บทที่ 7 ฟินสุดๆ 20+
หลังจากฉันเสร็จกับเขาไป 1 น้ำเขาก็เริ่มใช่มือลูบอย่างช้าๆที่ ต้นขาของฉัน
“ให้ผมทำให้คุณบ้างเอาไหม?”เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าอ้อนตาอ้อนใจของฉันมากจริงๆ
“อืมม...”ฉันพูดก่อนด้วยความเขินอาย ต่อให้เรามีอะไรกัน นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เขาจะก้มลงไปเลียให้ฉัน
เขาเริ่มใช้ปากจูบลงไปบริเวณต้นขาจากนั้นเริ่มจูบลงมาเรื่อยๆ แล้วจนถึงโพรงสีนู้ดเขาเริ่มใช้ลิ้นเลียมันอย่างช้าๆ
“อ่าส์....”ฉันเริ่มสงเสียงร้องในลำคอ ทำให้เขาหันมามองก่อนที่จะกระตุ้กยิ้มและทำมันต่อ
“อ่าส์ ซี๊ดดด อ่าส์ๆ.....”ฉันเริ่มที่จะไม่ไหวแล้วจริง ฉันเริ่มใช้มือของฉันจิกตรงผ้าปูที่นอน และเขาเริ่มที่เลียเร็วขึ้นและ เริ่มใช้นิ้วแหย่เข้าไปในโพรงสีนู้ดของฉันและชักเข้าออกจากช้าๆและเริ่มแรงขึ้น ส่วนลิ้นของเขายังอยู่ที่เดิม มันทำให้ฉันเสียวจนจะรับมันไม่ไหว
“อ่าส์ๆ.....อ่าส์ๆ...ฉันไม่ไหวแล้ววว”พูดจบฉันก็ถึงจุดหมาย.... บอกตรงๆไม่เคยฟินแบบนี้มาก่อน
หลังจากที่เราทั้ง 2 คนร่วมรักกันเสร็จ เราก็นอนกอดกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขากอดฉัน ซึ่งฉันอยากจะบอกว่ามันดีมาก เหมือนไม่ใช่แค่เอากันแล้วนอนหันหลังให้กันแต่ มันเหมือนเราทั้ง2 คนเป็นแฟนกันต่อให้ฉันกับเขาไม่ได้เป็นแฟนกันก็เถอะ
“คุณกรค่ะ คุณกร”ฉันพยายามจะปลุกเขาแต่ปลกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นสงสัยจะเหนื่อยมากๆ
“ว่าไปเขาก็น่ารักเหมือนกันนะ แต่ทำไมถึงทำตัวนิสัยไม่ดีแบบนี้”ฉันพูดก่อนที่จะเอานิ้วชี้ไปที่ปลายจมูกของเขา
“ผมได้ยินนะ”เขาหลับตาแต่พูดมันออกมาเบาๆ
“หื้มมม นี้คุณแกล้งฉันเหรอ”
“ก็อยากจะรู้หนิว่าคุณจะทำอะไรผม”
“แล้วคุณคิดว่าฉันจะทำอะไรคุณ ฉันเป็นผู้หญิงนะ”ฉันทำท่าทางงอนเขา โดยการสะบัดตัวออกจากเขา
“ใครจะรู้หล่ะบางทีคุณอาจจะอยากหลักหลับผมก็ได้นะ”
“หนิคุณ อย่าพูดเรื่องจริงสิ”
“5555 ความจริงเปิดเผยแล้ว”
“55555จริงๆเลย”พูดจบเขาก็คว้าฉันมากอดเหมือนเดิม ทำไมรู้สึกดีจังนะ (ไม่ได้สิยัยลิตาอย่าชอบเขาเด็ดขาด!!!)ฉันต้องคอยเตือนสติตัวเองเอาไว้ เพราะฉันห้ามรักผู้ชายคนนี้!!!!
รุ่งเช้า
ฉันตื่นมาไม่เห็นเขาเช่นเดิม แต่เห็นโน้ตที่วางไว้พร้อมกับอาหารเช้า (morning ❤️ ส่วนบัตรเครดิตรูดได้ตามสบายเลยครับ)ใช่ค่ะเขาวางบัตรเครดิตให้กับฉัน
“รู้แล้วค่ะ ว่ารวย”เอาจริงๆ ฉันตั้งใจจะไม่ใช่และไม่เอาเงินเขาเด็ดขาด!!!เพราะฉันมีสิ่งที่ต้องการมากกว่าเงิน อีกอย่างฉันไม่เหมือนบรรดาเด็กๆในสังกัดของเขา
ฉันกลับมาถึงห้องก็เจอแสบกำลังนอนอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่
“ทำไมวันนี้กลับช้าจัง”
“อืมพี่ตื่นสายหนะ แล้วเรากินไรแล้วยัง”
“ยังเลย เออพี่เราไปกินอาหารญี่ปุ่นกันป่ะ มีร้านเปิดใหม่ด้วยนะที่ห้าง”
“แกอยากกินเหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“อืมไปสิ”ปกติวันหยุดฉันออกไปหาไรกินเป็นเพื่อนยัยแสบ ฉันลูกคนเดียวเลยรักยัยแสบเป็นพิเศษ
ห้างสรรพสินค้าแห่งนึง
ร้านอาหารญี่ปุ่นที่เปิดใหม่ เป็นร้านอาหารที่มีที่ประเทศญี่ปุ่นแต่มาเปิดสาขาที่ไทย
“มากี่ท่านครับ”
“สะ... ค่ะ”
“3 ครับ”ฉันไม่ทันตอบก็ได้ยินเสียงคุ้นๆดังมาจากทางด้านหลัง
“อ้าวคุณบอส”คุณบอสเพื่อนคุณกรคุณนั้นเอง
“5555 ครับ”
“คุณบอสมากับใครคะ”
“คนเดียวครับ เออขอนั่งกับคุณลิตาและน้องสาวด้วยได้ไหมครับ”
“เออ....”ฉันหันไปมองยัยแสบ ยัยแสบพยักหน้า
“ได้ค่ะ😊”
ฉันเดินมานั่งในร้าน ตกลงครั้งนี้ฉันมาทานกัน 3 คนนะคะ เพิ่มคุณบอสมา
“ชื่ออะไรอะเรา”คุณบอสหันไปถามยัยแสบ
“แสบค่ะ”
“พี่ชื่อบอส”
“ค่ะได้ยินแล้วค่ะ”ไอ่เด็กนี้!!! ดูพูดสิ
“ยัยแสบ!!!”
