แชร์

บทที่ 537

ผู้เขียน: ไห่ตงชิง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-27 18:00:01
ทัศนคติที่ก้าวร้าวของสตรีศักดิ์สิทธิ์ เผยให้เห็นถึงความวิตกกังวลและความพ่ายแพ้ของสำนักบัวขาว

หลี่เฉินรู้สึกมั่นใจ

เนื่องจากสตรีศักดิ์สิทธิ์มาเจรจาเงื่อนไขด้วยตัวเองที่นี่ ก็แสดงให้เห็นว่าสำนักบัวขาวเอนเอียงไปทางตัวเลือกที่สอง

เพียงแต่ว่าจะต้องมีการพูดคุยถึงเงื่อนไขต่างๆ ต่อหน้าเขา ถ้าเขาไม่ลอกเปลือกออกเสียบ้าง สำนักบัวขาวอาจจะส่งคนมาลอบสังหารเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้

“ถ้าอยากอยู่ร่วมกันก็ทำได้”

หลี่เฉินพูดออกมาอย่างเริงร่า

เขายังริเริ่มที่จะพูดเกี่ยวกับข้อดีของสำนักบัวขาวอีกด้วย

“สำนักบัวขาวแต่เดิมใช้คำขวัญฟื้นฟูราชวงศ์ก่อน และก่อความวุ่นวายมาสามร้อยกว่าปีแล้ว แต่ไม่เคยถูกกวาดล้าง พวกเจ้าซ่อนตัวอยู่ในหมู่ผู้คนหรือแม้แต่ต่างแดน พอโลกโกลาหลจึงค่อยปรากฏขึ้นเพื่อก่อความวุ่นวาย บรรพบุรุษของข้าก็ไม่สามารถจัดการกับพวกเจ้าได้ ถึงแม้ว่าข้าอยากจะเห็นพวกเจ้าล่มสลาย แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะทำเช่นนั้น”

สตรีศักดิ์สิทธิ์มองหลี่เฉินอย่างเงียบๆ แล้วพูดว่า “ฝ่าบาททราบเรื่องเหล่านี้ก็ดีแล้ว”

“แต่”

จู่ๆ หลี่เฉินก็เปลี่ยนหัวข้อและพูดอย่างใจเย็นว่า “แต่ข้าก็มีความสามารถในการทุบตีสำนักบัวขาวอย่างหน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 538

    หลังจากที่สตรีศักดิ์สิทธิ์จากไป สถานการณ์ที่อันตรายก็พลันเงียบสงบขึ้นมาเมื่อหลี่เฉินไม่พูด ดังนั้นซานเป่าจึงไม่กล้าพูดอะไรก่อนแม้ว่าหลี่เฉินจะประสบความสำเร็จ แต่กลับไม่มีท่าทางมีความสุขบนใบหน้าของเขาเพราะสตรีศักดิ์สิทธิ์ตอบตกลงเร็วเกินไปในความเป็นจริง หลี่เฉินพร้อมที่จะโต้แย้งและต่อรองกับสำนักบัวขาวแต่ใครจะรู้ว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จะไม่ทำตามแผน และตอบตกลงในทันทีสิ่งนี้ทำให้หลี่เฉินรู้สึกสงสัยเล็กน้อยยิ่งไปกว่านั้น การมีสตรีศักดิ์สิทธิ์อยู่เคียงข้างอาจจะไม่ใช่เรื่องดีอะไรเลย เหตุผลหลักก็คือวรยุทธ์ของสตรีผู้นี้สูงเกินไป และควบคุมได้ยากนี่เหมือนกับหลี่เฉินเสนอราคา และเตรียมให้อีกฝ่ายเสนอราคาตอบ แต่อีกฝ่ายกลับตอบตกลงในทันที โดยที่หลี่เฉินไม่ทันได้ตั้งตัว“นอกจากสตรีศักดิ์สิทธิ์แล้ว ยังมีใครอีกไหม?”หลี่เฉินโยนเรื่องสตรีศักดิ์สิทธิ์ทิ้งไปชั่วคราว และหันไปถามซานเป่าซานเป่าโค้งคำนับและตอบกลับทันทีว่า “มีพ่ะย่ะค่ะ และความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้นั้นก็แข็งแกร่งกว่าบ่าวเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หากอีกฝ่ายลงมือ บ่าวไม่แน่ใจว่าจะสามารถปกป้องฝ่าบาทและล่าถอยไปพร้อมกันได้ ดังนั้นจึงเลือกที่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 539

