LOGINShare
บทที่ 944
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 945
ทอมมี่ยังคงโน้มน้าวเขาด้วยความสุข “จากที่ฉันได้ยินมา โครงการนี้เป็นโครงการฟื้นฟูของท่านประธานแกรนด์เอเซียเพื่อที่จะฟื้นฟูอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนน่ะ เธอมีเงินเยอะมาก แล้วก็จ่ายเงินพวกเราตรงเวลาตลอดเลยนะ กลับไปกับฉันเถอะ”เบ็นคิดทบทวนอีกรอบ เขาไม่มีเงินสักเพนนีเดียว รวมทั้งไม่มีความเชี่ยวชาญในสายงานใดแบบเฉพาะเจาะจงเลย ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่สถานที่ก่อสร้างพร้อมกับทอมมี่เมื่อสแตนและคนอื่น ๆ เห็นว่าเขากลับมา พวกเขาต่างก็เยาะเย้ยอย่างเป็นกันเอง “ทำไมถึงกลับมาล่ะ? ฉันนึกว่านายออกไปหาเงินได้ก้อนโตแล้วเสียอีก”เบ็นมองไปที่สถานที่ก่อสร้างที่แสนสกปรกแล้วถามสแตนว่า “หัวหน้าโครงการนี้อยู่ที่ไหนเหรอ?”บางทีเขาอาจจะไม่เหมาะกับงานที่สกปรกโสโครกแบบนี้ แต่เขาอาจจะลองทำงานอื่น ๆ ได้สแตนมองเขาอย่างสงสัย แล้วก็จ้องไปที่ใบหน้าของเบ็นที่ช่างแตกต่างกับของพวกเขาอย่างมาก ชาวประมงอย่างพวกเขาล้วนมีผิวสีแทนตั้งแต่เด็ก แต่ใบหน้าของเบ็นดูงามและไร้ที่ติ เขาดูดีกว่านายน้อยในเมืองใหญ่ ๆ เสียอีกสแตนครุ่นคิดและคิดได้ว่าเบ็นอาจจะมีความสามารถในด้านอื่น ดังนั้นเขาจึงชี้ไปทางห้องทำงานของหัวหน้าโครงการที่เป็นตึกคอน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 946
แองเจลีนยืนอยู่ในสถานที่ก่อสร้างในชุดสูทสีขาวพร้อมกับผมหยักโศกยาวถึงเอว เธอมองดูสถานที่ก่อสร้างด้วยมือเท้าสะโพกและเริ่มบ่นว่า “ทำไมกองขยะในสถานที่ก่อสร้างถึงยังไม่ถูกย้ายออกไปสักทีล่ะ? ทำไมโครงการถึงไม่เสร็จตามแผนงานที่กำหนดไว้? เป็นใครที่ทำให้มันล้าช้าขนาดนี้เกรย์สัน? ไปตามหามาและไล่เขาออกซะ”แองเจลีนมีสีหน้าที่เคร่งขรึม น้ำเสียงของเธอมีความเฉียบขาดและเย็นชา มันทำให้ทุกคนสั่งเทาด้วยความกลัว“แล้วก็ นี่มันผ่านมาครึ่งปีแล้วที่การก่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนได้เริ่มมา แต่ฉันไม่เห็นถึงความคืบหน้าของมันเลยสักนิด ฉันจะรู้ได้ไหมว่าคนที่รับผิดชอบโครงการก่อสร้างนี้กำลังทำอะไรอยู่? ถ้าพวกเขายังทำมันช้าเหมือนหอยทากขนาดนี้ บางทีฉันอาจจะตายก่อนที่การก่อสร้างจะเสร็จก็ได้นะ!”หัวหน้านักออกแบบ ผู้จัดการโครงการและกลุ่มวิศวกรเดินตามเธอพร้อมกับท่าทีคอตก พวกเขากลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจหลัวจากที่โดนเธอต่อว่ามาเบ็นมองไปที่แองเจลีนและส่ายหัวของเขา เขานึกในใจว่า “ใครจะไปแต่งงานกับผู้หญิงร้ายแบบนี้ได้ลง?”เบ็นหันหลังกลับและเดินไปที่หอพักข่าวที่เบ็นได้ย้ายไปที่หอพักพนักงานได้สร้างความไม่พอใจให้กั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 947
