Share

ไอ้เทพกระจอก

last update Last Updated: 2025-03-11 13:19:12

เมิ่งหย่งชวนไม่สนใจว่าเมียถูกหรือผิด กล้ามาหาเรื่องเมียเขาหรือ เสิ่นกว่างผิงใจกล้ามากนะ เขาประคองภรรยาขึ้นมาก่อนจะเรียกหาคน

"ไช่เหยียนมาประคองฮูหยินไป"

สาวใช้เดินมาหาเพื่อประคองเสิ่นเยี่ยนฟางเข้าบ้าน แต่นางอยากเห็นว่าสามีจะจัดการอย่างไรได้แต่สบตากับเขา เมิ่งหย่งชวนเดินมาหาหอมหน้าผากนางไม่สนใจใครจนเสิ่นเยี่ยนฟางน้ำตารื้นเอ่ยน้ำเสียงสะอื้น

"ท่านพี่ สตรีคนนี้กล่าวหาว่าข้าคบชู้สู่ชายกับท่านพ่อของท่านยามที่ท่านไม่อยู่ไปเรียนหนังสือ นางกล่าวหาว่าบุตรในครรภ์ของข้ามิใช่ของท่านแต่เป็นของท่านพ่อ ข้าไม่มีหน้าอยู่แล้ว ฮือๆๆสวรรค์มารับข้าเถอะ"

เมิ่งหย่งชวนสะบัดมือทีเดียวร่างของหลิวหงที่สลบก็ลอยไปกระแทกกับรั้วรั้วอิฐทันที หลิวหงกระอักเลือดจนฟื้นขึ้นมา เสิ่นเว่ยร้องกรี๊ด เถิงจื่อสามีนางชี้หน้าเมิ่งหย่งชวน แต่เขาไม่สนใจก่อนจะเดินไปหาเสิ่นกว่าผิง เอ่ยชัดเจน

"ตั้งแต่งานเลี้ยงใต้เท้าโจว เรื่องถั่วงอก เรื่องเต้าหู้ น้ำมันถั่วเหลือง ยังมีเห็ดเยื่อไผ่ที่เมียข้าเพาะได้ น้ำมันพริก คิดว่าข้าไม่อยู่จะไม่รู้เลยหรือว่าที่ผ่านมาเจ้ารังแกเมียข้าเพียงไหน เดิมเจ้าเป็นบิดานางทำผิดต่อนางและมารดานา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ไม่ให้รู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง

    หมอตำแยสั่งให้นางเบ่งเสิ่นเยี่ยนฟางมองหน้าทั้งห้าคนก่อนจะรวบรวมลมเบ่ง ใช้เวลากว่าสองชั่วยามนางจึงคลอดคนแรกออกมา หมอตำแยหัวเราะดีใจก่อนจะไปแจ้งข้างนอก"อาชวนเป็นเด็กผู้ชาย ตัวอวบอ้วนเชียว""จริงหรือขอรับท่านย่าสี่ เสี่ยวฟางเจ้าคลอดแล้วหายเจ็บหรือยังคนดี"เมิ่งหย่งชวนตะโกนเข้าไปแต่กลับมีเสียงร้องออกมา"อ๊ายยยย ไหนบอกคนเดียวไง ท่านตา ตาแก่เจ้าที่อีกคนมาจากไหนกัน พวกเทพเซียนนี่วาจาเชื่อถือไม่ได้สักนิด อ๊ายยย"ทุกคนงงไม่รู้ว่านางกล่าวอะไร แต่เพียงครู่เดียวก็ได้ยินเสียงเด็กร้องออกมาอีกคนหนึ่ง จนเสิ่นเยี่ยนฟางที่ออกแรงคลอดบุตรสลบไปแล้วเพราะนางคลอดคู่แฝดออกมา เจ้าตัวน้อยสองคนที่คลอดมาถูกอาบน้ำแล้วห่อผ้าวางไว้ในเปลอู่ที่เสิ่นเยี่ยนฟางเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว เด็กทั้งห้ามาดูหน้าพี่ใหญ่ทันที แล้วอีกคนเล่าเป็นใคร เมื่อเจ้าตัวน้อยดูดปากกำมือบ้างแบมือบ้างพวกเด็กเห็นกลางฝ่ามือของเขามีปานรูปวิหกเพลิงก็รู้ทันที"เทพสงครามมาเกิดเป็นบุตรท่านแม่หรือ นี่หมายความว่าพวกเราต้องเป็นน้องไอ้เทพนิสัยไม่ดีนี่หรือ""อย่าห่วงเลยเมื่อพวกเราถือกำเนิดก็ไม่สามารถจำสิ่งใดได้แล้ว พี่ใหญ่กับเทพสงครามเองก็เช่น

    Last Updated : 2025-03-11
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   วางแผนก่อนเดินทาง

