Share
บทที่ 289
Related chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 290
“เอ่อ...”เมื่อถูกองค์หญิงสามสอบถาม ถงจินเฉิงก็หัวเราะอย่างขวยเขิน เขาคือจอหงวนบุ๋นรุ่นเยาว์ของต้าเยียนเชียวนะ เป็นแม่พิมพ์ของวงการวรรณกรรม ชาวบุ๋นทุกผู้ทุกคนต่างยึดถือเขาเป็นแบบอย่าง แทบจะยกเขาขึ้นเป็นปราชญ์บุ๋นแล้ว ถ้าให้องค์หญิงสามรู้ว่าเขาไปกอดสาวที่หอวั่งเจียง ทั้งยังลวนลามหญิงสาวจึงถูกฉินอวิ๋นฟานซ้อมหนักโจษจันไปทั่ว จะมิขายหน้าแย่หรือ?เขาจึงรีบอธิบาย “ตอนที่ข้าน้อยนอนไม่ทันระวังตกเตียง ไม่เป็นไรมากขอรับ สำหรับต้าเฉียน เห็นว่าเมื่อคืนรัชทายาทของต้าเฉียนถูกลอบสังหาร ตอนนี้เป็นตายไม่แน่ชัด”“อะไรนะ?! รัชทายาทของต้าเฉียนฉินอวิ๋นฟานถูกคนลอบสังหารรึ?!”องค์หญิงสามต้าเยียนเยียนอวี่เฉินตกตะลึงสุดขีด นางพูดอย่างเหลือเชื่อ “เป็นถึงรัชทายาทแห่งแว่นแคว้น ใต้หนึ่งคนเหนือหมื่นคน กลับถูกคนลอบสังหารในเมืองหลวง? นี่มันอะไรกัน? แคว้นนี้กำลังเล่นลูกไม้อะไรอยู่?”ถงจินเฉิงกลับแอบดีใจ สมน้ำหน้าฉินอวิ๋นฟานที่ถูกลอบสังหาร ใครใช้ให้เมื่อคืนอีกฝ่ายทำเขาขายหน้าเล่า แถมยังซ้อมเขาเสียน่วม คิดแล้วช่างน่าโมโหนัก“เหอะ น่าขันสิ้นดี รัชทายาทยังถูกลอบสังหารได้ ดูท่าต้าเฉียนหมดหวังแล้ว”เบื้องหลังองค์หญ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 291
“ไอ้หยา องค์หญิงสามไม่ทราบ ที่นั่นเรียกได้ว่าสวรรค์บนแดนดิน พักหนหนึ่งท่านจะรักมัน ตัดใจไปไม่ลง แถมยังความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยยังจะสูงกว่าเรือนรับรองอีก จริง ๆ นะขอรับ !”ถงจินเฉิงตื่นเต้นจนตบหน้าขาฉาด พอพูดถึงโรงแรมห้าดาวต้าเฉียน เขาก็ตื่นเต้นเสียไม่มี โตจนป่านนี้เพิ่งได้พักโรงแรมมหัศจรรย์เช่นนี้ โรงเตี๊ยมทั่วไปอยู่ตรงหน้าก็คือสิ่งของเช่นขยะ“อ้อ สวรรค์แดนดิน? อัศจรรย์เช่นนั้นจริงหรือ? เช่นนั้นข้าก็อยากจะไปเห็นสักหน่อยว่าเป็นยังไง นำทาง!”เยียนอวี่เฉินเลิกคิ้วสวย ตัดสินใจไปดูสิว่าเป็นอย่างไรทันที!“ขอรับ!”ถงจินเฉิงตื่นเต้นเต้นแร้งเต้นกานำทางไปอย่างเร็วรี่ ไม่นานถงจินเฉิงก็พาเยียนอวี่เฉินและคนอื่น ๆ มาถึงโรงแรมห้าดาวต้าเฉียนทันทีที่เห็นตึกสูงแปดชั้น ทุกคนก็พลันตะลึงงัน โดยเฉพาะป้ายโรงแรมห้าดาวตรงหน้ายิ่งโดดเด่นสะดุดตา พาลให้ทุกคนเห็นแล้วต่างปากอ้าตาค้าง“เอ่อ คือว่า ท่านถง โรงแรมห้าดาวต้าเฉียนนี้หมายความว่าอะไรหรือ?”เยียนอวี่เฉินในตอนนี้เหมือนตัวตุ่นที่มาจากบ้านนอก ถูกโรงแรมใหญ่โตโอฬารตรงหน้าทำให้ตะลึงงันไปโดยสิ้นเชิง ต้าเฉียนสองคำนี้นางเข้าใจได้ แต่ห้าดาวนี่มันอะไร? โร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 292
