เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 269 ม้ารู้ภาษากว่าคนเสียอีก
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-14 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 270 โอ๊ะ พวกมันกำลังทำอะไรกัน?
ซ่างกวนซีขึ้นนั่งบนหลังม้า แล้วยื่นมือไปยังเยี่ยนเว่ยฉือเยี่ยนเว่ยฉือวางมือบนฝ่ามือใหญ่ของเขา ซ่างกวนซีออกแรงดึงเยี่ยนเว่ยฉือเข้าสู่อ้อมแขน ให้นั่งบนหลังม้าเคียงข้างเขาอวี้ฉืออวิ๋นจิ่นเห็นว่าซ่างกวนซีผู้มีรูปโฉมงดงามโปรดปรานพระชายาของเขายิ่งนัก ก็อดไม่ได้ที่จะริษยานางกระชับบังเหียนม้า ดูเหมือนว่าแม้ม้าอ้าวเสวี่ยจะต้องสิ้นใจอยู่หน้าประตูเมือง นางก็จะไม่ยอมให้มันก้าวเข้าไปแม้แต่ก้าวเดียวอวี้ฉืออวิ๋นจ้าวผู้ยืนอยู่ด้านข้างก็เริ่มรู้สึกกระอักกระอ่วนใจซ่างกวนซียืนกรานไม่ยอมให้ใครจูงม้า เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่เข้าเมืองจริง ๆ หรือ?แล้วจะบรรลุเป้าหมายในการเดินทางมาครั้งนี้ได้อย่างไร?แต่หากยอมแพ้ในตอนนี้ เดินเข้าเมืองไปเอง ก็คงจะเสียหน้ายิ่งนักขณะที่อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวลังเล ไม่ทราบว่าจะตัดสินใจเช่นไร ซ่างกวนซีก็พาคนอื่น ๆ มุ่งหน้าเข้าเมืองไปแล้วซ่างกวนหลีและซ่างกวนเจวี๋ยสบตากัน แล้วก็ตามซ่างกวนซีเข้าเมืองไปแม้พวกเขาจะอยากเห็นซ่างกวนซีขายหน้า แต่พวกเขาก็เป็นถึงองค์ชายแห่งแคว้นต้าหลี่ ไม่อาจทำให้แคว้นเสียหน้าในการเจรจาระหว่างประเทศได้เมื่อเห็นว่าคนของแคว้นต้าหลี่เข้าเมืองไปหมดแล้ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 271 จงมีเมตตา จงมีพรอันประเสริฐ
ม้าสองตัว ตัวหนึ่งสีดำ ตัวหนึ่งสีขาว ตัวหนึ่งอยู่ข้างหน้า ตัวหนึ่งอยู่ข้างหลัง ตัวหนึ่งอยู่บน ตัวหนึ่งอยู่ล่าง‘นี่... นี่มันกำลังทำอะไรกัน?’ทุกคนตื่นตระหนก ตะลึงงันเยี่ยนเว่ยฉือนั่งอยู่บนหลังม้า เอ่ยขึ้น "โอ๊ะ ฝ่าบาท ดูสิ ม้าของแคว้นเป่ยอิ๋นชอบม้าศึกของแคว้นต้าหลีาเรามากเลย! ฤดูใบไม้ผลิช่างเป็นฤดูที่เหมาะสมแก่การ... สืบพันธุ์เสียจริง!"ซ่างกวนซีก็ตะลึงงันกับภาพตรงหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยนเว่ยฉือ เขาก็ได้สติ หลุบตาลงมองนาง กล่าวด้วยน้ำเสียงระอา "อย่าพูดจาเหลวไหล!"ทุกคนคิดว่าซ่างกวนซีจะตำหนิเยี่ยนเว่ยฉือที่พูดจาไม่เหมาะสมแต่เขากลับกล่าวต่อว่า "ตอนนี้เดือนห้าแล้ว ฤดูใบไม้ผลิผ่านไปนานแล้ว"ทุกคนอึ้ง "...."‘นี่เป็นประเด็นสำคัญหรือ?’เยี่ยนเว่ยฉือเห็นว่าซ่างกวนซีไม่ได้ตำหนินาง จึงรีบยิ้มตอบ "ใช่ ๆ ๆ ท่านกล่าวถูกต้อง ยามนี้เป็นฤดูร้อน แต่ฤดูร้อนก็เป็นฤดูที่ดีเช่นกัน อากาศร้อน อารมณ์ยิ่งพลุ่งพล่าน ยากที่จะควบคุมเป็นเรื่องธรรมดา""ฮ่า ๆ ๆ! ฮ่า ๆ ๆ!"อวี๋เฟยเหยียนอดหัวเราะไม่ได้ "ข้าไม่เคยเห็นม้าที่หื่นกระหายเช่นนี้มาก่อน เรื่องการแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีของเจ้านายยังไม่ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 272 ยาสำหรับคน