“5555 ไม่เป็นไรครับ แต่แสบสมชื่อจริงๆ”
“นี่คุณ!!!!โอ้ย...พี่ฉันเจ็บนะ”ฉันแอบหยิกยัยแสบเบาๆ
“พอได้แล้ว”
“เออ...ปกติคุณบอสมาทานข้าวคนเดียวเหรอคะ”
“ใช่ครับ แต่ตอนนี้อยากให้คุณลิตามาด้วยกันบ่อยๆแล้วสิ”หึ เจ้าชูเหมือนอีตากรคุณชัดๆ
“เจ้าชู้”ยัยแสบพูดเบาๆ
“อะไรนะน้องแสบ”
“ไม่มีอะไรค่ะ คุณบอส”ยัยแสบพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นทันที
“เอออ...
“ไอ่กรเหรอครับ สงสัยจะอยู่กับสาวๆอุ้ย เออ...สงสัยอยู่บ้านอะครับ”ไม่ทันแล้วค่ะ คุณบอส
“ฉันจะถามว่าคุณทานวาซาบิไหมคะ”จริงๆอยากจะรู้เรื่องคุณกรนั้นแหละ
“ทานครับ แต่คุณลิตาไม่ต้องเรียกผมว่าคุณว่าพี่ก็ได้นะครับ เรียกพี่เถอะไหนๆเราก็สนิทกันแล้ว”
“ได้ค่ะพี่บอส”
“เราด้วยนะ”พี่บอสหันไปพูดกับยัยแสบ
“ไม่!!!!”
“55555”
หลังจากเรานั่งทานอาหารกันสักพัก พวกเราคุยกันเยอะมาก ฉันรู้สึกว่าคุณบอสเป็นคนน่ารัก และรู้สึกได้ทันทีว่าเขาชอบยัยแสบ ส่วนยัยแสบดูเหมือนจะรำคาญเขานิดหน่อย 5555
“เออ...เรามาถ่ายรูปกันสักหน่อยดีไหมครับ พอดีอยากจะแกล้งคนบางคน”
“ใครเหรอคะ?”
“ประธานบริษัท”
แชะ!!!!
2 นาที ผ่านไปหลังจากพี่บอสได้โพสรูปลง ก็มีเบอร์แปลกๆโทรมาหาฉัน
“ฮัลหละ......”
“กลับคอนโดเดียวนี้!!!!!!”
บทที่ 8 หึง พริมโทรมาหาผมแต่เช้าเธอชวนผมไปทานข้าวเอาจริงๆพริมเป็นคนเรียบร้อยว่านอนสอนง่ายและเธอเป็นคนเดียวที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลย ผมเลยไม่เคยปฏิเสธที่จะออกมากับเธอ “อร่อยนะคะคุณกร”เธอคีบเนื้อสเต็กให้กับผม “อืม อร่อย” ตริ้งๆ เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น “มาทานอาหารญี่ปุ่นกับคนสวยครับ”แคปชั่นของรูปไอ่บอส แต่คนในรูปคุ้นๆ แหะ ผมจ้องมองอีกครั้ง เห้ยนี้มันลิตาหนิ ไปอยู่กับไอ่บอสได้ไง ผมรีบเดินออกจากร้านทันที และโทรหาลิตา “กลับคอนโดเดียวนี้!!!!!!”ผมโกรธมากจริงๆ “เออ...” “บอกให้กลับคอนโดไง” “คุณเป็นอะไรของคุณ!!!!” “จะไม่กลับใช่ไหม!!!!” “ไม่!!! ถ้าคุณไม่บอกฉันว่ามันเรื่องอะไร!!!” “ได้ ลิตา!!!!”ผมไม่พูดมาก เช็คตำแหน่งของเธอทันที ดี!! เธออยู่ห้างเดียวกับผมแต่แค่คนละชั้น ร้านอาหารญี่ปุ่น ผมเดินเข้าในร้านก็เห็นลิตานั่งหัวเราะกับไอ่บอส ดูหน้าตามีความสุขเป็นพิเศษ “มีความสุขเนอะ” “อ้าวไอ่กร!!!!” “มึงหยุดไ
บทที่ 9 เสียใจ ฉันหูฝาดไปหรือเปล่านะ เขาขอโทษฉันจริงๆเหรอ เอาจริงๆเรื่องเมื่อวานฉันโกรธเขามากๆเลยแหละ เห็นแกตัวที่สุด “โอเค ผมขอโทษ” “😳” “ไอ่บอสบอกผมหมดแลว้”“หึ เชื่อแล้วใช่ไหมห้ะ!!! ทีฉันบอกทำไมถึงไม่เชื่อ”“โอ๋ๆ ปะไปหาอะไรกินกัน”อยู่ๆเขาก็เข้ามาอ้อนฉันแหะ เหมือนได้ฟิลแฟนเลย“คุณมีมุมนี้ด้วยเหรอ????”“อะแฮ่มมม ป่าวววว ผมไม่ได้ทำอะไร คุณหิวใช่ไหมปะไปหาไรกินกัน”เข้าทำท่าทางเหมือนกับไม่ได้มีอะเกิดขึ้น น่ารักเหมือนกันแหะเขารีบลากฉันเขาลิฟต์ก่อนที่จะกดปิดมันจากนั้น เขาทั้งหอม ทั้งกอดฉัน“นี่คุณกรพอได้แล้ววว”“ผมยังไม่หายคิดถึงคุณเลย”“เดียวมีคนเห็นขึ้นมานะคะ”“เห็นก็เห็นไปสิ ผมไม่สนใจอะไรแล้ว”“หื้มมมม?”ร้านอาหารแห่งนึงเขาพาฉันมาทานอาหาร ร้านอาหารหรูแห่งนึงโดยที่พนักงานยิ้มทักทายเหมือนกับเขาเป็นลูกค้าประจำ“อ้าววคุณกรจะมาไม่โทรบอกผมก่อนหล่ะครับ แล้ววันนี้คุณดีนี่ไม่มา.....เอออ”“ลิตาค่ะ”“เออ....ขอโทษครับ”“หึ😏”ฉันหันไปยิ้มให้เขาสักพักพนักงานก็เดินพาฉันและคุณกรคุณไปยังห้องวีไอพี ในร้าน สงสัยจะพาสาวๆมาบ่อยมั้ง ถึงทำให้พนักงาน“ทำไมคุณม
