โคลอยากจะหัวเราะ ผู้หญิงคนนี้น่ทำให้เเขาเป็นคนที่พ่ายแพ้ง่าย ๆ ไปเสียอย่างนั้น“ผมเป็นสามีในอนาคตของคุณนะ ไม่ใช่คนภายนอก ผมมีหน้าที่ต้องปกป้องคุณอยู่แล้ว” โคลกล่าวแองเจลีนกลอกตามองเขา ถ้าโคลพูดเรื่องไร้สาระอีกครั้ง แองเจลีนคงจะโกรธและปฏิเสธเขาถึงกระนั้น โคลรู้ว่าเขาทำผิดแต่ยังไม่ต้องการแก้ไขและเมื่อเวลาผ่านไป แองเจลีนก็รู้สึกมึนงง เธอขี้เกียจเกินกว่าจะแก้ไขถ้อยคำของเขาอีกแล้วท้ายที่สุด ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมไม่ว่าเธอจะแก้ไขเขากี่ครั้งก็ตามเธอหวังเพียงให้เขาจากไปโดยเร็วที่สุดเธอจำได้ว่าโคลเคยพูดว่าเขามาที่เมืองอิมพีเรียลเพื่อดำเนินการบางอย่างและหลังจากที่เขาทำธุระเสร็จ เขาจะจากไป“ว่าแต่ คุณทำธุระเสร็จแล้วเหรอ?” แองเจลีนถามในขณะที่มีเจตนาร้ายโคลหรี่ตาลง โดยที่ไม่ค่อยเห็นเขาแสดงท่าทางเคร่งขรึมเช่นนี้“แองเจลีน ธุระของผมผ่านไปได้ไม่ค่อยดีเลย ผมก็เลยพาคุณไปอย่างที่สัญญากันไว้ก่อนหน้านี้ไม่ได้ แต่ผมสัญญากับคุณว่าผมจะรีบจัดการ จากนั้น ผมจะพาคุณออกไปให้เร็วที่สุด” เขากล่าวด้วยท่าทางจริงจังอย่างผิดปกติแองเจลีนอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อไหร่กันที่เธอไปสัญญากับเขาว่าเธอจะไปกับเขา
เกรย์สันรู้สึกได้ว่าท้องฟ้าของเมืองอิมพีเรียลกำลังจะแปลเปลี่ยนไปวัยรุ่นที่ยืนอยู่ในที่ที่มีลมและคลื่นรุนแรงที่สุด… วัยรุ่นผู้อยู่ยงคงกระพันที่เอาชนะอุปสรรคทั้งหมดได้กลับมาแล้วเมื่อเกรย์สันกำลังจะหันหลังและจากไป เจย์ก็หยุดเขาไว้ทันใด “รอเดี๋ยว”เกรย์สันหันกลับมามองเขาเจย์กล่าวว่า “ส่งข้อมูลที่เรารวบรวมได้ไปให้แองเจลีน ปล่อยให้เธอทำหน้าที่ลงโทษครอบครัวไททัสเอง”เขาหยุดเล็กน้อยแล้วพูดอย่างชั่วร้ายว่า “เธอต้องมีความสุขที่ได้แก้แค้นในนามของครอบครัวเซเวียร์แน่ ๆ ยิ่งไปกว่านั้น แม่เลี้ยงและพ่อของเธอก็จะไม่กล้าดูถูกเธอได้อีกต่อไป”เกรย์สันตกใจเล็กน้อย ท่านประธานอาเรสใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอาใจคุณโรส เขาไม่เพียงต้องการให้เธอยิ้ม แต่ยังต้องการให้เธอต่อสู้เพื่อได้ตำแหน่งของเธอด้วยเกรย์สันกล่าวว่า “ได้ครับ ท่านประธานอาเรส”ในเมืองนางแอ่น ณ คฤหาสน์ไททัสชายสองคนแบก ฟอร์เรสท์ไททัสที่ได้รับบาดเจ็บและรีบพาเข้าไปในคฤหาสน์ของไททัสด้วยความตื่นตระหนก“คุณลุง!” ฟอร์เรสท์ร้องเรียกอย่างน่าเศร้าโยเซมิตี ไททัสกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เพลิดเพลินกับการดื่มกาแฟของเขาอยู่ เมื่อได้ยินเส
แองเจลีนเอียงศีรษะเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่มีแต่เธอและโคลเท่านั้นที่ได้ยินว่า “นี่คือแม่เลี้ยงที่ชั่วร้ายของฉัน คุณช่วยฉันลดความเย่อหยิ่งของเธอลงหน่อยได้ไหม?”โคลยิ้มราวกับสายลมฤดูใบไม้ผลิ “ยินดีให้บริการครับ”แอนมองพินิจพิเคราะห์โคลอยู่ชั่วขณะ และแสดงความสงสัยผ่านดวงตาของเธอ “นี่ คุณหนู สุภาพบุรุษคนนี้เป็นใครกัน?”แองเจลีนมองไปที่โคล น้ำเสียงของเธอแผ่วเบา “คุณพูดไปเองเลยดีกว่า”นี่เป็นเพราะว่าแองเจลีนเชื่อว่าคำพูดที่เย่อหยิ่งของโคลจะสามารถทำให้แอนกลับมาเป็นผู้ไร้ประโยชน์ได้แน่นอนว่าโคลเดินไปหาแอนอย่างสุภาพและแนะนำตัวเองว่า “สวัสดีครับ ผมชื่อโคล ยอร์ก ผมเป็นแฟนใหม่ของแองเจลีน แล้วคุณล่ะเป็นใคร?”ใบหน้าของแอนดูไม่น่าดูเล็กน้อย ด้วยตัวตนของเธอ ไม่ว่าภายนอกของเธอจะน่าประทับใจแค่ไหน เธอไม่สามารถเชิดหน้าขึ้นได้ในบ้านหลังนี้เธอเป็นนายหญิงที่น่าอับอาย“แอน คอนเนอร์” เธอละเว้นสถานะตัวเองและระบุชื่อของเธอเท่านั้นดวงตาของโคลเปล่งประกายด้วยความสุข แม้ว่าจะดูเหมือนรอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตรายอย่างชัดเจน แต่แอนรู้สึกว่ารอยยิ้มของชายผู้นี้ซ่อนพิษเอาไว้“แล้วจะให้ผมเรียกชื่ออะไรดีล่ะ?” โ
ถึงอย่างนั้น โคลได้ให้เงิน 1 แสนล้านดอลลาร์อย่างง่ายดาย นี่คือหัวหน้าใหญ่ระดับเทพที่เทียบได้กับเจย์ อาเรสเลย!แน่นอนว่า คุณนายเซเวียร์ปฏิเสธรับเงิน “คุณยอร์ก ฉันมีลูกสาวเพียงคนเดียว ดังนั้นการแต่งงานของเธอจึงเป็นเรื่องสำคัญ ฉันจะเคารพการตัดสินใจของเธอเท่านั้น หากคุณต้องการแต่งงานกับลูกสาวของฉัน จนกว่าลูกสาวของฉันจะชอบคุณและตกลงที่จะแต่งงานกับคุณ ฉันก็จะยอมรับ ฉันไม่ต้องการเงินนี้หรอกนะ”ความชื่นชอบของโคลที่มีต่อคุณนายเซเวียร์ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นในสังคมแห่งชื่อเสียงและความมั่งคั่งอย่างลำพองตน ผู้หญิงที่ไม่แยแสต่อชื่อเสียงและความมั่งคั่งอย่างคุณนายเซเวียร์นั้นหาได้ยาก ไม่น่าแปลกใจเลยที่แองเจลีนถูกเธอเลี้ยงดูมาเป็นผู้หญิงที่น่ารักซึ่งถือว่าเงินเป็นสิ่งสกปรกแองเจลีนคิดว่านี่จะเป็นเพียงแค่การแสดง เธอจึงเดินไปหยิบบัตรนั้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณแม่ ยอมรับมันไปเถอะ นี่คือสัญลักษณ์การขอบคุณของเขาเลยนะ”คุณนายเซเวียร์ส่ายหัวและผลักบัตรนั้นออกไปให้แองเจลีน “เธอเอาไปจัดการเองก็แล้วกัน”แองเจลีนรับบัตรใบนี้และจูบมันเบา ๆ ด้วยริมฝีปากของเธอ เธอจงใจพูดด้วยเสียงเกลี้ยกล่อมกับโคลว่า “ขอบคุณนะโ
