บทที่ 10 อดีต
5 ปีที่แล้ว
“ที่รักกกก จุ้บ จุ้บ”ผมเดินไปหอมแก้มภรรยาที่ผมรัก ก่อนที่กอดเธอ
“กรอย่าทำแบบนี้สิคะ เราอยู่ที่ทำงานนะ”
“ใครจะสนหล่ะครับ อย่าลืมนะที่นี้บริษัทผมและที่สำคัญคุณก็เป็นภรรยาผมทำไมจะทำไม่ได้”
“ค่ะ ขวัญรู้แล้วค่ะ”
“น่ารักจังเลยย เมียใครเนี่ยยย”
ขวัญกับผมเป็นคู่สามีภรรยาที่รักกันมาก และเราพึ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน ก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นกับเรา 2 คน
ผมได้ไปรู้ความลับว่าเธอได้กลับไปหาแฟนเก่าของเธอที่ชื่อเดวิด และแอบมีอะไรกัน....
“ขวัญกรทำอะไรผิดขวัญทำแบบนี้”ผมคุกเข่าอ้อนวอนเธอ เพราะสิ่งที่ทำมันทำให้ผมเสียใจมาก
“กรขวัญขอโทษ ปล่อยขวัญไปเถอะนะ”ขวัญพยายามสะบัดแขนผมออกจากนั้นเธอก็วางกรดาษแผ่นนึงเอาไว้
“ใบหย่าค่ะ”
หลังจากพูดจบเธอก็ลากกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านไป มันทำให้ผมปวดใจมากและทำให้ผมปฏิญาณตนกับตัวเองว่าจะไม่รักและแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนอีก!!!!
ปัจจุบัน
“พี่ขวัญ?....”
“ภรรยาเก่าของพี่คุณ เขาทั้ง2รักกันมาก พี่ขวัญเป็นคนสวย รวยและเก่ง ซึ่งเหมาะสมกับพี่คุณมาก”
“แล้วทำไมทั้ง2 ถึงเลิกกันหล่ะคะ?”
“พี่ขวัญแอบไปหาแฟนเก่าของเธอที่เป็นคนต่างชาติ”
“จริงเหรอคะ”
“ใช่ ช่วงแรกๆ พี่คุณเฮิร์ตหนักมากเลย พี่ยังสงสารเขาเลย”
“จริงเหรอคะ? คนแบบคุณกรคุณเนี่ยนะ”
“ใช่ ก็เขารักของเขาหนิ รักมากก็เจ็บมาก”
“อ่อค่ะ”
“ทั้งกินเหล้าทุกวัน ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า”
“แต่ตอนนี้เขาก็เป็นแบบนั้นหนิค่ะ”
“ตอนนี้ดีขึ้นเยอะ ก่อนหน้านี้สภาพดูไม่ได้เลย พี่เลยอยากจะเตือนเราว่าให้เลิกยุ่งกับเขาดีกว่า มันมีผู้หญิงหลายๆคนที่เจ็บเพราะเขา”
“ใช่ค่ะ เจ็บมาก!!!!”ฉันพูดขึ้นอย่างเบาๆ
“อะไรนะครับ”
“ไม่มีอะไรค่ะ เล่าต่อได้เลยค่ะ”
“ก็นั้นแหละที่พี่จะบอกว่าพี่คุณเขาไม่ได้รักใครจริงหรอก เขาและถ้าเขาจะรักใครสักคนขึ้นมานะคงจะเป็นพี่ขวัญคนเดียว”
“ค่ะ ขอบคุณพี่เคอร์บี้มากนะคะ”
“แต่ลิตาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีจริงๆถ้าเป็นลิตา ลิตาคงไม่ทำแบบนั้นกับผู้หญิง”
“ก็ตอนนี้พี่คุณต่างไปแล้วไง เขาเห็นผู้หญิงทุกคนเป็นของเล่น และเขาเชื่อว่าทุกคนที่เข้ามาหาเขาเพื่อเงิน และก็จริงพี่เห็นสาวๆของพี่คุณหวังเงินทุกคน”
“แต่มันอาจจะมีบางคนก็ได้หนิค่ะ ที่ไม่ได้หวังเงิน”
“ไม่มีหรอก อีกอย่างสาวๆของพี่คุณมีแต่นักศึกษา ลิตาเป็นคนแรกของเขาเลยมั้งที่ทำงาน”ฉันได้แต่พยักหน้าและฟังในสิ่งที่พี่เคอร์บี้เล่า
“แต่พี่ก็เข้าใจพวกเธอนะ เพราะพวกเธอรู้ว่าพี่คุณไม่สนใจพวกเธอจริงๆหรอก พวกเธอเลยเลือกที่จะโกบโกยไง”
“ก็จริงที่พี่เคอร์บี้พูด เห้อออ...”
