เข้าสู่ระบบแชร์
โจวหยวนลงมือ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-17 09:30:01บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตกาลบันดาลรัก ท่านหญิงชิงเหยียน
เสิ่นเยี่ยนฟางที่ตอนนี้กำลังทายาให้พี่สาวอยู่ ในใจอยากไปตบสั่งสอนนังผู้หญิงคนนั้นจริง เจียงเสี่ยวฮวานิ่วหน้า"เจ็บมากไหมพี่หญิง""ไม่เป็นไร เสี่ยวฟางเจ้าจะมาช่วยงานเลี้ยงใต้เท้าโจวหรือ""ใช่เจ้าค่ะ เมื่อคืนต้มปลามาให้ท่านคงไม่ได้กินสักคำ ข้าเอาเต้าหู้มาด้วยเดี๋ยวจะทำให้ท่านกิน พี่หญิงข้าเลี้ยงท่านได้ หากคนสกุลเจียงมาหาเรื่องข้าจะกวดตีพวกเขากลับไป ท่านกลับไปอยู่กับข้าดีกว่าไหม ใต้เท้าโจวป้องกันคนนอกได้แต่ป้องกันคนในไม่ได้ข้าเป็นห่วงท่านน่ะ"โจวหยวนที่เพิ่งมาถึงก็หน้าดำเป็นก้นหม้อ ฮูหยินนี่ยังไงกันนะ กว่าเขาจะเอานางไว้ข้างกายไม่ง่ายเลย อยู่ๆจะมาแย่งก่อนจะหันไปหาเมิ่งหย่งชวน"นี่ท่านแม่ทัพ เมียท่านจะแย่งว่าที่เมียข้าแล้วไปจัดการคนของท่านหน่อย ตอบแทนที่ข้าเล่นงานลู่หานให้ท่านวันนี้""หึ เล่นงานลูหานให้ข้าหรือว่าท่านเล่นงานหลี่เสี่ยวเหม่ยกันแน่ ตาเฒ่าโจว"ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าห้องก็เอ่ยเรียกคนด้านใจ เสิ่นเยี่ยนฟางที่ได้ยินเสียงสามีก็รีบออกมาหา จากนั้นก็เบี่ยงตัวให้พวกเขาเข้ามา เจียงเสี่ยวฟางนอนอยู่บนเตียง แต่ว่าม่านถูกรูดปิดเรียบร้อยแล้ว เมิ่งหย่งชวนเอ่ยไถ่ถามอาการ"ท่านพี่ภรรยา ท่านเป็นอย่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ลิขิตกาลบันดาลรัก ใครจะสนใจเจ้าเด็กเอาแต่ใจ
"พวกท่านเป็นใครกัน ข ข้าขอบคุณมาก" ดรุณีน้อยที่เพิ่งหายตกใจเอ่ยตะกุกตะกักขอบคุณเสิ่นเยี่ยนฟางกับเมิ่งหย่งชวน"ข้ากำลังจะมาดูหน้าสตรีที่คิดแย่งสามีข้าพอดี อืม เจ้าคือท่านหญิงคนนั้นที่ต้องการแต่งงานกับสามีข้าเมิ่งหย่งชวนหรือ ใบหน้างดงามราวเทพธิดาเชียว แต่ยังสวยไม่พอหรอก คนสวยต้องมีสามีของตัวเองไม่ใช่แย่งสามีคนอื่น""อะไรนะ?!! บัณฑิตท่านนั้นมีภรรยาแล้วหรือ ข ข้าไม่รู้ใต้เท้าลู่บอกว่าบ้านเขายากจน เป็นเพียงชาวนาแต่ว่ากลับเรียนเก่งและมีความสามารถอนาคตก้าวหน้า แต่งกับเขาข้าจะไม่ถูกคนดูหมิ่น"หยางซิงเหยียนเอ่ยแก่เสิ่นเยี่ยนฟาง นางตกใจจนลืมสังเกตบุรุษที่ยืนอยู่ข้างๆสตรีงดงามที่ช่วยนางไว้ จนกระทั่งเขาเอ่ยขึ้น"ท่านหญิง ตัวข้าเมิ่งหย่งชวนมีภรรยาแล้ว ชาตินี้ไม่แต่งภรรยาเพิ่ม ไม่รับอนุ ขอท่านตัดใจเถอะอย่าให้คนทั้งเมืองก่นดาว่าท่านเป็นถึงบุตรสาว ท่านอ๋องแต่กลับแย่งสามีชาวบ้าน"หยางซิงเหยียน นั่งลงร้องไห้สะอื้นจะตัวโยน เสิ่นเยี่ยนฟางเข้าใจนางทุกอย่างจึงเอ่ยขึ้น"ข้าได้ยินบทสนทนาเหล่านั้นแล้ว นี่ท่านหญิงท่าจะแต่งงานประชดบุรุษเช่นนี้ไม่ได้ หากเมื่อถึงเวลาแล้วเขาไม่ใส่ใจท่านจริงๆท่านต้องแต่งงานไปกับคนท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ลิขิตกาลบันดาลรัก บิดาพวกเรายังไม่ตาย1
