LOGINShare
เจ้านกแร้งให้พี่คลอดก่อน
Last Updated:
2025-03-16 21:13:18
Related chapters
ลิขิตกาลบันดาลรัก หวงบุตรสาว
จ้าวไห่เฉิงยิ้มให้เสิ่นเยี่ยนฟางก่อนจะอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นมา เนื่องจากผิวพรรณของนางขาวนวลเนียน บิดากับมารดาล้วนรูปงามทั้งคู่ เมิ่งเสี่ยวเฟิงแก้มเป็นสีขาวอมชมพู จ้าวไห่เฉิงอดใจในความน่ารักของเด็กน้อยไม่ได้ เขาหอมแก้มนางสองข้าง แต่บางคนเริ่มไม่พอใจเสียแล้วเมิ่งหย่งชวนกลับมาถึงพอดีที่องค์ชายสิบสองก้มลงหอมแก้มบุตรสาวคนที่สี่ของตน มิหนำซ้ำยังหอมถึงสองข้าง จ้าวเผยหยวนเห็นสหายรุ่นน้องตาเขียวปั้ดก็อดขำไม่ได้"อาชวน ลูกสาวเจ้าเพิ่งจะขวบกว่าเท่านั้น หวงไปได้ อีกอย่างเฉิงเอ๋อร์ก็สิบสี่แล้ว อีกไม่นานเขาคงแต่งงานก็มีลูกของตนเอง ไม่อุ้มบุตรสาวเจ้าแล้วล่ะน่า""กระหม่อมก็หวังเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ หึจะขวบเดียวหรือสองขวบ เสี่ยวเฟิงก็เป็นสตรี องค์ชายสิบสองเป็นบุรุษเรื่องนี้ไม่อาจเปลี่ยนนแปลงได้"เสิ่นเยี่ยนฟางที่กำลังจะไปบอกให้สาวใช้ยกของว่ามาได้ยินถึงกับส่ายหน้าให้ความหวงบุตรสาวของสามี ผู้ใหญ่คุยเรื่องงานกันไปร่ำสุรากันไป เด็กชายวิ่งเล่นด้วยกันกระทั่งเว่ยหลงเล่นจนเหนื่อยก็มานั่ง เมิ่งเสี่ยวฮวาเดินเตาะแตะๆอยู่กับพี่เลี้ยง เว่ยหลงจึงเดินมาหา"ที่แท้ก็เจ้าเด็กอัปลักษณ์นี่เอง"เว่ยหมิงดุน้องชายทันทีที่เขาเอ่ยจ
Last Updated : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก เมิ่งลู่เจินแต่งงาน-เข้าหอ
ในห้องหอ "องค์หญิงเก้าทรงเหนื่อยไหมเพคะ""นิดหน่อยน่ะพี่ซินเหยียน แล้วมหาราชครูสามีท่านล่ะ""ร่ำสุรากันอยู่เพคะ ว่าแต่ทรงแต่งงานแล้วมาอยู่ข้างนอกเราจะได้เจอกันบ่อยขึ้น""อืม..ว่าแต่พี่สะใภ้เล่าข้ายังไม่ได้พูดคุยกับนางเลย"จ้าวเหลียนซินถามหาเสิ่นเยี่ยนฟาง แต่ทุกคนหน้าแดงเขินอายไม่มีใครเอ่ยอันใดออกไป จ้าวเหลียนซินจึงได้แต่ทำหน้างงๆ"เอาล่ะๆ..พวกเราออกไปเถอะ ได้เวลาเข้าหอแล้ว ท่านหญิงขอให้มีบุตรหัวปีท้ายปีนะเพคะ""ลูกแฝดแบบพวกเราก็ได้เพคะ"เมิ่งลู่ซินอดหัวเราะหลานสะใภ้ไม่ได้ทันทีที่หยางซินเหยียนเอ่ยจบนางก็หน้าแดง บรรดาสตรีที่มาพูดคุยออกไปหมดแล้ว เสียงเปิดประตูห้องก่อนจะมีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา จ้าวเหลียนซินเห็นเพียงรองเท้าสีดำกับชายอาภรณ์ชุดแต่งงานก็รู้ทันทีว่าเมิ่งลู่เจินเข้ามาแล้วเขาเดินมาหยุดตรงหน้านางก่อนจะใช้ไม้เขี่ยผ้าคลุมหน้าออก มือบางวางอยู่บนตักบีบเข้าหากันแน่น ฝ่ามือมีเหงื่อซึมเล็กน้อย ท่าทางประหม่าทำเอาคนตัวโตถึงกับอมยิ้ม ก่อนจะเชยปลายคางนางขึ้ยนมาเพื่อสบตากับเขา"หืม..กลัวหรือเด็กดี""ปะ ปะ เปล่าสักหน่อย ""เถอะดื่มเหล้ามงคลก่อนพี่จะได้ถอดเครื่องหัวออกให้ ดูสิหน้าผากแดงหมดแล
Last Updated : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก เตรียมกลับฮวาป๋าย
