“ฉันเข้าใจค่ะ เพราะไม่ว่ายังไงวันนี้มันก็ต้องมาถึง และมันก็เป็นโชคดีของฉันที่ฉันเดินออกมาจากคุณแล้ว…ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วคุณอย่ารั้งฉันไว้อีกต่อไปเลยค่ะ มันจะยิ่งทำให้เราสองคนยิ่งเจ็บเปล่าๆ ต่างคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองเถอะนะคะ” กวินตาพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มให้เขาไป ทั้งที่ในใจเธอนั้นโคตรจะเจ็บเลย เพราะเธอรู้ว่ายังไงวันหนึ่งครอบครัวของเขาก็ต้องจับเขาแต่งงานกับใครสักคน แต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะประจวบเหมาะกับช่วงเวลานี้พอดี ก็ถือว่าจบกันตรงนี้แหละ“ผมไม่อยากจะเสียคุณไปเลยกวาง…ผมรักคุณนะ…แต่ผมก็ไม่อยากจะรั้งให้คุณต้องเจ็บปวดหรือเสียใจอีก หากการแต่งงานคือสิ่งที่คุณต้องการจริงๆผมคงไม่สามารถรั้งคุณไว้ได้ แต่ถ้าคุณคุณรักผม ผมก็หวังให้คุณอยู่กับผมในสถานะเดิม…ถ้าเป็นไปได้…” จาซุสพูดออกไปแบบเศร้าๆเพราะเขาก็ไม่อาจจะรั้งเธอหากเธอไม่ต้องการที่จะอยู่กับเขาในสถานะเดิมอีก เขาก็จะปล่อยเธอไปเพราะเขาก็ไม่อยากจะรั้งเธอให้เสียใจอีก“มันเป็นไปไม่ได้แล้วค่ะ ฉันตัดสินใจแล้วและฉันก็หวังว่าคุณจะเคารพในการตัดสินใจของฉันนะคะคุณจาซุส” กวินตาพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มให้เขาไป“อืม…ผมเข้าใจ….แต่ผมอยากให้คุณรู้ไว้นะว่าผมไม่อย
ณ สนามบินสุวรรณภูมิร่างอันอวบอัดของ “มีน มารียา เวทติวัตร” กำลังย่างกายออกมาจากอาคารผู้โดยสารในประเทศพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ หลังจากที่เธอไปทำงานเป็นไกด์ที่ภาคใต้เกือบสองเดือน เพราะทางลูกค้าลงไปดูงานที่นั่นจนเธอนั้นปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย จนกระทั่งเสร็จภารกิจนี้เธอถึงได้กลับมาทำงานที่กรุงเทพตามปกติ“มีน…จะกลับยังไง….ให้พี่ไปส่งไหม เดี๋ยวสามีของพี่มารับ” ลูกปลารุ่นพี่ที่ไปทำงานด้วยกันเอ่ยถามมารียาอย่างมีน้ำใจ เพราะเด็กสาวนิสัยก็ค่อนข้างจะน่ารักเลยทีเดียว“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะพี่ลูกปลา พอดีแฟนของมีนบอกว่าจะมารับน่ะค่ะ ขอบคุณที่ชวนนะคะ” มารียาพูดบอกไปด้วยรอยยิ้ม เพราะแฟนหนุ่มของเธอได้อาสามารับเธอในวันนี้แล้ว“หูย…คุณปรมินทร์นี่น่ารักกับเราตลอดเลย…คอยรับคอยส่งแบบนี้สงสัยอีกไม่นานมีนคงจะมีข่าวดีเร็วๆนี้แล้วมั้งเนี่ย…” ลูกปลาเอ่ยแซวออกไป เพราะแฟนของมารียานั้นเป็นลูกค้าของบริษัทที่พวกเธอเคยทำงานให้ จนทำให้เขาเจอกับมารียาจนสานสัมพันธ์กันมาจนถึงตอนนี้“ไม่มีหรอกค่ะพี่…อย่าแซวมีนเลยค่ะ เรื่องข่าวดีของมีนกับพี่ปาล์มคงอีกนานเลยล่ะค่ะ เราพึ่งคบกันได้ปีเดียวเองค่ะ…” มารียาพูดตอบไป เพราะเธอกับปรมินท