“เลิกยุ่งเถอะนะ พี่เป็นห่วงเรา”
ฉันได้แต่อมยิ้มไม่กล้าตอบรับอะไรทั้งนั้น
หลังจากนั่งเล่นกับพี่เคอร์บี้ตั้งนานก็ถึงเวลาเลิกงาน พี่เคอร์บี้ก็ใจดีจะไปส่งฉันที่คอนโด
คอนโด(ลิตา)
“ขอบคุณพี่เคอร์บี้มากนะคะที่มาส่ง และที่ให้ลิตาไปกวนที่ทำงาน”
“พี่ยินดีครับ มาบ่อยๆสิ เพื่อใจอ่อนให้เป็นมากกว่าพี่”เอาจริงๆก็แอบรู้แหละว่าพี่เคอร์ยังลืมฉันไม่ได้ เพราะไม่อย่างนั้นหล่อๆแบบพี่เคอร์คงมีแฟนไปนานแล้ว
“พี่เคอร์!!!!”
“555555 พี่ล้อเล่นครับ”
“ขับรถดีๆนะคะ”
หลังจากที่ฉันลงรถก็เจอผู้ชายคนนึงที่ยืนมองฉันอยู่ จริงๆก็แอบเห็นตั้งแต่ในรถแล้วแหละ ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน คุณกรคุณ
“ไปไหนมา!!!! ทำไมผมโทรไปไม่รับ!!!!!”
บทที่ 11 ขอโทษ ไม่ทันได้เดินเข้าคอนโด ก็เจอคนใจร้ายยืนดักรออยู่ข้างหน้าแถมยังทำเสียงไม่พอใจใส่กันอีก “ลิตา!!!”ฉันไม่สนใจเขาแล้วรีบเดินเข้าคอนโดไปแต่กลับโดนเขา เดินเข้ามาดักตรงหน้า “ลิตา!!! ไม่ได้ยินที่ผมเรียกเหรอ!!!!” “ได้ยินค่ะ ” “แล้วทำไมยังไม่หยุด” “แล้วทำไมฉันต้องหยุด” “หนิลิตา คุณหยุดประชดฉันสักทีได้ไหม” “ฉันไม่ได้ประชดคุณ” “แล้วคุณเป็นอะไรของคุณ” “😒”ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ เขาไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตัวเองอะไรผิด อยากจะบ้าจริงๆ “ทำไหมมองหน้าผมแบบนั้น” “นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอคุณกรคุณ!!!!” “โอเคผมขอโทษ” “ขอโทษฉันทำไม!!!!” “ที่ผมทำแบบนั้นผมมีเหตุผล”เหตุผลอะไร ฉันไม่เห็นมันจะมีเหตุผลอะไรเลย “เหตุผลอะไร!!!! ฉันยังหาเหตุผลไม่ได้เลย อ่อมีสิ ฉันลืมไปคุณไม่แคร์อยู่แล้วหนิ ยังไงคุณก็เลือกพวกเธอ!!!!” “ลิตา!!!! มันจะมากเกินไปแล้ว” “หึ...” “ถ้ายังเป็นคนไม่มีเห
บทที่ 12 ความแค้น ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ผมไม่ได้เจอใครที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มากนานแล้ว “เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ คุณกรคุณ” “เป็นสิ คุณทำให้ผมคิดถึงคุณเข้าแล้วว” “ฉันเองก็คิดถึงคุณค่ะ” “ทำไมคุณถึงทำให้ผมหึงได้ขนาดนี้” “55555อาจจะเป็นเพราะ...”เธอเอามือลูบมายังปากผมก่อนที่จะค่อยๆรูปลงมาเรื่อยๆ “จะเอาตรงนี้เลยเหรอหื้มมม” “55555ใจเย็นสิค่ะ คุณก็คิดแต่เรื่องแบบนั้นอย่างเดียวเลยนะ” “แล้วคุณไม่ชอบเหรออ หืมมม...” “ชอบค่ะ แต่บ้างครั้งก็แอบน้อยใจที่คุณคิดแต่เรื่องแบบนี้”ดูทำหน้าเขาสิไม่ให้ผมหลงได้ไง อ้อนขนาดนี้ “ก่อนหน้านี้อาจจะใช่แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ผมว่าผมชอบคุณแล้วแหละคุณลิตา”ผมตัดสินใจบอกความจริงไป เพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเธอเข้ามาทำให้ผมร้อนรน เธอเข้ามาทำให้ผมหึง “55555ฉันควรดีใจใช่ไหมค่ะ” “ใช่สิ” “รู้สึกดีจังแหะ...” “ผมเองก็เหมือนกัน” หลังจากเราได้นั่งคุยและปรับควา