ซ่างกวนซีควบม้าออกไปอย่างช้าๆ พลางถามด้วยเสียงแผ่วเบา "ม้าจะกลับเป็นปกติเมื่อไร?"เยี่ยนเว่ยฉือตอบ "นั่นเป็นยาสำหรับคน ข้ายังไม่เคยใช้กับม้า คนกินแล้วยังตื่นตัวอยู่สองสามวัน ม้าตัวใหญ่ขนาดนั้น คงใช้เวลาประมาณหนึ่งวันยาจึงจะหมดฤทธิ์!"ซ่างกวนซีนำมือที่ปิดตาเยี่ยนเว่ยฉือออก แล้วบีบต้นคอของนางเบาๆ บังคับให้นางหันมามองตนเยี่ยนเว่ยฉือกะพริบตาปริบ ๆ ด้วยความงุนงงซ่างกวนซีขมวดคิ้ว "ยาสำหรับคน? สำหรับใคร?"เยี่ยนเว่ยฉือชะงักค้างนางจะบอกได้อย่างไรว่าเตรียมไว้สำหรับเขา?ครั้งก่อน ฉินเซียงหรูใช้ตำราลับ "ห้องหอวสันตฤดู" ปลุกเร้าไฟปรารถนาในกายของซ่างกวนซีนางจึงคิดมาตลอดว่าจะใช้สิ่งใดมาปลุกเร้าไฟปรารถนาในกายของเขาได้บ้างแต่สิ่งนี้ไม่เป็นผลดีต่อร่างกาย นางจึงยังไม่ได้ลงมือ เป็นเพียงความคิดคร่าว ๆ เท่านั้นตอนนี้มาถูกถามเช่นนี้...เอ่อ...เยี่ยนเว่ยฉือยิ้มแห้ง "ไม่... ไม่ได้ทำไว้สำหรับผู้ใดทั้งนั้น ข้าแค่อยากทำไปขายที่หอหงซิ่ว! บุรุษที่หอหงซิ่วล้วนไร้น้ำยา ของดี ๆ เช่นนี้ หากนำไปขาย ย่อมทำให้ต้นไม้แก่แตกใบใหม่ ต้นไม้เหี่ยวแห้งออกดอกผล ได้เงินทองมามากมาย!"ซ่างกวนซีเคาะศีรษะเยี่ยนเว่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 273 ผู้ใดมีอำนาจที่สุด
อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นกล่าวต่อ "แต่หมากแต่ละตัวก็มีความแตกต่างกัน บางตัวเป็นเพียงหมากไร้ค่า แต่บางตัวสามารถกำหนดชัยชนะได้ ดังคำกล่าวที่ว่า 'วางหมากผิดตาเดียว เสียทั้งกระดาน' เสด็จพี่สามคงเข้าใจความหมายนี้ดี"อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวพยักหน้า เห็นด้วยกับน้องสาว"เช่นนั้น เจ้าจงบอกมา เหตุใดเจ้าจึงจะเปลี่ยนแผนการ? ข้าให้เจ้าแต่งงานกับองค์ชายผู้ที่มีอำนาจที่สุดในแคว้นต้าหลี่ก็เพื่อวันข้างหน้า หากข้าต้องสู้รบกับพี่รองและน้องเจ็ด ก็จะได้มีกำลังใจ มีโอกาสชนะมากขึ้น"อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นเดินไปหาอวี้ฉืออวิ๋นจ้าว ค่อย ๆ นั่งลงบนตักของเขา กอดคอเขาไว้ แล้วกล่าวต่อ "เสด็จพี่สามก็กล่าวเองมิใช่หรือว่า ผู้ที่มีอำนาจที่สุด แต่ในความคิดของข้า ซ่างกวนหลีอาจจะไม่ใช่ผู้อำนาจที่สุดก็ได้"อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวสงสัย "ซ่างกวนหลีเป็นโอรสของฝ่าบาทแคว้นต้าหลี่ที่มีมารดาเป็นถึงฮองเฮา ลุงเป็นถึงอันกั๋วกง ผู้เป็นใหญ่ในหมู่ขุนนาง ในราชสำนักนี้ ใครเล่าจะมีอำนาจยิ่งกว่าเขา? แม้ว่าซ่างกวนซีจะเป็นองค์รัชทายาท แต่มารดาก็มีชาติกำเนิดต่ำต้อย และอดีตฮองเฮาก็สิ้นพระชนม์ไปแล้ว เขาไม่มีอำนาจจากฝ่ายใดมาช่วยเหลือ ในราชสำนักก็ไม่มีขุนนางคนใดสนับสนุน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-16ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 274 อุบายพิฆาต
อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นมองไปยังอวี้ฉืออวิ๋นจ้าวแล้วกล่าวว่า “เสด็จพี่สามพิจารณาเถิด องค์รัชทายาทซ่างกวนซี สูญเสียอำนาจในวัยเยาว์ ไม่มีวงศ์สกุลทางมารดาค้ำจุน ในขณะนั้น เขาโดดเดี่ยวไร้ผู้ช่วยเหลือ ผู้คนมากมายต่างหมายปองบัลลังก์รัชทายาท ฝ่าบาทแห่งแคว้นต้าหลี่ เพื่อคุ้มครองพระโอรส จึงได้แพร่กระจายข่าวลวง เพื่อให้ฝ่ายต่างๆ ลดความระแวง และละทิ้งการลอบปลงพระชนม์ ปล่อยให้เขาดำรงอยู่ต่อไป ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้เลยเสียหน่อย”อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวประหลาดใจยิ่งนัก จึงถามว่า “ความหมายของเจ้าคือ นี่เป็นเพียงกลอุบายของฝ่าบาทแห่งแคว้นต้าหลี่ เพื่อคุ้มครองซ่างกวนซีเท่านั้นหรือ?”อวี้ฉืออวิ๋นจิ่นพยักหน้า กล่าวว่า “ข้าก็เพียงแต่คาดคะเนเช่นนั้น”อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ได้เห็นพ้องกับความคิดของอวี้ฉืออวิ๋นจิ่น แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอย่างแข็งกร้าว จึงกล่าวว่า “เช่นนั้นแล้ว เรามาลองทดสอบเขาดูเถิด!”“ความหมายของเสด็จพี่สามคือ ลองทดสอบดูว่าเขาถูกพิษจริงหรือไม่เช่นนั้นหรือ?”อวี้ฉืออวิ๋นจ้าวพยักหน้า กล่าวว่า “ถูกต้องแล้ว ข้ายังจำพิษกู่เย็นได้ แม้จะมีคำว่า ‘เย็น’ แต่พิษนี้กลับกลัวสิ่งที่หนาวเย็น ครั้งนี้ที่เราม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 275 ไม่สำคัญว่าจะเป็นแมวแบบไหน
เยี่ยนเว่ยฉือเบิกตากว้าง หัวใจเต้นระรัวเหตุใดอวี๋เฟยเหยียนจึงฉลาดขึ้นกะทันหันเช่นนี้?และแล้วก็เป็นดังที่คาดการณ์ไว้ เมื่ออวี๋เฟยเหยียนพูดจบ ซ่างกวนซีและฉินเซียงหรูที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารก็หันมามองเยี่ยนเว่ยฉือด้วยสายตาสงสัยเยี่ยนเว่ยฉือกะพริบตาปริบๆ รีบอธิบาย "ข้า... ข้าซ่อนไว้ในแขนเสื้อต่างหากเล่า"ฉินเซียงหรูยิ้มจาง ๆ เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อแม้ว่าอาภรณ์จะมีกระเป๋าที่แขนเสื้อก็จริง แต่ชุดที่เยี่ยนเว่ยฉือสวมในวันนี้เป็นชุดทางการของพระชายา ซึ่งไม่มีกระเป๋ายิ่งไปกว่านั้น ต่อให้มี เยี่ยนเว่ยฉือจะรู้ได้อย่างไรว่าวันนี้คนของแคว้นเป่ยอิ๋นจะมาหาเรื่อง?นางจะรู้ได้อย่างไรว่าคนของแคว้นเป่ยอิ๋นจะนำม้าที่ไม่ชอบเข้าเมืองด้วยตนเองมาด้วย?เมื่อไม่รู้ แล้วจะเตรียมผงยาไว้ในแขนเสื้อล่วงหน้าได้อย่างไร?ฟังไม่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแต่การรู้แล้วแสร้งทำเป็นไม่รู้ เป็นเรื่องที่ดีงามฉินเซียงหรูจึงไม่ได้เอ่ยสิ่งใด ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารต่อส่วนซ่างกวนซีนั้นแตกต่างออกไป แม้ว่าเขาจะไม่ถามเยี่ยนเว่ยฉือต่อหน้าคนอื่นแต่เขาก็กล่าวด้วยน้ำเสียงประชดประชัน "ไม่ยักรู้ว่าเจ้ารอบคอบ คาดการณ์เหตุการณ์ล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 276 ขงจื๊อกล่าวไว้ว่า 'การแก้แค้นกันไปมา ไฉนเลยจะสิ้นสุด'
