Se connecterShare
พระชายาจะคลอดแล้ว
Dernière mise à jour:
2025-03-16 20:58:52
Related chapter
ลิขิตกาลบันดาลรัก คลอดแฝดสาม
เมิ่งหย่งชวนที่เข้าใจว่าบุตรสาวและบุตรชายกำลังกังวลว่าเขากับเสิ่ยเยี่ยนฟางจะไม่รักแต่ความจริงแล้วมิใช่เลยสักนิด เสี่ยวเถาแอบเศร้าเพราะนางไม่อยากรอ สองพี่น้องบ่นกันทางจิต"เสี่ยวอิงทำไม่กัน ครรภ์ท่านแม่ออกจะกว้างแฝดห้าไม่ได้หรือ""นั่นนะสิพี่หก เพิ่มเราอีกสองคนเสด็จแม่ก็ไม่น่าจะคลอดยากหรอก ต้องรออีกเกือบปีกว่าเสด็จแม่จะตั้งครรภ์อีกรอบ""เราจะได้เกิดพร้อมกันหรือไม่ เจ้ากับข้าเป็นแฝดหงส์มังกร""ท่านตาเจ้าที่ปิดด่านนานเกินไป ไปถามเทพชะตากันดีไหมพี่หก""เฮ้อ อย่าไปหวังพึ่งตาแก่พวกนั้นเลย ปล่อยนังเล่นหมากไปเถอะ น่ารำคาญ"เทพชะตาและเทพบุพเพถึงกับจามไม่หยุดเลยทีเดียว ภูติดอกท้อหากมิใช่เพราะเจ้าจะเป็นมหาเทวีในอนาคตล่ะก็ข้าจะสั่งสอนอย่างดีที่เดียวเจ้าเด็กปากร้ายเสิ่นเยี่ยนฟางที่คลอดบุตรสาวฝาแฝดออกมาแล้วถึงสามคนก็หมดแรงนอนหลับไปแล้ว หมอตำแยและสาวใช้ทำความสะอาดเรียบร้อยก็จัดการให้แม่นมมาให้นมท่านหญิงก่อน เมิ่งหานเซียงที่ตอนนี้เกือบสามขวบแล้ว นางเริ่มพูดชัดขึ้นเดินมาหาเมิ่งหย่งชวนก่อนจะกางแขน เมิ่งหย่งชวนวางเสี่ยวเถากับเสี่ยวอิงลงแล้วอุ้มนางขึ้นมา หอมแก้มกลมก่อนจะเอ่ย"หานเซียงมีน้องสาวแล้วดีใจหร
Dernière mise à jour : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก อีกหน่อยเจ้านี่กลัวเมียที่สุด
เมิ่งหย่งชวนเข้าห้องจัดการงารของกองทัพ ก่อนจะเรียกหาคนของตน"ท่านอาหวังจิ่ว....ท่านไปที่นั่นมาแล้วนางเป็นเช่นใดบ้าง""นางสบายดีพ่ะย่ะค่ะ ครั้งก่อนที่ไป พระชายาทำเสื้อนวมกับผ้านวมอย่างดีส่งไปให้ อีกทั้งยังทรงทำเผื่อนักบวชและหญิงสาวที่อาศัยอยู่ที่นั่นอีกด้วยพ่ะย่ะค่ะ""เฮ้อ..เสี่ยวฟางนางช่างเข้าอกเข้าใจคนอื่น นางรวบรวมเอาสตรีที่ถูกครอบครัวหรือสามีทำร้าย หรือสตรีที่ถูกคนเลวย่ำยีมาเลี้ยงดู ให้พวกนางได้มีชีวิตใหม่มิต้องทุกข์ใจอีก""พ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้ที่เมืองเหลยกำลังสร้างโรงสงเคราะห์สตรีและเด็กไร้บ้าน ที่พัดพรากจากภัยพิบัติ หรือสงคราม มีเกินกว่าสามร้อยคนแล้วพ่ะย่ะค่ะ""อืม ช่วงนี้นางต้องอยู่เดือน เรื่องหาอาชีพให้คนเหล่านั้นก็ทำเท่าที่นางสั่งไว้ก่อนที่จะคลอดเถอะ หากว่านางมีเรื่องอื่นข้าจะมาแจ้งแก่พวกท่านเอง ส่วนท่านแม่ในเมื่อนางมีความสุขในการได้ช่วยเสี่ยวฟางดูแลสตรีตกทุกข์ได้ยากเหล่านั้นก็ปล่อยให้นางทำไปเถอะ"หวังจิ่วรับคำก่อนจะไปทำงานตามที่เมิ่งหย่งชวนสั่ง หลังจากที่คนของตนออกไปเขาก็ลุกออกมายืนที่หน้าต่างมองทอดไปยังนอกจวนที่กว้างไกล มีผืนนาผืนไร่เขียวขจีอุดมสมบูรณ์ไปทั่ว นางเป็นเมียที่เดิมที
Dernière mise à jour : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ไปพบหน้านางนะเพคะ