บทที่ 13 ใครเจ็บที่สุด “พี่ลิตา” “อ้าวว แสบกลับมาตอนไหนแล้วเนี่ยย”ฉันรีบปาดน้ำตาทันที เพราะไม่อยากให้แสบรู้ว่าฉันกำลังร้องไห้เกี่ยวกับเรื่องของจันทร์เจ้า “พี่ร้องอีกแล้วเหรอ” “เปล่า...หิวไหม” “พี่เลิกแก้แค้นเถอะนะหนูเป็นห่วงพี่” “รู้ได้ไง” “หนูเป็นน้องพี่นะ พี่แปลกไปหนูก็รู้แล้ว”ใช่ยัยแสบรู้ใจฉันที่สุดถึงแม้จะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกันก็เถอะ “แต่เขาเป็นคนทำให้จันทร์เจ้าต้องตายนะ” “พี่คะ แต่สิ่งที่พี่ทำมันคือการเอาหัวใจพี่ลงไปเล่นอยู่นะคะ พี่จันทร์เจ้าเข้าไม่อยู่แล้ว เขาไม่รู้สึกแล้วแต่พี่อะ พี่เจ็บแค่ไหน อาจจะเจ็บมากกว่าพี่จันทร์เจ้าด้วยซ่ำ” “แสบ.....ฮื่อๆๆๆ”ฉันโผล่ร้องไห้ออกมา กรคุณ ผมรู้ตัวเองว่าผมเริ่มชอบลิตาขึ้นมาทุกที ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพราะอะไรผมได้ชอบเธอขนาดนี้ ผมรุ้สึกไม่อยากให้ใครใกล้เธอและไม่อยากให้เธอใกล้ใคร พูดง่ายๆผมห่วงเธอมาก “อยู่ไหน” “อยู่ที่ทำงานค่ะ” “คุณเอาไลน์ฉันมาได้ไง!!!” “แล้ว
บทที่ 14 เลือกเธอเห็นสายตาคนที่นั่งอยู่ที่ตะทำงานของฉันแล้วรู้สึกขนลุกซู่ ทำไหมถึงทำหน้าอย่างนั้น“ไปไหนมา!!!!!”“กินข้าวไงค่ะ คุณกรคุณมีธุระอะไรเหรอเปล่าค่ะถึงมาหาฉันถึงบริษัท”สายตาทุกสายตากำลังมองฉัน ฉันเลยต้องเก็บอาการซะหน่อย“ทำไม พูดกับฉันแบบนี้ อีกอย่างถ้าไม่มีธุระฉันมาหาเธอไม่ได้เหรอไง!!!”“เออ...ได้สิคะ เออ...ลิตาว่าเราออกไปคุยกันด้านนอกดีกว่าค่ะ”“ทำไม...ต้องคุยด้านนอก”“เออ.....”ฉันหันไปมองสายตาทุกคนที่กำลังแอบมองฉันและคุณกรคุณ“ก็ได้!!!!😏”ฉันเลยพาเขาขึ้นมาคุยตรงดาดฟ้าของบริษัท“คิดถึงจังเลยยย....”อยู่ๆเขาก็เดินเข้ามากอดฉัน“อย่าค่ะ เดียวมีคนเห็น”ฉันพยายามจะสะบัดเขาออกไป เพราะกลัวคนอื่นเห็นแล้วมันจะดูไม่ดี“เธอเป็นอะไรของเธอลิตา”เขาผละฉันออกทันที“ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ฉันกลัวมีคนมาเห็นมันไม่ดีสำหรับคุณนะคะ”“ไม่ดีสำหรับฉันยังไง”“ก็....ก่อนหน้านี้คุณเป็นคนบอกฉันเองหนิ ว่าเราไม่ควรทำตัวเหมือนคนที่รู้จักกัน”“นั้นมันนานแล้ว แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว”“เออ...”คำพูดของเขาทำเอาฉันสตั้นไปชั่วขณะ“ฉันชอบเธอลิตา ฉันชอบเธอ!!!! เป็นแฟนกับฉันนะ”“😳”“ทำไมเธอไม่ชอบฉันเหรอ?”“ชอบค่ะ แ
บทที่ 15 ฉันชอบเธอมากจริงๆ 18+เอาตรงๆพอได้ยินก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะเสียสละเพื่อเราขนาดนี้ และคนที่ฉันอยากจะบอกมากที่สุดคือ ยัยจันทร์เจ้า ตอนนี้ผ่านมาแล้วครึ่งทางกับการแก้แค้นให้เธอ ฉันอยากเห็นฉากจบไวๆ“พี่ลิตาไปไหนค่ะ”ยัยแสบเห็นฉันเก็บเสือผ้าใส่กระเป๋า จริงๆไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ แค่คุณกรคุณเขาอยากให้ฉันไปนอน ค้างที่คอนโดของเขาก็แค่นั้น“พี่ไปนอนกับเพื่อน”“ไม่ใช่ไปหาพี่ชายคนนั้นหรอกนะคะ”ฉันหยุดชะงักทันที ก่อนที่จะก้มลงเก็บเสื้อผ้าต่อ“ทำไม ถ้าเป็นคนนั้นจะทำไม”“พี่ลิตา!!!! สุดท้ายคนที่เป็นคนเจ็บจะเป็นพี่นะคะ”“หึ.... พี่จะไม่มีวันเจ็บเพราะผู้ชายคนนี้หรอก”คอนโดของกรคุณ“ผมรอคุณตั้งนาน ทำไมมาช้าจัง”“นานตรงไหนค่ะ ไม่ถึง 1 ชม ด้วยซ้ำ ก็คนมันคิดถึงหนิ”คุณกรคุณเดินเข้ามากอดฉันจากด้านหลัง“คิดถึงจังเลยครับ”เขาพูดจบก็ก้มตัวจูบตรงไหล่ของฉัน“หื้มมม....หอมจังงง....”“หอมตรงไหน ฉันยังไม่ได้ โอ้ยยย....”อยู่ๆ ก็เจ็บแผลตรงที่ฝังยาคุมขึ้นมา“เป็นอะไร คุณไม่สบายเหรอ”“ปะเปล่าค่ะ แค่เจ็บแผล”“แผลอะไร”“ฉันพึ่งไปฝังยาคุมมาค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ”“ไปทำไมคะ?”“
