LOGINShare
ตอนที่ 9 ความประทับใจ
Last Updated:
2025-01-08 20:13:07หลังจากทานข้าวและทานยาแล้วแพทย์เจ้าของไข้ก็เข้ามาตรวจพอดี
แพทย์วัยกลางคนแจ้งให้เมญาวีทราบว่าถ้าบ่ายนี้เธอไม่มีไข้ก็คงจะได้กลับบ้านในตอนเย็น
“เมยอยู่คนเดียวได้ไหม รินว่าจะลงไปหาอะไรกินหน่อยเริ่มหิวแล้ว” รินรดาที่นั่งอยู่บนเตียงผู้ช่วยพูดขึ้นหลังจากที่ทุกคนออกไปกันหมดแล้ว
“ได้สิ แล้วไม่ต้องซื้ออะไรขึ้นมานะ แค่อาหารของโรงพยาบาลเมยก็อิ่มจะแย่แล้ว”
“ถ้ารินเจอขนมอะไรที่เมยชอบรินจะซื้อขึ้นมาให้ก็แล้วกันนะ หรือถ้าเมยนึกได้ว่าอยากกินอะไรก็ไลน์ไปบอกนะ”
“อือ รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะหิวจนเป็นลมเอานะ”
“มีอะไรรีบโทรหาเลยนะ อ้อ แล้วถ้าเจ้านายเมยมาบอกเขาด้วยนะว่ารินอยากเจอ”
“จ้า”
ประตูห้องเปิดออกอีกครั้งแต่คนที่เดินเข้ามาไม่ใช่รินรดาอย่างที่คิด
“คุณเวย์”
“เป็นยังไงบ้าง สีหน้าดูดีแล้วนี่ ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่าแล้วเช้านี้มีไข้ไหม” คนมาใหม่ถามทีเดียวหลายคำถาม
“ให้เมยตอบคำถามไหนก่อนดีคะ”
“สั้น ๆ เลย ตอนนี้คุณโอเคไหม”
“ค่ะ เมยไม่เป็นอะไรแล้ว เช้านี้ไม่มีไข้ ไม่ปวดหัวแล้วค่ะ คุณเวย์ไม่ต้องลำบากมาเยี่ยมก็ได้” เมญาวีดีใจที่เขามาเยี่ยมแต่ก็ยังรู้สึกเกรงใจ
“ไม่ได้ลำบากอะไร ปกติวันเสาร์ผมก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้ว คุณทานอะไรหรือยัง ผมไม่รู้ว่าต้องซื้ออะไรมาเยี่ยม แต่จำได้ว่าคุณชอบทานเค้กเผือกก็เลยแวะซื้อมาให้ หมอไม่ได้ห้ามใช่ไหม” เพราะไปทานอาหารด้วยกันบ่อยเวหาจึงรู้ว่านอกจากเมญาวีจะทานอาหารได้เกือบทุกชนิดแล้วสิ่งที่เธอมักสั่งมาทานตลอดก็คือเค้กเผือก
“ไม่ได้ห้ามค่ะ แต่เมยทานข้าวไปแล้วตอนนี้ยังอิ่มอยู่เลย”
“เดี๋ยวผมแช่ตู้เย็นไว้นะ จะทานตอนไหนก็บอก” เขาเดินเอาเค้กไปเก็บและกลับมานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา
เมญาวีเพิ่งสังเกตว่าวันนี้เจ้านายของเธอไม่ได้ใส่สูทเหมือนวันทำงาน เขาสวมเสื้อเชิ้ตคอจีนสีครีมกับกางเกงยีนสีซีดดูดีไปอีกแบบ หญิงสาวเผลอมองเขาอยู่นานจนกระทั่งรินรดาเข้ามา
เวหาเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตร
“รินนั่นคุณเวหาเจ้านายของเมย คุณเวหาคะนี่เพื่อนเมยค่ะชื่อรินค่ะ”
“สวัสดีค่ะคุณเวหา ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
“เช่นกันครับ”
“มานานแล้วเหรอคะ”
“เพิ่งมาเมื่อครู่ครับ”
“ขอบคุณนะคะที่เมื่อคืนอยู่เป็นเพื่อนเมย คุณคงลำบากแย่”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้ลำบากอะไรเลย”
“เมยโชคดีนะคะที่มีเจ้านายอย่างคุณเวหา”
“คงเรียกว่าโชคดีอะไรหรอกครับ เราทำงานด้วยกันก็ต้องห่วงใยกันเป็นธรรมดา”
“ค่ะ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณนะคะ ทั้งเรื่องที่พาเมยมาโรงพยาบาล ทั้งนอนเฝ้า แล้วยังจะช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลอีก”
รินรดาไปติดต่อที่แผนกการเงินแล้วตอนที่มาถึง แต่เขาแจ้งว่าเวหาลงชื่อเป็นเจ้าของไข้และจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง
“คุณเวย์คะ เรื่องค่ารักษาเดี๋ยวเมยจะจ่ายคืนนะคะ”
“ผมบอกตอนไหนว่าจะเอาคืน”
“แต่เมยเกรงใจ”
“รินว่าเงินแค่นี้เจ้านายของเมยขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก ถ้าเมยอยากตอบแทนก็แค่ตั้งใจทำงานเท่านั้น รินพูดถูกไหมคะคุณเวหา”
“ถูกต้องเลยครับ ผมว่าเพื่อนคุณพูดจาได้น่าฟังมากเลยทีเดียว”
“รินว่าเราสองคนไปหากาแฟดื่มกันดีไหมคะ เมยจะได้นอนพัก”
“ดีเหมือนกันครับ” เวหารีบตอบตกลง ไม่ใช่เพราะอยากไปดื่มกาแฟแต่เพราะอยากรู้จักผู้ช่วยของตัวเองให้มากกว่านี้ผ่านทางเพื่อนของเธอ
ร้านกาแฟที่อยู่ชั้นล่างสุดของโรงพยาบาลผู้คนค่อนข้างพลุกพล่าน ทั้งสองคนยังโชคดีที่มีโต๊ะว่างอยู่ พอสั่งกาแฟกับพนักงานแล้วรินรดาก็เริ่มชวนชายหนุ่มผู้เป็นเจ้านายของเพื่อนคุย
“ปกติคุณเวหาใจดีกับลูกน้องอย่างนี้เสมอเหรอคะ เมื่อคืนคุณถึงได้เฝ้าเธอ”
