บทที่ 16 กลัวบริษัทเซนโทรไวฟ์ฉันมาถึงบริษัทก็เห็นยัยแจงเดินวนอยู่ที่โต๊ะทำงานของฉัน เธอดูลุกลี้ลุกล้นเป็นพิเศษ“เป็นอะไร”ฉันเอ่ยถามเธอ“เออ....เมื่อวานฉันไปหาพี่ที่คอนโดไอ่แสบบอกพี่ไม่อยู่ไปนอนคอนโดของเพื่อน...คือ...”“คืออะไรหล่ะ”“ฉันแค่เป็นห่วงพี่หนะ”“เป็นห่วงฉันเรื่องอะไร”“ก็เรื่องของคุณกรคุณไงฉันเห็นพี่สนิทกับเขา”“อ่อ 55555 ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ ถ้าเป็นเรื่องของนายคนนั้นหนะ”“พี่ดูสนิทกับเขามากนะคะ”“มานี่”ฉันเลยเรียกยัยแจงมาใกล้ ก่อนจะกระซิบว่า...“พี่ตกลงเป็นแฟนกับเขาแล้ว....”“แฟน!!!!”แววตาของยัยแจงเบิกขึ้นโตทันที“ใช่....🤭”“เออ...พี่คือฉัน...ฉันเป็นห่วงพี่นะ ฉันได้ยินว่าเขาเจ้าชู้มากควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า พี่จะคบกับผู้ชายแบบนี้จริงๆเหรอ”“อืมมม พี่รู้นะเรื่องนี้ เขาเลยไปเลิกกับผู้หญิงทุกคนไง หล่ะ”“อย่างงี้นี้เอง.....”“ทำไมคุณกรคุณเคยจีบแจงเหรอ”“ปะเปล่า.....ค่ะ ฉันแค่เป็นห่วงพี่ เห็นพี่กับเขาเมื่อวานเลยอยากจะบอกพี่เรื่องของเขา”“อ่อ ขอบใจนะ แต่พี่ว่าคนที่จะต้องเป็นห่วงก็คือคุณกรคุณนะ”“ทำไมเหรอคะ?”“ก็เพราะ.....”“สวัสดีครับคุณลิตา”“อ้าว คุณปรินสวัสดีค่ะ มาแต่เช้าเลยน
บทที่ 17 เรื่องปวดหัวฉันไม่ทันได้นั่ง ก็ต้องชะงักกับคำถามของคุณปริน เขาเอ่ยถามฉันพลางหยิบผลไม้เข้าปาก“เออ...ค่ะ”“ขอโทษนะครับที่ถามตรงๆ”“ไม่เป็นไรค่ะ”“ผู้ชายที่โชคดีคนนั้นเป็นใครครับ ผมอิจฉาจริงๆ”“คุณปรินก็พูดเกินไป”“ก็จริงนิครับ เออ....ถ้าผมพูดอะไรไม่เข้าหูขอโทษด้วยจริงๆนะครับ”“55555ไม่เลยค่ะ อย่างคิดมากนะคะ ถามได้ค่ะถ้าคุณปรินอยากรู้เรื่องไหน”“โอเคครับ ค่อยโล่งใจไปหน่อย เออแต่มไม่มีอะไรจะถามแล้วครับ แต่มีเรื่องจะบอก”“เรื่องอะไรเหรอคะ”“เลิกกันเมื่อไหร่บอกผมนะครับ”“ทำไมคะ?”“ผมจะได้จีบคุณต่อ”“😳”อะไรกันเนี่ยย เขาหมายถึงถ้าฉันเลิกกับกรคุณเขาจะจีบฉันเหรอ“เออ...คุณปรินก็พูดเกินไปนะคะ คุณรินโปรไฟล์ดีขนาดนี้สาวๆต้องเยอะแน่ๆเลยค่ะ”“แต่ฉันไม่ได้ชอบเขาหนิครับ ผมชอบคุณ”“เออ....”“5555ผมว่าพอแค่นี้เถอะ เดียวคุณจะอึดอัดเอา แต่ผมยังยื่นยันคำเดิมว่าถ้าคุณโสดเมื่อไหร่อย่าลืมบอกผมนะครับ”“ค่ะ ตกลง”อยู่ๆฉันก็ตอบตกลงโดยไม่รู้ตัว เอาจริงๆถ้าฉันเจอเขาเร็วกว่านี้ฉันอาจจะได้เขาเป็นแฟนแล้วก็ได้14 : 00 น.โครก...เสียงท้องของฉันเอง ทำไมต้องดังต่อหน้าผู้ชายด้วยเนี่ยยยย...“ผมคงให้คุณทำงานหนักเ
