เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 16 ไม่เร็วไปใช่ไหม
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-10 12:45:05วันศุกร์เป็นวันที่ใครหลายคนรอคอยเพราะพรุ่งนี้ก็จะได้หยุดอยู่บ้าน แต่สำหรับเมญาวีแล้วเธอรู้สึกว่ามันเป็นวันที่แสนน่าเบื่อ เพราะเช้านี้หญิงสาวได้รับโทรศัพท์จากเจ้าของหอพักว่ามีเรื่องอยากจะคุยด้วยเลยขอให้เธออยู่รอก่อนที่จะออกไปทำงาน
เมญาวีคิดว่ามันต้องเป็นเรื่องสำคัญเพราะถ้าไม่อย่างนั้นก็คงคุยกันทางโทรศัพท์ไปแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะคิดค่าเช่าเพิ่มหรือเปล่า แต่สำหรับเธอแล้วคิดว่าถ้าเจ้าของหอจะขึ้นค่าเช่า ก็คงไม่เป็นปัญหาเพราะตอนหญิงสาวได้เป็นพนักงานประจำแล้ว เงินเดือนของเธอก็เพิ่มขึ้นจากเดิมถึงสามพันบาท
แล้วยิ่งช่วงหลายเดือนมานี้เมญาวีแทบจะต้องใช้จ่ายอะไรเลย ไปทำงานก็ไปพร้อมเจ้านาย พอตกเย็นเจ้านายก็พาไปทานข้าวอยู่เป็นประจำ
หญิงสาวไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเจ้านายและลูกน้องคนอื่น ๆ จะเป็นเหมือนเธอไหม พอถามเรื่องนี้กับรินรดาเพื่อนก็บอกว่าสิ่งที่เวหาทำนั้นมันมากกว่าคำว่าเจ้านายกับลูกน้องทั่ว ๆ ไป
เธอไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองแต่ที่ผ่านมาก็สัมผัสได้ว่าระหว่างตัวเองและเวหามันมีอะไรมากกว่าอย่างที่รินรดาบอก
พอคิดเรื่องของเจ้านายเธอก็ลืมไปสนิทเลยว่าต้องโทรบอกเขาก่อนที่เขาจะมารับไปทำงาน หญิงสาวรีบกดโทรออกไปทันที เวหาไม่ว่าอะไรเพราะเขาเองก้เพิ่งออกจากบ้าน คุยกับเจ้านายเสร็จก็โทรไปลางานกับฝ่ายบุคคลแจ้งว่าวันนี้ขอลางานช่วงเช้า
เมญาวีรอไม่นานเจ้าของหอพักก็โทรศัพท์ให้เธอลงไปคุยที่ร้านอาหารตามสั่งด้านล่างของหอพัก
เจ้าของหอพักเป็นผู้หญิงรูปร่างท้วมอายุน่าจะไม่เกิน 50 ปี เธอชื่อพี่เอ้ เมญาวีเคยเจอเธอครั้งแรกที่ตกลงเช่า ตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว
“สวัสดีค่ะ พี่เอ้” เมญาวียกมือไหว้
“สวัสดีจ้ะ พี่ขอโทษที่รบกวนเวลางาน พี่มีเรื่องจำเป็นที่จะต้องขอร้องน้องเมยสักหน่อยค่ะ” สีหน้าของคนพูดดูเคร่งเครียดจนเมญาวีเริ่มใจเสีย
“มีเรื่องอะไรเหรอคะ”
“เรื่องห้องที่น้องเมยเช่าน่ะค่ะ”
“เมยทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ หรือว่าห้องเมยมีปัญหา”
“พี่เข้าเรื่องเลยนะคะ ไม่อยากให้น้องเมยต้องเสียเวลา”
พี่เอ้บอกกับเมญาวีว่า เธอจำเป็นต้องให้หญิงสาวย้ายออกภายในสิ้นเดือนนี้ ส่วนห้องของเธอจะให้ลูกชายเพื่อนสนิทเข้ามาอยู่แทน
“ทำไมมันกะทันหันจังเลยล่ะคะพี่เอ้ เมยจะหาไปหาหอที่อื่นทันได้ยังไง มันเหลือแค่สามวันเองนะคะ ขอเวลาเมยหน่อยได้ไหมคะ สักเดือนหน้าก็ยังดี” หญิงสาวพยายามขอร้อง
“พี่เข้าใจว่ากะทันหัน เอาอย่างนี้นะคะ พี่จะคืนเงินประกันให้ทั้งหมดรวมถึงค่าเช่าเดือนนี้ น้องเมยจะได้ไปเช่าโรงแรมอยู่ก่อนระหว่างที่หาหอใหม่ ส่วนข้าวของเครื่องใช้พี่ให้น้องเมยฝากไว้ที่ห้องเก็บของชั้นล่างได้จนกว่าจะหาที่อยู่ใหม่ได้ดีไหมคะ”
“มันก็คงต้องเป็นอย่างนั้น” เมญาวีจำใจยอมรับข้อเสนอ เพราะรู้ว่ายื้อไปเธอก็คงต้องย้ายออกอยู่ดี
“พี่ขอบใจน้องเมยมากนะคะ ขอเลขบัญชีด้วยเดี๋ยวพี่โอนให้” เมญาวีส่งเลขบัญชีให้พี่เอ้ทางไลน์ หญิงร่างท้วมก็โอนเงินค่ามัดจำและค่าเช่าคืนมาทันที
พี่เอ้เดินกลับไปแล้ว เมญาวียังคงนั่งอยู่ที่เดิมหญิงสาวกำลังคิดว่าจะไปหาพอพักที่ไหน บางทีอาจต้องไปอยู่กับรินรดาก่อนสักพัก แม้จะไกลที่ทำงานไปสักหน่อยแต่ก็คงดีกว่าไปนอนโรงแรม
เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงก่อนจะถึงเวลาเริ่มงานในตอนบ่ายตามที่ได้แจ้งฝ่ายบุคคลไว้ เมญาวีเลยกลับขึ้นห้องเก็บข้าวของเครื่องใช้ลงกล่องกระดาษ โชคยังดีที่เธอไม่ได้ซื้อของอะไรเพิ่มจากเดิมมากนัก บางอย่างที่คิดว่าไม่จำเป็นเมญาวีก็เอาออกมาวางที่ข้างหอ บริเวณทางเดินด้านล่างเผื่อคนอื่นจะใช้ประโยชน์จากมันได้บ้าง