จากนั้นเว่ยถิงก็พาบุตรชายทั้งสองไปพักผ่อน เมิ่งหย่งชวนก็ไปทำงานที่ค้างไว้ เว่ยฮูหยินหลงรักคู่แฝดเมิ่งเสี่ยวเย่ากับเมิ่งฮ่าวเฉินจึงได้ถูกนางเลี้ยงดูพร้อมกับสองพี่น้องสกุลเว่ยเสี่ยวเถานอนเล่นอยู่ในห้องได้ยินเสียงกระพือปีกก้ออกมาหาน้องชายทันที เสี่ยวอิงพยักหน้า นางจึงลอยตัวไปนั่งบนหลังของเขา เสี่ยวอิงพาพี่สาวบินไปเล่นบนเขา เว่ยหลงมองเห้นเหมือนนกตัวใหญ่บินผ่านไปก้ตื่นเต้น"ท่านพ่อลุกเห็นนกตัวใหญ่มากบินไปบนเขาขอรับ""หลงเอ๋อร์มานอนกลางวันได้แล้ว หากไม่นอนจะไม่สูงได้นะ"ทันทีที่บิดาเอ่ยขู่เจ้าตัวน้อยก็รีบวิ่งมาอย่างไวเพื่อมานอนเพราะกลัวไม่สูงหลังจากที่เว่ยถิงมาแวะพักอยู่ที่จวนอ๋องครบครึ่งเดือนก็ถึงเวลากลับเมืองหลวง เสิ่นเยียนฟางนำข้าวของมากมายให้คนของสามีนำเดินทางไปพร้อมกับใต้เท้าเว่ย มีทั้งของเจียงเสี่ยวฮวา ของอาหญิงเล็กเมิ่งหย่งซิน ของน้องสามีเมิ่งลู่เจิน และของเหลียนฝาง วัตถุดิบแห้งสำหรับทำหม้อไฟอีกด้วย จ้าวหลานซินเขียนจดหมายมาขอให้นางสี่งไปให้ เพราะที่เมืองหลวงรสชาติสู้ของนางไม่ได้หนึ่งปีต่อมาตอนนี้เมิ่งลู่เจินจะเข้ารับตำแหน่งราชครูอย่างเป็นทางการแล้ว ฮ่องเต้รอจนแต่งตั้งเขาเรียบร้อย
Dernière mise à jour : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก นางบอบบางเช่นนี้จะตบตีใครได้
เมืองหลวงสำนักศึกษาของเหล่าเชื้อพระวงศ์และบรรดาบุตรชายบุตรสาวของขุนนาง องค์หญิงหกที่ได้ยินว่าน้องสาวกำลังออกมาก็พาคุณหนูของจวนต่างๆมาดักรอ ทันทีที่จ้าวเหลียนซินเดินออกมานางก็ตรงมาหาเรื่องทันที"น้องเก้า...เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ""พี่หก สุนัขดีไม่ขวางทาง รบกวนท่านถอยไปหน่อย""เจ้าๆๆ...กล้าดีอย่างไรมาว่าข้าเป็นสุนัข หึทำตัวยั่วยวนบุรุษไปวันๆไร้ยางอายยิ่งนัก""หึ..วันๆไม่จ้องหาเรื่องข้าก็พาสุนัขรับใช้มาเห่าหอนรายวัน ยั่วยวนบุรุษหรือพี่หกอาหารกินมั่วซั่วได้แต่วาจาจะกล่าวมั่วซั่วมิได้ ระวังคำพูดด้วย""น้องเก้า เจ้ากล้าเอ่ยวาจาเช่นนี้ได้อย่างไรกัน พี่หกเรื่องนี้ต้องไปบอกท่านราชครูให้รับรู้สักหน่อยแล้ว เป็นผู้น้อยกล้ายืนชี้หน้าต่อว่าพี่สาวได้อย่างไรกัน"องค์หญิงเจ็ดไม่พอใจจ้าวเหลียนซินจึงพยายามยุแยงพี่หกของนาง องค์หญิงแปดจ้าวรุ่ยเอ๋อร์แค่นเสียงก่อนจะเอ่ย"เพ้ย..ไปฟ้องใต้เท้าเมิ่งหรือ นี่พี่หก พี่เจ็ด มิใช่ไม่มีใครรู้ว่าท่านทั้งสองคนหลงรักท่านราชครู บุรุษไม่มองยังเสนอตัวทุกวัน ใครไร้ยางอายกันแน่ยังไม่รู้ตัว""จ้าวรุ่ยเอ๋อร์เจ้าหุบปากนะ เหอะน้องเก้าถือว่ามารดาเป็นกุ้ยเฟย ตระกูลโจวยิ่งใหญ่ เจ้ามั
Dernière mise à jour : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก พวกนางช่างเหมือนกันยิ่งนัก
