Share
บทที่ 334
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 335
ฉินอวิ๋นฟานขมวดคิ้ว มองเซี่ยมู่ไป๋ด้วยใบหน้าท้าทาย เขาที่เป็นเลิศด้านโคลงกลอนร่ายกลอนบทเจ็ดพยางค์ที่เยี่ยมยอดแห่งยุคออกมาหกบทติดต่อกัน นั่นยังไม่พอใจ กับท้าทายของเซี่ยมู่ไป๋ เขายังจะเปิดโหมดต่อสู้อีก“เจ้า พู่...”ด้วยท่าทีบีบคั้นทุกฝีก้าวของฉินอวิ๋นฟาน ทำลายความหวังสุดท้ายของเซี่ยมู่ไป๋ ภายใต้ไฟร้อนโจมตีหัวใจ เขากระอักเลือดออกมาจากปากคำหนึ่ง ตามด้วยร่างกายเอนล้มไปด้านหลังโดยตรง“ท่านอาจารย์!”“ไท่ฟู่!”......เยียนอวี่เฉินและคนที่เหลือรีบเข้าไปประคองเซี่ยมู่ไป๋เอาไว้ เห็นอาจารย์โกรธจนกระอักเลือด สิ้นลายไปทั้งคน เยียนอวี่เฉินจึงเอ่ยขึ้นด้วยความเคียดแค้นที่สุด “ฉินอวิ๋นฟาน เจ้า เจ้าอย่าให้มันเกินไปนักนะ!”กับการวาวโรจน์ของเยียนอวี่เฉิน ฉินอวิ๋นฟานเพียงยิ้มร้าย “เกินไป? เกินไปหรือ? เป็นตาแก่นี่ต่างหากที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ จะประลองกับข้าให้ได้ ตัวเองไม่มีน้ำยา โมโหจนกระอักเลือดแล้วมันเกี่ยวอันใดกับข้า? การที่ข้าจะทรงความรู้มากการศึกษาคือผิดด้วยหรือ?”“จะ เจ้า...”ถูกฉินอวิ๋นฟานลบหลู่อีกครั้ง เซี่ยมู่ไป๋ที่อารมณ์เพิ่งจะสงบมาหน่อยไฟโกรธโจมตีหัวใจอีกหน พุ่งเลือดสดออกมาอีกคำ ใ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 336
เซี่ยงเทียนเวิ่นแค่นฮึเสียงเย็น ร่างกายดังเงาสวยแวบเดียวก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าฉินอวิ๋นฟานแล้ว ขณะหลัวเทียนเป้าโจมตีมา ถูกเซี่ยงเทียนเวิ่นใช้ฝ่ามือซัดกระเด็นออกไปโดยตรง!สถานการณ์เปลี่ยนเป็นประชันหน้ากันอีกครั้ง“ฉินอวิ๋นฟาน เจ้ามันไอ้คนบ้ากาม เจ้าริอ่านแทะโลมข้า?! ล่วงเกินข้า?! ข้าจะให้เจ้าไม่ได้ตายดี!”เยียนอวี่เฉินในเวลานี้หัวใจรับกับความอยุติธรรมอย่างใหญ่หลวง น้ำตาร้อนพรั่งพรูออกมาสองทาง อย่างไรนางก็เป็นดรุณีนางหนึ่ง ถูกคนบีบบั้นท้ายแรง ๆ ต่อหน้าคนนับหมื่น นี่แทบจะเป็นความอัปยศอย่างยิ่งในชีวิตของนางแล้ว!แค้นนี้นางกล้ำกลืนไม่ลง! ความโกรธแค้นที่มีต่อฉินอวิ๋นฟานเพิ่มเท่าทวีคูณ!หากเป็นสตรีนางอื่น ฉินอวิ๋นฟานต้องถนอมบุปผาเสียดายหยก ต้องใจอ่อนแน่ กระทั่งทำอะไรไม่ถูก แต่หนนี้เขาไม่ เพราะเยียนอวี่เฉินเป็นคนที่กล้าเอาชีวิตของเขาจริง ๆ“ข้าเป็นผู้ชาย จะหื่นก็เป็นเรื่องปกติมากมิใช่รึ?”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มแบบชั่วร้าย “อีกอย่าง กระดาษขาวตัวหนังสือดำเขียนไว้ชัดเจน ถ้าแพ้การประลองเจ้าเยียนอวี่เฉินก็คืออนุของข้าฉินอวิ๋นฟาน อย่าว่าแต่จับก้นเจ้าเลย ต่อให้ข้าแก้ผ้าเจ้าจนล่อนจ้อนก็ไม่มีใครมีสิทธิ์ครหา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 337
เผชิญกับไฟโกรธและการข่มขู่ของหลัวเทียนเป้า ชาวต้าเฉียนเริ่มมีสีหน้ากังวลทันที ทุกคนต่างรู้ความแข็งแกร่งของต้าเยียน หลัวเทียนเป้าสามารถเป็นองครักษ์ประจำกายของเยียนอวี่เฉินและมีสิทธิ์ออกปากออกเสียงได้อย่างเห็นได้ชัด ย่อมมีฐานะไม่ธรรมดาแน่ครั้นหันกลับมามองอีกฝั่ง ฉินอวิ๋นฟานกระทำกับเยียนอวี่เฉินเกินไปอยู่บ้างจริง ๆ ในยุคที่ชื่อเสียงสำคัญยิ่งกว่าชีวิต อย่าว่าแต่เยียนอวี่เฉินคือองค์หญิงของต้าเยียนเลย แม้จะเป็นบุตรสาวชาวบ้านก็รับกับความลามกต่ำทรามไร้ยางอายเช่นนี้ของฉินอวิ๋นฟานไม่ได้ทันทีที่สะกิดต่อมโมโหของพวกต้าเยียน ผลลัพธ์ยากจะคาดคิด และหากยกทัพใหญ่มากดดันที่ชายแดนจริง เช่นนั้นจะยุ่งแล้ว!ในขณะที่ทุกคนนึกว่าหลัวเทียนเป้าข่มขู่เช่นนี้แล้วฉินอวิ๋นฟานจะสงบเสงี่ยมหน่อย ไม่คิดว่าจะกลับตาลปัตร ดันไปกระตุกหนวดของฉินอวิ๋นฟานเสียได้นี่ เห็นเพียงฉินอวิ๋นฟานหรี่ดวงตาทั้งสองแล้วคว้าตัวเยียนอวี่เฉินมากอดหมับ จากนั้นมือใหญ่ก็เคลื่อนลงข้างล่าง จับบั้นท้ายของนางอีกครั้ง!การลวนลามเกินเหตุอย่างกะทันหันของฉินอวิ๋นฟานแทบเป็นการทำตามอำเภอใจ อวดดีถึงที่สุด พาลให้ทุกคนในที่นั้นต่างตกตะลึง!“ว้าย!!!”ถูก
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 338
“ฉินอวิ๋นฟาน เจ้าแน่ เจ้ามันแน่มาก!”หลัวเทียนเป้าความหวังสูญสิ้นแล้ว เช่นเดียวกับที่ฉินอวิ๋นฟานพูด เยียนอวี่เฉินคือองค์หญิงสามผู้ได้รับความโปรดปรานที่สุดของต้าเยียน ไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือตำแหน่งล้วนอยู่จุดสูงสุดคนที่สามารถแต่งงานกับนางได้จะไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน หากรู้ว่าเยียนอวี่เฉินเคยประสบกับเรื่องเช่นนี้ ไม่ว่าผู้ใดก็ยากจะทำใจ!ฉินอวิ๋นฟานนี่คือเป็นตัวรังเกียจของผู้อื่นที่พบเห็นได้โดยทั่วไป ทำไปเพื่อให้ตัวเองสมปรารถนา!“ฉินอวิ๋นฟาน เจ้าปล่อยข้านะ! เรื่องวุ่นนี้สมควรยุติได้แล้ว!”หลังจากดิ้นรนครู่หนึ่ง เยียนอวี่เฉินสงบอารมณ์ได้สมบูรณ์แล้ว นางไม่ดิ้นรนอีก แต่จ้องฉินอวิ๋นฟานด้วยสายตาเย็นยะเยือก แม้เวลานี้นางจะยังอยู่ในวงแขนของฉินอวิ๋นฟาน แต่บนตัวยังแผ่ความทระนงเย็นชาออกมาจากร่างเหมือนกัน ฉินอวิ๋นฟานเห็นดังนั้นจึงรีบปล่อยตัวเยียนอวี่เฉินและเอ่ย “ช่วยไม่ได้นี่ ถ้าพวกเจ้าไม่รักษาคำสัญญา ข้าจะไม่ได้อะไรเลย ดังนั้นข้าก็เลยได้แต่เบนมาลงที่เจ้า”“ข้าเยียนอวี่เฉินเป็นถึงองค์หญิงแห่งต้าเยียน ย่อมรักษาคำพูด!”เยียนอวี่เฉินเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชาเหี้ยมโหด “การเดิมพันต้องทำตามแน่ แต่ไม่ใช่ตอน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 339
