Share
บทที่ 299
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 300
“คุณหนูใหญ่...”ยามนี้ สาวใช้ยังอยู่ในภาวะใบหน้างุนงง ไม่ตระหนักถึงท่าทางขณะนี้ของตัวเองเลยว่ามิอาจทนมองขนาดไหนเสี่ยวอวี้กับถงจินเฉิงแลกสายตากันหนหนึ่ง ในดวงตาคือความจนใจเต็มประดา ของพรรค์นี้ไม่เหมาะจะอธิบาย แต่เหมาะกับการทดลองใช้งานจริง และเก้าอี้ตัวนั้นไม่ว่าปากจะพูดให้สละสลวยอย่างไรก็มิสู้สัมผัสด้วยตัวเองสักหนเยียนอวี่เฉินที่เขินอายกรุ่นโกรธกลับไปยังห้องแรกทันที พลาดเตียงน้ำหรรษาและห้องม้าหมุนข้างหลัง และพลาดโอกาสได้พบกับโลกใบใหม่พริบตาเดียวก็ผ่านไปสามวันแล้ว ฉินอวิ๋นฟานอาการดีขึ้นห้าส่วน แม้บาดแผลยังไม่สมานตัวดี แต่โดยรวมแล้วก็ไม่มีปัญหาใหญ่อะไร ขอแค่ไม่ใช้กำลังหนัก ๆ ก็ไม่มีปัญหา“เสี่ยวฟาน ข่าวที่เจ้าให้ข้าสืบ ได้เรื่องแล้วนะ”ร่างกายของอู่จ้านดีกว่าฉินอวิ๋นฟานมาก หลังจากพักฟื้นสามวันก็หายเจ็ดส่วนแล้ว เช้ามาเขาจึงนำคนออกไปสืบข่าว“เป็นยังไง?”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยปากถาม“จากร่องรอยต่าง ๆ ที่เห็น คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องลอบฆ่าน่าจะเป็นองค์ชายรอง ไท่ซั่งหวงพิโรธหนัก ให้หน่วยบูรพาออกมาเคลื่อนไหวโดยตรง คนขององค์ชายใหญ่เข้าร่วมทันที องค์ชายองค์อื่น ๆ ก็สนับสนุนเจ้าด้วย”อู่จ้า
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 301
“เอ่อ เจ้าจะเอาแค่จอหงวนแดงหรือ?”อู่จ้านพูดด้วยใบหน้าที่ไม่เข้าใจ “เสี่ยวฟาน ก่อนจะมีอู่เหลียงเย่เรา จอหงวนแดงคือเหล้าขาวที่ยอดเยี่ยมที่สุดของต้าเฉียนจริง แต่จอหงวนแดงในตอนนี้ยอดขายน้อยนิดจนน่าสงสาร ทำกำไรอะไรให้เราไม่ได้ เอามันไปก็ไม่มีประโยชน์”นับจากอู่เหลียงเย่แจ้งเกิดบนโลกใบนี้ ธุรกิจสุราของทั้งต้าเฉียนก็กลับตาลปัตร แม้ราคาของอู่เหลียงเย่จะสูงจนทะลุจักรวาล แต่ก็ยังมีคนทุ่มสุดตัวเพื่อซื้อมัน ล้ำค่ายิ่งนักจอหงวนแดงของภัตตาคารเซิ่งหลงกลายเป็นสินค้าคงค้างขายไม่ออก ยอดขายยังไม่ถึงร้อยละหนึ่งในอดีต แทบจะถึงขั้นล้มละลายแล้วรับช่วงสุราเช่นนี้มิเท่ากับหาเรื่องให้ขาดทุนหรือ?“ต้องมีประโยชน์สิ สำหรับข้า จอหงวนแดงก็คือสิ่งที่มีค่าที่สุดในภัตตาคารเซิ่งหลงแล้ว”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะเล็กน้อยและพูด “อาจ้าน ในเมื่อท่านรู้ว่าจอหงวนแดงคือเหล้าที่ขายดีที่สุดของต้าเฉียนในสมัยก่อน แล้วทำไมยอดขายมันถึงลดลงล่ะ? นั่นเป็นเหตุจากอู่เหลียงเย่ทั้งหมด!”เห็นใบหน้าฉินอวิ๋นฟานมีความมั่นใจล้นทะลัก หัวของอู่จ้านพลันมึนตึบเล็กน้อย ในความเป็นจริงก็ด้วยเหตุนี้มิใช่หรือ? หรือว่ายังจะมีเหตุอื่นอีก? อู่จ้านพิจา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 302