ชิงโจวส่ายหน้า "ดูเหมือนจะไม่ใช่ เขาวนเวียนอยู่แถวนั้น ไม่ได้ปิดบังตัวตน และก็ไม่รู้สึกถึงจิตสังหาร ยิ่งไปกว่านั้น เขาดูเหมือนจะบาดเจ็บ เดินเหินช้า ๆ สีหน้าซีดเซียว"ซ่างกวนซีเคาะโต๊ะเบา ๆ ไม่แน่ใจว่าลู่อู๋มาทำอะไรแต่เขาวนเวียนอยู่แถวนี้ และก่อนหน้านี้ก็เคยพยายามลอบสังหารเยี่ยนเว่ยฉือในเมื่อมาถึงที่แล้ว จะปล่อยไปได้อย่างไร?ซ่างกวนซีตรัสสั่ง "จับตัวมาสอบสวน!""พ่ะย่ะค่ะ!"ชิงโจวเพิ่งจะออกไป ไม่ถึงครึ่งถ้วยชาก็มารายงานอีกครั้งซ่างกวนซีตรัสถามด้วยความประหลาดใจ "ลู่อู๋บาดเจ็บสาหัสหรือ? เจ้าถึงจับตัวได้เร็วเช่นนี้?"อย่างไรเขาก็เป็นถึงมือสังหารอันดับสี่ในบัญชีอู๋ซินชิงโจวหัวเราะแห้ง ๆ "ฝ่าบาท ไม่ต้องจับแล้วขอรับ เขามาเคาะประตูเอง ตอนนี้ไปที่ห้องโถงใหญ่ พบกับพระชายาแล้ว"ซ่างกวนซีขมวดคิ้ว แล้วก็เดินไปยังห้องโถงใหญ่เยี่ยนเว่ยฉือเกือบลืมเรื่องของลู่อู๋ไปแล้วไม่คิดว่าเขาจะกล้ามาที่จวนรัชทายาทอย่างเปิดเผย เพื่อมาขอรับยาถอนพิษจากนางเมื่อคิดว่าเรื่องนี้ต้องทำให้ซ่างกวนซีโกรธแน่ เยี่ยนเว่ยฉือก็รู้สึกปวดหัวพอหันไปมองฉินเซียงหรูที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ข้าง ๆ เยี่ยนเว่ยฉือก็ยิ่งปวด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 277 ทำหน้าที่แม่สื่อ
"เอ่อ เพราะว่า..." ลู่อู๋มองซ่างกวนซี ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร จึงได้แต่หันไปขอความช่วยเหลือจากเยี่ยนเว่ยฉืออีกครั้งเยี่ยนเว่ยฉือก็รู้สึกว่าปัญหายิ่งยากขึ้นเรื่อย ๆซ่างกวนซีเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ นั่งลงบนบัลลังก์ มองเยี่ยนเว่ยฉืออย่างใจเย็น แล้วเอ่ยถาม "เพราะเหตุใด?"ลู่อู๋มองเยี่ยนเว่ยฉือ "เพราะว่า...""ข้าถามเจ้า เจ้าจ้องมองพระชายาด้วยเหตุใด?" ซ่างกวนซีตรัสถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาลู่อู๋มีสีหน้าลำบากใจ เขาไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรหากพูดความจริง ก็คงจะทำให้เยี่ยนเว่ยฉือขุ่นเคือง ตอนนี้ชีวิตของเขาอยู่ในกำมือของเยี่ยนเว่ยฉือ เขาจะกล้าทำให้นางขุ่นเคืองได้อย่างไร?แต่หากไม่พูดความจริง วันนี้เขาจะออกจากจวนรัชทายาทได้หรือ?ลู่อู๋ยังคงอ้ำอึ้ง "เพราะว่า...""เพราะเขาอยากให้ข้าทำหน้าที่แม่สื่อ!" เยี่ยนเว่ยฉือกล่าวออกมา ทำเอาทุกคนตกตะลึง"อะ... อะไรนะ?" อวี๋เฟยเหยียนเบิกตากว้าง มองเยี่ยนเว่ยฉือฉินเซียงหรูก็ตกตะลึง ถ้วยชาในมือเกือบหลุดซ่างกวนซีขมวดคิ้ว มองเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังพูดจาเหลวไหลเยี่ยนเว่ยฉือใช้ศอกกระทุ้งลู่อู๋ "รีบพูดสิ ใช่หรือไม่?"ลู่อู๋รู้สึกว่าไม่มีทางเลือก จึงได้แต่พยักหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-18
บทล่าสุด
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 285 ละครดี ๆ
“จะให้ไปที่ห้องบัญชีโดยตรงหรือ?” ฝูกวงถามซ้ำเยี่ยนเว่ยฉือยังคงส่ายหัว “ข้าไม่ได้กลับจวนผิงอี้โหวมานานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าข้าไม่รู้ว่าห้องบัญชีอยู่ห้องไหน ถึงแม้ข้าจะรู้ ข้าก็ไม่รู้ว่าเขาเก็บตั๋วเงินไว้ที่ไหนอีก”“พูดมาก เจ้าอยากตายหรือไร?” ฝูกวงขู่เยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “โอ๊ย อย่าใจร้อนสิ นี่ เราไปที่เรือนหลังนั้นกัน!”