บทที่ 10 อดีต 5 ปีที่แล้ว “ที่รักกกก จุ้บ จุ้บ”ผมเดินไปหอมแก้มภรรยาที่ผมรัก ก่อนที่กอดเธอ “กรอย่าทำแบบนี้สิคะ เราอยู่ที่ทำงานนะ” “ใครจะสนหล่ะครับ อย่าลืมนะที่นี้บริษัทผมและที่สำคัญคุณก็เป็นภรรยาผมทำไมจะทำไม่ได้” “ค่ะ ขวัญรู้แล้วค่ะ” “น่ารักจังเลยย เมียใครเนี่ยยย” ขวัญกับผมเป็นคู่สามีภรรยาที่รักกันมาก และเราพึ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน ก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นกับเรา 2 คน ผมได้ไปรู้ความลับว่าเธอได้กลับไปหาแฟนเก่าของเธอที่ชื่อเดวิด และแอบมีอะไรกัน.... “ขวัญกรทำอะไรผิดขวัญทำแบบนี้”ผมคุกเข่าอ้อนวอนเธอ เพราะสิ่งที่ทำมันทำให้ผมเสียใจมาก “กรขวัญขอโทษ ปล่อยขวัญไปเถอะนะ”ขวัญพยายามสะบัดแขนผมออกจากนั้นเธอก็วางกรดาษแผ่นนึงเอาไว้ “ใบหย่าค่ะ” หลังจากพูดจบเธอก็ลากกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านไป มันทำให้ผมปวดใจมากและทำให้ผมปฏิญาณตนกับตัวเองว่าจะไม่รักและแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนอีก!!!! ปัจจุบัน“พี่ขวัญ?....”“ภรรยาเก่าของพี่คุณ เขาทั้ง2รักกันมาก พี่ขวัญเป็นคนสวย รวยและเก่
บทที่ 11 ขอโทษ ไม่ทันได้เดินเข้าคอนโด ก็เจอคนใจร้ายยืนดักรออยู่ข้างหน้าแถมยังทำเสียงไม่พอใจใส่กันอีก “ลิตา!!!”ฉันไม่สนใจเขาแล้วรีบเดินเข้าคอนโดไปแต่กลับโดนเขา เดินเข้ามาดักตรงหน้า “ลิตา!!! ไม่ได้ยินที่ผมเรียกเหรอ!!!!” “ได้ยินค่ะ ” “แล้วทำไมยังไม่หยุด” “แล้วทำไมฉันต้องหยุด” “หนิลิตา คุณหยุดประชดฉันสักทีได้ไหม” “ฉันไม่ได้ประชดคุณ” “แล้วคุณเป็นอะไรของคุณ” “😒”ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ เขาไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตัวเองอะไรผิด อยากจะบ้าจริงๆ “ทำไหมมองหน้าผมแบบนั้น” “นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอคุณกรคุณ!!!!” “โอเคผมขอโทษ” “ขอโทษฉันทำไม!!!!” “ที่ผมทำแบบนั้นผมมีเหตุผล”เหตุผลอะไร ฉันไม่เห็นมันจะมีเหตุผลอะไรเลย “เหตุผลอะไร!!!! ฉันยังหาเหตุผลไม่ได้เลย อ่อมีสิ ฉันลืมไปคุณไม่แคร์อยู่แล้วหนิ ยังไงคุณก็เลือกพวกเธอ!!!!” “ลิตา!!!! มันจะมากเกินไปแล้ว” “หึ...” “ถ้ายังเป็นคนไม่มีเห
บทที่ 12 ความแค้น ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ผมไม่ได้เจอใครที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มากนานแล้ว “เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ คุณกรคุณ” “เป็นสิ คุณทำให้ผมคิดถึงคุณเข้าแล้วว” “ฉันเองก็คิดถึงคุณค่ะ” “ทำไมคุณถึงทำให้ผมหึงได้ขนาดนี้” “55555อาจจะเป็นเพราะ...”เธอเอามือลูบมายังปากผมก่อนที่จะค่อยๆรูปลงมาเรื่อยๆ “จะเอาตรงนี้เลยเหรอหื้มมม” “55555ใจเย็นสิค่ะ คุณก็คิดแต่เรื่องแบบนั้นอย่างเดียวเลยนะ” “แล้วคุณไม่ชอบเหรออ หืมมม...” “ชอบค่ะ แต่บ้างครั้งก็แอบน้อยใจที่คุณคิดแต่เรื่องแบบนี้”ดูทำหน้าเขาสิไม่ให้ผมหลงได้ไง อ้อนขนาดนี้ “ก่อนหน้านี้อาจจะใช่แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ผมว่าผมชอบคุณแล้วแหละคุณลิตา”ผมตัดสินใจบอกความจริงไป เพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเธอเข้ามาทำให้ผมร้อนรน เธอเข้ามาทำให้ผมหึง “55555ฉันควรดีใจใช่ไหมค่ะ” “ใช่สิ” “รู้สึกดีจังแหะ...” “ผมเองก็เหมือนกัน” หลังจากเราได้นั่งคุยและปรับควา