“ฉะนั้น นี่ก็คือสาเหตุหลักที่ข้าคิดจะเอาจอหงวนแดงอย่างไรเล่า โรงเก็บเหล้านารีแดงของตระกูลมู่หรงถูกอู่เหลียงเย่แทนที่หมดแล้ว และเหล้าจอหงวนแดงดีกว่านารีแดงจริง ๆ”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยต่อ “ดังนั้นข้าจึงคิดจะเอาจอหงวนแดง ขายให้ชาวบ้านในราคาไหละห้าอีแปะ ให้พวกเขาได้ดื่มเหล้าเลิศรสในวันวานบ้าง”“เอ่อ ไหละห้าอีแปะ? ราคานี้มันจะขาดทุนเอานะ!”อู่จ้านใบหน้าฉงน จอหงวนแดงคือยอดสุรารสเลิศในอดีต คือน้ำสุราที่ขุนนางคหบดีตลอดจนราชนิกุลดื่ม ที่ตั้งราคาไว้ที่ห้าตำลึง ก็เพื่อไม่ให้ประชาชนคนทั่วเอื้อมถึงถ้าลดราคาจอหงวนแดงเหลือห้าอีแปะจะไม่เหมือนกัน ประชาชนส่วนใหญ่จะพอดื่มได้บ้างเป็นบางครั้ง เพียงแต่การทำเช่นนี้จะต้องจ่ายในราคาสูงมาก“อาจ้าน ท่านรู้ไหมว่าทำไมข้าถึงตั้งราคาต่ำสุดของอู่เหลียงเย่สูงเช่นนี้?”ฉินอวิ๋นฟานยกมุมปากเล็กน้อยและพูด“ก็มีแต่เจ้าที่หมักอู่เหลียงเย่ได้ไง ราคาก็ต้องเอาเจ้าว่า มันผูกขาดนี่นะ ต่อให้พวกเขาไม่พอใจก็ไม่กล้าพูดอะไรกระมัง?”อู่จ้านตอบ“ท่านพูดถูกครึ่งเดียว”ฉินอวิ๋นฟานส่ายหน้าพูด “ที่ข้าตั้งราคาอู่เหลียงเย่สูงเช่นนี้ ความคิดในตอนแรกก็คือเพื่อปล้นคนรวยช่วยเหลือคนจน ความเ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 303
ฟ้ามืดลงทุกที เทศกาลโคมไฟอยู่ระหว่างการเตรียมงานตามขั้นตอน เห็นท้องถนนไกล ๆ ประดับประดาไปด้วยโคมไฟสารพัดรูปแบบ รวมไปถึงโคมดอกไม้ขอพรที่ลอยอยู่กลางทะเลสาบ ฉินอวิ๋นฟานระบายยิ้มน้อย ๆถ้าทั้งราชวงศ์ต้าเฉียนบนล่างเป็นภาพสวยงามปรองดองเช่นนี้ได้ ปราศจากการคดโกงหลอกลวง ปราศจากความเหลื่อมล้ำในความรวยจนเด่นชัด ปราศจากการหาผลประโยชน์บีบคั้น เช่นนั้นจะดีสักแค่ไหน“พี่อวิ๋นฟาน อาการของท่านยังไม่หายดี กลางคืนอากาศเย็น พวกเราอย่าไปร่วมสนุกเลยนะ?”ในขณะที่ฉินอวิ๋นฟานกำลังเหม่อลอย มู่หรงจิ่นถือเสื้อคลุมมาคลุมอยู่บนตัวของฉินอวิ๋นฟาน ทั้งสองสี่สายตาประสาน เต็มไปด้วยความรักลึกซึ้งไม่นานมานี้ นี่มิใช่ชีวิตที่ฉินอวิ๋นฟานเคยใฝ่ฝันหรือ? รักใคร่และพยายามด้วยกันกับคนที่รักที่สุด เข้างานเลิกงานด้วยกัน ดูพระอาทิตย์ขึ้นพระอาทิตย์ตกด้วยกัน เพลิดเพลินกับความงดงานบนแดนดินนี้ด้วยกันแต่สถานการณ์ในเวลานี้ไม่อนุญาตให้เขาผ่อนคลาย ในฐานะที่เป็นองค์ชายผู้ทะลุมิติมา เขาได้แต่ก้าวไปข้างหน้า ถอยหลังหนึ่งก้าวคือเหวลึกหมื่นจั้ง แม้แต่คนที่รักที่สุดข้างตัวก็จะปกป้องไม่ได้ได้แต่พูดว่าทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับชะตากำหนด ม
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 304