ในตอนนั้นเอง ท่านประธานแกรนด์เอเซีย แองเจลีน กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน เธอเดือดดาลด้วยความโมโห“ฉันจ่ายเงินไปหลายร้อยล้านเพื่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ไม่ใช่เพื่อให้คุณมาสร้างโครงการตึกกระจอกงอกง่อยนี่ มีพายุเข้าเมื่อคืนแล้วกำแพงก็ถล่มลงมาแบบนั้น ใครก็ได้ช่วยอธิบายให้ฉันฟังทีว่านี่เกิดบ้าอะไรขึ้น?”“ใจเย็น ๆ นะครับ นายหญิงเซเวียร์ นี่เป็นความผิดของนักออกแบบเองครับ พิมพ์เขียวมีบางอย่างผิดพลาดไปน่ะครับ”“นักออกแบบอยู่ที่ไหน? ฉันต้องการเจอเขาเดี๋ยวนี้ อย่าได้ตกลงรับงานยาก ๆ สิถ้าคุณไม่มีทักษะความสามารถที่จะทำมัน” แองเจลีนโกรธจัดชาวประมงหลายคนลากเบ็นไปที่ห้องทำงานที่ซึ่งประธานกำลังกล่าวตักเตือนอยู่ ด้วยระยะที่ไกลพอสมควร เบ็นก็สามารถได้ยินเสียงตะโกนที่เกรี้ยวกราดของท่านประธานได้ “นักออกแบบกำลังทำอะไรอยู่? กินอึอยู่เหรอไง? นี่เขาทำพลาดกับโครงสร้างง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?”เมื่อผู้จัดการฮาเนสพาเบ็นเข้ามา ชาวประมงหลายคนเตะเบ็นที่หลังเข่า ทำให้เขาล้มลงกับพื้นตรงหน้าแองเจลีนแองเจลีนมักจะรู้สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัวเธอเสมอ เบ็นก้มหน้าลง ใบหน้าที่ดูดีของเขาเย็นชาราวกับรูปปั้นน้ำแข็ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 948
แองเจลีนเหยียบรองเท้าส้นเข็มของเธอลงแล้วจากไปเกรย์สันเดินไปบอกเจย์ด้วยความเคารพว่า “ประธานของผมอาจดูดุดันนะครับ แต่จริง ๆ แล้วเธอเป็นคนที่อบอุ่น เมื่อไปที่แกรนด์เอเชีย เธอจะไม่ทำเรื่องให้ยุ่งยากสำหรับคุณหรอกครับ”เจย์พยักหน้าเกรย์สันส่งเจย์ลงไปข้างล่างและเปิดประตูรถเฟอร์รารี่ให้เขาด้วยความเคารพ เจย์รู้ตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นแองเจลีนนั่งอยู่ข้างใน“ผมควรไปรถคันข้างหลังใช่ไหม?” เจย์รู้สึกไม่สบายใจด้วยเหตุผลบางอย่างเกรย์สันแสดงสีหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า “ท่านประธานของผมต้องจัดการกับคนก่อปัญหามากมายทุกวัน นั่งไปกับเธอในรถคันนี้นี่แหละครับ เพราะมันจะง่ายกว่าสำหรับเธอที่จะถามบางอย่างเกี่ยวกับพิมพ์เขียว”เจย์เหลือบมองแองเจลีนอย่างรู้สึกผิด ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกอึดอัดเมื่อเห็นเธอในมาดนางมารเช่นนี้มันเหมือนราวกับว่าเขาติดค้างเธอจากชาติที่แล้วอย่างไรอย่างนั้นเลยแองเจลีนมองไปที่เขาด้วยท่าทางเย็นชา แล้วพูดอย่างดุดันว่า “เป็นอะไรไป? คุณคิดว่าฉันจะกินคุณเข้าไปเหรอ? ฉันไม่สนใจหรอกนะต่อให้คุณจะเป็นเจ้าชายแฮร์รี่ก็เถอะ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่กินคุณหรอก”เจย์เดินขึ้นรถไปอย่างประหม่า เขายังคง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 949
