สิ่งที่ควรจะเป็น

เมื่อเอ่ยถึงแม่เขา มันเป็นอะไรที่ได้ระบายความเกลียดชังทั้งหมดออกมา เธอจำได้ ในวันที่เธอตัดสินใจเดินออกจากบ้านหลังนี้ คือวันที่เธอได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิต น้ำหวานโทรมาบอกว่าแม่เสีย วันนั้นเธออยู่คนเดียวในบ้าน คิดอยากจะโทรหาภูริวัฒน์แต่ก็ชินที่เขาไม่เคยอยู่เป็นที่พึ่งให้เธอ เลยตัดสินใจไม่บอก เธอร้องไห้คนเดียวอย่างหนัก ขณะที่ปิดประตูบ้าน ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะก้าวขึ้นรถ เธอหันหลังกลับไปมอง ถามตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ จะจากไปโดยที่ไม่บอกให้คนเป็นสามีรับรู้เชียวหรือ แต่เมื่อคิดถึงน้องสาวที่กำลังไม่มีใคร กอปรกับตลอดระยะเวลาเหมือนตัวคนเดียวที่อยู่ที่นี่ เธอเลยตัดสินใจได้ทันที เธอจากไปโดยที่ไม่คิดบอกกล่าวใครสักคน

“แม่พี่…” เสียงทุ้มเอ่ยหลังจากเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง เขาส่ายหัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ตาล ไม่จริงใช่มั้ย แม่ไม่ได้ทำอะไรแย่ ๆ แบบนั้นกับตาลใช่มั้ย” เขาดูสับสนไม่อยากจะยอมรับ ทั้งที่ใจหนึ่งคล้อยตามสิ่งที่ภรรยาบอกไปแล้วเพราะมันไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอต้องกุเรื่องโกหก แต่มันก็ยังยากจะทำใจยอมรับอยู่ดี

“ตาลไม่