เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 925
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 926
แองเจลีนเดินเข้าหาพร้อมกับความตั้งใจที่จะปลอบโจเซฟีน เพียงเพื่อดูความไม่สบายใจที่เพิ่มขึ้นขณะที่สายตาของอีกคนมองมาที่เธอท่าทีของทั้งเซย์นและโจเซฟินทั้งน่าสงสารและน่าห่วง ทำให้แองเจลีรู้สึกไม่สบายใจ“พี่ชายของเธออยู่ไหน?” เธอถามโจเซฟินอ้าปาก เพียงแต่ถูกมือของเซย์นปิดเอาไว้ราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมันเลือดนั้นก็ไหลจากหน้าของแองเจลีน ทิ้งให้เธอเป็นเหมือนผีเสื้อปีกเดียวที่ไม่สามารถกางปีกของมันและบินไปได้ ถูกลิขิตให้เหี่ยวและแห้งไป“พี่ชายของเธออยู่ไหน?” แองเจลีนถามอีกครั้ง เสียงของเธอเบาเกินไปที่จะได้ยินความโกรธอยู่ภายในอย่างไรก็ตาม เซย์นก็เพียงแต่รัดแขนของเขาแน่นเป็นการตอบโต่ เช่นเดียวกับเพชฌฆาตที่โหดเหี้ยม เซย์นไม่มีทีท่าที่จะปล่อยไปจนกว่าโจเซฟินจะหายใจเฮือกสุดท้ายแองเจลีนค่อย ๆ ยืนขึ้น สายตาของเธอมองไปที่เปลวไฟตรงหน้าพวกเขาเธอวิ่งเข้าไปยังกองไฟโดยไม่ลังเลเซย์นและคนที่เหลือรู้สึกใจหาย พวกเขาผ่อนคลายเพียงเล็กน้อยเท่านั้นในตอนที่เกรย์สันรีบพุ่งตามแองเจลีนไปเพื่อรั้งเธอไว้“ได้โปรดเถอะครับ ท่านประธานหญิง ผมเสียใจอย่างสุดซึ้งกับความสูญเสียของคุณ” เกรย์สันสะอื้นคำว่า
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 927
คาร์สันปรากฏตัวต่อหน้าเขาพร้อมกับโคลและรายงานการทดสองทางพันธุกรรมของเซ็ตตี้น้อย “ท่านครับ รายงานแสดงผลว่าท่านและเจ้าของผมนี้เกี่ยวข้องกันอย่างแน่นอนครับ”กระเป๋าปักในมือของโคลก็หล่นลงพื้นใบหน้าที่อบอุ่นและหล่อเหลาของเขาเผยให้เห็นถึงสัมผัสของความสิ้นหวัง จากนั้นเขาก็ดึงไพ่แห่งความตายสี่ใบจากกระเป๋าของเขาสายตาที่เหมือนกับอินทรีย์ของคาร์สันก็จับจ้อง “ท่านครับ พวกที่ถือไพ่แห่งความตายมักจะไม่รอดนอกเสียจาก-”สายตาของโคลจ้องไปที่ชื่อที่ถูกเขียนไพ่แห่งความตาย “พวกเขาจะต้องตายไม่ก็กลายเป็นสมาชิกของตระกูลยอร์ค”มีหนึ่งในนักฆ่าขององค์กรโลกาวินาศที่ครั้งหนึ่งได้ไว้ชีวิตคนที่มีชื่ออยู่บนไพ่แห่งความตายเนื่องด้วยความใจอ่อน ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ขึ้นเพราะเรื่องนั้นเพราะฉะนั้น ปู่ของเขาจึงตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่ตราบใดที่มีชื่อของคนคนหนึ่งถูกลิสต์ลงบนไพ่แห่งความตายคนคนนั้นจะถูกจับและถูกสังหารถ้านักฆ่าหลงใหลในตัวพวกเขา จากนั้นจะมีเพียงวิธีเดียวที่จะทำให้พวกเขารอดชีวิต นั่นคือเปลี่ยนให้พวกเขาเป็นสมาชิกของโลกาวินาศโคลโยนไพ่แห่งความตายของแองเจลีน เจนสัน ร็อบบี้น้อย และเซ็ตตี้น้อยให้กับคาร์สัน พูดด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 928
