เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-29 15:48:25ตอนที่ 4
“พี่ไม่มีเรียนหรือไง เดี๋ยวหนูจะขึ้นไปเรียนกับเพื่อนแล้วค่ะ พี่ไปได้แล้ว” แตงกวาเห็นว่าญาณินไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร เธอจึงรีบไล่รุ่นพี่คนนั้นให้กลับไปเรียนทันที อย่างน้อยได้อยู่กันสองคนก็น่าจะดีกว่ามีคนนอกเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย
“แตงกวา จริง ๆ เธอไม่ต้องไล่พี่เขาไปก็ได้นะ เขามาจีบเธอนี่คงใจเสียหมดแล้วมั้งน่ะ” เมื่อรุ่นพี่ที่มาตามจีบเพื่อนสาวเดินจากไปตามคำขอของเธอ ญาณินก็รีบพูดความคิดเห็นของตนสวนขึ้นมาอย่างไว
“ไม่เป็นไรหรอก บางทีฉันเองก็แอบรำคาญเหมือนกัน อยากอยู่กับเพื่อนแบบสองต่อสองบ้างน่ะ”
“เพิ่งมาเรียนเมื่อวานวันแรก วันนี้แกก็มีหนุ่มมาติดซะแล้ว เนื้อหอมไม่เบาเลยนะแตงกวา” ญาณินพูดแซวอย่างทีเล่นทีจริงพร้อมทั้งปรากฏรอยยิ้มละไมบนใบหน้า
“เปล่าสักหน่อย ฉันขึ้นมาอยู่กรุงเทพฯ ตั้งแต่ที่รู้ว่าสอบติดได้ใหม่ ๆ แล้วพอมาอยู่ก็รู้สึกเบื่อ ก็เลยไปหางานพาร์ตไทม์ทำเล่น ๆ น่ะ แล้วก็ไปเจอที่เขานี่แหละ นับตั้งแต่นั้นมาเขาก็ตามจีบฉันมาเรื่อย ๆ เลย”
“อ๋อ...เป็นแบบนี้นี่เอง”
“คนอย่างฉัน เอาอะไรมาเนื้อหอม ฟลุกเจอมามากกว่า” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ ก่อนจะหลบหลีกสายตาของญาณินไปชั่วขณะ แตงกวาไม่ใช่คนที่มั่นใจในตัวเองมากถึงเพียงนั้น เวลาที่มีคนมาชื่นชมเธอก็มักจะเอ่ยปากปฏิเสธกลับไปอยู่บ่อยครั้ง
“ก็คนอย่างแกนั่นแหละ มั่นใจในตัวเองหน่อยสิ ขนาดแค่นี้ยังหลบสายตาฉันเลย แบบนี้มันได้ยังไงกัน”
“ก็ฉันพูดเรื่องจริงนี่นา”
“แค่มีหนุ่มมาตามติดก็การันตีได้แล้วนะว่าแกน่ะเนื้อหอมจริง ๆ พี่เขาอาจจะชอบความที่แกเป็นแกแบบนี้ก็ได้ ไม่จำเป็นว่าจะต้องอยู่ใต้มาตรฐานของสังคมเหมือนที่คนอื่น ๆ เขาพูดกันหรอก”
ญาณินสัมผัสได้ในทันทีว่าฝ่ายตรงข้ามกำลังไม่มั่นใจในตัวเอง ซึ่งเธอไม่ได้อยากให้เพื่อนสนิทต้องรู้สึกเช่นนั้น แตงกวาเป็นผู้หญิงน่ารัก มีเสน่ห์ในตัวเองค่อนข้างสูง เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้องไม่มั่นใจเลยแม้แต่น้อย