ปรมินทร์ก็มองมุกดาแกะดุมจนเผยเห็นหน้าอกตูมๆของเธอ เขาก็เงยหน้าขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงตัณหาของตัวเอง เพราะเขายอมรับเลยว่ามุกดาเป็นเด็กที่ลีลาเด็ดมาก มากจนเขาเผลอตัวหลงใหลไปกับการยั่วยวนของเด็กสาวอย่างทนไม่ไหว“หยุดได้แล้วมุก…เราสองคนทำผิดกับมีนเขามากพอแล้วนะ เรื่องระหว่างเรามันควรจะจบกันเพียงเท่านี้…” ปรมินทร์พูดขอร้องออกไปอย่างอดไม่ได้ เพราะเขาพยายามจะหยุดแล้ว แต่มุกดาก็ยังดึงดันจนมันเลยเถิดมานานขนาดนี้“แต่มุกไม่อยากจบนิคะ มุกอยากจะแอบเอากับพี่ปาล์มแบบนี้ไปเรื่อยๆโดยที่ไม่ให้พี่มีนเขาไม่รู้ มุกสัญญานะคะว่ามุกจะอยู่ในที่ของมุกเท่านั้น ขอแค่พี่ปาล์มตามใจมุกก็พอ…อย่างเช่นตอนนี้ มุกอยากจะให้พี่ปาล์มเอากับมุก ก่อนที่จะไปรับพี่มีน….” มุกดาพูดไปก็เอามือแกะกระดุมเสื้อชุดนักศึกษาจนหมด แล้วเธอก็แบะเสื้อออกให้ปรมินทร์ได้เห็นหน้าอกของเธออย่างชัดเจน ก่อนจะเอามือของเธอไปจับมือของเขามาวางไว้ที่หน้าอกของเธอ“พี่ขอร้องนะ หยุดเถอะ…พี่ไม่อยากจะเสียมีนเขาไปเพราะเรื่องนี้….มุก…หยุดได้แล้ว….พี่ไม่มีอารมณ์มาเอากับมุกตอนนี้หรอกนะ…” ปรมินทร์พูดบอกไปแล้วถอนมือออกมาจากหน้าอกของเธออย่างห้ามใจตัวเอง เพราะไม่อย่างนั้
“ส่วนแกอีน้องชั่ว…แกทำเรื่องน่าอายขนาดนี้แล้วยังไม่คิดจะสำนึกเลยหรือไง…แกควรจะละอายใจบ้างนะที่แกน่ะแอบมามีอะไรกับแฟนพี่สาวตัวเองน่ะมุก…หรือว่าแกมันหน้าด้านจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว…” มารียาถามออกไปด้วยสีหน้าผิดหวัง เมื่อน้องสาวของเธอพูดออกมาอย่างนั้น จนเธอถามกลับออกไปด้วยใจที่เจ็บปวดที่น้องสาวของตัวเองทำกับเธออย่างนี้“พี่มีนอย่ามาด่ามุกแบบนี้นะคะ” มุกดาได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับสะอึกทันที ก่อนจะเอ่ยตอบไปแบบเสียงดังที่ถูกพี่สาวต่อว่ามา“ทำไมฉันจะด่าแกไม่ได้ห้ะ ในเมื่อแกเป็นน้องสาวของฉัน และแกก็กำลังทำในสิ่งที่ผิดจนไม่น่าให้อภัยได้แบบนี้…ฉันรู้ว่าแกไม่ชอบฉันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่ฉันก็ไม่คิดว่าแกจะกล้าทำกับฉันแบบนี้เลย…” มารียาพูดออกไปเพราะมุกดานั้นไม่ถูกกับเธอมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ซึ่งก็ไม่ได้สนใจเพราะยังไงมุกดาก็คือน้องสาวของเธอ แต่เธอคิดว่าสำหรับมุกดาคงไม่ได้คิดว่าเธอเป็นพี่ของมันหรอก ไม่งั้นมันคงไม่ทำเรื่องเลวๆแบบนี้กับเธอได้ลงคอ“มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่มุกจะชอบไม่ชอบพี่มีนนิคะ เพราะเรื่องระหว่างมุกกับพี่ปาล์มมันก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความต้องการของเราสองคนที่อยากจะมีความสุขด้วยกันเท่านั้น ใ