แองเจลีน “...”ให้ตายเถอะ เขาผลักไสเธอในขณะที่เขาดึงดูดเธอแบบนี้ได้อย่างไรกัน?ทำไมตอนนี้เขาถึงได้รังเกียจเธอในเมื่อเธอก็ทำตัวเหมือนเดิม?คนขับรถอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อคิดได้ว่ามันน่าอับอายขนาดไหน แองเจลีนก็ขู่คนขับรถอย่างชั่วร้ายว่า “หัวเราะอีกสิ แล้วฉันจะขอให้หมอฉีดเชื้อคลอสทริเดียม โบทูลินัมให้นายสักสองเข็ม”คนขับรถต้องกลั้นหัวเราะอย่างไม่มีทางเลือกเมื่อรถเฟอร์รารี่แล่นมาถึงสวนบันทึกรัก แองเจลีนดึงเจย์ออกมาจากรถด้วยการดึงที่ปลายของผ้าฝ้ายที่มัดข้อมือของเจย์ไว้ แล้วเขาก็เดินมุ่งไปยังตัวบ้านใบหน้าที่ดูดีของเจย์ดูมืดมนกว่าเถ้าถ่าน เขารู้สึกอับอายอย่างมากที่ถูกนางมารร้ายปฏิบัติเหมือนกับเป็นสัตว์เลี้ยงแองเจลีนดึงเขาเข้าไปในห้องนอน เธอหยิบกุญแจมือคู่หนึ่งออกมาจากลิ้นชักแล้วใส่กุญแจมือไว้ที่มือซ้ายของเขาเข้ากับเสาเตียง จากนั้นก็แก้ผ้าฝ้ายที่ผูกไว้รอบข้อมือของเขาออกเจย์พยายามปลดกุญแจมือออก แต่ก็ไม่ได้ผลเขาจ้องเขม็งไปที่แองเจลีนและตะคอกว่า “คุณมันวิปริต!”แองเจลีนเยาะเย้ยและถามว่า “นี่คุณเองก็คิดว่ามันวิปริตสำหรับคุณจริง ๆ เหรอ?”ให้ตายสิ คำว่า ‘วิปริต’ ไม่ได้เข้าไปอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 950
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เสียงที่ดื้อดึงและดื้อรันก็ดังออกมาจากใจเธอ “แองเจลีน เซเวียร์ นี่เธอคิดว่าเธอจะตัดใจจากเขาแล้วเหรอ?”แต่คำตอบของเธอยังคงมั่นคงและหนักแน่น “ไม่ ฉันจะไม่มีทางตัดใจจากเขา ไม่มีวัน”เจย์นั่งลงบนเตียงอย่างขุ่นมัว ท้องของเขาเริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้ว เขาเอามือข้างหนึ่งวางบนท้องที่อึดอัดของเขา ในขณะที่เหงื่อเย็นก็ซึมไหลลงมาจากหน้าผาก หน้าของเขาซีดผิดปกติในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ โรคกลัวเชื้อของเขามักจะกำเริบเกือบทุกวัน ทำให้เขาอาเจียนบ่อยมากและทำให้ร่างกายของเขาอ่อนแอลงไปอีก มากไปกว่านั้น เขาดูเหมือนจะแย่ลงไปทุกทีเพราะเขากินไม่ลง นอนไม่หลับ และยังต้องใช้แรงงานในช่วงที่ผ่านมานี้แล้วตอนนี้เขาก็อยู่ในกำมือของนางมารร้ายคนนี้ เขารู้ว่าเขาไม่อาจรอดไปได้หลังจากมองไปรอบ ๆ ห้องหรูหราที่ไม่คุ้นเคยแห่งนี้ เขาก็เผยรอยยิ้มที่ปลอบใจตัวเองขึ้นที่มุมปาก ที่แห่งนี้ก็ดูเหมือนจะเป็นที่ที่ดีสำหรับการตายแองเจลีนผลักประตูเข้ามาและยืนตรงหน้าเขา แล้วมองเขาด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์หลังจากเห็นใบหน้าซีด ๆ ของเขา ความตื่นตกใจก็ฉายในแววตาของแองเจลีน เธอรีบเร่งเดินเข้าไปหาเขาและเอื้อมมือไปแตะที่หน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 951