เที่ยงนี้หญิงสาวนั่งทานข้าวอย่างฝืดคอเพราะยังคิดเรื่องที่พักไม่ตก เนื่องจากตอนนี้เธอยังติดต่อกับรินรดาไม่ได้
เธอออกจากหอพักอีกครั้งหลังจากทานทานอาหาร เมญาวีแวะร้านกาแฟที่ชั้นล่างของอาคารสำนักงาน สั่งกาแฟสำหรับตัวเอง เจ้านายและไม่ลืมเอาไปฝากพี่เกสรซึ่งนั่งทำงานอยู่หน้าห้องของเจ้านายอีกแก้ว
“ขอบใจมากนะคะน้องเมย”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่สรทานข้าวกลางวันหรือยังคะ”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“แล้วเจ้านายล่ะคะได้ออกมาทานข้าวไหม”
“ไม่ค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะพี่สรสั่งให้แล้ว เมื่อกี้เพิ่งไปเก็บจานออกมาเองค่ะ”
พอรู้ว่าเจ้านายได้ทานอาหารกลางวันแล้วเมญาวีก็โล่งใจเพราะเวหาชอบให้เธอเตือนเป็นประจำเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เมื่อได้ยินเสียงคนด้านในอนุญาตเมญาวีก็เดินเข้าไปยังห้องทำงานของเจ้านายซึ่งโต๊ะทำงานของเธอก็อยู่ในห้องนั้นด้วย
“งานยุ่งไหมคะ เมยซื้อกาแฟมาฝากค่ะ” เธอส่งแก้วกาแฟรสชาติโปรดให้กับเขา
“งานไม่ยุ่งครับ ขอบคุณสำหรับกาแฟ ว่าแต่คุณทำธุระเสร็จแล้วเหรอ”
“ค่ะ เรียบร้อยดีค่ะ”
เมญาวีรีบทำงานของตัวเองต่อ แต่ดูเหมือนวันนี้หญิงสาวจะใจลอยจนผู้ชายอีกคนสังเกตได้
“เมย คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“แต่สีหน้าของคุณมันฟ้องนะครับ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
เมญาวีไม่รู้ว่าจะบอกเขาเรื่องหอพักดีไหม แต่คิดว่าถ้าไม่บอกเขาก็คงรู้อยู่ดี เนื่องจากเวหานั้นมักไปรับไปส่งเธออยู่เสมอ
“เรื่องหอพักค่ะ”
“หอพัก มีปัญหาเหรอครับ หรือว่าขโมยขึ้น” เวหาถามด้วยความเป็นห่วง
อันที่จริงเวหาไม่ค่อยชอบหอพักของเธอเท่าไหร่ เพราะระบบรักษาความปลอดภัยไม่มีเลยสักนิด แต่ก็ไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว ชายหนุ่มวางแผนไว้ว่าถ้าเธอตกลงยอมคบหากับเขาเป็นแฟนแล้ว เขาจะให้เธอมาอยู่ที่คอนโดของตัวเอง โดยจะอ้างถึงความปลอดภัยและความเป็นห่วงในฐานะคนรัก
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ” เมญาวีรีบบอกเพราะเห็นท่าทางเป็นห่วงของเขา
“เหรอครับโล่งอกไปที ผมขอพูดหน่อยนะครับหอพักของคุณมันดูไม่ปลอดภัยเลยสักนิด ใครจะเข้าจะออกก็ได้ ไม่มีรปภ. ผู้หญิงอยู่ห้องคนเดียวมันอันตรายนะครับ”
“คุณเวย์ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นนะคะ เพราะเมยกำลังจะย้ายออกค่ะ”
“ดีเลยครับ แล้วได้ที่อยู่ใหม่หรือยังครับ”
“คิดว่าได้นะคะ”
“อะไรคือคิดว่าได้ครับ นี่จะย้ายออกทั้ง ๆ ที่หาที่อยู่ใหม่ยังไม่ได้เหรอครับ”
“มันจำเป็นค่ะ เจ้าของหอจะให้คนรู้จักมาอยู่แทนเมยค่ะ”
“แล้วคุณจะไปอยู่ที่ไหนครับ”
“คิดว่าระหว่างนี้คงไปอยู่กับรินก่อนค่ะ”
“ครับ” พอได้ยินเธอพูดแบบนั้นเวหาก็เบาใจ ระหว่างที่เธอไปอยู่กับเพื่อนเขาก็จะค่อย ๆ กล่อมให้เธอยอมย้ายไปอยู่ที่คอนโดของตนเอง
ใกล้ถึงเวลาเลิกงานแล้วแต่เมญาวีก็ยังไม่กลับมาที่โต๊ะทำงาน ปกติถ้าหญิงสาวออกไปเข้าห้องน้ำก็ไม่น่าจะหายไปนานขนาดนี้ เวหารู้สึกเป็นห่วงจึงคิดจะออกไปตามหา แต่พอเปิดประตูห้องออกมาก็เห็นเมญาวียืนคุยโทรศัพท์อยู่บริเวณข้างห้องน้ำ
พอเดินเข้าไปใกล้ก็ได้ยินเสียงเธอคุยกับเพื่อน
“ไม่เป็นไร รินเที่ยวให้สบายใจเถอะ ไม่ต้องรีบกลับมาเพราะเมยเลยนะ เดี๋ยวเมยหาโรงแรมนอนไปก่อนก็ได้ แค่ไม่กี่วันเอง”
“เที่ยวให้สนุกนะริน บายจ้ะ”
หญิงสาววางสายจากเพื่อนแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะคิดว่าคงต้องไปนอนโรงแรมอย่างที่บอกจริง ๆ
แล้วก็ต้องตกใจเมื่อหันกลับมาแล้วเจอเจ้านายยืนขวางทางอยู่
“คุณเวย์มาทำอะไรตรงนี้คะ”
“มาแอบฟังคุณคุยโทรศัพท์ครับ”
เมญาวีมีท่าทางตกใจเพราะคิดว่าเขาคงได้ยินที่เธอพูดกับเพื่อนทั้งหมดแล้ว
“ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นหรอกคุณพูดเสียงเบาจะตายใครจะได้ยิน”
เมญาวีรู้สึกโล่งใจที่เขาพูดออกมาแบบนั้น
“กลับกันเลยไหมครับ”
“คุณเวย์ต้องไปทานข้าวกับแม่หรือเปล่าคะ”
“ไม่ครับ เย็นนี้ผมว่าจะชวนคุณไปช่วยเลือกซื้อของให้คนรู้จักหน่อย คุณรีบกลับหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ เมยไปกับคุณก็ได้”
เวหาพาเมญาวีมาที่ศูนย์การค้าที่อยู่ใกล้กับบริษัทมากที่สุด จากนั้นก็พาเธอมายังร้านเครื่องประดับซึ่งเขากับเจ้าของร้านดูคุ้นเคยกันดี
“คุณเวย์ ไม่ได้เจอตั้งนายเลยนะคะ คุณแม่สบายดีไหม”
“ครับสบายดี คุณน้าล่ะครับได้ยินว่าไปเที่ยวยุโรปเพิ่งกลับมา”
“ใช่จ้ะ น่าเสียดายที่แม่ของเวย์ไปไม่ได้ด้วยกันมันเป็นทริปที่สนุกมาก”
“ครับ แล้วทริปญี่ปุ่นคุณน้าไปด้วยไหมครับ”
“ไปสิ แล้ววันนี้เวย์มาเอาเข็มกลัดให้แม่ใช่ไหมหรือว่ามาดูอย่างอื่น”
“ครับ มาเอาเข็มกลัดให้มา และก็อยากดูอย่างอื่นด้วย”
“เลือกตามสบายเลยนะ ถ้าอยากได้ชิ้นไหนก็บอกเด็กนะ น้ามีธุระต้องออกไปข้างนอก”
“ครับ”
พอเจ้าของร้านออกไปแล้วชายหนุ่มก็เดินมาหาเมญาวีซึ่งตอนนี้กำลังยืนดูสร้อยอยู่อีกด้านหนึ่งของร้าน
“ชอบไหมครับ”
“ค่ะ สวยดีนะคะ แล้วคุณเวย์จะให้เมยมาช่วยเลือกอะไรเหรอคะ” เมญาวีเลิกสนใจสร้อยคอเพชรที่อยู่ในตู้โชว์เพราะดูราคาแล้วมันมากกว่าเงินเดือนของตัวเองทั้งเดือนเสียอีก
เวหาพาหญิงสาวออกจากร้านเครื่องประดับแล้วตรงไปยังร้านจำหน่ายเครื่องแต่งกายของผู้ชายที่อยู่ถัดไปอีกไม่กี่ล็อค เขาให้หญิงสาวช่วยเลือกกระดุมสูทให้กับตนเองหนึ่งคู่และอีกหนึ่งคู่สำหรับเดนิสเพื่อนรุ่นพี่ที่จะอายุครบ 30 ปีในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
ระหว่างที่เธอกำลังเลือกอยู่พนักงานร้านเครื่องประดับก็ตามเอาของมาให้เพราะเมื่อครู่เวหาบอกว่าจะมารอที่ร้านนี้
พอได้ของที่ต้องการแล้วเขาก็พาเธอมาทานอาหารซึ่งเป็นร้านที่ตั้งอยู่ในศูนย์การค้าเพราะไม่อยากเสียเวลาเวลาไปมากกว่านี้
กว่าจะมาส่งหญิงสาวที่หอพักก็เกือบจะสี่ทุ่ม
“ขอบคุณนะครับ คุณช่วยผมได้เยอะเลย”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ เมยเองก็ต้องขอบคุณคุณเวย์ที่พาเมยไปทานข้าวเกือบทุกวันเลย”
“ก็มันเป็นความสุขของผมนี่ครับ”
เขาพูดแล้วหันไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างด้วยนัยน์ตาเต็มไปด้วยความจริงใจ
“เมย คุณร่วมงานกับผมมากี่เดือนแล้วครับ”
“เกือบหกเดือนแล้วค่ะ คุณเวย์ถามทำไมครับ”
“เรารู้จักกันมาเกือบครึ่งปีแล้วสินะครับ”
“ค่ะ เมยรู้จักกับคุณตั้งแต่วันแรกที่เริ่มงาน”
“มันคงไม่ไปเร็วไปใช่ไหมถ้าผมจะขอคบกับคุณ”
“อะไรนะคะ” เธอได้ยินและเข้าใจที่เวหาพูดแต่ก็อยากจะฟังอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
“เป็นแฟนผมนะเมย”
บทที่เกี่ยวข้อง
รักเล่นกล ตอนที่ 17 ใครที่อยู่ในใจคุณ
เมญาวีเอาแต่เงียบจนทำให้เวหาเริ่มใจคอไม่ดี “คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ผมอาจจะพูดตรงเกินไป แต่ผมอยากเป็นแฟนกับคุณจริง ๆ นะครับ หรือว่าตอนนี้คุณกำลังคบใครอยู่” “เปล่าค่ะ เมยไม่ได้คบใครอยู่” “หรือผมไม่ดีพอ” “ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกนะคะ” “ผมรู้มันอาจเร็วไปสำหรับผู้หญิงแต่สำหรับผมมันช้าไปด้วยซ้ำ ผมไม่รู้นะว่าตอนนี้ในใจของคุณมีใครหรือกำลังคิดอะไรอยู่ ผมไม่เร่งรัดจะเอาคำตอบ ผมแค่อยากบอกความรู้สึกออกไป ผมรู้สึกดีกับคุณมาก อยากอยู่ใกล้ตลอดเวลา ความรู้สึกนี้มันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนผมเก็บเอาไว้คนเดียวไม่ได้ เอาจริงนะ ผมไม่เคยขอใครเป็นแฟนมาก่อนเลยไม่รู้ว่าที่ทำอยู่มันถูกต้องไหม” ความรู้สึกที่เก็บไว้พรั่งพรูออกมาเป็นคำพูดอย่างไม่จะเก็บเอาไว้ได้อีกต่อไป “เมยไม่ได้รังเกียจคุณหรอกนะคะ เมยยอมรับว่าตัวเองก็รู้สึกดีกับคุณ แต่มันมีบางอย่างที่เมยต้องเล่าให้คุณฟังก่อน” “เล่ามาสิครับ ผมพร้อมฟัง” “ถ้าฟังจบแล้วคุณอาจจะหัวเราะหรืออาจเปลี่ยนใจเมยก็ไม่ว่า แต่ถ้าเมยไม่บอกคุณมันก็เหมือนเมยไม่ให้เกียรติคุณ” “เล่ามาเถอะครับ แล้วผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10รักเล่นกล ตอนที่ 18 ผมอยากดูแลแฟน