บทที่ 16 กลัวบริษัทเซนโทรไวฟ์ฉันมาถึงบริษัทก็เห็นยัยแจงเดินวนอยู่ที่โต๊ะทำงานของฉัน เธอดูลุกลี้ลุกล้นเป็นพิเศษ“เป็นอะไร”ฉันเอ่ยถามเธอ“เออ....เมื่อวานฉันไปหาพี่ที่คอนโดไอ่แสบบอกพี่ไม่อยู่ไปนอนคอนโดของเพื่อน...คือ...”“คืออะไรหล่ะ”“ฉันแค่เป็นห่วงพี่หนะ”“เป็นห่วงฉันเรื่องอะไร”“ก็เรื่องของคุณกรคุณไงฉันเห็นพี่สนิทกับเขา”“อ่อ 55555 ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ ถ้าเป็นเรื่องของนายคนนั้นหนะ”“พี่ดูสนิทกับเขามากนะคะ”“มานี่”ฉันเลยเรียกยัยแจงมาใกล้ ก่อนจะกระซิบว่า...“พี่ตกลงเป็นแฟนกับเขาแล้ว....”“แฟน!!!!”แววตาของยัยแจงเบิกขึ้นโตทันที“ใช่....🤭”“เออ...พี่คือฉัน...ฉันเป็นห่วงพี่นะ ฉันได้ยินว่าเขาเจ้าชู้มากควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า พี่จะคบกับผู้ชายแบบนี้จริงๆเหรอ”“อืมมม พี่รู้นะเรื่องนี้ เขาเลยไปเลิกกับผู้หญิงทุกคนไง หล่ะ”“อย่างงี้นี้เอง.....”“ทำไมคุณกรคุณเคยจีบแจงเหรอ”“ปะเปล่า.....ค่ะ ฉันแค่เป็นห่วงพี่ เห็นพี่กับเขาเมื่อวานเลยอยากจะบอกพี่เรื่องของเขา”“อ่อ ขอบใจนะ แต่พี่ว่าคนที่จะต้องเป็นห่วงก็คือคุณกรคุณนะ”“ทำไมเหรอคะ?”“ก็เพราะ.....”“สวัสดีครับคุณลิตา”“อ้าว คุณปรินสวัสดีค่ะ มาแต่เช้าเลยน
บทที่ 17 เรื่องปวดหัวฉันไม่ทันได้นั่ง ก็ต้องชะงักกับคำถามของคุณปริน เขาเอ่ยถามฉันพลางหยิบผลไม้เข้าปาก“เออ...ค่ะ”“ขอโทษนะครับที่ถามตรงๆ”“ไม่เป็นไรค่ะ”“ผู้ชายที่โชคดีคนนั้นเป็นใครครับ ผมอิจฉาจริงๆ”“คุณปรินก็พูดเกินไป”“ก็จริงนิครับ เออ....ถ้าผมพูดอะไรไม่เข้าหูขอโทษด้วยจริงๆนะครับ”“55555ไม่เลยค่ะ อย่างคิดมากนะคะ ถามได้ค่ะถ้าคุณปรินอยากรู้เรื่องไหน”“โอเคครับ ค่อยโล่งใจไปหน่อย เออแต่มไม่มีอะไรจะถามแล้วครับ แต่มีเรื่องจะบอก”“เรื่องอะไรเหรอคะ”“เลิกกันเมื่อไหร่บอกผมนะครับ”“ทำไมคะ?”“ผมจะได้จีบคุณต่อ”“😳”อะไรกันเนี่ยย เขาหมายถึงถ้าฉันเลิกกับกรคุณเขาจะจีบฉันเหรอ“เออ...คุณปรินก็พูดเกินไปนะคะ คุณรินโปรไฟล์ดีขนาดนี้สาวๆต้องเยอะแน่ๆเลยค่ะ”“แต่ฉันไม่ได้ชอบเขาหนิครับ ผมชอบคุณ”“เออ....”“5555ผมว่าพอแค่นี้เถอะ เดียวคุณจะอึดอัดเอา แต่ผมยังยื่นยันคำเดิมว่าถ้าคุณโสดเมื่อไหร่อย่าลืมบอกผมนะครับ”“ค่ะ ตกลง”อยู่ๆฉันก็ตอบตกลงโดยไม่รู้ตัว เอาจริงๆถ้าฉันเจอเขาเร็วกว่านี้ฉันอาจจะได้เขาเป็นแฟนแล้วก็ได้14 : 00 น.โครก...เสียงท้องของฉันเอง ทำไมต้องดังต่อหน้าผู้ชายด้วยเนี่ยยยย...“ผมคงให้คุณทำงานหนักเ
บทที่ 18 เรื่องแปลกคอนโดกรคุณระหว่างที่ผมรอลิตาอาบน้ำเสร็จ ผมก็นั่งรอเธออยู่บนเตียง และเหลือบไปเห็นรูปถ่ายใบเล็กๆ คนในรูปหน้าตาคุ้นๆ ผมกำลังเอื้อมมือหยิบรูปมาดู“คุณจะทำอะไร!!!! เอามานี่!!!!”อยู่ๆ ลิตาที่อยู่ในชุดผ้าขนหนู และแย่งกระเป๋าออกจากมือของผม“😳ผมแค่...”“เออ...ลิตาขอโทษค่ะ คือมันติดเป็นนิสัยแล้วอะคะ เวลาที่มีคนมาจับของของลิตา”“เออ..ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่เป็นไงบ้างวันนี้”“ดีค่ะ ทำงานกับคุณปรินสนุกดี”“เหอะคุณปริน...