สองชั่วโมงต่อมาเพ็ญพักตร์ก็มาถึงคอนโดของลูกสาวคนโตที่ซื้อไว้ให้น้องๆได้อาศัยอยู่ในกรุงเทพแบบสบายๆ และเธอนั้นก็หนักใจมากกับสิ่งที่ลูกสาวคนเล็กทำกับมารียาน่ะ มันเกินที่เธอจะรับได้จริงๆ“ไหน…ยัยมุก แกอยู่ไหน ออกมาคุยกับแม่เดี๋ยวนี้นะ แกมันชอบทำแต่เรื่องงามหน้าจริงๆ…ยัยมุก…แกยังมีหน้ามานอนหลับสบายใจอีกเหรอห้ะ…ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้…ยัยมุก…” เพ็ญพักตร์เดินเข้ามานห้องแล้วร้องเรียกลูกสาวไป ก่อนจะเดินเข้าไปทางห้องนอนของลูกสาวคนเล็ก พร้อมกับเข้าไปเรีบกมุกดาให้ตื่นขึ้นมาทันที“อื้อ…แม่…อะไรของแม่เนี่ย เข้ามาแล้วก็เอะอะโวยวายทำไมเนี่ย…อย่าบอกนะว่าพี่มีนมันโทรไปฟ้องแม่แล้วน่ะ” มุกดาลุกขึ้นมานั่งด้วยสีหน้าบึ้งตึง ก่อนจะเอ่ยพูดออกไปเมื่อเห็นท่าทีของแม่ของเธอแล้ว เธอก็เดาได้เลยว่าพี่สาวตัวดีของเธอต้องรีบแจ้นไปฟ้องแม่แน่ๆ ไม่งั้นแม่ของเธอคงไม่ท่อเอาตัวเองมาจากนนทบุรีหรอก“ยัยมุก…แกนี่มันไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ตัวเองทำเลยใช่ไหมว่ามันผิดน่ะ…แกนอนกับแฟนพี่สาวของตัวเองได้ยังไงห้ะ แกทำลงไปได้ยังไง…” เพ็ญพักตร์พูดออกไปก็เอามือจิ้มที่หัวของลูกสาวอย่างเหลืออด“ก็คงจะเชื้อแรงแบบแม่มั้งคะ เพราะแม่เองก็นอนกั
ณ ประเทศไทย สนามบินสุวรรณภูมิพอมารียารู้ว่าน้องสาวของเธอนั้นท้องกับปรมินทร์แล้วเธอก็ตัดสินใจที่จะไปอยู่ดูไบกับกวินตาลูกพี่ลูกน้องอีกคนของเธอ ซึ่งก็เป็นลูกของเพ็ญพักตร์น้าแท้ๆของเธอนั่นแหละ แต่กวินตานั้นรักและจริงใจกับเธอมากกว่ามุกดาที่เป็นน้องล่ะแม่ของเธอซะอีก“มีน หนูแน่ใจนะว่าจะไปอยู่กับยัยกวางที่ดูไบจริงๆน่ะ…” เพ็ญพักตร์เอ่ยถามหลานสาวออกไปด้วยสีหน้าเศร้าๆ เพราะถ้าลูกสาวตัวดีของเธอไม่ทำเรื่องไร้ยางอายแบบนั้น มารียาก็คงไม่ตัดสินใจไปดูไบกะทันหันแบบนี้“ค่ะน้าเพ็ญ…มีนไม่อยากจะอยู่ที่นี่แล้ว…มีนอยากจะไปเปิดหูเปิดตาทำงานในที่ใหม่ๆบ้าง เพราะมีนก็คงทนอยู่ที่นี่ไม่ได้ถ้าต้องเจอสองคนนั้น…” มารียาพูดออกไป เพราะถ้าเธออยู่เธอก็จะได้เห็นปรมินทร์และมุกดาวนเวียนอยู่รอบๆตัวเธอ และมันก็คงทำให้เธอทำใจไม่ได้ง่ายๆ เธอจึงเอาตัวเองหลีกหนีสองคนนี้ไปอยู่ที่ที่สบายใจจะดีซะกว่า“น้าขอโทษนะมีน น้าเลี้ยงลูกไม่ดีเองมันถึงได้ไม่รักดีแบบนี้…ถ้าหนูตัดสินใจแล้วน้าก็จะไม่ห้าม ตามใจเราก็แล้วกันว่าจะอยู่ที่ไหน..” เพ็ญพักตร์ลูบผมของมารียาอย่างเอ็นดู เพราะมารียาน่ะน่าสงสารมาก แม่ก็ตายตั้งแต่เธอเกิด ส่วนพ่อก็พึ่งจะเสียไ