    น่าแปลกปกติคลอดใหม่ๆจะไม่ค่อยมีน้ำนม แต่เมียเขากลับมีน้ำนมพอให้บุตรชายคู่แฝดได้ดื่ม เมิ่งหย่งชวนเดินไปหานางก่อนจะนั่งลงบนเตียง มือหนาจับปอยผมที่หลุดลุ่ยทัดที่หลังใบหูให้นางอย่างเบามือ เสิ่นเยี่ยนฟางเงยหน้ามามองเขาแล้วยิ้มให้ เมิ่งหย่งชวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงห่วงใย"เหนื่อยมากหรือไม่คนดีของพี่""ไม่เจ้าค่ะ..ลูกสองคนคลอดง่าย ท่านพี่ข้าคิดถึงเสี่ยวเย่า คนโตเราให้ชื่อเมิ่งเสี่ยวเย่าดีไหมเจ้าคะ ส่วนคนเล็กท่านจะให้ชื่ออะไรดี"เมิ่งหย่งชวนจับนิ้วแฝดคนน้อง เด็กน้อยจับนิ้วเขาแน่น ปากก็ดูดนมมารดาไม่ปล่อย ส่งเสียงฮึดฮัดราวกับว่าถูกคนขัดใจ เมิ่งหย่งชวนหัวเราะเบาๆ"ดูท่าเจ้าอารมณ์น่าดูเจ้าแฝดน้องนี่ ให้ชื่อเมิ่งฮ่าวเฉินแล้วกัน เออจริงสิพี่จะพาเด็กๆไปในตำบลสักหน่อย ไม่อยากให้ลูกรู้สึกว่าพอเรามีลูกของตัวเองแล้วไม่ใส่ใจพวกเขา""เจ้าค่ะ..ท่านพี่เรื่องอาเจิน...."เสิ่นเยี่ยนฟางหยุดพูด นางรู้มาจากเสี่ยวอิงเรื่องเมิ่งลู่เจินแล้ว แม้ว่าฮ่องเต้กับรัชทายาทและใต้เท้าหวงจะไม่เชื่อว่าอาเจินเป็นคนลงมือ แต่จางฮั่นอาศัยพวกมากกดดันฝ่าบาททุกวันในท้องพระโรง รองเจ้ากรมคนนั้นก็เอาแต่จะให้ประหารเมิ่งลู่เ

    Last Updated : 2025-03-11
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ช่างเป็นขุนนางที่เปลืองเบี้ยหวัดเสียจริงๆ

    ครึ่งเดือนก่อนหน้าที่เมืองหลวง เมิ่งลู่เจินที่กำลังเดินกลับบ้าน หลังจากทคี่ประกาศผลการสอบเรียบร้อยแล้ว ปรากฏว่าเขาได้รับเลือกให้เป็นผู้ช่วยราชครูหวง ด้วยวัยสิบสี่ปีเท่านั้น เขากำลังคิดว่าปีนี้เขาฉลองอายุสิบสี่อย่างเงียบเหงา กระทั่งก่อนจะเข้าจวนเขาเจอคนๆหนึ่งโดยบังเอิญลู่ซินที่มาดักยืนรออยู่ที่ทางเข้าจวนหวงยิ้มให้เขา เมิ่งลู่เจินถอนหายใจก่อนจะเดินเอื่อยๆไม่สนใจสตรีตรงหน้า ลู่ซินเดินมาหาพร้อมกับเอ่ยทักทาย"อาเจิน..วันนี้วันเกิดลูก อายุสิบสี่แล้วสินะ""จางฮูหยิน ท่านมิควรอยู่ตรงนี้หรือไม่ ท่านควรจะอยู่บ้านเลี้ยงดูบุตรของท่านกับจางฮั่นมิใช่หรือ""อาเจิน..แม่รู้ว่าแม่ผิด แต่ลูกจะให้โอกาสแม่ได้ทำหน้าที่มารดาสักครั้งได้หรือไม่ แม่จองเหลาอาหารไว้หวังว่าลูกจะไม่รังเกียจ"เมิ่งลู่เจินไม่อยากตอบรับนาง แต่เพื่อตัดความรำคาญ ท่านอาหวังสองพี่น้องไม่อยู่ไปทำเรื่องสำคัญให้พี่ใหญ่ เมิ่งลู่เจินจึงรับปากลู่ซิน"วันนี้ข้าจะไปกับท่านสักครั้ง หลังจากนี้อย่ามากวนใจข้าอีก"ลู่ซินพยักหน้าให้เขาก่อนจะซับน้ำตา นางแอบออกมาจากจวนก็เพื่อมาหาบุตรชาย วันนี้เขาโตขึ้นอีกปีแล้ว บุตรที่นางอุ้มท

    Last Updated : 2025-03-11
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   นี่คือร่างจริงของข้า

