โรสเผยรอยยิ้มให้เจนสันจากระยะไกลเพื่อบอกให้เขามั่นใจว่า 'ไม่ต้องห่วงแม่'ท่าทางกังวลของเจนสันดูดีขึ้นเล็กน้อยโรสพลันยืนขึ้น ดวงตาเธอร้อนเหมือนดวงอาทิตย์ ด้วยสายตาที่เผาไหม้ของหนุ่มสาว พวกมันสาดสายตาไปที่ชายทุกคนและสุดท้าย สายตาของเธอก็ไปตกที่จอห์นเธอเดินเซไปหาจอห์น โอบแขนเรียวยาวของเธอรอบไหล่ของจอห์น แล้วกระซิบ "ลุงสี่ เต้นกับฉัน แล้ววันหนึ่งฉันจะตอบแทนความเมตตาของคุณ"เหตุผลที่เธอเลือกจอห์นก็เพียงเพราะการที่เธอเต้นรำกับชายใดในตระกูลอาเรสจะทำให้เธอกำจัดทุกคนที่ใส่ร้ายและต้องการโจมตีเธอได้เธอไม่กล้าพอจะชวนเจย์ ต่อให้เธอกล้าพอจะชวนเขา แน่นอนว่าเขาจะทำให้เธออับอายโดยปฏิเสธเธอต่อหน้าธารกำนัลทุกคน โดยเฉพาะเจย์ ตะลึงกับการกระทำอย่างกะทันหันของโรสท่ามกลางบุรุษทุกคน เธอกลับเลือกจอห์น เสือผู้หญิงคนนั้น จอห์นนั้นโด่งดังมากในเมืองอิมพีเรียลเรื่องการเต้นรำของเขา แล้วแบบนี้ตัวตลกอย่างโรสจะไม่ทำให้ตัวเองอับอายที่เต้นรำกับเขาเหรอ?ทุกคนรอดูเธอถูกปฏิเสธจากจอห์น เพราะอย่างไรก็ตาม จอห์นเองก็พูดบ่อย ๆ ว่าเขาจะไม่รับคำเชิญของหญิงสาว สิ่งที่โรสทำไปคงจะเป็นการชวนเต้นรำ ใช่ไหมล่ะ?อย่างไรก็ตา
เจย์เดินไปหาโรสและเห็นชายหนุ่มชั้นสูงมากมายรอบเธอ พวกเขาต่างชื่นชมเธอมากมาย"คุณลอยล์ไม่ใช่เพียงแค่งดงาม แต่ยังเต้นรำได้ดีมาก ผมสงสัยว่าคุณเรียนมหาวิทยาลัยไหนเหรอ ต้องเป็นมหาวิทยาลัยระดับท็อปของประเทศแน่ ใช่ไหม?"เจย์หยุดจ้องโรสพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย เท่าที่เขารู้ โรสจบมาด้วยคะแนนระดับต่ำ—และมันเป็นแค่มหาวิทยาลัยระดับสามดาดดื่นทั่วไปชายที่ตั้งคำถามเธอคือพี่ชายของแนนซี่ เกล เบล เขาต้องการทำให้โรสขายหน้าเจย์ลังเลว่าจะช่วยโรสดีไหม แต่โรสยิ้มแล้วโต้กลับสุขุม "ฉันได้ยินมาว่านายน้อยเบลเองก็เป็นนักเรียนที่ได้เกรดต่ำสมัยเรียนมัธยมปลาย และทำให้คุณครูปวดหัว อย่างไรก็ตาม นายน้อยเบลไปต่างประเทศเพื่อจุดไฟในตัวหลายปี ก่อนจะกลับมาอย่างองอาจ นายน้อยเบลมีประสบการณ์ในการเรียนแบบเดียวกับฉัน เราคิดน้อยเกี่ยวกับการเรียนของพวกเรา จนเมื่อพวกเราบินไปต่างประเทศ เราถึงได้เรียนรู้ว่าดวงจันทร์ของต่างประเทศนั้นไม่ได้กลมเหมือนที่บ้านเกิดพวกเรา พวกเราจึงต้องขยันทำงานเพื่อสร้างความก้าวหน้า"เธอเพียงแค่พูดไม่กี่คำแต่มันกลับอธิบายถึงอดีตอันน่ารังเกียจของเธอ และที่มาของการผลิบานของเธอในตอนนั้นได้หมดเกล เบล ปิดปา
