LOGINShare
จัดการเมิ่งอี้และเมิ่งซาน 2.
Last Updated:
2025-02-16 00:21:42
Related chapters
ลิขิตกาลบันดาลรัก เจ้าสิงี่เง่า
เสิ่นเยี่ยนฟางเดินมาหาเมิ่งลู่เจินที่ตอนนี้คิดบัญชีค่าแรงอยู่ จางลี่กำลังนับเหรียญอีแปะร้อยเป็นพวงจ่ายค่าแรงตามรายชื่อที่เมิ่งลู่เจินคำนวณ เสิ่นเยี่ยนฟางนั่งลงก่อนจะคุยกับพวกเขา"อาเจิน...คืนนี้พี่จะพาขึ้นเขา อาลี่ อาจารย์หญิงจะพาอาเจินไปฝึกวิชาให้รู้จักการเอาตัวรอด เจ้าอยากไปดูไหม""เอาตัวรอดแบบใดขอรับอาจารย์หญิง""ตามไปก็รู้เอง เอาล่ะไปจ่ายค่าแรงได้แล้วอาเจิน อาลี่ ยามเซินจะขึ้นเขา"ทั้งคู่พยักหน้ารับปาก เสี่ยวเย่าคอยขานชื่อ จางลี่จ่ายเงิน เมิ่งลู่เจินขีดฆ่าคนที่รับเงินไปแล้ว ชาวบ้านต่างก็ชอบเด็กทั้งหกคน ช่างน่ารักเหลือเกิน เสิ่นเยี่ยนฟางที่กำลังล้างข่ากับขิงที่เพิ่งขุดมาที่ลำธารก็เหลือบเห็นรองเท้าสีดำมีไม้อยู่ข้างๆคล้ายๆไม้เท้า นางจึงเลื่อนสายตาขึ้นไปก็เห็นชุดสีขาวพริ้วๆปลิวไปมา ก่อนจะเงยหน้าก็เจอคนคุ้นเคยที่มาหานางสองรอบแล้ว"ท่านตา..วันนี้จะมากล่าวหาอะไรบุตรชายบุตรสาวข้าอีกเจ้าคะ""เหอะๆๆๆ...ข้ากล่าวหาหรือนี่ เจ้านี่นะ จุ๊ๆๆช่างเสียดายเคยเป็นอดีตเทพบุปผา ชั่วดีกลับไม่แยกแยะบุตรชายกับบุตรสาวเจ้า ไปหาสอนชาวบ้านเรื่องสมุนไพรนั่น ตอนนี้หัวข้าโล้นหมดแล้ว""เอ๋ ท่านตา..ท่านเป็นเทพแห่ง
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก สอนวิชาเมิ่งลู่เจิน
ทั้งหกคนรับคำมารดา เสิ่นเยี่ยนฟางสะพายตะกร้าพาทั้งสองคนขึ้นเขา นางสอนให้สังเกตทิศทางหากไม่มีเข็มทิศต้องดูอย่างไร สังเกตมูลของสัตว์ว่าใหม่หรือเก่า เจอมูลสัตว์เสิ่นเยี่ยนฟางใช้ไม้จิ้มก่อนจะดม"นี่เพิ่งใหม่ๆ น่าจะเป็นของสัตว์กินพืช เดินอีกหน่อยไม่เกินสองชั่วยามจะถึงด้านใน เราจะปักหลักที่นั่นคืนนี้ อาเจินที่นั่นเป็นดงหมาป่า พี่จะไม่ช่วยเว้นแต่เจ้าจะมีอันตรายที่อาจถึงขั้นเสียชีวิตพี่จึงจะยื่นมือ จำไว้ห้ามใช้กำลังภายใน ""ขอรับพี่สะใภ้""อาจารย์หญิง เหตุใดต้องสู้กับพวกมันเล่าขอรับ""ดูอย่าห่างๆ หากเจ้าอยากเรียนวิชาวันหน้าข้าจะสอนให้ เดินไวๆเถอะถ้าแสงหมดแล้วพวกมันหากินก่อนเวลาจะไม่ดี"ทั้งสามคนเดินมาเรื่อยๆจนกระทั่งถึงบริเวณกลางป่าลึก อากาศเริ่มเย็นลง หมาป่าชอบอากาศเย็นชื้น เสิ่นเยี่ยนฟางจุดคบไฟที่เตรียมมา ผูกเปลไว้บนต้นไม้สูง จางลี่ไม่มีวรยุทธเขาปีนขึ้นต้นไม้อย่างทุลักทุเล เสิ่นเยี่ยนฟางเองก็ไม่มีวิชาตัวเบา แต่นางกินนอนในป่าแฝงตัวทำภารกิจนานปี ย่อมมีทักษะการพรางตัวจึงมีเพียงจางลี่คนเดียวที่อยู่ในเปลบนต้นไม้เมิ่งลู่เจินนั่งอยู่กับนาง ตะวันตกดินแล้วเสิ่นเยี่ยนฟางหาทิศที่อยู่ใต้ลม เสียงเห่าหอ
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ตาเฒ่าท่านไม่กลัวอายุสั้นเพราะกวดตีข้าหรอกหรือ