    เมื่อเห็นซานเป่าเสนอความคิดที่ไม่ดีอย่างเปิดเผย หลี่เฉินก็ถลึงตาใส่อย่างไม่เกรงใจ“ฆ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จะมีประโยชน์อะไร? มีแต่จะทำให้สำนักบัวขาวยิ่งคลั่งขึ้นมากเท่านั้น จนถึงตอนนี้พวกเราก็กระตุ้นมากพอแล้ว จนแม้แต่เจ้าสำนักก็มาด้วย หากทำตามแผนการของเจ้า เจ้าจะแน่ใจได้อย่างไรว่าจะรับมือกับทั้งสองคนได้?”หากเจ้าสำนักและสตรีศักดิ์สิทธิ์กลับมาอีกครั้งในคืนพรุ่งนี้ ซานเป่าก็จะคงเป็นเหมือนคืนนี้ ที่ไม่มั่นใจว่าจะปกป้องหลี่เฉินได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรับมือทั้งสองคนพร้อมกันเลยซานเป่าซึ่งตระหนักได้ว่าความคิดของตัวเองนั้นไม่เข้าท่า จึงยอมรับผิดและขอความเมตตา“ไม่จำเป็นต้องเตรียมการพิเศษสำหรับวันพรุ่งนี้ เนื่องจากสตรีศักดิ์สิทธิ์ตกลงที่จะอยู่กับข้าเป็นเวลาสิบปี บางทีนี่อาจเป็นทางออกที่ดีที่สุด สำนักบัวขาว…”หลี่เฉินหรี่ตาลงแล้วพูดว่า “มันเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกกำจัดในเวลาอันสั้น”เหตุผลที่องค์กร เช่น สำนักบัวขาว ประสบความสูญเสียอย่างหนักในช่วงเวลานี้ ก็เพราะพวกเขาได้ใช้ประโยชน์จากภัยพิบัติทางธรรมชาติที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง เมื่อชีวิตของผู้คนยากลำบาก เสียงเรียกร้องก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น พวกเขาจึงฉวยโ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 540

    “ด้วยความแข็งแกร่งขององค์รัชทายาท เขามีวิธีการต่างๆ อย่างไม่ที่สิ้นสุด ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน เขาได้สร้างหายนะครั้งใหญ่ให้กับสำนักของเรา สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในหลายร้อยปีของประวัติศาสตร์สำนักเรา”น้ำเสียงของสตรีศักดิ์สิทธิ์ยังคงเย็นชาและสงบ แม้เสียงของนางจะไพเราะมาก แต่ในน้ำเสียงกลับปราศจากซึ่งอารมณ์ ทำให้คืนในต้นฤดูใบไม้ผลิที่หนาวเย็นอยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกหนาวเย็นขึ้นเล็กน้อย“ถ้าสำนักของเราต้องการบรรลุสิ่งยิ่งใหญ่ก็ต้องชดใช้ราคาก่อน วิธีการแบบเดิมๆ ที่ทำมาตลอดสามร้อยกว่าปี ไม่เคยประสบความสำเร็จเลย ตอนนี้ เจ้าสำนักยังต้องการใช้ประโยชน์จากความอ่อนแอของราชสำนัก และความไม่พอใจของประชาชนในการก่อกบฏ? สำนักบัวขาวมีภาพลักษณ์เป็นลัทธิที่ชั่วร้ายในใจของผู้คนมานานแล้ว เช่นนั้นจะพิชิตใต้หล้าได้อย่างไร?”“หากเจ้าสำนักต้องการบรรลุอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ของสำนักเรา ก็จำเป็นต้องพึ่งพาพลังของราชสำนัก และข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าจ้าวอ๋องหลี่อิ๋นหู่ ไม่ใช่ผู้สมัครที่เชื่อถือได้ ดังนั้นเราควรเลือกเป้าหมายอื่นโดยเร็วที่สุด”ได้ฟังคำพูดของสตรีศักดิ์สิทธิ์ ใบหน้าของเจ้าสำนักก็ราบเรียบเมื่อสตรีศักดิ์สิทธ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 541