ในห้องของเมิ่งหย่งชวนยามนี้ สะโพกงามกลมกลึงถูกวางไว้ที่ของหน้าต่าง สองเท้าคู่งามวางที่ขอบหน้าต่างเสมอกับสะโพกสวย เมิ่งหย่งชวนแทรกกลาง หว่างขาเรียว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาชนกับใบหน้าของนาง หน้าผากกว้างแนบลงมากับหน้าผากเกลี้ยงเกลาเอวหนาขยับเข้าออกความอ่อนนุ่มหอมหวานไม่หยุด เสิ่นเยี่ยนฟางครางออกมาเขายิ่งเร่งจังหวะเพื่อลงโทษนางที่กล้าลงมือกับเขา แสงจันทร์ที่กระทบผิวนวลนั้นยิ่งทำให้เมียเขาน่ามองยิ่งขึ้น นางงามนักราวเทพธิดาเสียจริงๆ เสียงเอ่ยขออภัยเขาละล่ำละลัก"อ๊า..ท่านพี่เมียผิดไปแล้ว อื้อ ต่อไปข้าไม่ทำอีกแล้ว อภัยเมียเถอะนะเจ้าคะ""อย่ามาอ้อนวอน มือหนักนักนะเมียข้า กล้าลงมือกับสามีหรือ เสี่ยวฟาง ถือว่าเข้าหออีกครั้งก็แล้วกันนะ""ท่านคึกมาจากไหนกันเนี่ย อื้อ เมิ่งหย่งชวน อ๊ายยยย""อ่าห์ จะถึงแล้วคนงาม อื้อเจ้าหวานจริงๆกินไม่เคยเบื่อเลย"เดิมเขาอยากลงโทษนางแค่นิดหน่อย แต่นี่เลยมาสองยามแล้วเขายังอยากลงโทษนางอยู่เลย เมียเร่าร้อนเป็นบ้าอยากรักนางทั้งคืน ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าเดิมสุราที่เมิ่งหย่งชวนดื่มนั้นเป็นสุรามงคลสูตรพิเศษที่เตรียมสำหรับบ่าวสาว แต่หลิวหมัวมัวคนของพระชายาไท่จื่อไม่รู้จึงจับ
Last Updated : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ครอบครัวอบอุ่น1
ทั้งหมดเดินเล่นในตลาดพักใหญ่ กระทั่งใกล้เที่ยงจึงได้พากับกลับจวน เมิ่งหย่งชวนกับรัชทายาทหารือเรื่องงานจวนเสร็จแล้ว อีกไม่นานฝ่าบาทจะวางมือและให้รัชทายาทขึ้นครองราชย์แทน เสิ่นเยี่ยนฟางทำขนมหวานให้เด็กๆและบรรดาสหายและขุนนางของสามี เว่ยถิงเอ่ยกับเมิ่งหย่งชวนแบบกล้าๆกลัวๆ"เอ่อ จวิ้นอ๋องพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมอยากทาบทามหมั้นหมายท่านหญิงเล็กให้กับหมิงเอ๋อร์บุตรชายคนโตของกระหม่อมน่ะพ่ะย่ะค่ะ"เมิ่งหย่งชวนชะงัก บุตรสาวเขาเพิ่งจะขวบกว่า บุตรชายใต้เท้าเว่ยเก้าขวบแก่เกินไป แก่เกินๆไป กำลังจะอ้าปากพอดีกับที่เมียเดินมาเสียก่อน นางรู้ดีว่าเขาจะพูดอะไร เหมือนจะรู้ดีกว่าตัวเขาเสียอีกนางจึงขัดขึ้น"ใต้เท้าเว่ย ท่านมีใจเอ็นดูเสี่ยวเหอข้าซึ่งเป็นแม่ยินดีนัก แต่เรื่องคู่ครองเอ่ยตอนนี้ยังเร็วเกินไป นางเพิ่งจะขวบกว่า หากเติบใหญ่ขึ้นพวกเขาเข้ากันไม่ได้ มิเป็นเราพ่อแม่ทำร้ายบุตรหรือ นี่เป็นขนมหวานเพคะไท่จื่อ ท่านอ๋องและทุกท่านลองชิมดูเถิด ทำจากข้าวโพดเพคะ"เว่ยถิงหน้าเจื่อน เขาชอบท่านหญิงสามนางช่างน่ารักยิ่งนัก เมิ่งหย่งชวนจึงเอ่ยขึ้น"เอาเช่นที่พระชายาเอ่ยนั่นแหละ ให้พวกเขาเลือกคู่ครองเอง หากภายภาคหน้าเด็กทั้งส
Last Updated : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ครอบครัวที่สมบูรณ์2