“ขอบคุณนะญา เพิ่มความมั่นใจให้ฉันได้เยอะเลย”
“ก็มีกันอยู่สองคน แกจะให้ฉันไปพูดกับใคร”
“ก็จริงอย่างที่แกว่านั่นแหละ ฮ่า ๆ ๆ” เธอว่าพร้อมกับหัวเราะชอบใจออกมาจนเสียงดังไปทั่วบริเวณ แตงกวารู้สึกว่าตัวเองคิดถูกเป็นอย่างมากที่เลือกญาณินมาเป็นเพื่อนสนิทของตน และคาดว่าในอนาคตเธอก็คงจะรู้สึกเช่นนี้ไปตลอด
“เอ้อ...ว่าแต่เรื่องรับน้องแกว่ามันน่าเบื่อเหมือนอย่างที่คนอื่น ๆ พูดกันไหม ฉันว่ามันก็ปกตินะ ถ้ามากไปก็ไม่ดีแต่ถ้าน้อยกว่านี้ก็ดูไม่มีอะไรเลย เราว่าเท่าที่พวกพี่ ๆ เขาเตรียมเอาไว้ ก็กำลังดีแล้วนะ”
เนื่องจากว่าวันนี้เด็ก ๆ ปีหนึ่งจำเป็นต้องเข้ากิจกรรมรับน้องเหมือนกับเมื่อวาน ซึ่งญาณินเองก็ดันได้ยินคนอื่น ๆ ในคณะซุบซิบกันว่ากิจกรรมรับน้องน่าเบื่อ หลายคนจึงอยากโดด ไม่อยากเข้าร่วม
“ใช่ เราก็ว่าโอเคแล้ว จริง ๆ มันก็ไม่ได้น่าเบื่อขนาดนั้นหรอก”
“เห็นว่าจะมีคนโดดน่ะ แต่เราว่าจะไปเหมือนเดิม เธอว่าไง”
“ไปสิ มันเป็นกิจกรรมของมหาวิทยาลัยเลยนะ ดีซะอีกที่ได้ทำความรู้จักกับพี่ ๆ เผื่อว่าจะพอให้ได้ช่วยเรื่องเรียนบ้างน่ะ”
“ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แต่ก็ช่างมันเถอะ ไปเรียนกันดีกว่า”
ญาณินได้ยินเพื่อนสาวตอบกลับเช่นนั้น ก็โล่งอกไปที เธอเพียงแค่กลัวว่าแตงกวาจะมีความเห็นที่แตกต่างไปจากกัน แล้วพวกเขาทั้งคู่จะเข้ากันไม่ได้เหมือนอย่างที่คิดเอาไว้ก็เท่านั้น
หลังจากที่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องของการรับน้องกันเสร็จ ทั้งสองก็ตัดสินใจขึ้นมารออาจารย์บนห้องก่อนเวลาที่ระบุเอาไว้ในตารางเรียน
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดเวลาเลิกเรียนก็มาเยือนอีกครั้ง ญาณินและแตงกวารีบเก็บสัมภาระลงกระเป๋าเป้คู่ใจก่อนจะพากันเดินไปยังลานสำหรับทำกิจกรรมรับน้องที่เหล่ารุ่นพี่จัดเตรียมรอเอาไว้ให้
ญาณินสังเกตเห็นว่าผู้คนที่มาเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องในวันนี้ค่อนข้างน้อยกว่าปกติ จึงได้แต่มองหน้ากับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กัน ทั้งสองรู้เหตุผลดี ทว่าก็ไม่กล้าพูดออกไปแต่อย่างใด...