    สตรีศักดิ์สิทธิ์โค้งคำนับเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัวก่อน” “รับสิ่งนี้ไป” เจ้าสำนักสะบัดมือ จากนั้นวัตถุเล็กๆ ที่ไม่โดดเด่นก็ตกไปอยู่ในมือของสตรีศักดิ์สิทธิ์“สิ่งนี้มีหนอนกู่เชื่อมใจนอนหลับอยู่ในนั้น ตัวที่อยู่ในมือของเจ้าคือกู่ตัวลูก กู่ตัวแม่อยู่ในมือของข้า หากมีอันตราย ให้รีบบดขยี้มันโดยเร็วที่สุด ข้าจะสามารถรับรู้ได้”เจ้าสำนักจ้องมองสตรีศักดิ์สิทธิ์และกล่าวน้ำเสียงทุ้มว่า “บนโลกนี้เหลือแค่พวกเราสองคนพี่น้องเท่านั้น ไม่ว่าเจ้าจะเกลียดข้ามากแค่ไหน แต่ข้าก็ยังคงเป็นพี่ชายของเจ้าตลอดไป ข้าไม่ต้องการให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเจ้า”สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ปฏิเสธหนอนกู่เชื่อมใจ นางเพียงหันหลังกลับอย่างเงียบๆ และทะยานจากไปเมื่อเห็นร่างของสตรีศักดิ์สิทธิ์กลืนหายไปในภูเขา เจ้าสำนักก็พูดกับตัวเองว่า “หลี่เฉิน หวังว่าเจ้าจะไม่แตะต้องน้องสาวของข้า ไม่อย่างนั้น ไม่ว่าเจ้าจะเป็นองค์รัชทายาทหรือจักรพรรดิ ข้าก็จะบดขยี้เจ้าเป็นชิ้นๆ!”วันรุ่งขึ้น หลี่เฉินจงใจจัดการหลายสิ่งหลายอย่างให้เสร็จสิ้นในตอนกลางวัน เมื่อตกกลางคืน หลี่เฉินก็สั่งให้ห้องเครื่องจัดโต๊ะที่ด้านนอกพระที่นั่ง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 542

    สตรีศักดิ์สิทธิ์ขมวดคิ้ว นางต้องอยู่ข้างกายหลี่เฉินสิบปี จะให้ทำเช่นนั้นก็ไม่เป็นไรแต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะให้คำนับเหมือนตัวเองเป็นบ่าวในขณะที่นางลังเลและจะทำเช่นนั้น หลี่เฉินก็โบกมือแล้วพูดว่า “ไม่จำเป็น สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่ปุถุชนธรรมดา นางเกิดในยุทธภพ คุ้นชินกับอิสรภาพ ไม่ต้องพูดถึงพิธีหยุมหยิมอะไรพวกนั้นหรอก มันก็แค่สิ่งที่มนุษย์กำหนดขึ้นเอง”สตรีศักดิ์สิทธิ์ได้ยินดังนั้นก็มองไปที่หลี่เฉินสักพักหนึ่ง แล้วพูดว่า “ขอบพระทัยฝ่าบาท”หลี่เฉินตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังความมั่นใจในการพิชิตใจสตรีศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นมาสองจุดอย่างน้อย สตรีศักดิ์สิทธิ์ก็ยังสามารถสื่อสารได้ ไม่ใช่หินโดยสมบูรณ์ตราบใดที่ยังสามารถสื่อสารกันได้ หลี่เฉินก็ไม่เชื่อว่าเขาจะรับมือนางไม่ได้ เขาส่งสัญญาณให้นางกำนัลเพิ่มชามและตะเกียบคู่หนึ่งให้กับสตรีศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จะไม่ได้แตะตะเกียบ แต่หลี่เฉินก็ไม่รีบร้อนผู้หญิงอย่างสตรีศักดิ์สิทธิ์ควรใช้วิธีแบบต้มกบในน้ำอุ่น หากรีบเร่งลงมือจะไม่ประสบความสำเร็จ มิหนำซ้ำอาจจะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายเขาทานหม้อไฟและพูดกับตัวเองว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 543

    กงฮุยอวี่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หลี่เฉินก็ยังคงได้รับชื่อจริงของสตรีศักดิ์สิทธิ์คงมีคนไม่มากในใต้หล้าที่รู้ชื่อจริงของนางวันรุ่งขึ้น หลี่เฉินตื่นแต่เช้าหลังจากลุกขึ้นจากเตียงอันอ่อนโยนของจ้าวหรุ่ยในพระที่นั่งร้อยบุปผา หลังจากล้างหน้าแต่งตัวแล้ว หลี่เฉินก็เดินไปที่พระที่นั่งสีเจิ้ง พร้อมฟังวั่นเจียวเจียวที่ติดตามเขาและกำลังรายงานตารางการทำงานของวันนี้ตามปกติ“เช้านี้ฝ่าบาทต้องตรวจสอบเอกสารราชการจากกรมโยธาธิการ เอกสารเหล่านี้ค่อนข้างสำคัญ โดยเฉพาะกรมโยธาธิการส่งคนมาถามถึงสองครั้ง โดยบอกว่ามีความจำเป็นเร่งด่วน ฝ่าบาทจำเป็นต้องทบทวนเอกสารแล้วค่อยให้นำไปปฏิบัติจริง”“นอกจากนี้ หลังรับประทานอาหารกลางวันแล้ว พระองค์ยังต้องทรงเข้าพบขุนนางจากกรมขุนนางด้วย เนื่องจากการสอบหน้าพระที่นั่งกำลังจะเริ่มขึ้น และกรมขุนนางยังไม่แน่ใจในรายละเอียดบางอย่าง จึงต้องการให้ฝ่าบาทตัดสินพระทัย”“นี่คือกำหนดการที่เตรียมไว้เมื่อวานนี้ นอกจากนี้ใต้เท้าซุนจากกรมพิธีการก็มาสอบถามว่า พรุ่งนี้เป็นวันที่อาจารย์จิ้งจือจะเข้าเมืองหลวง”“ตามกฎมณเฑียรบาล ราชสำนักจะส่งท่านอ๋องและขุนนางใหญ่ออกไปต้อนรับนักปราชญ์ผู้ยิ่ง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 544