“มหัศจรรย์ดังคาด! ไป เข้าไปดูกันเถอะ!”เยียนอวี่เฉินเดินเข้าไปในโรงแรมด้วยจิตใจที่ตกตะลึงตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ทันทีที่เห็นภาพการตกแต่งงดงามตระการตาข้างในก็ทึ่งไปอีกครั้ง นี่ต่างจากโรงเตี๊ยมที่นางพบเจอในยามปกติโดยสิ้นเชิง!“หญิงงาม พี่ชายหล่อ ไม่ทราบพวกท่านมาพักหรือ?”ก็ขณะที่เยียนอวี่เฉินและคนอื่น ๆ กำลังทึ่งกันอยู่ พนักงานหญิงหน้าหวานในชุดสวยมาถึงตรงหน้าพวกเขาและเอ่ยปากด้วยท่าทีเคารพนอบน้อมที่สุด“เอ่อ เจ้า เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ? หญิงงาม?”เยียนอวี่เฉินตะลึงงัน รู้สึกทึ่งอีกครั้ง ในสถานการณ์ปกติ มิควรเรียกพวกเขาว่านายท่าน แม่นางหรือ? จู่ ๆ ถูกเรียกว่าหญิงงามต่อหน้าธารกำนัล ทำจนเยียนอวี่เฉินหน้าสวยแดงระเรื่อ เขินมากการที่หญิงงามตรงหน้าจะมีปฏิกิริยาเช่นนี้ พนักงานไม่แปลกใจเลยสักนิด เพราะคนที่มาก็มีปฏิกิริยาเหมือนนางทั้งนั้น ราวกับบ้านนอกเข้ากรุง หน้าตาเหลอหลา ท่าทางทำอะไรไม่ถูก“ถูกต้องเจ้าค่ะ หญิงงาม พวกท่านมาเข้าพักหรือ? ต้องขออภัยจริง ๆ วันนี้ห้องพักของเราเต็มหมดแล้วเจ้าค่ะ”อีกฝ่ายพูดด้วยใบหน้าขอโทษ“เต็มแล้ว? เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกเราเป็นใคร...”พอหลัวเทียนเป้าได้ยินว่าไม่มีห้องพ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 293
“เอ่อ...สหาย?”เยียนอวี่เฉินมองไปทางถงจินเฉิงด้วยใบหน้าประหลาดใจ นี่มันยังไงกัน? แค่ให้ถงจินเฉิงมาดูลาดเลาที่ต้าเฉียนก่อนสองวัน เก็บข้อมูลบางส่วน คิดไม่ถึงว่าเขาจะลืมลำดับสูงต่ำไปหมดแล้ว?“องค์หญิงสาม อย่างไรที่นี่ก็คือโรงแรม คนมากมายหลายหลาก เพื่อความปลอดภัยของท่านจึงเรียกเป็นสหายจะสะดวกหน่อย จะได้ไม่ถูกคนประสงค์ร้ายเพิ่งเล็งขอรับ”ถงจินเฉิงเห็นเยียนอวี่เฉินขุ่นเคืองจึงรีบเข้ามากระซิบอธิบาย“ช่างเถอะ ไปกัน!”หลังจากพิจารณาเยียนอวี่เฉินก็มิได้ถือสา เพราะอยู่ต่างแดนจำเป็นต้องระมัดระวังรอบคอบ ด้วยการนำของหญิงสาว ไม่นานพวกเขาก็มาถึงห้องส่วนตัวทางด้านขวาของโถงใหญ่โรงแรม“เถ้าแก่ถง หญิงงามท่านนี้ ข้าน้อยชื่อเสี่ยวอวี้ เป็นผู้ช่วยส่วนตัวของพวกท่าน ระหว่างที่พวกท่านทุกคนพักอยู่ที่โรงแรมเรา ข้าน้อยจะรับผิดชอบทุกเรื่องของพวกท่าน หากมีสิ่งใดไม่เข้าใจก็ถามข้าน้อยได้ทุกเมื่อเจ้าค่ะ”เสี่ยวอวี้อมยิ้มแล้วพูด “ตรงนี้คือลิฟต์ที่เป็นเอกลักษณ์ของโรงแรมเรา ต่อไปพวกท่านจะขึ้นลงไม่จำเป็นต้องเดินบันไดแล้ว แค่ขึ้นลิฟต์ก็พอเจ้าค่ะ”“เถ้าแก่ทุกท่าน เชิญ!” เสี่ยวอวี้ทำท่ามือเชื้อเชิญ“เอ่อ...”เยียนอว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 294