กลับจากเมืองหลวงได้สามเดือนก็ปรากฏว่าพระชายาตั้งครรภ์อีกครั้ง กระทั่งวันนี้มีชายหญิงสองคนบอกว่าเป็นพ่อแม่ของเสี่ยวเถากับเสี่ยวอิง เมิ่งหย่งชวนให้คลับคล้ายคลับคลาว่าเขาเคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาแล้วสองครั้งแล้ว เหมือนกับพอเมียตั้งครรภ์ก็จะมีเด็กหายไป"เสี่ยวฟาง พี่รู้สึกเหมือนกับว่าครั้งแรกที่เจ้าตั้งครรภ์เด็กที่เราเลี้ยงไว้ก็หายไป ครั้งที่เจ้าตั้งครรภ์บุตรสาวของเราก็เช่นกัน จนวันนี้เจ้าเพิ่งตรวจเจอว่าตั้งครรภ์เมื่อวาน เสี่ยวเถากับเสี่ยวอิงก็มีคนมารับไป เจ้าว่าบนโลกนี้มีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ด้วยหรือ""จะทรงคิดมากเพราะเหตุใดเพคะ เดี๋ยวพอโตพวกเขาก็จะกลับมาหาเราเอง เด็กๆ เจอครอบครัวที่แท้จริงเราควรดีใจนะเพคะ"เมิ่งหย่งชวนยิ้มให้ภรรยา จากนั้นก็บอกลาเด็กทั้งสอง หลังจากที่บิดามารดาของเด็กทั้งสองมารับไปแล้วเรื่องราวของภูตดอกท้อกับเทพวิหกก็ค่อยเลือนหายไปจากความทรงจำของเสิ่นเยี่ยนฟาง นางจำไม่ได้กระทั่งว่าเคยรับเลี้ยงเด็กเอาไว้ถึงหกคน จวบจนวันนี้นางกำลังเจ็บท้องเพื่อจะคลอดบุตร เมิ่งหย่งชวนเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องจน ท่านย่าใหญ่ต้องเอ็ดเขา"อาชวนอ่า..หลานสะใภ้มิใช่เพิ่งคลอดบุตรครั้งแรก เจ้าอย่าวิตกนั
Last Updated : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ทุกครอบครัวล้วนมีความสุข
หกปีผ่านไปจ้าวเผยหยวนที่ตอนนี้ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระบิดาเรียบร้อยแล้ว ไท่ซ่างหวงทรงออกไปท่องเที่ยวดินแดนต่างๆ เพราะบุตรชายมีความสามารถปกครองแคว้น อีกทั้งยังมีเมิ่งหย่งชวนเป็นแม่ทัพใหญ่ มีเมิ่งลู่เจินเป็นราชครู โจวหยวนที่ตอนนี้ขึ้นดำรงตำแหน่งมหาเสนาบดี โจวหยางคุมกรมหมอหลวง หวังเฉิงเป็นเจ้ากรมปกครองรับตำแหน่งต่อจากโจวหยวน หวังจิ่วน้องชายเป็นหัวหน้าองครักษ์เสื้อแพร ส่วนจางเหมิ่นที่ตอนนี้เป็นผู้ตรวจการแปดมณฑล ทั้งหมดคือคนที่มีคุณกับแคว้นหนานเป่ยทั้งสิ้นเทศกาลไหว้พระจันทร์ปีนี้เมิ่งหย่งชวนกับเสิ่นเยี่ยนฟางเป็นฝ่ายมาเมืองหลวงเพื่อหาน้องชาย เมิ่งลู่เจินกับจ้าวเหลียนซินมีฝาแฝดชายหญิงหนึ่งคู่ และตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้วตอนนี้เสิ่นเยี่ยนฟางกับเจียงเสี่ยวฮวารวมถึงหยางซิงเหยียน เมิ่งหย่งซิน สองพี่น้องสกุลเหลียนกำลังนวดแป้งปั้นไส้เพื่อทำขนมไหว้พระจันทร์กันอยู่ เด็กๆ โตแล้ว พวกผู้ชายก็เล่นอยู่กลุ่มเด็กผู้ชาย เด็กผู้หญิงก็เล่นกับกลุ่มเด็กผู้หญิงเมิ่งเสี่ยวฮวาในวัยแปดขวบได้ความงามมาจากมารดานางนั่งเล่นอยู่กับน้องสาวของนางและน้องสาวจากตระกูลอื่น และมีเด็กชายวัยสิบสองย่า่งสิบสามปีที่นั่
Last Updated : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-เมิ่งหานเซียงผู้อ่อนโยน