เซ็ตตี้น้อยไม่กลัวแบบนั้นอีกแล้ว“พวกเขาเป็นใครเหรอ ฟินน์?”“ดูพวกเขาใกล้ ๆ นะและทำให้มั่นใจว่า คุณจำหน้าของพวกเขาได้นะ เซ็ตตี้น้อย พวกนี้คืนคนที่ฆ่าคุณพ่อของคุณ” น้ำเสียงของฟินน์เต็มไปด้วยความโศกเศร้า ความขุ่นเคืองและความเคียดแค้นต่อศัตรูเมื่อเซ็ตตี้น้อยได้ยินว่าพ่อของเธอตายแล้ว เธอก็ร้องไห้อย่างบีบหัวใจออกมา“คุณพ่อคะ คุณพ่อ!”เสียงของเด็กคนนั้นดูเด็กมาก ๆ แม้แต่พลังในการระบายความรู้สึกออกมาก็อ่อนแอเป็นอย่างมากถึงกระนั้น การร้องไห้ของเธอทำให้ฟินน์ปวดใจด้วยเหตุผลบางอย่าง“อย่าร้องนะ เซ็ตตี้น้อย ฟินน์จะแก้แค้นให้คุณพ่อเอง”เซ็ตตี้น้อยจ้องไปกลุ่มคนเหล่านั้นด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราด “อื้ม”ฟินน์วิ่งออกจากคฤหาสน์เซเวียร์และเข้ามายังทางตันของสุดถนนที่ซึ่งกลุ่มของผู้คุมวิญญาณล้อมเขาไว้ในที่สุดฟินน์กอดเซ็ตตี้น้อยแน่นและถามเธอว่า “หนูกลัวไหม?”เซ็ตตี้น้อยได้เจอกับความรู้สึกที่หลากหลาย เธอเริ่มจากความกลัวอย่างหนักไปยังการถูกครอบงำด้วยความเศร้าโศกและขุ่นเคือง เมื่อความโศกเศร้าและความขุ่นเคืองได้ขับไล่ความหวาดกลัวออกไปทั้งหมด เซ็ตตี้น้อยก็ไม่กลัวอีกต่อไป“ไม่” เธอส่ายหน้าฟินน์รู้ส
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 929
นักฆ่าคนนั้นเดินเข้าหาเซ็ตตี้น้อยที่ละก้าว ในตอนที่เขายืนมือออกไปยังเซ็ตตี้น้อย ฟินน์ได้รวบรวมพลังขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขากระโจนขึ้นบนอากาศ เขาใช้พลังทุก ๆ ออนซ์ที่เหลือเพื่อที่จะใช้ลูกเตะแบบกรรไกร กระแทกนักฆ่าคนนั้นลงพื้นอย่างรุนแรงน่าเสียดายที่ฟินน์ไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกแล้ว“ฟินน์” เซ็ตตี้น้อยหมอบต่อหน้าฟินน์และร้องไห้อย่างบีบหัวใจออกมาฟินน์ลืมตาอย่างอ่อนแรง เมื่อเขาเห็นดวงตาที่ดำสนิทและเป็นประกายของเซ็ตตี้น้อยที่ท่วมท้นไปด้วยความหมดหนทาง ฟินน์ก็ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของเธอ“เด็กดี ไม่ร้องนะ”“อดทนไว้นะ ฟินน์ หนูจะพาคุณไปที่โรงพยาบาล”เมื่อเซ็ตตี้น้อยเห็นรถพ่วงที่จอดอยู่ข้างห้องเก็บของ เธอจึงดึงฟินน์ขึ้นรถพ่วงด้วยแรงทั้งหมดของเธอ และมัดเชือกของรถเข็นที่ร่างผอมบางของเธอระยะทางไปยังโรงพยาบาลไม่ได้ไกลเลยอย่างไรก็ตาม แต่ละก้าวที่เซ็ตตี้น้อยเดินให้ความรู้สึกที่หนักแปลก ๆ บางครั้ง เธอจะก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งและถูกดึงกลับไปสองสามก้าวโชคยังดีที่เซ็ตตี้น้อยหัวแข็งและไม่ยอมแพ้ ในที่สุดเธอก็พาฟินน์ไปถึงยังโรงพยาบาลเมื่อวินิจฉัยจากการบาดเจ็บของฟินน์แล้ว ทางโรงพยาบาลได้ทำการตัดสินใจท