    เมื่อมองไปที่เอกสารจากกรมโยธาธิการ หลี่เฉินก็ยกมือขึ้นจับถ้วยชาอุณหภูมิกำลังพอดี และชาที่ใช้คือชาต้าหงเผาที่ตัวเองชอบหลี่เฉินและวั่นเจียวเจียวเข้ากันได้มากขึ้นเรื่อยๆ “ไปเรียกกวนจือเหวยมา”หลังจากอ่านเอกสารต่อแล้ว หลี่เฉินไม่อนุมัติ แต่บอกให้วั่นเจียวเจียวนำไปส่งวั่นเจียวเจียวลุกขึ้นทันทีและออกไปสั่งงาน นางไม่จำเป็นต้องไปที่กรมโยธาธิการด้วยตัวเอง เพราะมีคนข้างนอกที่รับผิดชอบในการทำธุระและส่งข้อความให้หนึ่งเค่อต่อมา กวนจือเหวยก็มาถึงอย่างเร่งรีบ“ใครเป็นผู้ร่างโครงการนี้?”ไม่รอให้กวนจือเหวยทำความเคารพ หลี่เฉินก็ถามคำถามทันที“มันถูกร่างโดยขุนนางหลายคนของกรมโยธาธิการ โดยมีกระหม่อมและใต้เท้าอีกสองท่านร่วมกันตัดสินใจ” กวนจือเหวยตอบอย่างระมัดระวัง “นำกลับไปเขียนใหม่”สิ่งที่เกิดขึ้นทันทีหลังจากที่หลี่เฉินพูดจบคือ เอกสารถูกปาออกไปเอกสารลอยไปชนหมวกขุนนางของกวนจือเหวย และเขาก็ไม่กล้าขัดขืน เขารีบประคองหมวกของตัวเองแล้วหยิบเอกสารขึ้นมา ก่อนจะถามอย่างระมัดระวังว่า “ฝ่าบาท มีส่วนไหนที่ไม่เหมาะสมหรือไม่? กระหม่อมจะรีบกลับไปแก้ทันที”“มีส่วนไหนที่ไม่เหมาะสมหรือไม่? ทุกส่วนนั่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29
  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 545

    หลี่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงตกตะลึง “เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เจ้าจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปทำไม หยุดยกยอข้า แล้วออกไปพร้อมเอกสารงี่เง่านั่นซะ และถ้าเจ้าเขียนอะไรแบบนี้มาอีก ข้าจะให้เจ้าเป็นคนเฝ้าประตูหน้าตำหนักบูรพา”หลังจากที่กวนจือเหวยจากไป หลี่เฉินก็ยังคงจัดการราชกิจต่อไปเขาเรียกซานเป่าเข้ามา“เมื่อวันก่อน ราชสำนักได้จัดสรรเงิน 400,000 ตำลึงให้กับหยางโจวเพื่อซื้ออุปกรณ์สำหรับการเพาะปลูก เจ้าส่งองครักษ์เสื้อแพรไปตรวจสอบดูสิ ว่ามีใครกล้ายื่นมือออกมาหยิบเงินไปหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้นให้สับเป็นชิ้นๆ โดยตรง โดยไม่จำเป็นต้องรายงาน”“เงินพวกนี้ ข้าควักมาจากค่าพิธีอภิเษกสมรสของตัวเอง ใครกล้าแตะต้องเงินนี้ ก็เท่ากับเหยียบย่ำข้าเพื่อหากิน ข้าจะตัดหัวพวกมันทุกคน” ซานเป่ารับคำสั่งกงฮุยอวี่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆนางไม่เคยสัมผัสกับกิจบ้านเมือง จึงไม่เคยเห็นองค์รัชทายาทจัดการราชกิจเลย เดิมทีนางคิดว่าองค์รัชทายาทจะใช้เล่ห์เหลี่ยมและวิธีการอันโหดร้ายเพื่อควบคุมลูกน้องของตัวเองแต่นางก็พบว่านางคิดผิดตั้งแต่การจัดการเอกสารชุดแรกจากกรมโยธาธิการของหลี่เฉิน ไปจนถึงการจัดการกิจของรัฐในเวลาต่อมา กงฮุยอวี่จึงต