"ใครเล่นตัว? นายเองไม่ใช่เหรอที่ชวนฉัน ไม่ใช่รึไง?" โรสโมโห"งั้นเหรอ? แล้วหกปีที่แล้วล่ะ? ใครกันที่ชวนฉันขึ้นเตียง?" เสียงอันน่าหลงไหลของเจย์ทำให้หน้าของเธอร้อนและหายใจหนักหน่วง มันทำให้เธอไม่สบายใจอย่างเหลือเชื่อ"ฉันยังเด็กและโง่เขลา ฉันมันตาบอด หัวใจของฉันถูกปกคลุมด้วยน้ำมัน มันมีอะไรผิดปกติกับฉัน นั่นจึงทำให้ฉันทำผิดพลาด ถ้าฉันย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะไม่เลือกแบบนั้น ฉันจะเลือกเดินอ้อมไปหากเห็นนาย..." เธอกล่าวอย่างไม่เป็นธรรมชาติมีความหนาวเย็นในดวงตาของเจย์ เขายืดหลังตรง ยืนตัวตรงแล้วมองโรสด้วยการหมิ่นประมาท "จำสิ่งที่เธอพูดวันนี้ไว้ และเธอก็ไม่ควรจะมีความคิดน่าขันกับฉัน ไม่งั้น ฉันจะทำให้เธอทุกข์ทรมาน"โรสก้มหัวแล้วพึมพำ "นายก็ไม่ได้ทำให้มันดีขึ้นอยู่แล้วตอนนี้""มันจะแย่ยิ่งกว่าตอนนี้อีก" โรสถึงกับสั่นสะท้านกับเสียงอันชั่วร้ายของเจย์ มันเหมือนเสียงร่ายคาถาสั่งตายของปีศาจโรสหยิบกระเป๋าของเธอแล้ววิ่งจากไป แต่เจย์พลันกล่าว "เต้นรำกับฉัน มันเป็นคำขอในวันเกิดของโจเซฟิน"เท้าของโรสหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ และหลังจากพักหนึ่ง เธอก็นำมันเหยียบลงพื้น"วอลซ์กับฉัน แล้วเธอจะไม่ต้องจ่าย
เจย์จับมือของโรสแล้วเดินไปสู่จุดศูนย์กลางของฟลอร์เต้นรำเสียงดังก่อนหน้าในโถงพลันเงียบลง ทุกคนให้ความสนใจกับกึ่งกลางของฟลอร์เต้นรำโรสเป็นเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกชักใยในขณะที่เธอสั่นเทาเมื่อมองเจย์ ดนตรีเริ่มขึ้น เธอยังคงตกใจและไม่ยอมขยับเจย์ขมวดคิ้ว เขาจับเธอสู่อ้อมแขนอย่างหยาบคายแล้วนำริมฝีปากไปที่ข้างหูของเธอ เขาขู่เธอเสียงต่ำ "โรส มันเรื่องของเธอถ้าจะทำให้ตัวเองขายขี้หน้า แต่อย่าลากฉันลงไปกับเธอ"โรสตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นบุคคลสาธารณะ ทุกการเคลื่อนไหวและทุกคำพูดของเขาอยู่ใต้ไมโครโฟนของสังคม หากพวกเธอทำให้ตัวเองขายหน้า เขาอาจไปปรากฏอยู่ในข่าววันหพรุ่งนี้สำหรับชายที่ไม่เคยพ่ายแพ้มาตลอดทั้งชีวืต หากเขาเสียหน้า มันจะไม่เป็นการสูญเสียมหาศาลเหรอ?โรสพยายามตั้งใจ ด้วยทำนองเพลงที่คุ้นเคย ร่วมกับคู่ที่คุ้นเคย เธอสามารถทำให้ตัวเองเข้าสู่สภาพจิตใจที่เหมาะสมได้อย่างรวดเร็วเจย์ไม่คิดว่าเธอจะเข้าคู่กับเขาได้ดีแบบนี้ เพราะยังไงซะ เพลงวอลซ์ก็ไม่ใช่จังหวะเต้นรำทั่วไป มันจำเป็นต้องมีสมาธิกับทำนองดนตรีมาก ทั้งสองคนมีจังหวะคงเส้นคงวา พวกเขาขยับพร้อมกันและก้าวตรงจุดที่ถูกต้อง ในขณะที่ปลดปล
