Chapter 18.รอยยิ้มที่มุมปากที่ไม่มีใครได้เห็น

ห้ามมิให้นางกลัวคงยาก แต่ห้ามมิให้เขาแตะต้องนางนั้นยากกว่า ปิดตานางไว้เช่นนี้ถือว่าปรานีนางมากแล้ว แม้เขาชอบดวงตากระจ่างใสของนางมากเพียงใด แต่มิอาจทนเห็นแววตาคู่นี้แสดงความรังเกียจหรือหวาดกลัวเขาได้ เพียงเหนี่ยวรั้งความรู้สึกของมนุษย์ที่มีอยู่น้อยนิดไว้นั้น เขามิอาจทำร้ายนางได้

เหิงหยางเซิงประคองร่างบางลงนอนแล้ว เขาลุกขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกจนหมด เขาผู้ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นจอมมารแม้ไม่มีกฏว่าทายาทเท่านั้นที่เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประมุขพรรคเพลิงอัคนี แต่เขาเป็นลูกชายคนเดียวที่เหลือรอดจากการฝึกฝน ทั้งดื่มยาพิษ ฝึกยุทธ์ และเพราะการดื่มยาพิษทำให้ร่างกายของเขาบางส่วนมีรอยไหม้คล้ายถูกเหล็กเผาไฟมานาบผิวกาย ในบางคราวเขากลายเป็นกึ่งมนุษย์กึ่งมารปีศาจ หิวกระหายโลหิตโดยเฉพาะโลหิตของมนุษย์

แต่ทุกคราวที่ดื่มเลือดมนุษย์นั้น ความรู้สึก ความทรงจำของมนุษย์ผู้นั้นจะถูกถ่ายทอดมาสู่ตัวเขาด้วย

‘บิดา ข้ารังเกียจโลหิตมนุษย์’

แม้เขาจะอยู่ในวัยสิบขวบแต่ได้กลืนกินเลือดมนุษย์เป็นครั้งแรก รับรู้ถึงความโสมมในจิตใจของมนุษย์ซึ่งไม่ต่างจากน้ำโคลนสกปรก ยิ่งเมื่อเติ