    เมื่อทุกอย่างลงตัวเมิ่งหย่งชวนก็รอวันเดินทาง หยางซิงเหยียนที่ตอนนี้หลินเอ๋อร์คนของเสด็จแม่กำลังพูดคุยกับนางอยู่"ท่านหญิง เดินทางครั้งนี้มีท่านแม่ทัพกับสองพี่น้องสกุลโจวคุ้มครองท่านก้ไม่ต้องกังวลสิ่งใดแล้วเจ้าค่ะ""ท่านน้าหลินเอ๋อร์..แล้วทางนี้จะไม่เป็นไรหรือ""ท่านอ๋องส่งคนมาเพิ่มอีกสามร้อยคน อีกครึ่งเดือนพวกเขาจะมาถึงพวกเราออกเดินทางพอดี รวมกับคนของท่านแม่ทัพอีกห้าร้อยคน เมิ่งฮูหยินและนายท่านเมิ่งมีคนคุ้มครองถึงแปดร้อยคน กองทัพย่อมๆเชียวนะเจ้าคะ""อืม..หวังว่าพวกเขาจะปลอดภัย""เฮ้อ..พูดก็พูด เมิ่งฮูหยินคนนี้เห็นปกติอ่อนหวานอ่อนโยน เวลาลงมือนางช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก กระทั่งบิดายังทุบเสียไม่ต่างกับสุนัขข้างทาง""เสิ่นกว่างผิงละโมบไม่เลิก เมิ่งฮูหยินนางพยายามให้ชาวบ้านลืมตาอ้าปากได้ สามีต้องมาปกครองดินแดน นางเป็นภรรยาหากราษฎรอยู่ดีกินดีจะต้องทุกข์อันใด แต่บิดานอกคอกของนางกลับละโมบอยากได้ไปเสียทุกอย่าง แอบอ้างความเป็นบิดาทั้งๆที่มิเคยทำหน้าที่บิดาสักครั้ง นอกจากทำให้กำเนิดมา""จะว่าไปนางเก่งยิ่งนัก ปกครองเรือนปกครองคนได้ไม่มีส่วนไหนบกพร่อง จางลี่คนนั้นได้ข่าวว่าก่อนหน้าเ

    Last Updated : 2025-03-11
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ท่านว่าผู้ใดปล้นคุก

    คุกหลวงทางด้านเมืองหลวงเมิ่งลู่เจินที่ตอนนี้นั่งทำสมาธิอยู่ในคุกหลวง ก็มีคนมาหาเขาลืมตาขึ้น หวงหย่งเหนียนพาคนผู้หนึ่งมาหาเขาและปล่อยให้ทั้งสองคนได้พูดคุยกัน เขารับปากคนๆนั้นแต่ว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับที่ผ่านมา ซึ่งคนผู้นั้นเองก็เข้าใจและพยักหน้า เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อยหวงหย่งเหนียนจึงพาคนๆนั้นออกไป เมิ่งลู่เจินนั่งหลับตา นัยน์ตามีน้ำตารื้นๆคลอเบ้า ในเมื่อเลือกเดินทางผิดแต่แรกจะโทษผู้ใดกัน เขาจึงได้ทำสมาธิแล้วเงียบไป มีพรมอย่างดี มีเตียงอุ่นให้นอน เป็นห้องขังส่วนตัวที่ไม่รวมกับห้องอื่น ตกดึกด้านนอกมีสัญญาณไปไหม้แจ้งเตือนทำให้ผู้คุมต่างวิ่งวุ่นวายเพราะดับไฟ ประตูคุกถูกเปิดออกเพื่อให้เขาได้หนีออกไป เมิ่งลู่เจินกลับนั่งสงบนิ่ง ทางด้านกลุ่มคนที่โพกหน้าต่างก็เรียกหาเขา"คุณชายเมิ่งพวกเราไปกันเถอะ ใต้เท้าหวงให้ข้ามารับท่าน""นั่นสิไม่มีเวลาแล้ว รีบไปเถอะ"แต่เขายังคงนั่งนิ่งมิไยดีกับเสียงเรียกเหล่านั้น คนที่มาเห็นว่าเขาไม่ขยับก็จะเข้าไปพาตัวออกมา ผู้คุมคุกมาพอดี คนที่เหลือจึงตะโกนเสียงดัง"คุณชายเมิ่ง ใต้เท้าหวงรอคุณชายอยู่ที่ท้ายเมืองทิศตะวันออก หากท่านไม่หนีตอนนี

    Last Updated : 2025-03-11
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   หาทางรอดให้บุตรทั้งสอง

    จางฮั่นที่มาถึงจวนลู่ก็ถามหาลู่ซินกับบุตรทั้งสองคน ปรากฏว่าที่จวนลู่ไร้เงาของนางตั้งแต่ก็มิ่งลู่เจินเกิดเรื่องสังหารบุตรชายรองเจ้ากรม นางก็ไม่กลับมาจวนอีกเลยครึ่งเดือนกว่าแล้ว พวกเขายังคิดว่านางโกรธสกุลลู่อยู่เลยไม่กลับบ้าน มีเพียงเมื่อเช้านางกลับมาพร้อมกับเข้าไปห้องสมบัติของจวนแล้วกลับออกไปมา จากนั้นก็ไม่เห็นอีกเลย"ใต้เท้าลู่..บุตรสาวของท่านอยู่ที่ใดกันแน่""นี่ลูกเขย..เจ้าจะโวยวายอันใด ลู่ซินนางไม่เคยไปไหนไกลๆเดี๋ยวก็กลับมาเองนั่นแหละ""นางเอาบุตรชายกับบุตรสาวของข้าไปด้วย ท่านบอกว่านางไม่เคยไปไหนไกลเช่นนั้นหรือ หึ นางไปไกลจนได้บุตรชายมาสองคนท่านยังกล้าพูดเช่นนี้""จางฮั่น มิใช่ว่าเจ้าหรือที่ต้องการนาง จนกระทั่งพรากนางมาจากเมิ่งหย่งชุนกับบุตรชายของนาง มาตอนนี้กลับผลักไสบุตรสาวข้า หากนางไม่อยู่ก็คงเป็นเพราะเจ้าทำจนนางทนไม่ได้""ลู่หาน..อย่าคิดว่าเป็นพ่อตาของข้าแล้วข้าจะเกรงใจเจ้านะ""เจ้าหรือเกรงใจข้า จางฮั่นเจ้าเคยเกรงใจข้าเมื่อใดกัน ลู่ซินไม่กลับจวนข้าเองก็ไม่รู้นางไปไหนเช่นกัน"จางฮั่นหัวเสียคนของเขาก็ไม่ส่งข่าว ที่เขากังวลมิใช่แค่เพียงบุตรชายบุตรสาวหายไป แต่