“ฉินอวิ๋นฟาน ไอ้คนสารเลว! ข้าจะลงมือเชือดมันเอง!”ครั้นกลับถึงโรงแรม หลัวเทียนเป้ากระฟัดกระเฟียดคำรามก่นด่าอย่างหนัก ทีแรกนึกว่าเป็นเกมข่มแน่อย่างแช่แป้ง สุดท้ายพวกเขากลับถูกฉินอวิ๋นฟานหยามเสียจนไม่มีชิ้นดี!โตมาจนป่านนี้ เขาไม่เคยขายหน้าเช่นนี้มาก่อน ไม่คิดว่าฉินอวิ๋นฟานจะเจ้าเล่ห์แบบนี้ วิธีการต่ำทราม ทำให้เขาอัดอั้นตันใจสุดขีดทั้งคืนเยียนอวี่เฉินพูดด้วยสายตาเย็นเฉียบ “ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลามาโมโห เก็บกดความไม่พอใจและความเคียดแค้นเอาไว้ กลับห้องเก็บสัมภาระให้ไวแล้วไปจากที่นี่ทันที!”“อะไรนะ?! เวลานี้ดึกดื่นเที่ยงคืน เดินทางกลางคืนจะไม่ดีกระมัง?”พอถงจินเฉิงได้ยินว่าจะออกเดินทางกลางดึกจึงพูดขึ้นมาแบบไม่สมัครใจ“อย่าพูดมาก! รีบเก็บของแล้วรวมตัวกันในอีกครึ่งชั่วยาม!”เยียนอวี่เฉินไม่ฟังคำอธิบายใดของพวกเขา นางไม่อยากอยู่ต้าเฉียนอีกสักนาที ที่นี่คือความอัปยศในชีวิตของนาง ยิ่งเป็นสถานที่ที่นางเกลียดที่สุด!“เอ่อ ก็ได้!”เยียนอวี่เฉินท่าทางแน่วแน่ หลัวเทียนเป้าและคนอื่น ๆ แม้จะโกรธอยู่ กลับไม่กล้าพูดอะไรมาก ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม บรรดาคนต้าเยียนก็เก็บสัมภาระเสร็จแล้ว ออกจากต้าเฉียนด้วยคว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 340
“อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อยู่ที่ว่าถัดจากนี้ฟานเอ๋อร์จะทำยังไงแล้ว เจ้าเด็กนี่ลูกไม้เยอะ แถมยังไม่ใช่พวกยอมเสียเปรียบอีก ต่อให้เอากลับมาไม่ได้ก็คงไม่ให้ต้าเยียนได้อยู่สบาย ๆ”ไท่ซั่งหวงหัวเราะเล็กน้อยและกล่าวต่อ “ข้ากลับอยากรู้เหมือนกัน ในช่วงเวลาหนึ่งปี ฟานเอ๋อร์จะเติบโตขนาดไหน ในราชสำนักจะกลายเป็นขั้วอำนาจกระถางสามขาหรือไม่ จะแบกรับด้ามธงของต้าเฉียนได้หรือไม่!”เฉาเจิ้งฉุนหัวเราะเล็กน้อย “องค์หญิงสามต้าเยียนลาดเหนือคน หนำซ้ำนางยังพายอดอัจฉริยะด้านบุ๋นมาด้วยอีกสอง แต่ก็ยังถูกรัชทายาทเหยียบอยู่ใต้เท้าอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นแผนการอันชาญฉลาดหรือท่าทาง ล้วนถูกรัชทายาทข่มทั้งสิ้น บางทีอาจเกิดปาฏิหาริย์นะพ่ะย่ะค่ะ”เฉาเจิ้งฉุนก็รู้สึกทึ่งกับมาดทรงพลัง วิธีการเหนือชั้น รวมถึงความเป็นผู้ใหญ่และการคิดอุบายเหนือคนของฉินอวิ๋นฟานอย่างหาที่เปรียบมิได้เช่นกัน นี่คือความเผด็จการที่จักรพรรดิพึงมีเพียงแต่เขายังจองหองเล็กน้อย และท่าทางไม่เอาจริงเอาจังประมาณหนึ่ง!“อื่ม ตั้งตารอดูเถอะ!”ไท่ซั่งหวงพยักหน้าแล้วพูด “แต่เกรงว่าราชสำนักในพรุ่งนี้จะดุเดือดมาก เจ้าลองคิดเถอะว่าจะรับมือยังไง!”แม้เวลานี้
