บทที่ 401

เวลานี้ฮั่วเจิ้นหลงขมวดคิ้วมุ่น สีหน้าอึมครึมจนน่ากลัว ท่าทีของท่านผู้เฒ่าในวันนี้ทำให้เขาตกใจอย่างหนัก แต่ความผิดที่องค์ชายใหญ่ทำในวันนี้แทบจะเป็นความผิดระดับสงคราม ไม่ว่าใครก็ต้องหัวเสียกว่าปกติ

เขาเอ่ยเสียงหนัก “คังเอ๋อร์ เจ้ายังจำแผนการที่เจ้ากับองค์ชายรองจะร่วมกันใส่ร้ายฉินอวิ๋นฟานได้หรือไม่?”

“แผนใส่ร้ายฉินอวิ๋นฟาน?”

เมื่อฉินอวิ๋นคังตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องก็กระตือรือร้นขึ้นมาชัดเจน เขาเลิกคิ้วถาม “ก็ต้องจำได้อยู่แล้ว เสด็จพ่อเพิ่งสวรรคตได้หนึ่งอาทิตย์ ถ้าไม่วางแผนกำจัดฉินอวิ๋นฟาน วันถัดไปคนที่จะขึ้นครองราชย์ก็ต้องเป็นมันแน่ ข้ากับน้องรองคงไม่มีโอกาสแม้แต่น้อยแล้ว”

“ถูกต้อง ฉินอวิ๋นฟานในตอนนั้นเป็นแค่ไอ้โง่ตัวหนึ่ง ต่อให้เขาได้ขึ้นครองราชย์แล้วจะยังไง? ยังจะส่งผลต่อพวกเจ้าสองพี่น้องได้แค่ไหนกันเชียว? อำนาจใหญ่ยังอยู่ในมือพวกเจ้าพี่น้อง”

ฮั่วเจิ้นหลงเอ่ยเสียงหนัก “แต่ถึงจะอย่างนั้น พวกเจ้าสองคนก็ยังเลือกที่จะเสี่ยง วางแผนต่ำช้ามากแผนการหนึ่งก็ต้องกำจัดฉินอวิ๋นฟานให้ได้ ว่ากันตามตรงก็มิใช่เพื่อกำจัดเขาที่เป็นก้างชิ้นนี้หรือ?”

“เอ่อ...มันก็ถูกต้อง”

ฉินอวิ๋นคังพยักหน้าด้