากหน้าอกของฉัน"แล้วทําไมเธอไม่พาซีซีไปเรียกแท็กซี่ที่เชิงเขาด้วยล่ะ? ถ้าเธอพาลูกไปที่เชิงเขา อาจมีคนเห็นพวกเขา บางทีลูกอาจจะไม่... ไม่ตายก็เป็นไปได้”ขอบตาของฉันแดงแล้วฟู่เยว่ชวนหลับตาลง “เพราะซีซีบอกว่า ผีเสื้อบนภูเขานั้นสวยงามมาก ลูกอยากดูอีกสักพัก”ฉันนึกถึงผีเสื้อสีขาวตัวนั้นที่สุสานอีกแล้วในตอนนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เสียงของหลิ่วเวยเวยดูเป็นกังวลเล็กน้อย“พี่ชวน พี่บล็อคฉันแล้ว ฉันติดต่อพี่ไม่ได้ พี่เปิดประตูได้หรือเปล่า ฉันพาเถียนเถียนมาเยี่ยมพี่แล้ว”“จากนี้ไป พี่สามารถถือเถียนเถียนเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพี่ได้แล้วนะ พี่ชอบเถียนเถียนมากไม่ใช่เหรอ?”ฉันยิ้มเยาะใบหน้าของฟู่เยว่ชวนเต็มไปด้วยความอับอาย“เปิดประตูสิ”ฉันสั่งฟู่เยว่ชวนเปิดประตูตามที่ฉันปรารถนาหลิ่วเวยเวยกระโจนเข้าหาเขาทันที แต่ถูกเขาขวางไว้อย่างรังเกียจ“เธอทําอะไรน่ะ?”หลิ่วเวยเวยมองเขาอย่างน่าสงสาร “พี่ชวน ฉันรู้ว่าพี่เสียใจมาก แต่...”หลิวเว่ยเว่ยเห็นฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นและไม่ได้พูดต่อฉันมองแธออย่างสุขุมเยือกเย็น“ต่
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 1
“น่าจะพลัดตกลงมาจากที่สูง...”ตํารวจพูดกับฉันแบบตัวต่อตัว แต่ฉันไม่ได้ยินอะไรเลยในสายตาของฉันมีแต่ลูกสาวของฉัน ลูกสาวตัวน้อยของฉันเธออายุเพียง 5 ขวบ น่ารักเหมือนนางฟ้า แต่ดวงตากลมโตที่เปล่งประกายอยู่เสมอของเธอปิดสนิทในขณะนี้และจะไม่มีวันลืมตาได้อีกแล้วฉันคุกเข่าลงตรงหน้าเธออย่างช้า ๆ และจับมือเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยบาดแผลของเธอขึ้นมา นาฬิกาโทรศัพท์ที่สวมให้เธอหายไปแล้ว"ซีซี ลูกลืมตามองแม่หน่อยได้ไหม? แม่ซื้อตุ๊กตาตัวโปรดมาให้ลูกแล้ว ลูกบอกว่าวันหลังจะกอดมันนอนด้วยกันไม่ใช่เหรอ?“แล้วลูกแอบหลับคนเดียวได้ยังไง”แต่ไม่ว่าฉันจะเรียกเธอยังไง เธอก็ไม่ตอบสนองฉันเปิดฝ่ามือของเธอ และพบภาพครอบครัวที่เธอวาดให้กับครอบครัวของเราสามคน ฉันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้อย่างขมขื่นตอนนี้เป็นเวลาตี 3 เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ฉันพบศพของเธอที่เชิงเขาที่เธอกําลังตั้งแคมป์กับ ฟู่เยว่ชวน พ่อของเธอและเมื่อเธอออกไปข้างนอกในบ่ายวันก่อน เธอยังคงกระโดดโลดเต้นอยู่ตอนนั้นฉันเป็นคนอุ้มเธอขึ้นเบาะหลังของฟู่เยว่ชวนด้วยตัวเอง“ซีซี ตอนกลางคืนจะไปนอนกับพ่อในเต๊นท์บนภูเขาแล้ว มีความสุขไหม?”เธอพยักหน้าอย่างแรงและทํา