โคลกล่าวว่า “มันง่ายมากที่จะทำให้พ่อของคุณกลับมา โดยที่แม่เลี้ยงของคุณจะหายไปจากโลกนี้”แองเจลีนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ฉันอยากจะแงะเปิดกะโหลกของคุณแล้วดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในจริง ๆ นอกจากอยากให้คนอื่น ๆ หายไปจากโลกนี้ได้แล้ว คุณมีทางแก้ไขอื่นอีกไหม?”โคลลูบจมูกอย่างเขิน ๆ และยิ้มโดยไม่พูดอะไรคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเป็นคนควบคุมชีวิตและความตายของผู้อื่น แต่เธอไม่เชื่อ!เชอร์ลี่ย์มองไปที่แองเจลีนและโคล เธอแอบยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเชอร์ลี่ย์เข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับโคล แองเจลีนจึงใช้ท่าทางยกคางขึ้นแล้วใช้มันชี้ไปที่ประตู “คุณออกไปได้แล้ว”โคลเม้มริมฝีปากบาง ๆ ของเขา สีหน้าที่เจ็บปวดปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “คุณตัดขาดกันเลยนะ ทุกครั้งที่คุณใช้คนอื่นเสร็จแล้ว คุณจะเริ่มกลายเป็นศัตรูและปฏิเสธที่จะจดจำพวกเขาไปเลย”แองเจลีนรู้สึกผิดเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น คุณก็ออกไปหลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จแล้วกัน”โคลตอบไม่รั้งรอเช่นกัน “ตกลง”แองเจลีนตกตะลึง เธอแค่พูดอย่างไม่ใส่ใจ แต่เขาจริงจังกับมันมากแองเจลีนพาเชอร์ลี่ย์ที่กำลังหัวเราะคิกคักเข้าไปในครัวขณะพ
แองเจลีนถอนหายใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เซย์นไม่ยอมเสียเธอไปแองเจลีนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันเข้าใจแล้ว”สำหรับมื้อกลางวัน โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารมากมายโดยที่แองเจลีนเป็นคนทำและเชอร์ลี่ย์เป็นผู้ช่วยหลังจากที่แองเจลีนเชิญคุณปู่ คุณแม่ และโคลให้มานั่ง เธอกับเชอร์ลี่ย์ก็นั่งลงทานอาหารด้วยโคลหยิบตะเกียบขึ้นมาและถามอย่างเอาใจว่า “แองเจลีน คุณทำอาหารจานไหนเหรอ?”แองเจลีนแกล้งเขาและให้เนื้อหมูตุ๋นมันเยิ้มชิ้นหนึ่งแก่เขา “อันนี้ กินสิ”ตอนแรกเธอคิดว่าผู้ชายที่มีสัดส่วนร่างกายเทียบได้กับนายแบบคนนี้ให้ความสำคัญกับการจัดการรูปร่างเป็นอย่างมาก ดังนั้นโคลต้องต่อต้านการกินของจำพวกที่มีไขมันที่มันเยิ้มแน่นอนใครจะรู้ว่าโคลจะเริ่มกินมันโดยไม่ใส่ใจ “มันละลายในปากและทำให้ปากเต็มไปด้วยความนุ่มละมุน แองเจลีน ผมไม่คิดว่าทักษะการทำอาหารของคุณจะดีขนาดนี้ แม่ของผมชอบผู้หญิงที่มีทักษะการทำอาหารที่ดีมาเป็นลูกสะใภ้นะ เธอจะต้องชอบคุณอย่างแน่นอน”แองเจลีนรู้สึกปวดหัวทันทีและเธอใช้มือข้างหนึ่งพยุงหน้าผากของเธอเธอยังคงตักอาหารให้เขามากมายโดยหวังว่าจะยัดปากของเขาด้วยอาหารอร่อยโคลกินอย่างเอร็ดอร่อยและไม่ลืมที่จะย