บทที่ 13 ใครเจ็บที่สุด “พี่ลิตา” “อ้าวว แสบกลับมาตอนไหนแล้วเนี่ยย”ฉันรีบปาดน้ำตาทันที เพราะไม่อยากให้แสบรู้ว่าฉันกำลังร้องไห้เกี่ยวกับเรื่องของจันทร์เจ้า “พี่ร้องอีกแล้วเหรอ” “เปล่า...หิวไหม” “พี่เลิกแก้แค้นเถอะนะหนูเป็นห่วงพี่” “รู้ได้ไง” “หนูเป็นน้องพี่นะ พี่แปลกไปหนูก็รู้แล้ว”ใช่ยัยแสบรู้ใจฉันที่สุดถึงแม้จะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกันก็เถอะ “แต่เขาเป็นคนทำให้จันทร์เจ้าต้องตายนะ” “พี่คะ แต่สิ่งที่พี่ทำมันคือการเอาหัวใจพี่ลงไปเล่นอยู่นะคะ พี่จันทร์เจ้าเข้าไม่อยู่แล้ว เขาไม่รู้สึกแล้วแต่พี่อะ พี่เจ็บแค่ไหน อาจจะเจ็บมากกว่าพี่จันทร์เจ้าด้วยซ่ำ” “แสบ.....ฮื่อๆๆๆ”ฉันโผล่ร้องไห้ออกมา กรคุณ ผมรู้ตัวเองว่าผมเริ่มชอบลิตาขึ้นมาทุกที ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพราะอะไรผมได้ชอบเธอขนาดนี้ ผมรุ้สึกไม่อยากให้ใครใกล้เธอและไม่อยากให้เธอใกล้ใคร พูดง่ายๆผมห่วงเธอมาก “อยู่ไหน” “อยู่ที่ทำงานค่ะ” “คุณเอาไลน์ฉันมาได้ไง!!!” “แล้ว
บทที่ 14 เลือกเธอเห็นสายตาคนที่นั่งอยู่ที่ตะทำงานของฉันแล้วรู้สึกขนลุกซู่ ทำไหมถึงทำหน้าอย่างนั้น“ไปไหนมา!!!!!”“กินข้าวไงค่ะ คุณกรคุณมีธุระอะไรเหรอเปล่าค่ะถึงมาหาฉันถึงบริษัท”สายตาทุกสายตากำลังมองฉัน ฉันเลยต้องเก็บอาการซะหน่อย“ทำไม พูดกับฉันแบบนี้ อีกอย่างถ้าไม่มีธุระฉันมาหาเธอไม่ได้เหรอไง!!!”“เออ...ได้สิคะ เออ...ลิตาว่าเราออกไปคุยกันด้านนอกดีกว่าค่ะ”“ทำไม...ต้องคุยด้านนอก”“เออ.....”ฉันหันไปมองสายตาทุกคนที่กำลังแอบมองฉันและคุณกรคุณ“ก็ได้!!!!😏”ฉันเลยพาเขาขึ้นมาคุยตรงดาดฟ้าของบริษัท“คิดถึงจังเลยยย....”อยู่ๆเขาก็เดินเข้ามากอดฉัน“อย่าค่ะ เดียวมีคนเห็น”ฉันพยายามจะสะบัดเขาออกไป เพราะกลัวคนอื่นเห็นแล้วมันจะดูไม่ดี“เธอเป็นอะไรของเธอลิตา”เขาผละฉันออกทันที“ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ฉันกลัวมีคนมาเห็นมันไม่ดีสำหรับคุณนะคะ”“ไม่ดีสำหรับฉันยังไง”“ก็....ก่อนหน้านี้คุณเป็นคนบอกฉันเองหนิ ว่าเราไม่ควรทำตัวเหมือนคนที่รู้จักกัน”“นั้นมันนานแล้ว แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว”“เออ...”คำพูดของเขาทำเอาฉันสตั้นไปชั่วขณะ“ฉันชอบเธอลิตา ฉันชอบเธอ!!!! เป็นแฟนกับฉันนะ”“😳”“ทำไมเธอไม่ชอบฉันเหรอ?”“ชอบค่ะ แ