    Last Updated : 2025-03-11
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ท่านไปพบนางเถอะ

    เมิ่งหย่งชวนที่ตอนนี้กำลังอุ้มเมิ่งฮ่าวเฉินอยู่ ส่วนเมิ่งเสี่ยวเย่าเสิ่นเยี่ยนฟางกำลังให้นม กระทั่งมีคนเรียกเขาจึงวางบุตรชายคนเล็กอย่างทะนุถนอน ก่อนจะออกไปด้านนอก ทันทีที่เขาออกไปเสิ่นเยี่ยนฟางดุเจ้าตัวเล็กทันที"มาเป็นลูกแม่แล้วห้ามเอานิสัยเสียๆติดตัวมาใช้ มิเช่นนั้นแม่จะจับเจ้าปลงผมท่องคัมภีร์เต๋าทั้งวันกินเจตลอดชีวิตเชียวนะฮ่าวเฉิน"เด็กน้อยดูดปากจุ๊บๆมือก็ไขว่คว้าให้มารดาอุ้ม นี่ขนาดเพิ่งจะสิบวันเองนะน่าตีจริงเชียวเจ้าเด็กรู้มาก เสิ่นเยี่ยนฟางวางเมิ่งเสี่ยวเย่าที่อิ่มแล้ว เขาละปากจากเต้านมมารดาก่อนจะดูดปากจุ๊บหลับตาพริ้ม เสิ่นเยี่ยนฟางวางบุตรชายคนโตเรียบร้อยก็มาเอาเจ้าคนเล็กเข้าเต้า เมิ่งฮ่าวเฉินดูดอย่างกระหาย มือจับสาบเสื้อมารดาแน่น เสิ่นเยี่ยนฟางหอมหน้าผากน้อยๆเบาๆ นิ้วเรียวเขี่ยแก้มเล่น"ตอนเป็นเทพสงครามช่างน่าตีนัก ตอนนี้ดูสิเจ้าเด็กน้อยของแม่หากดื้อแม่จะหวดก้นเจ้า"เด็กๆมาหามารดาในห้อง เสิ่นเยี่ยนฟางยิ้มให้ทั้งห้าคน เสี่ยวอิงมากระซิบกับท่านแม่ เสิ่นเยี่ยนฟางถอนหายใจทันที บางทีนี่อาจเป็นสิ่งเดียวในชีวิตที่สตรีคนนั้นเลือกได้ถูกต้องเมิ่งหย่งชวนนั่งรอบุตรชายกร

    Last Updated : 2025-03-11
  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ต่อไปพวกเจ้าก็แซ่เมิ่ง

    ร่างบางซูบผอมค่อยๆหันกลับมา ใบหน้างามเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ก่อนจะลุกมาหาทั้งคู่ ตุ๊บ!! เข่าสองข้างทิ้งลงกับพื้น ลู่ซินคุกเข่าให้กับเมิ่งหย่งชุนก่อนจะเอ่ยออกมา"ท่านพี่..เอ่อ หัวหน้าเมิ่ง ได้โปรดเมตตาข้าด้วย""เจ้าลุกขึ้นก่อน มีอะไรค่อยๆพูดกัน คุกเข่าเช่นนี้คนอื่นไม่รู้จะหาว่าข้ากับอาชวนกำลังรังแกเจ้า""หัวหน้าเมิ่ง ข้าดั้นด้นมาเพื่อฝากฝังเด็กทั้งสองคนกับท่าน ได้โปรดรับพวกเขาเป็นลูกบุญธรรมได้หรือไม่ อาชวนรับน้องไว้เลี้ยงดูได้หรือไม่ ฮือๆๆ"น้ำเสียงสะอื้นสั่นเครือทำให้เมิ่งหย่งชวนนั่งยองๆลงมาก่อนจะจ้องตานาง"ข้าอ่านทุกอย่างที่อาเจินเล่ามาหมดแล้ว ในเนื้อหานั้นจริงเท็จเพียงใดมีเพียงท่านที่รู้ จางฮูหยินวันนี้ท่านมาคุกเข่าให้เราสองพ่อลูก ยกบุตรชายของจางฮั่นให้พวกเราเลี้ยงดู ขอถามเหตุผลสักข้อว่าเพราะเหตุใด"ลู่ซินล้วงเอากระดาษออกมาสามฉบับก่อนจะส่งให้เมิ่งหย่งชวน เขารับมาและเปิดอ่านทันที นี่มัน!! ก่อนจะมองหน้านางแล้วเอ่ยถาม"ท่านเอามาได้อย่างไร ทำเช่นนี้มิถูกจางฮั่นตามล่าตัวจนพลิกแผ่นดินหรือ""อาชวน..ได้โปรดรับน้องเอาไว้ ให้พวกเขาใช้แซ่เมิ่งได้หรือไม่ หัวหน้าเมิ่งข้าขอร้