เจ็ดชั่วโมงต่อมา…กวินตาก็ไปรับมารียาที่สนามบินแล้วเธอก็พาน้องสาวมาเดินทางมายังคฤหาสน์ของจาซุสที่เธออาศัยอยู่ตอนนี้ทันที ซึ่งมันใหญ่โตจนมารียานั้นมองด้วยความตื่นตาตื่นใจเลยทีเดียว“เข้าบ้านกันเถอะ พี่ให้แม่บ้านเตรียมห้องพักให้มีนแล้วแล้ว…ป่ะ…” กวินตาพูดบอกไปด้วยเสียงอ่อนโยนกับน้องสาวของเธอ“พี่กวางคะ ทำไมบ้านคุณจาซุสเขาใหญ่แบบนี้ล่ะคะ ไหนพี่บอกว่าเขาเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาไงคะ อยู่คฤหาสน์ในดูไบนี่คงไม่ใช่นักธุรกิจธรรมดาแล้วมั้งคะพี่…” มารียาถามไปเพราะพี่สาวเธอเคยบอกว่าจาซุสนั้นเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาๆเท่านั้น“อ่อ เขาก็พอมีในระดับนึงนั่นแหละ แต่ว่าที่นี่ยังมีคนที่รวยแล้วก็ยิ่งใหญ่กว่าเขาอีกเยอะ เพราะฉะนั้นที่นี่เขาก็เป็นแค่นักธุรกิจธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นแหละ เดี๋ยวไว้เราอยู่ที่นี่ไปอีกสักพักเดี๋ยวเราก็รู้เองแหละน่า” กวินตาพูดบอกไป เพราะยังมีคนที่รวยกว่าจาซุสอีกเยอะ แค่น้องสาวของเธอยังไม่ได้ไปเปิดหูเปิดตาเท่านั้น“แล้วพี่กวางพามีนมาอยู่ด้วยแบบนี้คุณจาซุสเขาไม่ว่าเหรอคะพี่..” กวินตาเอ่ยถามออกไปอย่างเกรงใจ เพราะอยู่ๆเธอก็มาอาศัยอยู่กับพี่สาวกะทันหัน เธอก็ไม่รู้ว่าผู้ชายของพี่สาวนั้นจะโอเคหร
ด้านมารียาที่มาอยู่ที่ดูไบได้หลายวันแล้วเธอก็เริ่มจะเข้าใจวัฒนธรรมของที่นี่แล้ว ซึ่งถือว่าเป็นประเทศมุสลิมที่ค่อนข้างเปิดกว้างเลยทีเดียว เธอล่ะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมดูไบถึงเป็นเมืองที่เจริญแบบนี้ หลังจากที่เธอนั้นไปตระเวนเที่ยวกับพี่สาวของเธอมา“กลับมากันแล้วเหรอ ผมอยากจะเจอพวกคุณสองคนอยู่พอดีเลย…พรุ่งนี้เพื่อนผมจัดงานแข่งรถที่ทะเลทราย คุณสองคนอยากจะไปด้วยไหม” จาซุสเอ่ยถามออกไป เพราะไม่รู้ว่าสองสาวจะสนใจหรือเปล่า“ไปสิคะ ฉันอยากจะไปเห็นทะเลทรายแบบกว้างๆใหญ่ๆค่ะ” มารียารีบตอบไปแบบดีใจด้วยสายตาลุกวาว จนจาซุสนั้นอมย้ำขำๆ เพราะมันเหมือนกับตอนที่เขาชวนกวินตาไปเที่ยวทะเลทรายยครั้งแรกเลย เธอก็ดีใจแบบนี้แหละ แต่พอจบทริปนั้นเขาชวนเธอทีไรเธอก็ปฏิเสธเขาทุกทีเพราะอากาศมันค่อนข้างจะร้อนมากเลยทีเดียว“แต่มันร้อนมากเลยนะมีน…มันไม่ได้ไปแบบสบายๆอย่างที่เราคิดเลยนะ พี่ว่าเราไม่ไปดีกว่ามั้ง” กวินตาพูดออกไปด้วยสีหน้าที่ขยาดเต็มที เมื่อได้ยินคำว่าทะเลทราย“ไปเถอะค่ะพี่กวาง มีนมาดูไบทั้งทีก็ต้องไปให้ถึงทะเลทรายสิคะ น่านะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเองค่ะ อดทนเพื่อน้องหน่อยนะคะ นะคะพี่สาวคนสวย…”มารียาพูดอ้อนๆอย่างขอ