ลูกศิษย์แยกย้ายกันหมดแล้วเพราะท่านราชครูไม่ใช่คนที่จะต่อรองได้ ทางด้านเมิ่งลู่เจินอุ้มจ้าวเหลียนซินเข้ามายังห้องหนังสือส่วนตัวก่อนจะลงมือลงกลอนประตู เขาอุ้มนางมานั่งที่เก้าอี้ให้นางนักอยู่บนตัก จ้าวเหลียนซินใช้แขนเรียวคล้องคอเขาเอ่ยอย่างงอนๆ"หึ..วันๆมีแต่คนมาหาเรื่องข้าเพราะหึงหวงท่าน ""เด็กดี ใจพี่มีแต่เจ้าในสายตาพี่ก็ไม่มีหญิงอื่นหายโกรธพี่เถอะนะ""ข้าตบนางไปหนึ่งทีเจ็บมือจังเลย"เมิ่งลู่เจินคว้ามือบางมาเป่าให้ก่อนจะจูบหลังมือนางเบาๆ คนตัวเล็กชี้ที่แก้มก่อนจะเอ่ย"ตรงนี้ก็เจ็บนางด่าข้าจนหน้าชา"เมิ่งลู่เจินหัวเราะก่อนจะหอมแก้มนวล คนตัวเล็กหน้าแดงก่อนจะแตะที่ริมฝีปากตนเอง เมิ่งลู่เจินเอ่ยน้ำเสียงกระเส่า"เจ็บตรงนี้เดี๋ยวเลยเถิดไปเจ็บตรงอื่นอีกนะ""ท่านบอกจะรักษาข้าไง ตอนนี้ข้าเจ็บทั้งตัวเลย""ให้ท่านหมอตรวจสิเจ็บตรงไหนบ้าง"เมิ่งลู่เจินจูบจ้าวเหลียนซินดูดดื่มก่อนจะรวบร่างบางไปยังโต๊ะยาวใบหน้าหล่อเหลาเริ่มสำรวจทรวงอกงาม ครอบครองความหวานจ้าวเหลียนซินกอดเขาแน่น กระทั่งเขามอบความสุขให้นางด้วยนิ้วเรียวยาว จูบปิดปากนางเพื่อกลั้นเสียงครางเอาไว้ คนตัวเล็กปลายเท้าจิกเกร็งทันทีที่แตะขอบสวรรค
Dernière mise à jour : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก เจ้าสิน่าเกลียด
เหลียนฝางหยิกเขาจนหวังเฉิงต้องรวบนางมากอด ท้องที่นูนใกล้คลอดทำให้เขากอดนางไม่ถนัด แต่บุรุษหูดีที่เหลือหน้าแดงไปหมด เมียพวกเขาเหนียมอาย แม้ว่าจะเร่าร้อนยามอยู่ด้วยกันแต่ไม่มีใครเหมือนเมียองครักษ์หวังสักคน เมิ่งหย่งชวนอมยิ้มก่อนจะหันไปหาเสิ่นเยี่ยนฟางที่นั่งคุยอยู่ เมียเขาต่างหากเร่าร้อนที่สุด อย่าให้นางได้เป็นฝ่ายลุกไล่เชียว เมื่อไหรหนอเมียจะคิดอยากกินเขาอีก ทุกวันนี้มีแต่เขาจับนางกินเสิ่นเยียนฟางรู้สึกว่ามีคนมองอยู่จึงหันไปก็สบตาสายตาสามีที่มองนางอย่างกระหาย ไอ้เด็กบ้านี่มาอยู่จวนน้องชายยังส่งสายตาหื่นมาอีก คืนนี้ต้องแยกห้องนอน ตั้งแต่มาถึงนางเหนื่อยมากนักต้องจัดการเรื่องสินสอดของเมิ่งลู่เจินอีก สามสี่วันมานี่นางยังไม่ได้พักเลยนะ ไม่มีทางได้แอ้มแม่หรอกหึเมิ่งหย่งชวนเอ่ยเรื่องการเพาะปลูก จ้าวเผยหยวนรับฟังและถกเถียงเพื่อหาข้อสรุป ได้เสียงบุตรชายที่อยู่กับนางกำนัลร้องไห้จ้าก็หันไปมอง พระชายาของเขากำลังอุ้มจ้าวตงหยางขึ้นมาแล้วปลอบใจอยู่ พวกผู้ใหญ่เดินไปหากลุ่มเด็กๆทันที เฉากงกงปาดเหงื่อเพราะองค์ชายไม่ยอมเงียบเลย มือก็ชี้ไปที่เสี่ยวเถา สะอื้นฟ้องมารดา"ฉะเด็จแม่ นางใจย้าย ฮึกๆๆ ใจย้าย น่
Dernière mise à jour : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ปฏิบัตกิารปั๊มลูกครั้งที่สาม-1
หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วทุกคนก็ร่ำลาแยกย้ายกันกลับจวน ทางด้านเมิ่งลู่เจินเป็นเพราะวันนี้เขาเหนื่อยเกินไปจึงนอนเร็ว นึกถึงอีกครึ่งเดือนจะได้เข้าหอเขาก็อยากจะแต่งงานเสียพรุ่งนี้ วันนี้เขายังไม่อิ่มกับความหวานที่ได้รับเลยเด็กๆมิได้นอนกับพระบิดาและพระมารดา พวกเขาอยู่กับพี่เลี้ยง ส่วนเสี่ยวเถากับเสี่ยวอิง รอจนคนหลับหมดก็ออกไปเที่ยวเล่นรอบเมืองหลวง เสี่ยวอิงพาพี่สาวมาจนถึงบริเวณวังหลวง ทั้งสองมองดูความใหญ่โตโอ่อ่าก่อนที่เสี่ยวเถาจะเห็นเจ้าปากเหม็นเดินเตาะแตะๆอยู่ในตำหนักด้านหนึ่ง"น้องเจ็ดเจ้าดูนั่นสิ ไอ้เด็กปากเหม็นที่หน้าเหมือนท่านตาคนนั้น""เฮ้อ...พี่หกเหมือนตรงไหนกัน ท่านนี่นะทะเลาะกับท่านตาทุกวัน พอท่านตาปิดด่านเห็นใครก็คิดว่าเป็นเขาทะเลาะไปทั่วเช่นนี้มิได้นะ""ไปกันเถอะไปใกล้ๆดีกว่า ข้าอยากเห็นตำหนักนั่นใกล้ๆ"เสี่ยวอิงถอนหายใจแต่ก็ยอมบินไปจนถึงตำหนักบูรพา เสี่ยวเถารอจนสาวใช้เอาเด็กปากเสียเข้านอนนางกับเสี่ยวอิงจึงได้ร่ายมนตร์ให้พวกเขาหลับสนิท ก่อนจะเดินสำรวจภายในห้อง เจ้าตัวน้อยนอนหลับบนเตียง เสี่ยวอิงบินสำรวจไปเรื่อยๆ ส่วนเสี่ยวเถายืนมองเจ้าตัวเล็กที่หลับอยู่ เสียงน้องชายดังม
Dernière mise à jour : 2025-03-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ปฏิบัติการปั๊นมลูกหครั้งที่สาม-2
เมิ่งหย่งชวนละปากมาเอ่ยกับนางเสร็จเขาก็ก้มลงดื่มมันอีกครั้ง มือคู่บางเริ่มซุกซน นางปลดสายรัดเอาเขาออก จากนั้นก็เลื่อนเสื้อตัวนอกของเมิ่งหย่งชวนทิ้งลงข้างเตียง แกะสายผูกเสื้อตัวในของเขาออกอีกครั้ง มือบางลูบไล้แผงอกที่ตอนนี้ไร้ซึ่งอาภรณ์เพราะนางถอดออกไปแล้ว นิ้มเรียวสะกิดที่ยอดอกของเขา ทันทีที่มือนางไปสะกิดมันก็ตั้งชันทันที เมิ่งหย่งชวนถึงกับคำรามออกมาทันทีที่มือของเมียซุกซนกับตุ่มไตของเขา"่อ่าห์ อ่าห์ เสี่ยวฟางแม่จอมแสบของพี่ เจ้าช่างยั่วยวนเก่งนัก""ท่านพี่ เหลืออีกชิ้นปลดออกดีไหมหนอ อื้ออออ"แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอของเมิ่งหย่งชวน นางเอ่ยยั่วยวนเขา เมิ่งหย่งชวนก้มลงมาจูบนางอย่างอดใจไม่ไหว นางตอบรับจุมพิตเขาอย่างดูดดื่ม กระทั่งเขาถอนริมฝีปากออกมา"คนงาม เจ้าปลดให้พี่ได้หรือไม่เล่า พี่ดื่มมากนักเหมือนจะแกะปมเชือกไม่ออก"เสิ่นเยี่ยนฟางยิ้มร้ายให้คนตัวโตก่อนจะลุกขึ้นแล้วพลิกเขาลงใต้ร่าง นางพรมจูบเขาทั่วตัวเหมือนที่เขาทำกับนาง ริมฝีปากอวบอิ่มจูบคางที่เขียวครึ้ม ไต่มาที่ลูกกระเดือก จนเจอแอ่งชีพจรของเขา นางตวัดลิ้นเล็กเลียจนร่างสูงคำรามออกมา"เสี่ยวฟาง อ่าห์ เสี่ยวฟางของพี่ อืม เจ้าช่าง ช่าง
Dernière mise à jour : 2025-03-16
Latest chapter
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-15-ชีวิตครอบครัวมีความสุข
เมื่อถึงมื้อค่ำผู้ใหญ่ก็มีเรื่องคุยกัน หวงหย่งเหนียนเจรจาสู่ขอจางจื่อเหยียนกับจางลี่ให้หวงมู่เหวิน กลับเมืองหลวงแต่งงานทันทีเพราะเด็กทั้งสองนั้นไปไกลแล้ว หากเกิดจางจื่อเหยียนตั้งครรภ์ขึ้นมาก่อนจะไม่ดีจากนั้นซูหยางก็สู่ขอเมิ่งหานเซียงกับเมิ่งหย่วงชวน ส่วนเมิ่งหย่งชวนก็เจรจาสู่ขอหวงเฟยเซียนให้บุตรชายคนโตเช่นกัน ตวนอ๋องเอ่ยกับเมิ่งหย่งชวนว่าเขาจะแต่งงานกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงทำเอาทุกคนอ้าปากค้าง แต่เสิ่นเยี่ยนฟางและเมิ่งหย่งชวนรู้ดีว่าบุตรสาวมีใจให้เสด็จอาสิบสองมานานแล้ว ในเมื่อเป็นความสุขของบุตรสาวทั้งคู่จึงส่งเสริม สรุปทุกคู่หมั้นหมายกันเรียบร้อยแล้วจะแต่งงานกันในอีกครึ่งเดือนเจ็ดเดือนต่อมาเสิ่นเยี่ยนฟางก็คลอดฝาแฝดชายหญิงให้เมิ่งหย่งชวนอีกหนึ่งคู่ ตอนนี้นางกำลังอยู่เดือน บุตรชายและบุตรสาวแต่งงานเรียบร้อยแล้ว เมิ่งเสี่ยวเถาที่ตอนนี้กลายเป็นพระชายารัชทายาท คนอื่นๆ ก็เป็นฮูหยินน้อยของจวนต่างๆเมิ่งหานเซียงตั้งครรภ์คนแรก หากไม่นับจางจื่อเหยียนที่ตั้งครรภ์ก่อนแต่งงานไปแล้ว จากนั้นก็ตามด้วยโจวจื่อหราน ส่วนที่เหลือสามียังคงตั้งหน้าตั้งตาปฏิบัติภารกิจปั๊มบุตรอย่างไม่ย่อท้อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในที่
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-14-มหาเทวีของข้า
เมิ่งเสี่ยวเถาลืมตาขึ้นมา นางฝันอะไรเนี่ยถึงนางจะชอบจ้าวตงหยางแต่ไม่ควรเก็บเขามาฝันลามกเช่นนี้ได้นะ เขาเรียกนางมหาเทวี ส่วนนางก็เรียกเขาว่าท่านตาเจ้าที่ นี่มันเรื่องอะไรกัน อีกทั้งเขากับนางยังเข้าหอกันในศาลเจ้า นี่มันบ้าไปแล้วหรือนอกจากเมิ่งเสี่ยวเถาจะฝันประหลาดจ้าวตงหยางก็ไม่ต่างกัน เขาฝันเช่นเดียวกับนาง ในความฝันนางช่างหอมหวานยิ่งนัก นึกถึงวันที่ได้ชิมความหวานจากนางเมืองหลายวันก่อนยังตราตรึง อีกทั้งในฝันเสมือนจริงเหลือเกิน หากเขาแหวกม่านประเพณีเข้าหอกับนางก่อนได้ก็คงดีนางจะเป็นพระชายาและจะเป็นแม่ของแผ่นดินคนต่อไป คืนวันแต่งงานหากพิสูจน์ความบริสุทธิ์ไม่ได้นางจะใช้ชีวิตที่เหลือลำบาก เขาจึงจำต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่ในความฝันนางช่างน่าทะนุถนอมเหลือเกิน เขาไม่เข้าใจเหตุใดฝันเช่นนั้นได้แต่ละเมอออกมาไม่รู้ตัว"เทวีของข้า เสี่ยวเถาเด็กดีข้าคิดถึงเจ้าคนงาม"หลังจากมาถึงฮวาป๋ายทุกคนก็พักผ่อนกันเต็มที่ กระทั่งยามซื่อทุกคนก็มารวมตัวกันไปบ้านท่านปู่ทวด เด็กๆให้สาวใช้และบ่าวในจวนขนของขวัญมากมายไปที่บ้านท่านอาหญิง จางจื่อเหยียนจูงมือเหลนเขยไปเยี่ยมท่านตาทวดของนางอย่างอารมณ์ดีเมิ่งซุนที่กำ
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-13-กลับฮวาป๋าย
หลายเหตุการณ์ผ่านไปถึงเวลาที่ทั้งหมดต้องเดินทางกลับฮวาป๋าย รุ่งสางทุกคนก็เตรียมตัวที่จะออกเดินทาง จ้าวตงหยางพาเมิ่งเสี่ยวเถาขี่ม้าไปด้วยกัน จ้าวไห่เฉิงกับเมิ่งเสี่ยวเฟิงก็ขี่ม้าไปล่วงหน้าแล้ว นางชอบขี่ม้าที่สุด เสด็จอาสิบสองจึงตามใจนางบรรดาสตรีที่เหลือนั่งรถม้าสามคัน จากเมืองลั่วเหอไปฮวาป๋ายใช้เวลาเพียงสองวันเท่านั้น แต่เด็กๆจะแวะไปเมืองเหลยเพื่อเยี่ยมท่านย่าลู่ซินก่อน เดินทางมาได้หนึ่งวันก็ถึงเมืองเหลย ทั้งหมดเข้าที่พักที่ท่านอาเขยเตรียมไว้ให้ หวังจิ่วมารับเด็กๆและอารักขาด้วยตนเอง หวังซูหรานก็ตามบิดามาด้วย