เซ็ตตี้น้อยสวมชุดสีขาวตัวเล็ก ๆ ดูบริสุทธิ์และไร้ที่ติลูก ๆ ของเธอทุกคนต่างคาดหวังให้คุณพ่อคุณแม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างใจจดใจจ่อ มันจะเป็นการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ทว่า ในตอนนี้โรสยังไม่ต้องการทำสิ่งนี้เลยเจนสันเบะปากเล็กน้อยข้าง ๆ แม่ “คุณแม่ครับ คุณพ่อบอกว่าถ้าคุณฟังเขาวันนี้ เขาจะฟังคุณนับจากนี้ไป”จู่ ๆ โรสก็จำสิ่งนี้ได้!เธอเกือบลืมเรื่องนั้นไปแล้วถ้าเขาล้มล้างเธอไม่สำเร็จในวันนี้ พรุ่งนี้เขาจะถูกเธอล้มล้างแทนเมื่อคิดเช่นนั้น เธอก็เดินขึ้นไปบนเวทีอย่างยินดีเธอค่อย ๆ เดินไปหาเจย์ ชุดเดรสสีขาวราวกับหิมะของเธอเปล่งประกายระยิบระยับภายใต้แสงไฟ ชุดของเธอยาวอยู่บนพื้น โดยมีเด็ก ๆ อยู่ด้วย มันดูดีพอ ๆ กับชุดแต่งงานชุดหนึ่งเลยก็ว่าได้เจย์เดินเข้ามาหาเธอและจับมือเธอ การจ้องมองที่อบอุ่นของเขาได้ถูกจับจ้องมาที่ใบหน้าที่ชวนฝันของเธอ“นาย... จริงจังกับเรื่องนี้ไหม?” โรสรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน“อืม” เจย์ตอบกลับมาโรสมองไปที่ใบหน้าที่ไม่แสดงออกของเขาและคิดกับตัวเองว่า ‘เหตุการณ์ไฟไหม้นั้นของตระกูลอาเรสกำลังเป็นประเด็นร้อนที่ถกเถียงกันอยู่ ดังนั้นไอ้หมอนี้จึงใช้การแต่งงานเพื่อเบ
ในระหว่างมื้อค่ำ เจย์ได้ตักอาหารใส่จานเธอไม่หยุดโรสเห็นอาหารกองเท่าภูเขาอยู่ในจานของเธอและร้องว่า “ท่านอาเรส นายกำลังจะรักฉันแทบตายจริง ๆ”เมื่อได้ยินเธอบอกเช่นนั้น ใบหน้าของเขาก็มืดลง “เธอไปเอาปากที่ช่างพูดแบบนี้มาจากที่ไหนในโลกใบนี้กันฮะ?”ในอดีตคำพูดของเธอหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้ง แค่เพียงประโยคเดียวอาจทำให้เขานอนไม่หลับติดต่อกันหลายคืนแต่ตอนนี้ ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเธอคือน้ำกรด เผาไหม้เขาจากข้างในออกมาถ้าเพียงเขารู้ว่าเธอได้สิ่งนั้นมาจากใคร เขาจะหั่นเธอเป็นชิ้น ๆจู่ ๆ เขาก็วางช้อนส้อมลง ความหิวของเขาหมดไปเขาลุกขึ้นออกไปที่สวนด้านนอกเพื่อเดินไปผ่อนคลายโรสเดินตามออกไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจ เธอดูไม่มีประโยชน์อะไรจากตอนนี้เพราะเธอเป็นคนทำให้เขาขุ่นเคืองเมื่อเธอก้าวออกไป จู่ ๆ เธอก็ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มสตรีผู้สูงศักดิ์และชนชั้นสูง พวกเธอต่างชื่นชมเธอและอิจฉาริษยาตาร้อนเธอในเวลาเดียวกัน“คุณลอยล์ ตอนนี้คุณคือนายหญิงอาเรสแล้ว โปรดดูแลเราตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปด้วย”“ท่านอาเรสห่วงใยคุณมาก คุณโชคดีมากจริง ๆ ”โรสฝืนยิ้มออกมาการแต่งงานของเธอกับเจย์ได้ใช้เวลาเพียงวันเดีย
หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง แขกต่างก็แยกย้ายกันไปในขณะที่เจย์ส่งพวกเขากลับไป โรสก็ได้โอกาสกลับเข้าไปในหอท่าเรือหอมหวน เธอกำลังคิดว่าจะต้องทำอย่างไรให้เจย์เซ็นสัญญานั่นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอหยิบสัญญาออกมาและทำให้เธอประหลาดใจ เธอสังเกตเห็นว่ามันมีตราของ อาเรส ฟิล์ม จำกัด พร้อมกับลงชื่อของเจย์อยู่แล้วโรสดีใจมาก!ตั้งแต่ที่เห็นการทำสัญญานี้ทำไว้เรียบร้อยแล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ที่นั่นอีกต่อไป หากอยู่ต่อก็มีโอกาสที่ทำให้เขาจะทำร้ายเธอเท่านั้นหลังจากเธอเปลี่ยนชุดกลับเป็นเสื้อผ้าปกติของเธอแล้ว เธอก็หยิบเอกสารสัญญาและเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง แต่บังเอิญเจย์เดินกลับมาถึงบ้านในช่วงเวลานี้พอดี“เธอกำลังจะไปไหน?” หน้าผากของเจย์มีเส้นเลือดปูดออกมา ความโกรธของเขาดูเหมือนจะถึงขีดสูงสุดโรสรู้ดีว่าเขากำลังจะผิดคำพูดของเขาที่ให้ไว้ในที่สุดตัวตนเจ้าเล่ห์ของเขาก็แสดงออกมาเธอรักษาความสงบและพูดว่า “ท่านอาเรส นายโกหกฉัน นายบอกว่าไม่ว่าฉันจะทำผิดอะไร นายก็จะไม่โกรธไง”เจย์ค่อย ๆ เดินชิดเข้ามาหาเธอมีความหวาดกลัวเต็มใบหน้าของเธอในขณะที่เธอก้าวถอยหลังเธอถอยกลับไปติดกำแพง และตอนนี้ไม่มี
วันรุ่งขึ้นเจย์ตื่นขึ้นมาเขาไม่เห็นผู้หญิงอันเป็นที่รักของเขารอบ ๆ ตัวเลย แต่เขากลับเห็น ‘ของขวัญ’ พิเศษของเธอแทน ทันใดนั้นเขาก็โมโหขึ้นมาทันที!สิ่งนี้กำลังทำให้เหลือทนมากขึ้นเรื่อย ๆ!“มีคนกำลังเดินเข้ามาที่นี่!”เมื่อแม่บ้านเข้ามาในห้องและเห็นเจย์ถูกมัดไว้กับเตียง พวกเธอก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างด้วยความไม่น่าเชื่อ“นายท่าน สารเลวคนไหนที่กล้าทำแบบนี้กับคุณ?”ดวงตาของเจย์เย็นชาขณะที่เขาจ้องไปที่แม่บ้านอย่างเข้มข้น “คนนั้นคือยัยภรรยาตัวดี”แม่บ้านก็ปิดปาก “ฉันขอโทษ นายท่าน ฉันขอกลับคำพูดที่เอ่ยว่าเมื่อกี้แล้วกันนะ”“อืม”“แต่ทำไมนายหญิงถึงผูกคุณไว้กับเตียงแบบนี้?” คำถามของแม่บ้านที่อยากรู้อยากเห็น“นายหญิงกระทำรุนแรงเกินไป หรือพวกคุณมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า?”“ไม่… ไม่ได้มีปัญหากัน”นายหญิงชอบกระทำรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ?หลังจากที่เจย์หลุดพ้นจากการถูกมัดได้แล้ว เขาก็รีบหยิบโทรศัพท์และโทรออกไปยังเบอร์ของโรสทันทีเขาได้ยินแต่เสียงตู๊ดตอนโทรออกไปเท่านั้น… มันเห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้บล็อกเบอร์ของเขาเจย์เขวี้ยงโทรศัพท์ซัดไปที่กำแพงอย่างมืดมน...แม่บ้านจ้องไปที่โทรศัพท์ที่หน้