    Last Updated : 2025-03-11

Latest chapter

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-15-ชีวิตครอบครัวมีความสุข

    เมื่อถึงมื้อค่ำผู้ใหญ่ก็มีเรื่องคุยกัน หวงหย่งเหนียนเจรจาสู่ขอจางจื่อเหยียนกับจางลี่ให้หวงมู่เหวิน กลับเมืองหลวงแต่งงานทันทีเพราะเด็กทั้งสองนั้นไปไกลแล้ว หากเกิดจางจื่อเหยียนตั้งครรภ์ขึ้นมาก่อนจะไม่ดีจากนั้นซูหยางก็สู่ขอเมิ่งหานเซียงกับเมิ่งหย่วงชวน ส่วนเมิ่งหย่งชวนก็เจรจาสู่ขอหวงเฟยเซียนให้บุตรชายคนโตเช่นกัน ตวนอ๋องเอ่ยกับเมิ่งหย่งชวนว่าเขาจะแต่งงานกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงทำเอาทุกคนอ้าปากค้าง แต่เสิ่นเยี่ยนฟางและเมิ่งหย่งชวนรู้ดีว่าบุตรสาวมีใจให้เสด็จอาสิบสองมานานแล้ว ในเมื่อเป็นความสุขของบุตรสาวทั้งคู่จึงส่งเสริม สรุปทุกคู่หมั้นหมายกันเรียบร้อยแล้วจะแต่งงานกันในอีกครึ่งเดือนเจ็ดเดือนต่อมาเสิ่นเยี่ยนฟางก็คลอดฝาแฝดชายหญิงให้เมิ่งหย่งชวนอีกหนึ่งคู่ ตอนนี้นางกำลังอยู่เดือน บุตรชายและบุตรสาวแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เมิ่งเสี่ยวเถาที่ตอนนี้กลายเป็นพระชายารัชทายาท คนอื่นๆ ก็เป็นฮูหยินน้อยของจวนต่างๆเมิ่งหานเซียงตั้งครรภ์คนแรก หากไม่นับจางจื่อเหยียนที่ตั้งครรภ์ก่อนแต่งงานไปแล้ว จากนั้นก็ตามด้วยโจวจื่อหราน ส่วนที่เหลือสามียังคงตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติภารกิจปั๊มบุตรอย่างไม่ย่อท้อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในที่

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-14-มหาเทวีของข้า

    เมิ่งเสี่ยวเถาลืมตาขึ้นมา นางฝันอะไรเนี่ยถึงนางจะชอบจ้าวตงหยางแต่ไม่ควรเก็บเขามาฝันลามกเช่นนี้ได้นะ เขาเรียกนางมหาเทวี ส่วนนางก็เรียกเขาว่าท่านตาเจ้าที่ นี่มันเรื่องอะไรกัน อีกทั้งเขากับนางยังเข้าหอกันในศาลเจ้า นี่มันบ้าไปแล้วหรือนอกจากเมิ่งเสี่ยวเถาจะฝันประหลาดจ้าวตงหยางก็ไม่ต่างกัน เขาฝันเช่นเดียวกับนาง ในความฝันนางช่างหอมหวานยิ่งนัก นึกถึงวันที่ได้ชิมความหวานจากนางเมืองหลายวันก่อนยังตราตรึง อีกทั้งในฝันเสมือนจริงเหลือเกิน หากเขาแหวกม่านประเพณีเข้าหอกับนางก่อนได้ก็คงดีนางจะเป็นพระชายาและจะเป็นแม่ของแผ่นดินคนต่อไป คืนวันแต่งงานหากพิสูจน์ความบริสุทธิ์ไม่ได้นางจะใช้ชีวิตที่เหลือลำบาก เขาจึงจำต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่ในความฝันนางช่างน่าทะนุถนอมเหลือเกิน เขาไม่เข้าใจเหตุใดฝันเช่นนั้นได้แต่ละเมอออกมาไม่รู้ตัว"เทวีของข้า เสี่ยวเถาเด็กดีข้าคิดถึงเจ้าคนงาม"หลังจากมาถึงฮวาป๋ายทุกคนก็พักผ่อนกันเต็มที่ กระทั่งยามซื่อทุกคนก็มารวมตัวกันไปบ้านท่านปู่ทวด เด็กๆให้สาวใช้และบ่าวในจวนขนของขวัญมากมายไปที่บ้านท่านอาหญิง จางจื่อเหยียนจูงมือเหลนเขยไปเยี่ยมท่านตาทวดของนางอย่างอารมณ์ดีเมิ่งซุนที่กำ