บทที่ 18 เรื่องแปลกคอนโดกรคุณระหว่างที่ผมรอลิตาอาบน้ำเสร็จ ผมก็นั่งรอเธออยู่บนเตียง และเหลือบไปเห็นรูปถ่ายใบเล็กๆ คนในรูปหน้าตาคุ้นๆ ผมกำลังเอื้อมมือหยิบรูปมาดู“คุณจะทำอะไร!!!! เอามานี่!!!!”อยู่ๆ ลิตาที่อยู่ในชุดผ้าขนหนู และแย่งกระเป๋าออกจากมือของผม“😳ผมแค่...”“เออ...ลิตาขอโทษค่ะ คือมันติดเป็นนิสัยแล้วอะคะ เวลาที่มีคนมาจับของของลิตา”“เออ..ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่เป็นไงบ้างวันนี้”“ดีค่ะ ทำงานกับคุณปรินสนุกดี”“เหอะคุณปริน...ชิ”“พี่คุณกำลังหึงงงลิตาใช่ไหมม ใช่ไหมมม”ฉันทำหน้าตาออดอ้อนสุดๆ“เหอะไม่ต้องเลยยย...😏”ฉันเดินไปนั่งตักคุณกรคุณก่อนที่จะใช้ลูกอ้อน“เดียวนะ....”“อะไรเหรอคะ”“เธอเอาสิ่งนี้ออกแล้วเหรอ”เขาชี้ไปที่ตรงที่ฉันฝังยาคุม“ก็....พี่คุณอยากให้ลิตาเอามันออกไม่ใช่เหรอคะ”“ใช่ พี่ถึงดีใจไงที่เธอเอามันออกไป เธอจะได้ไม่เจ็บไง”“หึ..😏”บางทีการที่ยอมเสียสละบางอย่าง มันอาจะทำให้เรื่องราวบ้าๆนี่ซะทีจริงๆ ฉันคิดอยู่นานว่าจะเอามันออกดีไหม เพราะมันจะเป็นผลดีต่อตัวของฉันเอง แต่ถ้าฉันพลาดขึ้นมาละก็คนที่ซวยคือฉัน เพราะฉันไม่ได้อยากจะพลาด แต่ถ้ามองในมุมกลับกันมันจะทำให้เรื่องราวจบเร็วข
บทที่ 20 รู้สึกดีโปรเจคของฉันที่ฉันทำกับคุณปรินคือ งานเดินแบบเครื่องเพรชพร้อมชุดแต่งงาน ซึ่งงานนี้ที่น่าตื่นเต้นก็คือ คุณปรินอยากให้การเดินแบบออกมาอย่างสนุกสนาน อย่างกับนางแบบวิคตอเรีย ซีเคร็ท“นางแบบก็เอาตามที่ตกลงนะคะ เออแล้วคนที่เดินชุด ฟินาเล่คุณจะเอาใครค่ะ”เพราะคุณปรินขอเลือกเอง“ได้แล้วครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะตกลงหรือเปล่า”“ต้องตกลงอยู่แล้วสิค่ะ ว่าแต่ใครเหรอค่ะ”“คุณไง”“ห๊ะ!!!! ฉันเหรอ”“ใช่ไง”“55555 คุณปรินตลกนะคะเนี่ยย”“ไม่ครับผมพูดจริงๆ มาเป็นเจ้าสาวให้ผมนะครับ”“😳”“หมายถึงเดินแบบชุดเจ้าสาวไงครับ”“นะครับ ผมจะจ่ายค่าตัวเพิ่มขึ้น 10 เท่า”“ตกลงค่ะ”“อ้าวว ”“ตั้ง 10 เท่าเลยนะคะ เท่ากับลิตาสามารถหยุดงานได้ 10 เดือนแหนะ”“55555น่ารักจังเลยครับ”เขาพูดพลางหัวเราะ“คุณชมฉันบ่อยเกินไปแล้วนะคะ คุณปริน”“ก็ผมพูดเรื่องจริงหนิครับ เนี่ยถ้านายนั้นนิสัยไม่ดีเมื่อไหร่นะ ผมจะดีใจมาก”“5555ทำไมคะเนี่ยย”“ก็ผมจะได้ดูแลคุณแทนเขาไง”“คุณปริน อย่าพูดเล่นๆแบบนี้สิค่ะ 🙂”“5555โอเคครับผมขอโทษ”จริงๆคุณปรินเป็นคนน่ารักนะ ถึงเขาจะพูดจาอะไรแบบนี้แต่เขาไม่เคยทำอะไรเกินเลยกับฉันเลย แถมบ้างค