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 930
ปีเตอร์หวั่นเล็กน้อย “มันดีนะที่จะมั่นใจ แต่ในสถาบันเยาวชนในตำนาน นายจะลงเอยไม่สวยถ้ามั่นใจจนเกินไป ถ้านายเรียนไม่จบภายในแปดถึงสิบปีได้หลังจากที่ลงทะเบียนชั้นเรียนของวิค นายอาจจำเป็นต้องอยู่ในสถาบันเยาวชนในตำนานจนกระทั่งเธอแก่”เจนสันจ้องปีเตอร์ด้วยสายตาที่อาฆาตปีเตอร์ผงะเล็กน้อย “ทำไมนายถึงไม่สืบทอดความน่ารักและอ่อนโยนของคุณแม่ของนายบ้างเลยล่ะ เจ้าหนู? นายเหมือนกับพ่อมาก ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย”จากนั้น เขาก็ยิ้มอย่างอิ่มเอมใจและพูดว่า “ฉันเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับพ่อของนาย และความปรารถนาที่ใหญ่ที่สุดของฉันคือแต่งตัวให้ภูเขาน้ำแข็งยักษ์อย่างเขาเป็นผู้หญิง น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้เติมเต็มความฝันนั้น ในตอนนี้ ฉันก็ได้ฝึกฝนบนตัวลูกชายของเขาในที่สุด ฮ่าฮ่า”ดวงตาของเจนสันปรากฏร่องรอยของความเยือกเย็นที่น่าเกรงขามเมื่อปีเตอร์เห็นเช่นนี้ เสียงหัวเราะของเขาก็หยุดไปอย่างกะทันหันเขาแลบลิ้นและแหย่เจนสันว่า “นายเย็นชายิ่งกว่าพ่อของนายอีกนะ น่าเบื่อจัง”เมื่อเจนสันเวอร์ชั่นผู้หญิงไปยังสนามกีฬาพร้อมกับคนอื่น ๆ นักฆ่าขององค์กรโลกาวินาศจำเขาไม่ได้เลยและพาตัวเด็กที่ดูเย็นชาอีกคนไปโดยไร้เหตุผลโชคย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 931
เจย์หัวเราะให้กับความรักที่กดขี่ของเขาที่มีต่อแองเจลีนด้วยอารมณ์ขันปกติของเขา‘แองเจลีน เซเวียร์ เธอรู้ไหมว่าฉันโชคดีมากแค่ไหนที่ได้เจอเธอ? ฉันได้ใช้โชคลาภสะสมของฉันทั้งหมดเพื่อเจอเธอ ตกหลุมรักเธอ และมีเธอ โชคของเจย์บี้ทั้งหมดถูกใช้ไปหมดแล้ว บางทีอาจะเป็นเพราะเจย์บี้ใช้มันอย่างฟุ่มเฟือยมากเกินไป ตอนนี้โชคของฉันได้หมดลงแล้ว มันถึงเวลาที่ฉันจะบอกลากับเธอเสียที…’น้ำตาไหลอาบแก้มของแองเจลีน เจย์เขียนความจริงโดยใช้น้ำเสียงที่ตลกขบขันและผ่อนคลาย แต่ดูเหมือนว่าแองเจลีนจะสามารถเห็นความเศร้าและความสิ้นหวังบนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขาอีกโลกหนึ่งได้เจย์เขียนในสมุดโน๊ตว่า ‘ฉันทำแท้งลูกของเราในวันนี้ ฉันรู้ว่ามันต้องใจสลายเอามาก ๆ แต่แองเจลีน นี่เป็นการตั้งครรภ์นอกมดลูก เจย์บี้จะยอมให้เธอเสี่ยงชีวิตของตัวเองเพื่อเรื่องนี้ได้ยังไง? ใช่ ลูกก็สำคัญกับฉัน แต่เขาเป็นแค่การสานต่อความรักของเรา’‘เขาไม่ใช่เธอ ในขณะที่แองเจลีน เซเวียร์คือคนเดียวที่ฉันรัก’‘ในตอนที่เธอได้รับรู้ว่าเด็กคนนั้นจากไปแล้ว เธอตะคอกใส่หน้าฉันและด่าทอฉันที่ทำตัวโหดเหี้ยมและเลือดเย็น ในตอนที่ฉันเห็นเธอคลานหนีฉันไปด้วยร่างกายที่อ่อน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 932