“ฉันเข้าใจค่ะ เพราะไม่ว่ายังไงวันนี้มันก็ต้องมาถึง และมันก็เป็นโชคดีของฉันที่ฉันเดินออกมาจากคุณแล้ว…ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วคุณอย่ารั้งฉันไว้อีกต่อไปเลยค่ะ มันจะยิ่งทำให้เราสองคนยิ่งเจ็บเปล่าๆ ต่างคนต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองเถอะนะคะ” กวินตาพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มให้เขาไป ทั้งที่ในใจเธอนั้นโคตรจะเจ็บเลย เพราะเธอรู้ว่ายังไงวันหนึ่งครอบครัวของเขาก็ต้องจับเขาแต่งงานกับใครสักคน แต่เธอก็ไม่คิดว่ามันจะประจวบเหมาะกับช่วงเวลานี้พอดี ก็ถือว่าจบกันตรงนี้แหละ“ผมไม่อยากจะเสียคุณไปเลยกวาง…ผมรักคุณนะ…แต่ผมก็ไม่อยากจะรั้งให้คุณต้องเจ็บปวดหรือเสียใจอีก หากการแต่งงานคือสิ่งที่คุณต้องการจริงๆผมคงไม่สามารถรั้งคุณไว้ได้ แต่ถ้าคุณคุณรักผม ผมก็หวังให้คุณอยู่กับผมในสถานะเดิม…ถ้าเป็นไปได้…” จาซุสพูดออกไปแบบเศร้าๆเพราะเขาก็ไม่อาจจะรั้งเธอหากเธอไม่ต้องการที่จะอยู่กับเขาในสถานะเดิมอีก เขาก็จะปล่อยเธอไปเพราะเขาก็ไม่อยากจะรั้งเธอให้เสียใจอีก“มันเป็นไปไม่ได้แล้วค่ะ ฉันตัดสินใจแล้วและฉันก็หวังว่าคุณจะเคารพในการตัดสินใจของฉันนะคะคุณจาซุส” กวินตาพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มให้เขาไป“อืม…ผมเข้าใจ….แต่ผมอยากให้คุณรู้ไว้นะว่าผมไม่อย
“ผมขอโทษ…ที่ผ่านมาผมผิดเอง ผมมันเจ้าชู้ ผมมันมักมากทำให้คุณต้องผิดหวัง แต่ผมขอโอกาศคุณอีกครั้งได้ไหมกวาง…ผมสัญญาว่าผมจะไม่เจ้าชู้หรือมีใครแบบที่ผ่านมาอีก เราคินดีกันนะกวาง…” จาซุสพูดบอกไปแบบจริงจัง แล้วเขาก็มองสบตากับเธอให้เธอรู้ว่าเขานั้นจริงจังกับสิ่งที่เขานั้นพูดออกไป“คุณทำไม่ได้หรอกค่ะคุณจาซุส ฉันอยู่กับคุณมาสองปีแล้วนะคะ ฉันก็เห็นคุณมีผู้หญิงแบบนี้มาตลอด ไม่ใช่ว่าคุณทำไม่ได้นะคะ แต่ว่าคุณน่ะไม่เคยพอ…ดังนั้นฉันไม่เชื่อคำสัญญาอะไรจากผู้ชายอย่างคุณหรอกค่ะ เพราะมันไม่มีวันที่คุณจะทำได้…” กวินตาพูดบอกไปแบบจริงจังเช่นกัน เพราะเธอก็อยากให้เขารู้ว่าเธอไม่เอาแล้ว เธอไม่สามารถที่จะเป็นนางบำเรอของเขาแบบนี้ต่อไปได้อีกแล้ว ต่อให้เธอจะรักเขามากแค่ไหนก็ตาม“ไม่กวาง…ผมทำได้จริงนะๆ ขอแค่คุณกลับมาอยู่กับผมเหมือนเดิม ผมจะไม่มีผู้หญิงคนอื่นแล้วจริงๆ” จาซุสพูดตอบไปมาดมั่นกับคำพูดของเขาในตอนนี้“งั้นฉันขอถามคุณหน่อยนะคะว่าตอนที่เราเลิกกันในช่วงที่ผ่านมาเนี่ย คุณนอนกับผู้หญิงไปแล้วกี่คน…ถ้าคุณไม่ได้นอนกับใครเลย มันก็หมายความว่าคุณขาดฉันไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าคุณยังนอนกับผู้หญิงคนอื่นได้แบบปกติ ก็หมายความว่
พอออกจากลิฟต์แล้วฮัสลานและมารียาก็ทำตัวตามปกติทั่วไป ฮัสลานก็เข้าไปทำงานในห้องของเขาส่วนมารียาก็ไปทำงานที่โต๊ะของเธอ จนอาลีเข้ามามารียาก็ทักทายไปแบบปกติ แต่อาลีกลับแกล้งแซวไปแบบหยอกอย่างอดไม่ได้“น้องมีนไปทำอะไรมาเนี่ย หน้าดูซีดเซียวจัง เหมือนคนพึ่งออกกำลังกายมาใหม่ๆเลยนะเนี่ย” อาลีพูดแซวออกไปแล้วมองมารียาแบบจดจ้องด้วยรอยยิ้ม“อ่อ วันนี้รีบๆน่ะค่ะก็เลยยังไม่ทันได้แต่งหน้า มันเลยดูซีดๆมั้งคะ” มารียาเอ่ยตอบไปแบบอายๆแล้วก็ยิ้ม ก่อนจะรีบมาดูหน้าของเธอเพราะเธอก็แต่งมาแบบสวยฉ่ำแล้วนะ นี่ยังซีดอีกเหรอ มารียาคิดในใจไปก็มองในกระจกก็เห็นว่าสีปากของเธอมันจืดจางไปก็รีบเอาลิปสติกมาทาทันที“อ๋อเหรอ…ติ๊ด…อาลีเข้ามาหาฉันหน่อย” อาลีพูดบอกไปไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงของฮัสลานที่สั่งให้อาลีเข้าไปหาเขา“ครับคุณฮัสลาน….