“โอ้โฮ สะพานลายนี้สวยจังเลย”พอมู่หรงจิ่นเห็นทางเดินเชื่อมต่อที่ห้อยโคมไฟทั้งทะเลสาบก็ตื่นเต้นจนมือโบกเท้ารำ กระดี๊กระด๊าเหมือนเด็กสาว ฉินอวิ๋นฟานกลับจูงมือหยกของนางอยู่ด้านข้าง ร่วมชมทิวทัศน์สวยงามนี้ด้วย“นั่นสิเจ้าคะ คุณหนู คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ เทศกาลโคมไฟของปีนี้จะพิเศษกว่าปีก่อน ๆ สะพานลอยนี้ยิ่งเพิ่มดอกไม้บนลายผ้าทอ แต่งแต้มสีสันให้กับทั้งทะเลสาบ”เสี่ยวจวี๋ก็พูดด้วยความตื่นเต้นอยู่ด้านข้างด้วยการอารักขาของฉินอวิ๋นฟานในครั้งนี้แตกต่างจากก่อนหน้านี้ชัดเจน ไม่เพียงแต่มีอู่จ้านอยู่ด้วย หลัวเหิงที่ร่างกายฟื้นฟูแปดเก้าส่วนก็อยู่ด้วย ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เซี่ยงเทียนเวิ่นคุ้มครองอยู่ข้างกายเขา อารักขาระวังภัยตลอดเวลา“จิ่นเอ๋อร์ ได้ยินว่าอีกเดี๋ยวจะมีการแสดง พวกเราไปดูที่โรงแรมเถอะ ถึงตอนนั้นเราจะได้ชมไปพลางดูการแสดงไปพลางไม่เสียเวลา”ผ่านไปอีกพักหนึ่ง ฉินอวิ๋นฟานจึงเอ่ยปากสบาย ๆ“ได้!”ภายใต้การนำของฉินอวิ๋นฟาน ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงแรมห้าดาวต้าเฉียน ขณะที่พวกเขาอยู่ห่างประตูโรงแรมไม่ถึงห้าสิบเมตร ผู้หญิงท่วงทำนององอาจห้าวหาญเดินพกพาลมคนหนึ่งสะท้อนเข้าม่านตาของฉินอวิ๋นฟานมองอ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 305
พอฉินอวิ๋นฟานรับถุงหอมมาก็สำรวจมันด้วยความแปลกใจ เป็นถึงองค์หญิงสามแห่งต้าเยียน กลับพกถุงหอมเก่า ๆ นี่ นี่ทำให้ฉินอวิ๋นฟานอดรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยไม่ได้จากภายนอก แม้ถุงหอมจะเก่าไปบ้าง หากกลิ่นยังคงเดิม ถุงหอมมีเงื่อนเชียนเชียน[1]น่ารักห้อยอยู่ ตรงกลางของเงื่อนปักตัวอักษรสีแดงน่ารักคำว่า ‘เฉิน’ เห็นได้ชัดว่าเงื่อนเชียนเชียนนี้อาจมีความหมายพิเศษกับองค์หญิงสามแห่งต้าเยียนมาก“ผู้หญิงที่แต่งตัวสูงส่งคนนั้นก็คือองค์หญิงสามของต้าเยียน? แต่ทำไมนางถึงปรากฏตัวในงานเทศกาลโคมไฟของต้าเฉียนล่ะ?”มู่หรงจิ่นมองทางฉินอวิ๋นฟานด้วยความประหลาดใจ มิน่าเมื่อกี้ฉินอวิ๋นฟานมองตาไม่กะพริบเลย พอรู้ตัวตนของผู้หญิงก็เห็นได้ชัดว่าพี่อวิ๋นฟานไม่ตกใจ แต่เหมือนกำลังคาดหวังอะไรอยู่ หรือว่าพี่อวิ๋นฟานรู้แต่แรกแล้ว?“จิ่นเอ๋อร์ ช่วงก่อนมิใช่มีการประลองด้านบุ๋นบู๊หรือ?”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเรียบ“เรื่องนี้ข้าย่อมรู้ พี่อวิ๋นฟานในตอนนั้นแสดงทักษะฝีมือสะกดข่มทุกด้าน ใช้ความสามารถเหนือขั้นได้ที่หนึ่ง แถมโคลงกลอนและกลอนคู่ที่ท่านแต่งยังได้รับการสรรเสริญในหมู่ชาวบ้านเป็นวงกว้าง”มู่หรงจิ่นพูดด้วยใบหน้าภาคภูมิใจ“ดังนั้นเมื
