เลี้ยงลูกอย่างไรยังสู้เด็กคนนึงเลี้ยงน้องไม่ได้เลย

ซ่งจื่อหรูออกมาจากมิติก็เห็นซ่งจื่อเย่วนอนหลับน้ำลายไหลมุมปาก ส่วนขานั้นวางก่ายอยู่บนหน้าอกของซ่งจื่อห่าวน้องชาย

"พี่ใหญ่...ข้าอยากกินลูกท้อจังคงหวานมากเลย"

ซ่งจื่อเย่วละเมอถึงลูกท้อ ที่พวกเขาเพิ่งปลูกเมื่อวานต้นที่นางนำออกมามีลูกท้อเล็กๆติดอยู่ ซ่งจื่อหรูใช้มือค่อยๆลุบปอยผมที่ยุ่งเหยิงจากใบหน้าน้อยๆเนื่องจากนางนอนดิ้น ซ่งจื่อห่าวรู้สึกถึงว่ามีคนมองอยู่จึงตื่นขึ้นมา ก็เห็นพี่สาวคนโตกำลังใช้ผ้าซับน้ำลายพี่สาวคนรองอยู่จึงเอ่ยถาม

"พี่ใหญ่ เหตุใดยังไม่นอนขอรับนี่ก็ดึกแล้ว"ซ่งจื่อห่าวลุกขึ้นมาก่อนจะถามพี่สาว

"พี่ไปสุขามานะ จื่อห่าวนอนเถอะอีกหนึ่งชั่วยามก็ใกล้เช้าแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปสุสานท่านพ่อท่านแม่และท่านตาบนเขาเพื่อทำความสะอาด มะรืนก็เชงเม้งแล้ว"

ซ่งจื่อหรูบอกแก่น้องชายจากนั้นทั้งคู่ก็นอนลง ได้ยินเสียงซ่งจื่อเย่วละเมอถึงของกินเป็นระยะ เด็กคนนี้ในหัวคงมีแต่เรื่องกินจริงๆ

ยามเหมาซ่งจื่อหรูตื่นขึ้นมาก่อไฟหุงข้าว นางต้มโจ๊กจากนั้นก็ล้างเปลือกไข่จนสะอาดสิบฟองใส่ในหม้อโจ๊กต้มพร้อมกัน เนื้อหมูที่อยู่ในโอ่งที่บ่อน้ำเหลือไม่มาก นำมาสับก่อนจะใส่เกลือปรุงรสเล็กน้อย นำขิงและต้นหอมมาซอย

วันก่อนขึ้นเ