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-13-กลับฮวาป๋าย

    หลายเหตุการณ์ผ่านไปถึงเวลาที่ทั้งหมดต้องเดินทางกลับฮวาป๋าย รุ่งสางทุกคนก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทาง จ้าวตงหยางพาเมิ่งเสี่ยวเถาขี่ม้าไปด้วยกัน จ้าวไห่เฉิงกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงก็ขี่ม้าไปล่วงหน้าแล้ว นางชอบขี่ม้าที่สุด เสด็จอาสิบสองจึงตามใจนางบรรดาสตรีที่เหลือนั่งรถม้าสามคัน จากเมืองลั่วเหอไปฮวาป๋ายใช้เวลาเพียงสองวันเท่านั้น แต่เด็กๆจะแวะไปเมืองเหลยเพื่อเยี่ยมท่านย่าลู่ซินก่อน เดินทางมาได้หนึ่งวันก็ถึงเมืองเหลย ทั้งหมดเข้าที่พักที่ท่านอาเขยเตรียมไว้ให้ หวังจิ่วมารับเด็กๆและอารักขาด้วยตนเอง หวังซูหรานก็ตามบิดามาด้วย นางคิดถึงพี่ๆมากนัก หวังซูหนีว์เห็นหน้าน้องสาวก็รีบทักทาย"ซูหราน เจ้ามาแล้ว""พี่หญิง ข้าคิดถึงท่านที่สุดเลย"คนที่เหลือเปิดม่านออกมาก่อนจะส่งเสียงทักทาย หวังซูหรานควบม้ามาใกล้ๆก่อนจะขี่ม้าขนาบข้างแล้วคุยไปด้วย หวังจิ่วต้องรีบกลับเพราะตอนมานั้นเขามาคนเดียว ใครจะรู้เจ้าตัวดีแอบตามมาด้วย หากกลับไปเมียจัดการเขาแน่นอนกระทั่งถึงที่พักเรียบร้อยก็เป็นเวลาปลายยามเซินแล้ว จากนั้นทั้งหมดก็เข้าที่พัก เมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยก็พากันมากินมื้อเย็น ต่า

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-12-ข้าต้องการแต่งงานกับนาง

    จางจื่อเหยียนยอมรับสัมผัสจากหวงมู่เหวิน นางลืมไปแล้วว่านางกำลังโกรธเขา ลืมไปแล้วว่าเขามาเพื่อให้นางยกโทษให้ กระทั่งผิวกายต้องอากาศเย็นนางจึงรับรู้ว่าอาภรณ์ถูกเขาปลดออกแล้ว แผ่นหลังแตะที่นอนโดยมีร่างไร้อาภรณ์ของคนตัวโตทาบทับเกยนางเอาไว้ ดอกบัวตูมเบ่งบานชูช่อ ปลายถันแข็งชันล่อลวงให้คนด้านบนตกอยู่ในมนต์เสน่หา หวงมู่เหวินสบตากับนางจางจื่อเหยียนไม่กล้าสบตาเขาเอ่ยตะกุกตะกัก"คุณชายรอง""เรียกพี่มู่เหวินเหมือนเดิมได้หรือไม่ จื่อเหยียนของพี่ เจ้างามนัก"จางจื่อเหยียนผวา ร่างงามถูกเขานวดเฟ้น ปากหยักครอบครองความหวานตรงหน้า ดรุณีน้อยยกแขนคู่เรียวโอบรั้งท้ายทอยหนาแอ่นอกงามให้เขาเชยชม ใจนางมีเขาอยู่จึงไม่ไตร่ตรองในสิ่งที่กำลังทำ แค่คืนนี้เท่านั้น แค่ครั้งนี้ขอให้นางได้เป็นผู้หญิงของเขา หลังจากคืนนี้ไปนางจะออกจากหนานเป่ยไปใช้ชีวิตที่อื่น"อื้อ พี่มู่เหวิน อาเหยียน สะเสียว""อืม หวานเจ้าหวานมากอาเหยียน"ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนต่ำลงไปหาดอกไม้บอบบางก่อนเริ่มสำรวจน้ำหวาน ไม่นานคนใต้ร่างก็กระตุกเกร็ง นางแตะสวรรค์จนต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้ เกรงว่าจะเล็ดลอดออกไป หวงมู่เหว