บทที่ 21 เรื่องที่ต้องรู้วันนี้เป็นวันที่บริษัทของพี่คุณ จะต้องจัดอีเว้นท์แต่ฉันแกล้งบอกกับเขาว่าติดงาน เลยไม่ได้แวะไป พี่คุณเลยดูง่อยๆ แต่จริงๆฉันกะจะไปเซอร์ไพรเขา“ไม่มาจริงๆเหรอ...”เสียงอ๊อดอ้อนทะลุผ่านโทรศัพท์“ถ้าเกิดลิตาเลิกงานเร็วก็จะแวะไปหานะคะ”“เหอะมันน่าน้อยใจจริงๆนะ ที่แฟนไม่ได้มางานเปิดตัวทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนจัด”“ลิตาจัดคนเดียวได้ไงค่ะ ทุกคนช่วยๆกันทั้งนั้น”“เหอะๆ”“พี่คุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ลิตาฝากแจงดูแลงานของพี่คุณเรียบร้อยแล้ว เชื่อฝีมือแจงนะคะ”“อืมๆ”“เออ...ลิตาต้องไปก่อนนะคะ”“อืมๆ”งานอีเว้นท์เปิดตัวรถสปอร์ต“ทำไมมึงหน้าแบบนั้นว่ะ”“ก็ลิตาไม่ยอมมา”“สวัสดีค่ะ”“อ้าวมาแล้วเหรอ”“ใครว่ะ”ผมเอ่ยถามไอ่บอส เพราะเด็กสาวตรงหน้า หน้าคล้ายๆกับลิตา ถ้าบอกว่าเป็นน้องสาวผมก็เชื่อ“แฟนฉันเอง”“แฟนอะไรของพี่บอส!!!! อย่ามาขี้โกง!!!!”“55555 ไม่หลงกลเหรอ”“ไม่ๆ พี่ค่ะพี่ลิตาฝากมาค่ะ”เธอยื่นดอกไม้ให้กับผม“น้องสาวของลิตาเหรอครับ”“ลูกพี่ลูกน้องค่ะ”“ชื่อแสบ แล้วก็แสบสมชื่อมากๆ”ไอ่บอสพูดขึ้น“พี่บอส!!!! เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์เลยนะ จะก่อเรื่องอีกแล้วเหรอ”“55555ก็ได้ๆ พี่ขอโทษ....
บทที่ 22 คิดถึง.....“ใครเหรอคะ”ฉันเอ่ยถาม ถึงในใจของฉันรู้ว่าเป็นใคร แต่อีกใจก็แอบคิดว่าไม่ใช่ แล้วผู้หญิงคนนั้นกลับมาทำไม“เออ...พี่ว่าเราให้ไอ่คุณคุยงานให้เสร้จก่อนดีกว่า..อะ..”“พี่คุณณณณ....”“ลิตา.😳”เมื่อเขาเห็นฉัน สีหน้าเขาดูแปลกๆขึ้นมาทันที“คิดถึงพี่คุณที่สุดเลยค่ะ”ฉันเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับควงแขนพี่คุณ“เออ....”เขาไม่แม้แต่มองหน้าฉัน เอาแต่มองหน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงนั้น“แฟนของคุณเหรอ”“เออ...”“ใช่ค่ะ ลูกค้าพี่คุณเหรอคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะฉันชื่อลิตา”ฉันพูดจบก็ยื่นมือไปจับผู้หญิงคนนั้น“สวัสดีค่ะ ขวัญค่ะ เป็น....เพื่อนของคุณค่ะ”เธอพูดขึ้นก่อนที่ยื่นมือมาจับมือฉัน เธอสวยมากจริงๆและยังดูเป็นคนจิตใจดี“เออ...ลิตาไปรอผมที่ห้องก่อนนะ ผมขอคุยงานก่อน”แทนตัวเองว่าผมเฉยเลยแหะ“ก็ได้ค่ะ คุณกรคุณ🙂”ฉันพูดเพื่อให้รู้ว่า ฉันไม่พอใจเขาอยู่นะ ไม่พอใจเขามากจริงๆ ต้องทำให้เขารู้สิฉันไปนั่งรอเขาที่ห้องทำงาน รอด้วยอาการหงุดหงิดมากๆ ทั้งเรื่องของแจงและเรื่องเมื่อกี้“ใจเย็นๆนะ อย่าหึงเลย”พี่บอสพูดขึ้น“พี่บอสพูดแบบนั้นหมายความว่าไงคะ แสดงว่าคุณขวัญก็เคยเป็นเด็กของพี่คุณเหรอค่ะ”“เออ....