นั่นทำให้เจย์โกรธยิ่งกว่าเดิม!โรสกลับไปที่มุมห้อง หัวใจเธอเต้นระรัว มันยังไม่สงบลงแม้จะผ่านไปนานกลายเป็นว่าเธอยังได้เต้นรำกับเจย์ในชีวิตนี้เพลงวอลซ์นั้น ผู้เต้นรำจำเป็นต้องเต้นหมุนเป็นจังหวะไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ ซ้ำไปมาชะตาของเธอกับเจย์ก็เหมือนกับเพลงวอลซ์ มันหมุนเป็นวงกลม?ที่มุมมืด สายตาริษยาของแนนซี่ลึกดั่งทะเลที่ดับเปลวเพลิงเธอเป็นแฟนตัวจริงของเจย์ แต่โรสแย่งมันไปจากเธอในวันนั้น เธอจะทำให้โรสชดใช้สำหรับการอวดดีแนนซี่หันหลังแล้วหายไปในมุมที่เงียบสงบหลังจากพักหนึ่ง"คุณโรส!" ทันใดนั้น เสียงอันนุ่มนวลก็ดังขัดภวังค์ของโรส โรสมองที่หญิงสาวที่งดงามซึ่งปรากฏตัวหน้าเธอ "มีอะไรเหรอคะ?""คุณโรส มีใครบางคนต้องการพบคุณ ได้โปรดมากับฉันด้วย" ท่าทางขอเธอดูสุภาพและอ่อนโยนโรสไม่รู้เป้าหมายของเธอและลังเล"คุณโรส คุณปู่อาเรสต้องการพบคุณ" สวาสวยคนนั้นเลิกคิ้วขึ้น และมีร่องรอยความรู้สึกผิดในสายตาโรสผงะเล็กน้อน 'นายท่านชราแห่งอาเรส?'นายท่านชราแห่งอาเรสนั้นเป็นเพื่อนที่ดีกับปู่ของเธอ สมัยที่เธอยังเด็ก เธอมักจะเห็นนายท่านชราแห่งอาเรสพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตรของเขา ในความเป็นจริง
เมื่อฌอนเปิดดวงตาสีหมอกของเขาขึ้น เขาก็เห็นโรสผู้งดงามและบริสุทธิ์ เขาหยอก "คุณผู้หญิงสุดสวย คุณอยากลิ้มลองผมเหรอ? รู้ไหม ด้วยความสวยระดับคุณเนี่ย คุณไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาด้วยการวางยาผมด้วยซ้ำ ผมจะพอใจได้ยังไงถ้าร่างกายอ่อนปวกเปียกแบบนี้? ถ้าคุณให้ยาแก้กับผม ผมมั่นใจเลยว่าคุณจะได้รับช่วงเวลาที่ดี!"ใบหน้าของเหล่าตระกูลเบลดูบิดเบี้ยว 'โรสเป็นภรรยาเก่าของเจย์ ฌอนจะคั่วเธอได้ยังไง?'นี่เขาน่าสิ้นหวังขนาดนั้นเลยเหรอ?'เจย์เดือดมาก เขาไม่ละละสายตาจากหน้าจอ โรสคงถูกแทงเป็นชิ้น ๆ ไปแล้วหากดวงตาของเขาเป็นมีดบิน'เธอพยายามจะใช้แผนเดียวกันกับฌอนเหมือนกัน?'โรสมองดูฌอนเหมือนเธอกำลังชื่นชมสมบัติชาติ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ริมฝีปากของโรสก็เผยอขึ้นเป็นรอยยิ้มแสยะ "ฉันบอกว่าได้ว่าคุณต้องเคยทำเรื่องชั่วร้ายมามากมายแน่ และมีใครบางคนกำลังแก้แค้นคุณ"ร่างกายของฌอนรู้สึกอ่อนแรง และสายตาของเขาก็พร่ามัว แก้มของเขาเริ่มแดง "คุณไม่ใช่คนที่วางยาผม?"โรสบอกได้ว่ายากำลังเริ่มทำงานในตัวเขาแล้ว เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาล่วงเกินเธอ โรสจึงควานหารอบห้องเพื่อหาอะไรที่เธอจะใช้ได้ ในเวลาเดียวกัน เธอก็กล่าวอ