แม้จะเป็นวันเสาร์แต่วันนี้เมญาวีก็ตื่นนอนแต่เช้า เธอชงกาแฟทานกับคุกกี้เป็นอาหารเช้า จากนั้นก็เริ่มเก็บของลงกล่องอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อยากให้เวหาต้องมาเหนื่อยไปกับตัวเองด้วยอีกคน เมื่อเห็นว่าใกล้เวลาที่เวหาบอกว่าจะเข้ามา หญิงสาวก็รีบอาบน้ำสระผมล้างคราบเหงื่อไคลที่ทำงานหนักมาตั้งแต่เช้า คิดเอาไว้ว่าหลังจากทานอาหารแล้วจะชวนเขาออกไปดูหอพัก เพราะมีเหลือเวลาอีกเพียงสองวันที่เธอจะต้องหาที่อยู่ใหม่ให้ได้ เนื่องจากหญิงสาวไม่อยากไปนอนที่โรงแรมไม่ใช่เพราะเสียดายเงิน แต่เพราะเธอกลัวการนอนโรงแรมคนเดียวมากกว่า เวหามาถึงก่อนเที่ยงเล็กน้อย เขาแวะซื้ออาหารญี่ปุ่นที่จัดเป็นเซ็ตเข้ามาด้วย เพราะคิดว่าเมญาวีคงจะยุ่งกับการเก็บของ &l
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11รักเล่นกล ตอนที่ 19 พอเถอค่ะ
วันนี้ก็ครบสามเดือนแล้วที่เวหาและเมญาวีตกลงเป็นแฟนกัน วันนี้เขาชวนเธอมาทานอาหารเพื่อฉลองวันครบรอบที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง เมญาวีแต่ตัวสวยเป็นพิเศษเพราะอยากให้เกียรติสถานที่และแฟนหนุ่ม เธอสวมเดรสเกาะอกสีม่วงพาสเทล ยาวเหนือเข่าตกแต่งริบบิ้นช่วงเอว เน้นรูปร่างให้ดูเซ็กซี่กว่าวันทำงานปกติ เวหามองด้วยสายตาชื่นชม เขาไม่เคยเห็นเธอแต่งกายแบบนี้มาก่อน ไม่ใช่แค่เขาที่มองแต่คนอื่นที่เดินผ่านก็มองแฟนสาวของเขาจนแทบอยากจะพาเธอกลับคอนโดตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มทานอาหาร “วันนี้เมยสวยมาก” “แล้ววันอื่นล่ะคะ” “วันอื่นก็สวย แต่สวยคนละแบบ ตอนไปทำงานเมยสวยหวานดู ตอนออกไปเที่ยว ไปดูหนังเมยก็สวยใสแบบวัย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11รักเล่นกล ตอนที่ 20 ก็ห้องพี่เวย์นี่คะ
เมญาวีรู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป ทุกอย่างมันเป็นไปตามการชักนำของคนตัวสูงที่อยู่ตรงหน้า เรียวขาเนียนพยายามจะบีบเข้าหาตัว แต่ก็ไม่อาจทำอย่างที่ต้องการได้ เพราะร่างกายของเวหาได้แทรกอยู่ตรงกลางขาเรียวไปแล้ว “พี่เวย์ มันมากเกินไปแล้วนะคะ” เสียงร้องขอฟังดูเหมือนกำลังสับสนและทรมาน “อย่าฝืนตัวเอง ให้พี่ช่วยนะครับ พี่สัญญาว่าเมยจะมีความสุข” “แต่ อื้อ พี่เวย์..” หญิงสาวสั่นสะท้านขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อแฟนหนุ่มใช้นิ้วโป้งกดลงบนจุดอ่อนไหวอย่างกระตุ้นอารมณ์ ลมหายใจของเธอติดขัด พยายามกัดริมฝีปากของตัวเองไว้เพื่อกักเก็บเสียงครางอันน่ารังเกียจ “อย่านะคะ แบบนั้นมัน อื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12รักเล่นกล ตอนที่ 21 ตรงเกินไปก็อายนะคะ nc25++
เวหาอาบน้ำแล้วก็รู้สึกสดชื่นขึ้น เขาออกจากห้องมาก็เห็นว่าบนโต๊ะมีข้าวผัดปูกับต้มจืดวางอยู่ ชายหนุ่มรีบทานอย่างรวดเร็วเพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้อง พอทานเสร็จก็กลับเข้าห้องแปรงฟันแล้วเตรียมเข้านอน แต่เขาก็ไม่สามารถข่มตานอนได้ เมื่อนึกไปถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนี้เมื่อคืนที่ผ่านมา มันกระตุ้นให้ชายหนุ่มอยากทำมากกว่านั้น เขาเดินออกจากห้องตรงไปยังห้องนอนของเมญาวี เคาะเบา ๆ “มีอะไรหรือเปล่าคะ” “พี่นอนไม่หลับ ถ้าเมยยังไม่นอน เราคุยกันหน่อยดีไหม” “ค่ะ พี่เวย์รอที่ห้องรับแขกนะคะเมยขอหยิบเสื้อคลุมก่อน” &ldquo
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-12รักเล่นกล ตอนที่ 22 สถานะใหม่