แองเจลีนมองโคลอย่างเห็นอกเห็นใจ “อย่าบอกนะว่าคุณตกหลุมรักฉันจริง ๆ”จากนั้นโคลก็จับข้อมือของเธออย่างตื่นเต้น “ถ้าอย่างนั้น ผมไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยคุณไปอีกแล้ว แองเจลีน เซเวียร์ ผมอยากให้คุณแต่งงานกับผม”แองเจลีนเอามือออกจากมือของเขาและมองเขาด้วยความหงุดหงิด “คุณชอบฉัน แต่ฉันก็ต้องรู้สึกชอบคุณเหมือนกันสิ”โคลเป็นคนที่เอาแต่ใจอย่างมาก “ไม่สำคัญว่าคุณจะชอบผมหรือเปล่า ตราบใดที่ผมชอบคุณ ผมไม่อยากทนกับวันที่ไม่มีคุณอยู่ข้าง ๆ อีกแล้ว คุณต้องอยู่กับผมนะ”แองเจลีนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “นั่นเรียกว่าอาการป่วยทางใจแล้วนะ คุณต้องได้รับการรักษา”จากนั้น เขาก็ปล่อยมือเธอ “ผมจะรักษามันได้ยังไง?”เธอสัมผัสข้อมือที่บวมและแดงของเธอ เธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “มันง่ายมาก ฉันจะพาคุณไปยังสถานที่หนึ่ง”จากนั้น แองเจลีนก็พาโคลไปที่คลับหญิงสาวที่ใหญ่ที่สุดของเมืองนางแอ่นเมื่อเธอไปที่แผนกต้อนรับ แองเจลีนเข้าไปสมัครบัตรและเติมบัตรสมาชิกสามัญให้ เธอยัดบัตรสมาชิกให้ในมือของโคลและพูดว่า “ไปที่ห้อง 404 บนชั้นสองและรอฉันที่นั่น”โคลมองดูใบหน้าของแองเจลีนที่สวยงามยิ่งขึ้นภายใต้แสงไฟแก้วหลากสีสันและรอ
เขาอาเจียนออกมาอย่างเจ็บปวดจนแทบจะอาเจียนออกมาเป็นน้ำดีในตอนท้ายแองเจลีนรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เห็นเขาทรมานอย่างเจ็บปวด“ขอโทษ ฉันคิดว่าวิธีนี้จะได้ผลสำหรับคุณ”โคลมองเธอโดยไม่พูดอะไร “คุณคิดว่าสถานที่ประเภทนี้มีไว้สำหรับการค้าขายสิ่งสกปรก ๆ จะมีผลการรักษาต่อผู้ป่วยที่มีปัญหาเรื่องความสะอาดได้หรือไง?”แองเจลีนกล่าวว่า “กลยุทธ์นี้คือการต่อสู้ด้วยการใช้หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง”โคลพูดไม่ออกในที่สุดแองเจลีนต้องพาโคลกลับบ้านไปอีกครั้ง เธอเข้าไปชงชาขิงให้เขาและนวดกดจุดเพื่อหยุดอาการอาเจียนให้เขาโคลถูกทรมานจนรู้สึกร่างกายอ่อนแอ เขาพิงโซฟาและมองไปที่แองเจลีน “ดูเหมือนคุณจะมีประสบการณ์มากในการบรรเทาอาการอาเจียนนะ”แองเจลีนอึ้งไปครู่หนึ่ง ทั้งหมดเป็นเพราะเจย์เคยอาเจียนบ่อย ๆ และนี่ทำให้เธอได้รับประสบการณ์ในการจัดการกับอาการอาเจียนแบบนี้จากนั้น ปากของโคลก็เริ่มพูดเรื่องไร้สาระอีกครั้ง “คุณเหมาะที่จะเป็นภรรยาของผมจริง ๆ นะ”แองเจลีนจ้องมองเขาอย่างดุเดือด “เชื่อไหมว่า ตอนนี้ฉันอยากจะโยนคุณกลับไปที่คลับนั้นอีก”โคลเงียบไปในตอนบ่าย ขณะที่แองเจลีนกำลังจะไปรับเด็ก ๆ ที่โรงเรียน โคลก็ลุกขึ้น