บทที่ 23 ขวัญ....คิดถึง....อยู่ๆเธอก็โผล่ เข้ามากอดผมทำให้ผมแอบตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะกอดผมจะโผล่กอดเธอตอบ“แต่คุณ...แต่คุณมีแฟนแล้วนะ”“ขวัญไม่ได้จะให้คุณเลิกกับเธอสักหน่อย ขวัญแค่บอกว่าขวัญคิดถึงคุณ”“แต่ขวัญทำแบบนี้ไม่ถูกนะ”“ขวัญขอโทษ ขวัญคิดถึงคุณจริงๆ ขวัญเลยทำอะไรแบบนี้ออกไป ถ้าขวัญย้อนเวลากลับไปได้ขวัญจะไม่ทำแบบนี้เลย ขวัญจะรักแค่คุณคนเดียว ฮือๆ”เธอร้องไห้ออก ผมไม่เคยเห็นเธอร้องไห้ขนาดนี้มาก่อน เธอคงรู้สึกผิดจริงๆนั้นแหละ“อืม....เรื่องมันผ่านมาแล้วอย่าคิดมากเลยนะ”เธอพยักหน้าตอบ“เรายังกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม”“แน่นอน....”ผมพูดพลางอมยิมให้กับเธอ ใบหน้าของเธอดูเศร้ามากจริงๆหลังจากที่ขวัญกลับไป ทุกคนกลับไป ผมมานั่งคิดทบทวนว่าจะเอายังไงดี“ไอ่คุณ”“อ้าวไอ่บอส”“มึงไม่ควรทำอย่างนั้น”“ทำอะไรของมึง”“กอดขวัญ”“มึงเห็น?”“ใช่ ที่สำคัญน้องสาวของลิตาก็เห็น”“จริงเหรอวะ”“กูจะทำยังไงดี”“แต่แสบบอกกูว่าจะไม่บอกลิตา ถ้าเกิดมึงเลิกยุ่งกับขวัญ”“ไอ่บอสมึงฟังกูนะ จริงๆไม่ใช่เรื่องอย่างที่พวกมึงคิด กูกับเขากอดกันในฐานะเพื่อน”ผมพยายามอธิบายเรื่องทั้งหมดให้กับไอ่บอสฟัง“กูเข้าใจมึงนะ แต
บทที่ 24 ง้อจริงๆแค่พูดจากันดีๆ ก็จะไม่เป็นแบบนี้หรอก แค่พูดว่าขอโทษฉันเองก็พร้อมจะให้อภัยแล้ว“ยัยแสบยังไม่กลับเหรอเนี่ยยย”ฉันกลับมายังคอนโดของฉันก็ไม่เจอยัยแสบ เลยรีบโทรหาเธอทันที“อยู่ไหน”“ออกมาทานข้าวกับพี่บอส”“พี่บอส?”“ใช่ค่ะ”“ดีกันแล้วเหรอออ”“เออ....โดนบังคับมา พี่ลิตาอยู่ไหน”“ห้องเนี่ยแหละ วันนี้จะนอนที่นี้”“โอเค เดียวแสบจะรีบกลับ”“ไม่เป็นไร เที่ยวก่อนเถอะ”“ค่ะ”ว่างสายจากยัยแสบ ฉันก็กลับเข้าห้องและเปิดลิ้นชัดเปิดรูปถ่ายของจันทร์เจ้ากับฉัน“คิดถึงแกจังจันทร์เจ้า....”“เห้อออ.....”ภาพในอดีตมันผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ฉันเป็นเพื่อนกับจันทร์เจ้า เราทั้ง 2 คนรักกันมาก จันทร์เจ้าเป็นคนที่น่ารักและเรียบร้อยมาก ซึ่งต่างจากฉัน แต่ความแตกต่างของเรา 2คน ทำให้เราทั้ง 2 คน เข้ากันได้ดี“แกถ้าเราแยกกัน แกอย่าลืมฉันนะ”เป็นวันที่เราทั้ง 2 คนต้องแยกย้ายกันหลังจากที่เรียนจบ“ฉันจะลืมแกได้ไง ยัยจันทร์เจ้า แกเป็นเหมือนคนในครอบครัวของฉันแล้วนะ”“แล้วอีกอย่างเราแค่อยู่กันคนละทีเอง ฉันสามารถไปหาแกได้ตลอด”“ฉันกลัวที่จะไม่มีเพื่อนดีๆแบบแก ฉันกลัวเราจะห่างเหินกัน เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ”“ไม่มีท
ตอนพิเศษ2 ปีผ่านไป~~~งานแต่งงานที่จัดขึ้นนะ ตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทย ทุกคนต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว“คุณแม่ คุณแม่ เสร็จรึยังค่ะ”สาวน้อยหน้าตาน่ารัก แต่งชุดเจ้าหญิงวิ่งมาพร้อมกับ ดอกไม้ช่อโต“เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่สวยไหม”ลิตาเจ้าสาวของงานนี้ยืนขึ้น พร้อมกับโอบกอด ลูกสาวของตน“สวยมากค่ะ คุณพ่อเองก็หล่อมากเช่นกัน”“จริงเหรอ”สาวน้อยกระซิบบอกกับผู้เป็นแม่“ช่ายค่ะ แต่คุณลุงปรินหล่อกว่าค่ะ”ลิตาได้ยินเช่นนั้นถึงกับหัวเราะออกมาก เพราะพี่ปรินเองก็ติดสาวน้อยดาเนียร์เอามากๆ ทุกครั้งที่เขากลับมาประเทศไทย เขาจะ รีบมาหาดาเนียร์ทันที“ปะ เราไปกันเถอะ”เสียงเพลงงานแต่งกดังขึ้น ลิตาเจ้าสาวเดินออกมาพร้อมกับลูกสาวของตน“ล๊า ลา ลา ล๊า ลา”ดาเนียร์ฮัมเพลงตามเสียงดนตรีที่ในงานได้เปิดขึ้น ลิตาเองก็ได้แต่อมยิ้มเมื่อเมื่อเห็นลูกสาวฮัมเพลงอย่ามีความสุข“ลุขปริน...”