บทที่ 340

“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อยู่ที่ว่าถัดจากนี้ฟานเอ๋อร์จะทำยังไงแล้ว เจ้าเด็กนี่ลูกไม้เยอะ แถมยังไม่ใช่พวกยอมเสียเปรียบอีก ต่อให้เอากลับมาไม่ได้ก็คงไม่ให้ต้าเยียนได้อยู่สบาย ๆ”

ไท่ซั่งหวงหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวต่อ “ข้ากลับอยากรู้เหมือนกัน ในช่วงเวลาหนึ่งปี ฟานเอ๋อร์จะเติบโตขนาดไหน ในราชสำนักจะกลายเป็นขั้วอำนาจกระถางสามขาหรือไม่ จะแบกรับด้ามธงของต้าเฉียนได้หรือไม่!”

เฉาเจิ้งฉุนหัวเราะเล็กน้อย “องค์หญิงสามต้าเยียนลาดเหนือคน หนำซ้ำนางยังพายอดอัจฉริยะด้านบุ๋นมาด้วยอีกสอง แต่ก็ยังถูกรัชทายาทเหยียบอยู่ใต้เท้าอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นแผนการอันชาญฉลาดหรือท่าทาง ล้วนถูกรัชทายาทข่มทั้งสิ้น บางทีอาจเกิดปาฏิหาริย์นะพ่ะย่ะค่ะ”

เฉาเจิ้งฉุนก็รู้สึกทึ่งกับมาดทรงพลัง วิธีการเหนือชั้น รวมถึงความเป็นผู้ใหญ่และการคิดอุบายเหนือคนของฉินอวิ๋นฟานอย่างหาที่เปรียบมิได้เช่นกัน นี่คือความเผด็จการที่จักรพรรดิพึงมี

เพียงแต่เขายังจองหองเล็กน้อย และท่าทางไม่เอาจริงเอาจังประมาณหนึ่ง!

“อื่ม ตั้งตารอดูเถอะ!”

ไท่ซั่งหวงพยักหน้าแล้วพูด “แต่เกรงว่าราชสำนักในพรุ่งนี้จะดุเดือดมาก เจ้าลองคิดเถอะว่าจะรับมือยังไง!”

แม้เวลานี้