บทที่ 15 ฉันชอบเธอมากจริงๆ 18+เอาตรงๆพอได้ยินก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะเสียสละเพื่อเราขนาดนี้ และคนที่ฉันอยากจะบอกมากที่สุดคือ ยัยจันทร์เจ้า ตอนนี้ผ่านมาแล้วครึ่งทางกับการแก้แค้นให้เธอ ฉันอยากเห็นฉากจบไวๆ“พี่ลิตาไปไหนค่ะ”ยัยแสบเห็นฉันเก็บเสือผ้าใส่กระเป๋า จริงๆไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ แค่คุณกรคุณเขาอยากให้ฉันไปนอน ค้างที่คอนโดของเขาก็แค่นั้น“พี่ไปนอนกับเพื่อน”“ไม่ใช่ไปหาพี่ชายคนนั้นหรอกนะคะ”ฉันหยุดชะงักทันที ก่อนที่จะก้มลงเก็บเสื้อผ้าต่อ“ทำไม ถ้าเป็นคนนั้นจะทำไม”“พี่ลิตา!!!! สุดท้ายคนที่เป็นคนเจ็บจะเป็นพี่นะคะ”“หึ.... พี่จะไม่มีวันเจ็บเพราะผู้ชายคนนี้หรอก”คอนโดของกรคุณ“ผมรอคุณตั้งนาน ทำไมมาช้าจัง”“นานตรงไหนค่ะ ไม่ถึง 1 ชม ด้วยซ้ำ ก็คนมันคิดถึงหนิ”คุณกรคุณเดินเข้ามากอดฉันจากด้านหลัง“คิดถึงจังเลยครับ”เขาพูดจบก็ก้มตัวจูบตรงไหล่ของฉัน“หื้มมม....หอมจังงง....”“หอมตรงไหน ฉันยังไม่ได้ โอ้ยยย....”อยู่ๆ ก็เจ็บแผลตรงที่ฝังยาคุมขึ้นมา“เป็นอะไร คุณไม่สบายเหรอ”“ปะเปล่าค่ะ แค่เจ็บแผล”“แผลอะไร”“ฉันพึ่งไปฝังยาคุมมาค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ”“ไปทำไมคะ?”“
ตอนพิเศษ2 ปีผ่านไป~~~งานแต่งงานที่จัดขึ้นนะ ตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทย ทุกคนต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว“คุณแม่ คุณแม่ เสร็จรึยังค่ะ”สาวน้อยหน้าตาน่ารัก แต่งชุดเจ้าหญิงวิ่งมาพร้อมกับ ดอกไม้ช่อโต“เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่สวยไหม”ลิตาเจ้าสาวของงานนี้ยืนขึ้น พร้อมกับโอบกอด ลูกสาวของตน“สวยมากค่ะ คุณพ่อเองก็หล่อมากเช่นกัน”“จริงเหรอ”สาวน้อยกระซิบบอกกับผู้เป็นแม่“ช่ายค่ะ แต่คุณลุงปรินหล่อกว่าค่ะ”ลิตาได้ยินเช่นนั้นถึงกับหัวเราะออกมาก เพราะพี่ปรินเองก็ติดสาวน้อยดาเนียร์เอามากๆ ทุกครั้งที่เขากลับมาประเทศไทย เขาจะ รีบมาหาดาเนียร์ทันที“ปะ เราไปกันเถอะ”เสียงเพลงงานแต่งกดังขึ้น ลิตาเจ้าสาวเดินออกมาพร้อมกับลูกสาวของตน“ล๊า ลา ลา ล๊า ลา”ดาเนียร์ฮัมเพลงตามเสียงดนตรีที่ในงานได้เปิดขึ้น ลิตาเองก็ได้แต่อมยิ้มเมื่อเมื่อเห็นลูกสาวฮัมเพลงอย่ามีความสุข“ลุขปริน...”ทันทีที่สาวน้อยได้เห็นปรินเข้าก็ได้ปล่อยมือลิตาและรีบไปหาปรินทันที“คิดถึงลุงไหม...”“มากค่ะ”จากนั้นดาเนียร์ก็ไม่ได้สนใจใครอีกเลยตัดภาพมาบนเวที เจ้าบ่าวสาวเริ่มสวมแหวนให้กันจากนั้น ลิตาก้มลงกราบโดยที่กรคุณเอามือรองเอาไว้“น่ารักจริ
บทที่ 41 เป็นแฟนกันนะ เสียงเปียโนดังขึ้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ส่วนพี่ปรินก็มีท่าทางแปลกๆ อยู่ก็หยิบดอกไม้ขึ้นมา ทั้งๆที่ตอนเข้ามาฉันไม่เห็นมันด้วยซ้ำ“ลิตาครับ”“เอออ....”เหมือนฉันจะรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร“เป็นแฟนกับพี่นะ”ทุกสายจับจ้องมาที่ฉัน“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”“..........เอออ”“เออ........”ฉันควรทำยังไงดี ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อพี่ปรินมันมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้พอที่จะทำให้ฉันตอบรับคำขอของเขา“เออ......”“โอเค พี่เข้าใจแล้วครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นช่วยรับดอกไม้จากพี่ก็พอ”พี่ปรินพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับฉัน“พี่ปรินไม่โกรธลิตาใช่ไหมคะ”“ไม่ครับ พี่เข้าใจ😊”หลังจากทานขข้าวกันเสร็จ ฉันกับพี่ปรินก็มานั่งคุยกันในรถ“ลิตาขอโทษพี่จริงๆนะคะ”“ลิตารู้ไหมว่าพี่รู้สึกดีใจที่สุดเลยที่ลิตาปฏิเสธพี่”“ทำไมเหรอค่ะ”“ก็เพราะพี่อยากให้ลิตาชอบพี่ด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะพี่ดีกับลิตา”“ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้ค่ะ”“เจอกันเวลาไหนถ้าคนมันไม่ใช่มันก็ไม่ใช่”“แต่พี่ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรคะ”“เรื่องของกรคุณ”“พี่รู้ลิตายังรักเขาอยู่ทำไมถึงไม่กลับไป”“ลิตาไม่อยากเจ็บอีกแล้วค่ะ”