ส่วนทางด้านของหยางซิงเหยียนที่ได้มาถึงบ้านของเมิ่งหย่งชวนก็กระโดดลงจากเกวียนทันที เสิ่นเยี่ยนฟางจุงมือนางให้เดินตามาที่ท้ายหมู่บ้าน บรรยากาศดักว่าที่โรงเตี้ยมนั่นเสียอีก"นี่บัณฑิตเมิ่ง ฮุหยินบ้านของพวกท่านน่าอยู่มากเลย ข้าชอบที่นี่ข้าไม่กลับเมืองหลวงแล้ว ไม่อยากเห็นหน้าคนใจร้ายหวงหย่งเหนียน""ท่านหญิง ที่นี่ไม่มีข้าทาสบริวาร ทุกอย่างท่านต้องช่วยเหลือตนเอง ท่านแน่ใจหรือว่าจะอยู่ได้"เสิ่นเยี่ยนฟางเอ่ยขึ้น แต่หยางซิงเหยียนไม่ได้สนใจ นางกำลังเห็นลำธารหลังบ้าน ข้าไปหน่อยเป็นภูเขาสูง ต้นไม่มากมายเลย มีดอกไม้ป่าเต็มไปหมด หยางซิงเหยียนวิ่งเล่นเจอดอกไม้ก็เก็บมาแซมผม เมิ่งหย่งชวนมองตามร่างน้อยที่วิ่งไปมา เสิ่นเยี่ยนฟางเห็นเขามองนางไม่วางตาก็อยากรู้ว่าเพราะอะไรสายตาของเขาไม่ได้บ่งบอกว่าชื่นชอบสตรีหรืออย่างไร แต่มันบ่งบอกถึงความหนักใจ เสิ่นเยี่ยนฟางจึงเดินไปหาจับมือเขาแล้วมองหน้"เจ้ากำลังคิดว่าพี่คิดสิ่งใดอยู่หรือเสี่ยวฟาง""ข้าเห็นท่านมองนางไม่วางตา ท่านกำลังคิดว่าที่พานางมาอยู่บ้านเรานั้นเป็นเรื่องผิดหรือถูกใช่หรือไม่เจ้าคะ""เสี่ยวฟาง พี่มีเรื่องต้องคุยกับเจ้าสักหน่อย หลังมือเย็นอาเจินล่ะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ลิขิตกาลบันดาลรัก บิดาพวกเรายังไม่ตาย2
หยางซิงเหยียนร้องไห้จนหลับ เสิ่นเยี่ยนฟางที่หูดีได้ยินเสียงสะอื้นก็นอนฟัง พอหลังจากที่นางหลับเมิ่งหย่งชวนจึงไปเรียกน้องชายมาคุยเมิ่งลู่เจินนั่งลง เมิ่งหย่งชวนจึงเอ่ยกับเสิ่นเยี่ยนฟางและน้องชาย"เสี่ยวฟาง อาเจิน หลังจากงานเลี้ยงใต้เท้าแล้วพี่จะเร่งซ่อมรั้วบ้านทันที เปลี่ยนหลังคาพรุ่งนี้วันเดียวก็เสร็จ""ท่านต้องไปสอบ เรื่องบ้านข้าทำเองก็ได้เจ้าค่ะ""เสี่ยวฟางหากพี่ไม่ได้เข้าสอบ ไม่ได้เป็นขุนนางเจ้ายังจะรักพี่หรือไม่""ข้าแต่งให้ท่าน ต่อให้ต้องเป็นฝ่ายหาเลี้ยงท่านก็ต้องทำ หรือว่าท่านเต็มใจให้ข้ามีสามีใหม่เล่า ว้าย"เมิ่งหย่งชวนไม่สนใจน้องชาย จับนางมานั่งตักทันทีแล้วประคองใบหน้างามให้จ้องหน้าเขา สบตาสุกใสของนาง ดวงตาสีน้ำหมึกของเมิ่งหย่งชวนทำเอาเสิ่นเยี่ยนฟางอยากจูบเขาจริงๆ ติดที่น้องสามีนั่งอยู่ตรงนี้ด้วยนี่แหละ"นี่ฉันหื่นกาม ลามกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ"เสิ่นเยี่ยนฟางถามตัวเองในใจ ก่อนจะได้ยินเสียงเมิ่งหย่งชวนพูดด้วยน้ำเสียงเข้มดุนาง"กล้าหรือ ใครมาใกล้เจ้าหรือเจ้าแต่งงานใหม่พี่จะส่งพวกมันลงปรโลกให้หมดเลย""คนทึ่ม ท่านรูปงามเพียงนี้จะให้ข้าเอาตาไปมองใครเล่า ว่าแต่วันนี้ท่านถอนหายใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-19ลิขิตกาลบันดาลรัก คนน่ารำคาญ