“เอาจริง ๆ วันนี้สนุกมากเลยนะ คนที่โดดพลาดมาก”
“นั่นสิ สนุกดีเหมือนกัน ว่าแต่นี่แกกลับบ้านเลยหรือเปล่า หรือว่ามีนัดต่อ”
“เดี๋ยวฉันว่าจะกลับหอไปอาบน้ำน่ะ แล้วค่อยออกไปที่ทำงาน ว่าแต่แกเถอะ หางานได้หรือยัง ให้ฉันช่วยแนะนำไหม”
“ก็ยังลังเลอยู่น่ะ ไม่รู้ว่าที่ดูเหมือนจะดี มันจะดีเหมือนอย่างที่คิดเอาไว้จริง ๆ หรือเปล่า ฉันก็เลยยังไม่ได้ตัดสินใจ”
ญาณินตอบกลับเพื่อนสาวทันควันเมื่อคืนเธอเลื่อนหางานพาร์ตไทม์ที่เหมาะกับนักศึกษาในอินเทอร์เน็ตจนถึงดึก แต่ทว่าก็ยังไม่ได้ที่ที่ถูกใจเสียที
“ยังไงก็ลองดูนะ ฉันแนะนำว่าให้อยู่ใกล้ ๆ หอไว้ จะดีที่สุด”
“อืม ขอบใจนะ ถ้าอย่างนั้นฉันกลับหอแล้ว แกก็กลับดี ๆ ล่ะ”
“บ๊ายบาย พรุ่งนี้เจอกันนะญา”
ทั้งสองกล่าวลากันอยู่สักพัก ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับหอพัก เพราะต่างคนก็ต่างมีหน้าที่ที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ มิหนำซ้ำเช้าวันต่อไปก็ต้องมาเรียนกันแต่เช้าเลยอีกด้วย...
บทที่เกี่ยวข้อง
รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 ท่ามกลางความเงียบสงบในยามเช้า อยู่ ๆ เสียงกดกริ่งก็พลันดังสวนขึ้นมาจนสามารถดึงความสนใจของแม่บ้านที่กำลังทำสวนในยามเช้า เธอเดินออกมาหาเพื่อดูว่าใครคือต้นเสียงดังกล่าว ก่อนจะพบเข้ากับบุรุษไปรษณีย์ที่ยืนรอตรงตู้จดหมายที่อยู่หน้ารั้ว“จดหมายมาส่งครับ ผมเห็นว่าเป็นมีเอกสารสำคัญด้วยเลยไม่กล้าเหน็บไว้ นี่ครับ” บุรุษไปรษณีย์คนนั้นเอ่ยบอกหญิงสาววัยกลางคนก่อนจะยืนซองเอกสารที่ว่าให้กับอีกฝ่ายหลังจากที่พูดจบอย่างรวดเร็ววินาทีนั้นเธอรับจดหมายปึกใหญ่ ๆ มาไว้ในมือ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นชื่อจริงและนามสกุลจริงของคุณหนูปรากฏอยู่บนจดหมายที่บุรุษไปรษณีย์บอกเอาไว้ว่าสำคัญเป็นอย่างมาก“ขอบใจจ้ะ” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งปิดประตู หลังจากนั้นก็รีบสาวเท้าเดินกลับเข้ามาในคฤหาสน์หลังโต เพื่อส่งมอบจดหมายฉบับดังกล่าวให้กับผู้เป็นเจ้าของแต่ในขณะที่กำลังจะสาวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน อยู่ ๆ เสียงเรียกของคุณผู้หญิงก็พลันดังสวนขึ้นมาจนเธอชะงักงัน แล้วให้ความสนใจไปยังอีกฝ่ายแทบจะทันที“ทิพย์ นั่นจดหมายใครเหรอ?” ผู้เป็นนายเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนที่จะเบนสายตามองไปยังจดหมายในมือของทิพย์“มีเยอะเลยค่ะคุณผู้หญิง แต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-29รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม ตอนที่ 2