บทที่ 40 คำขอร้อง ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 เดือนที่แล้ว พี่ปรินได้คุยกันกับฉัน เรื่อง โปรเจคที่ต่างประเทศ เขาขอร้องให้ไปทำถึงที่ เพราะตอนแรกเราตกลงกันไว้ว่าเราจะทำที่ไทย แต่ตอนนี้มันข้อเสนอดีๆ ที่เขาเสนอมาที่ให้ฉันทำงานที่นู้น บอกตอนแรกไม่คิดจะไปหรอก ไหนจะลูก ไหนจะอาหารการกิน แต่พอเกิดเรื่องของพี่คุณขึ้น ฉันเลยคิดที่จะไปอยู่ที่นั้นขึ้นมา เขาตามง้อฉันหนักมาก ฉันกลัวใจตัวเอง เลยคิดที่จะหนีเขาไปก่อนตัวเองจะกลับอยู่ในสภาพจิตใจแบบเดิมๆ แต่มีอีกเรื่องนึง ที่ฉันต้องคิดหนัก เรื่องยัยแสบ ดูเหมือนเธอจะโกรธฉันมาก แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะอธิบาย เอาไว้ให้ฉันจัดของ เก็บของเสร็จแล้วฉันจะไปคุยกับยัยแสบ “เห้อออ เสร็จซะที“อ้าว ยัยแสบไปไหนมา”“กินข้าว”เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“แสบๆ มาคุยกับพี่ก่อน”“เรื่องอะไรคะ”เธอเปิดประตูมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“มานี่”ฉันเลยพาแสบเดินมายังห้องนั่งเล่น พร้อมกับให้เธอนั่งข้างๆกับฉัน“ฟังพี่ก่อนนะ”“😒”ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับแสบฟัง ว่าฉันไม่อยากกลับไปหาพี่คุณอีกแล้ว และนี้เป็นวิธีเดียวที่ทำให้พี่ตัดใจจากเขาได้“โดย
บทที่ 39 คิดดี ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เดินลงมาก็เจอแจงยืนรออยู่“พี่ลิตาเป็นไงบ้างค่ะ”“พี่ขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย มาอธิบายอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว เหอะหงุดหงิดชะมัด”ก๊อกๆ....“ทำอะไรอยู่ครับ”“คุณปริน....”“น้อยใจจริงๆ”“เออ...พี่ปริน...”“5555555 เป็นไงบ้าง อารมณ์ดีขึ้นยัง”“คะ?”เขามองหน้าฉันก็รู้แล้วเหรอ“ปะไปกินข้าวกัน”ร้านอาหาร“ตามสบายเลยนะ”พี่ปรินพูดขึ้นพร้อมกับยื่นเมนูมาให้ฉัน เขาเป็นแบบนี้มาตลอด“จริงๆพี่ปรินไม่ต้องตามใจลิตามากขนาดนี้ก็ได้นะคะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยค่ะ”“ลิตากินอะไรพี่ชอบหมดแหละ เพราะอะไรรู้ไหม”“เพราะอะไรคะ?”“ก็เพราะลิตาคือคนที่พี่ชอบไง”ฉันเผลออมยิ้มออกทันที เขาหยอดฉันจนฉันเริ่มจะรู้ทันขึ้นเรื่อยๆ“ไม่เขินเหรอ”“ลิตาชินแล้วค่ะ”“อ้าว....แล้วเมื่อไหร่จะรับรักพี่หละ”“เออ......”คำถามของเขาทำให้ฉันสตั้นไปสักพัก“5555พี่ไม่รีบ เรากินข้าวเถอะ”“ค่ะ😊”ฉันเคยคุยเรื่องแบบนี้กับพี่ปรินแล้ว ฉันไม่อยากคบกับเขาเพราะเพียงเพราะว่าเขาดีกับฉัน ต่อให้หลายๆคนพูดว่าคบกันไปเดียวก็รักกันเอง ฉ