หยางชิงเหยียนนอนหลับไปอีกครั้ง อากาศเชิงเขานับว่าหนาวนัก ด้านนอกฝนลงเม็ดอีกแล้ว มีผ้านวมผืนหนา กลิ่นฟางที่เปียกฝนทำให้ผ่อนคลายกว่ากลิ่นกำยานในเมืองหลวงเสียอีกหยางซิงเหยียนหลับไปโดยไม่รู้เลยว่าอีกด้านของโรงเตี้ยมกำลังเกิดเรื่องวุ่นวาย ยามเว่ยแล้วเสียงสายฝนดังกระทบกระเบื้องของโรงเตี้ยม หวงหย่งหนียนที่เพิ่งจะเข้านอนได้ยินเสียงเคาะประตูจึงจำใจต้องลุกขึ้นมาทันทีที่เปิดประตูก็เห็นสาวใช้ข้างกายของหยางซิงเหยียนยืนอยู่หน้าห้อง เขาปิดประตูใส่หน้านางทันที เด้กบ้านคนนั้นวันๆหาแต่เรื่องน่ารำคาญเสียจริงก๊อกๆๆๆ"ท่านราชครูได้โปรดเถอะเจ้าค่ะ ท่านหญิงหายไปท่านได้โปรดช่วยตามหานางด้วย""อย่ามาลูกไม้ นางจะไปไหนได้ เล่นแมวจับหนูกับข้าหรือ เป็นท่านหญิงไม่เคยสำรวม อยากแต่งงานก็มาแล้วพรุ่งนี้ก็ไปเจอหน้าคนที่นางอยากแต่งแล้วบอกนางรีบเข้านอน""ท่านราชครู ท่านหญิงหายไปจริงเจ้าค่ะฮือๆๆๆ นางให้ขอทานมาส่งจดหมายจนป่านนี้ยังไม่กลับเลยเจ้าค่ะ"สาวใช้ร้องไห้อยู่หน้าประตู หวงหย่งเหนียนไม่ใส่ใจ เด็กคนนี้นับวันยิ่งเจ้าแผนการ อยากขึ้นเตียงเขาขนาดนั้นเชียวหรือ ไร้ยางอายเต็มทน เป็นถึงเชื้อพระวงศ์ ทำตัวต่ำนัก หวงหย่งเหนียนไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22ลิขิตกาลบันดาลรัก ไร้ยางอาย
หวงหย่งเหนียน อยากจะเข้าไปกระชากเจ้าเด็กบ้านี่มาทุบเสียจริงๆ ที่แท้ไอ้เด็กบ้านี่รู้อยู่แต่แรกเหตุใดไม่ให้คนไปแจ้งกับเขา โจวหยวนให้อาเฉิงนำทางไปห้องพักโจวหยวนกลับเข้ามาในห้อง เจียงเสี่ยวฮวาหลับไปแล้ว น่าจะเพราะบาดแผลทำให้นางเริ่มมีไข้ โจวหยวนปลุกนางกินยา ก่อนจะให้นางนอนหลับเขานอนข้างๆกอดนางเอาไว้ เด็กคนนี้บอบบางเหลือเกิน ผิดกับคนที่กำลังก่อเรื่อง ไอ้เด็กบ้านั่นวันๆจ้องแต่จะแต่งกับตาเฒ่าหย่งเหนียนให้ได้ ไม่เห็นเขาจะมีดีตรงไหนสักนิดยามเฉินเสิ่นเยี่ยนฟางที่กำลังเตรียมอาหารให้คนงานที่มาเปลี่ยนกระเบื้องก็เห็นรถม้าของจวนเจ้าเมืองมาแต่เช้า หืม นี่มาทำไมแต่ไก่โห่หวงหย่งเหนียบนลงมา เขามีไข้เพราะตากฝนเดินเคาะประตูบ้านตามหาตัวต้นเรื่องครึ่งคืน โจวหยวนลงจากรถม้าก่อนจะเดินตรงมาหานาง"เมิ่งฮูหยินมารบกวนท่านแต่เช้า มิทราบว่าหลานสาวตัวดีของข้าอยู่หรือไม่""ท่ายหมายถึงซิงเหยียนหรือเจ้าคะ นางไปกับอาหลี่ไล่กวดจับกุ้งมังกรเล็กกันแต่เช้าแล้ว""อะไรคือไปแต่เช้า เด็กนี่ตื่นเช้าเป็นด้วยหรือ แม่นางมิทราบว่านางอยู่ที่ใดกัน"เสิ่นเยี่ยนฟางชี้มือไปที่นาบัวสุดลูกหูลูกตา นางทำอาหารจากกุ้งมังกรจิ๋วให้ผู้นำหมู่บ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22ลิขิตกาลบันดาลรัก รู้หัวใจตัวเองnc