เห็นหลัวเทียนเป้าทำหน้าขาดความรู้ประหนึ่งคนเบาปัญญา ถงจินเฉิงจึงทนดูต่อไปไม่ไหวจริง ๆ เจ้าสมองหมูนี่ทำไมถึงเข้าข่ายสติปัญญาล้ำเลิศได้นะ? กับอีแค่ขึ้นลิฟต์ยังทำให้เจ้าตกใจปัสสาวะราดได้ มีแต่เจ้านี่แหละ!เขาส่ายหน้าด้วยความจนปัญญา ย่างเท้าเข้าลิฟต์แล้วพูดด้วยความจนใจ “แม่นางเสี่ยวอวี้กล่าวถูกต้องแล้ว ไม่เชื่อทุกคนเข้ามาก็รู้แล้วนี่”“จะเป็นไปได้ยังไง? หรือว่าห้องนี้จะเคลื่อนไหวได้จริง?”เยียนอวี่เฉินขมวดคิ้วสวยเหมือนกัน ยังคงท่าทีลังเล โรงแรมแห่งนี้พิลึกแท้ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่เหนือความรู้ความเข้าใจของนางทั้งหมด แปลก มันแปลกมาก ๆ ทำให้นางไม่กล้าย่างเท้าเข้าลิฟต์ง่าย ๆ“เถ้าแก่สาม มันทำได้จริง ๆ นั่นแหละ ไม่เชื่อทุกคนก็เข้ามาลองดูก็รู้แล้วนี่?”ถงจินเฉิงหน้าทุกข์ใจ กับอีแค่ขึ้นลิฟต์ต้องเหน็ดเหนื่อยเพียงนี้ เจ้าคนพวกนี้ต้องหวั่นวิตกขนาดนี้เชียวรึ? เพื่อให้พวกเขาขึ้นลิฟต์มาเร็ว ๆ ถงจินเฉิงจึงได้แต่ใช้ไม้ตายเขาพูดยั่ว “แม่ทัพเป้ากล้าหาญชาญชัยมากมิใช่? แล้วยังจะกลัวอะไรอีก? หรือว่าท่านไม่เชื่อมั่นในฝีมือของตัวเอง?”“เจ้า...!”พอหลัวเทียนเป้าได้ยินสีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นปั้นยาก ในฐานะที่เ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 295
“เอ่อ พี่ชายหล่อท่านนี้ พวกเรามาถึงชั้นแปดแล้ว ท่านดูป้ายบอกชั้นแปดตรงนั้นสิ...”เสี่ยวอวี้ทนดูไม่ได้จริง ๆ ใบหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ในเมื่อมาจากบ้านนอก เช่นนั้นก็พูดให้น้อยได้หรือไม่? เพื่อให้ตัวเองมีตัวตน จำเป็นต้องลดความฉลาดทางปัญญาของตัวเองลงเชียวหรือ?หลัวเทียนเป้ามองไปตามทิศทางที่เสี่ยวอวี้บอก รูม่านตาพลันหดเล็ก นี่มันยังไงกัน? เมื่อครู่เป็นชั้นหนึ่งชัด ๆ! ทำไมจู่ ๆ จึงกลายเป็นชั้นแปดแล้วเล่า?!แม้ว่าหลัวเทียนเป้าจะมีจิตใจอยากรู้อยากเห็นอย่างรุนแรง หากยังหรี่ดวงตาทั้งสองและเอ่ยถ้อยคำโง่งมที่สุดในวันนี้ออกไป “เมื่อกี้เขียนว่าชั้นหนึ่งชัด ๆ พวกเจ้าถึงกับหาคนสับเปลี่ยนตัวอักษรชั้นมาปั่นหัวพวกเรา คิดว่าเรารังแกได้ง่าย ๆ จริงรึ?!”“ปัดโธ่เอ๋ย คือว่านะ แม่ทัพเป้า ท่านอย่าเพิ่งพูดจะได้หรือไม่? พวกเขาออกไปดูสักหน่อยก่อนได้ไหม?”ถงจินเฉิงยอมหมอบราบคาบแก้วแล้ว ก็แค่ขึ้นลิฟต์เท่านั้น ทำไมท่านถึงมีบทมากเช่นนี้? ท่านมีดวงตาเพื่อปล่อยลมหรือ? สมองมีไว้บรรจุอุจจาระหรือ? อีกฝ่ายเป็นแค่โรงแรมที่ค่อนข้างพิเศษ จะปั่นหัวท่านทำไม? จะใช้สมองหมูของท่านหน่อยได้หรือไม่?!ทว่าถ้อยคำนี้เขาด่าได้แต่ในใ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 296