กว่าพายุตัณหาจะดับมอดเมญาวีก็แทบหมดแรง หญิงสาวนอนหลับไปในอ้อมกอดของคนรักอย่างมีความสุข รู้ตัวตื่นอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเวหาคุยโทรศัพท์ เธอรีบลุกไปอาบน้ำแล้วสวมชุดนอนตัวเดิมก่อนจะรีบเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเองอย่างเงียบที่สุด ทุกการเคลื่อนไหวอยู่ในสายตาเวหา เพียงแต่เขาไม่พูดเพราะตอนนี้ยังคุยธุระสำคัญอยู่ หลังจากวางสายก็เคาะประตูห้องนอนแฟนสาวเบา ๆ “เมยครับ เมย” “มีอะไรหรือเปล่าคะ เมยขอแต่งตัวแป๊บนะคะ” เวหาเดินกลับไปยังห้องครัวจัดการเทข้าวต้มกุ้งใส่ชามให้ตัวเองและคนรัก ที่ผ่านเขาไม่เคยต้องเอาใจใครแบบนี้มาก่อน แต่กับเมญาวีแล้วเวหายินดีทำทุกอย่างเพื่อเธอ เมญาวีเดินออกมาจากห้องนอนก็ต้องแปลกใจที่ตอนนี้บนโต๊ะมีอาหารรออยู่แล้ว “น่ากินจังเลยค่ะ” “งั้นก็ต้องกินเยอะ ๆ นะจะได้มีแรง” เวหาพูดพร้อมกับอมยิ้ม “วันนี้วันหยุดนะคะ เมยไม่ต้องไปทำงานไม่ต้องกินเยอะก็ได้” “วันหยุดสิต้องกินเยอะ ๆ เพราะเมยยังมีงานอื่นที่ต้องทำ” “งานด่วนเหรอคะ” ใบหน้างามหันมามองเขาแววตาเต็มไปด้วยค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13รักเล่นกล ตอนที่ 23 ขอโทษที่มาช้า nc25++
ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาเมญาวี ไม่เจอกับเวหาเลย แต่เขาก็โทรมาคุยด้วยทุกวัน แม้จะเข้าใจว่าชายหนุ่มต้องให้เวลากับมารดาแต่บางครั้งก็ยังแอบน้อยใจไม่ได้ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงไม่คิดมากอย่างนี้ แต่หลังจากวันนั้นเธอก็กำจัดความรู้สึกนี้ออกไปไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าระหว่างเขากับเธอจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานไหมเมญาวีไม่อยากเก็บความรู้สึกเอาไว้คนเดียว เย็นนี้เธอจึงมาหารินรดาที่บ้าน“รินว่าเมยลองไปเยี่ยมแม่ของเขาดีไหม จะได้เห็นด้วยว่าป่วยจริงหรือแค่เรียกร้องความสนใจ” รินรดาเห็นอาการของเพื่อนแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้“ใครเขาจะแกล้งป่วยกันล่ะ รินดูละครเยอะไปหรือเปล่า”“ก็มันจริงนี่เมย ถ้าแม่เขายังป่วยอยู่แบบนี้แล้วเมยจะทำยังไงจะรอเขาเหรอกี่ปี”“ก็เมยรักเขา เขาเป็นคนแรกของเมย”“จะคนแรกหรือคนที่เท่าไหร่ ใครเขาสนใจกัน ถ้ายอมทนเพราะเห็นว่าเขาเป็นคนแรกแล้วจะอยู่แบบไม่มีความสุขแบบนี้เหรอ”“เมยก็อยากให้เวลาเขา”“นานแค่ไหนล่ะ”“เมยก็ไม่รู้เหมือนกัน”“รินถามหน่อยนะเมยมั่นใจแล้วใช่ไหมว่ารักเขาจริง ๆ ไม่ใช่เพราะเขาเป็นคนเดียวกับพี่ชายใจดีที่เมยรอมาตลอด”“มั่นใจสิ ถ้าไม่มั่นใจเมยคงไม่ยอม”“เขาไม่ได้บังคับใช่ไหม”“
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13รักเล่นกล ตอนที่ 24 คนที่ตามหา
อาการของคุณวราพร ดูเหมือนจะดีขึ้นแต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะยาที่ทานเข้าไป เวหาคิดว่าทางเดียวที่จะทำให้ท่านเลิกคิดเรื่องในอดีตก็คงต้องหาตัวผู้หญิงคนนั้นให้เจอ เขาละเลยเรื่องนี้มานานเกินไปแล้ว ชายหนุ่มจ้างนักสืบเอกชนให้ตามสืบจากข้อมูลการเงินที่บิดาของเขาโอนให้ฝ่ายนั้นทุกเดือน ผ่านไปเพียงหนึ่งวันเวหาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เคยถอนเงินออกจากบัญชีเลย แต่บิดาของเขาก็ยังโอนให้ทุกเดือน “คุณจะให้สืบต่อเลยไหมครับ” นักสืบถาม “เคสแบบนี้คุณเคยเจอไหม” เวหาถามกลับ “ไม่นะครับ ไม่เคยมีใครโอนเงินทุกเดือนนานหลายปีอย่างนี้มาก่อน” “นั่นสิ ผมว่ามันแปลกหรือเธออาจจะเสียชีวิตไปแล้วเพราะเงินสิบกว่าล้านคงไม่มีใครทิ้งหรอกนะครับ” “มีอีกกรณีหนึ่งคือเธอรู้ว่ามีเงินโอนเข้าแต่เธอไม่คิดจะใช้เงินจำนวนนี้ ผมจะลองสืบต่อให้นะครับ” “ผมฝากด้วยนะครับ” เวหาแปลกใจกับผู้หญิงคนนั้น เธอมีเหตุผลอะไรถึงไม่ยอมถอนเงินไปใช้ แต่ที่แปลกใจก็คือบิดาของเขารู้หรือเปล่าว่าเงินที่โอนไปให้ทุกเดือนนั้นไม่เคยถูกถอนมาใช้เลย “เวย์ได้เรื่องไหมลูก”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14