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-29

บทล่าสุด

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 666

    ในเช้าวันที่สดใส หลี่เฉินที่กำลังครุ่นคิดเรื่องพัฒนาปืนไฟ เดินทางไปยังพระที่นั่งไท่เหอ หลังจากเสวยมื้อเช้าแบบง่ายๆวันนี้คือวันประชุมเช้าซึ่งหลี่เฉินมีประเด็นสำคัญหลายเรื่องที่ต้องผ่านมติในที่ประชุม เพื่อออกเป็นนโยบายอย่างเป็นทางการของราชสำนักหนึ่งในเรื่องสำคัญคือการมอบรางวัลและการเลื่อนตำแหน่งให้กับกองทัพผู้ชนะนอกจากจะเป็นการยกย่องเหล่าทหารที่เสียสละชีวิตเพื่อบ้านเมืองแล้ว ยังเป็นโอกาสที่หลี่เฉินจะสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับกองทัพ และขยายอิทธิพลของตำหนักบูรพาในแวดวงการทหารเมื่อแสงแรกของวันพาดผ่านเมฆหมอก สะท้อนแสงอันงดงามบนสะพานทองหน้าพระที่นั่งไท่เหอ เหล่าขุนนางทั้งฝ่ายบุ๋นและบู๊ทยอยเดินข้ามสะพานทองเข้าสู่ลานหน้าพระที่นั่งบนลานกว้างเหนือขั้นบันไดของพระที่นั่งไท่เหอ ที่หน้าประตูพระที่นั่งไท่เหอ ขันทีคนหนึ่งยืนถือแส้สำหรับประกาศความสงบในมือเพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!...เสียงป่าวร้องของขันทีดังขึ้นอย่างหนักแน่น "เข้า…เฝ้า!"ขุนนางฝ่ายบุ๋นนำโดยจ้าวเสวียนจี และฝ่ายบู๊นำโดยซูเจิ้นถิงฝ่ายบุ๋นอยู่ทางซ้าย ฝ่ายบู๊อยู่ทางขวา ขุนนางนับสิบคนที่มีคุณสมบัติเข้าเฝ้าต่างเดินเรียงแถวเ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 665

    เมื่อกงฮุยอวี่พูดจบ นางก็หลับตาลงพักผ่อนอีกครั้งโดยไม่สนใจหลี่เฉินแต่หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ลืมตาขึ้นแอบมองเล็กน้อย และเห็นหลี่เฉินทำหน้าหม่นหมองอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากของนางเผยรอยยิ้มเล็กๆ อย่างพึงพอใจ มันเป็นรอยยิ้มที่แม้จะเบาบาง แต่ก็แสดงความลำพองได้ชัดเจน“องค์ชาย!”เสียงของวั่นเจียวเจียวที่ดังขึ้นอย่างจงใจ ทำลายความเงียบบนหลังคา“ถึงเวลาเสวยมื้อเช้าแล้วเพคะ เสร็จแล้วต้องเสด็จไปประชุมเช้าเพคะ”วั่นเจียวเจียวมองกงฮุยอวี่ที่นั่งอยู่ข้างหลี่เฉินด้วยสายตาไม่พอใจ ในใจนางคิดว่า (นางจิ้งจอกนี่ เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ!)(ผู้หญิงที่ไหนจะไม่หลงเสน่ห์องค์ชายกัน!)(หน้าไม่อาย!)“มาแล้ว”หลี่เฉินลุกขึ้น ปัดฝุ่นออกจากชุดแล้วปีนลงจากบันได“จริงสิ”หลี่เฉินที่อยู่กลางบรรไดเหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาเงยหน้าขึ้นพูดกับกงฮุยอวี่ “ส่งข่าวไปบอกเจ้าสำนักของเจ้าให้ไปฆ่าผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักหยินหยางที่ตงอิ๋งเสีย”กงฮุยอวี่ยังคงนิ่งเฉย แต่ในใจรู้สึกว่าหลี่เฉินช่างไร้เดียงสา นางคิดว่าเขาคงไม่เข้าใจว่าโลกนี้ไม่ได้หมุนรอบคำสั่งขององค์รัชทายาทคำขอเช่นนี้ช่างไร้สาระนัก“ไม่เช่นนั้น ราชสำ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 664

