บทที่ 370

เพื่อความปลอดภัยในชีวิตของฉินอวิ๋นฟาน เซี่ยงเทียนเวิ่นคอยติดตามอยู่ข้างตัวฉินอวิ๋นฟานตลอดเวลา และสยบต่อลูกไม้น่าสะพรึงรวมถึงการมองการณ์ไกลของฉินอวิ๋นฟานด้วย

เป็นเวลาเดียวกัน ฉินอวิ๋นฮุยพาผู้ติดตามปรากฏตัวอยู่ที่จวนตระกูลฮั่ว!

“น้องรอง เจ้าจะไร้ยางอายเกินไปแล้วกระมัง? ตกลงกันแล้วว่าจะกดน้องเจ็ดด้วยกัน เจ้ากลับดีเลย พอถึงเวลาสำคัญเจ้าดันกลับลำเสียอย่างนั้น ทำเอาข้าทำอะไรไม่ถูก เป็นคนไม่ถือสัจจะเช่นนี้ไม่ได้กระมัง?!”

ฉินอวิ๋นคังจ้ององค์ชายรองฉินอวิ๋นฮุย ใบหน้าขมึงทึง ไม่ปกปิดความโกรธของเขาสักนิด

ฉินอวิ๋นฮุยไม่แปลกใจเลยสักนิดกับการที่ฉินอวิ๋นคังจะมีปฏิกิริยาเดือดดาลเช่นนี้ มิเช่นนั้นก็ไม่ใช่นิสัยวู่วามของพี่ใหญ่แล้ว เขารีบยิ้มให้ “พี่ใหญ่ ท่านก็พูดหนักเกินไป ข้าใช่ว่าไม่ถือสัจจะ แค่คิดว่าการเตรียมตัวไม่พอจะโจมตีน้องเจ็ดเท่านั้น”

“อ่อ? เจ้ายังจะแก้ตัวอีก? ตอนนั้นข้า...”

พอได้ยินการอธิบายของฉินอวิ๋นฮุย ฉินอวิ๋นคังก็ยิ่งโมโห ในตอนที่เขากำลังจะตอกกลับน้องรอง จู่ ๆ พ่อตาฮั่วเจิ้นหลงก็เอ่ยปากขึ้น “คังเอ๋อร์ ในเมื่อองค์ชายรองมาแล้วก็ต้องมีเรื่องพูด ไยเจ้าต้องถือสาเรื่องที่ผ่านไปแล้วด้วย?”