โรสรู้ดีว่าเขาต้องระแคะระคายเรื่องนี้ เธอจึงไม่ได้ปิดบังเรื่องนี้อีกต่อไป “ฉันได้ให้ของขวัญตัวเองกับเขาแล้ว ซึ่งเป็นวิธีที่ฉันแลกด้วยสัญญานี้”เซย์น “ ... ”เจย์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา เขาพิมพ์ข้อความหนึ่งบรรทัด และถือมันไว้ตรงหน้าเซย์น“โรส มาพบกันหน่อย!”“ได้เลย ส่งข้อความหาฉันว่าจะเจอที่ไหนและเมื่อไหร่”โรสตกลงอย่างง่ายดาย“โอ้ ได้เลย” ขณะที่เซย์นพูดจบ เจย์ก็เอื้อมไปกดวางสายจากนั้นเขาก็คว้าโทรศัพท์ของเซย์นและพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ให้ฉันยืมโทรศัพท์ของนายก่อนนะ”เซย์นเอื้อมมือไปคว้ามันกลับมา “แล้วผมจะใช้อะไรล่ะ?”เขามอบเงินจำนวนหนึ่งให้เขา “ไปซื้อใหม่สิ”เซย์นรู้สึกทำอะไรไม่ถูก “ผมมีลูกค้ามากมายในโทรศัพท์ของผม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาโทรหาผม?”“ฉันจะรับสายให้นายเอง”“พวกเขากำลังจะพูดคุยเกี่ยวกับการเป็นพันธมิตรด้านการงานกับผมนะ คุณจะช่วยคุยงานให้ผมด้วยงั้นเหรอ?”เจย์เปิดหน้ารายชื่อผู้ติดต่อ ใช้เวลาดูรายชื่อเหล่านั้นอยู่พักหนึ่ง จากนั้นจ้องมองเซย์นอย่างดูถูก “นายคงต้องติดต่อกับพวกเขาเป็นเวลานานแล้วสินะ แต่พวกเขาทั้งหมดไม่สนใจนายเลย ใช่ไหม?”เซย์นขมวดคิ้ว “ได้โปรดอย่า
เมืองนางแอ่นหลังจากที่โรสมอบข้อตกลงระหว่างอาเรสและเซเวียร์ ฟิล์ม ให้กับจอร์จ เซเวียร์ เขาก็ชำเลืองมองรายละเอียดเอกสารข้อตกลงอย่างรวดเร็วและรู้สึกประหลาดใจ“สำหรับการลงทุนของบริษัท อาเรส หากประสบความสำเร็จ ผลกำไรจะแบ่งกันคนละครึ่ง หากล้มเหลว พวกเขาจะต้องแบกรับความสูญเสียทั้งหมด เจย์ อาเรสไม่เคยทำธุรกิจที่ขาดทุน แต่เขามั่นใจว่าจะเป็นคนใจกว้างเป็นพิเศษให้สำหรับบริษัท เซเวียร์ เหรอเนี่ย”โรสตอบว่า “ผลกำไรของอาเรส ฟิล์มมีความหมายเพียงเล็กน้อยสำหรับพวกเขา นอกจากนี้ ฉันใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้สัญญาฉบับนี้มา มันไม่ใช่ความคิดของเขาที่จะใจกว้างขนาดนี้หรอก”จอร์จหยิบหนังสือพิมพ์จากลิ้นชักแล้วโยนให้โรส สีหน้าของเขาเคร่งขรึม “นี่เป็นความจริงหรือเปล่า?”โรสมองไปที่ภาพ ‘แต่งงาน’ ในหนังสือพิมพ์ของเจย์และเธอ ด้านล่างนี้เป็นคำบรรยายเกี่ยวกับเรื่องราวความรักอันลึกลับของพวกเขา“คุณพ่อคะ งานแต่งงานเป็นเรื่องจริง แต่ความรักเป็นของปลอม เราทั้งคู่ก็หวังจะเอาในสิ่งที่เราต้องการกัน ฉันต้องการสัญญา ส่วนเขาต้องการเบี่ยงเบนความสนใจของสาธารณชนจากเหตุการณ์ไฟไหม้ของครอบครัวอาเรส สถานการณ์นั้นสมบูรณ์แบบ