ไม่นานเมิ่งลู่เจินก็พานายพรานหวังมาถึง เมิ่งลู่เจินกับจางลี่ทำความเคารพอาจารย์ จางลี่ได้เรียนหนังสือกับหวงหย่งเนียน เสิ่นเยี่ยนฟางเห็นว่าเขาไม่เกเรจึงลองให้เรียนดูสองวัน หวงหย่งเหนียนเดินมาบอกกับนางว่า"จางลี่หัวดีนัก เขาเก่งเรื่องคำนวณ การวางกลยุทธ์ส่วนเมิ่งลู่เจินเก่งหลายด้าน แต่ด้านการปกครองเมิ่งลู่เจินเรียนดีมากขอรับอาซ้อเมิ่ง""ถ้าเช่นนั้น การสอบครั้งนี้ให้พวกเขาลงสนามได้ไหมเจ้าคะ ข้าอยากให้เขาได้ลองเมื่อถึงเวลาที่ต้องสอบจริงจะได้ไม่ตื่นสนามมากเกินไป"เสิ่นเยี่ยนฟางจึงตกลงกับหวงหย่งเหนียนว่าจะให้น้องสามีกับลูกศิษย์ของนางไปสอบในอีกห้าวัน นายพรานเดินมาหานางถามไถ่ถึงเรื่องชำแหละหมาป่า"ภรรยาซิ่วไฉ ท่านอยากให้ข้าทำเช่นไรกับซากหมาป่าพวกนี้""ท่านลุงหวัง ข้าต้องการเพียงหนังของมันเพื่อไปทำเสื้อคลุมให้สามีข้า เพราะเขาถูกอากาศเย็นมากไม่ได้ ส่วนเนื้อหมาป่าหากชาวบ้านคนใดประสงค์จะรับข้ายินดีจ่ายแจก เก็บไว้ที่เรือนข้าเพียงสองตัวก็พอ"เมื่อพูดคุยกันเรียบร้อย หวังฝูก็ลงมือชำแหละหมาป่าห้าสิบตัว เมิ่งลู่เจินทำแผลใส่ยาเรียบร้อยแล้ว โดยมีโจวหยางเป็นคนทำให้ ยาของเขานับว่าได้ผลดีเกินคาด เสิ่นเยี่
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก นางคันก็แค่อยากหาคนมาเกา
เสิ่นเยี่ยนฟางที่ได้ยินเสียงร้องของสตรีก็มาถึงเช่นกัน สามีนางหรือลวนลามผู้หญิงไม่น่าใช่นะ ถ้าผู้หญิงลวนลามเขาอันนี้น่าจะถูกต้อง ทุกคนมารวมกันประตูเรือนเปิดออก เมิ่งหย่งชวนอุ้มสตรีที่มีผ้าห่มคลุมกายเดินออกมา เมื่อมาถึงหน้าเรือนเขาก็ทิ้งนางลงกับพื้นไม่ไยดี จางเสี่ยวถิงเจ็บและจุกจนไม่สนใจว่าตนเองอยู่ในสภาพไหนลุกขึ้นชี้หน้าเมิ่งหย่งชวนทันที"ไอ้บ้านนอก ไอ้ชาวนาขาเปื้อนโคลน หึแค่บัณฑิตต่ำต้อยคิดว่าข้าสนใจเจ้าหรือ ข้าจะทำให้เจ้าถูกถอดออกจากบัณฑิตเข้าสอบไม่ได้อีกเลย เจ้ามันสมกับนางเมียบ้านป่าของเจ้านั่นแหละ ได้ข่าวว่าเป็นเพียงสตรีแพศยาที่ยั่วยวนกระทั่งอาเขยของตน อ๊าาอ่อยอ้า แค่กๆๆ"เมิ่งหย่งชวนคว้าลำคอจางเสี่ยวถิงจากนั้นออกแรงบีบทันที เขาไม่สนใจว่าหน้าเรือนจะมีคนกี่มากน้อย และนางเป็นบุตรสาวของจางหมิ่นหรือไม่ เมิ่งหย่งชวนเอ่ยออกมาทำเอาคนทั้งลานถึงกับพูดไม่ออกแม้กระทั่งจางหมิ่นเอง"สตรีเช่นเจ้าต่ำช้าเกินไป ไม่คู่ควรเอ่ยถึงภรรยาข้า อย่างเจ้าแค่เศษดินที่ติดรองเท้านางเจ้ายังไม่คู่ควร"เมิ่งหย่งชวนกำลังจะเหวี่ยงร่างบางออกไปก็มีเสียงหวานๆมาหยุดเขาเอาไว้"ท่านพี่..ปล่อยนางเถอะเจ้าค่ะ นางแค่
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ปฏิบัติการปั๊มลูกฉบับเจ๊เสิ่น 1