บทที่ 38 ความจริง 5 เดือนผ่านไป ความรู้สึกฉันมีดีขึ้นเยอะ เพราะคุณปริน ฉันมีคุณ ปรินคอยดูแล ส่วนท้องของฉันก็เริ่มโตขึ้น ยัยแจงก็น่ารักเธอช่วยฉันทำงาน ส่วนยัยแสบตอนนี้ติดพี่บอสมาก เพราะทั้ง2คน ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนพี่คุณ ฉันได้ยินว่าเขาควงผู้หญิงไปทั่ว พี่เคอร์บี้ชอบโทรมาบอกฉันบ่อยๆว่าพี่คุณเป็นหนักกว่าเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเขาแล้ว เพราะว่าสิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับฉันคือ ลูก “คุณแม่ดูอารมณ์ดีขึ้นมากเลยนะครับ ส่วนลูกก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ดีมากครับ”ฉันได้แต่อมยิ้มและลูบท้องตัวเอง ลูกฉันต้องแข็งแรงและปลอดภัย“เสร็จแล้วเหรอ”“ค่ะ คุณปรินรอนานไหมคะ”“ขออะไรอย่างได้ไหม”“อะไรเหรอค่ะ”“เรียกพี่สิ เรียกคุณแล้วดูห่างเหินยังไงไม่รู้”“ค่ะพี่ปริน”พี่ปรินยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน“ปะ...พี่เริ่มหิวแล้ว”ฉันกับพี่ปรินเดินกำลังจขะเดินออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะพี่คุณกับพี่ขวัญเดินมา“พี่คุณ....”ฉันหน้าเสียทันทีหมับบ...พี่ปรินคว้ามือฉันมาจับและเดินตรงไปหาทั้ง 2 คน“หึ....”“อ้าวน้องลิตา”“สวัสดีค่ะพี่ขวัญสวัสดีค่ะคุณกรคุณ”“..
บทที่ 37 คนใจดีและคนอบอุ่น บริษัทเซนโทรไวฟ์ จริงๆมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ มันเลยทำให้ฉันต้องลุกขึ้นแต่งตัวและมาทำงาน แต่ก็แอบโดนคุณปรินดุไปนิดหน่อย “พี่ลิตา สวัสดีค่ะ”แจงเดินเข้ามาทักฉัน“อืม”“พี่ลิตาไม่สบายหรือคะ”“อืมนิดหน่อย”“เออ....”เหมือนแจงมีเรื่องจะพูดกับฉัน แต่เธอก็มั่วแต่อ่ำๆอึ้งๆ“มีเรื่องอะไรก็พูดมา”“คือเมื่อคืน....”“พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”“เมื่อคืน แจงเห็นคุณกรเข้า....”“พี่เลิกกับเขาแล้ว”ไม่ทันให้เธอได้พูดจบ ฉันเลยพูดบอกเธอไป“จริงเหรอคะ”“อืม”“ดีใจไหม”“ดีใจมากค่ะ”ฉันถึงขั้นขมวดคิ้วทันที“พี่ลิตา ฟังแจงก่อนค่ะ แจงมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง”หลังจากนั้น ฉันกับแจงมานั่งปรับความเข้าใจกัน เธอขอโทษฉันที่ก่อนหน้าที่เธอทำตัวไม่น่ารักกับฉัน เธอบอกเธออิจฉาฉันแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รักฉันเหมือนพี่สาว เธอบอกเธอหลงผิดเพราะผู้ชายคนเดียว นั้นก็คือพี่คุณ แต่พอเธอได้รู้จักพี่คุณเธอเลยเกลียดเขามากจริงๆ“แจงขอโทษพี่จริงๆ แจงรู้สึกผิดจริงๆ”เธอร้องไห้ออกมาหนักมาก จนฉันต้องเข้ามากอดเธอ“อืมไม่เป็นไรพี่เข้าใจ”“ที่แจงบอกพี่ว่าแจงดีใจที่พี่เลิกกับคุณกร แจงมีเ
บทที่ 36 คนที่เจ็บคือฉัน คุณปรินมารับฉันที่หน้าบริษัทของพี่คุณ จากนั้นเขาก็พาฉันไปยังคอนโด ของเขา“ทำไมเขาทำกับลิตาแบบนี้ เพราะพี่ใช่ไหม!!”เขาเอ่ยถามฉัน“ไม่ใช่ค่ะ อีกอย่างนึงมันทำให้ลิตาได้รู้ว่าเขาไม่เคยจริงใจกับลิตาสักครั้ง เขาอาจเห็นลิตาเหมือนสิ่งที่เขาพูดก็ได้”ฉันพูดพร้อมกับปาดน้ำตา“หรือลองให้ผมไปคุยกับเขาดูไหมครับ”“ไม่ต้องค่ะ ลิตาไม่ต้องการอะไรแล้ว อีกอย่างลูกคนเดียวลิตาเลี้ยงได้”“แต่ลิตายังมีผมอยู่นะครับ ต้องการอะไรบอกผมได้ทุกอย่าง โอเคไหม”ฉันพยักหน้ารับ เพราะคุณปรินน่ารักแบบนี้ตลอด เขาเป็นคนน่ารักจริงๆฉันกลับมาคอนโดเพื่อที่จะเก็บของ เพื่อที่จะกลับไปอยู่คอนโดของตัวโดยมีคุณปรินรออยู่ข้างล่างของคอนโดพี่คุณฉันเดินเข้ามาพร้อมกับก้มมองรองเท้าที่วางอยู่ เป็นรองเท้าของพี่คุณส่วนพี่คุณเขากำลังนั่งอยู่ตรงปลายเตียงของห้องนอน“หึ ไม่ให้มันขึ้นมาด้วยเลยหละ”เขากำลังพูดถึงคุณปริน ที่รอฉันอยาด้านล่าง“........”