บทล่าสุด
รักเล่นกล ตอนที่ 40 โอกาสแบบนี้มีไม่บ่อย (จบ)
เสียงดนตรีเพลงคลาสสิกที่กำลังบรรเลงอยู่สร้างความโรแมนติกให้กับคู่รักหลายคู่ในบาร์รูฟท็อปบนโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา เวหากับเมญาวีก็เป็นหนึ่งในคู่รักนั้น วันนี้เป็นวันครบ 3 ปี สำหรับการแต่งงานของทั้งสอง เป็นโอกาสพิเศษที่ทั้งสองคนจะได้อยู่ตามลำพัง เพราะที่ผ่านมาชีวิตของเขาและเธอวุ่นวายอยู่กับการทำงานและเลี้ยงดูลูกน้อยวัยสองขวบ หลังจากแต่งงานได้เพียงสามเดือนเมญาวีก็ตั้งท้องลูกสาวที่แสนน่ารัก เด็กหญิงตัวน้อยมีชื่อว่าน้องข้าวหอมเพราะอยากเลี้ยงลูกเองแต่ก็ต้องทำงานไปด้วย เวหาเลยแบ่งห้องที่ทำงานเป็นห้องสำหรับเด็กหนึ่งห้อง จ้างพี่เลี้ยงมาช่วยดูแลลูกสาวในขณะที่เมญาวีทำงาน พอถึงเวลาเลิกงานทั้งครอบครัวก็กลับไปที่บ้านหลักเล็กซึ่งปลูกอยู่ในรั้วเดียวกับบ้านเดิมของเวหา แต่เพราะวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของทั้งสอง เพชรลดาอยากให้ลูกสาวและลูกเขยได้ใช้เวลาช่วงนี้ด้วยกันตามลำพัง เธอจึงมารับหลานสาวและพี่เลี้ยงไปอยู่ที่โคราชชั่วคราว“ร้านนี้บรรยากาศดีเหมือนกันนะคะพี่เวย์ จองยากไหมคะ”“ไม่ยากหรอกครับ พี่แดนจัดการให้” โรงแรมหรูแห่งนี้เป็นอีกหนึ่งโรงแรมที่เดนิสเพื่อนรุ่นพี่ของ
รักเล่นกล ตอนที่ 39 ไม่อยากให้รอ
ภายในห้องนอนยังมืดสนิทแม้จะเป็นเวลาเกือบจะเที่ยงเพราะมีผ้าม่านกันแสงอย่างดี เมญาวียังซุกตัวอยู่กับแผงอกแกร่งของคนรัก เธอเพิ่งได้นอนพักในเวลาเกือบจะหกโมงเข้า แต่เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ทั้งเขาและเธอก็เลยไม่ต้องรีบไปทำอะไรที่ไหน เมื่อคืนเมญาวีตามใจเขามากกว่าทุกครั้งเพราะเห็นว่าสัปดาห์ที่ผ่านมาชายหนุ่มทำงานอย่างหนักเพื่อบริษัทมาตลอด เมญาวีไม่คิดจะไปเรียนต่อแล้วเพราะไม่อยากห่างจากคนรักแต่เธอก็ยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเวหา หญิงสาวใช้เวลาช่วงที่ไม่ตามคนรักไปบริษัทเรียนรู้งานกับคุณสิงหลที่บ้านหลังใหญ่ของเขา เพราะอยากช่วยงานของเวหาให้ได้มากกว่านี้ พอได้ไปบ้านของเวหาบ่อยขึ้นเมญาวีก็สนิทสนทกับคุณวราพรมารดาของชายหนุ่มมากขึ้นด้วย หญิงสาวจึงรู้ว่าที่ผ่านมาเวหาต้องทำงานอย่างหนักเพื่อพิสูจน์ตัวเองให้คนในบริษัทและบิดายอมรับในตัวเขา เมญาวีรู้สึกเห็นใจคนรักมากขึ้น บริษัทที่เขาทุ่มเททำงานอย่างหนักให้นั้นอีกส่วนหนึ่งก็เป็นของเธอด้วย การจะไปเรียนและให้เขาทำงานที่นี่ไม่ใช่เรื่องที่คนรักควรทำสักเท่าไหร่ ที่ผ่านมาเธอคิดถึงแต่ตัวเองมาตลอด แม้ตอนแรกเวหา
รักเล่นกล ตอนที่ 38 อย่ายั่ว
ระหว่างที่ยังรอวีซ่าซึ่งไม่รู้จะได้เมื่อไหร่ เมญาวีก็ย้ายมาอยู่กับเวหาที่คอนโด แม้ว่ามารดาของเขาจะชวนให้ไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน แต่เพราะเวหาอยากมีเวลาส่วนตัวกับคนรักให้มากที่สุด เขาจึงพาเมญาวีไปทานข้าวกับท่านที่บ้านเป็นบางวันเท่านั้น เมญาวีตามเวหาไปที่บริษัทเป็นบางวันเท่านั้น เธอไม่ได้ไปทำงานในตำแหน่งเลขา เพียงแต่ตามไปเพราะเวหาอยากให้หญิงสาวเรียนรู้งานในบริษัท พนักงานส่วนใหญ่ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เมญวีมีหุ้นอยู่ในบริษัท ทุกคนรู้แค่เพียงว่าเธอเป็นคนรักของเวหาเพียงเท่านั้น ช่วงนี้งานของเวหาค่อนข้างหนักเอาการ แต่งานหนักแค่ไหนเขาก็ไม่เคยบ่น เพราะทันทีที่กลับมาถึงคอนโดมาเจอกับคนรักเขาก็หายเหนื่อยทันที “พี่เวย์ ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ” “ก็เยอะเป็นปกติครับ” “หาเลขาสักคนดีไหม” “ไม่เป็นไรครับพี่ธรก็ยังอยู่ เขาช่วยพี่ได้เยอะ” “ถ้ากลัวว่าเลขาคนใหม่จะทำให้เมยหึงพี่เวย์ก็หาเลขาผู้ชายสิคะ” “เอาไว้ถ้าพี่ธรบ่นว่าเหนื่อยพี่จะให้เขาหาคนมาช่วยนะครับ” “ถ้ารอให้พี่ธรบ่นสงสัยไม่ต้องหาเลขากันแล้วล่ะคะ”เมญา