“ก็เธอเป็นลูกน้องของผมนี่ครับ อีกอย่างที่เธอไม่สบายก็เพราะผม”
“เหรอคะ เมยไม่เห็นบอกว่าเพราะคุณ”
“ผมมีธุระก็เลยไม่ได้ไปส่งเธอ ทำให้เธอต้องตากฝน”
“มันเป็นเหตุสุดวิสัยนี่คะ เมยเองก็ไม่ได้ว่าอะไรคุณสักหน่อย”
“ครับ ยิ่งเธอไม่ว่าผมก็ยิ่งเกรงใจและรู้สึกผิดครับ”
“แค่เกรงใจเองเหรอคะ”
“หมายความว่ายังไงครับ”
“เมยเป็นคนซื่อค่ะ ถ้าคุณทำดีกับเธอเพราะเกรงใจหรือรู้สึกผิดก็อย่าทำเลย เธออาจจะตีความหมายผิดได้”
เวหาเงียบเพราะกำลังใช้ความคิด ชายหนุ่มหยิบแก้วกาแฟที่บริกรเพิ่มจะนำมาเสิร์ฟขึ้นมาจิบ ก่อนจะพูดความรู้สึกออกไป
“ถ้าผมบอกว่าประทับใจเธอล่ะครับ”
“ประทับใจเหรอคะ”
“เพื่อนของคุณเป็นคนจิตใจดี ทำงานเก่งครับ อีกอย่างคือเธอไม่เคยบ่นหรือรำคาญเวลาที่ผมต้องรีบกลับบ้านไปทานอาหารเย็นกับแม่ บางครั้งเธอยังคอยเตือนให้ผมรีบกลับ แม้ว่างานที่ทำอยู่จะต้องช่วยกันสองคน แต่เมญาวีก็ไม่เคยบ่นที่ต้องอยู่ทำงานคนเดียว”
“คุณใช้คำได้แปลกดีนะคะ”
“แปลกยังไงครับ”
“ก็คุณบอกว่าประทับใจ แทนที่จะบอกว่ารู้สึกดีหรือชอบ”
เป็นอีกครั้งที่เวหานิ่งเงียบ ผู้หญิงคนนี้เหมือนจะรู้ทันเขาไปเสียทุกเรื่อง
“จะผิดไหมถ้าผมจะชอบเธอ ผมกับเมยทำงานมาด้วยกันเป็นเดือนแล้ว แต่ผมไม่เคยรู้เรื่องอะไรของเธอเลย เธอไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟัง”
“คุณกำลังจะถามว่าเมยมีแฟนหรือยังใช่ไหมคะ”
“แล้วคำตอบคืออะไรล่ะครับ”
“ยังค่ะ เมยไม่เคยมีแฟน”
“เป็นไปได้ยังไงเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก”
“มันเป็นไปแล้วค่ะ”
รินรดาไม่ได้บอกว่าที่เมญาวีไม่ยอมมีแฟนเพราะยังยึดติดกับเรื่องราวในอดีต เพื่อนของเธออยากเจอพี่ชายที่แสนดี อยากถามว่าเขายังจำสัญญาได้ไหม ถ้าเขาจำไม่ได้หรือมีครอบครัวไปแล้ว นั่นแหละเธอถึงจะยอมหลุดพ้นจากคำสัญญา
เรื่องนี้รินรดาไม่เห็นด้วย แต่ที่ผ่านมาคนที่เข้ามาจีบเพื่อนสาวนั้นไม่มีใครเข้าตาเหมือนกับคุณเวหาคนนี้เลย เพราะฉะนั้นรินรดาคิดว่าถ้าผู้ชายคนนี้ชอบเพื่อนของเธอจริง ๆ รินรดาจะช่วยให้เขากับเมญาวีได้ลองเปิดใจคบหากันเผื่อว่าเขาจะทำให้เพื่อนของเธอยอมทิ้งสัญญาในอดีตลงไปได้
“แปลกนะครับ”
“ไม่แปลกเลย เมยเป็นเด็กเรียนค่ะ เรื่องมีแฟนเลยไม่อยู่ในหัว แต่ตอนนี้เธอเรียนจบแล้วก็คงเริ่มเปิดใจบ้าง”
“ฉันไม่ได้บอกให้คุณจีบเธอนะคะ”
“ถ้าผมจะจีบล่ะครับ”
“นั่นมันเรื่องของคุณค่ะ”
“คุณคงไม่ห้าม”
“ถ้าคุณคิดจะจีบเล่น ๆ เอาไว้ควงแก้เหงาก็อย่าเลยค่ะ แต่ถ้าคุณคิดจะจริงจังค่อยจีบนะคะ รินไม่อยากให้เพื่อนเสียใจค่ะ”
เวหาไม่ตอบรับหรือปฏิเสธเพราะเขากำลังคิดว่าความรู้สึกที่มีต่อผู้ช่วยนั้นมันมากถึงขั้นคิดจะจริงจังหรือแค่เพราะเขาประทับใจในตัวเธอเท่านั้น บางทีเขาควรหาโอกาสใกล้ชิดกับเมญาวีมากขึ้นอีกสักหน่อย เพื่อฟังเสียงหัวใจของตัวเองว่ามันต้องการแบบไหน
รินรดาเองก็ไม่ได้คาดคั้นเอาคำตอบเพราะเรื่องอย่างนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป
“วันนี้คุณไม่มีธุระไปไหนเหรอคะ”
“ไม่ครับ ปกติวันเสาร์เป็นวันพักผ่อน”
“ถ้าอย่างนั้นรินรบกวนให้คุณอยู่เป็นเพื่อนเมยได้ไหม พอดีว่ารินมีธุระต้องไปทำค่ะ”
“ได้ครับ ผมก็ตั้งใจมาอยู่เป็นเพื่อนเธออยู่แล้ว”
“ถ้าหมออนุญาตให้กลับบ้านได้รบกวนคุณโทรบอกรินนะคะ”
“ผมคิดว่าผมปส่งเธอเองจะดีกว่า คุณจะได้ไปทำธุระให้เรียบร้อย ดีไหมครับ”
“จะรบกวนคุณมากไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอกครับ”
“งั้นก็รบกวนด้วยนะคะ มื้อนี้รินขอเลี้ยงคุณเวหานะคะ เป็นการขอบคุณที่คุณช่วยดูแลเพื่อนรักของริน”
“ขอบคุณครับ เอาไว้ครั้งหน้าผมคงได้เลี้ยงคุณบ้าง”
“ยินดีค่ะ ครั้งหน้าเราไปกันสามคนนะคะ”
“ครับ”
รินรดาเดินลุกออกแล้วแต่เวหายังนั่งอยู่ที่เดิม เขามองดูนาฬิกา แล้วกลับขึ้นไปบนห้องเพราะคิดว่าป่านนี้เมญาวีคงพักผ่อนเต็มที่แล้ว
ชายหนุ่มเปิดประตูห้องเข้าไปเบาๆ เพราะรู้ว่าอีกคนในนั้นกำลังพักผ่อนอยู่หรือเปล่า