    กงฮุยอวี่ยิ้มบางๆ ก่อนตอบเรียบๆ “การบรรลุถึงระดับเซียนบนดินนั้น พรสวรรค์สำคัญกว่าความพยายาม และที่สำคัญยิ่งกว่าพรสวรรค์ คือโชคชะตา การฝึกฝนเพียงลำพังไม่อาจพาให้เข้าสู่ระดับนี้ได้ หากสวรรค์ไม่มอบโอกาส หรือหากตนเองไขว่คว้าโอกาสนั้นไว้ไม่ได้ ไม่ว่าจะฝึกหนักเพียงใดก็ไม่มีทางไปถึง และเจ้าสำนักรุ่นปัจจุบันของสำนักบัวขาว ก็คือผู้ที่บรรลุถึงระดับเซียนบนดิน”“ในระดับนี้ เขาสามารถอยู่ในสภาพที่คมดาบและหอกธรรมดาทำอะไรไม่ได้ ใช้ดอกไม้หรือใบไม้เป็นอาวุธสังหารได้ทุกชนิด เพียงแค่ปล่อยแรงกดดันจากพลังลมปราณออกมาก็สามารถสังหารผู้อื่นได้”คำอธิบายของกงฮุยอวี่ทำให้หลี่เฉินรู้สึกถึงภัยอันตรายที่ยิ่งใหญ่ในทันที เขาชี้ไปที่เหล่าองครักษ์เสื้อแพรที่ยืนคุ้มกันอยู่โดยรอบก่อนถาม “ถ้าหากเจ้าสำนักของเจ้ามาที่นี่ เหล่าองครักษ์เหล่านี้จะสามารถต้านทานเขาได้กี่คน?”กงฮุยอวี่ดูเหมือนจะรู้ว่าหลี่เฉินคิดอะไร นางตอบเสียงเรียบว่า “หากเป็นเพียงนักยุทธ์ธรรมดา ต่อให้มาหลายร้อยก็เป็นเพียงการมอบชีวิต แต่หากเป็นกองทัพที่มีการฝึกอย่างดีและครบเครื่อง ทั้งกำลังพลและอาวุธ เพียงไม่กี่พันก็สามารถทำให้เซียนบนดินต้องจบชีวิตได้”เมื่อไ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 663

    เป็นที่พิสูจน์ว่า หากต้องการยั่วโทสะหญิงสาว เพียงแค่เรียกนางด้วยชื่อที่ไม่น่าฟังเท่านั้นก็เพียงพอแม้ว่ากงฮุยอวี่จะเป็นคนเยือกเย็นปานใด แต่นางก็ยังเป็นมนุษย์ปุถุชน ไม่ใช่เซียนที่ลอยอยู่เหนือวิถีแห่งโลกียะ และยิ่งถ้าหากแม้แต่เซียนจริงๆ ได้ยินคำเรียกเช่นนี้จากหลี่เฉิน ก็คงอดที่จะเกิดโทสะไม่ได้เมื่อเห็นแววตาขุ่นเคืองของกงฮุยอวี่ หลี่เฉินหัวเราะเสียงดังพลางเอ่ยว่า “ทำไม เจ้าโปรดปรานการนั่งอยู่บนหลังคามากนักหรือ?”กงฮุยอวี่ส่งเสียงฮึเบาๆ อย่างเย็นชา ก่อนจะหลับตาลงนั่งสมาธิต่อ โดยไม่สนใจหลี่เฉินหลังจากนางหลับตา หลี่เฉินกลับเงียบไปอย่างน่าประหลาดเดิมที กงฮุยอวี่คิดว่าหลี่เฉินคงเบื่อและเดินจากไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงที่ค่อยๆ ใกล้เข้ามา และลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางกลับเห็นหลี่เฉินสั่งให้คนยกบันไดขึ้นมา และเขากำลังปีนบันไดขึ้นมาบนหลังคากงฮุยอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองดูหลี่เฉินที่กำลังปีนขึ้นมา และเริ่มชั่งใจว่าควรจะลุกออกไปจากที่นี่หรือไม่แต่ก่อนที่นางจะตัดสินใจ หลี่เฉินก็ขึ้นมาถึงบนหลังคาแล้ว“บนนี้ วิวทิวทัศน์ดีไม่น้อยเลยทีเดียว”ตำหนักบูรพาตั้งอยู่ในที่สูงอยู่แล้ว และเมื่อขึ้นมาบนหล

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 662

    ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรนว่า “ท่านอ๋อง ข้ามั่นใจว่าสวีเว่ยต้องมีปัญหาแน่นอน เขาออกจากจวนบ่อยครั้งโดยไม่มีเหตุผล และทุกครั้งก็หายตัวไปโดยไร้ร่องรอย แม้เขาจะมีข้อแก้ตัวเสมอ แต่ข้ากล้าพูดได้ว่ามันต้องเป็นข้อแก้ตัวที่โกหก!”หลี่อิ๋นหู่มองชายชราอย่างไม่พอใจ ก่อนกล่าวว่า “เรื่องที่เขาเลี้ยงดูหญิงงามคนหนึ่ง ข้ารู้ดีอยู่แล้ว ผู้ชายจะมีผู้หญิงคนที่ชอบมันก็ธรรมดา หากเป็นเจ้า เจ้าออกไปหาผู้หญิงเจ้าจะป่าวประกาศให้ใครๆ รู้หรือไม่?”คำพูดของหลี่อิ๋นหู่ทำให้ชายชราพูดไม่ออก แต่เขายังยืนกรานว่า “โปรดให้เวลาข้าอีกสักนิด ข้าสัญญาว่าจะสืบหาความจริงเกี่ยวกับเขาให้ได้!”“เจ้าสืบเรื่องอ๋องแห่งแคว้นที่สนับสนุนหลงไหวอี้ให้ได้ก่อนเถอะ”หลี่อิ๋นหู่โบกมืออย่างรำคาญ “เอาเถอะ ออกไปซะ วันๆ เอาแต่ทำให้ข้าหนักใจ”ชายชราเปิดปากเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบ ถอนหายใจ แล้วออกจากห้องไปคืนนั้น หลี่เฉินถูกปลุกขึ้นจากการนอนอีกครั้งแม้ว่าดวงตาจะล้าจนร้อนผ่าว แต่เขายังรับรายงานลับสุดยอดจากเฉินทงมาพิจารณาเมื่ออ่านรายงานที่สวีเว่ยส่งมา หลี่เฉินถึงกับหายง่วงเป็นปลิดทิ้งรายงานแบ่งเป็นสองส่วน