งั้นเดี๋ยวพี่มานะ ไปหาเจ้านายก่อน” อาลีพูดบอกไปก็ยิ้มให้เธอ ก่อนจะลุกไปหาเจ้านายของเขาในห้อง ส่วนมารียาก็รีบแต่งหน้าของเธอเพิ่มเติมทันที“ว่าไงครับนาย มีอะไรจะให้ผมรับใช้ครับ” อาลีเดินเข้ามาด้วยท่าทางอารมณ์ดีก็เอ่ยพูดออกไป แล้วเขาก็ไปยืนตรงหน้าโต๊ะทำงานของฮัสลาน“ฉันจะให้น
ด้านมารียาก็ขย่มร่องสาวใส่เขาอย่างเมามันส์จนเธอนั้นเสร็จคาท่อนเอ็นของเขาไป เธอก็ฟุบหน้าซบอกของเขาอย่างเหนื่อยหอยเลยทีเดียว ต่างจากฮัสลานที่ยังไม่ได้เสร็จสมอารมณ์หมาย เขาก็จับเธอไปนอที่เบาะของเธอ แล้วเขาก็เลื่อนเบาะไปจนสุด จากนั้นก็ข้ามไปฝั่งของเธอแล้วจับเธออ้าขาออกแล้วเขาก็สอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปในร่องสาวของเธอ แล้วก็กระแทกกระทั้นรัวๆ“อ้ะ อ้ะ…แรงอีกค่ะ…แรงอีก…อื้อ…คุณฮัสลาน…อ้ะ…ตับ ตับ ตับ…อ้ะ อ้ะ…” มารียาครางไปอย่างเสียวกระสันกับการที่เขานั้นกระท่อนเอ็นเข้ามาแบบบหนักๆ“โอว์..เยส…ตอนนี้คุณมันโคตรร่านเลยมีนคุณรู้ตัวหรือเปล่า….โอว์…ซี๊ด….” ฮัสลานพูดไปก็เอาไปจับที่คอของเธอแล้วเขาก็โยกเอวเข้าใส่พร้อมกับทำสีหน้าอย่างฟินๆออกมา“คุณก็โคตรหื่นเหมือนกันค่ะ อ้ะ…อ้ะ….แค่ฉันยั่วคุณก็พร้อมสนองความร่านให้ฉันแล้ว โอ๊ย….โอ๊ย…ซี๊ด…คุณฮัสลาน…อย่างแกล้งกันแบบนี้สิคะ มันจุกนะคุณ อื้อ….” มารียาพูดบอกไปก็เอามือไปบีบแขนของเขาอย่างทรมาน ยิ่งเธอมองหน้าหล่อของเขาทำหน้าฟินอย่างนั้นเธอก็ยิ่งได้อารมณ์เสียว“อืม….ถ้าไม่แรงมันจะดับความร่านของคุณได้ยังไงล่ะ….อ่าส์….ซี๊ด…อย่างคุณน่ะต้องโดนจุกๆโทษฐานที่มาซุกซนแต่เช้า….ป
“ขี้โกงตรงไหน ผมก็อยากจะมอนิ่งคิสคุณบ้างไม่ได้หรือไง…หึๆ…จุ๊บ….” ฮัสลานพูดบอกไปก็จุ๊บปากเธออีกครั้งอย่างกวนๆ เมื่อเห็นเธอทำหน้าแบบนั้นใส่เขา“คุณนี่มันจริงๆเลย…เฮ้อ…พอใจแล้วก็ขับรถได้แล้วค่ะ คุณไปสายได้แต่ฉันสายไม่ได้นะคะ กฏของบริษัทเรายิ่งเข้มงวดอยู่ด้วย” มารียาพูดบอกไป เพราะเธอต้องไปสแกนบัตรเข้างานทุกเช้า หากสายเธอจะต้องถูกเรียกตักเตือนแบบพนักงานทั่วไป“หึๆ แต่คุณก็แหกกฎข้อที่ร้ายแรงที่สุดแล้วนะ เพราะคุณน่ะแอบมีซัมติงกับประธานบริษัทเลย…” ฮัสลานตอบเธอไปแล้วเขาก็ยิ้มออกมา ก่อนจะเริ่มขับรถออกมาจากที่พักของเธอแล้วมุ่งตรงไปยังบริษัทของเขา“แล้วคุณจะไล่ฉันออกไหมล่ะคะ…” มารียาถามกลับไปแล้วมองเขาอย่างจดจ้อง เพราะเขานั่นแหละตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอทำผิดกฏบริษัทเลย“ไล่ออกให้โง่หรือไงล่ะคุณ…ผมก็ต้องให้คุณทำงานต่อไปสิ เพราะคุณทำงานดีมากไม่มีขาดตกบกพร่องเลย โดยเฉพาะเรื่องอย่างว่า….