เสี่ยวอวี้ยิ้มพูด“เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ? ห้องพักสิบห้องใช้เงินหนึ่งล้านตำลึง?!”ทันทีที่เยียนอวี่เฉินได้ยินว่าใช้เงินหนึ่งล้านตำลึงจองห้องพักสิบห้องก็ตกใจจนคางแทบจะหลุด ห้องพักชั้นดีเยี่ยมของโรงเตี๊ยมทั่วไปพักคืนละห้าถึงสิบตำลึงเท่านั้น ตามหลักแล้วห้องพักสิบห้องอย่างมากก็เพียงร้อยตำลึง หนึ่งล้านตำลึงทำให้นางตกใจขวัญกระเจิงจริง ๆ“ท่านได้ยินไม่ผิดหรอกเจ้าค่ะ หนึ่งล้านตำลึงจริง ๆ นี่ยังเป็นเถ้าแก่ถงเสียแรงวัวเก้าตัวเสือสองตัวจึงจะแย่งมาได้ ตอนนี้ต่อให้มีสิบล้านตำลึงก็ไม่มีที่พักแล้ว”เสี่ยวอวี้ยิ้มพูด“เอ่อ หนึ่งล้านตำลึงแย่งมาได้สิบห้อง? แถมยังไม่แน่ว่าจะแย่งได้? ตอนนี้ถึงมีเงินก็ไม่มีให้พัก? นี่มันโรงแรมเทพเซียนอะไรกันแน่?!”เยียนอวี่เฉินเพิ่งมาถึงต้าเฉียน ทั้งคนด้านชาไปหมดแล้ว เงินกลายเป็นไม่ใช่เงินอีก เหมือนตัวเลขแถวหนึ่งเท่านั้น แค่พักยังต้องใช้เงินถึงหนึ่งล้าน นี่มันวิมานเซียนอะไรกัน?!“ถูกต้องเจ้าค่ะ ท่านลองเตียงซิมมอนส์ของเราได้ นุ่มสบายมากเลยนะเจ้าคะ”เสี่ยวอวี้ยิ้มหวาน“ฮึ ข้าจะลองดูสิ!”หลัวเทียนเป้าแค่นเสียง กลัวว่าจะมีคนปองร้ายองค์หญิงสาม เขาหย่อนบั้นท้ายลงไปนั่งแรง
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 297
“เอ่อ...หญิงงาม น้ำนี่จะดื่มไม่ได้เด็ดขาดนะ มันก็คือจุดที่ท่านจะปลดทุกข์!”ครั้นได้ยินหญิงงามคิดว่าน้ำในชักโครกคือน้ำดื่มก็ทำเอาเสี่ยวอวี้สะดุ้งโหยง นางรีบอธิบาย คนที่สามารถจ่ายเงินหนึ่งล้านจองห้องพักวีไอพีเหนือระดับเช่นนี้ได้ ถ้าไม่ใช่ว่าร่ำรวยก็คือสูงศักดิ์ ทั้งเมื่อครู่ยังคลับคล้ายคลับคลาได้ยินเรียกว่าองค์หญิงสามอีกพวกเขาซึ่งมีฐานะเช่นนี้ หากให้พวกเขาดื่มน้ำในชักโครกมิต้องฆ่าคนหรือ!“อะไรนะ?! นี่ก็คือจุดที่จะปลดทุกข์?! เจ้านี่จะปลดทุกข์ได้ยังไง?!”พอเยียนอวี่เฉินได้ยินการอธิบายของเสี่ยวอวี้ ใบหน้าพลันเขียวปัด กระดากจนพูดออกมาไม่เป็นคำ นี่มารดามันเป็นโรงแรมเทวดาอะไร? หนนี้หน้าตาไม่เหลือแล้ว!ยังดีที่นางถามก่อน ไม่อย่างนั้นถ้าคิดว่ามันเป็นน้ำสำหรับดื่มจริง ต่อไปนางจะสู้หน้าคนยังไงอีก?“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าจะสาธิตให้พวกท่านดูสักหน่อย อย่าทำผิดเด็ดขาดนะเจ้าคะ!”เสี่ยวอวี้เหนื่อยใจสุดแสน ต้องแสดงให้พวกคนรวยไร้ความรู้พวกนี้ทุกทีสิน่า! เฮ้อ! นางหยิบของชิ้นหนึ่งโยนลงไปในชักโครกอีกครั้ง จากนั้นก็ดึงเชือกบนประตูเบา ๆ ก่อนจะปรากฏภาพอัศจรรย์เห็นเพียงตรงกลางชักโครกมีกระแสน้ำเชี่ยวกรากฉ
Latest chapter