กลับกลายเป็นว่าการที่เขาใจอ่อนกับเธอทำให้ความหายนะตามมาเสมอ“ให้อภัยฉันเถอะนะ!”“ถ้าฉันให้อภัยเธอตอนนี้ เธอจะไม่ทำอีกในครั้งต่อไปใช่ไหม?” เขาขมวดคิ้วโรสยกมือขึ้นทันทีและสาบานว่า “ฉันขอสาบานกับนายเลย ท่านอาเรส ฉันจะไม่ทำเรื่องยุ่ง ๆ ให้กับนายอีกแล้ว”“นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก”“ฉัน… ฉันจะไม่หนีไปไหนอีกแล้ว”สีหน้าของเจย์ดูไม่สบายใจเธอกัดฟันพูดว่า “ถ้าหากฉันวิ่งหนีอีก นายหักขาและดึงเส้นเอ็นของฉันได้เลย...”เจย์พูดไม่ออก “ ... ”เมื่อเห็นว่าเขาแสดงสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงหยุดนิ่งเหมือนเดิม เธอก็เกือบจะตะโกนว่า “แล้วนายต้องการอะไรจากฉัน?”เขาโยนกุญแจมือคู่หนึ่งให้เธอและมองไปที่เธอด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะพูดว่า ‘เธอควรคิดเอาเอง’เธอเห็นว่าความยาวของโซ่เกลียวยาวไม่เกินหกฟุตห้านิ้ว และปลายทั้งสองข้างมีกำไลล็อคที่แน่นมากปลายด้านหนึ่งสวมเข้ากับข้อมือของเจย์ และอีกด้านหนึ่งถูกตรึงไว้กับเธอ...แค่คิดก็สร้างความอับอายให้กับโรสแล้วฉันไม่ใส่ได้ไหม ท่านอาเรส?”เจย์นิ่งเงียบ“นี่มันใช้สำหรับเจ้าของที่มีสัตว์เลี้ยงตัวน้อย!”“ก็ใช่ไง” เจย์พยักหน้าเธอตกตะลึง ‘ผู้ชายคนนี้ตระหนักถึงจุดประสงค์
โรสรู้สึกผิดหวังอย่างที่สุด เมื่อสังเกตเห็นได้ว่าเด็ก ๆ ไม่อยู่ “เจนส์และลูก ๆ อยู่ที่ไหน?”“พวกเขาจะอยู่กับปู่ย่าสักพักน่ะ” เจย์ตอบอย่างสบาย ๆเธอตกใจมากกับเรื่องนี้ เธอจึงถามว่า “ทำไมล่ะ?”“เราควรมีพื้นที่ส่วนตัวเพื่อสานความสัมพันธ์ของเรากันนะ”โรส “...”‘นายต้องการพื้นที่ส่วนตัวเพื่อสานความสัมพันธ์หรือนายต้องการให้มันควบคุมการกระทำทั้งหมดของฉันกันเเน่?’จากนั้น เจย์ก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าเธอ“ฉันจะไปอาบน้ำ” เขาพูด พร้อมบอกเธอโรสตอบด้วยความงุนงงว่า “นายไม่ต้องรายงานเรื่องนั้นกับฉันก็ได้”เจย์ยกแขนเสื้อขึ้น “เธอแน่ใจหรือไม่ว่าเธอจะไม่ถอดเสื้อผ้าด้วย?”เมื่อดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น เธอพูดว่า “นายถอดกุญแจมือของเราออกไปสักพักได้ไหม?”“ไม่ได้” เขาลากเธอเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่พูดอะไรอีกโรสยืนอยู่หลังมุมประตูโดยหันหลังให้เขาเกือบจะในทันที เจย์ก็ดึงโซ่เพื่อลากโรสมาหาเขาเมื่อเธอเห็นร่างที่เหมือนหุ่นจำลองของเขา โรสก็หลับตาลงด้วยความเขินอายเจย์พูดว่า “การซื่อสัตย์และเปิดเผยซึ่งกันและกันเป็นขั้นตอนแรกสำหรับสามีภรรยาที่จะอยู่ร่วมกันอย่างปรองดอง”จากนั้น เขาก็เอื้อมมือดึงเ