รักเล่นกล ตอนที่ 37 การเผชิญหน้า
กลับจากหัวหิน เวหาพาเมญวีมาที่บ้านของตัวเอง เป็นครั้งแรกที่เธอมายังบ้านหลังใหญ่“สวัสดีค่ะแม่” เธอยกมือไหว้และเรียกคุณวราพรว่าแม่อย่างที่เคยเรียก เนื่องจากตอนนี้เธอกับเวหาตกลงจะกลับมาคบกันอย่างเดิมแล้ว“หนูเมย แม่คิดว่าจะไม่ได้เจอหนูแล้ว แม่ขอโทษเรื่องพ่อของหนูด้วย ถ้าแม่ไม่เห็นแก่ตัวหนูคงมีครอบครัวที่อบอุ่น”“อย่าพูดถึงมันเลยค่ะ ที่ผ่านมาเมยก็มีครอบครัวที่อบอุ่น มีแม่กับลุงวัตถ์ เมยไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองขาดอะไร”“หนูไม่โกรธแม่ใช่ไหม”“ไม่ค่ะ เมยคิดว่าเมยกับแม่ก็ต้องขอโทษที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้”“แม่อยากเจอกับแม่ของหนู อยากขอโทษเขาด้วยตัวเองเอง”“ได้สิคะ เอาไว้เมยจะหาเวลาพาแม่มาเยี่ยมนะคะ”“แม่อยากไปหาที่ไร่ เวย์บอกแม่ว่าที่นั่นร่มรื่นมาก แม่อยากไปเที่ยว”“เมยขอถามแม่กับลุงวัตถ์ก่อนนะคะว่าสะดวกวันไหน เพราะบางทีสองคนนั้นก็เข้าไปในไร่ตั้งแต่เช้า ถ้าไม่นัดก่อนก็อาจจะไม่เจอค่ะ”“เอาอย่างนั้นก็ได้ สะดวกตอนไหนหนูก็บอกเวย์นะลูก”“ค่ะแม่”“วันนี้จะค้างที่นี่ไหม แม่จะได้ให้ป้ายุพาจัดห้อง”“ไม่ดีกว่าค่ะ”“เมยรังเกียจครอบครัวของแม่หรือเปล่า”“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คุณแม่เข้าใจผิดแล้ว วันนี้เมยต
รักเล่นกล ตอนที่ 36 ลีลารักมัดใจ
พายุตัณหาสงบลงในเวลาเกือบตีหนึ่ง เวหาเช็ดตัวให้กับเมญาวีเพราะอยากให้เธอนอนสบายตัว จากนั้นก็นอนกอดหญิงสาวคนรักจนถึงสายของอีกวัน “เราจะกลับตอนไหนคะ” เมญวีถามในขณะที่กำลังเริ่มทานอาหารมื้อสายด้วยกัน “คงอีกสักสองวันครับ เมยอยากกลับแล้วเหรอ” “พี่เวย์ขา เมยขอโทรหาแม่ได้ไหมคะ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วงนะคะ” พอเธออ้อนเวหาก็ยอมใจอ่อน เขาไปเอากระเป๋าในรถมาให้เธอจากนั้นก็นอนดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขก ส่วนเมญาวีนั้นเดินไปคุยโทรศัพท์ในห้องนอน หญิงสาวกลับออกมาอีกครั้ง เธอนั่งลงข้างเขา พิงศีรษะกับไหล่หนา “แม่ว่ายังไงบ้างครับ” “ไม่ว่าอะไรค่ะ แม่แค่ฝากบอกพี่เวย์ว่าอย่าลืมสัญญา พี่สัญญาอะไรกับแม่คะ” “สัญญาว่าจะดูแลเมยอย่างดีครับ” “แค่นั้นเหรอคะ” “ครับแค่นั้น” เมญาวีคิดว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นแต่เขาไม่ยอมพูด แต่คงไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะถ้าอย่างนั้นมารดาของเธอคงบอกไปแล้ว “เราจะอยู่แต่ในห้องเหรอคะ ไหนว่าพาเมยมาเที่ยวทะเล” “เมยอยากออกไปไหน ถ้าจะไปเล่นน้ำรอตอนเย็นก่อนดีกว่าไ
รักเล่นกล ตอนที่ 35 แน่ใจนะว่าไม่คิดอะไร
เมญาวีตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด เธอไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน จำได้แค่ว่ากำลังคุยกับเวหาอยู่ในรถ และเขากำลังจะพาเธอกลับบ้าน เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แล้วก็ต้องตกใจเพราะที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของ หญิงสาวรีบลุกจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องนอนออกไปทันที “เวย์ พาเมยมาที่ไหน เมยอยากกลับบ้าน” “ตื่นแล้วเหรอครับ หิวหรือยัง มานั่งตรงนี้สิพี่สั่งสเต็กปลาของโปรดให้เมยแล้ว” “พี่เวย์คะ เมยบอกกว่าอยากกลับบ้าน” เธอเดินไปยังประตูด้านหน้าแต่พยายามเปิดเท่าไหร่ประตูก็ไม่ขยับ “เปิดประตูให้เมยด้วย เมยจะกลับ” “เดี๋ยวสิเมยคุยกันก่อน” เวหารีบมาดึงตัวคนรักไว้ เขากอดเธอจากด้านหลัง จมูกกดลงไปยังผมสีดำขลับ สูดดมกลิ่นที่คุ้นเคยเข้าเต็มปอด “เราต้องคุยกับให้รู้เรื่องนะครับ” “เมยว่าเราคุยกับรู้เรื่องแล้วนะคะ” เวหาอุ้มคนตัวเล็กมายังโต๊ะทานข้าว กดให้หญิงสาวนั่งลงบนเก้าอี้ขณะที่ตัวเองกักเธอไว้ด้วยสองแขนแกร่ง “พี่ไม่ให้เมยไปเรียน” “เมยจะไป เมยเตรียมตัวเรียนภาษามาตั้งสองเดือน” “เมยจะทิ้งพี่ไปจริ