เวหาเดินเข้ามาใกล้เตียงผู้ป่วย เมญาวียังคงนอนหลับตานิ่ง เขาเลยลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ
ชายหนุ่มนั่งมองหน้าผู้ช่วยที่ตอนนี้ยังคงหลับสนิท ใบหน้าสวยนั้นไม่ได้ถูกเติมแต่งด้วยเครื่องสำอางแต่มันยังคงสวยงามจนเขาเผลอนั่งมองอย่างไม่รู้เบื่อ นานแล้วที่ไม่ได้นั่งมองหน้าใครแบบนี้มาก่อน
พอหญิงสาวขยับตัวเวหาก็รีบหันหน้าไปทางอื่น
“คุณเวย์ แล้วรินล่ะคะ” เธอมองหาเพื่อนที่บอกว่าลงไปดื่มกาแฟกับเวหา
“เพื่อนคุณมีธุระด่วนครับ”
“เหรอคะ แย่จัง” เมญาวีอยากให้เพื่อนไปส่งที่ห้องเพราะไม่อยากนั่งแท็กซี่กลับคนเดียว แม้เธอจะไม่มีไข้แล้วแต่ก็รู้สึกเพลีย ๆ อยู่เลยไม่อยากกลับคนเดียว
“มีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“ถ้าเป็นเรื่องกลับบ้านเดี๋ยวผมไปส่งเอง” เวหารีบอาสาเพราะเขาตั้งใจจะไปส่งเธอยู่แล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแค่นี้ก็รบกวนคุณมากแล้ว”
“ไม่รบกวนอะไรเลย ที่คุณไม่สบายก็เพราะผม”
“ไม่เกี่ยวกับคุณเวย์เลยนะคะ เมยใจร้อนเองไม่ยอมเรียกแท็กซี่”
“แต่ถ้าผมไปส่งคุณถึงที่คุณก็คงไม่ต้องเปียกฝน”
“อย่าโทษตัวเองเลยค่ะ คุณมีความจำเป็นเมยเข้าใจค่ะ”
“ขอบคุณนะครับที่เข้าใจผม เพราะฉะนั้นแล้ววันนี้คุณก็ควรให้ผมไปส่งที่บ้าน”
“ไม่ใช่บ้านหรอกค่ะ มันเป็นหอพัก”
“นั่นแหละครับให้ผมไปส่งคุณคะ”
“ก็ได้ค่ะ”
Related chapters
รักเล่นกล ตอนที่ 10 คนตัวโตกับห้องเล็กๆ
แพทย์ของไข้มาตรวจอีกครั้งในตอนบ่าย เขาอนุญาตให้หญิงสาวกลับบ้านได้ แต่ก็กำชับให้เธอทานต่ออีกจนครบห้าวันและถ้ากลับไปแล้วยังมีไข้หรือมีอาการผิดปกติก็ต้องรีบกลับมาพบแพทย์“ผมจะไปชำระเงินก่อนระหว่างนี้คุณก็เตรียมเปลี่ยนชุดรอเลยนะครับ ผมลืมถามเลยว่าคุณมีชุดสำหรับใส่กลับบ้านไหม”“มีค่ะ รินเตรียมมาให้แล้ว”“ถ้าเปลี่ยนชุดแล้วก็รอผมอยู่ตรงนี้ก่อนนะ”“ค่ะ”เวหาออกจากห้องไปแล้วเมญาวีก็รีบเข้าห้องน้ำ ชุดที่เพื่อนของเธอเตรียมมาให้นั้นเป็นเดรสแขนระบายสีฟ้า มีลายดอกไม้เล็กที่ปลายกระโปรงซึ่งยาวคลุมเข่ามาเล็กน้อยเมญาวีรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหวานตอนนี้ปราศจากเครื่องสำอาง แต่มันก็ดูไม่โทรมเท่าไหร่ คงเพราะเธอได้นอนพักอย่างเต็มที่ เมญาวีมัดผมเป็นหางม้าอย่างเดิมก่อนจะออกมานั่งรอเวหาที่โซฟาตัวยาวรถยนต์คันหรูจอดที่หน้าอาคารพาณิชย์สี่ชั้นแห่งหนึ่งด้านล่างเป็นร้านอาหารตามสั่งและร้านซักรีด ส่วนด้านบนแบ่งพื้นที่เป็นหอพักให้เช่า“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”“ห้องคุณอยู่บนตึกนั้นเหรอครับ”“ใช่ค่ะ ด้านล่างเป็นร้านค้า ด้านบนแบ่งเป็นหอพักให้เช่าค่ะ มันอาจจะดูเก่าไปหน่อยแต่ด้านในก็พออยู่ได้ค่ะ”“ผมคิดว่าคุณจะอยู่ที่ดีก
Last Updated : 2025-01-08รักเล่นกล ตอนที่ 11 ช่วยแม่หน่อยนะ
เวหากลับมาถึงบ้านของตัวเองก่อนเวลาอาหารเย็นเพียงเล็กน้อยมารดาของเขาดูอารมณ์ดีขึ้นมาก คงเพราะได้คุยกับเพื่อน ๆ ชายหนุ่มอยากเห็นภาพยิ้มแย้มแบบนี้ทุกวัน แต่คิดว่ามันคงเป็นไปได้ยาก แต่เขาก็จะพยายามทำให้เธอมีความสุขที่สุด“แม่ครับ เราออกไปทานข้าวข้างนอกกันดีไหมครับ” เวหาไม่อยากให้แม่ต้องอารมณ์เสียเพราะวันนี้พ่อของเขาอยู่บ้าน ชายหนุ่มไม่อยากให้ทั้งสองปะทะคารมกันบนโต๊ะอาหารเหมือนเมื่อวาน“ได้สิ เวย์ไปร้านไหนล่ะลูก ร้านเดิมดีไหม”“แม่ครับเราไปทานสเต๊กดีไหมครับ มีร้านเปิดใหม่ไม่ไกลจากบ้านเราเลยนะครับ”เวหาไม่อยากไปไกลจากบ้านเพราะรู้ว่ามารดาต้องรีบกลับมาทานยาและพักผ่อนตามเวลา“แม่ตามใจเวย์ แต่ขอแม่ไปเปลี่ยนชุดก่อนได้ไหม”“แม่ครับ ชุดนี้ก็สวยอยู่แล้วไม่เห็นต้องเปลี่ยนเลย” ชายหนุ่มเดินเข้ามาหามารดาพร้อมกับสวมกอด ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะอยู่ในชุดไหนก็สวยสำหรับเขาเสมอ“ไม่ได้หลอกแม่ใช่ไหม” วราพรก้มมองตัวเองอย่างไม่มั่นใจ“ไม่เลยครับ ผมว่าเรารีบไปกันเถอะ พอพูดถึงอาหารผมก็เริ่มหิวขึ้นมาแล้ว”พอได้ออกมาทานอาหารนอกบ้านมารดาของเขาก็ทานได้เยอะกว่าปกติ และดูมีความสุขมากกว่าทานกับบิดาด้วยซ้ำ เวหาไม่เข้าใจว่าถ