คุณทำได้ถูกใจผมสุดๆเลย ” ฮัสลานเอ่ยถามเธอออกไปด้วยรอยยิ้ม เพราะใครมันจะกล้าไล่เธอล่ะ“หึๆ อีกหน่อยฉันจะทำให้ถูกใจกว่านี้อีกนะคะ ถ้าคุณสอนฉันใหมีประสบการณ์มากกว่านี้….” มารียาพูดบอกไปแล้วก็เอามือไปจับที่ขาของเขาแล้วเธอก็ลู
เช้าวันใหม่…“มีน…ชุดนอนพี่มาตากอยู่ตรงนี้ได้ยังไงเนี่ย พี่จำได้ว่าพี่ยังไม่เคยใส่ชุดนี้นอนนะเนี่ย…” กวินตาเห็นชุดนอนของเธอตากอยู่ข้างนอกระเบียงก็เดินมาดูแล้วเอ่ยถามออกสาวอย่างสงสัยว่ามันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน เพราะเธอยังไม่เคยใส่เลยนะ“เมื่อวานมีนยืมของพี่กวางไปใส่ดูน่ะค่ะว่ามีนใส่ชุดนอนแนวเซ็กซี่แล้วจะรอดไหม แล้วบังเอิญว่าน้ำหวานมันเลอะใส่พอดีน่ะค่ะ มีนก็เลยซักให้ซะเลยเมื่อคืน…” มารียาพูดตอบไปแล้วก็หลบสายตาของพี่สาวของเธอก็เดินเลี่ยงไปหยิบขนมปังมาทานแบบเนียนๆ“อ่อ พี่ก็ว่าทำไมมันมาตากอยู่ที่นี่ได้ แล้วนี่เราคิดยังไงจะมาใส่ชุดนอนแนวเซ็กซี่กับเขาแล้ว จริงสิ ตอนนี้เราโตแล้วนิเนอะ มีผู้ชายไปมาหาสู่แล้ว จะมาใส่ชุดการตูนก็อายเขาแย่เลยล่ะสิ ฮ่าๆ” กวินตาพูดแซวน้องสาวออกไป เพราะน้องสาวของเธอน่ะใส่แต่ชุดนอนมุ้งมิ้งน่ารักๆสไตล์หวานๆ ไม่ค่อยได้ใส่แนวเซ็กซี่ยั่วยวนเท่าไหร่ ตอนนี้อยากจะใส่แล้วก็คงเพราะฮัสลานแน่ๆ“มันก็ต้องมีบ้างไหมล่ะคะ อยู่กับผู้ชายทั้งทีจะให้ใส่มันก็อายอยู่นะคะพี่กวาง มีนว่าวันนี้มีนจะซื้อมาสักชุดสองชุด เดี๋ยวตอนเย็นมีนเลิกงานแล้วพี่กวางไปช่วยมีนเลือกหน่อยได้ไหมคะ” มารียาพูดบอ
“ผมก็อยากเสร็จอยากจะฟินเหมือนกับคุณเหมือนกันนิ อ่าส์…มีน….ทำไมหอยคุณมันเอามันส์แบบนี้นะ…เพี๊ยะ…เพี๊ยะ….อ่าส์…” ฮัสลานพูดบอกไปก็เร่งแรงส่งแบบถี่ๆแล้วกัดฟันอย่างสะใจกับการที่เขาได้เอาเธออย่างรุนแรงแบบนี้“โอ๊ย…..ซี๊ด….” มารียาก็ร้องลากเสียยาวอย่างครวญคราง ก่อนจะทำหน้าเสียวๆออกมา จนกระทั้งเธอโดนเขาตอกแบบเน้นสามสี่ครั้งแล้วเขาก็ดึงท่อนเอ็นถอนออกไป มันก็ทำให้เธอนั้นรู้สึกโล่งเลยทีเดียว“นั่งลงมีน…ผมจะแตกแล้ว…อ้าปากของคุณเดี๋ยวนี้…อ่าส์….” ฮัสลานพูดบอกไปก็เอามือชักท่อนเอ็นที่เขาออกเอามาจากร่องสาวของมารียาแบบรัวๆ แล้วเขาก็รอเธอนั่งลงไปตามที่เขาบอกด้วยสีหน้ากัดฟันอย่างเสียวซ่าน“อ้า….” มารียาทำตามที่เขาบอกก็นั่งคุกเข่าลงไปแล้วก็แลบลิ้นอ้าปากอยู่ใกล้กับท่อนเอ็นที่เขากำลังชักอยู่ในตอนนี้อย่างตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ชิมน้ำรักของเขา“โอ้…เยส….อ่าส์….” ฮัสลาครางออกมาพร้อมกับน้ำรักสีขาวขุ่นของเขาก็พุ่งกระฉ่อนออกมาใส่หน้าสวยๆของมารียา ฮัสลานก็จงใส่แตกให้เลอะไปทั่วหน้าของเธอ ก่อนจะจับท่อนเอ็นขอเขายัดเข้าปากของเธอแล้วก็กระแทกเข้าออกเบาๆอย่างเสียวๆ“อื้อ…อือ…” มารียาก็ได้แต่อ้าปากแล้วเธ