ชิ”“พี่คุณกำลังหึงงงลิตาใช่ไหมม ใช่ไหมมม”ฉันทำหน้าตาออดอ้อนสุดๆ“เหอะไม่ต้องเลยยย...😏”ฉันเดินไปนั่งตักคุณกรคุณก่อนที่จะใช้ลูกอ้อน“เดียวนะ....”“อะไรเหรอคะ”“เธอเอาสิ่งนี้ออกแล้วเหรอ”เขาชี้ไปที่ตรงที่ฉันฝังยาคุม“ก็....พี่คุณอยากให้ลิตาเอามันออกไม่ใช่เหรอคะ”“ใช่ พี่ถึงดีใจไงที่เธอเอามันออกไป เธอจะได้ไม่เจ็บไง”“หึ..😏”บางทีการที่ยอมเสียสละบางอย่าง มันอาจะทำให้เรื่องราวบ้าๆนี่ซะทีจริงๆ ฉันคิดอยู่นานว่าจะเอามันออกดีไหม เพราะมันจะเป็นผลดีต่อตัวของฉันเอง แต่ถ้าฉันพลาดขึ้นมาละก็คนที่ซวยคือฉัน เพราะฉันไม่ได้อยากจะพลาด แต่ถ้ามองในมุมกลับกันมันจะทำให้เรื่องราวจบเร็วข
ตอนพิเศษ2 ปีผ่านไป~~~งานแต่งงานที่จัดขึ้นนะ ตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทย ทุกคนต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว“คุณแม่ คุณแม่ เสร็จรึยังค่ะ”สาวน้อยหน้าตาน่ารัก แต่งชุดเจ้าหญิงวิ่งมาพร้อมกับ ดอกไม้ช่อโต“เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่สวยไหม”ลิตาเจ้าสาวของงานนี้ยืนขึ้น พร้อมกับโอบกอด ลูกสาวของตน“สวยมากค่ะ คุณพ่อเองก็หล่อมากเช่นกัน”“จริงเหรอ”สาวน้อยกระซิบบอกกับผู้เป็นแม่“ช่ายค่ะ แต่คุณลุงปรินหล่อกว่าค่ะ”ลิตาได้ยินเช่นนั้นถึงกับหัวเราะออกมาก เพราะพี่ปรินเองก็ติดสาวน้อยดาเนียร์เอามากๆ ทุกครั้งที่เขากลับมาประเทศไทย เขาจะ รีบมาหาดาเนียร์ทันที“ปะ เราไปกันเถอะ”เสียงเพลงงานแต่งกดังขึ้น ลิตาเจ้าสาวเดินออกมาพร้อมกับลูกสาวของตน“ล๊า ลา ลา ล๊า ลา”ดาเนียร์ฮัมเพลงตามเสียงดนตรีที่ในงานได้เปิดขึ้น ลิตาเองก็ได้แต่อมยิ้มเมื่อเมื่อเห็นลูกสาวฮัมเพลงอย่ามีความสุข“ลุขปริน...”ทันทีที่สาวน้อยได้เห็นปรินเข้าก็ได้ปล่อยมือลิตาและรีบไปหาปรินทันที“คิดถึงลุงไหม...”“มากค่ะ”จากนั้นดาเนียร์ก็ไม่ได้สนใจใครอีกเลยตัดภาพมาบนเวที เจ้าบ่าวสาวเริ่มสวมแหวนให้กันจากนั้น ลิตาก้มลงกราบโดยที่กรคุณเอามือรองเอาไว้“น่ารักจริ
บทที่ 41 เป็นแฟนกันนะ เสียงเปียโนดังขึ้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ส่วนพี่ปรินก็มีท่าทางแปลกๆ อยู่ก็หยิบดอกไม้ขึ้นมา ทั้งๆที่ตอนเข้ามาฉันไม่เห็นมันด้วยซ้ำ“ลิตาครับ”“เอออ....”เหมือนฉันจะรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร“เป็นแฟนกับพี่นะ”ทุกสายจับจ้องมาที่ฉัน“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”“..........เอออ”“เออ........”ฉันควรทำยังไงดี ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อพี่ปรินมันมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้พอที่จะทำให้ฉันตอบรับคำขอของเขา“เออ......”“โอเค พี่เข้าใจแล้วครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นช่วยรับดอกไม้จากพี่ก็พอ”พี่ปรินพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับฉัน“พี่ปรินไม่โกรธลิตาใช่ไหมคะ”“ไม่ครับ พี่เข้าใจ😊”หลังจากทานขข้าวกันเสร็จ ฉันกับพี่ปรินก็มานั่งคุยกันในรถ“ลิตาขอโทษพี่จริงๆนะคะ”“ลิตารู้ไหมว่าพี่รู้สึกดีใจที่สุดเลยที่ลิตาปฏิเสธพี่”“ทำไมเหรอค่ะ”“ก็เพราะพี่อยากให้ลิตาชอบพี่ด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะพี่ดีกับลิตา”“ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้ค่ะ”“เจอกันเวลาไหนถ้าคนมันไม่ใช่มันก็ไม่ใช่”“แต่พี่ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรคะ”“เรื่องของกรคุณ”“พี่รู้ลิตายังรักเขาอยู่ทำไมถึงไม่กลับไป”“ลิตาไม่อยากเจ็บอีกแล้วค่ะ”