ทันทีที่สาวน้อยได้เห็นปรินเข้าก็ได้ปล่อยมือลิตาและรีบไปหาปรินทันที“คิดถึงลุงไหม...”“มากค่ะ”จากนั้นดาเนียร์ก็ไม่ได้สนใจใครอีกเลยตัดภาพมาบนเวที เจ้าบ่าวสาวเริ่มสวมแหวนให้กันจากนั้น ลิตาก้มลงกราบโดยที่กรคุณเอามือรองเอาไว้“น่ารักจริ
บทที่ 41 เป็นแฟนกันนะ เสียงเปียโนดังขึ้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ส่วนพี่ปรินก็มีท่าทางแปลกๆ อยู่ก็หยิบดอกไม้ขึ้นมา ทั้งๆที่ตอนเข้ามาฉันไม่เห็นมันด้วยซ้ำ“ลิตาครับ”“เอออ....”เหมือนฉันจะรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร“เป็นแฟนกับพี่นะ”ทุกสายจับจ้องมาที่ฉัน“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”“..........เอออ”“เออ........”ฉันควรทำยังไงดี ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อพี่ปรินมันมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้พอที่จะทำให้ฉันตอบรับคำขอของเขา“เออ......”“โอเค พี่เข้าใจแล้วครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นช่วยรับดอกไม้จากพี่ก็พอ”พี่ปรินพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับฉัน“พี่ปรินไม่โกรธลิตาใช่ไหมคะ”“ไม่ครับ พี่เข้าใจ😊”หลังจากทานขข้าวกันเสร็จ ฉันกับพี่ปรินก็มานั่งคุยกันในรถ“ลิตาขอโทษพี่จริงๆนะคะ”“ลิตารู้ไหมว่าพี่รู้สึกดีใจที่สุดเลยที่ลิตาปฏิเสธพี่”“ทำไมเหรอค่ะ”“ก็เพราะพี่อยากให้ลิตาชอบพี่ด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะพี่ดีกับลิตา”“ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้ค่ะ”“เจอกันเวลาไหนถ้าคนมันไม่ใช่มันก็ไม่ใช่”“แต่พี่ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรคะ”“เรื่องของกรคุณ”“พี่รู้ลิตายังรักเขาอยู่ทำไมถึงไม่กลับไป”“ลิตาไม่อยากเจ็บอีกแล้วค่ะ”
บทที่ 40 คำขอร้อง ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 เดือนที่แล้ว พี่ปรินได้คุยกันกับฉัน เรื่อง โปรเจคที่ต่างประเทศ เขาขอร้องให้ไปทำถึงที่ เพราะตอนแรกเราตกลงกันไว้ว่าเราจะทำที่ไทย แต่ตอนนี้มันข้อเสนอดีๆ ที่เขาเสนอมาที่ให้ฉันทำงานที่นู้น บอกตอนแรกไม่คิดจะไปหรอก ไหนจะลูก ไหนจะอาหารการกิน แต่พอเกิดเรื่องของพี่คุณขึ้น ฉันเลยคิดที่จะไปอยู่ที่นั้นขึ้นมา เขาตามง้อฉันหนักมาก ฉันกลัวใจตัวเอง เลยคิดที่จะหนีเขาไปก่อนตัวเองจะกลับอยู่ในสภาพจิตใจแบบเดิมๆ แต่มีอีกเรื่องนึง ที่ฉันต้องคิดหนัก เรื่องยัยแสบ ดูเหมือนเธอจะโกรธฉันมาก แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะอธิบาย เอาไว้ให้ฉันจัดของ เก็บของเสร็จแล้วฉันจะไปคุยกับยัยแสบ “เห้อออ เสร็จซะที“อ้าว ยัยแสบไปไหนมา”“กินข้าว”เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“แสบๆ มาคุยกับพี่ก่อน”“เรื่องอะไรคะ”เธอเปิดประตูมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“มานี่”ฉันเลยพาแสบเดินมายังห้องนั่งเล่น พร้อมกับให้เธอนั่งข้างๆกับฉัน“ฟังพี่ก่อนนะ”“😒”ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับแสบฟัง ว่าฉันไม่อยากกลับไปหาพี่คุณอีกแล้ว และนี้เป็นวิธีเดียวที่ทำให้พี่ตัดใจจากเขาได้“โดย
บทที่ 39 คิดดี ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เดินลงมาก็เจอแจงยืนรออยู่“พี่ลิตาเป็นไงบ้างค่ะ”“พี่ขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย มาอธิบายอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว เหอะหงุดหงิดชะมัด”ก๊อกๆ....“ทำอะไรอยู่ครับ”“คุณปริน....”“น้อยใจจริงๆ”“เออ...พี่ปริน...”“5555555 เป็นไงบ้าง อารมณ์ดีขึ้นยัง”“คะ?”เขามองหน้าฉันก็รู้แล้วเหรอ“ปะไปกินข้าวกัน”ร้านอาหาร“ตามสบายเลยนะ”พี่ปรินพูดขึ้นพร้อมกับยื่นเมนูมาให้ฉัน เขาเป็นแบบนี้มาตลอด“จริงๆพี่ปรินไม่ต้องตามใจลิตามากขนาดนี้ก็ได้นะคะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยค่ะ”“ลิตากินอะไรพี่ชอบหมดแหละ เพราะอะไรรู้ไหม”“เพราะอะไรคะ?”“ก็เพราะลิตาคือคนที่พี่ชอบไง”ฉันเผลออมยิ้มออกทันที เขาหยอดฉันจนฉันเริ่มจะรู้ทันขึ้นเรื่อยๆ“ไม่เขินเหรอ”“ลิตาชินแล้วค่ะ”“อ้าว....แล้วเมื่อไหร่จะรับรักพี่หละ”“เออ......”คำถามของเขาทำให้ฉันสตั้นไปสักพัก“5555พี่ไม่รีบ เรากินข้าวเถอะ”“ค่ะ😊”ฉันเคยคุยเรื่องแบบนี้กับพี่ปรินแล้ว ฉันไม่อยากคบกับเขาเพราะเพียงเพราะว่าเขาดีกับฉัน ต่อให้หลายๆคนพูดว่าคบกันไปเดียวก็รักกันเอง ฉ
บทที่ 38 ความจริง 5 เดือนผ่านไป ความรู้สึกฉันมีดีขึ้นเยอะ เพราะคุณปริน ฉันมีคุณ ปรินคอยดูแล ส่วนท้องของฉันก็เริ่มโตขึ้น ยัยแจงก็น่ารักเธอช่วยฉันทำงาน ส่วนยัยแสบตอนนี้ติดพี่บอสมาก เพราะทั้ง2คน ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนพี่คุณ ฉันได้ยินว่าเขาควงผู้หญิงไปทั่ว พี่เคอร์บี้ชอบโทรมาบอกฉันบ่อยๆว่าพี่คุณเป็นหนักกว่าเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเขาแล้ว เพราะว่าสิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับฉันคือ ลูก “คุณแม่ดูอารมณ์ดีขึ้นมากเลยนะครับ ส่วนลูกก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ดีมากครับ”ฉันได้แต่อมยิ้มและลูบท้องตัวเอง ลูกฉันต้องแข็งแรงและปลอดภัย“เสร็จแล้วเหรอ”“ค่ะ คุณปรินรอนานไหมคะ”“ขออะไรอย่างได้ไหม”“อะไรเหรอค่ะ”“เรียกพี่สิ เรียกคุณแล้วดูห่างเหินยังไงไม่รู้”“ค่ะพี่ปริน”พี่ปรินยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน“ปะ...พี่เริ่มหิวแล้ว”ฉันกับพี่ปรินเดินกำลังจขะเดินออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะพี่คุณกับพี่ขวัญเดินมา“พี่คุณ....”ฉันหน้าเสียทันทีหมับบ...พี่ปรินคว้ามือฉันมาจับและเดินตรงไปหาทั้ง 2 คน“หึ....”“อ้าวน้องลิตา”“สวัสดีค่ะพี่ขวัญสวัสดีค่ะคุณกรคุณ”“..