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 661

    คำพูดของหลงไหวอี้ทำให้หลี่อิ๋นหู่ตาวาวขึ้นมาทันที เขาลองถามหยั่งเชิงว่า “อ๋องแห่งแคว้นผู้ที่ท่านกล่าวถึงนั้นคือ…?”หลงไหวอี้ยิ้มเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า “ท่านอ๋องไม่จำเป็นต้องรีบร้อน รอถึงเวลาที่เหมาะสม ข้าจะจัดให้ท่านพบกับท่านอ๋องผู้นั้น แต่ในเวลานี้ อ๋องฟานยังไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน”หลี่อิ๋นหู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยท่าทีที่หลงไหวอี้ชอบปิดบังอะไรไว้เสมอ ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจแต่ในเมื่อเขายังต้องพึ่งพาหลงไหวอี้ในหลายๆ เรื่อง หลี่อิ๋นหู่จึงกลืนความไม่พอใจลงไป และยิ้มแย้มกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ข้าไม่รีบ”ทั้งสองคนพูดคุยถึงรายละเอียดเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย ก่อนที่หลงไหวอี้จะลุกขึ้นกล่าวลา “ท่านอ๋อง ข้าขอตัวลา”หลี่อิ๋นหู่รีบกล่าวขึ้น “เรื่องที่ข้าเคยขอให้ท่านช่วยเมื่อวันก่อน...”หลงไหวอี้หยิบตั๋วเงินชุดหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อแล้ววางลงบนโต๊ะ “ท่านอ๋อง นี่คือตั๋วเงินสองแสนตำลึง ใบละหมื่นตำลึงรวมยี่สิบใบ เงินจำนวนนี้ครึ่งหนึ่งเป็นของอาจารย์ข้า อีกครึ่งมาจากท่านอ๋องผู้ที่ข้ากล่าวถึง อย่างไรก็ดี ทั้งอาจารย์ข้าและท่านอ๋องผู้นั้นก็ไม่ได้มีทรัพย์สินเหลือเฟือ…”หลี่อิ๋นหู่ยิ้มอย่างมีความสุข “ข้าเข้าใจดี

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 660

    ในเมื่อไม่สามารถสังหารเย่ลู่กู่จ้านฉีได้ จ้าวเสวียนจีจึงเลือกที่จะตัดขาดช่องทางทั้งหมดที่เย่ลู่กู่จ้านฉีจะใช้ส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปยังแคว้นเหลียวแผนการที่ตามมาภายหลังจึงเกิดขึ้นแต่หากหลี่เฉินรู้แผนการนี้ล่วงหน้า เขาย่อมจะไม่ปล่อยให้จ้าวเสวียนจีสังหารสายลับแคว้นเหลียวสำเร็จเพราะถ้าเย่ลู่กู่จ้านฉีสามารถส่งข้อความกลับแคว้นเหลียวได้ และทำให้แคว้นเหลียวโกรธจนเกิดปัญหาที่เชื่อมโยงไปถึงจ้าวเสวียนจี นั่นย่อมเป็นประโยชน์ต่อหลี่เฉินดังนั้น หากหลี่เฉินคิดจะขัดขวาง เขาย่อมต้องลงมือก่อนที่จ้าวเสวียนจีจะประสบความสำเร็จเมื่อปัดความเป็นไปได้ที่หลี่เฉินจะเกี่ยวข้อง จ้าวเสวียนจีเริ่มครุ่นคิดถึงผู้อื่นที่อาจมีส่วนร่วมอ๋องแห่งแคว้น? หรืออาจเป็นกลุ่มอิทธิพลในราชสำนัก?ความคิดนับร้อยพันพุ่งเข้ามาในหัวเหมือนเงื่อนปมที่ซับซ้อน เขาไม่สามารถจับจุดได้แม้แต่เงื่อนเดียวในขณะนั้น เสียงไก่ขันดังขึ้นจากนอกหน้าต่างรุ่งอรุณกำลังมาเยือนเสียงไก่ขันทำให้จ้าวเสวียนจีราวกับถูกปลุกให้ตื่น เขาสงบจิตใจลงในทันทีหลังจากโลดแล่นในวงราชสำนักมานานหลายสิบปี แม้จะถูกสถานการณ์บีบคั้นจนเสียศูนย์ชั่วขณะ แต่จ้าวเ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 659

    เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในเวลาเพียงช่วงจิบชาเดียว ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและจบลงเร็วยิ่งกว่า ทิ้งไว้เพียงซากศพที่ถูกไฟเผาไหม้และบ้านที่กำลังลุกไหม้กลายเป็นเถ้าถ่านกลุ่มคนชุดดำกระจายตัวออกไปในความมืดหลังจากสังหารสายลับและชิงเอาสิ่งของได้สำเร็จ คนหนึ่งในนั้นที่ถือจดหมายสำคัญไว้ในมือ วิ่งผ่านค่ำคืนมุ่งหน้าไปยังจวนจ้าวเมื่อมาถึงประตูเมืองที่ปิดสนิทในยามค่ำคืน ต่อหน้าคำถามของทหารเฝ้ายาม เขาโยนป้ายออกไปโดยไม่พูดพล่ำ"ที่แท้เป็นคนจากจวนท่านอาวุโสนี่เอง ข้าน้อยเสียมารยาทนัก ข้าจะรีบเปิดประตูให้เดี๋ยวนี้!"เมื่อเห็นป้ายที่สลักอักษรจ้าวตัวใหญ่ๆ ไว้ ทหารเฝ้าประตูไม่กล้าลังเล รีบส่งสัญญาณให้เปิดประตูทันทีหลังเก็บป้ายคืน คนชุดดำกำลังจะก้าวเข้าเมืองแต่ทันใดนั้น ทหารเฝ้าประตูที่เมื่อครู่ยังยิ้มแย้ม กลับเผยสีหน้าดุดัน ชักดาบยาวฟันคนชุดดำในทันทีเสียงปังดังขึ้น ร่างของคนชุดดำล้มลงกับพื้นทหารผู้โจมตีคุกเข่าลงค้นตัว หยิบซองจดหมายออกมา เขายิ้มอย่างพอใจและกล่าวกับทหารคนอื่นว่า"พี่น้องทั้งหลาย ขอบใจทุกคนมาก ท่านอ๋องของข้าจะตอบแทนพวกเจ้าอย่างงาม!"หลังจากกล่าวคำจนจบต่อเหล่าทหารธรรมดาที่กำลังหว

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 658

    หลี่เฉินหรี่ตามองเย่ลู่กู่จ้านฉีที่ยังคงพูดจาฉะฉานและแสดงความเต็มใจที่จะให้ความร่วมมือ แต่เขากลับไม่ได้ตอบโต้หรือขัดจังหวะจากท่าทีของเย่ลู่กู่จ้านฉี ดูเหมือนว่าเขาไม่รู้เลยว่าจ้าวเสวียนจีมีความเกี่ยวข้องกับแคว้นเหลียวหลี่เฉินอดผิดหวังไม่ได้เดิมทีเขาหวังว่าจะสามารถหาหลักฐานความผิดของจ้าวเสวียนจีได้ และเตรียมการรับมือไว้ล่วงหน้า แต่ในเมื่อเย่ลู่กู่จ้านฉีไม่รู้อะไรเลย แผนการนี้คงต้องพับเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ ทำได้เพียงรอให้ข่าวเรื่องเย่ลู่กู่จ้านฉีตกเป็นเชลยแพร่ไปถึงแคว้นเหลียว และหวังให้แคว้นเหลียวเป็นฝ่ายเปิดเผยความลับเองแต่ปัญหาคือ หลี่เฉินไม่สามารถควบคุมได้ว่าแคว้นเหลียวจะดำเนินการอย่างไรหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลี่เฉินก็หมดความสนใจที่จะสนทนากับเย่ลู่กู่จ้านฉีอีก เขาลุกขึ้นและเตรียมตัวออกไปเย่ลู่กู่จ้านฉีที่เห็นหลี่เฉินจะจากไป รีบร้อนพูดขึ้น "เจ้าไม่ต้องการให้ข้าช่วยเป็นพยานแล้วหรือ? เรื่องอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นการขายชาติหรือการส่งข่าวกรอง หากเจ้าอยากให้ข้าร่วมมือ ข้าก็ยินดีทำให้"หลี่เฉินหันมามองเขาด้วยสายตาเย็นชาและกล่าวว่า "สมองของเจ้าเหมาะจะใช้เลี้ยงม้าบนทุ่งหญ้าเท่า

DMCA.com Protection Status