เมิ่งหย่งชวนเดินมาถึงก็ไม่สนใจคนสกุลจาง บ่าวรับข้าวของมาถือให้เมิ่งหย่งชวนจึงช้อนอุ้มเมียตัวเองเดินไปหน้าตาเฉยท่ามกลางสายตานับสิบๆคู่ เมิ่งซิ่วไฉรักเมียเพียงนี้เชียวหรือเสิ่นเยี่ยนฟางกับเขานั่งในรถม้า จางลี่เป็นคนบังคับม้ากลับหมู่บ้าน เมิ่งหย่งชวนเห็นสีหน้านางเพลียๆก็ถามขึ้น"ไม่สบายหรือเด็กดี เหตุใดหน้าซีดนัก""เมื่อคืนพาอาเจินไปวัดดวงมา เขาเก่งมากแต่ข้าคำนวณพลาด หมาป่าเหล่านั้นมีเยอะกว่าที่คิด ต้องกำจัดให้หมดไม่เช่นนั้นจะลงเขาลำบาก จางลี่ไปด้วยเขาไม่มีวรยุทธ ต่อสู้ไม่เป็น""เหตุใดไม่รอพี่กัน""ใต้เท้าหวงต้องการให้เขาไปสอบทั่นฮวา ข้าอยากให้อาเจินแข็งแกร่งหากคนสกุลลู่และคนสกุลจางมาหาเขาจะได้ไม่เพี้ยงพล้ำเจ้าค่ะ""เสี่ยวฟางเจ้าอยากให้อาเจินไปไหม""หากถามข้า น้องชายท่านเฉลียวฉลาดนักอยู่ที่นี่เสียดายความรู้ แต่หากไปก็ต้องมีคนคุ้มครองเขาเพิ่งจะสิบสามเท่านั้น อย่างไรก็ยังเด็กกลโกงผู้ใหญ่นั่นน่ากลัว""อืม..คิดถึงจังขอชื่นใจได้ไหมเด็กดี""อาลี่ขับรถม้าอยู่ท่านอย่ารุ่มร่าม ไว้คืนนี้นะอดใจหน่อย""แค่นิดเดียวเองนะคนงามของพี่""อืม"เมิ่งหย่งชวนรั้งนางมานั่งบนตักก่อนจะจูบนางดูดดื่ม จางลี่ที่บัง
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ปฏิบัติการปั๊มลูกฉบับเจ๊เสิ่น 2
ทันทีที่เมิ่งหย่งชวนเข้าบ้านมาเจ้าซาลาเปาทั้งห้าก็รีบวิ่งมาหาบิดาต่างแย่งกันให้เขาอุ้ม มีเพียงเสี่ยวเย่าที่สำรวมที่สุด เขาเดินช้าๆไม่รีบก่อนจะเคารพบิดา เมิ่งหย่งชวนหอมแก้มทีละคนแล้ววางลง เหลือเสี่ยวเย่าที่เข้าอุ้มนานที่สุด"เลี้ยงน้องเหนื่อยไหม""ไม่เหนื่อยขอรับท่านพ่อ""อืม..หายไปไหนคนหนึ่ง เสี่ยวเถาเล่า""ยังนอนไม่ตื่นเจ้าค่ะ""นี่มันยามเซินแล้ว นอนกลางวันนานขนาดนี้กลางคืนจะนอนไม่หลับเอานะ""ปี้นอนๆ " เสี่ยวอิงบอกว่าเสี่ยวเถาเอาแต่นอน แม้ว่าเสี่ยวฮวาจะนอนเก่งแต่เทียบกับเสี่ยวเถาแล้ว นางนอนได้สามวันไม่ตื่นเชียวล่ะเมิ่งหย่งชวนอุ้มบุตรชายเข้าบ้านมา เขารู้สึกผูกพันกับเสี่ยวเย่าเหลือเกินน่าแปลกนัก เมิ่งหย่งซินที่เห็นหลานชายกลับมาแล้วก็เดินออกมาหา พร้อมกับในมือถือชุดที่หลานสะใภ้สั่งตัดออกมาด้วย ก่อนจะเอ่ยถามสารทุกข์สุกดิบ"อาชวน ได้ยินคุณชายจางบอกว่าเจ้ามีเรื่องหรือ""ไม่ใช่เรื่องอันใดร้ายแรงหรอกขอรับ ท่านปู่เป็นเช่นไรบ้างขอรับอาเล็ก""ดีขึ้นและน่ะ เอ่อ อา อา ทำอาหารเสร็จแล้ว หิวหรือไม่"เมิ่งหย่งซินเอ่ยโดยที่หลบสายตาหลานชาย เมิ่งหย่งชวนรู้สึกแปลกใจแต่ไม่ได้ถามอะไร เมิ่งหย่งซินเพิ่งจ
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ปฏิบัติการปั๊มลูกฉบับเจ๊เสิ่น3