วันเวลาผันผ่านไปในตอนนี้เด็กๆเติบโตขึ้นมากแล้ว เมิ่งหานเซียงในวัยสิบแปดปีกำลังนำน้องๆแฝดสามเมิ่งเสี่ยวฮวา เมิ่งเสี่ยวเฟิง เมิ่งเสี่ยวเหอในวัยสิบหกปีและน้องสาวคนเล็กเมิ่งเสี่ยวเถาในวัยสิบห้าปีหนีเรียนวิชาคำนวณของอาจารย์ซู เมิ่งลู่เหลียนบุตรสาวของเมิ่งลู่เจิน ดรุณีน้อยทั้งห้าไม่ชอบเรียนคำนวณและตอนนี้ก็มีคนมาสบทบอีกสี่คน คุณหนูจางหยุนผิงบุตรสาวคนเล็กของผู้ตรวจการแปดมณฑลจางเหมิ่น คุณหนูโจวจื่อหรานบุตรสาวคนเล็กของมหาเสนาบดีโจวหยวน หวังซูหนีบุตรสาวของเจ้ากรมปกครองหวังเฉิง และอีกคนคุณหนูหวงเฟยเซียนบุตรสาวคนเล็กของมหาราชครูหวงหย่งเหนียน"ท่านหญิงหานเซียงพวกเราหนีเรียนจะไม่เป็นไรจริงๆหรือเจ้าคะ"หวงเฟยเซียนถามดรุณีน้อยที่อายุมากที่สุดในกลุ่มพวกนาง"ไอ้หยาเฟยเซียน หรือว่าเจ้าอยากเรียนวิชาตาแก่ซูกัน ข้าจะได้ไปกันแค่นี้"เมิ่งหานเซียงเอ่ยถามแม่สาวน้อยที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่มพวกนาง หวงเฟยเซียนเพิ่งจะปักปิ่นไม่นานนัก เมื่อถูกถามกลับสีหน้าของสาวน้อยก็พลันไม่น่ามอง"ไม่ๆ ท่านหญิงทุกคนข้าขอไปด้วย""เหอะ! ก็แค่นั้นแหละไปๆ พี่หญิงใหญ่ไปกันได้แล้ว ข้าอยากจะไปไล่จับไก่ป่าจะแย่""ชู่!!เสี่ยวเหอเบาๆหน่อยพวก
Last Updated : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-2โดนจับได้
ดรุณีน้อยทั้งเก้าคนเดินไปที่ริมลำธาร พวกนางจัดการก่อไฟจากนั้นก็นำไก่ไปลนไฟเพื่อถอนขน พวกนางทำเพียงแค่สี่ตัวเท่านั้น ที่เหลือปล่อยกลับเข้าป่าตามเดิม เมิ่งเสี่ยวเหอเป็นคนชอบกิน นางนำเครื่องเทศมาจากบ้านด้วย ไม่นานไก่ทั้งสี่ตัวก็ถูกห่อด้วยใบบัว ตามด้วยดินเหนียมหุ้มอีกที เมิ่งหานเซียงจุดไฟ หวงเฟยเซียนกับเมิ่งลู่เหลียนไปหาฟืน เมิ่งเสี่ยวเถากับเมิ่งเสี่ยวฮวาและเมิ่งเสี่ยวเฟิงชวนกันไปเก็บผูเถาที่กำลังแก่จนสุกงอม ส่วนโจวจื่อหราน หวังซูหนีเก็บก้อนหินในลำธารมาวางรอบๆกองไฟเพื่อให้อุณภูมิคงที่หลังจากเหลือเพียงถ่านแดงๆ ห่อก้อนดินทั้งสี่ห่อก็ถูกวางลงไป จากนั้นเมิ่งหานเซียงก็กลบถ่านก่อนจะเอาฝุ่นดินกลบด้านบนอีกที เด็กๆฝึกการทำอาหารกลางป่ามาจากพระมารดา เสด็จแม่ทรงเก่งมากนัก ทุกครั้งที่กลับฮวาป๋ายจะตามเสด็จแม่ไปล่าสัตว์เสมอ พี่ชายน้องชายตามเสด็จพ่อไปฝึกทัพได้เวลาที่ไก่สุกเมิ่งเสี่ยวเถากับเมิ่งหานเซียงช่วยกันเขี่ยก้อนดินออกมา เมิ่งเสี่ยวเหอนำเฉาเหมยที่เก็บได้ไปล้างน้ำก่อนจะเอาใส่ใบบัว ตุบๆๆ เด็กๆช่วยกันทุบเอาดินที่หุ้มออก จากนั้นก็เอาไปวางบนใบบัวที่เก็บมา เมื่อสิ่งที่ห่อหุ้มหลุดออกไป เนื้อไก่ฉ่ำวาวก็ส่
Last Updated : 2025-03-16
Latest chapter
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-15-ชีวิตครอบครัวมีความสุข
เมื่อถึงมื้อค่ำผู้ใหญ่ก็มีเรื่องคุยกัน หวงหย่งเหนียนเจรจาสู่ขอจางจื่อเหยียนกับจางลี่ให้หวงมู่เหวิน กลับเมืองหลวงแต่งงานทันทีเพราะเด็กทั้งสองนั้นไปไกลแล้ว หากเกิดจางจื่อเหยียนตั้งครรภ์ขึ้นมาก่อนจะไม่ดีจากนั้นซูหยางก็สู่ขอเมิ่งหานเซียงกับเมิ่งหย่วงชวน ส่วนเมิ่งหย่งชวนก็เจรจาสู่ขอหวงเฟยเซียนให้บุตรชายคนโตเช่นกัน ตวนอ๋องเอ่ยกับเมิ่งหย่งชวนว่าเขาจะแต่งงานกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงทำเอาทุกคนอ้าปากค้าง แต่เสิ่นเยี่ยนฟางและเมิ่งหย่งชวนรู้ดีว่าบุตรสาวมีใจให้เสด็จอาสิบสองมานานแล้ว ในเมื่อเป็นความสุขของบุตรสาวทั้งคู่จึงส่งเสริม สรุปทุกคู่หมั้นหมายกันเรียบร้อยแล้วจะแต่งงานกันในอีกครึ่งเดือนเจ็ดเดือนต่อมาเสิ่นเยี่ยนฟางก็คลอดฝาแฝดชายหญิงให้เมิ่งหย่งชวนอีกหนึ่งคู่ ตอนนี้นางกำลังอยู่เดือน บุตรชายและบุตรสาวแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เมิ่งเสี่ยวเถาที่ตอนนี้กลายเป็นพระชายารัชทายาท คนอื่นๆ ก็เป็นฮูหยินน้อยของจวนต่างๆเมิ่งหานเซียงตั้งครรภ์คนแรก หากไม่นับจางจื่อเหยียนที่ตั้งครรภ์ก่อนแต่งงานไปแล้ว จากนั้นก็ตามด้วยโจวจื่อหราน ส่วนที่เหลือสามียังคงตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติภารกิจปั๊มบุตรอย่างไม่ย่อท้อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในที่
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-14-มหาเทวีของข้า
เมิ่งเสี่ยวเถาลืมตาขึ้นมา นางฝันอะไรเนี่ยถึงนางจะชอบจ้าวตงหยางแต่ไม่ควรเก็บเขามาฝันลามกเช่นนี้ได้นะ เขาเรียกนางมหาเทวี ส่วนนางก็เรียกเขาว่าท่านตาเจ้าที่ นี่มันเรื่องอะไรกัน อีกทั้งเขากับนางยังเข้าหอกันในศาลเจ้า นี่มันบ้าไปแล้วหรือนอกจากเมิ่งเสี่ยวเถาจะฝันประหลาดจ้าวตงหยางก็ไม่ต่างกัน เขาฝันเช่นเดียวกับนาง ในความฝันนางช่างหอมหวานยิ่งนัก นึกถึงวันที่ได้ชิมความหวานจากนางเมืองหลายวันก่อนยังตราตรึง อีกทั้งในฝันเสมือนจริงเหลือเกิน หากเขาแหวกม่านประเพณีเข้าหอกับนางก่อนได้ก็คงดีนางจะเป็นพระชายาและจะเป็นแม่ของแผ่นดินคนต่อไป คืนวันแต่งงานหากพิสูจน์ความบริสุทธิ์ไม่ได้นางจะใช้ชีวิตที่เหลือลำบาก เขาจึงจำต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่ในความฝันนางช่างน่าทะนุถนอมเหลือเกิน เขาไม่เข้าใจเหตุใดฝันเช่นนั้นได้แต่ละเมอออกมาไม่รู้ตัว"เทวีของข้า เสี่ยวเถาเด็กดีข้าคิดถึงเจ้าคนงาม"หลังจากมาถึงฮวาป๋ายทุกคนก็พักผ่อนกันเต็มที่ กระทั่งยามซื่อทุกคนก็มารวมตัวกันไปบ้านท่านปู่ทวด เด็กๆให้สาวใช้และบ่าวในจวนขนของขวัญมากมายไปที่บ้านท่านอาหญิง จางจื่อเหยียนจูงมือเหลนเขยไปเยี่ยมท่านตาทวดของนางอย่างอารมณ์ดีเมิ่งซุนที่กำ
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-13-กลับฮวาป๋าย
หลายเหตุการณ์ผ่านไปถึงเวลาที่ทั้งหมดต้องเดินทางกลับฮวาป๋าย รุ่งสางทุกคนก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทาง จ้าวตงหยางพาเมิ่งเสี่ยวเถาขี่ม้าไปด้วยกัน จ้าวไห่เฉิงกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงก็ขี่ม้าไปล่วงหน้าแล้ว นางชอบขี่ม้าที่สุด เสด็จอาสิบสองจึงตามใจนางบรรดาสตรีที่เหลือนั่งรถม้าสามคัน จากเมืองลั่วเหอไปฮวาป๋ายใช้เวลาเพียงสองวันเท่านั้น แต่เด็กๆจะแวะไปเมืองเหลยเพื่อเยี่ยมท่านย่าลู่ซินก่อน เดินทางมาได้หนึ่งวันก็ถึงเมืองเหลย ทั้งหมดเข้าที่พักที่ท่านอาเขยเตรียมไว้ให้ หวังจิ่วมารับเด็กๆและอารักขาด้วยตนเอง หวังซูหรานก็ตามบิดามาด้วย นางคิดถึงพี่ๆมากนัก หวังซูหนีว์เห็นหน้าน้องสาวก็รีบทักทาย"ซูหราน เจ้ามาแล้ว""พี่หญิง ข้าคิดถึงท่านที่สุดเลย"คนที่เหลือเปิดม่านออกมาก่อนจะส่งเสียงทักทาย หวังซูหรานควบม้ามาใกล้ๆก่อนจะขี่ม้าขนาบข้างแล้วคุยไปด้วย หวังจิ่วต้องรีบกลับเพราะตอนมานั้นเขามาคนเดียว ใครจะรู้เจ้าตัวดีแอบตามมาด้วย หากกลับไปเมียจัดการเขาแน่นอนกระทั่งถึงที่พักเรียบร้อยก็เป็นเวลาปลายยามเซินแล้ว จากนั้นทั้งหมดก็เข้าที่พัก เมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยก็พากันมากินมื้อเย็น ต่า
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-12-ข้าต้องการแต่งงานกับนาง
จางจื่อเหยียนยอมรับสัมผัสจากหวงมู่เหวิน นางลืมไปแล้วว่านางกำลังโกรธเขา ลืมไปแล้วว่าเขามาเพื่อให้นางยกโทษให้ กระทั่งผิวกายต้องอากาศเย็นนางจึงรับรู้ว่าอาภรณ์ถูกเขาปลดออกแล้ว แผ่นหลังแตะที่นอนโดยมีร่างไร้อาภรณ์ของคนตัวโตทาบทับเกยนางเอาไว้ ดอกบัวตูมเบ่งบานชูช่อ ปลายถันแข็งชันล่อลวงให้คนด้านบนตกอยู่ในมนต์เสน่หา หวงมู่เหวินสบตากับนางจางจื่อเหยียนไม่กล้าสบตาเขาเอ่ยตะกุกตะกัก"คุณชายรอง""เรียกพี่มู่เหวินเหมือนเดิมได้หรือไม่ จื่อเหยียนของพี่ เจ้างามนัก"จางจื่อเหยียนผวา ร่างงามถูกเขานวดเฟ้น ปากหยักครอบครองความหวานตรงหน้า ดรุณีน้อยยกแขนคู่เรียวโอบรั้งท้ายทอยหนาแอ่นอกงามให้เขาเชยชม ใจนางมีเขาอยู่จึงไม่ไตร่ตรองในสิ่งที่กำลังทำ แค่คืนนี้เท่านั้น แค่ครั้งนี้ขอให้นางได้เป็นผู้หญิงของเขา หลังจากคืนนี้ไปนางจะออกจากหนานเป่ยไปใช้ชีวิตที่อื่น"อื้อ พี่มู่เหวิน อาเหยียน สะเสียว""อืม หวานเจ้าหวานมากอาเหยียน"ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนต่ำลงไปหาดอกไม้บอบบางก่อนเริ่มสำรวจน้ำหวาน ไม่นานคนใต้ร่างก็กระตุกเกร็ง นางแตะสวรรค์จนต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้ เกรงว่าจะเล็ดลอดออกไป หวงมู่เหว
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-11-ให้อภัยพี่เถอนะ
จางจื่อเหยียนนอนละเมอทั้งคืน หวงมู่เหวินนั่งเฝ้าอยู่ด้านนอก เขารู้สึกผิดเขาเพิ่งรู้ตัวว่าที่ผ่านมาเขารักนาง หากว่าวันนี้ไม่เกือบเสียนางไปเขาก็คงไม่รู้หัวใจตัวเองและเป็นเขาเองที่เกือบทำนางหายไป เมิ่งเสี่ยวหว่านออกมาจากห้องเห็นบุตรชายคนรองของมหาราชครูก็ถอนหายใจคนหนึ่งก็พยายามหนีหัวใจตัวเอง อีกคนก็ปากแข็งจนก่อเรื่องร้ายแรง จางลี่ออกมาจากห้องบุตรสาวเห็นคนก่อเรื่องนั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้องก็ประคองฮูหยินของตนเดินมาหา "คุณชายรอง....ท่านไปพักก่อนเถอะอาเหยียนนางยังมีไข้และเพ้อเป็นบางครั้ง รอนางดีขึ้นท่านค่อยมาดีกว่า""ท่านอาจาง..ข้าสำนึกผิดแล้วข้าอยากเข้าไปหานาง ท่านอาท่านอนุญาตเถอะขอรับ""คุณชายรอง..