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-11-ให้อภัยพี่เถอนะ

    จางจื่อเหยียนนอนละเมอทั้งคืน หวงมู่เหวินนั่งเฝ้าอยู่ด้านนอก เขารู้สึกผิดเขาเพิ่งรู้ตัวว่าที่ผ่านมาเขารักนาง หากว่าวันนี้ไม่เกือบเสียนางไปเขาก็คงไม่รู้หัวใจตัวเองและเป็นเขาเองที่เกือบทำนางหายไป เมิ่งเสี่ยวหว่านออกมาจากห้องเห็นบุตรชายคนรองของมหาราชครูก็ถอนหายใจคนหนึ่งก็พยายามหนีหัวใจตัวเอง อีกคนก็ปากแข็งจนก่อเรื่องร้ายแรง จางลี่ออกมาจากห้องบุตรสาวเห็นคนก่อเรื่องนั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้องก็ประคองฮูหยินของตนเดินมาหา "คุณชายรอง....ท่านไปพักก่อนเถอะอาเหยียนนางยังมีไข้และเพ้อเป็นบางครั้ง รอนางดีขึ้นท่านค่อยมาดีกว่า""ท่านอาจาง..ข้าสำนึกผิดแล้วข้าอยากเข้าไปหานาง ท่านอาท่านอนุญาตเถอะขอรับ""คุณชายรอง..มีใช่ว่าพวกเรากีดกันท่าน แต่ให้เวลานางสักหน่อย บุตรสาวข้านางเพิ่งเสียขวัญ อีกทั้งเกือบจมน้ำตาย ตอนนี้หากเห็นหน้าท่านนางอาจทรุดหนักกว่าเดิม"จางลี่โกรธมากเรื่องนี้เมิงเสี่ยวหว่านรู้ดี เขารักบุตรสาวคนนี้ที่สุด จางเหิงบุตรชายคนโตที่เป็นผู้สืบสกุล สามีนางยังมิเอ็นดูเท่ากับบุตรสาวเลย แต่อย่างไรเล่า คนที่คุกเขาอยู่ตรงหน้าคือบุตรชายมหาราชครูเชียวนะ เมิ่งเสี่ยวหว่านถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับสามีของนาง

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-10-ข้าเกลียดเจ้า ไปตายซะ

    ทุกคนปรับความเข้าใจกันหมดแล้ว เหลือเพียงเมิ่งลู่เหลียนกับหานมู่เฉินเท่านั้น ตอนนี้ดรุณีน้อยกำลังโมโหเขาอยู่ หานมู่เฉินที่เดิมทีเคยถูกนางทุบตีประจำมาวันนี้เขากลับตรึงนางเสียอยู่หมัด ยามนี้รน่างงามอยู่ใต้ร่างแกร่งเขากดข้อมือนางเอาไว้ ปล้ำจูบนางอย่าเอาแต่ใจ เมิ่งลู่เหลียนที่ถูกเขาหลอกมาตลอดว่าเขาไร้วรยุทธ ยามนี้นางต่างหากที่ห่างไกลคำว่ายอดฝีมือ"ปล่อยข้านะเจ้าบ้าหานมู่เฉิน ไอ้คนโกหกหลอกลวง เจ้าหลอกข้าหรือ อย่าให้ข้ารอดไปได้นะ บอกให้ปล่อยไง""ปล่อยหรือ นี่เมิ่งลู่เหลียนข้าจะบอกให้นะ ทั้งชีวิตข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่นอน""เจ้ามีสิทธิ์อันใดมาควบคุมข้า หานมู่เฉินไอ้คนเลว อื้ออออ"เด็กคนนี้ต้องสั่งสอน เขาต้องปราบนางให้ได้ ดื้อด้านนักทุบตีเขาอยู่เรื่อย ถ้าไม่ใช่ว่าเขารักนางคงจับนางฟาดเสียหลายทีแล้ว ทำตัวเกเรยิ่งนัก เมิ่งลู่เหลียนที่กำลังเสียเปรียบเขาอยู่ ก็หาทางออกให้ตัวเอง ทันทีที่เขาถอนจุมพิตออกนางก็เปลี่ยนเป็นไม้อ่อนทันที"พะ พี่มู่เฉิน เหลียนเอ๋อร์เจ็บมือเจ้าค่ะ ปล่อยเหลียนเอ๋อร์ได้ไหมเจ้าคะ""หืม..อ่อนหวานก็เป็น เอาตัวรอดสิท่าแม่ตัวดี""เปล่านะเจ้าคะ เหลียนเอ๋อร

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-9-คู่หมั้นคนนั้นของเจ้าก็คือข้าเอง

    หนุ่มสาวออกเดินทางไปหลังเขา ซึ่งไม่ได้ไกลจากจวนมากนัก เดินเท้าไปใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามเท่านั้น ไม่นานทั้งหมดก็มาถึง จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถาไปด้านหนึ่ง จ้าวไห่เฉิงก็จูงมือเมิ่งเสี่ยวเฟิงไปอีกด้าน ส่วนซูหยางรวบเอวบางของเมิ่งหานเซียงไปนั่งเล่นบนโขดหินริมลำธาร องครักษ์ที่ตามมามีมากกว่าสิบคนต่างก็ดูแลรอบนอกเผื่อมีคนนอกหลงเข้ามาเมิ่งเสี่ยวเย่ากับเมิ่งซีฮวนไปหาไก่ป่า ส่วนหวงมู่เหวินไปเก็บฟืนกับหานมู่เฉิน ทั้งคู่เป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกัน มารดาเป็นเชื้อพระวงศ์ทั้งคู่ สาวๆที่เหลือต่างก็กวดจับกระต่ายป่า โจวจื่อหรานไม่อยากทำร้ายมันจึงปล่อยไป บรรดาบิดามารดาของเด็กๆเหล่านี้ปวดหัวมากนัก เมื่ออยู่กันครบทีไรสร้างเรื่องใหญ่โตทุกที โจวหยวนปวดหัวแต่ต้องยอมตามใจ เจียงเสี่ยวฮวาเองก็ไม่อยากดุแต่จำต้องเข้มงวดเมื่อได้ไก่ป่ามาแล้วบุรุษก็จัดการ ให้บรรดาสตรีนั่งรอ จางจื่อเหยียนสายตาซุกซนนางมองเห็นดอกไม้สีแดงอยู่ลิบๆ แน่นอนว่าใช่ดอกโสมนางต้องไปเอามันกลับให้ได้ เอาไปขายให้ท่านพ่อคงได้หลายร้อยตำลึง ดรุณีน้อยมีหัวการค้ายิ่งนัก แต่ลูกค้าของนางกลับเป็นบิดาอย่างจางลี่ แล