Last Updated : 2025-01-09รักเล่นกล ตอนที่ 12 ชิดใกล้
การเริ่มงานในเช้าวันจันทร์ของเมญาวีแปลกไปกว่าทุกวัน เพราะทันทีที่เธอเดินลงมาจากหอพักก็พบกับรถของเจ้านายที่มาจอดรออยู่แล้ว“สวัสดีค่ะคุณเวย์ มีเรื่องด่วนอะไรหรือเปล่าคะ ถึงมาตั้งแต่เช้าแบบนี้”“ไม่ด่วนหรอกครับ ผมแค่คิดว่าเราน่าจะไปที่โรงงานก่อน แล้วตอนบ่ายค่อยเข้าบริษัท”“ก็ดีเหมือนกันนะคะ ออกจากที่นี่เวลานี้ไป พอไปถึงทุกคนก็คงมาทำงานกันแล้ว คุณเวย์ทานอะไรมาหรือยังคะ”“ยังเลยครับ ผมว่าจะชวนคุณไปหาอะไรทานก่อน แถวนี้มีร้านไหนเปิดเช้าบ้างครับ”“ไม่มีหรอกค่ะ ส่วนใหญ่จะเปิดกับใกล้ ๆ เที่ยง ถ้าจะมีก็แต่ร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งคุณทานได้ไหมคะ”“ได้สิ ตอนเด็ก ๆ พ่อจะซื้อให้กินที่หน้าโรงเรียนบ่อย”“คุณเวย์รออยู่ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวเมยเดินไปซื้อให้”“ไปซื้อด้วยกันก็ได้นะครับ ขึ้นรถมาเลย”“อย่าเลยค่ะ ตรงนั้นมันไม่มีที่จอด เมยไปไม่ถึง 5 นาทีหรอกนะคะ”“เมยครับ จะว่าอะไรไหมถ้าผมขอขึ้นไปเข้าห้องน้ำบนห้องคุณหน่อย” “ได้ค่ะ คุณเวย์เอากุญแจไปเปิดเองนะคะ” เมญาวีส่งกุญแจห้องให้กับเจ้านาย ส่วนตัวเองนั้นรีบเดินไปยังหน้าปากซอยเพื่อซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมาเป็นอาหารเช้าสำหรับตัวเองและเจ้านายหนุ่มที่วันนี้ดูท่
Last Updated : 2025-01-09รักเล่นกล ตอนที่ 13 เปิดใจ
ตลอดหนึ่งเดือนเวหามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเมญาวีเพิ่มมากขึ้นเพราะช่วงนี้มารดาของเขากำลังติดเพื่อน เวหาจึงมีเวลาไปรับไปส่งบ่อยขึ้นด้วยเหตุผลที่ว่ามันเป็นทางผ่าน“คุณเวย์คะ เย็นนี้เมยคงไปทานข้าวกับคุณไม่ได้นะคะ” ผู้ช่วยสาวบอกกับเจ้านายหนุ่มเมื่อถึงเวลาเลิกงาน“ทำไมล่ะครับผมนึกว่าเราไปจะทานด้วยกันทุกวันเสียอีก” เวหากลัวว่าเธอจะรำคาญที่เขาเอาแต่ตามติดเธอมาตลอด“เมยนัดกับรินไว้ค่ะ คุณเวย์ไม่ต้องไปส่งนะคะ เดี๋ยวรินจะมารับที่นี่เองค่ะ” เธอรีบบอกเมื่อเห็นว่าเขาเองก็กำลังเก็บของบนโต๊ะทำงาน“แย่จังนะครับ ผมไม่อยากทานข้าวคนเดียวเลย” เสียงนั้นฟังเหมือนเขากำลังผิดหวัง“พูดแบบนี้เมยรู้สึกผิดเลยค่ะ”“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจพูดให้คุณรู้สึกผิดนะครับ คุณไปกับเพื่อนเถอะ ผมเองก็คงจะไปหาเพื่อนเหมือนกัน” นานแล้วเหมือนกันที่เวหาไม่ได้ออกไปดื่มสังสรรค์กับเพื่อน“เมยไปก่อนนะคะรินมาถึงแล้วค่ะ เจอกันวันจันทร์นะคะ”“ครับ เจอกันครับ” เวหาไม่ได้บอกว่าจะเจอกันวันไหน แต่คงไม่ใช่วันจันทร์อย่างที่เธอบอกแน่เมญาวีคว้ากระเป๋าสะพายแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรีบร้อน เธอไม่อยากเพื่อนรักรอนานหญิงสาวออกจากลิฟต์แล้วตรงไปยังลานจอด
Last Updated : 2025-01-09รักเล่นกล ตอนที่ 14 เดทแรก
จากที่คิดว่าจะตื่นสายสักหน่อยเพราะไม่อยากให้หน้าของตัวเองโทรแต่เมญาวีก็ทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเธอชินกับการตื่นเช้าไปเสียแล้ว เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาที่นัดไว้เมญาวีเลยทำความสะอาดห้องและเปลี่ยนผ้าปูที่นอนก่อนจะนำลงส่งที่ร้านซักรีดที่อยู่ชั้นล่างสุดของหอพัก จากนั้นก็แวะทานอาหารกลางวันแล้วจะขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวอย่างไม่รีบร้อน เธอสำรวจตัวเองหน้ากระจกอีกครั้งก่อนที่เวหาจะมารับ วันนี้เมญาวีสวมเสื้อครอปปาดไหล่สีขาวแขนสามส่วนกับกางเกงผ้าขาสั้นเหนือเข่า จากนั้นสวมรองเท้าผ้าใบสีขาวแต่งลายสีม่วงพาสเทลเตรียมพร้อมที่จะออกจากห้อง พอถึงเวลานัดเจ้านายหนุ่มก็โทรขึ้นมาตาม เธอรีบเดินลงมาจากหอพักด้วยใจที่เต้นแรง นี่เป็นครั้งแรกที่ออกไปไหนด้วยกันในวันหยุด “คิดไว้หรือยังว่าจะดูเรื่องอะไร” เวหาถามเมื่อเห็นว่าหญิงสาวคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว เขาแอบมองดูการแต่งตัวของเธอไปด้วยในขณะที่พูด วันนี้ผู้ช่วยของเขาแต่งตัวได้น่ารักสมวัยกว่าทุกวันที่ไปทำงาน “คุณเวย์มองอะไรคะ” “ผมว่าเมยแต่งตัวแบบนี้น่ารักดีนะครับ”