จมูกโด่งไต่สันกรามของเขา หนวดที่เพิ่งโกนทิ่มแก้มนางทำให้รู้สึกสยิว เสิ่นเยี่ยนฟางพรมจูบตั้งแต่แก้ม ลำคอ ลูกกระเดือกจนมาถึงหัวจุกสองข้าง เมิ่งหย่งชวนเกร็งสะโพกทันทีที่ลิ้นของนางแตะต้องหัวนมของตน เขา คำรามออกมาอย่าเสียวซ่าน"อ่าห์ ~อ่าห์ ~เสี่ยวฟาง พี่เสียวนักเจ้าร้ายกาจเกินไปแล้ว อื้อ คนดี"คนตัวเล็กปลดชุดเขาออก จัดการใช้ปากงับเอวกางเกงของเขาดึงลงมา ความเป็นชายดีดผึงสู่สายตาของนางทันที อืม มันใหญ่มาก นางรั้งกางเกงให้พ้นข้อเท้าก่อนจะใช่สองมือประคองตัวตนของเมิ่งหย่งชวน นิ้วชี้แตะเบาๆที่ปลายหัว น้ำที่ซึมออกมายึดติดนิ้ว เสิ่นเยี่ยนฟางแตะมันเบาๆก่อนจะสบตาคนตัวสูงที่นั่งอยู่ นางเลียนิ้วที่เปื้อนน้ำหวานของเขาอย่างละเมียดละไมก่อนจะส่งเข้าปาก จากนั้นก็อมรูดจนสุดโคนนิ้ว"ท่านพี่ ท่านชิมของข้าไม่เคยเบื่อเลย แต่ว่าข้ายังไม่เคยได้ลิ้มลองท่านสักนิด ""หืม จะซุกซนอะไรกันแม่ตัวดีของพี่ อ่าห์ พี่จะไม่ไหวแล้วนะ อ่าห์เสี่ยวฟาง เลียแบบนั้นพี่จะ อ่าห์"เสิ่นเยี่ยนฟางประคองกายแก่นกายของเมิ่งหย่งชวนขึ้น ตวัดลิ้นน้อยๆไล้เลียน้ำหวานของเขาที่ซึมออกมาก่อนจะค่อยอาเข้าปากในที่สุดก็หายไปเกือบสุดโคน ปากน้อยๆรูดแก่นเน
Last Updated : 2025-02-16ลิขิตกาลบันดาลรัก งานแต่งพี่น้องสกุลโจว1
วันนี้เสิ่นเยี่ยนฟางต้องไปจวนเจ้าเมืองเพื่อเป็นแม่งานทำอาหารในงานแต่งของโจวหยวนกับเจียงเสี่ยวฮวา คืนนี้นางกับเด็กๆจะค้างที่นั่นเพราะเด็กๆไปกับมารดาด้วย จางเหมิ่น จางลี่และเมิ่งลู่เจินกำลังเรียนหนังสือกันอยู่ที่บ้าน ก่อนออกเดินทางไปยังตำบลเมิ่งหย่งชวนไปพบกับโจวหยางเพราะเขาบอกไว้ว่ามีเรื่องไหว้วานไปพบคนผู้หนึ่งเพื่อส่งจดหมายให้แทนเขาหวงหย่งเหนียนปรึกษากับเมิ่งหย่งชวนแล้วว่าจะให้จางลี่กับเมิ่งลู่เจินเข้าสอบด้วย และจะพาเมิ่งลู่เจินไปเมืองหลวง ในเมื่อเป็นความต้องการของน้องชายและภรรยาเมิ่งหย่งชวนจึงตกลง จากนั้นก็ปล่อยให้หวงหย่งเหนียนสอนต่อ เขาไปจวนเจ้าเมืองเพื่อพาเมียไปส่งในห้องเมิ่งหย่งซินนำยามาให้โจวหยาง เขาโบกมือลงกลอนประตูโดยที่นางไม่รู้เมิ่งหย่งซินวางชามยาให้เขา โจวหยางรับมาดื่มก่อนจะทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมิ่งหย่งซินเห็นเช่นนั้นก็แอบขำกับท่าทางของโจวหยาง"คิกๆๆ คุณชายโจว ท่านเป็นหมอกับทำท่าขมเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง มิใช่ว่าต้องชินหรอกหรือเจ้าคะ""เสี่ยวซิน...นี่เป็นยาต่อให้เป็นท่านหมอก็มิได้อยากกินหรอก ว่าแต่มีอะไรหวานๆไหมขมมากนัก""ท่านดื่มน้ำเปล่าล้างปากก่อนเถอะเจ้าค่ะ เดี๋ยว
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
ลิขิตกาลบันดาลรัก ท่านพ่อท่านแม่ของเด็กทั้งสาม
ห้าวันต่อมาจ้าวเหลียนซินเดินเล่นหมู่บ้านนั้นเข้าออกหมู่บ้านนี้จนกระทั่งวันนี้นางเห็นทหารเริ่มจัดตกแต่งจวนด้วยผ้าแพรสีแดง โคมไปถูกประดับสว่างไสวไปทั่วบริเวณ ดรุณีน้อยวิ่งมาหาเสิ่นเยี่ยนฟางที่นั่งอยู่ นางมาถึงก็นั่งลงข้างๆ"พระชายาข้าอยากกินหม้อไฟอีก ท่านทำอร่อยที่สุดเลย""ได้เพคะ เอาไว้หม่อมฉันจะทำถวายเย็นนี้ดีหรือไม่เพคะ""อืม..ได้ว่าแต่งานแต่งของท่านกับจวิ้นอ๋องอีกห้าวันใช่หรือไม่""เพคะ..