เยี่ยนเว่ยฉือชี้ไปที่เรือนหลังหนึ่งฝูกวงจับเอวของเยี่ยนเว่ยฉือ พานางกระโดดไปที่เรือนหลังนั้นทั้งสองซ่อนตัวอยู่บนหลังคา ฝูกวงกำลังจะถามว่านี่เป็นเรือนพักของใคร แต่ก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้เขาจับหัวเยี่ยนเว่ยฉือกดลง ทั้งสองนอนราบไปกับร่มเงาของหลังคา“อย่าขยับ มีคนมา!”ฝูกวงบอกอย่าขยับ เยี่ยนเว่ยฉือยิ่งอยากขยับเข้าไปใหญ่เพราะนางรู้ว่าคืนนี้ต้องมีคนมาที่นี่แน่เยี่ยนเว่ยฉือพยายามเงยหน้า ฝูกวงก็กดหัวนางลงอย่างแรงเยี่ยนเว่ยฉือพูดอย่างหมดหนทาง “เป็นลู่อู๋!”“ลู่อู๋?” ฝูกวงปล่อยมือ มองเยี่ยนเว่ยฉืออย่างสงสัยเยี่ยนเว่ยฉือทำท่าบอกให้เงียบครู่ต่อมาทั้งสองเห็นลู่อู๋ลงมาที่หลังคาฝั่งตรงข้ามเขาดูระมัดระวัง ค่อย ๆ เปิดกระเบื้องออก มองลอดเ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 284 ขอเงินตรง ๆ
ฝูกวงไม่เชื่อนาง พูดเสียงเย็นชา “เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ? ไม่ต้องพูดถึงว่าซ่างกวนซีจะยอมจ่ายเงินให้เจ้าหรือไม่ แค่ปล่อยเจ้ากลับไป จะจับเจ้าอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว!”“เช่นนั้นเจ้าจะเอาอย่างไร? ข้าบอกแล้วว่าไม่มีเงินจริง ๆ!” เยี่ยนเว่ยฉือเอ่ยอย่างหมดหนทางฝูกวงฮึดฮัด “ง่ายมาก ขายเจ้าไปที่หอลมวสันต์ห่างไปสิบหลี่บนถนนหยางโจว ด้วยรูปร่างหน้าตาของเจ้า หาเงินหนึ่งหมื่นตำลึงก็ไม่ใช่เรื่องยาก”เยี่ยนเว่ยฉือเบิกตากว้าง กล่าวอย่างไม่เชื่อ “เจ้าก็เป็นมือสังหาร เหตุใดมาทำธุรกิจค้าประเวณีได้!”“บังอาจ!” ฝูกวงดุเสียงเย็นชาเยี่ยนเว่ยฉือเบ้ปาก “งั้น...ข้าเขียนจดหมายถึงองค์รัชทายาทได้หรือไม่?”“ไม่ได้! ซ่างกวนซีฉลาดออกปานนั้น ข้าไม่อยากมีเรื่อง!”เยี่ยนเว่ยฉือถึงกับพูดไม่ออก‘ไอ้บ้านี่ ต้องให้นางควักเงินหมื่นตำลึงออกมาเองสินะ?’นั่นจะเป็นไปได้เช่นไร ต่อให้มีข้าก็ต้องกลับไปหาวิธี ไม่ใช่อยู่ดี ๆ เอาออกมาได้เลยทันทีนางไม่ได้มีพลังวิเศษเสียหน่อยขณะที่เยี่ยนเว่ยฉือกำลังกังวลใจฝูกวงพูดเสียงเย็นชา “ดูเหมือนเจ้าจะคิดหาวิธีที่ดีไม่ได้แล้ว เช่นนั้นก็ไปกับข้าเถอะ ขายเจ้าไป ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 283 ลักพาตัว
ซ่างกวนซีพยักหน้า บอกให้ฉินเซียงหรูไปพักผ่อนได้แล้วหลังจากฉินเซียงหรูจากไป ซ่างกวนซีเงยหน้ามองแสงจันทร์ แต่ในใจอดคิดถึงลู่อู๋ไม่ได้ว่าเขาจะไปหาท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือไม่?แท้จริงแล้ว ตอนนี้มีคนอีกคนที่สงสัยมากกว่าซ่างกวนซีนั่นก็คือเยี่ยนเว่ยฉือ ผู้วางแผนการนี้นั่นเองนางอยากเห็นผลลัพธ์ของแผนการตนเองมากกว่าใคร ๆเยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจ มองดวงจันทร์ “เสียดายจริง โลกนี้ไม่มีกล้องถ่ายรูป ไม่เช่นนั้นจะได้ถ่ายภาพท่านหญิงหมิงหยางกับลู่อู๋ต่อสู้กันแปดร้อยยก แล้วพิมพ์ออกมาหนึ่งหมื่นชุดแจกจ่ายออกไป จะสาแก่ใจแค่ไหนนะ! จุ๊ ๆ!”“กล้องถ่ายรูป คืออะไรกัน?” เสียงใสไพเราะดังขึ้นจากด้านหลังอย่างกะทันหันเสียงนี้เหมือนเสียงสะท้อนในภูเขา ทำให้แยกไม่ออกว่ามาจากทิศทางไหนเยี่ยนเว่ยฉือตัวแข็งทื่อ รีบหันไปมองด้านหลัง แต่ก็เห็นเพียงเงาสีขาวที่พุ่งเข้ามาหาปัง!นางถูกสกัดจุดอีกแล้วครั้งนี้ไม่เพียงแต่ขยับไม่ได้ ยังพูดไม่ได้อีกด้วยเยี่ยนเว่ยฉือมองคนที่บุกเข้ามาอย่างตื่นตระหนก พบว่าเป็นฝูกวง มือสังหารชุดขาวทองคำเวรกรรมแท้ ๆ!นางดวงซวยอะไรขนาดนี้ เพิ่งจัดการลู่อู๋ให้พ้นตัวไปหมาด ๆ ก็มาเจอฝูกวงอีกแ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 282 เติมพิษ