บทที่ 40 คำขอร้อง ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 เดือนที่แล้ว พี่ปรินได้คุยกันกับฉัน เรื่อง โปรเจคที่ต่างประเทศ เขาขอร้องให้ไปทำถึงที่ เพราะตอนแรกเราตกลงกันไว้ว่าเราจะทำที่ไทย แต่ตอนนี้มันข้อเสนอดีๆ ที่เขาเสนอมาที่ให้ฉันทำงานที่นู้น บอกตอนแรกไม่คิดจะไปหรอก ไหนจะลูก ไหนจะอาหารการกิน แต่พอเกิดเรื่องของพี่คุณขึ้น ฉันเลยคิดที่จะไปอยู่ที่นั้นขึ้นมา เขาตามง้อฉันหนักมาก ฉันกลัวใจตัวเอง เลยคิดที่จะหนีเขาไปก่อนตัวเองจะกลับอยู่ในสภาพจิตใจแบบเดิมๆ แต่มีอีกเรื่องนึง ที่ฉันต้องคิดหนัก เรื่องยัยแสบ ดูเหมือนเธอจะโกรธฉันมาก แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะอธิบาย เอาไว้ให้ฉันจัดของ เก็บของเสร็จแล้วฉันจะไปคุยกับยัยแสบ “เห้อออ เสร็จซะที“อ้าว ยัยแสบไปไหนมา”“กินข้าว”เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“แสบๆ มาคุยกับพี่ก่อน”“เรื่องอะไรคะ”เธอเปิดประตูมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“มานี่”ฉันเลยพาแสบเดินมายังห้องนั่งเล่น พร้อมกับให้เธอนั่งข้างๆกับฉัน“ฟังพี่ก่อนนะ”“😒”ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับแสบฟัง ว่าฉันไม่อยากกลับไปหาพี่คุณอีกแล้ว และนี้เป็นวิธีเดียวที่ทำให้พี่ตัดใจจากเขาได้“โดย
บทที่ 39 คิดดี ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เดินลงมาก็เจอแจงยืนรออยู่“พี่ลิตาเป็นไงบ้างค่ะ”“พี่ขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย มาอธิบายอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว เหอะหงุดหงิดชะมัด”ก๊อกๆ....“ทำอะไรอยู่ครับ”“คุณปริน....”“น้อยใจจริงๆ”“เออ...พี่ปริน...”“5555555 เป็นไงบ้าง อารมณ์ดีขึ้นยัง”“คะ?”เขามองหน้าฉันก็รู้แล้วเหรอ“ปะไปกินข้าวกัน”ร้านอาหาร“ตามสบายเลยนะ”พี่ปรินพูดขึ้นพร้อมกับยื่นเมนูมาให้ฉัน เขาเป็นแบบนี้มาตลอด“จริงๆพี่ปรินไม่ต้องตามใจลิตามากขนาดนี้ก็ได้นะคะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยค่ะ”“ลิตากินอะไรพี่ชอบหมดแหละ เพราะอะไรรู้ไหม”“เพราะอะไรคะ?”“ก็เพราะลิตาคือคนที่พี่ชอบไง”ฉันเผลออมยิ้มออกทันที เขาหยอดฉันจนฉันเริ่มจะรู้ทันขึ้นเรื่อยๆ“ไม่เขินเหรอ”“ลิตาชินแล้วค่ะ”“อ้าว....แล้วเมื่อไหร่จะรับรักพี่หละ”“เออ......”คำถามของเขาทำให้ฉันสตั้นไปสักพัก“5555พี่ไม่รีบ เรากินข้าวเถอะ”“ค่ะ😊”ฉันเคยคุยเรื่องแบบนี้กับพี่ปรินแล้ว ฉันไม่อยากคบกับเขาเพราะเพียงเพราะว่าเขาดีกับฉัน ต่อให้หลายๆคนพูดว่าคบกันไปเดียวก็รักกันเอง ฉ