มีใช่ว่าพวกเรากีดกันท่าน แต่ให้เวลานางสักหน่อย บุตรสาวข้านางเพิ่งเสียขวัญ อีกทั้งเกือบจมน้ำตาย ตอนนี้หากเห็นหน้าท่านนางอาจทรุดหนักกว่าเดิม"จางลี่โกรธมากเรื่องนี้เมิงเสี่ยวหว่านรู้ดี เขารักบุตรสาวคนนี้ที่สุด จางเหิงบุตรชายคนโตที่เป็นผู้สืบสกุล สามีนางยังมิเอ็นดูเท่ากับบุตรสาวเลย แต่อย่างไรเล่า คนที่คุกเขาอยู่ตรงหน้าคือบุตรชายมหาราชครูเชียวนะ เมิ่งเสี่ยวหว่านถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับสามีของนาง
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-10-ข้าเกลียดเจ้า ไปตายซะ
ทุกคนปรับความเข้าใจกันหมดแล้ว เหลือเพียงเมิ่งลู่เหลียนกับหานมู่เฉินเท่านั้น ตอนนี้ดรุณีน้อยกำลังโมโหเขาอยู่ หานมู่เฉินที่เดิมทีเคยถูกนางทุบตีประจำมาวันนี้เขากลับตรึงนางเสียอยู่หมัด ยามนี้รน่างงามอยู่ใต้ร่างแกร่งเขากดข้อมือนางเอาไว้ ปล้ำจูบนางอย่าเอาแต่ใจ เมิ่งลู่เหลียนที่ถูกเขาหลอกมาตลอดว่าเขาไร้วรยุทธ ยามนี้นางต่างหากที่ห่างไกลคำว่ายอดฝีมือ"ปล่อยข้านะเจ้าบ้าหานมู่เฉิน ไอ้คนโกหกหลอกลวง เจ้าหลอกข้าหรือ อย่าให้ข้ารอดไปได้นะ บอกให้ปล่อยไง""ปล่อยหรือ นี่เมิ่งลู่เหลียนข้าจะบอกให้นะ ทั้งชีวิตข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่นอน""เจ้ามีสิทธิ์อันใดมาควบคุมข้า หานมู่เฉินไอ้คนเลว อื้ออออ"เด็กคนนี้ต้องสั่งสอน เขาต้องปราบนางให้ได้ ดื้อด้านนักทุบตีเขาอยู่เรื่อย ถ้าไม่ใช่ว่าเขารักนางคงจับนางฟาดเสียหลายทีแล้ว ทำตัวเกเรยิ่งนัก เมิ่งลู่เหลียนที่กำลังเสียเปรียบเขาอยู่ ก็หาทางออกให้ตัวเอง ทันทีที่เขาถอนจุมพิตออกนางก็เปลี่ยนเป็นไม้อ่อนทันที"พะ พี่มู่เฉิน เหลียนเอ๋อร์เจ็บมือเจ้าค่ะ ปล่อยเหลียนเอ๋อร์ได้ไหมเจ้าคะ""หืม..อ่อนหวานก็เป็น เอาตัวรอดสิท่าแม่ตัวดี""เปล่านะเจ้าคะ เหลียนเอ๋อร
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-9-คู่หมั้นคนนั้นของเจ้าก็คือข้าเอง
หนุ่มสาวออกเดินทางไปหลังเขา ซึ่งไม่ได้ไกลจากจวนมากนัก เดินเท้าไปใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามเท่านั้น ไม่นานทั้งหมดก็มาถึง จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถาไปด้านหนึ่ง จ้าวไห่เฉิงก็จูงมือเมิ่งเสี่ยวเฟิงไปอีกด้าน ส่วนซูหยางรวบเอวบางของเมิ่งหานเซียงไปนั่งเล่นบนโขดหินริมลำธาร องครักษ์ที่ตามมามีมากกว่าสิบคนต่างก็ดูแลรอบนอกเผื่อมีคนนอกหลงเข้ามาเมิ่งเสี่ยวเย่ากับเมิ่งซีฮวนไปหาไก่ป่า ส่วนหวงมู่เหวินไปเก็บฟืนกับหานมู่เฉิน ทั้งคู่เป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกัน มารดาเป็นเชื้อพระวงศ์ทั้งคู่ สาวๆที่เหลือต่างก็กวดจับกระต่ายป่า โจวจื่อหรานไม่อยากทำร้ายมันจึงปล่อยไป บรรดาบิดามารดาของเด็กๆเหล่านี้ปวดหัวมากนัก เมื่ออยู่กันครบทีไรสร้างเรื่องใหญ่โตทุกที โจวหยวนปวดหัวแต่ต้องยอมตามใจ เจียงเสี่ยวฮวาเองก็ไม่อยากดุแต่จำต้องเข้มงวดเมื่อได้ไก่ป่ามาแล้วบุรุษก็จัดการ ให้บรรดาสตรีนั่งรอ จางจื่อเหยียนสายตาซุกซนนางมองเห็นดอกไม้สีแดงอยู่ลิบๆ แน่นอนว่าใช่ดอกโสมนางต้องไปเอามันกลับให้ได้ เอาไปขายให้ท่านพ่อคงได้หลายร้อยตำลึง ดรุณีน้อยมีหัวการค้ายิ่งนัก แต่ลูกค้าของนางกลับเป็นบิดาอย่างจางลี่ แล