Last Updated : 2025-01-09รักเล่นกล ตอนที่ 15 ผมแค่อยากคุยด้วย
หลังจากมีเดทแรกด้วยกันจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบจะสามเดือนแล้ว เวหามักจะพาเมญาวีออกไปทานข้าว ซื้อของ หรือบางครั้งก็ไปดูหนังและฟังเพลงด้วยกันบ้างในวันหยุด แต่พออยู่ที่ทำงานก็เว้นระยะห่างในระดับหนึ่งเพราะไม่อยากให้เมญาวีต้องลำบากใจ วันนี้ชายหนุ่มตั้งใจว่าจะขอเมญาวีเป็นแฟน เพราะเขามั่นใจแล้วว่าเธอคือผู้หญิงที่เขาอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ช่วงเวลาที่ได้รู้จักกันมันอาจจะดูสั้น แต่เพราะทั้งเขาและเธออยู่ใกล้ชิดกันมากในแต่ละวัน ทำให้ได้เรียนรู้กันและกันมากขึ้น แล้วแผนที่วางไว้ก็ล้มไม่เป็นท่า เมื่อมารดาของเวหาโทรมาบอกให้เขากลับไปทานอาหารเย็นกับเธอที่บ้านเพราะมีคนสำคัญที่อยากให้ลูกชายได้เจอ “เมย ผมขอโทษนะครับ เย็นนี้ผมคงไปทานข้าวกับคุณไม่ได้”เวหารู้สึกผิดเพราะวันนี้เขานัดทานอาหารเย็นกับเธอ “ไม่เป็นไรค่ะ เมยเข้าใจ” เมญาวีรู้ดีว่าชายหนุ่มมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานัดทานข้าวกับเธอแล้วทำอย่างที่พูดไม่ได้ แต่หญิงสาวก็ไม่เคยโกรธเขาเลยสักนิด กลับนึกชื่นชมด้วยซ้ำที่เขารักและดูแลมารดาเป็นอย่างดี “คุณจะกลับเลยไหมจะได้ออกไ
Last Updated : 2025-01-09รักเล่นกล ตอนที่ 15 ผมแค่อยากคุยด้วย
หลังจากมีเดทแรกด้วยกันจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบจะสามเดือนแล้ว เวหามักจะพาเมญาวีออกไปทานข้าว ซื้อของ หรือบางครั้งก็ไปดูหนังและฟังเพลงด้วยกันบ้างในวันหยุด แต่พออยู่ที่ทำงานก็เว้นระยะห่างในระดับหนึ่งเพราะไม่อยากให้เมญาวีต้องลำบากใจ วันนี้ชายหนุ่มตั้งใจว่าจะขอเมญาวีเป็นแฟน เพราะเขามั่นใจแล้วว่าเธอคือผู้หญิงที่เขาอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ช่วงเวลาที่ได้รู้จักกันมันอาจจะดูสั้น แต่เพราะทั้งเขาและเธออยู่ใกล้ชิดกันมากในแต่ละวัน ทำให้ได้เรียนรู้กันและกันมากขึ้น แล้วแผนที่วางไว้ก็ล้มไม่เป็นท่า เมื่อมารดาของเวหาโทรมาบอกให้เขากลับไปทานอาหารเย็นกับเธอที่บ้านเพราะมีคนสำคัญที่อยากให้ลูกชายได้เจอ “เมย ผมขอโทษนะครับ เย็นนี้ผมคงไปทานข้าวกับคุณไม่ได้”เวหารู้สึกผิดเพราะวันนี้เขานัดทานอาหารเย็นกับเธอ “ไม่เป็นไรค่ะ เมยเข้าใจ” เมญาวีรู้ดีว่าชายหนุ่มมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขานัดทานข้าวกับเธอแล้วทำอย่างที่พูดไม่ได้ แต่หญิงสาวก็ไม่เคยโกรธเขาเลยสักนิด กลับนึกชื่นชมด้วยซ้ำที่เขารักและดูแลมารดาเป็นอย่างดี “คุณจะกลับเลยไหมจะได้ออกไ
Last Updated : 2025-01-10รักเล่นกล ตอนที่ 16 ไม่เร็วไปใช่ไหม
วันศุกร์เป็นวันที่ใครหลายคนรอคอยเพราะพรุ่งนี้ก็จะได้หยุดอยู่บ้าน แต่สำหรับเมญาวีแล้วเธอรู้สึกว่ามันเป็นวันที่แสนน่าเบื่อ เพราะเช้านี้หญิงสาวได้รับโทรศัพท์จากเจ้าของหอพักว่ามีเรื่องอยากจะคุยด้วยเลยขอให้เธออยู่รอก่อนที่จะออกไปทำงาน เมญาวีคิดว่ามันต้องเป็นเรื่องสำคัญเพราะถ้าไม่อย่างนั้นก็คงคุยกันทางโทรศัพท์ไปแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะคิดค่าเช่าเพิ่มหรือเปล่า แต่สำหรับเธอแล้วคิดว่าถ้าเจ้าของหอจะขึ้นค่าเช่า ก็คงไม่เป็นปัญหาเพราะตอนหญิงสาวได้เป็นพนักงานประจำแล้ว เงินเดือนของเธอก็เพิ่มขึ้นจากเดิมถึงสามพันบาท แล้วยิ่งช่วงหลายเดือนมานี้เมญาวีแทบจะต้องใช้จ่ายอะไรเลย ไปทำงานก็ไปพร้อมเจ้านาย พอตกเย็นเจ้านายก็พาไปทานข้าวอยู่เป็นประจำ หญิงสาวไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเจ้านายและลูกน้องคนอื่น ๆ จะเป็นเหมือนเธอไหม พอถามเรื่องนี้กับรินรดาเพื่อนก็บอกว่าสิ่งที่เวหาทำนั้นมันมากกว่าคำว่าเจ้านายกับลูกน้องทั่ว ๆ ไป เธอไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองแต่ที่ผ่านมาก็สัมผัสได้ว่าระหว่างตัวเองและเวหามันมีอะไรมากกว่าอย่างที่รินรดาบอก พอคิดเรื่องของเจ้านายเธอก็ลืมไปสนิทเลย