ฮัสลานก็มองมารียาเอามือถูที่ความสาวของเธอแล้วยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เพราะเขารู้สึกว่าตอนนี้เธอนั้นเริ่มจะแสดงความต้องการของเธอกับเขาอย่างไม่อายแบบก่อนหน้านี้แล้ว นี่เธอก็เรียนรู้เร็วเหมือนกันนะเนี่ย ฮัสลานคิดในใจไปอย่างพอใจเลยทีเดียว“ถูให้แรงกว่านี้…” ฮัสลานพูดบอกไปแล้วมองเธอด้วยสายตาจดจ้อง เพราะเขาอยากจะเห็นความร่านของเธอ ว่าเธอจะสามารถร่านได้มากแค่ไหนกัน“อ้ะ…อ้ะ…อือ…เสียวจังเลยค่ะ…น้ำหอยเยิ้มจนมือแฉะไปหมดเลย…อ้ะ….” มารียาเอามือถูกแรงๆให้เขาดูแล้วก็ครางออกมาอย่างเสียวกระสัน เพราะนิ้วของเธอนั้นถูกอย่างไหลลื่นเลยทีเดียว มันก็ทำให้ถูกได้มันส์มากขึ้น จนเธอนั้นยกเท้าขึ้นไปเหยียบที่ขั้นบันไดเพื่อให้ตัวเองอ้าขาได้สะดวกขึ้น“อืม…ผมชอบตอนที่คุณทำหน้าร่านๆเสียวๆแบบนี้ออกมาจริงๆมีน….รู้ตัวไหมว่ามันโคตรยั่วเลย…ลองชิมน้ำของตัวเองดูสิ ดูดนิ้วที่คุณเอาเข้าไปในรูนั่นซะ…อ่าส์….”ฮัสลานพูดไปก็เอามือขย้ำเป้ากางเกงของเขา ก่อนจะปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิปลงเพื่อเอาน้องชายของเขาที่มันเริ่มแข็งตัวออกมาในขณะที่ตาของเขานั้นยังมองเธอแบบไม่ละสายตาเลย“อ้ะ….ดูดแบบนี้เหรอคะ…อื้ม….จ๊วบ….อ่าส์…” มารียาพูดไปก็ถอนนิ้วออ
สิบนาทีต่อมาฮัสลานก็ขับรถเข้ามาถึงที่ที่พักของมารียาอย่างว่องไว เพราะเขาขับมาแบบรวดเร็วชนิดที่เหยียบสุดๆเลย ทำให้เขาทำเวลามาถึงที่นี่ได้ในเวลาแค่ไม่กี่นาที เขาก็เดินเข้าไปในตึกพักโดยที่ไม่มีพนักงานคนไหนกล้าเอ่ยห้ามเขาเลยสักคน เพราะทั้งตึกนี้เป็นของตระกูลเขานั่นเอง พอเขาอยู่ในลิฟต์แล้วเขาก็กดโทรศัพท์หาเธอทันที“มีนผมมาถึงแล้วนะ ผมกำลังจะขึ้นไปหาคุณ…” ฮัสลานพูดบอกไปด้วยเสียงเรียบ เพราะตอนนี้ใจกำลังจดจ่อกับการที่จะเจอเธอ จนสายตาของเขานั้นมองตัวเลขที่ลิฟต์กำลังไต่ระดับขึ้นไปแบบต้องการให้มันถึงชั้นที่เธอพักไวๆ“คุณจะขึ้นมาทำไมคะ…รออยู่ข้างล่างนั่นแหละค่ะ เดี๋ยวฉันลงจะไปหา…ระบบรักษาความปลอดภัยของที่นี่เข้มงวดมาก เขาไม่ให้คุณขึ้นมาถ้าไม่มีคนลงไปรับหรอกนะคะ รอฉันอยู่ข้างล่างนั่นแหละค่ะ…” มารียาพูดตอบไปก็รีบเดินไปเปิดประตูห้องแล้วปิดประตูเบาๆ แล้วเธอก็รีบเดินไปกดลิตฟ์ทันที“ติ้ง…ใครหน้าไหนมันจะไม่ให้เจ้าของตึกขึ้นมาบ้างล่ะคุณ…” ประตูลิฟต์เปิดออกมาทำให้ฮัสลานนั้นเจอมารียายืนอยู่ตรงหน้าพอดี เขาจึงเอ่ยพูดบอกไปด้วยยิ้มมุมปาก ก่อนจะมองเธอใส่ชุดคลุมสีดำอย่างจดจ้อง ว่าเธอจะใส่ชุดนอนอะไรไว้ด้านใน“จร