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 2
ต่อหน้าตํารวจ ฉันวางสายและดึงฟู่เยว่ชวนเข้าบัญชีดําโดยตรงตํารวจมองผมอย่างประหลาดใจว่ า"แน่ใจหรือว่าจะไม่ให้พ่อเด็กมาดู?"เสียงของฉันแหบแห้งและแตกสลาย“คุณตํารวจ คุณจะให้ฆาตกรมาดูลูกคุณไหมคะ?”ตอนที่ฉันอุ้มซีซีเดินโซซัดโซเซขึ้นรถพยาบาล หมอบอกฉันว่าเด็กไม่ได้ตกลงมาตายอวัยวะภายในของเธอมีเลือดออกและเจ็บปวดจนตาย ก่อนตายเธออาจจะอยากขอความช่วยเหลือ ใช้มือขุดดินเพื่อเปิดเล็บออก นิ้วทั้งสิบจึงเต็มไปด้วยเลือดแต่ไม่มีใครมาช่วยเธอ เธอค่อย ๆ ตายไปอย่างสิ้นหวังฉันนั่งอยู่ในห้องเก็บศพทั้งคืน จนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้น หมอแนะนําให้ฉันรีบเอาลูกไปทำพิธีงานศพโดยเร็วฉันไม่อยากให้ซีซีของฉันนอนอยู่ในห้องเก็บศพที่เย็นเยือกนี้ฉันติดต่อสัปเหร่อเพื่อเอาร่างของเธอไป จากนั้นถือภาพครอบครัวที่เธอวาดไว้กลับบ้าน เตรียมของที่จะฝังไว้ด้วยกันพอกลับถึงบ้าน ฉันก็นิ่งงันอยู่ที่เดิมของเล่นที่เก็บของไม่ทันบนพื้น ภาพวาดที่เธอวาดบนผนัง หนังสือเรียนของเธอบนโต๊ะฉันดูเหมือนจะเห็นเธอวิ่งมาหาฉันด้วยรอยยิ้มและทําท่าทางกับฉันว่า แม่คะ หนูรักแม่แต่ซีซี ลูกเคยบอกว่าจะอยู่กับแม่จนแก่ทําไมลูกถึงไปก่อนล่ะ?เมื่อฉันน
Bab terbaru
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 9
หัวใจของฉันเริ่มเต้นอย่างบ้าคลั่งและเกือบจะกระโดดออกจากหน้าอกของฉัน"แล้วทําไมเธอไม่พาซีซีไปเรียกแท็กซี่ที่เชิงเขาด้วยล่ะ? ถ้าเธอพาลูกไปที่เชิงเขา อาจมีคนเห็นพวกเขา บางทีลูกอาจจะไม่... ไม่ตายก็เป็นไปได้”ขอบตาของฉันแดงแล้วฟู่เยว่ชวนหลับตาลง “เพราะซีซีบอกว่า ผีเสื้อบนภูเขานั้นสวยงามมาก ลูกอยากดูอีกสักพัก”ฉันนึกถึงผีเสื้อสีขาวตัวนั้นที่สุสานอีกแล้วในตอนนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เสียงของหลิ่วเวยเวยดูเป็นกังวลเล็กน้อย“พี่ชวน พี่บล็อคฉันแล้ว ฉันติดต่อพี่ไม่ได้ พี่เปิดประตูได้หรือเปล่า ฉันพาเถียนเถียนมาเยี่ยมพี่แล้ว”“จากนี้ไป พี่สามารถถือเถียนเถียนเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพี่ได้แล้วนะ พี่ชอบเถียนเถียนมากไม่ใช่เหรอ?”ฉันยิ้มเยาะใบหน้าของฟู่เยว่ชวนเต็มไปด้วยความอับอาย“เปิดประตูสิ”ฉันสั่งฟู่เยว่ชวนเปิดประตูตามที่ฉันปรารถนาหลิ่วเวยเวยกระโจนเข้าหาเขาทันที แต่ถูกเขาขวางไว้อย่างรังเกียจ“เธอทําอะไรน่ะ?”หลิ่วเวยเวยมองเขาอย่างน่าสงสาร “พี่ชวน ฉันรู้ว่าพี่เสียใจมาก แต่...”หลิวเว่ยเว่ยเห็นฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นและไม่ได้พูดต่อฉันมองแธออย่างสุขุมเยือกเย็น“ต่
