บทที่ 929

พริบตาเดียวก็ผ่านไปสามวัน ฉินอวิ๋นฟานมิได้หยุดพัก แต่ตรวจสอบการดำเนินงานและรายละเอียดในแต่ละโครงการอย่างจริงจัง เพื่อรับมือกับเรื่องไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

ขณะเดียวกันเขาก็กำลังวิ่งแข่งกับเวลา รอให้เรื่องปะทุจะได้โต้กลับรอบด้าน

ทว่าความเผด็จการเมื่อก่อนหน้านี้ของเขาได้ผลดีประมาณหนึ่งกับคนธรรมดาพวกนั้น พ่อตาของเย่ซื่อกวานไม่ถูกลงทัณฑ์หนัก แค่ขังอยู่อย่างนั้น หัวหน้าของที่ว่าการสีหน้าราวกับถ่ายไม่ออก ไม่รู้ควรทำอย่างไรดี

แต่เสิ่นวั่นซานไม่ได้โชคดีอย่างนั้น นอกจากจะถูกโบยอย่างหนัก ยังไม่ได้กิน ข้าวสักคำ น้ำสักหยด ตลอดสามวัน ตอนนี้เขาสะบักสะบอมถึงที่สุด ริมฝีปากแห้งแตก ดวงตาไร้แวว ทั้งคนนอนพะงาบ ๆ อยู่กับพื้น

กลับไม่รู้ว่าคนของหน่วยลาดตระเวนทำเช่นนั้นจะนำมหันตภัยร้ายมาสู่เจ้าหน้าที่ของหน่วย ไฟโทสะของฉินอวิ๋นฟานมิเช่นแค่การเล่าขาน หากเป็นสัตว์ร้ายคลุ้มคลั่งตัวหนึ่งที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใด

ในโรงน้ำชาอันเงียบสงบแห่งหนึ่ง เฮ่อชินอ๋องนั่งอยู่ตรงตำแหน่งหลัก ถังเจิ้นไห่และคนอื่น ๆ นั่งอยู่ทางซ้ายและขวา ทว่าข้างกายเขากลับมีชายวัยกลางคนอายุสี่สิบต้น ๆ นั่งอยู่อีกคน กลิ่นอายสุขุม ไม่ไหว