Last Updated : 2025-01-10
Latest chapter
รักเล่นกล ตอนที่ 40 โอกาสแบบนี้มีไม่บ่อย (จบ)
เสียงดนตรีเพลงคลาสสิกที่กำลังบรรเลงอยู่สร้างความโรแมนติกให้กับคู่รักหลายคู่ในบาร์รูฟท็อปบนโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เวหากับเมญาวีก็เป็นหนึ่งในคู่รักนั้น วันนี้เป็นวันครบ 3 ปี สำหรับการแต่งงานของทั้งสอง เป็นโอกาสพิเศษที่ทั้งสองคนจะได้อยู่ตามลำพัง เพราะที่ผ่านมาชีวิตของเขาและเธอวุ่นวายอยู่กับการทำงานและเลี้ยงดูลูกน้อยวัยสองขวบ หลังจากแต่งงานได้เพียงสามเดือนเมญาวีก็ตั้งท้องลูกสาวที่แสนน่ารัก เด็กหญิงตัวน้อยมีชื่อว่าน้องข้าวหอมเพราะอยากเลี้ยงลูกเองแต่ก็ต้องทำงานไปด้วย เวหาเลยแบ่งห้องที่ทำงานเป็นห้องสำหรับเด็กหนึ่งห้อง จ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลลูกสาวในขณะที่เมญาวีทำงาน พอถึงเวลาเลิกงานทั้งครอบครัวก็กลับไปที่บ้านหลักเล็กซึ่งปลูกอยู่ในรั้วเดียวกับบ้านเดิมของเวหา แต่เพราะวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของทั้งสอง เพชรลดาอยากให้ลูกสาวและลูกเขยได้ใช้เวลาช่วงนี้ด้วยกันตามลำพัง เธอจึงมารับหลานสาวและพี่เลี้ยงไปอยู่ที่โคราชชั่วคราว“ร้านนี้บรรยากาศดีเหมือนกันนะคะพี่เวย์ จองยากไหมคะ”“ไม่ยากหรอกครับ พี่แดนจัดการให้” โรงแรมหรูแห่งนี้เป็นอีกหนึ่งโรงแรมที่เดนิสเพื่อนรุ่นพี่ของ
รักเล่นกล ตอนที่ 39 ไม่อยากให้รอ
ภายในห้องนอนยังมืดสนิทแม้จะเป็นเวลาเกือบจะเที่ยงเพราะมีผ้าม่านกันแสงอย่างดี เมญาวียังซุกตัวอยู่กับแผงอกแกร่งของคนรัก เธอเพิ่งได้นอนพักในเวลาเกือบจะหกโมงเข้า แต่เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ทั้งเขาและเธอก็เลยไม่ต้องรีบไปทำอะไรที่ไหน เมื่อคืนเมญาวีตามใจเขามากกว่าทุกครั้งเพราะเห็นว่าสัปดาห์ที่ผ่านมาชายหนุ่มทำงานอย่างหนักเพื่อบริษัทมาตลอด เมญาวีไม่คิดจะไปเรียนต่อแล้วเพราะไม่อยากห่างจากคนรักแต่เธอก็ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเวหา หญิงสาวใช้เวลาช่วงที่ไม่ตามคนรักไปบริษัทเรียนรู้งานกับคุณสิงหลที่บ้านหลังใหญ่ของเขา เพราะอยากช่วยงานของเวหาให้ได้มากกว่านี้ พอได้ไปบ้านของเวหาบ่อยขึ้นเมญาวีก็สนิทสนทกับคุณวราพรมารดาของชายหนุ่มมากขึ้นด้วย หญิงสาวจึงรู้ว่าที่ผ่านมาเวหาต้องทำงานอย่างหนักเพื่อพิสูจน์ตัวเองให้คนในบริษัทและบิดายอมรับในตัวเขา เมญาวีรู้สึกเห็นใจคนรักมากขึ้น บริษัทที่เขาทุ่มเททำงานอย่างหนักให้นั้นอีกส่วนหนึ่งก็เป็นของเธอด้วย การจะไปเรียนและให้เขาทำงานที่นี่ไม่ใช่เรื่องที่คนรักควรทำสักเท่าไหร่ ที่ผ่านมาเธอคิดถึงแต่ตัวเองมาตลอด แม้ตอนแรกเวหา
รักเล่นกล ตอนที่ 38 อย่ายั่ว
ระหว่างที่ยังรอวีซ่าซึ่งไม่รู้จะได้เมื่อไหร่ เมญาวีก็ย้ายมาอยู่กับเวหาที่คอนโด แม้ว่ามารดาของเขาจะชวนให้ไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน แต่เพราะเวหาอยากมีเวลาส่วนตัวกับคนรักให้มากที่สุด เขาจึงพาเมญาวีไปทานข้าวกับท่านที่บ้านเป็นบางวันเท่านั้น เมญาวีตามเวหาไปที่บริษัทเป็นบางวันเท่านั้น เธอไม่ได้ไปทำงานในตำแหน่งเลขา เพียงแต่ตามไปเพราะเวหาอยากให้หญิงสาวเรียนรู้งานในบริษัท พนักงานส่วนใหญ่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เมญวีมีหุ้นอยู่ในบริษัท ทุกคนรู้แค่เพียงว่าเธอเป็นคนรักของเวหาเพียงเท่านั้น ช่วงนี้งานของเวหาค่อนข้างหนักเอาการ แต่งานหนักแค่ไหนเขาก็ไม่เคยบ่น เพราะทันทีที่กลับมาถึงคอนโดมาเจอกับคนรักเขาก็หายเหนื่อยทันที “พี่เวย์ ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ” “ก็เยอะเป็นปกติครับ” “หาเลขาสักคนดีไหม” “ไม่เป็นไรครับพี่ธรก็ยังอยู่ เขาช่วยพี่ได้เยอะ” “ถ้ากลัวว่าเลขาคนใหม่จะทำให้เมยหึงพี่เวย์ก็หาเลขาผู้ชายสิคะ” “เอาไว้ถ้าพี่ธรบ่นว่าเหนื่อยพี่จะให้เขาหาคนมาช่วยนะครับ” “ถ้ารอให้พี่ธรบ่นสงสัยไม่ต้องหาเลขากันแล้วล่ะคะ”เมญา