"ก็ ถ้าคุณต้องการจะตายอย่างมีมนุษยธรรม ฉันก็ช่วยคุณได้ล่ะนะ" โรสแกล้งเขาอย่างซุกซนฌอนพูดไม่ออกสุด ๆ "คุณช่วยโยนความคิดที่ไม่บริสุทธิ์พวกนั้นไปก่อนได้ไหม? ผมแค่จะขอให้คุณเทน้ำให้ผมสักแก้ว"โรสถึงกับหมดคำพูดเธอยืนขึ้นแล้วเทน้ำอุ่นให้เขาแก้วหนึ่ง เมื่อเธอส่งให้เขา ดวงตาของฌอนก็มองเธอด้วยความไม่พอใจมาก "มือผมถูกมัด คุณช่วยป้อนผมได้ไหม?"โรสยื่นมือของเธอแล้วยกแก้มเขาขึ้น ก่อนจะเทน้ำลงในปากเขาฌอนสำลักน้ำอย่างหนักจนน้ำตาไหลออกมา เขาคำราม "นี่คุณเป็นผู้หญิงจริงรึเปล่าเนี่ย? ทำไมถึงได้หยาบกระด้างนัก?"โรสโมโห "คุณควรขอบคุณฉันที่ยังมอบน้ำให้ดื่มด้วยซ้ำ อย่ามาทำเป็นสั่งฉันนะ"โรสเริ่มสอบปากคำเขาต่อ "คิดให้ดี ๆ ใครที่วางยาคุณ? ทำไมเธอถึงพยายามทำร้ายคุณ? ฉันเป็นหญิงสาวที่ฉาวโฉ่ที่สุดในเมืองหลวงอิมพีเรียล ฉันจึงมั่นใจว่าเธอคงไม่ได้ส่งฉันมาที่นี่เพื่อทำให้คุณเสียชื่อเสียงเพราะเธอต้องการหาภรรยาที่จิตใจดีและมีคุณธรรมหรอก ใช่ไหม?"ฌอนมองโรสแล้วหัวเราะ "แหม ดูคุณจะรู้จักตัวเองค่อนข้างดีเยี่ยมเลยไม่ใช่เหรอ หืม?"เขาเลี่ยงคำถามของโรสถึงสองครั้งติด ดังนั้นเธอจึงเตะเขาด้วยความโกรธ "ช่วยคุยกันเป็น
เจย์แสดงความคิดเห็นของเขาในปัญหานี้แทนตระกูลอาเรส "ผมจะสอบสวนเรื่องนี้ คุณเบล ผมสัญญาว่าจะหาคำอธิบายมาให้คุณ"เขามองที่โรสอย่างต้องการคำตอบแล้วกัดฟัน "ผมจะจัดการกับโรสเช่นกัน"หัวหน้าตระกูลเบลกล่าว "ได้โปรดทำ นายท่านอาเรส! แค่มอบบทลงโทษเล็กน้อยเป็นการเตือนเธอก็พอ ผมไม่ต้องการให้ใครถูกฆ่า" เขาหายไปทันทีที่พูดจบด้วยความกลัว โรสตะโกนไปที่ตระกูลเบลที่กำลังจากไป "นายท่านชราแห่งเบล ฉันยอมรับการลงโทษจากคุณ ฉันจะคุกเข่าให้คุณ ฉันขอร้อง อย่าปล่อยฉันไว้กับเจย์ เจ้าราชาปีศาจนี่!"สายตาของเจย์จ้องที่โรส เขากล่าวอย่างน่าขนลุก "มากับฉัน"โรสกอดเสาไม้สไตล์ยุโรปถัดจากเธออย่างแน่นหนาเหมือนเธอพยายามจะซึมเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของมันหลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เจย์ก็หันกลับมาแล้วเห็นว่าโรสยังอยู่ในจุดเดิม ความเย็นยะเยือกก่อขึ้นในดวงตาของเขาทันที"โรส?" เสียงของเขาบรรจุไว้ด้วยแรงกดดันรุนแรงของภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิดโรสจ้องเจย์อย่างน่าสงสาร "ท่านอาเรส นายไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้สักหน่อย นายไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาให้ตัวเอง ฉันจะไปที่เขตพื้นที่ของตระกูลเบลแล้วขอความเมตตาให้พวกเขาลงโทษฉันเอง"หากเธอตกอยู่