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 306
“เดี๋ยวเจ้าก็จะรู้เอง”ฉินอวิ๋นฟานยิ้มชั่วร้าย ไม่ได้อธิบายใด ๆเห็นฉินอวิ๋นฟานทำท่าลึกลับอย่างนี้ พลันกระตุ้นต่อมอยากรู้ของมู่หรงจิ่นขึ้นมาทันที หรือว่าพี่อวิ๋นฟานเตรียมเรื่องประหลาดใจใหญ่ให้นางหรือ?มู่หรงจิ่นในตอนนี้ทั้งตื่นเต้นทั้งจิตใจตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เพราะพี่อวิ๋นฟานเป็นคนที่ชอบทำแบบแปลกแนวดังคาด ทันทีที่พวกเขามาถึงหน้าห้องสุดพิเศษห้องหนึ่ง ฉินอวิ๋นฟานก็หยุดฝีเท้าลง จากนั้นก็เปิดประตูออกเบา ๆ ห้องเพรสซิเดนสูทหรูหราอลังการงานสร้างห้องหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้า“โอ้โฮ...”ทันทีที่เห็นห้องที่มีลักษณะเอกลักษณ์ตรงหน้า มู่หรงจิ่นก็ทึ่งจนอ้าปากหวอทันที ในดวงตาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ การตกแต่งของทั้งห้องทำให้นางตาโตฉับพลัน ร้องอุทานออกมาโดยตรงในตอนที่ออกแบบโรงแรม ฉินอวิ๋นฟานยังจงใจทำตามความปรารถนาของตัวเองอย่างหนึ่ง โดยการแบ่งชั้นแปดออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งคือเขตวิไอพีเหนือระดับ อีกส่วนหนึ่งคือห้องเพรสซิเดนสูทสุดหรูนี้และห้องเพรสซิเดนสูทนี้มีเอกลักษณะเฉพาะมาก ไม่เพียงแต่มีพื้นที่ทำงาน ยังมีอุปกรณ์เร้าอารมณ์ เตียงน้ำยิ่งเป็นส่วนประกอบมาตรฐาน และนี่คือพื้นที่ของเขา หากไม่ได้รับการอนุญา
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 307
“ไม่สนท่านแล้ว!”มู่หรงจิ่นอายขั้นสุด เบือนหน้าแล้วเดินไปทางอื่น ฉินอวิ๋นฟานคว้าตัวนางกลับมา ฉินอวิ๋นฟานในเวลานี้ใกล้จะควบคุมตัวเองไม่อยู่เต็มทนแล้ว อารมณ์เช่นนี้บรรยากาศเช่นนี้ เหมาะสมทำอะไรสักหน่อยอย่างยิ่ง!“กระต่ายขาวตัวน้อยน่ารักของข้า เจ้าหนีไม่พ้นเงื้อมมือของข้าหรอก!”ฉินอวิ๋นฟานกอดมู่หรงจิ่นแล้วจูบหน้าผากของนางหนัก ๆ แม้ตอนนี้เขาอยากทำอะไรสักหน่อยมาก ๆ แต่เทศกาลโคมไฟอันยิ่งใหญ่จะเริ่มขึ้นแล้ว ด้วยพลังการรบของเขา สองชั่วยามไม่พอแน่ คิดแล้วก็ช่างเถอะ มิเช่นนั้นจะเสียงานใหญ่เข้าจริง ๆ“ไอ้หยา พี่อวิ๋นฟาน เทศกาลโคมไฟจะเริ่มแล้วนะ ทุกคนกำลังรอท่านอยู่ข้างล่างแน่ะ”มู่หรงจิ่นเขินจัด“ก็ได้!”ฉินอวิ๋นฟานได้แต่ปล่อยตัวมู่หรงจิ่นด้วยใบหน้าทุกข์ระทมหลังจากม่านราตรีมาถึง ฉินอวิ๋นฟานและคนอื่น ๆ ก็มาถึงท้องถนนที่ครึกครื้นแห่งนี้ ในมือของผู้ใหญ่และเด็กต่างถือโคมไฟรูปแบบต่าง ๆ ฉลองเทศกาลนี้กันอย่างคึกคัก“จิ่นเอ๋อร์ เจ้าร่วมเทศกาลโคมไฟทุกปี หรือไม่เจ้าก็บรรยายเทศกาลนี้กับพวกเราหน่อยเถอะ พวกเราจะได้เตรียมใจเอาไว้”ฉินอวิ๋นฟานจูงมือของมู่หรงจิ่นและพูดเสียงอ่อนนุ่ม“อื้ม!”มู่หรงจิ่
Latest chapter