บทที่ 38 ความจริง 5 เดือนผ่านไป ความรู้สึกฉันมีดีขึ้นเยอะ เพราะคุณปริน ฉันมีคุณ ปรินคอยดูแล ส่วนท้องของฉันก็เริ่มโตขึ้น ยัยแจงก็น่ารักเธอช่วยฉันทำงาน ส่วนยัยแสบตอนนี้ติดพี่บอสมาก เพราะทั้ง2คน ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนพี่คุณ ฉันได้ยินว่าเขาควงผู้หญิงไปทั่ว พี่เคอร์บี้ชอบโทรมาบอกฉันบ่อยๆว่าพี่คุณเป็นหนักกว่าเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเขาแล้ว เพราะว่าสิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับฉันคือ ลูก “คุณแม่ดูอารมณ์ดีขึ้นมากเลยนะครับ ส่วนลูกก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ดีมากครับ”ฉันได้แต่อมยิ้มและลูบท้องตัวเอง ลูกฉันต้องแข็งแรงและปลอดภัย“เสร็จแล้วเหรอ”“ค่ะ คุณปรินรอนานไหมคะ”“ขออะไรอย่างได้ไหม”“อะไรเหรอค่ะ”“เรียกพี่สิ เรียกคุณแล้วดูห่างเหินยังไงไม่รู้”“ค่ะพี่ปริน”พี่ปรินยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน“ปะ...พี่เริ่มหิวแล้ว”ฉันกับพี่ปรินเดินกำลังจขะเดินออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะพี่คุณกับพี่ขวัญเดินมา“พี่คุณ....”ฉันหน้าเสียทันทีหมับบ...พี่ปรินคว้ามือฉันมาจับและเดินตรงไปหาทั้ง 2 คน“หึ....”“อ้าวน้องลิตา”“สวัสดีค่ะพี่ขวัญสวัสดีค่ะคุณกรคุณ”“..
บทที่ 37 คนใจดีและคนอบอุ่น บริษัทเซนโทรไวฟ์ จริงๆมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ มันเลยทำให้ฉันต้องลุกขึ้นแต่งตัวและมาทำงาน แต่ก็แอบโดนคุณปรินดุไปนิดหน่อย “พี่ลิตา สวัสดีค่ะ”แจงเดินเข้ามาทักฉัน“อืม”“พี่ลิตาไม่สบายหรือคะ”“อืมนิดหน่อย”“เออ....”เหมือนแจงมีเรื่องจะพูดกับฉัน แต่เธอก็มั่วแต่อ่ำๆอึ้งๆ“มีเรื่องอะไรก็พูดมา”“คือเมื่อคืน....”“พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”“เมื่อคืน แจงเห็นคุณกรเข้า....”“พี่เลิกกับเขาแล้ว”ไม่ทันให้เธอได้พูดจบ ฉันเลยพูดบอกเธอไป“จริงเหรอคะ”“อืม”“ดีใจไหม”“ดีใจมากค่ะ”ฉันถึงขั้นขมวดคิ้วทันที“พี่ลิตา ฟังแจงก่อนค่ะ แจงมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง”หลังจากนั้น ฉันกับแจงมานั่งปรับความเข้าใจกัน เธอขอโทษฉันที่ก่อนหน้าที่เธอทำตัวไม่น่ารักกับฉัน เธอบอกเธออิจฉาฉันแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รักฉันเหมือนพี่สาว เธอบอกเธอหลงผิดเพราะผู้ชายคนเดียว นั้นก็คือพี่คุณ แต่พอเธอได้รู้จักพี่คุณเธอเลยเกลียดเขามากจริงๆ“แจงขอโทษพี่จริงๆ แจงรู้สึกผิดจริงๆ”เธอร้องไห้ออกมาหนักมาก จนฉันต้องเข้ามากอดเธอ“อืมไม่เป็นไรพี่เข้าใจ”“ที่แจงบอกพี่ว่าแจงดีใจที่พี่เลิกกับคุณกร แจงมีเ
บทที่ 36 คนที่เจ็บคือฉัน คุณปรินมารับฉันที่หน้าบริษัทของพี่คุณ จากนั้นเขาก็พาฉันไปยังคอนโด ของเขา“ทำไมเขาทำกับลิตาแบบนี้ เพราะพี่ใช่ไหม!!”เขาเอ่ยถามฉัน“ไม่ใช่ค่ะ อีกอย่างนึงมันทำให้ลิตาได้รู้ว่าเขาไม่เคยจริงใจกับลิตาสักครั้ง เขาอาจเห็นลิตาเหมือนสิ่งที่เขาพูดก็ได้”ฉันพูดพร้อมกับปาดน้ำตา“หรือลองให้ผมไปคุยกับเขาดูไหมครับ”“ไม่ต้องค่ะ ลิตาไม่ต้องการอะไรแล้ว อีกอย่างลูกคนเดียวลิตาเลี้ยงได้”“แต่ลิตายังมีผมอยู่นะครับ ต้องการอะไรบอกผมได้ทุกอย่าง โอเคไหม”ฉันพยักหน้ารับ เพราะคุณปรินน่ารักแบบนี้ตลอด เขาเป็นคนน่ารักจริงๆฉันกลับมาคอนโดเพื่อที่จะเก็บของ เพื่อที่จะกลับไปอยู่คอนโดของตัวโดยมีคุณปรินรออยู่ข้างล่างของคอนโดพี่คุณฉันเดินเข้ามาพร้อมกับก้มมองรองเท้าที่วางอยู่ เป็นรองเท้าของพี่คุณส่วนพี่คุณเขากำลังนั่งอยู่ตรงปลายเตียงของห้องนอน“หึ ไม่ให้มันขึ้นมาด้วยเลยหละ”เขากำลังพูดถึงคุณปริน ที่รอฉันอยาด้านล่าง“........”ฉันเงียบไม่พูดอะไร เพราะไม่อยากจะคุย ไม่อยากจะทะเลาะกับเขาอีกแล้ว“หึ ทำไมไม่พูดหละ พูดมาสิ พูดมาลิตา!!!”เขาเริ่มตะคอกใส่ฉัน“เราเลิกกันเถอะ ลิตาเหนื่อยแล้ว ลิตาเหนื