หยางซิงเหยียนดันใบหน้าที่โน้มมาหานางอีกครั้งออก แต่ครั้งนี้นางสัมผัสที่แปลกไป เหตใดตัวร้อนนัก ใบหน้าเขาแดงกล่ำ"ท่านป่วยหรือ เหตใดตัวร้อนนัก""อย่าใส่ใจมาต่อเถอะ วันนี้เจ้าต้องเข้าหอกับข้าแม่ตัวดีอย่าเปลี่ยนเรื่อง""อื้อ ท่านไม่สบายเดี๋ยวข้าติดไข้จากท่านนะ หวงหย่งเหนียน ตาเฒ่า อื้อ พอแล้วนมข้าเหลวหมดแล้ว อย่าบีบแรงสิ"คนตัวโตไม่สนใจยังคงดูดดื่มบีบเคล้น หยางซิงเหยียนจึงนอนนิ่งให้เขาทำตามใจ หวงหย่งเหนียนเห็นนางแปลกไปจึงละจากเต้าสองข้างมองหน้าคนใต้ร่าง"หืม อยากนอนเป็นท่อนไม้ คิดว่าข้าทำให้เจ้าครวญครางใต้ร่างข้าไม่ได้จริงๆหรือเหยียนเหยียน หื้ม""อยากทำก็ทำ ในเมื่อห้ามท่านไม่ได้นี่"นิ้วร้ายเขี่ยเม็ดทับทอมเล่นไปมา บางครั้งก็บี้จนมันชูชัน คนตัวเล็กเริ่มบิดกายเล็กน้อย หวงหย่งเหนียนอมยิ้ม จะเล่นบทท่อนไม่แข็งทื่อ เขาจะปลุกความเร่าร้อนในกายนางเองมาดูกันแม่ตัวดี"ถ้าข้าทำให้เจ้าครางเรียกชื่อข้าไม่ได้ภายในครึ่งเข่อข้าจะปล่อยเจ้าดีไหมทูนหัว""ไม่มีทาง ข้าไม่ชอบท่านแล้ว เมิ่งหลี่อ่อนโยน ใส่ใจข้า เป็นห่วงเป็นใยทั้งที่เพิ่งเจอกัน แต่ว่าท่านที่ผ่านมามีแต่ความแล้งน้ำใจ ข้าเริ่มคิดว่าข้าชอบเขาแล้ว อ่าห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22ลิขิตกาลบันดาลรัก เสี่ยวเย่า
เมิ่งหย่งชวนไปกับโจวหยวนแต่เช้า คนของทางการและชาวบ้านในหมู่บ้านก็มาช่วยกันซ่อมแซมหลังคา เปลี่ยนจากหญ้าคาเป็นกระเบื้อง ชาวบ้านในหมู่บ้านร่มใจกันเสิ่นเยี่ยนฟางทำอาหารเลี้ยงพวกเขา เนื่องจากมีหมูป่าอีกตัวที่ยังไม่ได้เชือดนางจึงขอให้ท่านลุงในหมู่บ้านเชือดให้ เพื่อนำมาทำอาหารเลี้ยงคนที่มาซ่อมแซมบ้านวันนี้หมูป่าถูกนำมาย่างทาด้วยน้ำผึ้ง อีกทั้งกระดูกหมูถูกนำมาเคี่ยวไฟอ่อนๆจนกระทั่งน้ำแกงที่ได้ใส เสิ่นเยี่ยนฟางนำเห็ดเยื่อไผ่มาตุ๋นกับกระดูกหมู เก๋ากี้ที่เก็บมาจากบนเขาเมื่อครั้งก่อนนำมาใส่ในน้ำแกง เห็ดสนที่เก็บมาได้นำมาตุ๋นกับไข่ เสิ่นเยี่ยนฟางแปลกใจ เห็ดเก็บมาหลายวันแล้ว อีกทั้งฝนตกตากแดดไม่ได้แต่กลับสดใหม่เหมือนเพิ่งจะถอนมาจากดินหน่อไม้ที่ดองไว้วันก่อนนำมาผัดได้แล้ว เสิ่นเยี่ยนฟางผัดหน่อไม้เส้นกับหอยขม นางเก็บหอยขมมาลวกแคะเนื้อด้านในออก ผัดใส่พริก อาหารทำเสร็จแล้ว คนงานต่างก็กินข้าวกลางวันที่ปกติพวกเขาไม่ได้กินมื้อเที่ยง เพราะว่ามันสิ้นเปลืองพวกเขามิได้มีเงินทองมากมายนัก แค่สองมื้อยังลำบากเลย แต่บ้านเมิ่งซิ่วไฉกลับมีอาหารกินครบสามมื้อ ช่างดีเหลือเกินการเป็นคนรู้หนังสือนับว่ามีทางรอดเยอะกว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22
บทล่าสุด
ลิขิตกาลบันดาลรัก ข้าไม่อยากให้เขาไปเมืองหลวง
ทันทีที่หวงหย่งเหนียนกลับถึงจวนหยางซิงเหยียนก็นั่งหน้างอหงิกบนเตียงก่อนจะเอ่ยออกมา"ท่านอา ท่านยกเลิกการรับเมิ่งลู่เจินเป็นศิษย์สายตรงเถอะเจ้าค่ะ"ขอเหตุผลหน่อยได้ไหมเมียจ๋าคนดี"ปากก็พูดแต่มือกลับอยู่ไม่สุกปลดสายรัดเอวหยางซิงเหยียนก่อนจะฝังใบหน้ากับเต้าอวบอิ่ม ครอบครองดูดดื่มสลับทั้งสองจนเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเขา มือหนาปลดกระโปรงนางออก