บทที่ 87

“เอ๊ะ ก็ตายแค่ไม่กี่คนเองมิใช่หรือ อย่างมากก็ชดเชยให้พวกเขาหน่อยก็พอ คนชั้นต่ำเท่านั้น ต้องจับผู่เอ๋อร์ขังคุกเลยหรือ?”

ถูกน้องสามถามติด ๆ กัน เหอปี้อวี้ชักจะละอายขึ้นมาเล็กน้อยอย่างไม่มีสาเหตุ แต่ในใจนาง บุตรชายจึงเป็นอันดับหนึ่ง คนตายเท่าไรก็ไม่สำคัญเท่าเขา เขาได้รับความลำบากเพียงน้อยนิดนางก็ปวดใจแล้ว

“เหอะ ไม่กี่คน?”

เหอเหวินเย่าพูดอย่างอึดอัดใจอย่างยิ่ง “พี่รอง เพราะเป็นเรื่องพิเศษข้าจึงเจาะจงไปตรวจสอบ ท่านรู้หรือไม่ว่ามีคนต้องหิวตายเพราะน้ำท่วมเท่าไร? สามแสนคน สามเสนคนเต็ม ๆ นะ”

ในตอนที่ประชาชนผู้ประสบเคราะห์ก่อจลาจล เหอเหวินเย่าตงิดถึงความผิดปกติ จึงส่งคนไปตรวจสอบอย่างเร่งด่วน ไม่ตรวจสอบยังไม่รู้ พอตรวจสอบแล้วต้องตกใจ เหตุเพราะทุจริตโกงกิน ไม่ได้แจกจ่ายเสบียงช่วยเหลือ ทำให้ผู้ลี้ภัยหิวตายเป็นวงกว้าง

ทันทีที่ได้ยินตัวเลขสามแสน หัวใจเขาสะท้านรุนแรง มิน่าชาวบ้านถึงได้ก่อจลาจล มิน่าฉินอวิ๋นฟานถึงต้องเอาชีวิตฉินอวิ๋นผู่ให้ได้ ไม่ว่าใครรู้ตัวเลขนี้แล้วก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน

หากอดีตฮ่องเต้ยังอยู่ น่ากลัวว่าถึงพี่รองควักป้ายอภัยโทษออกมา ฉินอวิ๋นผู่ก็ต้องตายอยู่ดี!

“อะไรนะ? หิวตายเย