ตอนที่ 2แม้ว่าเมื่อวานจะจบวันได้ไม่ดีนัก แต่เช้าวันใหม่ที่ญาณินรอคอยก็มาถึงเสียที เธอตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวย้ายเข้าไปอยู่หอ แต่ก่อนจะออกจากบ้าน พ่อและแม่ของเธอก็มายืนเกลี้ยกล่อมไม่อยากให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้“ตอนนี้เปลี่ยนใจยังทันนะยายณิณ ลูกไม่เคยทำอะไรเอง จะไหวจริง ๆ เหรอ”ผู้เป็นแม่ถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงราบเรียบหากแต่แฝงไว้ด้วยความหวัง เธอเองก็เป็นห่วงญาณิน แต่ทว่าก็ไม่อยากขัดใจมากเท่าไรนัก เพราะได้ตัดสินใจลงไปแล้ว“อย่าพยายามเลยค่ะ ณินบอกแล้วไงคะว่าณินตัดสินใจแล้ว ของก็เก็บแล้ว รถก็เตรียมรอแล้ว แถมค่าหอ ค่าเรียนก็จ่ายมัดจำตามข้อตกลงไปก่อนแล้ว ถอยไม่ได้หรอกค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะสายเอา”ชายวัยกลางคนถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาแล้วบอกให้ลูกสาวรีบไป ด้วยความที่เลี้ยงมากับมือ พวกเขารู้ว่ายังไงก็ไม่บังคับญาณินไม่ได้อยู่แล้ว จึงจำใจต้องยอมให้ไปแต่โดยดี ถึงแม้ว่าผู้เป็นแม่จะยังคงอาลัยอาวรณ์อยู่มากเลยก็ตาม“อย่างนั้นณินลาตรงนี้เลยนะคะ ไม่ต้องไปส่งก็ได้ ไว้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ณินจะโทร.มาบอกนะคะ”“อืม ตามนั้น ไปก็ไป...”บทสนทนาระหว่างพ่อแม่ลูกจบลงแต่เพียงเท่านั้น ญาณินขึ้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-29รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม ตอนที่ 3
ตอนที่ 3ระยะเวลาผ่านมาประมาณหนึ่งสัปดาห์ วันนี้เป็นวันแรกของการไปเรียน ญาณินตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เพราะมีเรียนช่วงแปดโมงตรง เธอยังกะเวลาไม่ถูก จึงตื่นเร็วกว่าปกติ ถ้าหากว่าได้ไปเรียนดูสักระยะก็คงจะกะเวลาได้พอดีมากขึ้นใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวอยู่ประมาณสามสิบนาที ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวในคราบชุดนักศึกษาเดินออกมาจากซอยของหอพัก ก่อนจะตรงดิ่งไปยังสถานีรถไฟฟ้าเพื่อไปลงสถานีต่อไปทันทีที่มาถึงมหาวิทยาลัย ญาณินตรงดิ่งเข้ามานั่งรออาจารย์ในคลาสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ด้วยความที่เธอเป็นหญิงสาวแต่งตัวเชย ๆ ทั้งยังมีแว่นปกปิดความเป็นตัวตนที่แท้จริงเอาไว้ภายในนั่นจึงส่งผลให้เพื่อน ๆ ในห้องเรียนเดียวกัน ไม่มีใครให้ความสนใจมาที่เธอเลยสักคน ผิดกับสาวสวยที่มีดีกรีเป็นถึงดาราเน็ตไอดอลที่ใครต่างก็ให้ความสนใจและพูดชื่นชมกันอย่างไม่ขาดปาก“นี่เธอ...อยู่คนเดียวเหมือนกันหรอกเหรอ?”ในขณะที่ญาณินกำลังเบนสายตาออกไปทางนอกหน้าต่างเพื่อชมนกชมใจไปพลาง ๆ ระหว่างรออาจารย์ จู่ ๆ หญิงสาวแปลกหน้าก็เดินเข้ามาทักทายพร้อมทั้งหย่อนกายลงนั่งข้าง ๆ เธอ“อืม ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ มาเรียนที่นี่ก็มาคนเดียว ไม่มีคนรู้จักเลยส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-29
บทล่าสุด
รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม ตอนที่ 4