เขาต้องไม่เต็มใจจริงในตอนที่เขาจากไปใช่ไหม?“เงยหน้าขึ้น เกรย์สัน”เกรย์สันเงยหน้าขึ้นแองเจลีนพูดว่า “บอกฉันมา ความปรารถนาของเขาคืออะไร?”เกรย์สันพูดว่า “เขาอยากจะยึดครองกลุ่มใหญ่ต่าง ๆ และสร้างอาณาจักรแกรนด์ เอเซียที่ผูกขาด จากนั้นก็จะมองอาณาจักรแกรนด์ เอเซียให้กับคุณด้วยตัวเอง ต่อมาเขาเปลี่ยนใจเพราะบางอย่างที่คุณพูด ดังนั้นแผนจึงถูกระงับไว้ตั้งแต่นั้น ข้อมูลทั้งหมดที่เขาพยายามอย่างหนักเพื่อรวบรวมไว้ในตอนนี้ถูกเก็บไว้ในออฟฟิศของท่านประธาน เขาบอกว่ามันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณว่าต้องการให้เรื่องนี้เสร็จสิ้นหรือไม่”แองเจลีนสับสน “ทำไมเขาถึงเปลี่ยนใจล่ะ?”เกรย์สันพูดว่า “คุณขอให้เขาสร้างกรรมดีเพื่อลูก ๆ เขาไม่สนใจเรื่องงมงายทางศักดินาตั้งแต่แรก แต่หลังจากที่ทำแท้งให้คุณ เขาจึงระงับแผนนี้ไว้และบอกว่าเขาจะทำความดีเพื่อเพิ่มกรรมดีให้กับคุณและลูก ๆ มากขึ้น”แองเจลีนพยักหน้า น้ำตาก็ไหลนองหน้าของเธอ หลังจากนั้นไม่นาน โคลก็มายังโรงพยาบาลเกรย์สันมีสีหน้าที่ซ้อนเร้นเป็นพิเศษในตอนที่เขามองโคลอาจเป็นเพราะความสุภาพและมารยาทดี ทั้งเกรย์สันและโจเซฟินจึงออกไปข้างนอกอย่างไรก็ตาม เซย์
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 933
โคลหันหลังและจากไปแองเจลีนมองแผ่นหลังของโคลที่ยาว สูงและเด็ดเดี่ยว ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันทับซ้อนกับรูปร่างของเจย์ขณะที่เธอนึกถึงเขาตาที่ไร้ชีวิตชีวาและหมองคล้ำของแองเจลีนค่อย ๆ เพิ่มการโฟกัสขณะที่เกิดความสับสนในน้ำตาที่เป็นประกายระยิบระยับและชัดเจนเจย์บี้จากไปแล้ว และภารกิจในเมืองอิมพีเรียลของโคลก็สำเร็จโคลบอกเธอว่าเหตุผลที่เขามาที่เมืองอิมพีเรียลคือเพื่อตามหาคนที่หายไปเมื่อประมาณ 40 ถึง 50 ปีก่อน นั่นอาจจะใช่ป้าโคลอี้ไหม?ด้วยเหตุที่ว่านามสกุลของแม่ของเจย์บี้...คือยอร์คเหมือนกันใช่ไหม?เป็นไปได้ไหมว่านี่อาจจะเป็นความบังเอิญ หรือ…จู่ ๆ แองเจลีนก็พุ่งออจากเตียงและวิ่งออกไปข้างนอกเหมือนเธอเป็นบ้าที่ประตูห้องวอร์ด เกรย์สันบอกกับเธอว่า “เขาจากไปแล้วครับ นายหญิงเซเวียร์”แองเจลีนเดินงุ่มงามไม่มีใครรู้ว่านานแค่ไหนก่อนที่สายตาที่สงบของแองเจลีน ที่เหมือนกับพระแก่ ๆ ที่กำลังนั่งสมาธิจะเริ่มกับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งเกรย์สันได้ยินเสียงเบา ๆ ของแองเจลีนพูดว่า “เตรียมมีดคม ๆ ให้ฉันสักเล่มที เกรย์สัน ยิ่งคมยิ่งดี”แม้ว่าเสียงของเธอจะเบา มันก็แบกรับความแหลมคมด้วยความตั้งใจที่จะทำลา
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