เขารีบถอยหลัง หลบหลีกการเคาะของธนูเขาเห็นปลายธนูที่เปล่งแสงเย็นยะเยือกในมือของเยี่ยนเว่ยฉือ สุดท้ายก็ไม่มีความกล้าที่จะแทงตัวเองแม้เพียงสองรูดังนั้นจึงหันหลังแล้วรีบหนีไป!จนกระทั่งลู่อู๋จากไป อวี๋เฟยเหยียนจึงอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่สะใภ้ เขาถูกพิษจริงหรือ? ยาแก้พิษอยู่ที่ท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือ?”ฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกไม่สมเหตุสมผลเช่นกันต่างคนต่างมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือด้วยความอยากรู้เยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะเบา ๆ “ข้าหลอกเขาน่ะสิ ใครจะเอายาแก้พิษไปไว้ที่คนอื่นกัน แล้วข้าก็ไม่ได้ติดต่อกับท่านหญิงหมิงหยางมานานแล้ว”“อะไรกัน?” อวี๋เฟยเหยียนเบิกตากว้าง “เช่นนั้นเขาจะตายหรือไม่?”เยี่ยนเว่ยฉือส่ายหน้า “ไม่ตายหรอก ข้าแค่ให้ยาปลุกกำหนัดชนิดเรื้อรังเขาไปนิดหน่อย ของแบบนี้ถ้าโดนแล้วจะอดทนอยู่ได้เจ็ดวันกว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ หากเขาหาคนมาร่วมรักได้ทันเวลาก็จะรู้สึกสบายตัวขึ้น!”“เรื้อ...รัง?” อวี๋เฟยเหยียนไม่เคยได้ยินมาก่อนฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ รู้สึกสนุกมาก รีบถาม “แม่นางเยี่ยนมีฝีมือ แต่เจ็ดวันแรกผ่านไป วันนี้เขาได้ระบายความใคร่แล้ว เจ็ดวันต่อไปจะทำอย่างไร?”เยี่ยนเว่ย
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 281 อึ้งโดยสมบูรณ์
ซ่างกวนซีอุ้มนางไว้ พูดว่ากล่าวด้วยน้ำเสียง “ต่อไปนี้เจ้าอยากทำอะไรก็ทำได้ มีเงื่อนไขเดียวคือห้ามโกหก และห้ามกระทำการโดยพลการ”นั่นหมายความว่า ไม่ว่านางจะทำอะไร ก็ต้องรายงานเขาล่วงหน้าก่อนตอนนี้นางอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ซ้ำยังถูกชายหนุ่มรูปงามกอดอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นก็คือสามีของนางเองเยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกว่าหากนางปฏิเสธ ต่อไประยะห่างระหว่างกันอาจจะกลายเป็นติดลบนางไม่ต้องการแบบนั้น! นางแค่...ยังคิดไม่ตกเท่านั้นเอง!เยี่ยนเว่ยฉือพิงอยู่บนอกของซ่างกวนซี พยักหน้าเบา ๆ เหมือนแมวน้อยเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง “ทราบแล้วเจ้าค่ะ ต่อไปนี้ข้าจะไม่โกหกอีกแล้ว”ซ่างกวนซีหัวเราะอย่างเหนื่อยหน่าย จะให้เชื่อนางได้อย่างไรกัน!…… ห้องโถงด้านหน้าเมื่อซ่างกวนซีพาเยี่ยนเว่ยฉือกลับมาที่ห้องโถงด้านหน้าอีกครั้ง ท้องฟ้าก็มืดมนแล้วแต่บรรดาชายหนุ่มทั้งสามคนในห้องโถงหน้ายังไม่จากไปไหนอวี๋เฟยเหยียนมองไปที่ซ่างกวนซีและเยี่ยนเว่ยฉือ พบว่าทั้งสองมีสีหน้าแปลก ๆดูเหมือนว่าซ่างกวนซีจะไม่โกรธแล้ว ใบหน้าสงบเรียบเฉยแต่ทำไมใบหน้าและใบหูของเยี่ยนเว่ยฉือถึงแดงก่ำ หรือถูกซ่างกวนซีทารุณหนัก?“จุ๊