ตอนที่ 4“พี่ไม่มีเรียนหรือไง เดี๋ยวหนูจะขึ้นไปเรียนกับเพื่อนแล้วค่ะ พี่ไปได้แล้ว” แตงกวาเห็นว่าญาณินไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร เธอจึงรีบไล่รุ่นพี่คนนั้นให้กลับไปเรียนทันที อย่างน้อยได้อยู่กันสองคนก็น่าจะดีกว่ามีคนนอกเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย“แตงกวา จริง ๆ เธอไม่ต้องไล่พี่เขาไปก็ได้นะ เขามาจีบเธอนี่คงใจเสียหมดแล้วมั้งน่ะ” เมื่อรุ่นพี่ที่มาตามจีบเพื่อนสาวเดินจากไปตามคำขอของเธอ ญาณินก็รีบพูดความคิดเห็นของตนสวนขึ้นมาอย่างไว“ไม่เป็นไรหรอก บางทีฉันเองก็แอบรำคาญเหมือนกัน อยากอยู่กับเพื่อนแบบสองต่อสองบ้างน่ะ”“เพิ่งมาเรียนเมื่อวานวันแรก วันนี้แกก็มีหนุ่มมาติดซะแล้ว เนื้อหอมไม่เบาเลยนะแตงกวา” ญาณินพูดแซวอย่างทีเล่นทีจริงพร้อมทั้งปรากฏรอยยิ้มละไมบนใบหน้า“เปล่าสักหน่อย ฉันขึ้นมาอยู่กรุงเทพฯ ตั้งแต่ที่รู้ว่าสอบติดได้ใหม่ ๆ แล้วพอมาอยู่ก็รู้สึกเบื่อ ก็เลยไปหางานพาร์ตไทม์ทำเล่น ๆ น่ะ แล้วก็ไปเจอที่เขานี่แหละ นับตั้งแต่นั้นมาเขาก็ตามจีบฉันมาเรื่อย ๆ เลย”“อ๋อ...เป็นแบบนี้นี่เอง”“คนอย่างฉัน เอาอะไรมาเนื้อหอม ฟลุกเจอมามากกว่า” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ ก่อนจะหลบหลีกสายตาของญาณินไปชั่วขณะ แตงกวา
รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม ตอนที่ 3
ตอนที่ 3ระยะเวลาผ่านมาประมาณหนึ่งสัปดาห์ วันนี้เป็นวันแรกของการไปเรียน ญาณินตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ เพราะมีเรียนช่วงแปดโมงตรง เธอยังกะเวลาไม่ถูก จึงตื่นเร็วกว่าปกติ ถ้าหากว่าได้ไปเรียนดูสักระยะก็คงจะกะเวลาได้พอดีมากขึ้นใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวอยู่ประมาณสามสิบนาที ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวในคราบชุดนักศึกษาเดินออกมาจากซอยของหอพัก ก่อนจะตรงดิ่งไปยังสถานีรถไฟฟ้าเพื่อไปลงสถานีต่อไปทันทีที่มาถึงมหาวิทยาลัย ญาณินตรงดิ่งเข้ามานั่งรออาจารย์ในคลาสเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ด้วยความที่เธอเป็นหญิงสาวแต่งตัวเชย ๆ ทั้งยังมีแว่นปกปิดความเป็นตัวตนที่แท้จริงเอาไว้ภายในนั่นจึงส่งผลให้เพื่อน ๆ ในห้องเรียนเดียวกัน ไม่มีใครให้ความสนใจมาที่เธอเลยสักคน ผิดกับสาวสวยที่มีดีกรีเป็นถึงดาราเน็ตไอดอลที่ใครต่างก็ให้ความสนใจและพูดชื่นชมกันอย่างไม่ขาดปาก“นี่เธอ...อยู่คนเดียวเหมือนกันหรอกเหรอ?”ในขณะที่ญาณินกำลังเบนสายตาออกไปทางนอกหน้าต่างเพื่อชมนกชมใจไปพลาง ๆ ระหว่างรออาจารย์ จู่ ๆ หญิงสาวแปลกหน้าก็เดินเข้ามาทักทายพร้อมทั้งหย่อนกายลงนั่งข้าง ๆ เธอ“อืม ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนน่ะ มาเรียนที่นี่ก็มาคนเดียว ไม่มีคนรู้จักเลยส
รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม ตอนที่ 2