องค์หญิงเก้าอยู่ที่นี่ทรงมีอันใดขัดข้องหรือไม่เพคะ สะดวกสบายดีหรือเปล่า""เหอะ ดีทุกอย่างแหละ ยกเว้นท่านอาจารย์จอมงี่เง่าขี้บ่นของข้านั่นแหละ หึ น่าเบื่อ"เสิ่นเยี่ยนฟางหัวเราะเบาๆ นางส่งเมิ่งเสี่ยวเย่าให้กับสาวใช้ก่อนจะรับเมิ่งฮ่าวเฉินมา เจ้าตัวน้อยอ้าปากกินโจ๊กที่มารดาป้อนอย่างอร่อย จ้าวหลานขออุ้มเมิ่งเสี่ยวเย่า สาวใช้มองหน้าพระชายาของตน เสิ่นเยี่ยนฟางพยักหน้าให้สาวใช้จึงส่งเสี่ยวเย่าให้กับจ้าวเหลียนซิน นางเล่นกับเมิ่งเสี่ยวเย่า หยอกล้อเขา จนเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นสีหน้านางเศร้าลงเล็กน้อย อดไม่ได้จึงเอ่ยถาม"องค์หญิงเก้า ทรงเป็นอะไรไปหรือเพคะ เหตุใดทำหน้าเศร้านัก""เฮ้อ พระชายา ข้าไม่ขอปิดบังข้าเหงา ข
ลิขิตกาลบันดาลรัก ทำไมถึงเหมือนรูปปั้นในศาลเจ้าเหลือเกิน
เมิ่งลู่เจินที่นั่งอยู่ไม่ได้ยินพี่ชายเดินมาหา เมิ่งหย่งชวนเดินจนมาถึงตัวเขาถึงรับรู้ เมิ่งลู่เจินเอ่ยปากขึ้นก่อน"พี่ใหญ่...ข้า..เอ่อ..ข้า""เจ้าไปหานางใช่หรือไม่อาเจิน ตอบพี่มาเถอะ""ขอรับ ข้าเป็นห่วงนาง อีกอย่างอยากไปส่งข่าวเรื่องซีฮวนกับหานเซียงด้วย ว่าพวกเขาสบายดี""ช่วงนี้พี่ต้องใกล้ชิดเด็กสองคนนั้นมากหน่อย มิเช่นนั้นพี่สะใภ้ของเจ้าจะเหนื่อเอาได้ ซีฮวนเองก็เอาแต่พี่สะใภ้เจ้า ดีที่ยอมนอนกับเสี่ยวอิง แต่ไม่ยอมเรียกบิดาพวกเราว่าท่านพ่อทั้งสองคนกลายมาเป็นบุตรชายบุตรสาวข้ากับพี่สะใภ้เจ้าแทน""กว่าจะกลับเมืองหลวงอีกสามเดือน ข้าจะช่วยท่านแบ่งเบาเองขอรับพี่ใหญ่""อืม อีกสิบวันข้าจะจัดงานแต่งงานของข้ากับพี่สะใภ้เจ้า"เมิ่งลู่เจินยิ้มให้พี่ชาย พี่สะใภ้ของเขาสมควรได้รับสิ่งดีๆ นางทำเพื่อเขาสองคนพี่น้องมาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่แต่งเข้ามาจนกระทั่งวันนี้ นางเป็นคนอ่อนโยนเสมอต้นเสมอปลายยิ่งนัก เว้นแต่ใครทำให้นางโกรธ เพราะว่าผลลัพภ์หากนางโกรธมักจบไม่ดีสักคน"องค์หญิงเก้าอยากไปเที่ยวเล่น ในฐานะอาจารย์เจ้าควรไปดูแลนาง อาเจินนางเพิ่งอายุสิบสี่เท่านั้น อาจซุกซนไปบ้าง เจ้าก็อย่าได้บึ้งตึงใส่นางนักเลย"
ลิขิตกาลบันดาลรัก เสด็จพ่อเสด็จแม่นับว่าอ่อนโยนไหมเพคะ
เสิ่นเยี่ยนฟางที่กำลังทำบัญชีอยู่ในห้องก็วางลูกคิดลงก่อนจะออกมา นางอุ้มเมิ่งหานเซียงออกมาด้วย คู่แฝดอยู่กับสาวใช้ เจ้าตัวน้อยเมิ่งเสียวเถาตื่นลืมตามามอง หึ ภูตินกยูงกับภูติจิ้งจอกกำลังจะมา พวกพี่ๆกำลังจะได้ไปเกิด แต่นางต้องอยู่กับไอ้นกแร้งตัวเหม็นนั่นอีกเป็นปี เฮอะ รู้เช่นนี้ยังไม่กลายร่างก็ดีเห็นหน้าบุตรสาวบอกบุญไม่รับก็ได้แต่แปลกใจก่อนจะเอ่ยถาม"เป็นอะไรไปเสี่ยวเถาคนเก่งของแม่หื้ม""พวกพี่ๆกำลังจะได้ไปเกิดในครรภ์เสด็จแม่แล้ว แต่ลูกยังต้องรออีกเจ้าค่ะ"" ก็ยังมีพี่เสี่ยวเฟิงกับพี่เสี่ยวเหอและเสี่ยวอิงอยู่กับลูกไง เอาล่ะๆเด็กดีของแม่ ท่านอามาแล้วลูกจะตื่นนอนสักนิดแล้วไปหาท่านอาหรือไม่ ทำหน้าห่อเหี่ยวเช่นนี้""เฮ้อ..