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 280 เอวบางร่างอรชร ผิวนวลเนียนยิ่งกว่าหิมะ
เห็นเยี่ยนเว่ยฉือสายตาเป็นประกายวาววับดุจหยาดน้ำค้าง ซ่างกวนซีก็รู้ได้ทันทีว่านางกำลังโกหกอยู่ในใจเป็นแน่แท้และเช่นนั้นเอง เยี่ยนเว่ยฉือก็เอ่ยตอบออกมาว่า “ก็...ก็เก็บไว้กับตัวอย่างไรล่ะ เพียงแต่ว่าข้าชำนาญกว่าคนทั่วไป ท่านเคยได้ยินเรื่อง ‘มือวิเศษ’ หรือไม่? สมัยก่อนข้าเลี้ยงหมู ชีวิตแสนจะน่าเบื่อหน่าย จึงได้ไปเรียนวิชาลักขโมยจากนักเวทมายา รู้ไว้ใช่ว่า… อ๊ะ!”ยังไม่ทันได้พูดจบ ซ่างกวนซีก็ใช้ฝ่ามือหวดไปที่นางทันทีกระแสลมปราณอันทรงพลังพุ่งเข้าใส่ เยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว และฉับพลันนั้น ผ้ายาวสีขาวที่นางสวมอยู่ก็กลายเป็นเศษผ้ากระจัดกระจายลงสู่พื้นโอ้ แม่เจ้า!นี่มันฝีมือการถอดเสื้อผ้าอันหาที่เปรียบมิได้ในแผ่นดินบัดนี้ เยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงผ้าบาง ๆ ที่ปิดบังความงามไว้ได้เพียงน้อยนิดสายลมหนาวพัดโชยมา แม้ร่างกายนางไม่อาจเคลื่อนไหว แต่ก็อดที่จะตัวสั่นไม่ได้การสั่นไหวเล็กน้อยนั้น ทำให้ความงามบางส่วนปรากฏออกมาเมื่อได้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอันงดงาม ซ่างกวนซีก็ร้อนรุ่มในดวงตา รีบเบี่ยงสายตาไปทางอื่นเขาเพียงแต่ไม่ปรารถนาจะฟังเยี่ยนเว่ยฉือพูดโกหก จึงควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 279 ความจริงก็อยากฟัง เสื้อผ้าก็อยากถอด
การกระทำเช่นนี้ทำให้เยี่ยนเว่ยฉือรู้ว่าซ่างกวนซีไม่ได้ขู่เล่น ๆแต่จะลงโทษนางจริง ๆ!ซ่างกวนซีใช้นิ้วเรียวสวยเปิดปกเสื้อของเยี่ยนเว่ยฉือเบา ๆ สีหน้าเรียบเฉย ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เหตุใดลู่อู๋จึงมาหาเจ้า?""เพ... เพราะ... เขา... เขา..." เยี่ยนเว่ยฉืออ้ำอึ้ง ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรขณะที่นางลังเลอยู่นั้น เสื้อคลุมตัวนอกก็ถูกดึงออกเยี่ยนเว่ยฉือกล่าวอย่างร้อนรน "ฝ่าบาท ข้ายังไม่ได้พูดเลย!"ซ่างกวนซีตอบอย่างใจเย็น "ตอบช้า ก็ต้องถอด"สิ้นคำ ซ่างกวนซีก็ปลดเชือกเสื้อตัวในของนางอีกไม่นานก็จะถึงฤดูร้อนแล้ว สวมเสื้อผ้าบางน้อยชิ้น หากถอดต่อไปเช่นนี้ ไม่กี่คำถาม นางก็คงจะเปลือยเปล่าเสื้อตัวในเปิดออก เผยให้เห็นเสื้อตัวในสีขาวในที่สุดเยี่ยนเว่ยฉือก็ทนไม่ไหว "เขามาหาข้าเพื่อขอยาถอนพิษ!"มือที่กำลังจะถอดเสื้อผ้าของซ่างกวนซีหยุดชะงัก มองนาง แล้วถามต่อ "เขาโดนพิษเมื่อใด? โดนพิษอะไร? เจ้าใช้พิษกับเขาอย่างไร?"เยี่ยนเว่ยฉือมีสีหน้าลำบากใจ "เรื่อง... เรื่องนี้พูดแล้วยาว..."พรึ่บ!ซ่างกวนซีดึงเสื้อตัวในของนางออกโดยไม่ลังเลตอนนี้บนร่างของเยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงเสื้อตัวในสีขาว และตู้โตวสี
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 278 ฝ่าบาท เล่นอะไรน่าตื่นเต้นเช่นนี้?