นางคิดถึงพี่ๆมากนัก หวังซูหนีว์เห็นหน้าน้องสาวก็รีบทักทาย"ซูหราน เจ้ามาแล้ว""พี่หญิง ข้าคิดถึงท่านที่สุดเลย"คนที่เหลือเปิดม่านออกมาก่อนจะส่งเสียงทักทาย หวังซูหรานควบม้ามาใกล้ๆก่อนจะขี่ม้าขนาบข้างแล้วคุยไปด้วย หวังจิ่วต้องรีบกลับเพราะตอนมานั้นเขามาคนเดียว ใครจะรู้เจ้าตัวดีแอบตามมาด้วย หากกลับไปเมียจัดการเขาแน่นอนกระทั่งถึงที่พักเรียบร้อยก็เป็นเวลาปลายยามเซินแล้ว จากนั้นทั้งหมดก็เข้าที่พัก เมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยก็พากันมากินมื้อเย็น ต่า
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-12-ข้าต้องการแต่งงานกับนาง
จางจื่อเหยียนยอมรับสัมผัสจากหวงมู่เหวิน นางลืมไปแล้วว่านางกำลังโกรธเขา ลืมไปแล้วว่าเขามาเพื่อให้นางยกโทษให้ กระทั่งผิวกายต้องอากาศเย็นนางจึงรับรู้ว่าอาภรณ์ถูกเขาปลดออกแล้ว แผ่นหลังแตะที่นอนโดยมีร่างไร้อาภรณ์ของคนตัวโตทาบทับเกยนางเอาไว้ ดอกบัวตูมเบ่งบานชูช่อ ปลายถันแข็งชันล่อลวงให้คนด้านบนตกอยู่ในมนต์เสน่หา หวงมู่เหวินสบตากับนางจางจื่อเหยียนไม่กล้าสบตาเขาเอ่ยตะกุกตะกัก"คุณชายรอง""เรียกพี่มู่เหวินเหมือนเดิมได้หรือไม่ จื่อเหยียนของพี่ เจ้างามนัก"จางจื่อเหยียนผวา ร่างงามถูกเขานวดเฟ้น ปากหยักครอบครองความหวานตรงหน้า ดรุณีน้อยยกแขนคู่เรียวโอบรั้งท้ายทอยหนาแอ่นอกงามให้เขาเชยชม ใจนางมีเขาอยู่จึงไม่ไตร่ตรองในสิ่งที่กำลังทำ แค่คืนนี้เท่านั้น แค่ครั้งนี้ขอให้นางได้เป็นผู้หญิงของเขา หลังจากคืนนี้ไปนางจะออกจากหนานเป่ยไปใช้ชีวิตที่อื่น"อื้อ พี่มู่เหวิน อาเหยียน สะเสียว""อืม หวานเจ้าหวานมากอาเหยียน"ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนต่ำลงไปหาดอกไม้บอบบางก่อนเริ่มสำรวจน้ำหวาน ไม่นานคนใต้ร่างก็กระตุกเกร็ง นางแตะสวรรค์จนต้องกลั้นเสียงครางเอาไว้ เกรงว่าจะเล็ดลอดออกไป หวงมู่เหว
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-11-ให้อภัยพี่เถอนะ
จางจื่อเหยียนนอนละเมอทั้งคืน หวงมู่เหวินนั่งเฝ้าอยู่ด้านนอก เขารู้สึกผิดเขาเพิ่งรู้ตัวว่าที่ผ่านมาเขารักนาง หากว่าวันนี้ไม่เกือบเสียนางไปเขาก็คงไม่รู้หัวใจตัวเองและเป็นเขาเองที่เกือบทำนางหายไป เมิ่งเสี่ยวหว่านออกมาจากห้องเห็นบุตรชายคนรองของมหาราชครูก็ถอนหายใจคนหนึ่งก็พยายามหนีหัวใจตัวเอง อีกคนก็ปากแข็งจนก่อเรื่องร้ายแรง จางลี่ออกมาจากห้องบุตรสาวเห็นคนก่อเรื่องนั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้องก็ประคองฮูหยินของตนเดินมาหา "คุณชายรอง....ท่านไปพักก่อนเถอะอาเหยียนนางยังมีไข้และเพ้อเป็นบางครั้ง รอนางดีขึ้นท่านค่อยมาดีกว่า""ท่านอาจาง..ข้าสำนึกผิดแล้วข้าอยากเข้าไปหานาง ท่านอาท่านอนุญาตเถอะขอรับ""คุณชายรอง..มีใช่ว่าพวกเรากีดกันท่าน แต่ให้เวลานางสักหน่อย บุตรสาวข้านางเพิ่งเสียขวัญ อีกทั้งเกือบจมน้ำตาย ตอนนี้หากเห็นหน้าท่านนางอาจทรุดหนักกว่าเดิม"จางลี่โกรธมากเรื่องนี้เมิงเสี่ยวหว่านรู้ดี เขารักบุตรสาวคนนี้ที่สุด จางเหิงบุตรชายคนโตที่เป็นผู้สืบสกุล สามีนางยังมิเอ็นดูเท่ากับบุตรสาวเลย แต่อย่างไรเล่า คนที่คุกเขาอยู่ตรงหน้าคือบุตรชายมหาราชครูเชียวนะ เมิ่งเสี่ยวหว่านถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับสามีของนาง
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-10-ข้าเกลียดเจ้า ไปตายซะ
ทุกคนปรับความเข้าใจกันหมดแล้ว เหลือเพียงเมิ่งลู่เหลียนกับหานมู่เฉินเท่านั้น ตอนนี้ดรุณีน้อยกำลังโมโหเขาอยู่ หานมู่เฉินที่เดิมทีเคยถูกนางทุบตีประจำมาวันนี้เขากลับตรึงนางเสียอยู่หมัด ยามนี้รน่างงามอยู่ใต้ร่างแกร่งเขากดข้อมือนางเอาไว้ ปล้ำจูบนางอย่าเอาแต่ใจ เมิ่งลู่เหลียนที่ถูกเขาหลอกมาตลอดว่าเขาไร้วรยุทธ ยามนี้นางต่างหากที่ห่างไกลคำว่ายอดฝีมือ"ปล่อยข้านะเจ้าบ้าหานมู่เฉิน ไอ้คนโกหกหลอกลวง เจ้าหลอกข้าหรือ อย่าให้ข้ารอดไปได้นะ บอกให้ปล่อยไง""ปล่อยหรือ นี่เมิ่งลู่เหลียนข้าจะบอกให้นะ ทั้งชีวิตข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่นอน""เจ้ามีสิทธิ์อันใดมาควบคุมข้า หานมู่เฉินไอ้คนเลว อื้ออออ"เด็กคนนี้ต้องสั่งสอน เขาต้องปราบนางให้ได้ ดื้อด้านนักทุบตีเขาอยู่เรื่อย ถ้าไม่ใช่ว่าเขารักนางคงจับนางฟาดเสียหลายทีแล้ว ทำตัวเกเรยิ่งนัก เมิ่งลู่เหลียนที่กำลังเสียเปรียบเขาอยู่ ก็หาทางออกให้ตัวเอง ทันทีที่เขาถอนจุมพิตออกนางก็เปลี่ยนเป็นไม้อ่อนทันที"พะ พี่มู่เฉิน เหลียนเอ๋อร์เจ็บมือเจ้าค่ะ ปล่อยเหลียนเอ๋อร์ได้ไหมเจ้าคะ""หืม..อ่อนหวานก็เป็น เอาตัวรอดสิท่าแม่ตัวดี""เปล่านะเจ้าคะ เหลียนเอ๋อร
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-9-คู่หมั้นคนนั้นของเจ้าก็คือข้าเอง
หนุ่มสาวออกเดินทางไปหลังเขา ซึ่งไม่ได้ไกลจากจวนมากนัก เดินเท้าไปใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยามเท่านั้น ไม่นานทั้งหมดก็มาถึง จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถาไปด้านหนึ่ง จ้าวไห่เฉิงก็จูงมือเมิ่งเสี่ยวเฟิงไปอีกด้าน ส่วนซูหยางรวบเอวบางของเมิ่งหานเซียงไปนั่งเล่นบนโขดหินริมลำธาร องครักษ์ที่ตามมามีมากกว่าสิบคนต่างก็ดูแลรอบนอกเผื่อมีคนนอกหลงเข้ามาเมิ่งเสี่ยวเย่ากับเมิ่งซีฮวนไปหาไก่ป่า ส่วนหวงมู่เหวินไปเก็บฟืนกับหานมู่เฉิน ทั้งคู่เป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกัน มารดาเป็นเชื้อพระวงศ์ทั้งคู่ สาวๆที่เหลือต่างก็กวดจับกระต่ายป่า โจวจื่อหรานไม่อยากทำร้ายมันจึงปล่อยไป บรรดาบิดามารดาของเด็กๆเหล่านี้ปวดหัวมากนัก เมื่ออยู่กันครบทีไรสร้างเรื่องใหญ่โตทุกที โจวหยวนปวดหัวแต่ต้องยอมตามใจ เจียงเสี่ยวฮวาเองก็ไม่อยากดุแต่จำต้องเข้มงวดเมื่อได้ไก่ป่ามาแล้วบุรุษก็จัดการ ให้บรรดาสตรีนั่งรอ จางจื่อเหยียนสายตาซุกซนนางมองเห็นดอกไม้สีแดงอยู่ลิบๆ แน่นอนว่าใช่ดอกโสมนางต้องไปเอามันกลับให้ได้ เอาไปขายให้ท่านพ่อคงได้หลายร้อยตำลึง ดรุณีน้อยมีหัวการค้ายิ่งนัก แต่ลูกค้าของนางกลับเป็นบิดาอย่างจางลี่ แล