ตามด้วยชุดตนเองจับเข่าตั้งชันขึ้นฝังใบหน้ากลางร่อยหลืบที่เริ่มมีน้ำหวานหลั่งชโลมออกมา"อื้อ เสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ แต่ท่านอาเจ้าขาขอคุยเรื่องสำคัญก่อนนะเจ้าคะ อ่าห์""อืม จ๊วบๆๆ อืมหวาน" หวงหย่งเหนียนยอมละใบหน้าจากร่องรักของนางก่อนจะเลื่อนมาดูดเม็ดทับทิมสองข้างฟังนางพูดคุย"ว่ามาเถอะเมียจ๋า พี่รอฟังอยู่ อืมนุ่มหวาน อยากนอนดูดทั้งวันจริงๆเหยียนเอ๋อร์ของข้า""อืม เสียวจัง ท่านอา จ เจ้า คะ คือว่า อื้อ อูย ล ลู่ซิน ฮู หยิน ฮูหยินจางเป็นมารดาแท้ๆของเมิ่งซิ่วไฉ อ่าห์ ท่านอาหย่งเหยียนท่านรักข้าเถอะเดี๋ยวค่อยคุย ข้าต้องการท่านแล้ว อ๊าย ล ลึกไปแล้ว อืม จ จุก""เจ้าแน่นขนาดนี้ อาจะไม่ไหวเอานะคนดี โอ้วเสียวมากนักด้ามพู่กันของข้าแทบหักค่าร่องเจ้า เหตุใดเสียวเยี่ยง
ลิขิตกาลบันดาลรัก รับเป็นศิษย์ส่วนตัว
เสิ่นเยี่ยนฟางมองหน้าเมิ่งลู่เจินเขาพยักหน้าก่อนจะก้าวมาข้างหน้าคารวะหวงหย่งเหนียนด้วยท่าทีที่บุตรขุนนางชั้นสูงเท่านั้นจะทำเช่นนี้หวงหย่งเหนียนเอ่ยถามความรู้จากที่เขาเรียนมาเมิ่งลู่เจินตอบได้อย่างไม่ขัดเขิน คนในสำนักศึกษาไม่รู้ว่าเขาเป็นใครจึงเอ่ย"แหม่ มาอวดความรู้อยู่ที่หน้าโรงเรียนมิอายผู้คนจริงๆหรือ นี่พี่ชายท่านนั้นคิดว่าตนเองเป็นใครกัน อาจารย์สุยของพวกเรานับว่ารอบรู้ที่สุด หากเจ้าอยากได้ความรู้ มิสู้มาถามอาจารย์สุยเล่า ฮ่าๆๆๆ""ฮ่าๆๆๆ นี่เมิ่งอี้หรือว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องเจ้าจะจ้างคนมาเล่นละครกัน"องครักษ์ทำท่าจะเข้าไปสั่งสอน แต่หวงหย่งเหนียนห้ามเอาไว้ก่อนจะถามเมิ่งลู่เจิน"ผู้ใดสอนบทเรียนเหล่านี้ให้เจ้าหรือ""เป็นพี่ชายขอรับ""อืมนับว่าเจ้ามีอาจารย์ที่เก่งนัก เอาล่ะรองเจ้าเมืองข้าได้คนแล้ว ลูกศิษย์ส่วนตัวที่จะได้ไปเป็นสหายร่วมเรียนรัชทายาทคนสุดท้ายนับว่าข้าเจอแล้ว เมิ่งฮูหยิน ตั้งแต่พรุ่งนี้รถม้าของจวนเจ้าเมืองจะไปรับส่งน้องสามีท่านทุกวัน ข้าจะอยู่ที่นี่เป็นเวลาสามเดือน เพื่อสอนคนที่ข้าเลือก สุดท้ายแล้วเขาต้องไปร่ำเรียนต่อที่เมืองหลวง พวกเรากลับกันเถอะ กลับเถอะ"หวงหย่งเหนียนเ
ลิขิตกาลบันดาลรัก แม้สำนักจะไร้ชื่อ แต่อาจารย์มิไร้คุณธรรม
ทางด้านเสิ่นเยี่ยนฟางเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เกลือขึ้นราคาอย่างมากเช่นนี้ราษฎรคงลำบากไม่น้อ้ย ได้ยินว่าเกลือขาดแคลน ราชสำนักควบคุมราคาเกลืออยู่ตอนนี้ เสี่ยวเย่ามองถังหูลู่ตาละห้อยเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นบุตรชายยืนมองก็เดินมาถาม“กินได้หรือ มิใช่ว่าเจ้าเป็นจิตวิญญาณหรือ”“ท่านแม่ลืมแล้วหรือขอรับว่าข้ามีกายสังขารแล้ว ที่คนอื่นไม่เห็นข้าเพราะข้าไม่ต้องการให้พวกเขาเห็นเท่านั้น”“อืม เช่นนั้นเจ้าจะเอากี่ไม้ เดี๋ยวซื้อไปฝากท่านอาเจ้าสักสามไม้ท่านพ่อเจ้าสองไม้”“ขอบคุณขอรับท่านแม่ ข้าชอบท่านแม่ที่สุดเลย”“ไปหาผลซานจามาให้แม่สิ แล้วแม่จะทำให้กินจนเบื่อเลย”เสิ่นเยี่ยนฟางสั่งหมั่นโถวร้อยลูก ขาหมูตุ๋นสามขา ซาลาเปาอีกร้อยลูก ก่อนจะนำขึ้นรถม้าของเย่วฝางไปส่งที่หมู่บ้านก่อนเพราะเกรงว่าคนงานจะหิว เมิ่งหย่งซิน ไปกับเย่วฝางส่วนเสิ่นเยี่ยนฟางพาเมิ่งลู่เจินไปสำนักศึกษา ไม่นานก็เดินมาถึงสำนักศึกษา คุณธรรมค้ำใต้หล้า ของอาจารย์สุยกว่างโจวท่านนั้น เสิ่นเยี่ยนฟางยืนรอหน้าสำนักศึกษาก็เห็นอาจารย์คนหนึ่งเดินมาทางนี้จึงเอ่ยปากถามไถ่"เอ่อ ท่านอาจารย์เจ้าคะ ที่นี่คือสำนักศึกษาคุณธรรมค้ำใต้หล้าใช่หรือไม่เจ้าคะ"อาจารย์
ลิขิตกาลบันดาลรัก ไอ้หลานเขยเฒ่า
กระทั่งรถม้าของเย่วฝางมาถึงในตำบล เสิ่นเยี่ยนฟางขอตัวไปหาพี่สาวที่จวนเจ้าเมืองก่อน เย่วฝานเห็นว่าไหนๆ ก็มาแล้วพบท่านเจ้าเมืองสักหน่อยก็ดี ทั้งสามมาถึงจวนท่านเจ้าเมือง เสิ่นเยี่ยนฟางคำนับโจวเฉิงพ่อบ้านที่ติดตามโจวหยวนโจวเฉิงคำนับกลับ ช่างเป็นสตรีที่กิริยามารยาทดีงามอะไรเช่นนี้ นี่ใช่สตรีที่แต่งงานมาแก้ชงของแม่ทัพเมิ่งจริงๆ หรือ"ท่านอาเฉิง ข้ามาขอพบพี่เสี่ยวฮวา มิทราบว่าจะรบกวนเกินไปหรือไม่เจ้าคะ""เอ่อ เมิ่งฮูหยินท่านรอสักครู่ได้ไหมขอรับ คุณชายรองกำลังสนทนากับเอ่อ ราชครูหวงอยู่ด้านใน พี่สาวท่านนางก็อยู่ในนั้นด้วย""อ้อ เช่นนั้นเดี๋ยวข้ามาใหม่จะดีกว่า พอดีจะพาอาหญิงของท่านพี่ไปซื้อของเซ่นไหว้นะเจ้าค่ะ ฝากใต้เท้าแจ้งแก่นางด้วย"เมิ่งลู่เจินจับมือพี่สะใภ้เขาได้ยินเสียงที่ดังลอดออกมาจากด้านใน พี่ชายฝึกยุทธให้เขามาสักพักแล้วจึงหูดี อีกอย่างพี่สะใภ้จับเขาวิ่งขึ้นลงภูเขาทุกวัน ตอนนี้เขาแข็งแรงกว่าเก่ามากนัก เมิ่งลู่เจินเอ่ยแก่เสิ่นเยี่ยนฟางเบาๆ"พี่สะใภ้ดูเหมือนว่าวันนี้เราคงมิได้พบหรอกขอรับ ดูท่าข้างในจะมีเรื่องกัน""(ท่านแม่ ใต้เท้าคนนั้นกำลังดุด่าสตรีนางหนึ่งอยู่ขอรับ มีบุรุษอีกคนกอดนางอ
ลิขิตกาลบันดาลรัก สินเดิมของข้าหนึ่งหมื่นตำลึง
เมื่ออาเล็กสามีกล่าวจบ เสิ่นเยี่ยนฟางสำลักน้ำลายทันที โดนเตะขนาดนั้นยังไม่ตายนับว่าทนมือทนเท้านางนัก เมื่อเช้ามาขออาหารเพื่อให้บุตรสาวหรอกหรือ ก่อนนางจะหันไปเอ่ยกับบรรดาพ่อค้าที่เจอเมื่อคืนในงานเลี้ยงเจ้าเมือง"พวกท่านมาบ้านข้าเพราะเหตุใด วันนี้สามีข้ามีญาติมาหาไม่สะดวกรับแขกเชิญกลับไปก่อน""เอ่อ เมียอาชวนคนเหล่านี้บอกว่าจะมาซื้อเต้าหู้นะ" ทันทีที่เมิ่งหลงพูดจบชาวบ้านที่มามุงดูก็มองหน้ากันไปมา"สูตรเต้าหู้หรือ ข้าไม่ขาย""ข้าให้เจ้าสองร้อยตำลึง หึยังมีอีกข้าจะให้สินเดิมแก่เจ้าเพิ่มร้อยตำลึง แต่งงานออกมาไม่มีสินเดิมไม่มีบ้านเดิมยังคิดจะยืนหยัดที่บ้านสามีอีกหรือ""โอ้ว เศรษฐีเสิ่นช่างใจกว้างนัก ท่านพี่ข้าต้องมีสินเดิมเท่าไหร่กันถึงพอเจ้าคะ ว่ากันว่าแต่กับขุนนางต้องสินเดิมยาวสิบลี้ บิดาข้าอยากให้ข้าได้มีที่ยืนในบ้านสามี งั้นสักหนึ่งหมื่นตำลึง กับทองคำหนึ่งพันชั่งพอไหมเจ้าคะท่านพี่"เสิ่นกว่าผิงหน้าดำนางเด็กนี่เห็นๆว่าอยากให้เขาโมโหตาย"มันจะมากไปแล้วนะ เจ้าเป็นสตรีแบบใดมีค่าคู่ควรกับเงินมากมายขนาดนั้นหรือ ท่านพ่อข้าอุตส่าห์ลดตัวมาคุยกับเจ้านับว่าให้เกียรติมากแล้ว" เสิ่นเว่ยเว่ยเอ่ยปากตวา