สายตาของเจย์มองไปที่ชามที่แตกบนพื้น แล้วก็มีแววตาที่ทำอะไรไม่ถูก “ชามราคาเท่าไหร่? เดี๋ยวผมจ่ายให้”แองเจลีนโพล่งออกมาว่า “831 เหรียญ”เจย์มองเธออย่างสงสัย เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่านางมารร้ายคนนี้กำลังกลั่นแกล้งเขาด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาไม่อาจรับรู้ได้แองเจลีนยื่นมือที่เรียวสวยของเธอออกมา “จ่ายมาสิ!”เจย์รู้สึกลำบากใจ เขาไม่มีเงินเลยสักเพนนีเดียว แล้วเขาจะชดใช้ให้เธอได้อย่างไร?“ผมจะจ่ายให้คุณตอนที่ผมมีเงินนะ” เขากล่าวแองเจลีนโน้มไปข้างหน้า เธอยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณไม่มีเงินเลยเหรอ ให้ใจฉันมาสิ”เจย์มองเธออย่างหมดคำพูด “คุณคิดว่าผมมีค่าแค่ 831 ดอลล่าร์เหรอ?” เขาจงใจเน้นคำว่า ‘ดอลล่าร์’แองเจลีนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็จริงนะที่เงิน 831 เหรียญคงไม่พอกับความหล่อของคุณหรอก เอาแบบนี้สิ ฉันจะให้เงินคุณ 831,224 ดอลลาร์ เป็นยังไงบ้าง?”เจย์ค่อนข้างมั่นใจว่านางมารร้ายคนนี้กำลังแกล้งเขาอยู่เขาจ้องเขม็งไปที่เธอด้วยสีหน้าเคร่งขรึมที่ดูเหมือนอยากจะพูดว่า ‘มียศถาบรรดาศักดิ์และความร่ำรวยไม่ควรทำตัวเหลวไหล ตกอับยากจนแค่ไหนอุดมการณ์ไม่เคยเปลี่ยน เจอกับอำนาจอิทธิพลมาข่มขู่ก็ไม่ยอมสยบ’“ไม่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 952
วินาทีที่เธอเห็นเขา เธอก็รู้ได้เลยว่าเขาได้สูญเสียความทรงจำไปไม่เช่นนั้น เขาคงไม่มองเธอด้วยสายตาที่ไม่แยแสและไม่คุ้นเคยเช่นนั้นคุณหมอพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “แล้วลิ่มเลือดนี้ก็ไปอยู่ในจุดที่ผิดปกติอย่างมากครับ ต้องดูแลให้เขาอย่าได้รับการกระทบกระเทือนหรือให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อการมีเลือดออกในสมองนะครับ”แองเจลีนรู้สึกเหมือนมีระเบิดเวลาวางอยู่บนร่างของเธอ“มีวิธีรักษาไหม?” แองเจลีนถามอย่างลำบากใจคุณหมอแนะนำว่า “บางทีเมื่อเวลาผ่านไป ก้อนเลือดอาจหดเล็กลงและหายไปเองได้ครับ ถ้าเราทำการผ่าตัดเปิดกะโหลกศีรษะออก มันอาจจะมีความเสี่ยงได้ครับ!”แองเจลีนยกมือขึ้นทันทีเพื่อหยุดเขา “เรื่องนั้นไม่จำเป็นหรอก”แองเจลีนไม่อาจทำใจที่จะให้เขาต้องผ่านความทรมานด้วยการเอาชีวิตของเขาไปวางไว้บนเส้นด้ายเพื่อช่วยให้เขาฟื้นความทรงจำกลับมาวันต่อมา เจย์ก็ค่อย ๆ ฟื้นจนได้สติขึ้นมาเขาเห็นแองเจลีนนอนหลับอย่างสบายอยู่ข้าง ๆ เตียงของเขา ไม่มีคำไหนสามารถอธิบายสีหน้าของเขาในตอนนี้ได้เลยระยะห่างระหว่างใบหน้าของพวกเขาใกล้กันมากจนมันได้ก้าวข้ามเส้นแบ่งทุกเส้นไปแล้วเขาขยับถอยแล้วก็พินิจพิเค
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