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-8-เสด็จแม่มีข่าวดี
ปลายยามอิ๋นเมิ่งหานเซียงขยับตัว นางนึกขึ้นได้ว่าข้างๆมีคนนอนด้วยก่อนจะขยับร่างบางเข้าหาซุกใบหน้าหวานเข้ากับอกแกร่ง กลิ่นกายซูหยางทำเอาสาวน้อยหวั่นไหว นางกับเขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเวลา เป็นเพราะเขาไม่เคยใส่ใจนางเลย แต่กับคุณหนูคนอื่นๆเขากลับดูแลอย่างดี บางคนถึงกับยอมสอนพวกนางให้ส่วนตัว เมิ่งหานเซียงกลัวเขาจะตื่น แต่ก็รวบรวมความกล้าจุมพิตลูกกระเดือกคนตัวโตเบาๆ ไล่จุมพิตไปจนถึงปลายคาง ก่อนจะจุมพิตที่ริมฝีปากคนนอนหลับซูหยางตื่นนานแล้ว เขาไม่ขยับอยากรู้ว่านางจะทำอะไร คนตัวโตยิ้มในความมืดมือหนาลูบหลังนางเบาๆเป็นสัญญาว่าเขาตื่นแล้ว เมิ่งหานเซียงเขินอาย เขาตื่นตอนไหนนะ นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอู้อี้"ท่านอา..เช้าแล้วมิกลับห้องหรอกหรือเจ้าคะ""อยากนอนกอดเจ้าอีกหน่อยเด็กดีของอา เซียงเอ๋อร์คนงาม อารักเจ้ายิ่งนัก แล้วเจ้าล่ะรักอาบ้างไหม"ดรุณีน้อยมิตอบคำถาม แต่แขนเรียวโอบกอดเอวหนาของคนตัวโตแทนคำตอบทั้งหมด ซูหยางยิ้มในความมืดก่อนจะพลิกร่างบางลงใต้ร่างแกร่ง เขาพูดชิดริมฝีปากอวบอิ่ม"อยากเข้าหอกับเจ้าจัง ได้ไหมหื้ม""ท่านอา..อย่ารุ่มร่ามเข้าหออะไรของท่าน อยากถูกเส
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-7-เจ้าคือคนแรกที่ทำข้าหวั่นไหว
จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถามาทางสวนท้อด้านหลังจวน เจ้าตัวยุ่งของเขาชอบดอกท้อที่สุด เขาแปลกใจเหมือนกันนางร่ายรำใต้ต้นท้อยามใด ดอกท้อพร้อมใจกันบานเต็มไปหมด ดูเหมือนบุตรสาวจวิ้นอ๋องแต่ละคนคงเป็นเทพธิดามากำเนิดเสียกระมัง เมิ่งเสี่ยวฮวาเดินไปทางใดก็มีแต่ดอกไม้เบ่งบาน เมิ่งเสี่ยวเฟิงเพียงแค่โบกมือเบาๆก็ราวกับควบคุมสายลมได้ ดินแดนตะวันออกไม่เคยแห้งแล้ง เมิ่งเสี่ยวเหอเด็กคนนั้นว่ายน้ำเก่งเสียยิ่งกระไร ทะเลสาบกว้างใหญ่ ราวกับนั่นคือบ้านอีกหลังของนาง ชาวประมงที่หากินกับแม่น้ำยังไม่สามารถว่ายไปกลางทะเลสาบได้เมิ่งเสี่ยวเถาที่เดินตามร่างสูงมาก็หน้างอง้ำ นางไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่อยากเจรจากับเขา กระทั่งมาหยุดลงที่ม้านั่งหินใต้ต้นท้อที่ดอกบานสะพรั่งที่สุด จ้าวตงหยางจับให้เมิ่งเสียวเถานั่งลง ส่วนตัวเขานั้นนั่งลงเรียบร้อยก็นอนหนุนตักนางหน้าตาเฉย จนดรุณีน้อยต้องดุเขาเบาๆ"ไท่จื่อ เป็นถึงรัชทายาทเหตุใดไม่สำรวมสักนิดเพคะ อีกอย่างหม่อมฉันหนัก"มือหนาคว้ามือบางเอามากุมไว้แนบอก ก่อนจะหลับตาลงเอ่ยกับนาง"เสี่ยวเถา เหตุใดไม่เรียกพี่ตงหยางเช่นเมื่อก่อน เจ้าห่างเหินหมางเมิ