บทที่ 37 คนใจดีและคนอบอุ่น บริษัทเซนโทรไวฟ์ จริงๆมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ มันเลยทำให้ฉันต้องลุกขึ้นแต่งตัวและมาทำงาน แต่ก็แอบโดนคุณปรินดุไปนิดหน่อย “พี่ลิตา สวัสดีค่ะ”แจงเดินเข้ามาทักฉัน“อืม”“พี่ลิตาไม่สบายหรือคะ”“อืมนิดหน่อย”“เออ....”เหมือนแจงมีเรื่องจะพูดกับฉัน แต่เธอก็มั่วแต่อ่ำๆอึ้งๆ“มีเรื่องอะไรก็พูดมา”“คือเมื่อคืน....”“พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”“เมื่อคืน แจงเห็นคุณกรเข้า....”“พี่เลิกกับเขาแล้ว”ไม่ทันให้เธอได้พูดจบ ฉันเลยพูดบอกเธอไป“จริงเหรอคะ”“อืม”“ดีใจไหม”“ดีใจมากค่ะ”ฉันถึงขั้นขมวดคิ้วทันที“พี่ลิตา ฟังแจงก่อนค่ะ แจงมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง”หลังจากนั้น ฉันกับแจงมานั่งปรับความเข้าใจกัน เธอขอโทษฉันที่ก่อนหน้าที่เธอทำตัวไม่น่ารักกับฉัน เธอบอกเธออิจฉาฉันแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รักฉันเหมือนพี่สาว เธอบอกเธอหลงผิดเพราะผู้ชายคนเดียว นั้นก็คือพี่คุณ แต่พอเธอได้รู้จักพี่คุณเธอเลยเกลียดเขามากจริงๆ“แจงขอโทษพี่จริงๆ แจงรู้สึกผิดจริงๆ”เธอร้องไห้ออกมาหนักมาก จนฉันต้องเข้ามากอดเธอ“อืมไม่เป็นไรพี่เข้าใจ”“ที่แจงบอกพี่ว่าแจงดีใจที่พี่เลิกกับคุณกร แจงมีเ
บทที่ 36 คนที่เจ็บคือฉัน คุณปรินมารับฉันที่หน้าบริษัทของพี่คุณ จากนั้นเขาก็พาฉันไปยังคอนโด ของเขา“ทำไมเขาทำกับลิตาแบบนี้ เพราะพี่ใช่ไหม!!”เขาเอ่ยถามฉัน“ไม่ใช่ค่ะ อีกอย่างนึงมันทำให้ลิตาได้รู้ว่าเขาไม่เคยจริงใจกับลิตาสักครั้ง เขาอาจเห็นลิตาเหมือนสิ่งที่เขาพูดก็ได้”ฉันพูดพร้อมกับปาดน้ำตา“หรือลองให้ผมไปคุยกับเขาดูไหมครับ”“ไม่ต้องค่ะ ลิตาไม่ต้องการอะไรแล้ว อีกอย่างลูกคนเดียวลิตาเลี้ยงได้”“แต่ลิตายังมีผมอยู่นะครับ ต้องการอะไรบอกผมได้ทุกอย่าง โอเคไหม”ฉันพยักหน้ารับ เพราะคุณปรินน่ารักแบบนี้ตลอด เขาเป็นคนน่ารักจริงๆฉันกลับมาคอนโดเพื่อที่จะเก็บของ เพื่อที่จะกลับไปอยู่คอนโดของตัวโดยมีคุณปรินรออยู่ข้างล่างของคอนโดพี่คุณฉันเดินเข้ามาพร้อมกับก้มมองรองเท้าที่วางอยู่ เป็นรองเท้าของพี่คุณส่วนพี่คุณเขากำลังนั่งอยู่ตรงปลายเตียงของห้องนอน“หึ ไม่ให้มันขึ้นมาด้วยเลยหละ”เขากำลังพูดถึงคุณปริน ที่รอฉันอยาด้านล่าง“........”ฉันเงียบไม่พูดอะไร เพราะไม่อยากจะคุย ไม่อยากจะทะเลาะกับเขาอีกแล้ว“หึ ทำไมไม่พูดหละ พูดมาสิ พูดมาลิตา!!!”เขาเริ่มตะคอกใส่ฉัน“เราเลิกกันเถอะ ลิตาเหนื่อยแล้ว ลิตาเหนื