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 8
“ไม่นะ”ฟู่เยว่ชวนตกใจ เขายกมือสองฉันงขึ้นแล้วถอยหลังไป ไม่กล้าเข้าใกล้ฉันอีกแม้แต่ครึ่งก้าวฉันจ้องมองเขาอย่างดุร้าย จนกระทั่งเขาถอยกลับไปในระยะที่ปลอดภัย“ฉันไม่ได้มารื้อฟื้นกับคุณ ฉันมีเรื่องจะถามคุณ”คําพูดที่ไม่จําเป็น ฉันขี้เกียจพูดแม้แต่คําเดียวฟู่เยว่ชวนมองฉันอย่างประหม่า“คุณวางมันลงก่อน อย่าทําร้ายตัวเอง”ฉันจะไม่ทําร้ายตัวเองฆาตกรที่ฆ่าซีซียังหาไม่เจอ ฉันจะมีชีวิตอยู่อย่างดีฉันวางเศษแก้วลง แต่ยังคงกําแน่นอยู่ในฝ่ามือ เผื่อว่าฟู่เยว่ชวนจะทําอะไรเกินขอบเขตอีก“ฟู่เยว่ชวน คุณฆ่าซีซีใช่ไหม?”พอฉันถามเสร็จ ทั้งห้องรับแขกก็เงียบกริบจนได้ยินเสียงเข็มตกรูม่านตาของฟู่เยว่ชวนค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงอย่างรุนแรง"คุณสงสัยผมเหรอ? !”เขาชี้ไปที่ตัวเอง“ในสายตาของคุณ ผมเป็นสัตว์เดรัจฉานแบบนี้เหรอ? ! คณคิดว่าผมจะฆ่าลูกสาวตัวเองด้วยมือตัวเองอย่างนั้นเหรอเนี่ย !”ปฏิกิริยาของเขารุนแรงมาก ทําให้ฉันแยกไม่ออกว่าจริงหรือเท็จวันนี้สถานีตํารวจโทรมาหาฉัน บอกว่าเจอนาฬิกาโทรศัพท์ของซีซีที่ยอดเขาฉันหยิบนาฬิกาออกมาและวางไว้บนโต๊ะ“คุณน่าจะรู้ว่า เวลาซีซีออกไปฉันงน
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 7
เดินออกจากสถานีตํารวจ ในหัวฉันยังนึกถึงคําพูดที่ตํารวจเพิ่งพูดกับฉันนั่นเป็นภูเขาป่าแห่งหนึ่ง ไม่มีกล้องวงจรปิด วันนั้นคนที่ไปตั้งแคมป์ไม่ได้มีแค่ซีซีกับฟู่เยว่ชวนไม่กี่คน ยังมีคนอื่นด้วย“คุณวางใจได้ เราจะหาฆาตกรตัวจริงโดยเร็วที่สุดและคืนความยุติธรรมให้ลูกสาวของคุณ”ตํารวจเห็นฉันเสียลูกสาวไปอย่างน่าสงสาร จึงเอานาฬิกาเรือนนั้นที่ควรจะเป็นหลักฐานคืนให้ฉันเพื่อเป็นที่ระลึกแสงแดดส่องเหนือศีรษะ แต่ฉันกลับไม่รู้ตัวเลย เดินอยู่บนถนนเหมือนซากศพเดินได้ฉันหวนนึกถึงคําพูดและการกระทําทั้งหมดของฟู่เยว่ชวนในสองวันนี้จะเป็นฟู่เยว่ชวนหรือเปล่า!เป็นไปได้ไหมที่เขาฆ่าลูกสาวของตัวเองเพื่ออยู่กับหลิ่วเวยเวยแม่ลูกคู่นั้น? !ฉันแค่รู้สึกว่าทั้งตัวจมลงไปในน้ำเย็น หนาวจนฉันสั่นฉันกลับถึงบ้าน ตั้งใจจะไปถามเขาให้รู้เรื่องแต่ฉันเพิ่งมาถึงบ้าน ก็ได้กลิ่นหอมของอาหารโชยมาไม่รอให้ฉันเปิดประตู ฟู่เยว่ชวนก็เปิดประตูออกก่อนตาของเขายังคงแดงอยู่ มุมปากของเขาฝืนยิ้มออกมา“เยว่เยว่ ผมได้ยินเสียงฝีเท้า รู้ว่าคุณกลับมาแล้ว”ฉันอึ้งไปสักพัก รู้สึกกระอักกระอ่วนนิดหน่อยเมื่อก่อนนี่เป็นบทพูดของฉันทั้งหมด
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 6