ตอนที่ 2แม้ว่าเมื่อวานจะจบวันได้ไม่ดีนัก แต่เช้าวันใหม่ที่ญาณินรอคอยก็มาถึงเสียที เธอตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวย้ายเข้าไปอยู่หอ แต่ก่อนจะออกจากบ้าน พ่อและแม่ของเธอก็มายืนเกลี้ยกล่อมไม่อยากให้เธอออกไปจากบ้านหลังนี้“ตอนนี้เปลี่ยนใจยังทันนะยายณิณ ลูกไม่เคยทำอะไรเอง จะไหวจริง ๆ เหรอ”ผู้เป็นแม่ถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงราบเรียบหากแต่แฝงไว้ด้วยความหวัง เธอเองก็เป็นห่วงญาณิน แต่ทว่าก็ไม่อยากขัดใจมากเท่าไรนัก เพราะได้ตัดสินใจลงไปแล้ว“อย่าพยายามเลยค่ะ ณินบอกแล้วไงคะว่าณินตัดสินใจแล้ว ของก็เก็บแล้ว รถก็เตรียมรอแล้ว แถมค่าหอ ค่าเรียนก็จ่ายมัดจำตามข้อตกลงไปก่อนแล้ว ถอยไม่ได้หรอกค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะสายเอา”ชายวัยกลางคนถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาแล้วบอกให้ลูกสาวรีบไป ด้วยความที่เลี้ยงมากับมือ พวกเขารู้ว่ายังไงก็ไม่บังคับญาณินไม่ได้อยู่แล้ว จึงจำใจต้องยอมให้ไปแต่โดยดี ถึงแม้ว่าผู้เป็นแม่จะยังคงอาลัยอาวรณ์อยู่มากเลยก็ตาม“อย่างนั้นณินลาตรงนี้เลยนะคะ ไม่ต้องไปส่งก็ได้ ไว้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ณินจะโทร.มาบอกนะคะ”“อืม ตามนั้น ไปก็ไป...”บทสนทนาระหว่างพ่อแม่ลูกจบลงแต่เพียงเท่านั้น ญาณินขึ้น
รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม ตอนที่ 1
ตอนที่ 1 ท่ามกลางความเงียบสงบในยามเช้า อยู่ ๆ เสียงกดกริ่งก็พลันดังสวนขึ้นมาจนสามารถดึงความสนใจของแม่บ้านที่กำลังทำสวนในยามเช้า เธอเดินออกมาหาเพื่อดูว่าใครคือต้นเสียงดังกล่าว ก่อนจะพบเข้ากับบุรุษไปรษณีย์ที่ยืนรอตรงตู้จดหมายที่อยู่หน้ารั้ว“จดหมายมาส่งครับ ผมเห็นว่าเป็นมีเอกสารสำคัญด้วยเลยไม่กล้าเหน็บไว้ นี่ครับ” บุรุษไปรษณีย์คนนั้นเอ่ยบอกหญิงสาววัยกลางคนก่อนจะยืนซองเอกสารที่ว่าให้กับอีกฝ่ายหลังจากที่พูดจบอย่างรวดเร็ววินาทีนั้นเธอรับจดหมายปึกใหญ่ ๆ มาไว้ในมือ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นชื่อจริงและนามสกุลจริงของคุณหนูปรากฏอยู่บนจดหมายที่บุรุษไปรษณีย์บอกเอาไว้ว่าสำคัญเป็นอย่างมาก“ขอบใจจ้ะ” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งปิดประตู หลังจากนั้นก็รีบสาวเท้าเดินกลับเข้ามาในคฤหาสน์หลังโต เพื่อส่งมอบจดหมายฉบับดังกล่าวให้กับผู้เป็นเจ้าของแต่ในขณะที่กำลังจะสาวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน อยู่ ๆ เสียงเรียกของคุณผู้หญิงก็พลันดังสวนขึ้นมาจนเธอชะงักงัน แล้วให้ความสนใจไปยังอีกฝ่ายแทบจะทันที“ทิพย์ นั่นจดหมายใครเหรอ?” ผู้เป็นนายเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนที่จะเบนสายตามองไปยังจดหมายในมือของทิพย์“มีเยอะเลยค่ะคุณผู้หญิง แต