ท่านตาเจ้าที่ไปไหนกันแน่ ลูกไม่มีคนทะเลาะด้วยมันรู้สึกเบื่อเพคะ""เสี่ยวเถาเด็กดี เป็นเด็กต้องเคารพผู้ใหญ่ หากท่านตากลับมาลูกต้องหัดอ่อนหวานเป็นสตรีมากว่านนี้ จะเอ่ยวาจารุนแรงหรือตั้งท่ามีเรื่องตลอดเวลามิได้ รู้หรือไม่ แม่ออกไปหาท่านอาก่อน ลูกไม่อยากไปก็นอนต่อเถอะ"มารดาเดินออกจากห้องไปแล้ว สาวใช้อุ้มหานเซียงแต่นางกอดคอมารดาแน่นจนในที่สุดเสิ่นเยี่ยนฟางก็ต้องอุ้มไปด้วย เมิ่
ลิขิตกาลบันดาลรัก กลับถึงบ้าน
ตอนนี้เมิ่งลู่เจินเข้าเขตหมู่บ้านสี่สิบลี้เรียบร้อยแล้ว เขาตื่นก่อนคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ข้างๆเมิ่งลู่เจินที่พยายามจะลุก แต่กลับถูกแขนและขาเพรียวเล็กกอดก่ายเขาเอาไว้ทั้งตัว เขาพยายามที่จะแกะออก แต่พอเขาแกะออกนางก็กลับมากอดเขาอีกเมิ่งลู่เจินถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจปลุกจ้าวเหลียนซิน"องค์หญิงเก้า....ทรงตื่นได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ'"อืม....รำคาญจะปลุกอะไรนักหนาคนจะนอน""องค์หญิง.....จะทรงนอนต่อกระหม่อมไม่ว่า แต่ทรงปล่อยกระหม่อมก่อน จะทรงกอดกระหม่อมอีกนานไหมพ่ะย่ะค่ะ"ได้ผลทันทีที่สิ้นคำว่านอนกอดเขา จ้าวเหลียนซินก็ลืมตาทันที นางจึงรู้ว่าแขนเรียวกอดเขาเอาไว้ ส่วนขาก็ก่ายเขาไม่อีกเช่นกัน นางหน้าแดงจนถึงใบหู น่าอายจริงๆเลย ก่อนจะทำโมโหกลบเกลื่อนคนตัวโต"หมะ มะ เมิ่งลู่เจิน...นี่มันรถม้าของข้านี้ จำได้ว่าเจ้าจับข้าโยนใส่รถม้าคันเล็กเท่ารูหนู เหตุใดข้ามาอยู่รถม้าตนเอง เจ้าๆๆ เจ้าล่วงเกินอะไรข้าบอกมานะ""องค์หญิง..กระหม่อมเห็นว่าทรงบรรทมไม่สบายพระวรกายจึงอุ้มมานอนที่นี่เพราะปลุกก็แล้วเขย่าก็แล้วมิทรงตื่น หลังจากมาถึงก็กอดก่ายกระหม่อมเอาไว้ จนไปไหนไม่ได้ พระองค์ว่าเช่นนี้ใครล่วงเกินผู้ใดกันแน่พ่ะย่ะค่ะ
ลิขิตกาลบันดาลรัก จอมวุ่นวายมาถึงแล้ว
ขบวนของเขาเดินทางมาเรื่อยๆในที่สุดก็มาถึงที่หมาย เขาต้องรอคนเจ้าปัญหาที่นี่ นัดกับคนของนางไว้อีกสามวัน ช่วงเวลานี้เขาเดินสำรวจหาอะไรฆ่าเวลาจนกระทั่งมาถึงที่คนกำลังเล่นพนันขันต่ออยู่ เสียวลั่นและหนึ่งในเสียงนั้นเขาจำได้ดี องค์หญิงเก้าจ้าวเหลียนซิน"เฮ้ๆๆ..ข้าบอกแล้วว่าเจ้าตัวนี้ลักษณะดีอย่างไรก็ชนะพวกเจ้าไม่เชื่อข้าเอง มาๆข้าชนะพนันครั้งนี้จ่ายมาๆ"เฮ้ย..ไอ้คนต่างถิ่นกล้ามาล้วงคอข้าถึงที่นี่เลยหรือไม่จ่ายโว้ย พวกเราจัดการให้ไอ้หน้าอ่อนนี่มันรู้สิว่ามาหาเรื่องในถิ่นข้าจะเป็นอย่างไร""เว้ๆๆ..ขี้แพ้ชวนตีนี่หว่า สุนัขของพวกเจ้าแพ้พนันไม่ยอมจ่ายเงินตำลึงยังจะมาหาเรื่องคนอีก อากวนจัดการพวกมันสิเอาให้หมอบเลย"อัธพาลคุมบ่อนสุนัขตรงรี่เข้ามาจัดการกับจ้าวเหลียนซินแต่นางไม่สนใจนางสั่งองครักษ์เงาของท่านอารองของนางให้จัดการพวกมัน กระทั่งคนคุมบ่อนนอนร้องโอดโอย จ้าวเหลียนซินก็คว้าแส้ขึ้นมาก่อนจะหวดลงไปที่ร่างของพวกมัน แต่ยังไม่ทันที่แส้จะถึงตัวก็มีคนมาจับปลายแส้เอาไว้ จ้าวเหลียนซินที่เหวี่ยงแส้ไม่ได้ก็หันกลับมาหาคนที่กล้ามากระตุกหนวดนางพอเห็นเว่าเป็นใครหน้าจึงงอง้ำกว่าเดิมก่อนจะเอ่ยออกมา"นี่เมิ่งลู