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-8-เสด็จแม่มีข่าวดี
ปลายยามอิ๋นเมิ่งหานเซียงขยับตัว นางนึกขึ้นได้ว่าข้างๆมีคนนอนด้วยก่อนจะขยับร่างบางเข้าหาซุกใบหน้าหวานเข้ากับอกแกร่ง กลิ่นกายซูหยางทำเอาสาวน้อยหวั่นไหว นางกับเขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดเวลา เป็นเพราะเขาไม่เคยใส่ใจนางเลย แต่กับคุณหนูคนอื่นๆเขากลับดูแลอย่างดี บางคนถึงกับยอมสอนพวกนางให้ส่วนตัว เมิ่งหานเซียงกลัวเขาจะตื่น แต่ก็รวบรวมความกล้าจุมพิตลูกกระเดือกคนตัวโตเบาๆ ไล่จุมพิตไปจนถึงปลายคาง ก่อนจะจุมพิตที่ริมฝีปากคนนอนหลับซูหยางตื่นนานแล้ว เขาไม่ขยับอยากรู้ว่านางจะทำอะไร คนตัวโตยิ้มในความมืดมือหนาลูบหลังนางเบาๆเป็นสัญญาว่าเขาตื่นแล้ว เมิ่งหานเซียงเขินอาย เขาตื่นตอนไหนนะ นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอู้อี้"ท่านอา..เช้าแล้วมิกลับห้องหรอกหรือเจ้าคะ""อยากนอนกอดเจ้าอีกหน่อยเด็กดีของอา เซียงเอ๋อร์คนงาม อารักเจ้ายิ่งนัก แล้วเจ้าล่ะรักอาบ้างไหม"ดรุณีน้อยมิตอบคำถาม แต่แขนเรียวโอบกอดเอวหนาของคนตัวโตแทนคำตอบทั้งหมด ซูหยางยิ้มในความมืดก่อนจะพลิกร่างบางลงใต้ร่างแกร่ง เขาพูดชิดริมฝีปากอวบอิ่ม"อยากเข้าหอกับเจ้าจัง ได้ไหมหื้ม""ท่านอา..อย่ารุ่มร่ามเข้าหออะไรของท่าน อยากถูกเส
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตอนพิเศษ-7-เจ้าคือคนแรกที่ทำข้าหวั่นไหว
จ้าวตงหยางจูงมือเมิ่งเสี่ยวเถามาทางสวนท้อด้านหลังจวน เจ้าตัวยุ่งของเขาชอบดอกท้อที่สุด เขาแปลกใจเหมือนกันนางร่ายรำใต้ต้นท้อยามใด ดอกท้อพร้อมใจกันบานเต็มไปหมด ดูเหมือนบุตรสาวจวิ้นอ๋องแต่ละคนคงเป็นเทพธิดามากำเนิดเสียกระมัง เมิ่งเสี่ยวฮวาเดินไปทางใดก็มีแต่ดอกไม้เบ่งบาน เมิ่งเสี่ยวเฟิงเพียงแค่โบกมือเบาๆก็ราวกับควบคุมสายลมได้ ดินแดนตะวันออกไม่เคยแห้งแล้ง เมิ่งเสี่ยวเหอเด็กคนนั้นว่ายน้ำเก่งเสียยิ่งกระไร ทะเลสาบกว้างใหญ่ ราวกับนั่นคือบ้านอีกหลังของนาง ชาวประมงที่หากินกับแม่น้ำยังไม่สามารถว่ายไปกลางทะเลสาบได้เมิ่งเสี่ยวเถาที่เดินตามร่างสูงมาก็หน้างอง้ำ นางไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่อยากเจรจากับเขา กระทั่งมาหยุดลงที่ม้านั่งหินใต้ต้นท้อที่ดอกบานสะพรั่งที่สุด จ้าวตงหยางจับให้เมิ่งเสียวเถานั่งลง ส่วนตัวเขานั้นนั่งลงเรียบร้อยก็นอนหนุนตักนางหน้าตาเฉย จนดรุณีน้อยต้องดุเขาเบาๆ"ไท่จื่อ เป็นถึงรัชทายาทเหตุใดไม่สำรวมสักนิดเพคะ อีกอย่างหม่อมฉันหนัก"มือหนาคว้ามือบางเอามากุมไว้แนบอก ก่อนจะหลับตาลงเอ่ยกับนาง"เสี่ยวเถา เหตุใดไม่เรียกพี่ตงหยางเช่นเมื่อก่อน เจ้าห่างเหินหมางเมิ