“ผมขอโทษ”เขาคุกเข่าลงบนพื้นและโขกหัวให้ฉัน“พ่อขอโทษ”เขาหันกลับมาอีกครั้งและโขกหัวกับซีซี“ขอโทษนะ”เขาพึมพํากับตัวเองด้วยเสียงร้องไห้“ผมสมควรตาย คนที่สมควรตายคือผม”“ใช่ ทําไมคนที่ตายไม่ใช่คุณล่ะ?”ฉันคิดว่าฉันจะไม่ร้องไห้เพื่อเขาอีกแล้ว แต่กลับน้ำตาไหลเพื่อเขาอีกครั้งตอนที่ฉันรู้จักฟู่เยว่ชวน ฉันอายุแค่ 20 ปี เป็นช่วงวัยที่ดี แต่ฉันไม่อยากได้อะไร แค่อยากมีลูกให้เขาเขาเคยบอกฉันนับครั้งไม่ถ้วน“เยว่เยว่ ถ้าคุณคลอดลูกสาวให้ผมสักคนคงดีไม่น้อย จะได้สวยและน่ารักเหมือนคุณ”“คุณกับลูกสามารถใส่ชุดแม่ลูก ใส่กระโปรงแบบเจ้าหญิง แล้วผมจะเป็นอัศวินคอยคุ้มกันพวกคุณสองคนเอง”เขาเป็นนักต้มตุ๋นชั้นนําของโลกหลอกฉันจนหัวหมุนฉันจ่ายราคาที่เจ็บปวดสําหรับตัวเองที่เชื่อเรื่องไร้สาระของนักต้มตุ๋น"ฟู่เยว่ชวน เซ็นใบหย่าหรือยัง? วันนี้ฉันว่าง ไปทําเอกสารที่สำนักงานเขตโดยตรงเถอะ”ฉันจัดดินบนพื้นให้เรียบร้อย สุดท้ายก็จูบซีซี แล้วหันหลังเดินจากไปฟู่เยว่ชวนเดินโซซัดโซเซตามเงาร่างของฉันทัน“เยว่เยว่ ผมจะไม่หย่า.”ฉันหยุดเดิน เขาก็หยุดเดินด้วยเขาอยู่ในตําแหน่งที่ไม่ใกล้ไม่ไกล ตาแดงก่ำแต
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 5
ในสถานที่จัดงานศพช่างตกแต่งใบหน้าได้เปลี่ยนกระโปรงเล็กตัวใหม่ให้ซีซี เป็นกระโปรงสโนว์ไวท์ตัวหนึ่งเธอรักเรื่องราวของสโนว์ไวท์มาก เธอบอกฉันว่าสโนว์ไวท์มีเพื่อนที่ดีเจ็ดคนและเธอก็อิจฉามากเธอพูดไม่ได้ตั้งแต่เด็ก เด็กคนอื่น ๆ จึงไม่ชอบเล่นกับเธอ แม้แต่ผู้ปกครองของเด็ก ๆ เหล่านั้น ยังพูดว่าการเป็นใบ้ของซีซี เป็นโรคติดต่อได้ ห้ามเด็ก ๆ เล่นกับเธอเธอจึงอยู่คนเดียวมาโดยตลอดและตอนนี้ ฉันก็ต้องอยู่คนเดียวเหมือนกันแสงแดดแรกในตอนเช้าส่องลงบนใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของเธอ ฉันคอยเฝ้าดูเธอจนถึงสุสานที่นี่เป็นที่ราบ ไม่มีภูเขาสูง ไม่มีหน้าผา และไม่มีสุนัขป่าด้วยตอนฝัง ฉันเอาตุ๊กตาตัวนั้นวางไว้ในอ้อมอกของเธอ แล้วสุดท้ายก็พูดกับเธอว่า"ลูกรัก ชาติหน้าลูกเกิดเป็นสัตว์เล็ก ๆ ที่มีปีกดีไหม? เอบแบบชนิดที่ว่าบินได้จะได้ไม่หกล้ม”พอฉันพูดจบ ผีเสื้อสีขาวทั้งตัวตัวหนึ่งก็หยุดลงที่ตําแหน่งหัวใจของฉันดูเหมือนว่าซีซีกลับมาแล้วมันกระพือปีกเหมือนกําลังพูด“แม่ดูสิ หนูมีปีกแล้ว”“แม่คะ อย่าปวดใจแทนหนู อย่าร้องไห้เลย”ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไป ร้องไห้ออกมาทันใดนั้น เสียงของฟู่เยว่ชวนก็ดังมาจากด้านห
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 4