ลิขิตกาลบันดาลรัก แม่จะทำให้เจ้ามีตัวตนในสายตาท่านพ่อ2
"เมื่อเช้าท่านปู่ท่านมาขออาหาร ไปอาบน้ำนะเจ้าคะคนดี วันนี้เขานอนเร็วก็ได้ข้าจะตามใจท่าน""อืม กี่ชั่วยามดีเมียข้า""ท่านนี่นะ ไปเถอะเจ้าค่ะอาเจินตื่นสายทุกวันเลย คงต้องคุยกันแล้วเขาชอบเรียนหนังสือข้าก็ดีใจ แต่อ่านหนังสือดึกทุกคืนย่อมไม่ดีแน่ สายตาจะแย่เอาได้"เมิ่งหย่งชวนแต่งตัวให้เมียสาวก่อนจะอุ้มนางลงจากเตียงพาไปห้องอาบน้ำด้วย ก่อนจะไม่ยอมให้นางฉวยโอกาสหนีเมิ่งหย่งชวนจับนางกินในอ่างจนได้ เขาสุขสมไปถึงสองครั้งจึงยอมปล่อยนาง เสิ่นเยี่ยนฟางงับจมูกเขาอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะแต่งตัวให้เขาแล้วพากันออกมาข้างนอก เมิ่งลู่เจินที่ตอนนี้ตั้งโต๊ะเตรียมมื้อเช้าเรียบร้อยแล้วทั้งสามนั่งกินข้าว ไม่มีใครเอ่ยสิ่งใดต่างมุ่งอยู่กับความคิดตนเอง จนกระทั่งเสิ่นเยี่ยนฟางเอ่ยขึ้น"เมื่อเช้าปู่ของพวกเจ้ามาขออาหาร ข้าบอกว่าหากเมิ่งอี้มาขอโทษอาเจินวันนี้พวกเขาจะมีข้าวกินหนึ่งวัน หากขอโทษและยอมรับผิดเรื่องที่เขาใส่ร้ายอาเจิน พวกเขาจะมีข้าวกินสิบวัน""อืม พี่ใหญ่มิใช่ว่าเงินเดือนซิ่วไฉเดือนละสองตำลึงใกล้จะถึงวันจ่ายแล้วหรือขอรับ ท่านจะให้พวกเขาหรือไม่""เราแยกบ้านมาแล้ว แต่ว่าอนาคตเจ้าต้องเรียนเพื่อสอบจอหงวน จะละเล
ลิขิตกาลบันดาลรัก แม่จะทำให้ลูกมีตัวตนในสายตาท่านพ่อ1
ยามเหมาเสิ่นเยี่ยนฟางตื่นแล้ว นางเข้าครัว เอะ!! ฟืนมาจากไหนเนี่ย เสี่ยวเย่าคงจัดการให้ เสิ่นเยี่ยนฟางติดไฟเพื่อต้มน้ำร้อนให้สามีกับน้องชาย ก่อนจะนวดแป้งวันนี้จะทำแป้งย่างเค้กต้นหอม เห็ดที่อยู่ในตะกร้าไม่เหี่ยวเฉาสักนิด เสิ่ยเยี่ยนฟางเก็บไข่ไก่จากไก่ป่าที่นางจับได้มาสิบห้าตัวครั้งก่อน นางทำเล้าไก่ขังเอาไว้ กำลังเล็งๆว่าจะซื้อที่ดินที่ติดกับบริเวณบ้านเพิ่ม เนื่องจากที่ดินสามีก็อยู่ติดกัน เมิ่งหย่งชวนไม่เคยทำนา ที่ดินเพาะปลูกไม่ดีเขาเลือกที่จะรับใช้ราชสำนักเพื่อผ่อนปรนภาษีของครอบครัว น่าเสียดายที่บรรดาญาติเหมือนผีตายซากทั้งนั้นเสียงกุกกักๆอยู่หน้ารั้วบ้าน เสิ่นเยี่ยนฟางเดินออกมาดูก็เห็นชายชรามายืนด้อมๆมองๆ สองมือถูกกันไปมา เสิ่นเยี่ยนฟางเดินมาหาก่อนจะถาม"ตาเฒ่าเมิ่ง มาบ้านข้าทำไมอยากถูกทุบอีกหรือ""ไม่ๆๆ หลานสะใภ้เจ้าพอมีอาหารไหม คือว่าข้าอยากจะขอยืมสักหน่อย ที่บ้านไม่มีอะไรกินแล้ว เห็นว่าเจ้าไปช่วยงานใต้เท้าโจวพอจะมีของกินเหลือหรือไม่""หึ" เสิ่นเยี่ยนฟางเป่าปอยผมที่ปรกหน้าออกก่อนจะเอ่ย"ข้านี่นะไม่ใช่คนใจดำ แต่คนบ้านใหญ่เจ้าสิใจดำ มาขอข้าวข้ากินข้าย่อมให้อยู่แล้ว ตาเฒ่าเมิ่งหากเช้านี