ลิขิตกาลบันดาลรัก ข้าคิดถึงท่าน
หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยเมิ่งลู่เจินพร้อมกับหวังเฉิงและหวังจิ่วรวมถึงองครักษ์อีกหกนายก็เดินทางไปเมืองเหยียนเพื่อรับองค์หญิงเก้าจ้าวเหลียนซิน นางจะมาใช้ชีวิตที่นี่สามเดือนเพื่อเรียนรู้วิถีชาวบ้าน โจวหยวนให้เหตุผลกับโจวกุ้ยเฟยว่า อนาคตจะต้องแต่งงานกับเมิ่งลู่เจิน ควรมาเรียบนรู้นิสัยกันและกัน และวิถีชีวิตหากท้ายที่สุดเด็กสองคนมิอาจคล้อยตามกันได้ก็อาจจะให้พวกเขาตัดสินใจเรื่องคู่ครองเองเมิ่งลู่เจินขึ้นบนหลังม้าเขามิได้นั่งรถม้าแต่อย่างใด ในเมื่อนางอยากมาลำบากก็ให้ลำบากเสียให้พอ เสิ่นเยี่ยนฟางมองดูน้องสามีที่ควบม้าออกจากตำหนักไปก็ถอนหายใจจนเมิ่งหย่งชวนเดินมาถึงเขาสวมกอดนางก่อนจะเอ่ยถาม"น้องหญิงเจ้าถอนหายใจเรื่องอันใด หากเป็นอาเจินอย่ากังวลเลยเขาไม่เป็นอันใดหรอก""ท่านอ๋อง..ทรงเชื่อเรื่องเกลียดสิ่งใดมักได้สิ่งนั้นหรือไม่เพคะ""หืม..หมายความว่าอย่างไรกัน""ก็น้องชายของเราเกลียดองค์หญิงเก้าหนักหนา หม่อมฉันจะรอดูว่าคนที่ปากบอกรำคาญ รังเกียจอนาคตจะเดินตามเมียต้อยๆหรือไม่ เหมือนคนแถวนี้เมื่อก่อนไงหล่ะเพคะ อื้อ"เมิ่งหย่งชวนรั้งร่างบางมาหาก่อนจะจับปลายคางมนแล้วก้มลงมาจุมพิตนาง เสิ่นเยี่ยนฟางต
ลิขิตกาลบันดาลรัก เลี้ยงด้วยความรักพวกเขาก็จะตอบแทนด้วยความรัก
เสิ่นเยี่ยนฟางหันหลับมาหาคนที่เอ่ยกับนางก่อนจะช่วยรับเสื้อคลุมที่เขาถอดออก เมิ่งหย่งชวนรั้งเอวบางมากอด ก่อนจะโน้มตัวลงมาจุมพิตแก้มชมพูระเรื่อของนาง เสิ่นเยี่ยนฟางโอบเอวหนาสามีไว้ นางซบหน้ากับแผงอกของเขาก่อนจะเอ่ย"ท่านอ๋อง...เมิ่งซีฮวนใบหน้าคล้ายอาเจินมากนักเพคะ""อาเจินเหมือนกับนาง ซีฮวนกับเซียงเอ๋อร์ก็คล้ายนาง เด็กสองคนจึงมีหน้าตาคล้ายกับอาเจิน ส่วนตัวพี่เหมือนท่านพ่อไม่เหมือนนาง""สามีของหม่อมฉัน ทรงอภัยนางได้หรือยังเพคะ ท่านอ๋องหากยังทรงคิดแค้นใจคนที่จะเจ็บปวดเป็นทุกข์ก็คือพระองค์เองนะเพคะ"เมิ่งหย่งชวนจับไหล่บางดันออกเบาๆ นิ้วยาวแตะปลายคางมนให้เงยหน้ามองสบตากับเขา ก่อนจะก้มลงไปจุมพิตนางจนพอใจเมื่อถอนจุมพิตออกมาจึงเอ่ยกับนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เสี่ยวฟางของพี่ ..เรื่องทุกอย่างพี่ล้วนฟังเจ้า ยามนี้พี่ไม่ติดใจใดๆกับนางแล้ว พี่เองไม่อยากทุกข์ใจและที่สำคัญพี่ไม่อยากให้เจ้าต้องมาคอยกังวลเกี่ยวกับพี่จนตัวเองทุกข์ใจไปด้วยเช่นนี้""ดีแล้วเพคะ หากยังทรงปล่อยวางไม่ได้จะทำให้พระองค์ต้องหม่นหมอง ท่านพ่อเองก็ด้วย อาเจินแม้ว่าปากจะไม่พูด แต่ก็มิใช่ว่าจะไม่รู้สึก หากพระองค์ทรงปล่อยวางได้ก็เท่ากั