บทที่ 35 แค่ผู้หญิงคนนึงที่สนองความต้องการของฉันฉันเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่คุณ เดินออกมาแบบไม่มีเรี่ยวแรงสักนิด เขากำลังเข้าใจฉันผิดอยู่ แต่ถึงยังไงฉันก็บอกเรื่องนี้กับเขาไม่ได้ เพราะ ฉันยังไม่ไว้ใจเขาแถมที่สำคัญ เขาเองก็มีความลับกับฉันเช่นกัน“ลิตา...”“พี่บอส....”ฉันเดินมาคุยกับพี่บอสที่ห้องของเขา“เป็นอะไร ทะเลาะกับไอ่คุณเหรอ”ฉันพยักหน้าตอบ“พี่คุณเห็นลิตากอดกับคุณปรินในรถค่ะ”“จริงเหรอ”จริงๆเรื่องนี้พี่บอสเองก็รู้แต่และเขาก็เข้าฉัน เพราะเมื่อวานพี่บอสเองก็แวะมาหาฉัน แถมยังปลอบกอดฉันอีกด้วย แต่ถ้าพูดความจริงพี่คุณไม่ผิดเลยคนที่ผิดเป็นฉัน เพราะฉันเองก็ทำตัวไม่ดี ฉันรู้ตัว“พี่ว่าเราบอกความจริงไอ่คุณดีกว่าไหม”“ไม่ค่ะ ลิตาต้องรู้เรื่องของแจงก่อนว่าพี่คุณมีเรื่องอะไรที่ไม่ยอมบอก”“ไหนจะเรื่องพี่ขวัญ และที่สำคัญเรื่องของจันทร์เจ้าที่ลิตายังทำใจยอมรับไม่ได้”“แต่เราต้องคิดถึงลุกเยอะๆนะ อย่ามั่วแต่มาแก้แค้น มันไม่ดีหรอกรู้ไหม”“ฮื่อๆ....”โอ้....มานี่มา..พี่บอสดึงฉันเข้ามากอดด้วยความเอ็นดู ตอนนี้ฉันเหมือนน้องสาวเขาอีกนึงคน“แล้วนี่เรามายังไง ให้พี่ไปส่งไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ เดียวลิตา
บทที่ 34 กลับมาเป็นคนเลว“ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง”ฉันเอ่ยคำขอบคุณให้กับพี่ปริน“ไม่เป็นไรครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะ”“เดียว....”ฉันกำลังจะลงจากรถ แต่พี่ปรินกลับคว้าแขนฉันเอาไว้“เออ....เดียวแสบไปรอข้างนอกนะคะ”ฉันพยักหน้า จากนั้นแสบก็เดินลงจากรถไป“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ถ้าคุณมีเรื่องไม่สบายใจตรงไหนเล่าให้ผมฟังได้นะครับ”ฟึ่บ....อยู่ๆฉันก็โผล่เข้ากอดคุณปรินโดยไม่รู้ตัว“ฮือๆ........”“ไม่เป็นไรนะครับ ยังมีผมอยู่ตรงนี้......”ฉันไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เพราะ ทำอยู่ๆถึงทำตัวแบบนี้ แต่ฉันรู้สึกฉันสบายใจมากๆเวลาที่ได้อยู่กับคุณปรินกรคุณผมกะจะมาเซอร์ไพรลิตา เพราะผมเห็นว่าเธอเหมือนจะไม่สบายแถมที่สำคัญเราพึ่งทะเลาะกันเสร็จด้วย ผมเลยอยากจะมาเซอร์ไพรลิตา แต่โดนเธอเซอร์ไพรกลับผมแทบจะล้มทั้งยืนกับสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ลิตาโผล่เข้ากอดนายนั้น นี่มันคงเป็นเหตุผลที่ทำให้ที่เธอเปลี่ยนไปไม่อยากอยู่ใกล้ผมสินะครับ เห้ออออคอนโดกรคุณ“พี่คุณลิตากลับมาแล้วค่ะ”เธอเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าที่อารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อืม”“นี่พี่กินเหล้าเหรอ”“วันนี้ฉันมีประชุม”“ประชุมตอนค่ำเหรอคะ?”“ใช่”