“ใบมรณบัตร คุณอ่านหนังสือไม่ออกเหรอ?”ฉันแย่งเอกสารกลับมา รู้สึกว่าลายนิ้วมือของฟู่เยว่ชวนที่ทิ้งไว้บนนั้นทําให้ฉันสะอิดสะเอียนฟู่เยว่ชวนจ้องฉันเขม็งด้วยสายตาแปลก ๆ“เจี่ยนเยว่ เธอบ้าไปแล้วเหรอ ซีซีเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเธอ เธอกล้าปลอมแปลงเอกสารแบบนี้เพื่อหลอกฉันเหรอ !”น้ำตาของฉันแห้งแล้ว ร้องไห้ออกมาไม่ได้อีกแล้ว“ใช่ ซีซีเป็นลูกสาวของฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวกับคุณ”ฉันเพิ่งยกเท้าขึ้น ทันใดนั้นหลิ่วเวยเวยก็พุ่งเข้ามาแย่งเอกสารในมือของฉันไปเธออ่านเอกสารอย่างละเอียดด้วยสีหน้าแปลก ๆ ไม่เว้นแม้แต่สาเหตุการตาย ในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งใจ“พี่เยว่เยว่ พี่ทําเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ซีซีก็เป็นลูกสาวของพี่ชวนเหมือนกันนะ แม้ว่าพี่จะสาปแช่งลูกสาวของฉัน แต่ฉันก็ยังหวังว่าลูกสาวของพี่ชวนจะปลอดภัย”เธอเอาใบมรณะบัตรยัดใส่มือฉัน แล้วมองฉันด้วยความลําพองใจ“ฉันรู้ว่าพี่กําลังหึงอยู่ แต่พี่อย่าก่อเรื่องอีกได้ไหม”“ไสหัวไป!”ฉันผลักเธอออกอย่างแรงและรีบวิ่งออกจากบ้านที่ที่มีพวกเขาอยู่ ฉันมีแต่รู้สึกอยากอ้วกฉันเพิ่งขึ้นรถ ฟู่เยว่ชวนก็ขวางประตูรถไว้"เจี่ยนเยว่ “เธออย่าก่อเรื่องเลย ซีซีอยู่ที่ไหนกันแ
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 3
หลิ่วเวยเวยยืนอยู่ข้างหลังฟู่เยว่ชวน มองฉันอย่างน่าสงสาร“พี่เยว่เยว่ วันนี้พี่ชวนกลับมา ลูกสาวของฉันอยากเจอเขา ฉันเลยชวนเขาไปกินข้าวที่บ้าน พี่โกรธฉันก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่พี่แช่งให้ลูกสาวของฉันไปตายได้ยังไงกัน”นางพูดพลางหลั่งน้ำตาไปด้วย ทําให้สีหน้าของฟู่เยว่ชวนร้องไห้จนปวดใจแทบตาย“เวยเวย คุณอย่าร้องไห้เลย ทำอะไรไว้ กรรมจะต้องตอบสนองตัวเขาเอง”ฟู่เยว่ชวนปลอบเธอใบหน้าของฉันเจ็บจนชา หัวใจของฉันแตกสลายดั่งผงธุลีลูกสาวของเธอยังไม่ตาย แถมยังถูกฟู่เยว่ชวนอุ้มไปกินข้าวด้วยแต่ลูกสาวของฉันตายไปแล้วจริง ๆการแต่งงานกับฟู่เยว่ชวนเป็นกรรมตามสนองของฉัน“เจี่ยนเยว่ คนที่ใบ้คือลูกสาวของเธอต่างหาก ไม่ใช่เธอ! อย่ามาทําตัวน่าสงสาร แค่เห็นก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้ว !”ฟู่เยว่ชวนตะคอกใส่ฉันหัวใจของฉันถูกแทงอีกครั้งเขาสามารถว่าฉันได้ แต่เขาจะว่าซีซีไม่ได้เด็ดขาดฉันยกมือขึ้นตบกลับไปอย่างแรงเพียะฟู่เยว่ชวนอึ้งไป หันหน้ามาจ้องจะกินคน “เธอกล้าตบฉันหรือ? !”“คุณตบฉันได้ แต่ฉันตบคุณไม่ได้เนี่ยนะ?”ฉันยิ้มเยาะฟู่เยว่ชวนอึ้งไปครู่หนึ่ง สายตาที่มองมาที่ฉันมีความสงสัยอยู่บ้าง“เจี่ยนเยว