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-8-เสด็จแม่มีข่าวดี

    ปลายยามอิ๋นเมิ่งหานเซียงขยับตัว นางนึกขึ้นได้ว่าข้างๆมีคนนอนด้วยก่อนจะขยับร่างบางเข้าหาซุกใบหน้าหวานเข้ากับอกแกร่ง กลิ่นกายซูหยางทำเอาสาวน้อยหวั่นไหว นางกับเขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเวลา เป็นเพราะเขาไม่เคยใส่ใจนางเลย แต่กับคุณหนูคนอื่นๆเขากลับดูแลอย่างดี บางคนถึงกับยอมสอนพวกนางให้ส่วนตัว เมิ่งหานเซียงกลัวเขาจะตื่น แต่ก็รวบรวมความกล้าจุมพิตลูกกระเดือกคนตัวโตเบาๆ ไล่จุมพิตไปจนถึงปลายคาง ก่อนจะจุมพิตที่ริมฝีปากคนนอนหลับซูหยางตื่นนานแล้ว เขาไม่ขยับอยากรู้ว่านางจะทำอะไร คนตัวโตยิ้มในความมืดมือหนาลูบหลังนางเบาๆเป็นสัญญาว่าเขาตื่นแล้ว เมิ่งหานเซียงเขินอาย เขาตื่นตอนไหนนะ นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอู้อี้"ท่านอา..เช้าแล้วมิกลับห้องหรอกหรือเจ้าคะ""อยากนอนกอดเจ้าอีกหน่อยเด็กดีของอา เซียงเอ๋อร์คนงาม อารักเจ้ายิ่งนัก แล้วเจ้าล่ะรักอาบ้างไหม"ดรุณีน้อยมิตอบคำถาม แต่แขนเรียวโอบกอดเอวหนาของคนตัวโตแทนคำตอบทั้งหมด ซูหยางยิ้มในความมืดก่อนจะพลิกร่างบางลงใต้ร่างแกร่ง เขาพูดชิดริมฝีปากอวบอิ่ม"อยากเข้าหอกับเจ้าจัง ได้ไหมหื้ม""ท่านอา..อย่ารุ่มร่ามเข้าหออะไรของท่าน อยากถูกเส

  • ลิขิตกาลบันดาลรัก   ตอนพิเศษ-7-เจ้าคือคนแรกที่ทำข้าหวั่นไหว

    จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถามาทางสวนท้อด้านหลังจวน เจ้าตัวยุ่งของเขาชอบดอกท้อที่สุด เขาแปลกใจเหมือนกันนางร่ายรำใต้ต้นท้อยามใด ดอกท้อพร้อมใจกันบานเต็มไปหมด ดูเหมือนบุตรสาวจวิ้นอ๋องแต่ละคนคงเป็นเทพธิดามากำเนิดเสียกระมัง เมิ่งเสี่ยวฮวาเดินไปทางใดก็มีแต่ดอกไม้เบ่งบาน เมิ่งเสี่ยวเฟิงเพียงแค่โบกมือเบาๆก็ราวกับควบคุมสายลมได้ ดินแดนตะวันออกไม่เคยแห้งแล้ง เมิ่งเสี่ยวเหอเด็กคนนั้นว่ายน้ำเก่งเสียยิ่งกระไร ทะเลสาบกว้างใหญ่ ราวกับนั่นคือบ้านอีกหลังของนาง ชาวประมงที่หากินกับแม่น้ำยังไม่สามารถว่ายไปกลางทะเลสาบได้เมิ่งเสี่ยวเถาที่เดินตามร่างสูงมาก็หน้างอง้ำ นางไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่อยากเจรจากับเขา กระทั่งมาหยุดลงที่ม้านั่งหินใต้ต้นท้อที่ดอกบานสะพรั่งที่สุด จ้าวตงหยางจับให้เมิ่งเสียวเถานั่งลง ส่วนตัวเขานั้นนั่งลงเรียบร้อยก็นอนหนุนตักนางหน้าตาเฉย จนดรุณีน้อยต้องดุเขาเบาๆ"ไท่จื่อ เป็นถึงรัชทายาทเหตุใดไม่สำรวมสักนิดเพคะ อีกอย่างหม่อมฉันหนัก"มือหนาคว้ามือบางเอามากุมไว้แนบอก ก่อนจะหลับตาลงเอ่ยกับนาง"เสี่ยวเถา เหตุใดไม่เรียกพี่ตงหยางเช่นเมื่อก่อน เจ้าห่างเหินหมางเมิ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status