รักเล่นกล ตอนที่ 34 ความจริง
เมญาวีกลับมาถึงบ้านในเวลาหกโมงเย็น หญิงสาวรีบเข้าไปหามารดาที่กำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่ในครัว เธออยากรู้ว่าหลังจากที่ตัวเองออกไปจากบ้านแล้วสองพ่อลูกคุยอะไรต่อ “แม่ทำอะไรคะหอมจัง” “ต้มข่าไก่จ้ะ ทำไมกลับเร็วนักล่ะลูกไหนว่าจะไปดูหนัง” เพชรลดาแกล้งถามเธอรู้ว่าลูกสาวไม่มีทางออกไปดูหนังกับเพื่อนชายคนนั้นแน่นอน “พอดีจอห์นเขาไม่ว่างค่ะแม่” เมญาวีรีบบอก “วันหลังค่อยนัดกันใหม่ก็ได้ แม่ว่าจอห์นเขาก็น่ารักดีนะ เขาอยู่เมืองไทยมานานหรือยังนะ” “ไม่รู้เหมือนกันค่ะแม่ เมยไม่เคยถาม” ฟังแค่นี้คนเป็นแม่ก็รู้แล้วว่าลูกสาวของตัวเองไม่ได้สนิทสนิทสนมกับเพื่อนใหม่ที่เป็นครูสอนอยู่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งอย่างที่เจ้าตัวพยายามจะแสดงออก คงเพราะยังไม่ลืมรักครั้งแรก “แม่คะ คุณสิงหลเขาคุยอะไรกับแม่บ้างคะ หลังจากที่เมยไปแล้ว” “ก็เรื่องทั่ว ๆ ไปนั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก” “แม่คงไม่กลับไปคืนดีกับเขาหรอกนะคะ” “ไม่หรอกลูก ถึงเขาจะเป็นพ่อของเมย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแม่ะกลับไปเป็นภรรยาเขานี่ แม่มีลุงวัตถ์แล้ว ตอนนี้แม่ม
รักเล่นกล ตอนที่ 33 ไม่ต้องการ
วราพรเห็นลูกชายเสียใจ เธอเองก็เสียใจไม่ต่างกัน เธอกำลังสับสน ถ้าเธอเลือกที่จะเก็บทุกอย่างเป็นความลับเวหาก็คงไม่มีความสุข แต่ถ้าเลือกที่จะพูดเวหาจะมองเธอยังไง เขาจะรับเรื่องราวได้ไหม “เวย์ รักหนูเมยมากใช่ไหม” “ผมไม่เคยรักใครแบบนี้มาก่อน แต่มันจำสำคัญยังละครับ ในเมื่อตอนนี้เราเป็นพี่น้องกัน ผมเลวมากใช่ไหมครับที่รักน้องสาวตัวเอง มีอะไรกับน้องสาวตัวเอง” เขาผิดหวังและโกรธตัวเองที่ทำแบบนั้นลงไป “อย่าพูดแบบนั้น” “มันเป็นความจริงนี่ครับแม่ ความจริงที่ทำให้ผมเจ็บ ผมไม่รู้ว่าน้องจะเป็นยังไงบ้าง เธอเป็นคนดีแล้วผมก็ทำลายเธอเองกับมือ” “พอแล้ว เวย์ไม่ต้องพูดแล้ว” วราพรฟังลูกชายพูดแล้วเธอก็ร้องไห้ ในที่สุดคุณวราพรก็ตัดสินใจได้ เธอไม่อยากเห็นเวหาเป็นแบบนี้ เธอไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวอีกต่อไป เธอเล่าเรื่องราวในอดีตให้กับลูกชายฟังอย่างไม่ปิดบัง ครั้งหนึ่งเธอกับสิงหลรักกันมาก หลังจากแต่งงานสิงหลก็เปิดบริษัท เขาทุ่มเททำงานอย่างหนักเพื่ออยากให้ครอบครัวสุขสบาย จนหลงลืมไปว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่ภรรยาต้องการจากเขาไม่ใช่เงิน
รักเล่นกล ตอนที่ 32 ลูกสาวคนเดียว
เวหากลับมาตั้งหน้าตั้งตาทำงานอีกครั้ง เขากลายเป็นคนอารมณ์ร้อน จนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้จะมีก็เพียงอาธรที่รับอารมณ์รุนแรงของชายหนุ่มได้สัปดาห์ก่อนอาธรรับเลขามาช่วยงานเวหาคนหนึ่ง แต่เธอก็ทนทำงานกับเวหาได้เพียงแค่สามวันก็ลาออก กลางวันทำงานอย่างเต็มที่ พอตกกลางคืนก็ออกไปดื่มทุกคืน จนเพื่อนต่างสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเวหากันแน่ เพราะก่อนหน้านั้นเชายหนุ่มไม่เคยเป็นแบบนี้ เขาออกจะมีความสุขมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ แม้เพื่อนจะชวนออกมาดื่มหลายครั้งแต่ เวหาก็บอกว่าอยากให้เวลากับมารดาและคนรัก แต่พอถึงตอนนี้ชายหนุ่มกลับทำตรงกันข้าม เขาดื่มหนักทุกวัน “เวย์มีเรื่องอะไรไม่สบายใจเล่าให้พี่ฟังได้นะ” เดนิสที่นั่งดื่มกับเวหาอดไม่ได้ที่จะถามเพื่อนรุ่นน้อง “ไม่มีอะไรหรอกพี่ แค่อยากดื่ม” “มันต้องมีอะไรสิ ถ้าอย่างนั้นนายคงไม่ดื่มหนักอย่างนี้หรอก ไหนว่าแม่อาการดีขึ้นแล้วกลับบ้านได้แล้ว ถ้าให้พี่เดาก็คงเป็นเรื่องแฟนใช่ไหม” เวหาพยักหน้าพลางกระดกแก้วในมือสาดน้ำสีอำพันเข้าไปในปากทีเดียวจนหมดแล้ว “เล่าให้ฟังได้ไหม เผื่อจะรู้สึกดีขึ้น” เวหาไม่