ลิขิตกาลบันดาลรัก เตรียมไปรับองค์หญิงเก้า
หลังจากปฏิบัติการปั๊มลูกของเสิ่นเยี่ยนฟางเรียบร้อยแล้วนางก็นอนหมดแรง กระทั่งสามวันผ่านไปจางลี่กลับมาทำงานอีกครั้งโรงงานผลไม้อบแห้งเปิดแล้ว เมิ่งวหย่งชวนสั่งให้สร้างตำหนักเพิ่ม เขาอยากมีลูกกับนางหลายๆคน ขณะที่เขากำลังยืนคุมงานน้องชายก็เดินมาหา"พี่ใหญ่ขอรับ""อืม..ว่าอย่างไรอาเจิน เหตุใดทำหน้าตาเหมือนมีเรื่องหนักใจ""องค์หญิงเก้ากำลังเดินทางมา ข้าต้องไปรับนางที่ตำบลหยาง ไม่รู้ว่านางจะมาวุ่นวายทำไม แค่นี้ยังสร้างปัญหาให้คนอื่นไม่พอหรืออย่างไร"เมิ่งหย่งชวนยกมือหนาลูบศีรษะน้องชายเบาๆ เขายังไม่รู้ตัวเองว่าถูกเลือกให้เป็นสามีองค์หญิงเก้า และเมื่อนางปักปิ่นครบหนึ่งปี ทั้งคู่ก็ถึงเวลาแต่งงานกัน ดูท่าใต้เท้าโจวคงแนะนำโจวกุ้ยเฟยให้บุตรสาวนางเดินทางมา เพื่อได้ใช้ชีวิตและศึกษานิสัยใจคอกันและกัน เมิ่งหย่งชวนเอ่ยแกน้องชาย"อาเจิน..องค์หญิงนางคงเหงา เจ้าลองดูสิฝ่าบาทมีสนมมากมายเท่าไหร่ มีโอรสธิดามากมายเพียงไร นางมีพี่น้องมากมายแต่กลับหาจริงใจได้สักกี่คน""พี่ใหญ่ขอรับคือว่าข้า...""เอาเถอะ เจ้าแก่กว่านางหนึ่งปีถือเป็นพี่ชายนางก็แล้วกัน เอ็นดูนางสักหน่อยก็ไม่เสียหาย อีกไม่นานพวกเจ้าก็..... อะแฮ่ม เอ
ลิขิตกาลบันดาลรัก จ้าวบ่าวที่อาภัพ
เมิ่งหย่งชวนจูบนางอ้อยอิ่งอีกครั้งก่อนจะจ้องตา คนตัวเล้กรู้ดีว่าเขายังไม่อิ่มจึงพยักหน้าให้ บทรักเริ่มอีกครั้ง เสียวครางแสนหวานดังทั่วห้อง จนกระทั่งสองชั่วยามผ่านไปทั้งคู่จึงได้นอนกอดกัน พอดีกับคู่แฝดได้เวลาให้นมพอดี ทางด้านอีกห้องแรงดึงดูดส่งมาถึงเสี่ยวฮวา เสี่ยวเฟิงและเสี่ยวเหอ ทั้งสามลุกขึ้นมามองหน้ากันพวกนางกำลังจะได้ไปเกิดแล้ว เสี่ยวเถาเบ้ปากก่อนจะบ่น"พวกพี่จะได้ไปเกิดพร้อมกัน หึ ทิ้งข้าไว้กับไอ้นกแร้งตัวเหม็นสองคน""น้องหก..เจ้าอย่างอแงไปเลย ท่านแม่คลอดพวกพี่ได้หกเดือนก็จะตั้งครรภ์เจ้าเช่นกัน รออักนิดเถอะ"เสี่ยวเหอเอ่ยแก่น้องสาว เสี่ยวเถาล้มตัวลวงนอน เมิ่งหานเซียงที่ตอนนี้ตีกรรเชียงไปทั่วเตียงจนพี่ๆทั้งสี่อ่อนใจ นอนดิ้นอะไรขนาดนั้นกันนะเจ้าตัวน้อยเช้าแล้วเช้าแล้วเข้าปลายยามเฉินจะต้องไปจวนสกุลจางเพื่อเก็บของกลับบ้าน ยังมีของขวัญที่ต้องนำไปให้ฮูหยินน้อยอีกด้วย ตอนนี้เมิ่งเสี่ยวหว่านคือฮูหยินน้อยแล้ว เหลียนซิ่วเอ๋อร์เดินไปเรือนหลังเก่าเพื่อเรียกอาหญิงของนางให้ไปด้วยกัน แต่กลับเจอเพียงหวังเฉิงที่ยืนอยู่หน้าเรือน"อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะใต้เท้าหวัง""อ้อ หลานภรรยาเจ้ามีเรื่องอันใดหรือ