เยี่ยนเว่ยฉือก็รู้ว่าคำพูดของตนเองฟังไม่ขึ้นนางยิ้มแห้งๆ แล้วหันไปมองลู่อู๋ เลียนแบบน้ำเสียงของซ่างกวนซีข่มขู่ "เจ้า คอยดูเถอะ!"คนสารเลวนี่ กล้ามาเคาะประตูในเวลากลางวันแสกๆ ไม่ใช่จงใจมาขัดขวางนางหรือ?หากนางผ่านด่านซ่างกวนซีไม่ได้ นางก็จะไม่ปล่อยให้ลู่อู๋ผ่านวันนี้ไปได้เช่นกัน! ฮึ่ม!ลู่อู๋เห็นดังนั้นก็อยากจะร้องไห้ "นาง... นางพูดความจริง ข้า... ข้าหมายปองท่านหญิงหมิงหยางจริงๆ ถึงแม้ว่านางจะแก่ไปหน่อย ผิวเหี่ยวไปหน่อย นิสัยดุร้ายไปหน่อย เอวหนาขาใหญ่ ไปหน่อย แต่ข้าชอบแบบนี้! มี... มีความอบอุ่นเหมือนมารดา!"ทุกคน "...""ฮ่า ๆ ๆ ๆ! ฮ่า ๆ ๆ ๆ!" อวี๋เฟยเหยียนหัวเราะลั่น ราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลกเยี่ยนเว่ยฉือก็ตกตะลึง ครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้า "เจ้าโง่ไปหน่อย แต่ก็ยังพอมีไหวพริบ สอนได้!"ฉินเซียงหรูมองซ่างกวนซีที่มีสีหน้ามืดครึ้ม แล้วยิ้มแย้ม "อยู่ข้างกายท่านช่างน่าสนุกสนานยิ่งนัก! สนุกกว่าตอนอยู่ในค่ายทหารเสียอีก!"ซ่างกวนซีถอนหายใจยาว รู้สึกว่าการสั่งสอนเยี่ยนเว่ยฉือคนเดียวยังปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งกว่าการจัดการกองทัพเขาไม่กล่าวสิ่งใด ลุกขึ้นยืน เดินไปหาเยี่ยนเว่ยฉ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 277 ทำหน้าที่แม่สื่อ
"เอ่อ เพราะว่า..." ลู่อู๋มองซ่างกวนซี ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร จึงได้แต่หันไปขอความช่วยเหลือจากเยี่ยนเว่ยฉืออีกครั้งเยี่ยนเว่ยฉือก็รู้สึกว่าปัญหายิ่งยากขึ้นเรื่อย ๆซ่างกวนซีเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ นั่งลงบนบัลลังก์ มองเยี่ยนเว่ยฉืออย่างใจเย็น แล้วเอ่ยถาม "เพราะเหตุใด?"ลู่อู๋มองเยี่ยนเว่ยฉือ "เพราะว่า...""ข้าถามเจ้า เจ้าจ้องมองพระชายาด้วยเหตุใด?" ซ่างกวนซีตรัสถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาลู่อู๋มีสีหน้าลำบากใจ เขาไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรหากพูดความจริง ก็คงจะทำให้เยี่ยนเว่ยฉือขุ่นเคือง ตอนนี้ชีวิตของเขาอยู่ในกำมือของเยี่ยนเว่ยฉือ เขาจะกล้าทำให้นางขุ่นเคืองได้อย่างไร?แต่หากไม่พูดความจริง วันนี้เขาจะออกจากจวนรัชทายาทได้หรือ?ลู่อู๋ยังคงอ้ำอึ้ง "เพราะว่า...""เพราะเขาอยากให้ข้าทำหน้าที่แม่สื่อ!" เยี่ยนเว่ยฉือกล่าวออกมา ทำเอาทุกคนตกตะลึง"อะ... อะไรนะ?" อวี๋เฟยเหยียนเบิกตากว้าง มองเยี่ยนเว่ยฉือฉินเซียงหรูก็ตกตะลึง ถ้วยชาในมือเกือบหลุดซ่างกวนซีขมวดคิ้ว มองเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังพูดจาเหลวไหลเยี่ยนเว่ยฉือใช้ศอกกระทุ้งลู่อู๋ "รีบพูดสิ ใช่หรือไม่?"ลู่อู๋รู้สึกว่าไม่มีทางเลือก จึงได้แต่พยักหน