รักเล่นกล ตอนที่ 37 การเผชิญหน้า
กลับจากหัวหิน เวหาพาเมญวีมาที่บ้านของตัวเอง เป็นครั้งแรกที่เธอมายังบ้านหลังใหญ่“สวัสดีค่ะแม่” เธอยกมือไหว้และเรียกคุณวราพรว่าแม่อย่างที่เคยเรียก เนื่องจากตอนนี้เธอกับเวหาตกลงจะกลับมาคบกันอย่างเดิมแล้ว“หนูเมย แม่คิดว่าจะไม่ได้เจอหนูแล้ว แม่ขอโทษเรื่องพ่อของหนูด้วย ถ้าแม่ไม่เห็นแก่ตัวหนูคงมีครอบครัวที่อบอุ่น”“อย่าพูดถึงมันเลยค่ะ ที่ผ่านมาเมยก็มีครอบครัวที่อบอุ่น มีแม่กับลุงวัตถ์ เมยไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร”“หนูไม่โกรธแม่ใช่ไหม”“ไม่ค่ะ เมยคิดว่าเมยกับแม่ก็ต้องขอโทษที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”“แม่อยากเจอกับแม่ของหนู อยากขอโทษเขาด้วยตัวเองเอง”“ได้สิคะ เอาไว้เมยจะหาเวลาพาแม่มาเยี่ยมนะคะ”“แม่อยากไปหาที่ไร่ เวย์บอกแม่ว่าที่นั่นร่มรื่นมาก แม่อยากไปเที่ยว”“เมยขอถามแม่กับลุงวัตถ์ก่อนนะคะว่าสะดวกวันไหน เพราะบางทีสองคนนั้นก็เข้าไปในไร่ตั้งแต่เช้า ถ้าไม่นัดก่อนก็อาจจะไม่เจอค่ะ”“เอาอย่างนั้นก็ได้ สะดวกตอนไหนหนูก็บอกเวย์นะลูก”“ค่ะแม่”“วันนี้จะค้างที่นี่ไหม แม่จะได้ให้ป้ายุพาจัดห้อง”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“เมยรังเกียจครอบครัวของแม่หรือเปล่า”“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณแม่เข้าใจผิดแล้ว วันนี้เมยต
รักเล่นกล ตอนที่ 36 ลีลารักมัดใจ
พายุตัณหาสงบลงในเวลาเกือบตีหนึ่ง เวหาเช็ดตัวให้กับเมญาวีเพราะอยากให้เธอนอนสบายตัว จากนั้นก็นอนกอดหญิงสาวคนรักจนถึงสายของอีกวัน “เราจะกลับตอนไหนคะ” เมญวีถามในขณะที่กำลังเริ่มทานอาหารมื้อสายด้วยกัน “คงอีกสักสองวันครับ เมยอยากกลับแล้วเหรอ” “พี่เวย์ขา เมยขอโทรหาแม่ได้ไหมคะ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วงนะคะ” พอเธออ้อนเวหาก็ยอมใจอ่อน เขาไปเอากระเป๋าในรถมาให้เธอจากนั้นก็นอนดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก ส่วนเมญาวีนั้นเดินไปคุยโทรศัพท์ในห้องนอน หญิงสาวกลับออกมาอีกครั้ง เธอนั่งลงข้างเขา พิงศีรษะกับไหล่หนา “แม่ว่ายังไงบ้างครับ” “ไม่ว่าอะไรค่ะ แม่แค่ฝากบอกพี่เวย์ว่าอย่าลืมสัญญา พี่สัญญาอะไรกับแม่คะ” “สัญญาว่าจะดูแลเมยอย่างดีครับ” “แค่นั้นเหรอคะ” “ครับแค่นั้น” เมญาวีคิดว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแต่เขาไม่ยอมพูด แต่คงไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะถ้าอย่างนั้นมารดาของเธอคงบอกไปแล้ว “เราจะอยู่แต่ในห้องเหรอคะ ไหนว่าพาเมยมาเที่ยวทะเล” “เมยอยากออกไปไหน ถ้าจะไปเล่นน้ำรอตอนเย็นก่อนดีกว่าไ
รักเล่นกล ตอนที่ 35 แน่ใจนะว่าไม่คิดอะไร
เมญาวีตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน จำได้แค่ว่ากำลังคุยกับเวหาอยู่ในรถ และเขากำลังจะพาเธอกลับบ้าน เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แล้วก็ต้องตกใจเพราะที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของ หญิงสาวรีบลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องนอนออกไปทันที “เวย์ พาเมยมาที่ไหน เมยอยากกลับบ้าน” “ตื่นแล้วเหรอครับ หิวหรือยัง มานั่งตรงนี้สิพี่สั่งสเต็กปลาของโปรดให้เมยแล้ว” “พี่เวย์คะ เมยบอกกว่าอยากกลับบ้าน” เธอเดินไปยังประตูด้านหน้าแต่พยายามเปิดเท่าไหร่ประตูก็ไม่ขยับ “เปิดประตูให้เมยด้วย เมยจะกลับ” “เดี๋ยวสิเมยคุยกันก่อน” เวหารีบมาดึงตัวคนรักไว้ เขากอดเธอจากด้านหลัง จมูกกดลงไปยังผมสีดำขลับ สูดดมกลิ่นที่คุ้นเคยเข้าเต็มปอด “เราต้องคุยกับให้รู้เรื่องนะครับ” “เมยว่าเราคุยกับรู้เรื่องแล้วนะคะ” เวหาอุ้มคนตัวเล็กมายังโต๊ะทานข้าว กดให้หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ขณะที่ตัวเองกักเธอไว้ด้วยสองแขนแกร่ง “พี่ไม่ให้เมยไปเรียน” “เมยจะไป เมยเตรียมตัวเรียนภาษามาตั้งสองเดือน” “เมยจะทิ้งพี่ไปจริ