ฉันเงียบไม่พูดอะไร เพราะไม่อยากจะคุย ไม่อยากจะทะเลาะกับเขาอีกแล้ว“หึ ทำไมไม่พูดหละ พูดมาสิ พูดมาลิตา!!!”เขาเริ่มตะคอกใส่ฉัน“เราเลิกกันเถอะ ลิตาเหนื่อยแล้ว ลิตาเหนื
บทที่ 35 แค่ผู้หญิงคนนึงที่สนองความต้องการของฉันฉันเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่คุณ เดินออกมาแบบไม่มีเรี่ยวแรงสักนิด เขากำลังเข้าใจฉันผิดอยู่ แต่ถึงยังไงฉันก็บอกเรื่องนี้กับเขาไม่ได้ เพราะ ฉันยังไม่ไว้ใจเขาแถมที่สำคัญ เขาเองก็มีความลับกับฉันเช่นกัน“ลิตา...”“พี่บอส....”ฉันเดินมาคุยกับพี่บอสที่ห้องของเขา“เป็นอะไร ทะเลาะกับไอ่คุณเหรอ”ฉันพยักหน้าตอบ“พี่คุณเห็นลิตากอดกับคุณปรินในรถค่ะ”“จริงเหรอ”จริงๆเรื่องนี้พี่บอสเองก็รู้แต่และเขาก็เข้าฉัน เพราะเมื่อวานพี่บอสเองก็แวะมาหาฉัน แถมยังปลอบกอดฉันอีกด้วย แต่ถ้าพูดความจริงพี่คุณไม่ผิดเลยคนที่ผิดเป็นฉัน เพราะฉันเองก็ทำตัวไม่ดี ฉันรู้ตัว“พี่ว่าเราบอกความจริงไอ่คุณดีกว่าไหม”“ไม่ค่ะ ลิตาต้องรู้เรื่องของแจงก่อนว่าพี่คุณมีเรื่องอะไรที่ไม่ยอมบอก”“ไหนจะเรื่องพี่ขวัญ และที่สำคัญเรื่องของจันทร์เจ้าที่ลิตายังทำใจยอมรับไม่ได้”“แต่เราต้องคิดถึงลุกเยอะๆนะ อย่ามั่วแต่มาแก้แค้น มันไม่ดีหรอกรู้ไหม”“ฮื่อๆ....”โอ้....มานี่มา..พี่บอสดึงฉันเข้ามากอดด้วยความเอ็นดู ตอนนี้ฉันเหมือนน้องสาวเขาอีกนึงคน“แล้วนี่เรามายังไง ให้พี่ไปส่งไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ เดียวลิตา
บทที่ 34 กลับมาเป็นคนเลว“ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง”ฉันเอ่ยคำขอบคุณให้กับพี่ปริน“ไม่เป็นไรครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะ”“เดียว....”ฉันกำลังจะลงจากรถ แต่พี่ปรินกลับคว้าแขนฉันเอาไว้“เออ....เดียวแสบไปรอข้างนอกนะคะ”ฉันพยักหน้า จากนั้นแสบก็เดินลงจากรถไป“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ถ้าคุณมีเรื่องไม่สบายใจตรงไหนเล่าให้ผมฟังได้นะครับ”ฟึ่บ....อยู่ๆฉันก็โผล่เข้ากอดคุณปรินโดยไม่รู้ตัว“ฮือๆ........”“ไม่เป็นไรนะครับ ยังมีผมอยู่ตรงนี้......”ฉันไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เพราะ ทำอยู่ๆถึงทำตัวแบบนี้ แต่ฉันรู้สึกฉันสบายใจมากๆเวลาที่ได้อยู่กับคุณปรินกรคุณผมกะจะมาเซอร์ไพรลิตา เพราะผมเห็นว่าเธอเหมือนจะไม่สบายแถมที่สำคัญเราพึ่งทะเลาะกันเสร็จด้วย ผมเลยอยากจะมาเซอร์ไพรลิตา แต่โดนเธอเซอร์ไพรกลับผมแทบจะล้มทั้งยืนกับสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ลิตาโผล่เข้ากอดนายนั้น นี่มันคงเป็นเหตุผลที่ทำให้ที่เธอเปลี่ยนไปไม่อยากอยู่ใกล้ผมสินะครับ เห้ออออคอนโดกรคุณ“พี่คุณลิตากลับมาแล้วค่ะ”เธอเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าที่อารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อืม”“นี่พี่กินเหล้าเหรอ”“วันนี้ฉันมีประชุม”“ประชุมตอนค่ำเหรอคะ?”“ใช่”