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 341
“คังเอ๋อร์ ในฐานะที่เจ้าเป็นองค์ชายที่อายุมากที่สุด ทั้งเป็นผู้ชิงบัลลังก์ที่แข็งแกร่งที่สุด จะพูดแบบนี้ออกมาได้หรือ?”ตอนนี้ ฮั่วเจิ้นหลงใบหน้าผิดหวัง ท่าทางแค้นที่เหล็กไม่เป็นเหล็กกล้า แต่ไหนแต่ไรมาองค์ชายใหญ่เชี่ยวชาญการศึก ช่างเป็นพวกโตแต่ตัวไม่มีสมองโดยแท้ สู้กับองค์ชายรองมานานเช่นนี้ ทำไมสมองไม่เพิ่มขึ้นมาเลยนะ?“เอ่อ ท่านพ่อตา ข้าพูดอะไรผิดหรือ?”ตอนนี้ฉินอวิ๋นคังงงหนักกว่าเดิม เขาก็ทำตามที่ท่านพ่อตาบอกแล้วนี่ ทำไมยังถูกอีกฝ่ายตำหนิติเตียนอีกเล่า นี่มันยังไงกัน?“คังเอ๋อร์ เจ้ารู้ความหมายในการดำรงอยู่ของต้าเฉียนว่าคืออะไรหรือไม่?”เพื่อให้ฉินอวิ๋นคังผู้เป็นบุตรเขยก้าวหน้า เพื่อช่วยให้เขาขึ้นสู่ราชบัลลังก์อันเป็นตำแหน่งสูงสุด ฮั่วเจิ้นหลงจึงได้แต่ปูความรู้ให้เข้าใหม่หมด หวังว่าจะทำให้บุตรเขยเบาปัญญาผู้นี้จะพัฒนาบ้าง“ความหมายในการดำรงอยู่ของต้าเฉียน? ท่านพ่อตา ท่านถามจนข้างงแล้วนะ ต้าเฉียนเราคือหนึ่งในเก้าราชวงศ์ใหญ่ ก็ต้องมีความหมายสำคัญสุด ๆ อยู่แล้ว ทำไมจู่ ๆ ท่านจึงถามเช่นนี้เล่า?”ฉินอวิ๋นคังถามด้วยความฉงนสนเท่ห์“คังเอ๋อร์ หวังว่าครั้งนี้ข้าอธิบายแล้วเจ้าจะก้าวหน้าบ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 342
ฉินอวิ๋นคังพูดด้วยใบหน้ารู้สึกผิด“ความจริงจากเนื้อแท้แล้ว ที่ฉินอวิ๋นฟานทำจึงจะถูกต้อง!”ฮั่วเจิ้นหลงเอ่ย “ตั้งแต่เริ่มแรกเขาก็ยืนอยู่ฝั่งประชาชน ทุ่มเทดำเนินงานเพื่อประชาชนจริง ๆ นี่จึงจะเป็นพฤติกรรมและลักษณะที่จักรพรรดิองค์หนึ่งพึงมี”“ส่วนเจ้ากับฉินอวิ๋นฮุยเติบโตอยู่ในวังแต่เล็ก ไม่เห็นความลำบากแร้นแค้นของชาวบ้าน ดังนั้นทัศนคติของพวกเจ้ามักจำกัดอยู่ที่การต่อสู้ชิงอำนาจและอิทธิพล ละเลยหัวใจชาวประชาซึ่งเป็นรากฐาน”“และเพราะอย่างนี้จึงเปิดช่องว่างให้ฉินอวิ๋นฟาน ถึงเขาจะไม่มีแรงสนับสนุนจากขั้วอำนาจใด แต่ในการชิงบัลลังก์ยังคงเป็นดังมัจฉาได้วารี กระทั่งได้รับความสนใจจากไท่ซั่งหวง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะฉินอวิ๋นฟานเลือกหัวใจประชาราษฎร์” “จากการตัดสินใจบางเรื่องของไท่ซั่งหวงในระยะนี้ เขาเอนเอียงไปทางฉินอวิ๋นฟานมากกว่าเดิม ไม่ใช่พวกเจ้าสองพี่น้อง!”“หา นี่ นี่ยังทำยังไงดี? ถ้าเสด็จปู่ผิดหวังกับพวกเราสองคนพี่น้อง นั่นไม่เท่ากับพวกเราขาดคุณสมบัติการชิงบัลลังก์หรือ?!”ครั้นได้ยินการวิเคราะห์จากพ่อตา ฉินอวิ๋นคังพลันสะดุ้งเหงื่อกาฬผุด ทันทีที่เสด็จปู่ไม่สนับสนุนเขา หากคิดจะขึ้นครองราชย์น่ากล
Latest chapter