ลิขิตกาลบันดาลรัก หากกล่าวตามจริงเจ้าก็แค่ลูกอนุ
เสิ่นกว่างผิงโกรธจนหน้าคล้ำยกมือขึ้นตบหน้าเสิ่นเยี่ยนฟางทันที แต่มือยังไม่ถึงใบหน้างามข้อมือเขากลับถูกมือหนาแข็งแกร่งบีบจนต้องนิ่วหน้า เสิ่นเว่ยรีบลุกมาทันทีเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน"ท่านพี่หย่งชวนเจ้าคะ ท่านพ่อแค่อยากสั่งสอนสตรีคนนี้เป็นเพราะนางทำชื่อเสียงตระกูลเสื่อมเสีย ปีนเตียงอาเขยตนเองไม่พอ ขนาดแต่งงานมาแล้วยังไปให้ท่าบุตรชายเศรษฐีจางอีก ท่านพี่หย่งชวนอย่าถูกใบหน้าจิ้งจอกของนางหลอกลวงนะเจ้าคะ"เสิ่นเยี่ยนฟางมองออกเสแสร้งเหรอ มาดูกันใครเก่งกว่า น้ำตามาแล้วผัวรักผัวหลงขนาดนี้หล่อนจะเอาอะไรมาสู้ฉัน จะแย่งผัวเจ๊หรือนังหนูไหล่บอบบางสั่นเท่า น้ำตารินไหลหันไปทางเสิ่นกว่างผิงกับหลิวหงที่ยืนยิ้มมองดูนางอยู่ก่อนจะเอ่ยวาจา"ท่านพ่อ นางเป็นน้องสาวข้าจริงๆหรือว่านางเป็นลูกติดท่านน้าหลิวหงกัน""เสิ่นเยี่ยนฟางเจ้าพูดอะไร เสี่ยวเว่ยเป็นบุตรสาวข้ากับท่านพี่ เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ ตนเองไม่สะอาดก็อย่ามาสาดน้ำโคลนผู้อื่น" หลิวหงรีบแก้ต่างทันที ใครจะรู้เสิ่นเยี่ยนฟางกลับคุกเข่านั่งลงมือบางกุมหน้าอกตนเองก่อนจะทุบมันอย่างอัดอั้นตันใจ ร้องไห้ปานจะขาดใจ"ฮือๆๆๆ ท่านแม่ท่านดูนี่ นางคือบุตรสาวของท่านพ่อก
ลิขิตกาลบันดาลรัก มิใช่ว่าท่านตายแล้วหรือๆว่านรกมิต้องการท่านกันแน่1
เมิ่งหย่งชวนยิ้มหวานให้นางแต่เมียสาวไม่สนใจ นางไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะมาเตรียมมื้อเช้า เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็นั่งลงกินข้าว"อาหารวันนี้อร่อยมากนัก เสี่ยวฟางเจ้าทำตอนไหนหรือ ขาหมูตุ๋นนี้เนียนลิ้น ยังมีผัดหมี่นี่เนื้อหมูบ้านเรามิใช่หมดไปแล้วหรือ"เสิ่นเยี่ยนฟางอมยิ้มบุตรชายของนางน่ารักเหลือเกิน ทำอาหารก็เก่งมิหนำซ้ำยังอร่อยอีกด้วย ไว้วันหลังนางจะบอกสูตรอาหารให้บุตรชายเยอะๆ สามีช่างสังเกตเกินไป ทั้งสามคนกินมื้อเช้าอย่างเอร็ดอร่อยเสิ่นเยี่ยนฟางกินอาหารก็รู้สึกว่ารสชาติคล้ายๆเหลาอาหารที่สามีเคยพาไปนั่งกิน เสี่ยวเย่านับว่ามีฝีมือ แต่มารดาคนงามไม่รู้เลยว่าตอนนี้ขาหมูตุ๋นที่นายอำเภอสั่งจองไว้กับทางเหลาอาหารเพื่อนำมาร่วมงานเลี้ยงท่านเจ้าเมืองหายไปจากรถเสบียง ยังมีผัดหมี่อายุยืนของหัวหน้ามือปราบชิวที่เตรียมไว้อีกก็หายไปเช่นกัน รวมถึงขนมงาอีกด้วยเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็พากันออกเดินทาง ก่อนจะไปเสิ่นเยี่ยนฟางนำโสมน้อยสองต้นใส่กระถางปลูกเอาไว้ในห้องนอน เป็นห้องที่นางซ่อมแซมให้แข็งแรงแต่แรก ก่อนจะไปหลังบ้านเรียกหาเจ้าตัวน้อย"เสี่ยวเย่า เฝ้าบ้านให้แม่ดูแลน้องสาวเจ้าด้วย ระวังคนบ้านใหญ่ของท่านพ่อเจ