บทที่ 35 แค่ผู้หญิงคนนึงที่สนองความต้องการของฉันฉันเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่คุณ เดินออกมาแบบไม่มีเรี่ยวแรงสักนิด เขากำลังเข้าใจฉันผิดอยู่ แต่ถึงยังไงฉันก็บอกเรื่องนี้กับเขาไม่ได้ เพราะ ฉันยังไม่ไว้ใจเขาแถมที่สำคัญ เขาเองก็มีความลับกับฉันเช่นกัน“ลิตา...”“พี่บอส....”ฉันเดินมาคุยกับพี่บอสที่ห้องของเขา“เป็นอะไร ทะเลาะกับไอ่คุณเหรอ”ฉันพยักหน้าตอบ“พี่คุณเห็นลิตากอดกับคุณปรินในรถค่ะ”“จริงเหรอ”จริงๆเรื่องนี้พี่บอสเองก็รู้แต่และเขาก็เข้าฉัน เพราะเมื่อวานพี่บอสเองก็แวะมาหาฉัน แถมยังปลอบกอดฉันอีกด้วย แต่ถ้าพูดความจริงพี่คุณไม่ผิดเลยคนที่ผิดเป็นฉัน เพราะฉันเองก็ทำตัวไม่ดี ฉันรู้ตัว“พี่ว่าเราบอกความจริงไอ่คุณดีกว่าไหม”“ไม่ค่ะ ลิตาต้องรู้เรื่องของแจงก่อนว่าพี่คุณมีเรื่องอะไรที่ไม่ยอมบอก”“ไหนจะเรื่องพี่ขวัญ และที่สำคัญเรื่องของจันทร์เจ้าที่ลิตายังทำใจยอมรับไม่ได้”“แต่เราต้องคิดถึงลุกเยอะๆนะ อย่ามั่วแต่มาแก้แค้น มันไม่ดีหรอกรู้ไหม”“ฮื่อๆ....”โอ้....มานี่มา..พี่บอสดึงฉันเข้ามากอดด้วยความเอ็นดู ตอนนี้ฉันเหมือนน้องสาวเขาอีกนึงคน“แล้วนี่เรามายังไง ให้พี่ไปส่งไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ เดียวลิตา
บทที่ 34 กลับมาเป็นคนเลว“ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง”ฉันเอ่ยคำขอบคุณให้กับพี่ปริน“ไม่เป็นไรครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะ”“เดียว....”ฉันกำลังจะลงจากรถ แต่พี่ปรินกลับคว้าแขนฉันเอาไว้“เออ....เดียวแสบไปรอข้างนอกนะคะ”ฉันพยักหน้า จากนั้นแสบก็เดินลงจากรถไป“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ถ้าคุณมีเรื่องไม่สบายใจตรงไหนเล่าให้ผมฟังได้นะครับ”ฟึ่บ....อยู่ๆฉันก็โผล่เข้ากอดคุณปรินโดยไม่รู้ตัว“ฮือๆ........”“ไม่เป็นไรนะครับ ยังมีผมอยู่ตรงนี้......”ฉันไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เพราะ ทำอยู่ๆถึงทำตัวแบบนี้ แต่ฉันรู้สึกฉันสบายใจมากๆเวลาที่ได้อยู่กับคุณปรินกรคุณผมกะจะมาเซอร์ไพรลิตา เพราะผมเห็นว่าเธอเหมือนจะไม่สบายแถมที่สำคัญเราพึ่งทะเลาะกันเสร็จด้วย ผมเลยอยากจะมาเซอร์ไพรลิตา แต่โดนเธอเซอร์ไพรกลับผมแทบจะล้มทั้งยืนกับสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ลิตาโผล่เข้ากอดนายนั้น นี่มันคงเป็นเหตุผลที่ทำให้ที่เธอเปลี่ยนไปไม่อยากอยู่ใกล้ผมสินะครับ เห้ออออคอนโดกรคุณ“พี่คุณลิตากลับมาแล้วค่ะ”เธอเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าที่อารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อืม”“นี่พี่กินเหล้าเหรอ”“วันนี้ฉันมีประชุม”“ประชุมตอนค่ำเหรอคะ?”“ใช่”