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 2
ต่อหน้าตํารวจ ฉันวางสายและดึงฟู่เยว่ชวนเข้าบัญชีดําโดยตรงตํารวจมองผมอย่างประหลาดใจว่ า"แน่ใจหรือว่าจะไม่ให้พ่อเด็กมาดู?"เสียงของฉันแหบแห้งและแตกสลาย“คุณตํารวจ คุณจะให้ฆาตกรมาดูลูกคุณไหมคะ?”ตอนที่ฉันอุ้มซีซีเดินโซซัดโซเซขึ้นรถพยาบาล หมอบอกฉันว่าเด็กไม่ได้ตกลงมาตายอวัยวะภายในของเธอมีเลือดออกและเจ็บปวดจนตาย ก่อนตายเธออาจจะอยากขอความช่วยเหลือ ใช้มือขุดดินเพื่อเปิดเล็บออก นิ้วทั้งสิบจึงเต็มไปด้วยเลือดแต่ไม่มีใครมาช่วยเธอ เธอค่อย ๆ ตายไปอย่างสิ้นหวังฉันนั่งอยู่ในห้องเก็บศพทั้งคืน จนกระทั่งพระอาทิตย์ขึ้น หมอแนะนําให้ฉันรีบเอาลูกไปทำพิธีงานศพโดยเร็วฉันไม่อยากให้ซีซีของฉันนอนอยู่ในห้องเก็บศพที่เย็นเยือกนี้ฉันติดต่อสัปเหร่อเพื่อเอาร่างของเธอไป จากนั้นถือภาพครอบครัวที่เธอวาดไว้กลับบ้าน เตรียมของที่จะฝังไว้ด้วยกันพอกลับถึงบ้าน ฉันก็นิ่งงันอยู่ที่เดิมของเล่นที่เก็บของไม่ทันบนพื้น ภาพวาดที่เธอวาดบนผนัง หนังสือเรียนของเธอบนโต๊ะฉันดูเหมือนจะเห็นเธอวิ่งมาหาฉันด้วยรอยยิ้มและทําท่าทางกับฉันว่า แม่คะ หนูรักแม่แต่ซีซี ลูกเคยบอกว่าจะอยู่กับแม่จนแก่ทําไมลูกถึงไปก่อนล่ะ?เมื่อฉันน
ลูกสาวตายไป สามีฉันกลับโพสต์รูปครอบครัวกับรักแรก บทที่ 1
“น่าจะพลัดตกลงมาจากที่สูง...”ตํารวจพูดกับฉันแบบตัวต่อตัว แต่ฉันไม่ได้ยินอะไรเลยในสายตาของฉันมีแต่ลูกสาวของฉัน ลูกสาวตัวน้อยของฉันเธออายุเพียง 5 ขวบ น่ารักเหมือนนางฟ้า แต่ดวงตากลมโตที่เปล่งประกายอยู่เสมอของเธอปิดสนิทในขณะนี้และจะไม่มีวันลืมตาได้อีกแล้วฉันคุกเข่าลงตรงหน้าเธออย่างช้า ๆ และจับมือเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยบาดแผลของเธอขึ้นมา นาฬิกาโทรศัพท์ที่สวมให้เธอหายไปแล้ว"ซีซี ลูกลืมตามองแม่หน่อยได้ไหม? แม่ซื้อตุ๊กตาตัวโปรดมาให้ลูกแล้ว ลูกบอกว่าวันหลังจะกอดมันนอนด้วยกันไม่ใช่เหรอ?“แล้วลูกแอบหลับคนเดียวได้ยังไง”แต่ไม่ว่าฉันจะเรียกเธอยังไง เธอก็ไม่ตอบสนองฉันเปิดฝ่ามือของเธอ และพบภาพครอบครัวที่เธอวาดให้กับครอบครัวของเราสามคน ฉันอดไม่ได้ที่จะร้องไห้อย่างขมขื่นตอนนี้เป็นเวลาตี 3 เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ฉันพบศพของเธอที่เชิงเขาที่เธอกําลังตั้งแคมป์กับ ฟู่เยว่ชวน พ่อของเธอและเมื่อเธอออกไปข้างนอกในบ่ายวันก่อน เธอยังคงกระโดดโลดเต้นอยู่ตอนนั้นฉันเป็นคนอุ้มเธอขึ้นเบาะหลังของฟู่เยว่ชวนด้วยตัวเอง“ซีซี ตอนกลางคืนจะไปนอนกับพ่อในเต๊นท์บนภูเขาแล้ว มีความสุขไหม?”เธอพยักหน้าอย่างแรงและทํา