รักเล่นกล ตอนที่ 34 ความจริง
เมญาวีกลับมาถึงบ้านในเวลาหกโมงเย็น หญิงสาวรีบเข้าไปหามารดาที่กำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ในครัว เธออยากรู้ว่าหลังจากที่ตัวเองออกไปจากบ้านแล้วสองพ่อลูกคุยอะไรต่อ “แม่ทำอะไรคะหอมจัง” “ต้มข่าไก่จ้ะ ทำไมกลับเร็วนักล่ะลูกไหนว่าจะไปดูหนัง” เพชรลดาแกล้งถามเธอรู้ว่าลูกสาวไม่มีทางออกไปดูหนังกับเพื่อนชายคนนั้นแน่นอน “พอดีจอห์นเขาไม่ว่างค่ะแม่” เมญาวีรีบบอก “วันหลังค่อยนัดกันใหม่ก็ได้ แม่ว่าจอห์นเขาก็น่ารักดีนะ เขาอยู่เมืองไทยมานานหรือยังนะ” “ไม่รู้เหมือนกันค่ะแม่ เมยไม่เคยถาม” ฟังแค่นี้คนเป็นแม่ก็รู้แล้วว่าลูกสาวของตัวเองไม่ได้สนิทสนิทสนมกับเพื่อนใหม่ที่เป็นครูสอนอยู่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งอย่างที่เจ้าตัวพยายามจะแสดงออก คงเพราะยังไม่ลืมรักครั้งแรก “แม่คะ คุณสิงหลเขาคุยอะไรกับแม่บ้างคะ หลังจากที่เมยไปแล้ว” “ก็เรื่องทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก” “แม่คงไม่กลับไปคืนดีกับเขาหรอกนะคะ” “ไม่หรอกลูก ถึงเขาจะเป็นพ่อของเมย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแม่ะกลับไปเป็นภรรยาเขานี่ แม่มีลุงวัตถ์แล้ว ตอนนี้แม่ม
รักเล่นกล ตอนที่ 33 ไม่ต้องการ
วราพรเห็นลูกชายเสียใจ เธอเองก็เสียใจไม่ต่างกัน เธอกำลังสับสน ถ้าเธอเลือกที่จะเก็บทุกอย่างเป็นความลับเวหาก็คงไม่มีความสุข แต่ถ้าเลือกที่จะพูดเวหาจะมองเธอยังไง เขาจะรับเรื่องราวได้ไหม “เวย์ รักหนูเมยมากใช่ไหม” “ผมไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน แต่มันจำสำคัญยังละครับ ในเมื่อตอนนี้เราเป็นพี่น้องกัน ผมเลวมากใช่ไหมครับที่รักน้องสาวตัวเอง มีอะไรกับน้องสาวตัวเอง” เขาผิดหวังและโกรธตัวเองที่ทำแบบนั้นลงไป “อย่าพูดแบบนั้น” “มันเป็นความจริงนี่ครับแม่ ความจริงที่ทำให้ผมเจ็บ ผมไม่รู้ว่าน้องจะเป็นยังไงบ้าง เธอเป็นคนดีแล้วผมก็ทำลายเธอเองกับมือ” “พอแล้ว เวย์ไม่ต้องพูดแล้ว” วราพรฟังลูกชายพูดแล้วเธอก็ร้องไห้ ในที่สุดคุณวราพรก็ตัดสินใจได้ เธอไม่อยากเห็นเวหาเป็นแบบนี้ เธอไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวอีกต่อไป เธอเล่าเรื่องราวในอดีตให้กับลูกชายฟังอย่างไม่ปิดบัง ครั้งหนึ่งเธอกับสิงหลรักกันมาก หลังจากแต่งงานสิงหลก็เปิดบริษัท เขาทุ่มเททำงานอย่างหนักเพื่ออยากให้ครอบครัวสุขสบาย จนหลงลืมไปว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่ภรรยาต้องการจากเขาไม่ใช่เงิน
รักเล่นกล ตอนที่ 32 ลูกสาวคนเดียว
เวหากลับมาตั้งหน้าตั้งตาทำงานอีกครั้ง เขากลายเป็นคนอารมณ์ร้อน จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้จะมีก็เพียงอาธรที่รับอารมณ์รุนแรงของชายหนุ่มได้สัปดาห์ก่อนอาธรรับเลขามาช่วยงานเวหาคนหนึ่ง แต่เธอก็ทนทำงานกับเวหาได้เพียงแค่สามวันก็ลาออก กลางวันทำงานอย่างเต็มที่ พอตกกลางคืนก็ออกไปดื่มทุกคืน จนเพื่อนต่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเวหากันแน่ เพราะก่อนหน้านั้นเชายหนุ่มไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาออกจะมีความสุขมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ แม้เพื่อนจะชวนออกมาดื่มหลายครั้งแต่ เวหาก็บอกว่าอยากให้เวลากับมารดาและคนรัก แต่พอถึงตอนนี้ชายหนุ่มกลับทำตรงกันข้าม เขาดื่มหนักทุกวัน “เวย์มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเล่าให้พี่ฟังได้นะ” เดนิสที่นั่งดื่มกับเวหาอดไม่ได้ที่จะถามเพื่อนรุ่นน้อง “ไม่มีอะไรหรอกพี่ แค่อยากดื่ม” “มันต้องมีอะไรสิ ถ้าอย่างนั้นนายคงไม่ดื่มหนักอย่างนี้หรอก ไหนว่าแม่อาการดีขึ้นแล้วกลับบ้านได้แล้ว ถ้าให้พี่เดาก็คงเป็นเรื่องแฟนใช่ไหม” เวหาพยักหน้าพลางกระดกแก้วในมือสาดน้ำสีอำพันเข้าไปในปากทีเดียวจนหมดแล้ว “เล่าให้ฟังได้ไหม เผื่อจะรู้สึกดีขึ้น” เวหาไม่
